TRILLIUM [ JEFF LEMIRE ]

[GeoTrou]

 

Το Trillium είναι ένα mini-series 8 τευχών που κυκλοφόρησε από την Vertigo, από τον Ιούλιο του 2013 μέχρι τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου. Σεναριογράφος και σχεδιαστής είναι ο γνωστός Καναδός Jeff Lemire, ενώ τα χρώματα είναι του Ισπανού José Villarrubia. Η trade paperback έκδοση που παρουσιάζεται εδώ, κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2014.

 

Πρόκειται για μια περιπέτεια ανάμεσα σε διαφορετικές διαστάσεις του χωροχρόνου. Από τη μία, η Nika Temsmith, επιστήμων στο μακρινό 3797, που αναζητεί το φυτό Trillium σ' έναν μακρινό πλανήτη. Από την άλλη, ο William Pike, βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και εξερευνητής στη ζούγκλα του Περού το 1921. Οι δυο αυτοί χαρακτήρες θα συναντηθούν και θα πρέπει να σώσουν την ανθρωπότητα από έναν εξαιρετικά μεταδοτικό και θανατηφόρο ιό, που έχει εξαπλωθεί στον κόσμο της Nika.

 

 

 

Η έκδοση είναι όμορφη, με αρκετά έξτρα (προσχέδια, την αλφάβητο μια φυλής εξωγήινων κ.ά.). Το σχέδιο είναι στο γνωστό στυλ του Lemire, που όμως αναβαθμίζεται σημαντικά από τον υπέροχο χρωματισμό του Villarubia. Υπάρχουν δε ορισμένες σελίδες που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές. Η κεντρική ιδέα είναι πρωτότυπη και η ιστορία κυλάει ωραία. Στα θετικά, το ότι ο Lemire ολοκληρώνει πολύ ομαλά την ιστορία στον χώρο που έχει διαθέσιμο. Ωστόσο, το σενάριο γίνεται λίγο έως πολύ αναμενόμενο, με αποτέλεσμα το κόμικ να μην ανταποκρίνεται στις αρχικές προσδοκίες.

 

Μπορεί να μην είναι αριστούργημα, σίγουρα όμως πρόκειται για ένα πολύ καλό και ενδιαφέρον κόμικ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προτάθηκε για το βραβείο Eisner για Best Limited Series. Προτείνεται όχι μόνο στους φαν του Lemire, αλλά και σε όσους θέλουν να διαβάσουν ένα καλό sci-fi ή να ξεφύγουν από τα υπερηρωικά κόμικς. Βαθμολογία: 7,5/10

[DaDiRa]

Κάτι που σίγουρα δεν περίμενα να πω όταν ξεκίνησα να διαβάζω Lemire είναι ότι απολαμβάνω περισσότερο το σχέδιο από το σενάριο του. Εδώ όμως ισχύει. Σαν γράψιμο δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, πέφτει σε μπόλικα κλισέ και οι προσωπικές ιστορίες δεν είναι τόσο καλοδουλεμένες όσο μ' έχει συνηθίσει. Από την άλλη το sci-fi είναι αρκετά απλοϊκό (lo-fi sci-fi, όπως είπε ο ίδιος) και αποτελεί ξεκάθαρα ένα απλό φόντο για την ιστορία, χωρίς μεγάλη (ή και καθόλου) εμβάθυνση στα στοιχεία που χρησιμοποιεί. Οπότε και από τις δύο πλευρές του σεναρίου τα πράγματα είναι κάπως χλιαρά.

Η αισθητική που έχει, όμως, αυτό το genre-bender (όρος που ξεσήκωσα από το οπισθόφυλλο ), το σχέδιο και φυσικά ο καταπληκτικός χρωματισμός το ανεβάζουν πολύ. Είναι ένα κόμικ που θα χαρώ να ξεφυλλίσω ξανά και ξανά, αλλά που δεν νομίζω να επιστρέψω για ανάγνωση. Είναι ένα κόμικ που θα πρότεινα σε κάποιον που δεν έχει ξαναδιαβάσει Lemire, και ειδικά αν δεν έχει εμπειρία στα κόμικς. Συγκεκριμένα, αυτές οι αλλαγές στον προσανατολισμό των σελίδων είναι ό,τι πρέπει για να δείξεις σε κάποιον τι δυνατότητες προσφέρει το μέσο.

[saveapenguin]

Σίγουρα θέλω να το ξαναδιαβάσω στο μέλλον, γιατί με την πρώτη ανάγνωση δεν νιώθω ότι εισέπραξα όλα όσα είχε να δώσει το συγκεκριμένο κόμικ. Χαρακτηριστικό μάλλον των ιστοριών του Lemire γιατί θυμάμαι το ίδιο μου είχε συμβεί και με το Underwater Welder του ίδιου.

Παρόλο που το sci-fi δεν είναι my cup of tea (:P) μου άρεσε αρκετά το συγκεκριμένο. Για την ιστορία τα έχει ήδη πει ο Geo Trou στην παρουσίαση και φοβάμαι μην κάνω κανά spoiler αλλά θέλω να κάνω κάποια σχόλια. Το σχέδιο του Lemire είναι ιδιαίτερο, σίγουρα δεν είναι mindblowing πχ αλλά είναι το λιγότερο αξιοπρεπές και εμένα προσωπικά μου αρέσει και με καλύπτει για τις ιστορίες που έχει να πει.

Δεύτερον, αυτό:

On 9/19/2018 at 2:21 AM, DaDiRa said:

αυτές οι αλλαγές στον προσανατολισμό των σελίδων είναι ό,τι πρέπει για να δείξεις σε κάποιον τι δυνατότητες προσφέρει το μέσο.

Σε κάποια φάση, πρέπει να διαβάσεις πρώτα την πάνω πλευρά των σελίδων και στο τέλος να αναποδογυρίσεις το βιβλίο και να διαβάσεις το κάτω μέρος. Και μπορεί να περιγράφουν διαφορετικές ιστορίες αλλά αν προσέξει κανείς τα πάνελ της κάθε σελίδας υπάρχει σύνδεση. Απλά

 

Τέλος, το αλφάβητο των εξωγήινων μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί! Στο τέλος των συγκεντρωτικών εκδόσεων παρέχεται η αντιστοιχία του με το λατινικό γράμμα προς γράμμα αλλά έχει αξία να το δοκιμάσει κανείς και μόνος του καθώς διαβάζει το κόμικ. Επιπλέον καταλαβαίνεις και κάποια επιπλέον πράγματα για τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τόσο των εξωγήινων όσο και των ιθαγενών.

[Ion]

Καιρό ήθελα να διαβάσω κάποιο κόμικ του Lemire, μιας και έχουν γίνει αρκετές παρουσιάσεις έργων του στο forum και είχα ψηθεί, και τελικά επέλεξα να κάνω την αρχή με το Trillium γιατί α) μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση και β) ήταν έγχρωμο ενώ πολλά άλλα έργα του όχι. Ήταν μια ολοκληρωμένη, καλογραμμένη sci-fi ιστορία και έμεινα πολύ ικανοποιημένος από αυτήν. Χωρίς να είναι το καλύτερο σχέδιο που έχω δει ποτέ, είναι σίγουρα ιδιαίτερο και έχει πολλά ωραία εντυπωσιακά καρέ. Βρήκα πολύ έξυπνη την ιδέα με τα ανάποδα καρέ και τις ιστορίες που εξελίσσονταν παράλληλα, παρόλο που στην αρχή φοβήθηκα ότι κάτι τέτοιο ίσως με μπέρδευε. Δεν έκατσα να μεταφράσω τα μπαλονάκια, νομίζω ότι αυτό θα μου έπαιρνε μέρες, όμως και αυτό ήταν μία ακόμα πρωτότυπη ιδέα που επίσης εκτίμησα. Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά διαβάζοντάς το, σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω στο μέλλον, ενώ αναμφίβολα θα ψάξω και άλλα έργα του Lemire.