Christaras

Η Καθημερινή μου έκανε επιστροφή όλου του ποσού για την συνδρομή μου στο Φάντομ, πράγμα που δεν περίμενα να είμαι ειλικρινής μιας και είχα λάβει ήδη 2 τεύχη (+1 δωράκι τετράδιο κλπ). Θεωρώ πως πρέπει να αναφέρονται και αυτά.

Τα hashtags μπήκαν έτσι όχι απο ξενομανια αλλα για να δωθεί έμφαση πως προκετε για hashtags. Αν ηταν στα ελληνικά θα περνούσαν απαρατήρητα. Γιβαυτο και το π.χ. <<ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!>> μετα είναι στα ελληνικά. Πολύ μεγαλο θέμα γίνετε χωρίς λογο. Όσο για τις ξενες λέξεις και εγώ είμαι κατα γενικά αλλά σε καποιες φάσεις είναι μονοδρομος. Ακόμα θυμάμαι σε ενα τεύχος του Τερζο που έγραφε "ΝΤΙΒΙΝΤΙ". Και εντάξει θα μου πείτε, ας έγραφε " ψηφιακός δίσκος" Εμ έλα όμως που έτσι δεν θα χωρούσε στη φούσκα. Ε τοτε ρηξε ενα DVD καλυτερα και τέλος.

Μακράν ο Αρκάς...

Τύπου Ρωμαίος και Ιουλιέτα στην Ιαπωνία με gore φάσεις και τερατόμορφους χαρακτήρες. Ωραίο γενικά αν και με χάλασε κάπου το σχέδιο, δεν ξέρω που όμως. Κάτι δεν μου ταίριαζε στα καρέ. Στο anime η αλήθεια είναι ότι το σχέδιο είναι καλύτερο. Πάντως για για όποιον ενδιαφέρεται το anime είναι ακριβές adaption του manga. Για πιο γρήγορη διασκέδαση συστήνω το manga. Για πιο απολαυστική διασκέδαση συστήνω το anime.

#DIAVAZW_MIKY_MAOYS_GIATI ...<<ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΩ SUPER ΜΙΚΥ!>>

Δεν ξέρω κατά πόσον έχει νόημα να κάνω κριτική τεύχους ενώ έχει βγει το επόμενο τεύχος, αλλά εγώ θα την κάνω. Τεύχος 134 και... Η Βιομηχανία των Θαυμάτων: Ωραίο σχέδιο με την πιο ελέυθερη γραμμή και πλαστικότητα στην Ιταλική σχολή, χαρακτηριστικό του Μοττούρα. Επίσης ωραία χρώματα! Η ιστορία επίσης πολύ καλή, σε κρατάει με "αγωνία" και είναι πάρα πολύ ατμοσφαιρική αλλά κάπου στη μέση σαν να έτρεξε λίγο. Γενικά πάντως πολύ καλή ιστορία. 7,8-8/10 Η μάχη των Φωστήρων: Μέτριο σχέδιο μέτρια ιστορία, μέτρια εκτέλεση και μετριότατο τέλος. 4.5/10 Άσπονδες Φίλες: Πολύ νεανική ιστορία, σίγουρα στα παιδάκια θα άρεσε πολύ, κυρίως στα κοριτσάκια. Πραγματεύεται ωραίο θέμα επίσης. Το σχέδιο παραδόξως είναι ωραίο. 6/10 Επαναστάτης με Αιτία: Σαχλαμάρα χωρίς νόημα και αδιάφορο σχέδιο. 0/10 Το Τέρας του Χρυσού Χειμάρρου: Οι Ιταλοί δεν το έχουν με το παρελθόν του Σκρούτζ. Τέλος. Πέρα από αυτό είχε κάποιο ενδιαφέρον. Το σχέδιο συνηθισμένο. 5/10.

#DIAVAZW_MIKY_MAOYS_GIATI ...<<Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΙΞ ΞΑΝΑΠΕΣΕ!>>

Ναι έγινε viral και mainstream και δεν αρέσει στους χιπστεράδες... Απλώς το σχέδιο του Gervasio είναι αρκετά κλασικό και θα χτυπάει πιο πολύ από των υπόλοιπων μοντέρνων Ιταλών σχεδιαστών.

Ε εμένα με ενοχλάνε τα οβάλ κεφάλια, προπλεμ? #DIAVAZW_MIKY_MAOYS_GIATI ...<<Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΙΞ ΕΠΕΣΕ!>>

Βασικά εγώ σπάζομαι που θα διαβάσουμε την ιστορία με παραμορφωμένο σχέδιο λόγο του μεγέθους του Μίκυ Μάους. Αλλά μας έρχεται φθηνότερα και κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Επιτέλους!!!!!!Γρηγορα τη θυμηθηκανε... Άντε και σε 2 χρόνια η συνέχεια παλι...

Έτσι όπως βλέπω το ημερολόγιο μου πέρασε μια ιδέα από το μυαλό. Λέω... έχει γούστο αντί για συμπληρωματικές ιστορίες μαζί με Ρόσα στο Κόμιξ να βάζουν και τις ιστορίες του Μπαρκς που είναι στο ημερολόγιο και στο εξώφυλλο. Δύσκολο αλλά θα τα σπαγέ το κράξιμο που θα έτρωγε εδω πέρα και 1-2 άτομα να λένε τι καλά έβαλε Μπαρκς ξανά το Κόμιξ.

Είπα ότι όλοι μα όλοι οι Ιταλοί κάνουν κακές ιστορίες; Είναι ακύρωση το γεγονός ότι συνολικά η Ιταλική σχολή μας έχει προσφέρει κάμποσες ιστορίες χειρότερες από τις δεκασέλιδες ιστορίες του Μπαρκς; Είναι αυτονόητο, αν και το έγραψα και παρακάτω στο ίδιο πόστ ότι υπάρχουν αρκετές ισάξιες αν όχι καλύτερες από αυτές. Διάβασε καλύτερα τι έγραψα. Έγραψα ότι πολλές ιταλικές ιστορίες είναι χειρότερες από του Μπαρκς. Όχι όλες αλλά πολλές, και είναι λογικό μιλάμε για 1000δες ιστορίες έναντι 700 που έγραψε ο Μπαρκς. Και ειδικά στο δικό μας Μίκυ Μάους δεν βλέπουμε καμία αφρόκρεμα Ιταλικών ιστοριών στις δευτερεύουσες, λίγες σχετικά ξεχωρίζουν ειδικά σχεδιαστικά και λογικό είναι. Ποία ακύρωση; Όταν παρακάτω στο ίδιο ποστ λέω ότι πόσες από τις ιστορίες του Μπαρκς δεν αξίζουν να είναι στην τοπ-100 και αδικούνται άλλες αξιόλογες ιστορίες άλλων δημιουργών; Όταν λέω πως είμαι ενάντια στην επαναδημοσίευση Μπαρκς-Ροσα ξανά και ξανά και ψοφάω για παλιές και νέες Ιταλικές ιστορίες; Μερικοί μερικοί δεν ξέρετε να διαβάζετε, αρπάζεστε από μια φράση και βγάζετε δράκους. Είναι κουραστικό να γράφεις τα ίδια και τα ίδια και ο άλλος να καταλαβαίνει μόνο αυτό που θέλει.

Είχα σκοπό να γράψω σεντόνι για να καταλάβω τη λογική σου πίσω από την "ισοπεδωτική άποψη" αλλά δεν θα το κάνω όπως και εσύ δεν έκανες τον κόπο να γράψεις ούτε ένα αντεπειχήρημα παρά την προσωπική σου άποψη. Η άποψη σου σεβαστή λοιπόν, παρ'ολο το ότι από όσα έγραψα εσύ εστίασες στο κομματάκι αυτό.

Δε νομιζω πως έχει να κάνει με τις ιστορίες αυτές καθ'αυτες αλλά έχει να κανει κυρίως με την άθλια για τα σημερινά δεδομένα δημοσίευση τους. Αντικειμενικά ειδικα τα ασπρόμαυρα τεύχη δεν διαβάζονται. Εγώ όταν ήμουν ομως στα 10 π.χ. καραγουσταρα τα παλιά τεύχη του Μίκυ Μάους και είχα κολλήσει και μερικά αλλά παιδακια στο σχολείο μου τοτε και μαζευαμε. Τοτε εβρισκες εύκολα Μίκυ Μάους απο το 1200 κ πανω σε όλα τα περιπτερα. Μιλάμε για 2006-2007 εποχή. Και γιατί τα γουσταρα έτσι; Γιατί στο μάτι μου έμοιαζαν με κάτι σπάνιο και ανεκτίμητο. Απλως λέω και εγώ την εμπειρία μου ως ενος παιδιού φαν των Ντισνευ όχι πολλά χρόνια πριν, αν μετράει δεν ξέρω. Και εγώ πιστεύω οτι οι κλασικές ιστορίες δεν πολυτραβανε δυστυχώς πλεον γενικά. Ή αυτό τουλαχιστον δείχνει η τακτική της εκδοτικης. Αν και πιστεύω πως κάμποσες κλασικές θα μπορούσαν άνετα να σταθούν και σήμερα και με την κατάλληλη παρουσίαση στο κόμιξ όπως έγινε με τον Μπαρκς, να κάνει τα πιτσιρικα να πουν "α τώρα διαβάζω κάτι μοναδικο".

http://www.bookdepository.com/Walt-Disney-Uncle-Scrooge-and-Donald-Duck-The-Son-of-the-Sun-Don-Ros/9781606997420?ref=grid-view Βιβλιοθήκη Ντον Ρόσα Vol. 1 με 39% έκπτωση!! Μετανιώνω την ώρα και την στιγμή που πήρα την έκδοση του Τερζό!

Ειδικά η τελευταία φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα!!!

Το είχα παρατηρήσει εξαρχής. Στα πρώτα τεύχη δεν το έκανε, και οι σελίδες άφηναν ένα περίεργο άσπρο κενό πάνω και κάτω. Τι να πεις... ο σχεδιασμός στα περιοδικά Ντίσνευ όσο πάει και χειροτερεύει. Μεγάλη κακογουστιά έχει το επιτελείο. "Άντε μωρέ, τράβα λίγο πάνω και λίγο κάτω να χωράει στη σελίδα, σιγά ποιος θα το προσέξει". Ερασιτεχνισμοί.

Σου αρέσουν οι Αναγεννησιακοι πινακες αλλά γεγονος είναι οτι μια φωτογραφία κανει καλύτερη αποτύπωση της πραγματικότητας απο εναν πίνακα ζωγραφικής. Ο παρθενωνας ηταν τυχαίο παράδειγμα. Όλα τα παραπανω που λες είναι προσωπική άποψη, ειναι το γουστο σου και δικαίωμα σου να σου αρέσει κάτι και να μην σου αρέσει κάτι άλλο. Μην το επιβάλεις όμως σαν μοναδική αλήθεια. Το γεγονος είναι οτι το σχεδιο του Μπαρκς είναι σωστο. Το αν μας αρέσει ή αν προτιμούμε σχεδιο με πλαστικότητα και πιο μοντέρνο ή με πιο μεγαλη λεπτομερεια, με ντεγκρανταρισμενα χρωματα και υφες είναι καθαρά υποκειμενικο θεμα. Η απλωτητα στο σχεδιο δεν είναι αρνητικό γεγονος, όταν γίνετε σωστα είναι άποψη. Και εφόσον είναι αποψη το κατακρίνεις μονο υποκειμενικα με βαση το γούστο σου. Φαντασου τώρα είμαστε στην εποχή του μινιμαλ. Όσο για το σχεδιο του Μπαρκς τη δεκαετία του '60 και το οτι αναλωνονταν πολλές φορες σε ιδέες του τα κατέκρινα ηδη εξίσου αν και με τον όγκο των ιστοριών που έχει γράψει μάλλον η επανάληψη του περνάει απαρατήρητη. Το σχεδιο του Καβατσάνο αν και εξαιρετικο, δεν είναι στρωτο, μάλλον σωστα παραμορφωμενο με πλαστικοτητα θα το χαρακτηριζα. Ο Ρόσα απο την αλλη δεν είναι τίποτα παραπανω στο σχεδιο απο εναν Μπαρκς με σκιές και μεγάλη λεπτομερεια. Ίσως και μια πινελιά καλύτερης άποψης χώρου/κτηριων λογο επαγγέλματος του. Αμα το αποδομησεις το σχεδιο του θα δεις οτι τα πάπια του Μπαρκς είχαν μεγαλύτερη πλαστικότητα και φυσικοτητα στη κινηση τους απο του Ρόσα. Για το τελευταιο Μίκυ Μάους δεν ξερω, το τελευταιο που πήρα ηταν με τον κωδικα της αρμονίας, αλλά εκτός απο την κεντρικη δεν θυμάμαι καν τι άλλο είχε το τεύχος μεσα για να σου πω.

Μιλάμε για 60 χρόνια πριν όχι για χιλιετίες. Άτοπο λοιπόν η μπακαλίστικη παρομοίωση Μπαρκς-Σπηλαιογραφίες και Σύγχονοι-Αναγέννηση. Επίσης όταν βλέπεις/διαβάζεις ένα έργο τέχνης το θαυμάζεις και για το υπόβαθρο του! Και ένας πίνακας της αναγέννησης είναι χειρότερος από μια φωτογραφία πορτρέτο σε απίστευτη ανάλυση. Και; Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να θαυμάζουμε τα έργα της αναγέννησης επειδή υπάρχει κάτι νεότερο που το αποτυπωνει καλύτερα; Ο παρθενώνας με τα σημερινά δεδομένα φτιάνχεται για πλάκα. Όμως θαυμάζεται για αυτό που είναι. Για ένα δόμημα φοβερό για την εποχή του που στέκει εκεί για 2500 χρόνια και ενέπνευσε την μετέπειτα παγκόσμια αρχιτεκτονική. Αλλά ο Μπαρκς δεν είναι αξιοθαύμαστος μόνο ιστορικά. Οι ιστορίες του Μπαρκς έχουν στρωτό σχέδιο, άρτιο!ν Δεν βλέπεις ένα παπάκι στο ένα καρέ και αλλιώτικο το ράμφος του στο επόμενο καρέ. Δεν βλέπεις κακοκαμομένες παραμορφώσεις στο σχέδιο. Εκτός στο τέλος της καριέρας του μόνο ίσως. Οι περισσότερες δεκασέλιδες του είναι διασκεδαστικές και έχουν το κλίμα της παλιάς εποχής αλλά και μια φρεσκάδα που τις κάνει να μην δείχνουν καθόλου την ηλικία τους. Δεν είναι παρωχημένες όπως άλλες πάρα πολλές μεταγενέστερες (βλ. Στρομπλ, Μάρρυ εκτός από το Πάκμιν-3, Τζουζέπε-πως-λεγεται κλπ).. Αλήθεια, θεωρείς πως οι δευτερεύοντες ιστορίες (και αρκετές ίσως κύριες ιστορίες) των Ιταλών στο Μίκυ Μάους είναι καλύτερες από τις δεκασέλιδες του Μπαρκς; Ούτε καλό σχέδιο έχουν και τα σενάρια είναι φτωχά και πολλές φορές υπερβολικά παιδικά. Στον Μπαρκς δεν υπήρχε υπερβολικά παιδικό. Πολλές φορές πραγματεύονταν θέματα για μεγάλους μέσα από τις ιστορίες του, ποτέ δεν έβλεπες κάτι που να βαράς το κεφάλι σου με την χαζομάρα που έγραψε για 3χρονά. Ναι ακόμα και στις χειρότερες του ιστορίες. Στο Ντισνευοκόμικς, γιατί συμφωνώ πως μετά από τόσα χρόνια γενικά στα κόμικς γεννήθηκαν πολλοί καλλιτέχνες με καλύτερο έργο, ο μόνος σύγχρονος που έχει αξιόλογο έργο είναι ο Κάστυ και αυτός στα ποντίκια μόνο. Τα παπιά έχουν μείνει στάσημα. Και γιατί; Γιατί έχουν δεχτεί αφαίμαξη από τον Μπαρκς, ο οποίος εκτός από το ότι σχεδίαζε επί 2 δεκαετίες έκανε πολλές ιδέες από δεκασέλιδες του ξανά και ξανά, και ύστερα ήρθε και ο Ντον Ρόσα και απογείωσε τα παπιά ενώ παράλληλα καλά δείγματα δουλειάς είχαμε από Καβατσάνο, Σκάρπα κ.α. Άντε τώρα να βρεθεί άλλος να κάνει αντάξια δουλειά αυτών για τα παπιά. Αλλά, συμφωνώ απόλυτα πως η συντριπτική πλειοψηφία των δεκασέλιδων του δεν είναι κάτι τρομερό και έχουμε δει καλύτερες πολυσέλιδες ιστορίες άλλων σχεδιαστών που θα άξιζαν στην top-100, αλλά θεωρώ πως η συντριπτική πλειοψηφία από τις πολυσέλιδες του Μπαρκς αξίζουν την top-100. Τέλος, δεν υπάρχει σύγκριση στην στρωτή αφήγηση και σχεδιασμό του Μπαρκς στις δεκασέλιδες του με τις περισσότερες βορειοευρωπαικές ιστοριούλες.' ΥΓ. Από έναν φαν του Ντον Ρόσα και της Ιταλικής σχολής Ντίσνευ.

Και μετα απο μερικές ημέρες ακούμε στις ειδήσεις... "Συνελήφθη έμπορος ναρκωτικών ο οποίος έκανε τις συναλλαγές του πουλώντας βιβλια σε εξωφρενικές τιμες εχωντας κρυμμένο μέσα σε αυτά πολλά γραμμάρια απο χασίσι, κοκαινη, κλπ. Ο ένοχος αποσπούσε τα χρηματικα ποσά απο τους ενδιαφερομενους με αυτον τον τροπο."

Πολύ με έχει βολέψει η Καθημερινή με τα ημερολόγια της 2 χρόνια τώρα! Ευτυχώς αποχωρίστηκαν και το μαύρο καταθληπτικό πλαίσιο φέτος.

Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στη τέχνη guys, χαλαρώστε. Ούτε έχουμε τυραννία της πλειοψηφίας (ελπίζω). Από τη στιγμή που ο καθένας μας μπορεί να τεκμηριώνει για την εκάστη ιστορία χωρίς αερολογίες και γενικεύσεις η άποψη του είναι σωστή και σεβαστή. Δεν χρειάζετε να κάνετε προσωπικές επιθέσεις επειδή το γούστο σας δεν συνάδει με το γούστο κάποιου άλλου ούτε να λέτε "μα τι λες αυτή η ιστορία είναι καλή εσύ δεν ξέρεις τι σου γίνετε". Οπότε ας χαλαρώσουμε όλοι και σας ξεράσουμε διαβάζωντας παρέα τα άπαντα της Ούνας.

Θεούλης! Ευχαριστω κ επιστρεφω με εντυπωσεις! EDIT: Πρτάγματι, απαράδεκτη ιστορία. Ίσως να είχε όμως potential αν είχε περισσότερες σελίδες για ανάπτυξη και ένα κανονικό τέλος. Κατα τ'αλλά συμφωνώ με τον Fergus Mc Duck.

Που δημοσιευτηκε η περιβοητη μεταμορφωση;