Ο Μίκυ, ο κυρίαρχος του παιχνιδιού γίνεται σήμερα 93 ετών – Αχαιοί μιλούν στην «Π» για την παντοκρατορία του [Μακρή Νικόλ, pelop.gr, 13/01/2023]

[ramirez]

Ο Μίκυ Μάους, το διασημότερο ποντίκι του κόσμου γίνεται 93 ετών! Αχαιοί μιλούν στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά του αμερικανικού πολιτιστικού ιμπεριαλισμού.

 

 

 

 

Ο Μίκυ Μάους γίνεται 93 ετών σήμερα Παρασκευή 13/01/2023 και δεν έχει γκρίζα μαλλιά στο κεφάλι του. Σίγουρα, είναι λίγο πιο σκανδαλιάρης και φοράει τα ίδια ρούχα εδώ και δεκαετίες, αλλά η γενική του εικόνα είναι σχεδόν ίδια! Η ιστορία του Μίκυ ωστόσο ξεκινά με ένα κουνέλι το 1927, όταν ο Walt Disney δημιούργησε έναν χαρακτήρα που ονομάζεται «Oswald the Lucky Rabbit». Με το στρογγυλό, λευκό πρόσωπό του, τη μεγάλη μύτη του με κουμπιά και τα μαύρα μακριά αυτιά του, ο χαμογελαστός Oswald έγινε αμέσως επιτυχία και η Universal «παρήγγειλε» μια σειρά από σορτς. Όταν τα στελέχη της Disney συναντήθηκαν μίκρυναν λίγο τα αφτιά, προσέθεσαν επιπλέον επένδυση γύρω από τη μέση και μετέτρεψαν το κουνέλι σε ποντίκι. Ονομάστηκε Mortimer. Το παρατσούκλι δεν κράτησε. Υπάρχουν πολλές ιστορίες που προσπαθούν να εξηγήσουν πώς και γιατί – η πιο δημοφιλής είναι ότι η γυναίκα του Disney μισούσε το όνομα και πρότεινε την αντικατάστασή του – σύντομα ήταν έτοιμος για το ντεμπούτο του ως Μίκυ.

 

 

 

 

Ο Μίκυ γεννήθηκε στην Αμερική την εποχή της κατάθλιψης, έγινε – και διαμορφώθηκε για να γίνει – ένας ήρωας για τον απλό άνθρωπο, ένας αισιόδοξος ποντικός που αντιμετώπιζε χαρούμενα τις δυσκολίες που έρχονταν στον δρόμο του και ως χαρούμενο καρτούν κατακτούσε τις αντιξοότητες. Ένα ποντίκι, ντυμένο σαν τον αεροπόρο Τσαρλς Λίντμπεργκ, κατασκευάζει ένα αεροπλάνο και ονειρεύεται να γίνει σπουδαίος πιλότος. Παίρνει μαζί του την κοπέλα του στην πρώτη του πτήση. Αλλά μετά έρχεται εμπόδιο μετά από εμπόδιο – η κοπέλα του παρασύρεται και απομακρύνεται, πλησιάζει μια καταιγίδα και το ποντίκι καταλήγει σε ένα έρημο νησί, όπου οι ντόπιοι αποφασίζουν να τον μαγειρέψουν. Ο Μίκυ τούς πολεμά όλους μόνος του. Αυτό ήταν το πρώτο κόμικ του Μίκυ Μάους, που τυπώθηκε στο «The New York Daily Mirror» πριν από 93 χρόνια, στις 13 Ιανουαρίου 1930.

 

 

 

 

Παρόλο που το «Steamboat Willie», η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με το ποντίκι, έκανε το ντεμπούτο στη Walt Disney το 1928, το κόμικ στριπ ήταν αυτό που προκάλεσε διεθνή φήμη για τον Μίκυ Μάους – κυρίως λόγω της πολύ περιορισμένης εμβέλειας των ταινιών τότε. Το κουβάρι του απόλυτου μύθου των κινουμένων σχεδίων ξετυλίγεται σήμερα στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» από τρεις αχαιούς συμπολίτες που έχουν να πουν ο καθένας τη δική του ιστορία για το απόλυτο σύμβολο της αμερικανικής αισιοδοξίας, επινοητικότητας και ενεργητικότητας:

 

 

Κώστας Γιαννακόπουλος, διευθυντής mycomics.gr - συλλέκτης:

«Ο Μίκυ είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού»

 

 

 

 

Ο Μίκυ Μάους είναι ο πιο διάσημος χαρακτήρας κόμικς. Και δεν το λέει αυτό όποιος-όποιος, αλλά η ίδια η Google, καθώς μέσα σε ένα χρόνο έγιναν πάνω από 34 εκατομμύρια αναζητήσεις για αυτόν. Χιλιάδες καλλιτέχνες έχουν δημιουργήσει ιστορίες με τον Μίκυ. Αυτές οι ιστορίες έχουν εκδοθεί σε πάνω από 120 χώρες στον κόσμο. Στην Ελλάδα μόνο, συνολικά, υπάρχουν καταγεγραμμένες πάνω από 260 εκδόσεις με ιστορίες χαρακτήρων της Ντίσνεϋ προεξάρχοντος του Μίκυ. Είναι απλά αδύνατο κάποιος αναγνώστης τους να μην βρει μια έστω ιστορία που μεγαλώνοντας θα έχει να την θυμάται ως την «αγαπημένη» του ιστορία. Στην πραγματικότητα όμως ο Μίκυ Μάους δεν είναι ένας ήρωας. Ο Μίκυ είναι δεκάδες διαφορετικοί χαρακτήρες που απλά μοιάζουν στην εμφάνιση του Μίκυ. Το κατόρθωμα της Ντίσνεϋ είναι ότι μπόρεσε να μετατρέψει το μικρό σκανδαλιάρικο ποντίκι των πρώτων σχηματικών ταινιών κινουμένων σχεδίων σε ένα χαρακτήρα ήρωα για όλες τις εποχές και όλους τους αναγνώστες.

 

Πιστεύω πως όλοι όσοι είστε τώρα μαζί μας σε αυτή σελίδα έχετε διαβάσει ιστορίες με τον Λούκυ Λουκ, Τον Αστερίξ, τον Τεν Τεν, τον Ποπάυ, τον Σπάιντερ Μαν. Όλοι αυτοί οι πετυχημένοι ήρωες πρακτικά κάνουν μόνο μια δουλειά. Την κάνουν σίγουρα καλά για αυτό και είναι διάσημοι στο αντικείμενό τους (!) αλλά είναι και στην ουσία μονοδιάστατοι. Έχουν έναν τυποποιημένο χαρακτήρα και χαρακτηριστικά και πάνω σε αυτά χτίζονται οι ιστορίες τους. Αντίθετα, ο Μίκυ στην καριέρα του έχει κάνει σχεδόν τα πάντα – έχει παρουσιαστεί με διαφορετικούς χαρακτήρες, ιδιότητες και ασχολίες. Αυτό βέβαια, εξαιτίας των χιλιάδων δημιουργών και εκδόσεων που όπως είπαμε έχουν δημιουργήσει και δημοσιεύσει ιστορίες με τον Μίκυ. Ο Μίκυ, ανάλογα την ιστορία, μπορεί να παρουσιαστεί σαν ξεροκέφαλος, τεμπελάκος, γενναίος, επιπόλαιος, ο πιστός φίλος του Γκούφη, αιώνιος αρραβωνιαστικός της Μίνι Μάους (συνεπωνυμία απλή), ο πιστός θείος στα ανίψια του και το αγαπημένο αφεντικό του σκύλου του Πλούτο.

 

 

 

 

Στην Ελλάδα, η πιο γνωστή ίσως περσόνα του Μίκυ είναι αυτή του κυνηγού της περιπέτειας. Οι ελληνικές εκδόσεις, καθοδηγούμενες από αλάνθαστο ένστικτο ή… τύχη επέλεξαν και πρόσφεραν στους αναγνώστες μερικές από τις πιο καλογραμμένες και σχεδιασμένες ιστορίες κόμικς με τον Μίκυ. Σε αυτές, ο ήρωάς μας είναι ντετέκτιβ που λύνει τα πιο σκοτεινά μυστήρια και καταδιώκει άπιστους εγκληματίες. Περιστασιακά γίνεται  εξερευνητής αρχαιολόγος (τρέμε Ιντιάνα Τζόουνς) μέχρι και σερίφης στην άγρια Δύση. Δεν υπάρχει περίπτωση το  παιδί αναγνώστης να μην βρει μια πλευρά με την οποία θα ταυτιστεί. Αρκεί το παιδί να βρει χρόνο, κίνητρο και όρεξη να ασχοληθεί με την ανάγνωση των κόμικς. Κάτι που δυστυχώς πλέον σπάνια συμβαίνει με τα παιδιά. Η κατάληξη είναι σήμερα στην εποχή του Internet και του tiktok οι αναγνώστες να είναι κυρίως μεσήλικες που προσπαθούν να επαναφέρουν κομμάτια του παρελθόντος τους και αγαπημένες αναμνήσεις. Η ανάγνωση των κόμικς έχει μετασχηματιστεί σε συλλογή κόμικς. Ακόμα και έτσι όμως ο Μίκυ είναι και εδώ ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, καθώς τα τεύχη του Μίκυ Μάους είναι τα πιο συλλεκτικά και ακριβά ανάμεσα στις ελληνικές εκδόσεις. Αυτή είναι μια ωραία ιστορία που θα αναλύσουμε ίσως σε ένα προσεχές αφιέρωμα.

 

 

Δήμητρα Φραγκούλη, συγγραφέας: «Ο νους μου τρέχει

σ’ εκείνο το μικρό κορίτσι με τον αγαπημένο φίλο τον Μίκυ»

 

 

 

 

Μεσημέρι Αυγούστου 1989. Στο ενοικιαζόμενο επικρατεί ησυχία. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο ελαφρύς κυματισμός της θάλασσας καθώς σκάει στο ακρογιάλι. Ένα απαλό αεράκι μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο και κουνώντας την κουρτίνα, προσπαθεί να σπάσει για λίγο τη ζέστη που επικρατεί. Η μαμά και ο μπαμπάς έχουν ξαπλώσει, αλλά εγώ όχι, δε θέλω να κοιμηθώ. Τα μαλλιά μου είναι ακόμα βρεγμένα από το λούσιμο – η μαμά μάς λούζει πάντα μετά τη θάλασσα. Βάζω ένα μαξιλάρι στην πλάτη του κρεβατιού και μισοξαπλώνω. Πάνω στο ξύλινο, χαμηλό κομοδίνο είναι ακουμπισμένα τα δύο τελευταία τεύχη του Μίκυ Μάους. Ένα από χθες και ένα από την περασμένη Παρασκευή που δεν είχα προλάβει να πάρω. Τα έφερε ο μπαμπάς το πρωί από την Πάτρα.

 

Πιάνω στα χέρια το πρώτο τεύχος, αυτό της περασμένης εβδομάδας. Η ανυπομονησία δεν περιγράφεται. Απ’ έξω με κοιτάζει ο Μίκυ με ένα τεράστιο χαμόγελο, μέσα στο μπλε αμάξι του, υποσχόμενος μεγάλες περιπέτειες. Ανοίγω την πρώτη σελίδα, την έγχρωμη. Με τις γνώσεις της απόφοιτου της Α’ δημοτικού, χώνομαι συλλαβιστά μέσα στην ιστορία. Ο Μίκυ είναι ντετέκτιβ! Προσπαθεί να λύσει το μυστήριο μιας πολύ περίεργης ληστείας. Τα μάτια μου πετάνε στα συννεφάκια με τα γράμματα, και από εικόνα σε εικόνα, γίνομαι μέλος της ομάδας. Γυρίζω σελίδα, είναι το ασπρόμαυρο μέρος της ιστορίας. Έτσι είναι όλες οι ιστορίες, μια χρωματιστές, μια ασπρόμαυρες. Τις βαρετές Κυριακές του χειμώνα, όταν τελειώνω το διάβασμα, βάζω χρώμα με τις ξυλομπογιές μου και σε αυτές τις σελίδες. Τώρα όμως δε με νοιάζει. Να και ο Γκούφη, που τον βοηθάει στη λύση του μυστηρίου. Η μια ιστορία διαδέχεται την άλλη καθώς τα μάτια μου γίνονται βαριά και το κεφάλι γέρνει στο μαξιλάρι. Ο ύπνος έρχεται κι εγώ παίρνω μαζί μου τον αγαπημένο ήρωα με την παρέα του, στον κόσμο των ονείρων.

 

 

 

 

Μετά τις διακοπές, τα τεύχη του Μίκυ Μάους τοποθετούνται με ευλάβεια στο μεγάλο κουτί πίσω από το κρεβάτι, μαζί με πολλά άλλα. Από πάνω τους ένα λούτρινο ζευγάρι, ο Μίκυ και η Μίνι, στέκονται φύλακες των αξέχαστων εικονογραφημένων ιστοριών. Με τα χρόνια, και προσπαθώντας να το παίξω μεγάλη, αδιαφόρησα για το ποντίκι με τα λευκά γάντια και δυστυχώς η συλλογή του Μίκυ Μάους χάθηκε. Πολλά δόθηκαν, άλλα πετάχτηκαν, ελάχιστα έμειναν. Ύστερα ήρθε η σκληρή εκλογίκευση της ενηλικίωσης. Τα ποντίκια δε μιλούν, δε φορούν γάντια και κόκκινο σορτσάκι, είναι μόνο μικρά, βρομερά τρωκτικά. Καμιά φορά όμως, ο νους μου τρέχει σ’ εκείνο το μικρό κορίτσι με τη μεγάλη φαντασία και τον αγαπημένο φίλο.  Και παραμένει εκεί, καθώς τοποθετώ τον λούτρινο φίλο μου με το κορίτσι του, δίπλα από μερικά – κλασικά πλέον – Μίκυ Μάους, στο δωμάτιο των παιδιών μου.

 

 

Κώστας Νταλιάνης, σκηνοθέτης - συλλέκτης: «Ο Μίκυ Μάους

αντιπροσωπεύει όλα όσα ήθελε να εκφράσει ο Γουόλτ Ντίσνεϋ»

 

 

 

 

«Ο Μίκυ Μάους είναι, για μένα, ένα σύμβολο ανεξαρτησίας. Ήταν ένας τρόπος για την εξάλειψη όλων των δυστυχιών», απάντησε ο Γουώλτ Ντίσνεϋ, όταν ρωτήθηκε τι σήμαινε ο Μίκυ για αυτόν.Το ποντίκι του Ντίσνεϋ έγινε το κυρίαρχο σύμβολο της εταιρείας «Γουώλτ Ντίσνεϋ», αποτελώντας την μασκότ της. Το χαρούμενο πρόσωπό του παραμένει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες εικόνες στον κόσμο, ξεπερνώντας ακόμη και τον Άγιο Βασίλη. Ο Ντίσνεϋ τον δημιούργησε το 1928. Το ενδιαφέρον παρασκήνιο έγκειται στο ότι πριν δημιουργήσει τον Μίκυ Μάους, ο Ντίσνεϋ σχεδίασε τον Όσβαλντ, το τυχερό κουνέλι. Αλλά κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας με τον επιχειρηματικό του συνεργάτη στην εταιρία «Γιουνιβέρσαλ», ο Ντίσνεϋ έχασε τα πνευματικά δικαιώματα του Όσβαλντ.

 

Το 1932 ο Ντίσνεϋ έλαβε ένα ειδικό βραβείο από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών για τη δημιουργία του Μίκυ Μάους. Ο Μίκυ έχει λάβει δέκα υποψηφιότητες για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μικρού μήκους και αποτέλεσε τον πρώτο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων που κέρδισε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ. Τα αφτιά του εξακολουθούν να είναι μια από τις πιο διάσημες πολιτιστικές εικόνες του 20ού και 21ου αιώνα. Επίσης, κατέχει την πρωτοπορία στο να είναι ο πρώτος χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων που μίλησε ποτέ στην οθόνη. Η περίφημη ντροπαλή, φαλτσέτο φωνή του αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά του. Μάλιστα, ο ίδιος ο Ντίσνεϋ δάνεισε τη φωνή του στον Μίκυ, πράγμα για το οποίο ο δημιουργός του ένιωθε ξεχωριστή περηφάνια.

 

 

 

 

Ο Μίκυ Μάους αντιπροσωπεύει όλα όσα ήθελε να εκφράσει ο Γουώλτ Ντίσνεϋ – ευτυχία, διασκέδαση, όνειρα και την ικανότητα να φέρει κοντά τις οικογένειες. Ο Μίκυ έχει τη δύναμη να προκαλεί θετικά συναισθήματα και να δημιουργεί αξέχαστες εμπειρίες, διαμορφώνοντας έτσι ένα ισχυρό και διαχρονικό παγκόσμιο σύμβολο. Η στενή σχέση του Μίκυ με τα παιδιά επέβαλλε να παραμείνει πάντα σεβαστός και ηθικός. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Μίκυ Μάους μετατράπηκε από καρτούν σε αναντικατάστατο κομμάτι της παιδικής ηλικίας όλων.

 

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

 

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 21, 2023 από ramirez

[jimakoszs97]

Το Mortimer είναι πολύ καλύτερο όνομα κατά την γνώμη μου. Πιο... μόρτικο. Τελικά δόθηκε σε άλλον χαρακτήρα, τον Μόρτιμερ Μάους, ο οποίος έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο στρίπ του Floyd Gottfredson το 1936 στην ιστορία «Mickey's Rival».