Ανασκόπηση - αναδρομή στο 2017 - Τι διάβασα μέσα στη χρονιά - μέρος ΣΤ'
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι αυτό το τόσο ενδιαφέρον θέμα που από ότι βλέπω παρακολουθούν όλο και λιγότεροι (σταθερά όμως, το τελευταίο μάλλον θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα το διαβάσει κανένας άλλος ή θα το περάσω μία εγώ μπας και βρω κανένα λάθος . Δε με νοιάζει κιόλας, ξεκινήσαμε θα το τελειώσουμε (να δω πως είναι και αυτό το συναίσθημα).
Είχαμε μείνει στην απρόσμενα καλή εντύπωση που μου έκανε το Quelques pas vers la lumiere, οπότε είναι πάρα πολύ ταιριαστό το ξεκίνημα της σημερινής δημοσίευσης:
Όποιος παρακολουθεί τις σχετικά πρόσφατες παραγωγές στα BD, τα διακεκριμένα και δημοφιλή νέα γαλλικά κόμικ, αποκλείεται να μην έχει πέσει και πάνω στο Licorne. Σημείο αναφοράς, αγαπημένο των κριτικών και των λιστών. Με μία λέξη; ΜΑΠΑ. Έχει όλα τα μειονεκτήματα της γαλλικής σχολής. Μπερδεμένο σενάριο χωρίς λόγο, με απίστευτες ευκολίες κάπου και λογικά άλματα, αδιάφορο θέμα που πλασάρεται σαν σούπερ ενδιαφέρον (η μεγάλη του Χόντο σχολή) παλ χρώματα να βγάζουν μία αύρα κουλτούρας και πχιότητας και σχέδιο με άποψη; Ή απλά μέτριο; Δεν ξέρω. Δε θυμάμαι να το τελείωσα, μπορεί και να το έκανα, με 1000 ζόρια όμως. Τι μας λέει; Αναγεννησιακό genetic engineering με ολίγη από εκκλησιαστική συνωμοσία (τι πρωτότυπο...) και μία πρωτότυπη ματιά σε πλάσματα των θρύλων. Βαρέθηκα τις αδερφότητες, τις συνωμοσίες, τα φοβερά μυστικά που θα συνταράξουνε τον κόσμο. Μπάστα! Ακολουθεί η εκδοχή της "Σειρήνας" να δείτε τι τράβηξα.
Από την άλλη για την προηγούμενη κριτική μου μπορεί να έφταιγε και το ότι είχα διαβάσει μία πραγματικά καλή μεσαιωνική περιπέτεια εκείνο το διάστημα, δυστυχώς έχω βρει μόνο τον 1ο της τόμο. Εδώ οι Brugeas/Tullhoat που κάπου είχαμε κουβεντιάσει νομίζω ότι θα αναλάβουν Κόναν, δίνουν απλή περιπέτεια, ιστορικά επιβεβαιωμένες συνωμοσίες σα βάση της ιστορίας, μιλάμε για τον 12ο αιώνα, ότι προηγήθηκε του 100ετούς, με την Ελεονόρα της Ακουϊτανίας στο επίκεντρο των τότε εξελίξεων. Σφιχτό με δυνατό σχέδιο, περιμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω και τα υπόλοιπα, όπως και οι αγγλόφωνοι αναγνώστες καθώς και σε σκανλέισο μόνο ο 1ος τόμος υπάρχει. Μπορώ επίσης να παραδεχθώ ότι δεν είμαι αντικειμενικός γιατί και εδώ κυριαρχουν τα παλ πχιοτικά χρώματα, αλλά αυτό μου άρεσε. Έτσι!
Le troisieme Testament - Julius
Την Τρίτη Διαθήκη φαντάζομαι την ξέρουμε εδώ στο GC χάριν και στο εξαιρετικό scanlation του αγαπητού μας Τεκ @ngramm. Aυτό που δεν είχα διαβάσει είναι το spin-off Julius που περιγράφει την προέλευση αυτής της 3ης Διαθήκης και την ιστορία του Ρωμαίου Julius που συχνά πυκνά αναφερόταν. Και εδώ το στήσιμο και η ιδέα έγιναν από κοινού από τους Ντοριζόν, Αλίς. Μετά τον πρώτο τόμο όμως ανέλαβε ο Αλίς και πλέον έχει αναλάβει τη συγγραφή και το σχέδιο είναι του Montaigne. Να πω την αμαρτία μου; Αυτό μου άρεσε περισσότερο. Δεν ξέρω αν ήμουν σαφής στην πρώτη σημερινή κριτική, αλλά ΕΧΩ ΜΠΟΥΧΤΙΣΕΙ με εκκλησιαστικές μεσαιωνικές συνωμοσίες στα γαλλικά ιστορικά κόμικ μου. Αυτό είναι μία ρωμαϊκή, παλαιοχριστιανική, κριτική ματιά στην πρωτοχριστιανική εποχή, στη γέννηση των θρησκειών, το μεσσιανισμό. Ο Julius είναι ενδιαφέρον τύπος (και ο Κόνραντ ήταν, αλλά ο Ιούλιος με έκανε πιο κλικ) και γενικά ρέει πάρα πολύ πιο ευχάριστα. Ο δε Αλίς ότι έχω διαβάσει δικό του μου άρεσε. Σε 2 βδομάδες βγαίνει και 5ος τόμος, τον περιμένω.
Να αλλάξουμε λίγο θέμα. Μία αληθινή ιστορία που συγκλόνισε τη Γαλλία του μεσοπολέμου είναι το θέμα αυτού του έργου. Η ιστορία του Paul Grappe ο οποίος για να γλιτώσει τον πόλεμο ντυνόταν και ζούσε σα γυναίκα. Το παράδοξο του ότι αυτό το έκανε όχι από αρχική διεμφυλικότητα αλλά για να είναι μαζί με τη γυναίκα του και ο τρόπος που εν τέλει στην πορεία άλλαξε σεξουαλικότητα ή έστω αυτό του δημιούργησε ψυχολογική αστάθεια κάνουν την ιστορία τόσο ενδιαφέρουσα για τους Γάλλους. Τα τελευταία χρόνια έχει βγει βιβλίο, κόμικ, ταινία, προφανώς η όλο και πιο ανοιχτή συζήτηση για τον σεξουαλικό προσδιορισμό κάνουν όλο και πιο επίκαιρη αυτή την ιστορία των 90 ετών. H δημιουργός είναι η Κλοέ Κρυσοντέ και με απλό σχέδιο, αλλά άμεσο δίνει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που σε κρατάει, ενώ πολύ όμορφη είναι και η χρήση του κόκκινου χρώματος σε ένα α/μ κατά τα άλλα έργο. Δεν το έχω δει σε άλλη γλώσσα, αλλά νομίζω ότι ακόμα και στη δική μας θα μπορούσαμε να το δούμε λόγω θέματος.
H Rutu Modan θα έρθει στο προσεχές Athens ComicdomCon, όπως διάβασα κάπου εδώ μέσα. Λίγο πριν είχα δει σε λίστες βραβευμένων το παρόν έργο και το διάβασα. Εδώ και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τις θετικές κριτικές. Μία εβραϊκή ιστορία γερόντων επιζησάντων, ένα ειδύλλιο που υπήρχε πριν τους Ναζί, μία ιδιοκτησία που άλλαξε χέρια με όχι και τόσο σαφή τρόπο. Μία εγγονή συνοδεύει τη γιαγιά της στη Βαρσοβία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε από το Ισραήλ που ζει τώρα για να διεκδικήσει την ιδιοκτησία της. Είναι προφανέστατο ότι η γιαγιά φέρεται τουλάχιστον περίεργα, κρυμμένα μυστικά κλπ κλπ κλπ. Το έργο έχει υλικό, αλλά σε καμία στιγμή δεν απογειώνεται, παραμένει ήπιο, χαμηλό. Τελειώνει και λες τώρα γιατί; Είχε τόσες δυνατότητες, γιατί έτσι γλυκανάλατο; Ξέρω γω; Ρωτήστε την Ρούτου τώρα που θα τη δείτε. Αν κάτι μου άρεσε, είναι τα κλισέ για τους εβραίους από μία εβραία.
Σήμερα το θέμα θα μας φανεί αρκετά τετριμένο, αλλά το 1977 με το δυστύχημα της Ουρουγουάικης ομάδας να είναι ελάχιστα χρόνια πριν, το θέμα αεροπορική τραγωδία σε μέρος μακριά από σωστικά ήταν αρκετά επίκαιρο. Ο Βαν Χάμε δίνει με τη γνωστή του μαεστρία, μία δική του εκδοχή στο θέμα, πλέκει όμορφα τους ετερόκλητους χαρακτήρες παίζει με τις κρυφές ή φανερές ιστορίες τους δίνει λύση, ήρωες, αντιήρωες και έναν απρόσμενο σωτήρα. 20 χρόνια μετά τόσο στην πραγματικότητα, όσο και στην ιστορία οι Dany/Van Hamme δίνουν τη συνέχεια της ιστορίας με πολλούς από τους τότε ήρωες να επανέρχονται και να μας φωτίζουν πλευρές που είχαν μείνει μυστικές. Μία περιπέτεια από έναν σεναριογράφο που ξέρει να μας δίνει τέτοιες όσο ελάχιστοι και ένα σχέδιο που είναι χαρακτηριστικό της εποχής, αλλά σήμερα μοιάζει αρκετά ξεπερσμένο.
Λίγο έμεινε, μία ή δύο δημοσιεύσεις ακόμα. Υπομονή
-
10
-
1
6 Comments
Recommended Comments