Search the Community

Ο περίφημος κλασικός χαρακτήρας των γαλλοβελγικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων Μαρσουπιλαμί γίνεται ένα ρεαλιστικό κόμικ από τους Zidrou και Frank Pé με σκοτεινές και γλυκές αποχρώσεις. Η τάση μεταφοράς κλασικών παιδικών χαρακτήρων των κόμικς σε πιο ρεαλιστικές ή ενήλικες ιστορίες κρατάει δεκαετίες – όπως και η κριτική που της έχει ασκηθεί. Τα παραδείγματα πολλά: από την παντελή, σκοτεινή μεταστροφή του άλλοτε παιδικού Μπάτμαν (και όλου του υπερηρωικού θιάσου των DC και Marvel) μέχρι αυτοτελή πειράματα όπως τα Λούκι Λουκ του Matthieu Bonhomme. Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία εντάσσεται και το Μαρσουπιλαμί του σεναριογράφου Zidrou και του σχεδιαστή Frank Pé, του οποίου το πρώτο μέρος μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τίτλο «Μαρσουπιλαμί #1 – Το Θηρίο» από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε μετάφραση Τατιάνας Ραπακούλια. Μα τι είδους ζώο είναι αυτό; Το Μαρσουπιλαμί, το σπάνιο κιτρινόμαυρο θηλαστικό που ζει στα τροπικά δάση της Παλούμπια, μιας φανταστικής λατινοαμερικάνικης χώρας, δημιουργήθηκε το 1952 από τον Βέλγο θρύλο των κόμικς Αντρέ Φρανκέν. Ξεκινώντας την πορεία του σαν κατοικίδιο των Σπιρού και Φαντάζιο και πρωταγωνιστώντας εν συνεχεία στη δική του σειρά κόμικς κατά τη δεκαετία του ’80, το πολύχρωμο αυτό πλάσμα, μίξη μαϊμούς και λεοπάρδαλης, με τη μακριά ουρά και τη μεγάλη όρεξη έγινε από τους πιο αναγνωρίσιμους και αγαπητούς ήρωες των γαλλοβελγικών κόμικς. Στην Ελλάδα, το κοινό γνωρίστηκε μαζί του μέσα από τα 8 κόμικ άλμπουμ του που κυκλοφόρησε η Μαμούθ Κόμιξ και τη σειρά κινουμένων σχεδίων που προβλήθηκε στο κανάλι Alter στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Από τη ζούγκλα στις Βρυξέλλες Τον Οκτώβριο του 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dupuis η εν λόγω πρωτότυπη ματιά των Zidrou και Frank Pé πάνω στον μύθο του δημοφιλούς πλάσματος, ο πρώτος τόμος «Μαρσουπιλαμί – Το Θηρίο». Δέχθηκε διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, έλαβε το Βραβείο Καλύτερου Σχεδίου «Albert Uderzo» το 2021 ενώ ολοκληρώθηκε με τον δεύτερο τόμο του το 2023. Η ιστορία μεταφέρει ένα Μαρσουπιλαμί στο Βέλγιο του 1955 όπου επιβιώνει και δραπετεύει από ένα πλοίο παράνομης διακίνησης εξωτικών ζώων. Το πλάσμα αυτό, εξαθλιωμένος παρίας, θα περιπλανηθεί στην αφιλόξενη, υγρή επαρχία ώσπου θα συναντηθεί με δύο ακόμα παρίες: τον μικρό Φρανσουά και τη μητέρα του που δέχονται κοινωνικό αποκλεισμό από τους συμπολίτες τους λόγω του εξαφανισμένου πατέρα του παιδιού, ενός Γερμανού στρατιώτη από την Κατοχή. Ο Zidrou στο σενάριο καταφέρνει δύο σημαντικά πράγματα: από τη μία, να φτιάξει μια συναρπαστική και ενδιαφέρουσα ηθογραφική ιστορία με ενήλικα θέματα (στιγματισμός, παιδικό bullying, κακοποίηση ζώων, μοναξιά, μεταπολεμικά τραύματα) χωρίς όμως να στερείται χιούμορ και τρυφερότητας, και από την άλλη να εντάξει σε αυτήν ένα εκ πρώτης όψεως παράταιρο καρτουνίστικο πλάσμα και να το μετατρέψει σε αληθινό ζώο και φορέα των μηνυμάτων της. Το σχέδιο του Pé στέκεται αντάξιο των περιστάσεων με δραματική σκηνοθεσία, σκοτεινά και γήινα χρώματα που τονίζουν το μουντό, βέλγικο τοπίο και ένα σχέδιο που ισορροπεί μεταξύ ρεαλισμού και οικείου καρτουνίστικου γαλλοβελγικού σχεδίου. Άξιες προσοχής είναι και οι τελευταίες σελίδες του τόμου με προπαρασκευαστικά σχέδια που δείχνουν πως ο Pé μετέτρεψε το Μαρσουπιλαμί, συνθέτοντας ανατομικά στοιχεία από άλλα ζώα, σε ένα αληθοφανές θηρίο. Απαντώντας λοιπόν στην ερώτηση του τίτλου του άρθρου, το Μαρσουπιλαμί γίνεται όντως «σκοτεινό» αλλά με ένα, απευθυνόμενο σε όλες τις ηλικίες, τρυφερό μήνυμα καθόλου ξένο προς την πρωτότυπη σειρά: την αγάπη προς τον Άλλο και τα ζώα. Και όσον αφορά τους επικριτικούς που βλέπουν άλλον έναν παιδικό ήρωα να βαφτίζεται στην κολυμπήθρα του «ρεαλισμού» και της «ενήλικης μεταφοράς», ακόμα κι εκείνοι έχουν να απολαύσουν από τους Zidrou και Pé ένα σύγχρονο καλοφτιαγμένο κόμικς με πρωτότυπο σενάριο και καθηλωτικό σχέδιο, ένα αληθινό φόρο τιμής προς το κιτρινόμαυρο τροπικό θηρίο. ● Το κόμικς «Μαρσουπιλαμί #1: Το Θηρίο» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Και το σχετικό link...

Το αγαπημένο “Μαρσουπιλαμί”, το θρυλικό ζώο που πρωταγωνίστησε στα κόμικ και τα cartoon των 90’s και 00’s επιστρέφει ως «Το Θηρίο» σε ένα συγκλονιστικό remake από τους Zidrou και Frank Pé, δίνοντας νέα πνοή στον μύθο του πλάσματος με τη μακριά ουρά! Το θηρίο υπήρχε πολύ πριν το ονομάσουν Μαρσουπιλαμί. Πραγματικός γρίφος για τους ζωολόγους, με μια απίστευτα μακριά ουρά, το ζώο αυτό είναι προικισμένο με εκπληκτική δύναμη, εξαιρετική ευφυία, βαθιά ενσυναίσθηση και… τρομερή λαιμαργία. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός τέτοιου θηρίου που ξεφεύγει από τους καταπιεστές του στο βροχερό Βέλγιο του 1955 και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Φρανσουά. Ενός νεαρού αγοριού που είναι λάτρης των ζώων και που καθημερινά ανέχεται τη σωματική και ψυχολογική βία από συνομήλικούς του. Η αρχή μιας συναρπαστικής περιπέτειας – άλλοτε σκοτεινή αλλά πάντα γεμάτη ελπίδα – όπως και η αρχή μιας όμορφης φιλίας. Πρόκειται για έναν από τους πιο φημισμένους γαλλοβελγικούς τίτλους των κόμικς και ένα φανταστικό είδος ζώου που δημιουργήθηκε από τον André Franquin το 1952. Ξεκινώντας ως ένα απλό κατοικίδιο των πρωταγωνιστών της σειράς «Spirou & Fantasio», κατέληξε να αποκτά τη δική του σειρά κόμικς και να αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς τίτλους σε Γαλλία και Βέλγιο. Η φήμη του Μαρσουπιλαμί πήρε νέα ύψη όταν μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη μέσω της Disney (1993), και μετέπειτα από μια εξίσου πετυχημένη γαλλικής παραγωγής σειρά κινουμένων σχεδίων (2000-2012). Στη χώρα μας το Μαρσουπιλαμί διαδόθηκε τόσο μέσα από την σειρά κόμικς της Μαμούθ Κόμιξ, αλλά πιο ειδικά μέσα από τη σειρά κινουμένων σχεδίων που έπαιζε στο Alter Channel στις αρχές του 2000. Οι συγγραφείς αποτίνουν έναν υπέροχο φόρο τιμής στο μυθικό ζώο που δημιούργησε ο Franquin, ενώ παράλληλα καταγγέλλουν την βία απέναντι στα ζώα, το εμπόριο εξωτικών ζώων, όπως και τον εκφοβισμό των παιδιών. Ωστόσο, στο κέντρο της ιστορίας βλέπουμε τη φιλία που μπορεί να ενώσει ένα παιδί με ένα ζώο. Πρόκειται για έναν επανασχεδιασμό του μύθου του Μαρσουπιλαμί, τοποθετώντας τον σε ένα ρεαλιστικό μεταπολεμικό σενάριο. Συγκινητικό, σπαραχτικό και οπτικά εντυπωσιακό πρόκειται για ένα κόμικς που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Το σενάριο υπογράφει ο Zidrou και το σχέδιο ο Frank Pé. Info: Μαρσουπιλαμί – Το Θηρίο #1 Δημιουργοί: Zidrou, Frank Pé Ημερομηνία Έκδοσης: Φεβρουάριος 2025 Αριθμός Σελίδων: 164 Διάσταση: 21 x 25 εκ. Χρώμα: Έγχρωμο ISBN: 978-618-206-198-5 Και το σχετικό link...

ΑΠΕ-ΜΠΕ Βιβλίο κόμικ αποσύρθηκε από τον βελγικό εκδοτικό οίκο, από τον οποίο κυκλοφόρησε μετά από κατακραυγή για ρατσιστικές απεικονίσεις μαύρων και «υπερσεξουαλικές» εικόνες γυναικών. Ο εκδοτικός οίκος Dupuis ανακοίνωσε ότι το εικονογραφημένο μυθιστόρημα «Spirou and the Blue Gorgon» θα αφαιρεθεί από τα καταστήματα πώλησης, αφού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε ανακοίνωσή του που εκδόθηκε την περασμένη εβδομάδα, ο οίκος Dupuis επισημαίνει ότι «λυπάται βαθύτατα αν αυτό το κόμικ είναι οδυνηρό και σoκαριστικό» προσθέτοντας ότι είχε γίνει «σε στιλ καρικατούρας αναπαράσταση μιας άλλης εποχής». «Έχουμε περισσότερη επίγνωση από ποτέ για το ηθικό μας καθήκον και τη σημασία των κόμικ» σημειώνεται και προστίθεται: «Αναλαμβάνουμε την πλήρη ευθύνη σήμερα για αυτή τη λάθος κρίση». Το «Spirou and the Blue Gorgon» μια σατιρική ιστορία για τους αποκαλούμενους «οικολόγους τρομοκράτες», το πρόχειρο φαγητό και τα πλαστικά απορρίμματα, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2023 και δεν υπήρξε διαμάχη. Όμως τον περασμένο μήνα, σε βίντεο του TikTok καταγγέλθηκε ο τρόπος απεικόνισης μαύρων και γυναικών. Το βίντεο έγινε viral, προκαλώντας ευρεία κριτική, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The Guardian. Μετά την απόφαση του εκδοτικού οίκου, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι περίπου 30.000 αντίτυπα θα αφαιρεθούν από την πώληση, μια απόφαση που λέγεται ότι είναι η πρώτη του είδους της στο Βέλγιο. Ο δημιουργός του «Spirou and Blue Gorgon», Daniel Henrotin, ο οποίος χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Dany, είπε ότι μιμήθηκε το στυλ του αείμνηστου Βέλγου καλλιτέχνη των κόμικ, Αντρέ Φράνκουιν που ήταν πολύ δημοφιλής τη δεκαετία του 1950. Ο Dany είπε ότι αναγνωρίζει ότι έχει «κάνει ένα λάθος» και «λυπάται πραγματικά αν πρόσβαλε κάποιον». Αρνήθηκε οποιεσδήποτε ρατσιστικές ή μισογυνιστικές προθέσεις, λέγοντας ότι δεν ήταν ποτέ στόχος του να κοροϊδεύει ή να υποτιμά τους μαύρους και τις γυναίκες. «Άκουσα να λένε ότι δεν μπορούμε να σκιτσάρουμε έτσι σήμερα. Απαντώ ότι το χιούμορ και η καρικατούρα είναι στο DNA της γαλλόφωνης (γαλλικής και βελγικής) σχολής κόμικ των "bande dessinée"» υπογράμμισε. Πηγή: https://www.cnn.gr/kosmos/story/447526/aposyrthike-velgiko-komik-en-meso-antidraseon-gia-ratsistikes-apeikoniseis

Γεννηθηκε ως Largo Winczlav, Σερβος, ορφανος και φτωχος. Σε παιδικη ηλικια υιοθετειται απο εναν παμπλουτο αντρα ονοματι Nerio Winch και μεγαλωνει υπο ακρατη μυστικοτητα και με ιδιαιτερη προσοχη ωστε να γινει ο διαδοχος του. Οταν οι αντιπαλοι του Nerio θα καταφερουν να τον εξοντωσουν βιολογικα, τοτε ο Largo θα κανει την 1η δημοσια εμφανιση του ως Largo Winch που κληρονομει 10 δις δολλαρια και γινεται ενας απο τους πλουσιοτερους ανθρωπους του κοσμου. Φυσικα, κανεις δεν θα αφησει σε ησυχια τον Largo με τετοια περιουσια. Συντομα θα βρεθει μπλεγμενος σε πολλες περιπετειες... Το σεναριο ειναι του Jean Van Hamme (εχει γραψει, μεταξυ άλλων, τα XIII, Thorgal, Lady S.), τα σχεδια επιμεληθηκε ο Philippe Francq και τα χρωματα η Marie-Paule Alluard. Η σειρα ειναι γαλλικη και εκδιδεται απο την Dupuis. Προσφατα ξεκινησε η εκδοση της σειρας στα αγγλικα απο τη Cinebook. Σιγουρα προκειται για μια απο τις δημοφιλεστερες σειρες στην Γαλλια με φανατικους οπαδους. Αυτο επιβεβαιωνεται και απο το γεγονος οτι μεχρι σημερα (12/2008) εχουν κυκλοφορησει 16 τομοι και επεται συνεχεια. Εγω εχω τους 2 διπλους (96 σελιδες ο καθενας) αγγλικους τομους. Προκειται για μια σχετικα καλη εκδοση, λιγο μικρη σε μεγεθος, σε πολυ καλη τιμη. Απεχει αρκετα ομως απο την ποιοτητα των γαλλικων εκδοσεων. Να πουμε οτι εχει γυριστει τηλεοπτικη σειρα που βασιζεται στο κομικ, βγηκε ομωνυμο video game και σημερα εχει πρεμιερα η κινηματογραφικη της εκδοχη. Αφιερωμα στον Jean Van Hamme ΕΔΩ Για περισσοτερα κομικς του, ακολουθηστε τα links : ΚΩΔΙΚOΣ 13 ASTERIX ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ (Ο) - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ALBERT UDERZO ΘOΡΓΚΑΛ (ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ) Αλλα Links largowinch.com Το επισημο site της σειρας dupuis Παρουσιαση του κομικ στo site του γαλλου εκδοτη Cinebook Παρουσιαση του κομικ στo site του αγγλου εκδοτη

"Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, αν την σκηνοθετούσε κάποιος ανάμεσα σε Linch και Burton" Το "Jolies tenebres" είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο κόμικ που ξεπήδησε από την φαντασία του Fabien Vehlmann (ναι εκείνου που γράφει Spirou και έκανε και το αξιόλογο Le Marquis d'Anaon) και της Marie Pommepuy, ενώ προσαρμόστηκε επί χάρτου από το ζευγάρι σχεδιαστών γνωστό ως Kerascoet, ήτοι του Sebastien Cosset και της γυναίκας του Marie Pommepuy. Της ίδιας που γράφει και μέρος του σεναρίου. Εκδόθηκε από την Dupuis το 2009 σε μπεντέ μέγεθος 92 σελίδων, ενώ κάποια χρόνια αργότερα το κυκλοφόρησε και η Καναδική Drawn and Quarterly. Τώρα που τελειώσαμε με τις τυπικότητες, ας μπούμε σύντομα στο ζουμί αυτού του κόμικ. Και τι ζουμί. Ένα κόμικ βαθιά ανησυχητικό, βασισμένο σε μια αρρωστημένη ψυχεδέλεια που δεν χαρίζεται σε κανένα χαρακτήρα. Ξεκινάει εισάγοντας μια ομάδα μικρών ανθρώπων/πλασμάτων όχι ψηλότερων από 10-15 cm, των οποίων η καθημερινότητα ταράζεται όταν ξεπηδούν μέσα από τα σπλάχνα ενός κοριτσιού 10 ετών που βρίσκεται νεκρό στο δάσος (ποτέ δεν απαντάται από τι). Δημιουργούν κοινωνίες, επιλέγουν αρχηγούς, διαφθείρονται, βασανίζονται και προδίδουν τους γύρω τους και τους εαυτούς τους σε μια μικρογραφία της σύγχρονης εποχής. Στο μέσο όλων η Aurora, μια φιλική κοπελίτσα που για μένα αποτελεί την συνείδηση και την προσωποποίηση της αθωότητας του κοριτσιού μέσα από το οποίο βγήκε. Φροντίζει για τους πάντες και όσο περνάει ο καιρός έρχεται αντιμέτωπη με όλο και αυξανόμενα παράλογα, κυνικά και σκληρά γεγονότα και συμπεριφορές. Μια Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων όπως λέει και η Βίβλος, πιο ανώμαλη και ωμή. Δεν νομίζω ότι θα απογοητεύσει όσους έχουν μια άλφα εμπειρία να αντιληφθούν τα πάρα πολλά υποσυνείδητα μηνύματα που περνάει. Με μικρά μπαλονάκια και διεκπεραιωτικούς διαλόγους, το δίδυμο Kerascoet με το εσκεμμένα παιδικό σκίτσο χτίζει χαρακτήρες και απορροφά τον αναγνώστη μέσα σε αυτό τον τρελό μικρόκοσμο. Μια παλέτα χρωμάτων που προσαρμόζεται ανάλογα με την ατμόσφαιρα της κάθε πράξης συμπληρώνει το μείγμα για ένα μακάβριο και σύνθετο έργο που θα ταράξει πολλούς ενήλικες. Πάρα πολύ καλό.

Σειρά της Dupuis, σε σενάριο του Fabien Vehlmann και σχέδιο του Denis Bodart. Ολοκληρώθηκε σε τρία άλμπουμ, μεταξύ 2001 και 2005, ενώ το 2010 κυκλοφόρησε και μια συγκεντρωτική έκδοση. Τα δικαιώματα στην αγγλική γλώσσα έχει η Cinebook, που έβγαλε την σειρά σε δύο τόμους το 2008. Λονδίνο, 1899. Ο διακεκριμένος Dr. Thorne επισκέπτεται μια ψυχιατρική κλινική για να μελετήσει από κοντά τον τρόφιμο Thomas Below, έναν συνταξιοδοτημένο υπηρέτη της Λέσχης Green Manor. Ένας ταλαντούχος ζωγράφος αφήνει κρυφά μηνύματα στον τελευταίο του πίνακα. Ένα αρχαίο αντικείμενο φέρνει τον θάνατο σε όποιον το αποκτάει. Μια παρέα προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα της συζύγου του δολοφονημένου φίλου τους. Αυτές είναι μερικές από τις ιστορίες που διηγείται ο Below στον Thorne και όλες τους σχετίζονται με κάποιον τρόπο με την Λέσχη. Το σχέδιο του Bodart είναι αρκετά καρτουνίστικο και με μια πρώτη ματιά φαίνεται κάπως αταίριαστο σε ένα κόμικ τέτοιας θεματολογίας. Διαβάζοντας όμως κανείς και την τελευταία σελίδα, συνειδητοποιεί ότι εξυπηρετεί μια χαρά τον σκοπό του, παρότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Βέβαια, αυτό που κάνει το Green Manor τόσο ξεχωριστό είναι το εξαιρετικό σενάριο. Ο Vehlmann αποδεικνύεται ευρηματικός στην απεικόνιση του σκότους της ανθρώπινης ψυχής, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί σοφά ένα μάλλον παιχνιδιάρικο τρόπο αφήγησης. Ένα κόμικ παράξενο και μακάβριο, που έλκει τον αναγνώστη και που αξίζει την προσοχή μας. Καθόλου τυχαίο ότι το 2002 προτάθηκε για Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Βαθμολογία: 7,8/10

«Υπάρχει μια θεωρία... ενός Ξινολάχανου επιστήμονα... που λέει ότι αν εμποδίσεις κάποιον άνθρωπο να ονειρεύεται, ο εγκέφαλός του τα παίζει και ο ίδιος τρελαίνεται! Ο Dr. Hellequin πήρε αυτή την ανόητη ιδέα και έφτιαξε τούτο το κανόνι που καταστρέφει τα όνειρα του εχθρού. Μπούρδες! Όπως επίσης και τα σχέδιά που μας έστειλε από τότε που χάθηκαν τα ίχνη του... για βόμβες με μάτια ή συρματοπλέγματα που αναπτύσσονται σαν φυτά. Μπούρδες! Αλλά εσύ, καλέ μου Van Meer, θα αναλάβεις μια σημαντική αποστολή... Θα ψάξεις για τον αποζουρλαμένο Dr. Hellequin. Αλλά πρόσεχε! Να μην τον βρεις!» Κάπως έτσι ξεκινάει το La Lecture des ruines του David B., το οποίο κυκλοφόρησε το 2001 από την Dupuis. Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με κεντρική φιγούρα τον Jan Van Meer, έναν Ολλανδό λαογράφο που δρα ως κατάσκοπος της Γαλλίας. Στα αγγλικά, το κόμικ μεταφράστηκε το 2018 από την Europe Comics, σε ηλεκτρονική μορφή προφανώς. Η όλη ατμόσφαιρα, όπως γίνεται αντιληπτό εξαρχής, έχει βαριές πινελιές του φανταστικού. Όχι μόνο λόγω των τρελών εφευρέσεων του Dr. Hellequin, αλλά και γιατί η ιστορία διανθίζεται με τις (πραγματικές;) δεισιδαιμονίες των στρατιωτών της εποχής. Ο David B. προσθέτει σε αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό λίγη κατασκοπεία (μην περιμένετε βέβαια καμιά περίτεχνη πλεκτάνη) και κάτι από τις φρικτές διηγήσεις του παππού του, ο οποίος συμμετείχε στον «πόλεμο που θα τελείωνε όλους τους πολέμους». Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ διασκεδαστικό ανάγνωσμα, με δράση, αντιπολεμικό χαρακτήρα, αλλά και σημαντικές δόσεις χιούμορ. Το σχέδιο είναι εξαιρετικό και ο χρωματισμός της (;) Thomasine επίσης. Η ροή είναι άψογη, ειλικρινά δεν κατάλαβα πότε το τελείωσα. Ως μόνο σοβαρό αρνητικό θα ανέφερα ότι έπαιρνε κι άλλες σελίδες, αλλά δε βαριέσαι... Κι αν υπάρχει κάποιος που δίνει σημασία σε αυτά, αναφέρω ότι το La Lecture des ruines ήταν υποψήφιο για Καλύτερο Άλμπουμ στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ το 2002.

La Petite Souriante (Η Μικρή Χαμογελαστή) έιναι κόμικ σε σενάριο Zidrou, σχέδιο Benoit Springer και χρωματισμό Benoit Springer και Séverine Lambour. Είναι αυτόνομο τεύχος (55 σελίδες περίπου) και κυκλοφόρησε από την Dupuis το 2018. Κυκλοφόρησε και στα αγγλικά από την Europe Comics με τίτλο Little Miss Cheery. Η ιστορία μας ξεκινάει και βλέπουμε τον πρωταγωνιστή μας Τζόσεφ Πλα ή Πεπ , ο οποίος είναι εκτροφέας στρουθοκαμήλων, να σκοτώνει την γυναίκα του. Σκοπός του είναι να γλυτώσει από αυτή και να ζήσει με την ερωμένη του. Όταν όμως γυρνάει σπίτι τον περιμένει μια έκπληξη. Η γυναίκα του είναι εκεί ολοζώντανη μπροστά του σαν να μην συμβαίνει τίποτα περίεργο. Θα ξαναπροσπαθήσει. Και θα ξαναεμφανιστεί μπροστά του. Τελικά πόσες φορές χρειάζεται να την σκοτώσει; Μια ενδιαφέρουσα ιστορία αγωνίας με ένα ταιριαστό σχέδιο όπου ο ιδιαίτερος χρωματισμός (μωβ, κίτρινο και πορτοκαλί τα μόνα χρώματα) έδεσε απόλυτα.

Το La Bataiile ("Η Μάχη") κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dupuis από το 2012 μέχρι το 2015 και ολοκληρώθηκε σε τρείς τόμους. Το σχέδιο είναι του Ivan Gil ενώ το σενάριο του Frederic Richaud και αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος "La Bataille" (Η Μάχη) του συγγραφέα Patrick Rambaud. Κυκλοφορεί και στα Αγγλικά από την Europe Comics. Το ιστορικό αυτό κόμικ μας μεταφέρει στο 1809 την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων και ασχολείται συγκεκριμένα με την Μάχη του Άσπερν-Έσσλινγκ όπου οι Γάλλοι και οι σύμμαχοι τους προσπάθουσαν να περάσουν τον Δούναβη αλλά οι Αυστριακοί τους αντιστάθηκαν. Οι 3 τόμοι χωρίζονται σε εφτά κεφάλαια συνολικα όπου στα πρώτα δύο βλέπουμε τι έγινε μερικές μέρες πριν τη μάχη, στα επόμενα τέσσερα την ίδια την μάχη (που κράτησε δυο μέρες) ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο τι έγινε αμέσως μετά. Φυσικά εμφανίζονται κυρίως ιστορικά πρόσωπα όπως ο Ναπολέων και ο συνταγματάρχης Λουί-Φρανσουά Λεζέν (ο πρωταγωνιστής μας) και άλλοι πολλοί, ανώτεροι στρατιωτικοί κυρίως που έπαιξαν ρόλο στη μάχη αυτή όπως ο Αντρέ Μασένα, ο Πιέρ Νταρύ, ο Ζαν-Μπατίστ Μπεζιέρ, ο Λουί-Αλεξάντρ Μπερθιέ, ο Ζαν Μπουντέτ, ο Ζαν-Μπατίστ Μαρμπότ, ο Ζαν Λάνς κ.α. Φυσικά δεν λείπουν και τα φανταστικά πρόσωπα όπως οι στρατιώτες Παραντίς και Φαγιόν όπου μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες μας δείχνει την φρίκη του πολέμου αλλά και το πώς αυτός επηρεάζει διαφορετικούς ανθρώπους μεταξύ τους. Φυσικά μέσα στο πόλεμο δεν λείπει και ο έρωτας που εκφράζεται μέσα από το πρόσωπο της Αυστριακής Άννας Κράους. Το σχέδιο καλούτσικο με μερικά εντυπωσιακά μακρινά καρέ και το σενάριο μια αξιοπρεπής μεταφορά ενός ιστορικού μυθιστορήματος. Να σημείωσω οτί το βιβλίο αποτελεί το 1ο μέρος μιας τριλογίας για την πτώση του Ναπολέοντα και ότι το 2ο βιβλίο (Berezina) έχει επίσης μεταφερθεί σε κόμικ από τους ίδιους δημιουργούς και το έχω παρουσιάσει εδώ.

Το Berezina (Μπερεζίνα, είναι ποταμός στη Ρωσσία) κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dupuis από το 2016 μέχρι το 2018 και ολοκληρώθηκε σε τρείς τόμους. Το σχέδιο είναι του Ivan Gil ενώ το σενάριο του Frederic Richaud και αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος "Il neigeait" (Χιόνιζε) του συγγραφέα Patrick Rambaud. Κυκλοφορεί και στα Αγγλικά από την Europe Comics. Το ιστορικό αυτό κόμικ μας μεταφέρει στο 1812 την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων και μας παρουσιάζει την αποτυχημένη εκστρατεία των Γάλλων εναντίων της Ρωσσίας και ειδικότερα το δεύτερο κομμάτι της απο τον Σεπτέμβρη του 1812 λίγο πριν τα Γαλλικά στρατεύματα φτάσουν στη Μόσχα μέχρι και το οδυνηρό τέλος της για τους Γάλλους. Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι φυσικά ο ίδιος ο Ναπολέων, ο νεαρός Σεμπάστιαν Ροκ που είναι ένας από τους γραφείς του αυτοκράτορα και ο Λοχαγός Ντερμπινύ και γύρω από αυτούς γνωρίζουμε μια πληθώρα στρατιωτικών και πολιτών που μπλέχτηκαν σε αυτή την εκστρατεία. Βλέπουμε όλα τα γεγονότα και τις μάχες που οδήγησαν την Γαλλία στην ήττα και συγχρόνως πολλές πτυχές του πολέμου όπως το πλιάτσικο, τους βιασμόυς αλλά και την πείνα και εξαθλιώση που φέρνει η ήττα. Το σχέδιο καλούτσικο με μερικά εντυπωσιακά μακρινά καρέ και το σενάριο μια αξιοπρεπής μεταφορά ενός ιστορικού μυθιστορήματος. Να σημείωσω οτί το βιβλίο αποτελεί το 2ο μέρος μιας τριλογίας για την πτώση του Ναπολέοντα και ότι το 1ο βιβλίο (La Bataille) έχει επίσης μεταφερθεί σε κόμικ από τους ίδιους δημιουργούς και το έχω παρουσιάσει εδώ.

Τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά στη ζωή της Maggy. Είναι άνεργη, δεν έχει φίλους και για γκόμενο ούτε που να το συζητάμε. Μέχρι που πιάνει δουλειά ως βοηθός ενός κατεστραμμένου ιδιωτικού ντετέκτιβ, του οποίου η σημαντικότερη υπόθεση είναι ένα χαμένο καναρίνι. Λάθος. Από το πουθενά, η ζωή της Maggy αλλάζει άρδην. Όχι με τρόπο εκκωφαντικό, αλλά σίγουρα παράξενο, μπαίνει στον λονδρέζικο υπόκοσμο. Είναι μεγάλη έκπληξη να διαβάζεις το όνομα του Lewis Trondheim σε ένα νουάρ κόμικ. Προφανώς μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Το Maggy Garrisson, ωστόσο, όπως και πολλές από τις αστείες ιστορίες του, είναι cliché-free και ανοίγει νέους δρόμους. Μπορεί το τελευταίο να ακούγεται κάπως υπερβολικό, αλλά και στα τρία άλμπουμ βλέπουμε πράγματα φρέσκα. Εντάξει, δεν πρόκειται για το σκληρό νουάρ του Jacques Tardi ή του Frank Miller, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι ανθρώπινες στιγμές των ηρώων, ενώ τα συστατικά του είδους είναι λίγο πολύ εκεί: μικροκακοποιοί και αστυνόμοι κυνηγιούνται σε ένα μουντό Λονδίνο που μυρίζει μπύρα και ανεργία. Και, ω θεοί, τι φοβερός χαρακτήρας που είναι η Maggy! Το σχέδιο του Stéphane Oiry είναι αρκετά καλό, η δε χρωματική του παλέτα εξαιρετική. Μακάρι να μπορούσα να γράψω κάτι περισσότερο. Το κόμικ ολοκληρώθηκε σε τρία άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν μεταξύ 2014 και 2016 από την Dupuis. Στα αγγλικά δεν έχουμε δει ακόμα έντυπη έκδοση, αλλά η λατρεμένη πλέον Europe Comics το έχει μεταφράσει και δύναται να βρεθεί σε ηλεκτρονική μορφή. Διαθέσιμο το πρώτο άλμπουμ για ανάγνωση ΕΔΩ.