SUPERMAN: FOR TOMORROW [BRIAN AZZARELLO - JIM LEE]

[nikolas12]

 

Συνεχίζουμε την περιήγηση μας με την παρουσίαση νέων εκδόσεων και μετά το Luthor: Man of Steel, είπα να πιάσω μία ακόμα ιστορία Superman γραμμένη από τον Brian Azzarello. Γενικά έχω δει μια έλλειψη σε παρουσίαση των ιστοριών του Ανθρώπου από Ατσάλι, οπότε άμεσα θα προσθέσω στις Ξένες Εκδόσεις 1-2 παρουσιάσεις, καθώς και παρουσιάσεις περισσότερων DC τίτλων για να είναι ικανοποιημένος και ο φίλος @ hudson  που δεν του φέρνουν και πολλούς DC τίτλους στα ελληνικά.

 

Ένα μυστήριο με πρωταγωνιστή τον Superman

 

  

 

Το For Tomorrow ξεκινάει με τον Superman να γνωρίζει έναν παπά, τον Father Leone στον οποίο νιώθει ανάγκη να εξομολογηθεί για λάθη του. Μπαίνουμε πολύ γρήγορα στην ιστορία, στην οποία μαθαίνουμε ότι καθώς ο Superman βρισκόταν σε αποστολή διάσωσης του Green Lantern Kyle Rayner, γυρίζει στη Γη και βλέπει ότι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένης και της Lois Lane, έχει εξαφανιστεί από τη Γη (κάτι σαν το Snap του Thanos) και κανείς δεν ξέρει τι τους συνέβη. Ο Superman νιώθει ενοχές ότι εγκατέλειψε τη Γη όταν τον χρειαζόταν περισσότερο.

 

  

 

Γρήγορα ο πρωταγωνιστής μας βρίσκει τη λύση καθώς για την εξαφάνιση φταίει ένα όπλο που χρησιμοποιείται σε ένα πόλεμο ανάμεσα σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Εκεί θα γίνουν και οι πρώτες μάχες με τον στρατηγό Nox που είναι ο νέος διοικητής της χώρας, αλλά κυρίως με τον Equus ένα cyborg που οπτικά θυμίζει πάρα πολύ τον Doomsday και οι μάχες του με τον Superman είναι μεγαλειώδεις. Αφού το όπλο έρχεται στην κατοχή του, ο ήρωας έχει έναν τεράστιο καυγά περί ηθικής του όπλου και πως να το χρησιμοποιήσει, με την υπόλοιπη Justice League.

 

 

Αποφασίζει πως πρέπει και ο ίδιος να εξαφανιστεί για να επανενωθεί με τη Lois και να δει που οδηγούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Ωστόσο η Wonder Woman έχει αντίθετη άποψη και προσπαθεί να τον εμποδίσει, αλλά ο Clark θα μπει σε αυτό το νέο κόσμο, θα δει τη Lois και τους γονείς του και θα μάθει πως δημιουργήθηκε και ποιος είναι ο βασικός κακός πίσω από την όλη ιστορία. Είναι από τα κόμικ που περισσότερο χαζεύεις το σχέδιο παρά εντυπωσιάζεσαι με το σενάριο, γιατί νιώθω ότι ο Azzarello δεν απέφυγε τα κλασικά του λάθη.

 

  

 

Έβαλε πάρα πολλούς χαρακτήρες και ενέπλεξε πολλά story arcs όπως για παράδειγμα αυτό του Father Leone ή οι συνεχείς εμφανίσεις του Mr. Orr σε πάρα πολλά σημεία της ιστορίας ακόμα και όταν δε χρειαζόταν. Νιώθω ότι σε μεγάλο βαθμό ένας ακόμα συγγραφέας έσπευσε να μελετήσει την ουσία του Superman και το γιατί νιώθει ότι προστατεύει τον κόσμο και άλλα φιλοσοφικά ερωτήματα, αλλά στην τελική κάπου μπερδεύτηκε, κάπου άρχισε να αφήνει αναπάντητα πολλά από τα ερωτήματα που έθεσε και πέραν 1-2 μεγάλων μαχών και στιγμών, το κόμικ κατέληξε σε ένα λάθος δρόμο.

 

Ο Jim Lee κάνει παπάδες στο σχέδιο

 

  

 

Δε μπορείς να σταματήσεις να θαυμάζεις τον Jim Lee και το σχέδιο του και το For Tomorrow έρχεται στην ίσως καλύτερη εποχή του αφού είχε παραδώσει το επίσης επικό Batman: Hush. Ο Lee είναι γνωστός για το πόσο ξεχωριστό κάνει τον κάθε χαρακτήρα, τα εκφραστικά πρόσωπα, τις δυναμικές μάχες και κυρίως στο πόσο στιβαρούς και επιβλητικούς παρουσιάζει τους ήρωες του. Θέλαμε Superman, Justice League και άλλους παλιούς και νέους χαρακτήρες όπως ο εντυπωσιακός Equus; Ε ο Lee ανέλαβε και έκανε το κόμικ να διαβάζεται πιο ευχάριστα και φυσικά σε αφήνει να χαζεύεις κάποια καρέ του. 

 

Τελικός απολογισμός

 

 

Ίσως λίγο βαριά ιστορία Superman και κάπως υπερφορτωμένη, το For Tomorrow δε θεωρείται κλασικό, ούτε θα αποτελέσει τη βάση κάποιας αυριανής ταινίας, αλλά ειλικρινά όταν αναλαμβάνει το πενάκι του σπουδαίου Jim Lee, τα λόγια περισσεύουν. Από την άλλη με αυτό το κόμικ κατάλαβα ότι ο Azzarello ίσως και να είναι λίγο υπερεκτιμημένος στο υπερηρωικό (δεν έχω διαβάσει ακόμα το 100 Bullets), καθώς τα σενάρια του κάνουν επαναλαμβανομενα τα ίδια λάθη και το κατάλαβα αφού διάβασα δύο σχετικά γνωστά κόμικ του με τον ίδιο ήρωα μέσα σε λίγες ημέρες. Όπως περί ορέξεως  

[deadneighbours]

Απο τα λιγα καρε που βλεπω μου αρεσει αυτος ο Σουπερμαν οπως τον εχει παρουσιασει, βγαζει εναν προβληματισμο και το δειχνει καλα αυτο!και το σχεδιο ειναι πολυ καλο και βγαζει μια ωραια ροη, βεβαια παταω πανω σε αυτον τον προβληματισμο του και λεω οτι θα τον ηθελα ακομα ποιο ρεαλιστη...ισως πια αυτος ο κοσμος δεν χωραει καποιον σαν τον Σουπερμαν!!

[nikolas12]

Πριν από 1 ώρα, deadneighbours είπε:

Απο τα λιγα καρε που βλεπω μου αρεσει αυτος ο Σουπερμαν οπως τον εχει παρουσιασει, βγαζει εναν προβληματισμο και το δειχνει καλα αυτο!και το σχεδιο ειναι πολυ καλο και βγαζει μια ωραια ροη, βεβαια παταω πανω σε αυτον τον προβληματισμο του και λεω οτι θα τον ηθελα ακομα ποιο ρεαλιστη...ισως πια αυτος ο κοσμος δεν χωραει καποιον σαν τον Σουπερμαν!!

 

Προσωπικά αυτός ο Superman και ο Superman του Gary Frank είναι οι δύο αγαπημένοι μου τα τελευταία 20 χρόνια. O Geoff Johns έχει πει ότι ο Frank σχεδιάζει τον καλύτερο Superman αυτής της γενιάς, αλλά και ο Jim Lee δεν πάει πίσω.

[hudson]

Να σε καλά ρε @ nikolas12 , απολαμβάνω τις παρουσιάσεις σου κάθε φορά, αλλά όταν πρόκειται για DC ακόμα περισσότερο.

Συνέχισε...

 

Τη συγκεκριμένη ιστορία την έχω διαβάσει στα τευχάκια της "Anubis" στο μηνιαίο Superman το 2007. Πράγματι σεναριακά ήταν κάπως, αλλά το σχέδιο εξαιρετικό.

Γενικά πιστεύω ότι αρκετά από τα σενάρια του Azzarello είναι περίεργα, αλλά πολλά συνοδεύονται από υπέροχα σχέδια, οπότε κάπως σώζονται. Τρανταχτό παράδειγμα το Batman Καταραμένος φοβερό σχέδιο, αλλά από σενάριο...δεν (προσωπικά κάπου στη μέση το έχασα και μετά απλά απολάμβανα μόνο το σχέδιο).

Από την άλλη το Joker  (από τους ίδιους δημιουργούς) το βρήκα εξαιρετικό.

 

 

[nikolas12]

3 λεπτά πριν, hudson είπε:

Να σε καλά ρε @ nikolas12 , απολαμβάνω τις παρουσιάσεις σου κάθε φορά, αλλά όταν πρόκειται για DC ακόμα περισσότερο.

Συνέχισε...

 

Τη συγκεκριμένη ιστορία την έχω διαβάσει στα τευχάκια της "Anubis" στο μηνιαίο Superman το 2007. Πράγματι σεναριακά ήταν κάπως, αλλά το σχέδιο εξαιρετικό.

Γενικά πιστεύω ότι αρκετά από τα σενάρια του Azzarello είναι περίεργα, αλλά πολλά συνοδεύονται από υπέροχα σχέδια, οπότε κάπως σώζονται. Τρανταχτό παράδειγμα το Batman Καταραμένος φοβερό σχέδιο, αλλά από σενάριο...δεν (προσωπικά κάπου στη μέση το έχασα και μετά απλά απολάμβανα μόνο το σχέδιο).

Από την άλλη το Joker  (από τους ίδιους δημιουργούς) το βρήκα εξαιρετικό.

 

To Joker είναι και για μένα μάλλον η καλύτερη δουλειά του Azzarello στα υπερηρωικά. Αρκετά μέτρια σενάρια του έχουν σωθεί από την ύπαρξη φοβερού σχεδιαστή η αλήθεια είναι.