Search the Community
Showing results for tags 'σπανος'.
-
Το 1968 οι εκδόσεις του "Σπανού", φέρνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τις περιπέτειες του Γαλάτη ήρωα Αστερίξ. Η έκδοση ήταν εβδομαδιαία, κυκλοφορούσε κάθε Πέμπτη και τα τεύχη του επανακυκλοφορούσαν από ένα σημείο και μετά και κάθε Σάββατο. Η τιμή κάθε τεύχους ήταν 5 δραχμές και το μέγεθός του 21 Χ 28. Κατά τον Κάσση κυκλοφόρησαν συνολικά 80 τεύχη (Στην ουσία 79, με το 80 να είναι το 1ο τεύχος της Β΄ περιόδου, την οποία θα βρείτε ΕΔΩ). Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε την 5η Νοεμβρίου του 1968. Από τις σελίδες του περιοδικού πέρασαν εκτός φυσικά του Αστερίξ, οι: Ιζνογκούντ, Ούμπα Πα, Μπλούμπερυ, Τεν Τεν, Αχιλλέας Ταλόν, Το Μαύρο Γεράκι, Μπομπ Μοράν και πολλά άλλα λιγότερο ή περισσότερο γνωστά κόμικς. Παρακάτω μία διαφήμιση από το οπισθόφυλλο του τεύχους 69 σύμφωνα με την οποία ο Αστερίξ και η παρέα του, έτρωγαν μπισκότα Παπαδοπούλου. Με το τεύχος 53 διενέμετο και το παρακάτω διαφημιστικό ωρολόγιο πρόγραμμα, τότε που τα σχολεία λειτουργούσαν και το Σάββατο. Παράλληλα ο ''Σπανός'' κυκλοφορούσε και τόμους από την παραπάνω σειρά, χωρίς όμως κανένα στοιχείο για την έκδοση ( π.χ. ημερομηνία ), όπως τουλάχιστον αυτός που έχω στα χέρια μου. Η τιμή κάθε τόμου ήταν 90 δραχμές. Ο συγκεκριμένος τόμος περιλαμβάνει την ιστορία "Ο Αστερίξ και οι Νορμανδοί", 7 ιστορίες Ιζνογκούντ, 1 ιστορία από το "Μπλε Κανόνι" των Charlier & Uderzo, και τέλος μία ημιτελή ιστορία "Το Μαύρο Γεράκι" (Ο πειρατής Κοκκινογένης). Η ποιότητά του ήταν επιεικώς απαράδεκτη ( συγκρινόμενη βέβαια με τις σημερινές εκδόσεις ). Να σημειώσω ότι άλλες σελίδες στην ίδια ιστορία ήταν έγχρωμες, άλλες δίχρωμες και άλλες ασπρόμαυρες. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους spidy, Dr. Paingiver, Valtasar, crc, GreekComicFan, sokratis, Strativarious, albert & PambosM.
- 63 replies
-
- 36
-
Τον Δεκέμβριο του 1968 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σπανού το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ περιπετειών με ήρωα τον Ιζνογκούντ που εκδόθηκε στην Ελλάδα. Πρόκειται για το Ο Μέγας Βεζύρης Ιζνογκούντ σε μια αξιοπρεπέστατη έκδοση με μαλακό εξώφυλλο, 52 ή 60 σελίδες (περισσότερα γι'αυτό παρακάτω), διαστάσεις 21 Χ 29 και τιμή 20 δραχμές (όταν η αντίστοιχη εβδομαδιαία έκδοση του Σπανού ετιμάτο 5 δρχ). Οι κυρίως σελίδες του τεύχους προερχόταν από συρραφή των τμημάτων της ιστορίας που είχαν δημοσιευθεί στα εβδομαδιαία τεύχη. Διαφημίσεις αναγγελίας της έκδοσης από τα οπισθόφυλλα των τευχών Νο.7 (19-12-1968) & Νο.9 (02-01-1969) του εβδομαδιαίου Αστερίξ (παρότι συγχρόνως ανακοινώθηκε και το Ο Αστερίξ Ολυμπιονίκης, η σκληρόδετη αυτή έκδοση θα καθυστερήσει 4 μήνες ακόμη μέχρι να βγει στα περίπτερα) (scan credit: pambosgm & eponymus/arxeiokomikgr) H είδηση της εξάντλησης της πρώτης έκδοσης από το οπισθόφυλλο του τεύχους Νο.16 (27-02-1969) του εβδομαδιαίου Αστερίξ (scan credit: pambosgm/arxeiokomikgr) H είδηση της δεύτερης έκδοσης από το οπισθόφυλλο του τεύχους Νο.29 (22-05-1969) του εβδομαδιαίου Αστερίξ (scan credit: pambosgm/arxeiokomikgr) Το τεύχος δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις μετέπειτα εκδόσεις του Ψαρόπουλου και της Μαμούθ και βγήκε σε τουλάχιστον 2 εκδόσεις με μαλακό εξώφυλλο, ενώ αναγγέλθηκε και έκδοση με σκληρό εξώφυλλο η οποία παραμένει ανεπιβεβαίωτο αν τελικά κυκλοφόρησε. Περιείχε τις ακόλουθες ιστορίες, τις ίδιες που υπήρχαν στα αντίστοιχα τεύχη που εκδώσαν αργότερα και οι Ψαρόπουλος/Μαμούθ: 1) Το Ξωτικό της Παντούφλας 2) Επίσημη Επίσκεψη 3) Οι Μογγόλοι Έρχονται 4) Ο Σωσίας 5) Στο Νησί των Γιγάντων 6) Ο Άνθρωπος "Για Όλες τις Δουλειές" Κάθε ιστορία αποτελείται από 8 σελίδες και αρχικά είχε δημοσιευθεί στις σελίδες 27 ως 34 του εβδομαδιαίου Αστερίξ, γι'αυτό και μπορεί να δει κανείς στην κορυφή της κάθε σελίδας τους αριθμούς σελίδων 27 ως 34 να επαναλαμβάνονται διαδοχικά 6 φορές! Η έκτη ιστορία δεν υπάρχει σε ορισμένα τεύχη. Είναι αδιευκρίνιστο αν ήταν τυχαίο το αν έμπαινε ή όχι στα τεύχη των 2 εκδόσεων ή αν δεν υπήρχε στην πρώτη έκδοση και προστέθηκε στη δεύτερη. Πάντως το οπισθόφυλλο του τεύχους μιλάει για 5 ιστορίες, παρόλο που μερικές φορές υπήρχε και η έκτη ιστορία. (1ο τεύχος Β Περιόδου - scan credit: Dr Paingiver/Greekcomics) Επίσης αργότερα (1970) ξεστόκαραν το συγκεκριμένο τεύχος βάζοντάς του το εξώφυλλο του 1ου τεύχους της Β περιόδου (Νο.80 με την παλαιά αρίθμηση) με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τουλάχιστον 2 παραλλαγές του 1ου τεύχους της Β΄ περιόδου που έφεραν το ίδιο εξώφυλλο αλλά διαφορετικά περιεχόμενα. Δυστυχώς η αξιόλογη αυτή προσπάθεια δεν είχε την ανάλογη συνέχεια, εφόσον οι εκδόσεις Σπανού δεν προχώρησαν σε άλλη έκδοση τεύχους Ιζνογκούντ με την ίδια ποιότητα, παρά μόνο σε εκδόσεις συρραφών των ιστοριών του Ιζνογκούντ με άσχετα εξώφυλλα κατά τη σειρά που είχαν δημοσιευθεί στο εβδομαδιαίο περιοδικό Αστερίξ.
-
Τον Απρίλιο του 1969 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σπανού το πρώτο αυτοτελές άλμπουμ περιπέτειας με ήρωα τον Αστερίξ που εκδόθηκε στην Ελλάδα. Πρόκειται για το Ο Αστερίξ Ολυμπιονίκης σε μια πολυτελέστατη (για την εποχή) έκδοση με σκληρό εξώφυλλο, διπλά εσώφυλλα, 56 σελίδες, διαστάσεις 27,5 Χ 21,5 και τιμή 30 δραχμές (όταν η αντίστοιχη εβδομαδιαία έκδοση του Σπανού ετιμάτο 5 δρχ). Οι κυρίως σελίδες του τεύχους προερχόταν από συρραφή των τμημάτων της ιστορίας που είχαν δημοσιευθεί στα εβδομαδιαία τεύχη. Διαφημίσεις αναγγελίας της έκδοσης από τα οπισθόφυλλα των τευχών 16, 22 & 23 του εβδομαδιαίου Αστερίξ (scan credit: pambosgm/arxeiokomikgr) Δυστυχώς η αξιόλογη αυτή προσπάθεια δεν είχε την αναμενόμενη απήχηση, προφανώς λόγω της υπερβολικής τιμής, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει συνέχεια, τουλάχιστον σε αυτή τη μορφή.
- 24 replies
-
- 27
-
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΙΦΗ ΧΑΡΟΥΝ ΕΛ ΠΑΤΣΑΧ Ή ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΕΖΙΡΗ ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μία ήσυχη ημέρα του 1961 δύο άτομα συζητούσαν κάπου στη Γαλλία για το κόμικ που θα έφτιαχναν για το νέο περιοδικό RECORD που θα κυκλοφορούσε τον Ιανουάριο του 1962. Τα δύο αυτά άτομα ήταν ο σεναριογράφος René Goscinny και ο συγγραφέας Jean Tabary… και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία των κόμικ… Κάποια πράγματα που πρέπει να πούμε πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι στο χρόνο: 1. Οι ιστορίες του Ιζνογκούντ αρχικά κυκλοφορούσαν μεμονωμένες στο πολυθεματικό γαλλικό περιοδικό RECORD και σύντομα άρχισαν να επανεκδίδονται από το επίσης πολυθεματικό PILOTE, στο οποίο αργότερα εκδιδόταν συγχρόνως, ενώ προς το τέλος πήρε και τα σκήπτρα από το RECORD. Στο ενδιάμεσο, όταν μαζευόταν αρκετές ιστορίες έβγαιναν σε άλμπουμ αλλά όχι με τη σειρά που εκδόθηκαν στα πολυθεματικά περιοδικά, εξ’ου και το πώς προέκυψε το πρόβλημα που πάμε να λύσουμε με αυτό το άρθρο. 2. Τρείς εκδότες έβγαλαν άλμπουμ με περιπέτειες του Ιζνογκούντ στην Ελλάδα, με απόσταση 10 περίπου έτη ο ένας από τον άλλον: Πρώτος ο Σπανός το 1968, δεύτερος ο Ψαρόπουλος το 1979 και τρίτη η Μαμούθ το 1990, η οποία έχει και τα δικαιώματα μέχρι σήμερα και παραμένει η ελπίδα μας για να δούμε κάποια στιγμή στα Ελληνικά και τα ανέκδοτα άλμπουμ των διαδόχων του Tabary. i) Ο Σπανός κυκλοφόρησε μόνο το πρώτο άλμπουμ του τίτλου σε αυτόνομη έκδοση, αλλά δημοσίευσε περιπέτειες και από τα επόμενα γαλλικά άλμπουμ μέσα στο εβδομαδιαίο πολυθεματικό περιοδικό Αστερίξ που έκδιδε εκείνη την εποχή, παίρνοντας τα κατευθείαν από το RECORD. ii) Ο Ψαρόπουλος κυκλοφόρησε τα 16 πρώτα άλμπουμ του ήρωα, πηδώντας για κάποιο λόγο το Νο.13 (Θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη). Ίσως να ήταν προληπτικός! iii) Η Μαμούθ έβγαλε όλα τα άλμπουμ του ήρωα μέχρι το Νο.27 (ρεκόρ στην Ευρώπη εκτός Γαλλίας) και περιμένουμε να εκδώσει και τα επόμενα (το 28ο άλμπουμ βγήκε στη Γαλλία το 2008, οπότε περιμένουμε πολύυυυυ καιρό) 3. Οι Γάλλοι ονόμασαν τον Χαλίφη «Haroun el Poussah» από το παιχνίδι poussah που είναι ένα ξύλινο ανθρωπάκι με στρογγυλό το κάτω μέρος και όταν το σπρώχνεις επιστρέφει στη θέση του μετά από πολλές ταλαντώσεις (οι άγγλοι το λένε tumbler) και γενικά η εμφάνιση του παραπέμπει σε «ευτραφείς» ανθρώπους. Αντίθετα οι άγγλοι ήταν πιο «πολιτικά ορθοί» και του έδωσαν το όνομα Haroun El Plassid από τη λέξη placid που σημαίνει «γαλήνιος». Εμείς ξεκινήσαμε με τον Σπανό που κράτησε αμετάφραστο το Χαρούν ελ Πουσσάχ των Γάλλων. Το ίδιο έκανε κι ο Ψαρόπουλος, αφαιρώντας όμως ένα σίγμα (Χαρούν ελ Πουσάχ). Η Μαμούθ προσπάθησε να εξελληνίσει τον τίτλο, ονομάζοντάς τον Χαρούν ελ Πατσάχ, προφανώς από τον… πατσά που παραπέμπει στη λαιμαργία του Χαλίφη. 4. Οι Γάλλοι επίσης ονόμασαν «Dilat Laraht» τον πιστό υπηρέτη του Ιζνογκούντ, από τη γαλλική φράση «se dilater la rate» που σημαίνει κατά γράμμα «διαστέλλω τη σπλήνα μου» και πρόκειται για γαλλική έκφραση που σημαίνει «σκάω από τα γέλια». Οι άγγλοι τον ονόμασαν παρομοίως Wa'at Alahf, από το what a laugh. Εδώ ο Σπανός πάλι το πήρε κατά γράμμα αποκαλώντας τον «Ντιλάτ Λαράχτ», ο Ψαρόπουλος (που φαίνεται πως είχε ακούσει κάποιον να μιλάει γαλλικά) το κράτησε ίδιο αλλά με τη σωστή προφορά («Ντιλά Λαρά»), ενώ η Μαμούθ τον είπε Μπλιάχ Χαχάτ, φαντάζομαι εκ του σατανικού… μπουα-χα-χα κι έτσι μπορούν να βγάλουν νόημα τα γαλλικά λογοπαίγνια για το όνομά του! 5. Ο Jean Tabary, σχεδιαστής της σειράς (και σεναριογράφος μετά το θάνατο του Goscinny) γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1930 και πέθανε στις 18 Αυγούστου 2011, σε ηλικία 81 ετών. Ο γιος του, Nicolas Tabary, γεννημένος στις 22 Ιουλίου 1966 συνεχίζει (;) το έργο του πατέρα του. Πατέρας και γιος 6. Ο René Goscinny, σεναριογράφος της σειράς μέχρι το θάνατό του, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1926 και πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1977 από έμφραγμα την ώρα που έκανε τεστ κοπώσεως. Τα τελευταία του λόγια ήταν η περιγραφή στον γιατρό του εμφράγματος που πάθαινε εκείνη τη στιγμή («νιώθω το χέρι μου να μουδιάζει, νιώθω πόνο στο στήθος» κλπ). Ήταν μόλις 51 ετών και με τον θάνατό του, εκτός του Ιζνογκούντ ορφάνεψαν και οι Αστερίξ, Λούκυ Λουκ και ένα σωρό άλλοι χαρακτήρες... Δεν επιτρέπεται να διαβάζεις BD και να μην αναγνωρίζεις αμέσως αυτή τη φυσιογνωμία. Ο Goscinny αρχικά όρισε ήρωα των περιπετειών τον Χαλίφη (τον Ιζνογκούντ με τέτοιο παλιοχαρακτήρα πως να τον πει ήρωα), συνεπώς τα πρώτα άλμπουμ τιτλοφορούνταν «Οι Περιπέτειες το Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ». Η δημοτικότητα όμως του Ιζνογκούντ υπερίσχυσε της… ηρωικής ορθότητας και σύντομα είχαμε αλλαγή των τίτλων των άλμπουμ σε «Οι Περιπέτειες του Μεγάλου Βεζίρη Ιζνογκούντ» (από το άλμπουμ Νο.9 και έπειτα). Παρ’όλα αυτά, ο Goscinny σε όλα τα σενάρια που έγραψε (μέχρι και της τελευταίας περιπέτειας που πρόλαβε να γράψει, «Τα αυγά της Ουρ», η οποία δημοσιεύθηκε στο άλμπουμ Νο. 13), εξακολουθούσε να βάζει τον τίτλο «Οι Περιπέτειες του Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ». Το τελευταίο σενάριο «Τα αυγά της Ουρ», δαχτυλογραφημένο από τον Goscinny 7. «Οι Επιστροφές του Ιζνογκούντ» είναι δισέλιδες ιστορίες που εξηγούν πως ο Ιζνογκούντ επέστρεψε από κάποια φαινομενικά οριστικά τέλη των περιπετειών του, π.χ. στο τέλος μιας περιπέτειας μεταμορφώθηκε σε καρφί. Πως επιστρέφεις από αυτό; Ε, με τις επιστροφές θα το δούμε! Παρόλο που όλες μαζί κυκλοφόρησαν σε άλμπουμ πολύ αργότερα (το 1994) είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται στο RECORD ήδη από το 1965 αλλά για κάποιο λόγο σταμάτησαν το 1967, μετά από 12 δισέλιδα. Το 1994 ο Tabary χρειάστηκε να σχεδιάσει 10 νέες δισέλιδες επιστροφές για να συμπληρώσει τις 44 σελίδες που χρειαζόταν για το άλμπουμ. Επίσης ξαναζωγράφισε και τις 7 από τις 12 παλαιές, αλλά σχεδόν αυτούσιες. Τη μία που έχει (κάπως) σημαντικές αλλαγές θα τη δούμε και στις δυο μορφές της. 8. «Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ» είναι μπερδεμένη υπόθεση. Ξεκίνησαν να δημοσιεύονται σε κάθε φύλλο της Κυριακάτικης Εφημερίδας (ακριβώς αυτός είναι ο τίτλος της εφημερίδας: Le Journal du Dimanche) στις 27/10/1974 και συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του Goscinny με σεναριογράφο τον Alain Buhler, δημοσιογράφο της εφημερίδας, ο οποίος μέχρι τότε είχε συμβουλευτικό ρόλο για τον σχολιασμό των γεγονότων (κάποιες… κακές γλώσσες βέβαια έλεγαν ότι από την αρχή τα έγραφε ο Buhler και το όνομα του Goscinny το έβαλαν μόνο για διαφήμιση. Προσωπικά πιστεύω ότι τους πρότεινε τα θέματα και έδινε τις κατευθύνσεις αλλά τα τελικά κείμενα ήταν του Goscinny). Τελικά το comic strip των «εφιαλτών» τελείωσε στο φύλλο της 14/06/1979 και αμέσως μετά, τον Οκτώβριο του 1979, δημοσιεύθηκαν οι πρώτοι 118 «εφιάλτες» (αυτοί που είχαν σεναριογράφο τον Goscinny) στο άλμπουμ με τίτλο «Les Cauchemars d'Iznogoud/Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ», ασπρόμαυροι όπως ήταν και στην εφημερίδα. Τον Μάρτιο του 1984 δημοσιεύθηκαν και οι μεταγενέστεροι 62 «εφιάλτες» του Buhler, στο άλμπουμ «Les Cauchemars d'Iznogoud (bis)», επίσης ασπρόμαυροι. Ο Ψαρόπουλος που έβγαλε το 2ο άλμπουμ με το ίδιο εξώφυλλο και τίτλο (αλλά διαφορετικά περιεχόμενα), το ονόμασε «Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ (Μπιζ)», δηλαδή άφησε το bis αμετάφραστο. Θα μπορούσε να το ονομάσει «ξανά» ή «πάλι», μιας και αυτό σημαίνει το "μπιζ", το οποίο οι Γάλλοι π.χ. φωνάζουν στο τέλος μιας συναυλίας καλώντας τους τραγουδιστές να πουν άλλο ένα τραγούδι (Οι άγγλοι το λένε encore). Εν πάση περιπτώσει, το 1994 οι νέες εκδόσεις Tabary αποφάσισαν να χρωματίσουν τους «εφιάλτες» και να τους μοιράσουν σε 4 άλμπουμ με κανονικό αριθμό σελίδων (44/45) και αυτά είδαμε από τη Μαμούθ. Αντίθετα ο Ψαρόπουλος εξέδωσε μικρά τμήματα των παλαιών άλμπουμ με τους «εφιάλτες» σε τυχαία σειρά, αλλά χρωματισμένους (και το χρώμα δεν γνωρίζω αν το έβαλε ο Ψαρόπουλος ή υπήρξε κάποια ειδική χρωματισμένη διανομή για το εξωτερικό από τους Γάλλους). Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση για τους εφιάλτες, να πω ότι δεν θα ασχοληθώ μαζί τους σε αυτό το άρθρο, αλλά αν υπάρχει… ζήτηση, προτίθεμαι αργότερα να φτιάξω ένα νέα άρθρο αποκλειστικά γι’αυτούς, ώστε να καλύψουμε με λεπτομέρεια τα πολιτικά περιστατικά στα οποία αναφέρεται ο καθένας (είναι 180, ζωή να΄χουν!), τη λογοκρισία που δέχθηκαν όταν μεταφέρθηκαν από την εφημερίδα στα άλμπουμ (αφαίρεση πολιτικών ονομάτων: π.χ. τον εφιάλτη «Αν ήμουν ο Σαντάμ Χουσεΐν» δεν θα τον βρείτε με το ίδιο όνομα) αλλά και το πώς ακριβώς εκδόθηκαν, κάτι που δεν φαίνεται να το γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι οι Γάλλοι, αν κρίνω από τα άρθρα τους στη Βικιπαίδεια και σε άλλους ιστοχώρους όπου γράφουν π.χ. πως ο τόμος 4 βγήκε πριν τους 2 & 3 και άλλες παρανοήσεις. Ε, πρέπει να τους βοηθήσουμε, έτσι δεν είναι; 9. Επανερχόμενοι σε αυτά με τα οποία θα ασχοληθούμε εδώ, το ερώτημα που σίγουρα σας απασχολεί είναι: τι χρειάζεται να κάνετε για να απολαύσετε αυτό εδώ το άρθρο; Μα φυσικά να διαβάσετε ξανά τα Ιζνογκούντ σας με τη σωστή σειρά! Και εντάξει, τις 2 πρώτες περιπέτειες που γράφτηκαν και δεν έχουν δημοσιευθεί από τη Μαμούθ στην πρωτότυπη τους μορφή θα σας τις προσφέρω εδώ, αλλά για τις υπόλοιπες φροντίστε να έχετε ανά χείρας όλα τα άλμπουμ των περιπετειών του Ιζνογκούντ, από την Μαμούθ ή τον Ψαρόπουλο μια και θα καλύψουμε όλους τους έλληνες εκδότες (δεν χρειάζονται μόνο τα άλμπουμ 21 ως 24 της Μαμούθ με τους Εφιάλτες του Ιζνογκούντ, όπως είπαμε παραπάνω). Και μην ακούσω για σκαν: Η αίσθηση του να κρατάς ένα τεύχος της Μαμούθ στα χέρια σου δεν αντικαθίσταται με τίποτα! Είμαστε πολύ τυχεροί εδώ στην Ελλάδα που είχαμε μια εκδοτική της οποίας οι εκδότες έδειξαν τέτοια προτίμηση στον Ιζνογκούντ που όταν το 2005 κυκλοφόρησε το 27ο άλμπουμ "Το Λάθος του Προγόνου", ήμασταν οι μόνοι στην Ευρώπη που μαζί με τους Γάλλους είχαμε όλες τις περιπέτειες του Ιζνογκούντ στη γλώσσα μας! Το πιο σημαντικό βέβαια είναι να έχετε τα πρώτα άλμπουμ με τις πολλές ιστορίες (1-13 της Μαμούθ ή 1-12 του Ψαρόπουλου) συν το άλμπουμ Νο.20 της Μαμούθ με τις επιστροφές του Ιζνογκούντ, μια και θα τις βάλουμε κι αυτές στη σειρά (είναι ευκαιρία να διαβάσετε την κάθε επιστροφή ακριβώς μετά από την ιστορία την οποία συνεχίζει). Μετά το άλμπουμ Νο.13 είναι εύκολο να βάλει κανείς τις ιστορίες στη σωστή σειρά οπότε δεν με χρειάζεστε εμένα! Τα λέμε λοιπόν όταν είναι έτοιμο το πρώτο μέρος του άρθρου!
- 228 replies
-
- 38
-
- σπανος
- ψαροπουλος
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
Εν Ελλάδι από τις "Εκδόσεις Σπανός" κυκλοφόρησαν (για πρώτη φορά;) αυτοτελείς ιστορίες του γνωστού και αγαπητού Γαλάτη Αστερίξ. Τα τεύχη με το μαλακό εξώφυλλο αποτελούν την Β' περιόδο του Αστερίξ από ίδιο εκδότη. Στην πρώτη περιόδο ο τίτλος είχε πολυθεματική μορφή και κυκλοφορούσε σε εβδομαδιαία βάση (θα την βρείτε ΕΔΩ). Στην Β' περίοδο, κυκλοφορούσε κάθε δεύτερη Πέμπτη με το πρώτο τεύχος (80 με την συνοπτική αρίθμηση) να κυκλοφορεί στις 14/05/1970. Παρακάτω παραθέτω 2 εξώφυλλα αυτής της σειράς, ενώ σε εξώφυλλα που βρήκα στο διαδίκτυο εντύπωση προκαλεί ότι σε δύο από αυτά, το εξώφυλλο δεν συμβαδίζει με την κεντρική ιστορία. Μετά από αυτή την έκδοση, ακολουθούν οι σειρές της AGLO-HELLENIC AGENCY (Ψαρόπουλος) την περίοδο 1978 - 1987 και αυτή της ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ που ξεκίνησε το 1989 και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Αφιέρωμα στις "προσωπικότητες" του Γαλατικού χωριού θα βρείτε ΕΔΩ Αναλυτικές λίστες για τα "ψώνια" σας θα βρείτε ΕΔΩ Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Dr. Paingiver, Melandros, Vaios, Sokratis & trelele και τον Dr. Paingiver για τις επιπλέον πληροφορίες. Πηγή: Asterix Around The World
- 82 replies
-
- 18
-
Στην 37η συνέχεια του γνωστού κόμικ, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, οι δύο ανυπότακτοι Γαλάτες ταξιδεύουν στις ιταλικές πόλεις και φέρνουν νέους χαρακτήρες όπως αποκαλύπτουν οι δημιουργοί της ιστορίας. Βρισκόμαστε στο 50 π.Χ., σύμφωνα με την πρώτη ρουμπρίκα, και τα εδάφη που αποτελούν τη σημερινή Ιταλία βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του φοβερού και τρομερού Ιούλιου Καίσαρα. Ένα μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται ως συνήθως. Αλλά η ίδια σπίθα της αντίστασης αχνοφαίνεται και σε αρκετά χωριά της ιταλικής υπαίθρου που δεν επιθυμούν την ενός ανδρός αρχή και δηλώνουν την ψυχική απόσταση που τους χωρίζει από το «κράτος της Ρώμης» ( πώς λέμε «κράτος των Αθηνών»; ). Και κάπως έτσι αρχίζει να ξετυλίγεται η 37η ιστορία του «Αστερίξ», η οποία αναμένεται στα βιβλιοπωλεία της Γαλλίας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών στις 19 Οκτωβρίου. Επειδή όμως τον Καίσαρα πολλοί εμίσησαν, την δόξα του (καλού) μάρκετινγκ ουδείς, οι δημιουργοί της ιστορίας «Ο Αστερίξ και ο αγώνας της Ρώμης» (αυτός είναι ο τίτλος), δηλαδή ο συγγραφέας Ζαν Ιβ Φερί και ο σχεδιαστής Ντιντιέ Κονράντ, άνοιξαν με ελεγχόμενη ροή τη στρόφιγγα των διαρροών. Ύστερα από δεκαετίες μαχών, λοιπόν, μεταξύ του Καίσαρα και των λεγεώνων του, από τη μια, και του ακατανίκητου διδύμου, από την άλλη, οι Αστερίξ και Οβελίξ καταφέρνουν να τρυπώσουν στην άλλη Ιταλία, όπως αποκάλυψε ο 57χρονος Ιβ Φερί σε συνέντευξή του στην τελευταία Έκθεση Κόμικς της Μπολόνια. «Από τη στιγμή που ο πόλεμος μεταξύ τους δεν σταματούσε πουθενά, η ιδέα να βάλω τον Αστερίξ στην Ιταλία ήταν πάντα στο μυαλό μου. Και αυτός ήταν ένας τρόπος να αναγνωρίσω τις ιταλικές ρίζες του Αλμπέρ Ουντερζό» δήλωσε ο Φερί τιμώντας έτσι στον εικονογράφο που δημιούργησε τους χαρακτήρες μαζί με τον εκλιπόντα Ρενέ Γκοσινί. Οι πρώτες ιστορίες του Αστερίξ είχαν κυκλοφορήσει στο γαλλοβελγικό κόμικ Pilote το 1959 και ο Ουντερζό σταμάτησε να γράφει το 2011, επιμένοντας μόνος χωρίς τον Γκοσινί, ο οποίος είχε πεθάνει ήδη το 1977. Η 37η συνέχεια διαπερνά μέρη από τη Σικελία ως τη Βενετία (την «κλυδωνιζόμενη, αλλά ποτέ βυθιζόμενη»: «fluctuat nec mergitur» επί το λατινικότερον) και είναι η τρίτη που δημιουργούν από κοινού ο Ιβ Φερί και ο Κονράντ. Είχαν προηγηθεί ο «Αστερίξ και οι Picts» (2013), ιστορία που διαδραματιζόταν στη Σκωτία, καθώς και το «Αστερίξ και το χαμένο scroll», μια σάτιρα της σύγχρονης βιομηχανίας ειδήσεων, με εύρημα την έκδοση των απομνημονευμάτων του Καίσαρα. Ο Οβελίξ και οι άλλοι Στη νέα ιστορία, όπως αποκάλυψε ο Φερί, ο ρόλος του Οβελίξ προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ εμφανίζεται ένα καστ πολλών νέων χαρακτήρων. Οι μυημένοι πάντως στο εκδοτικό φαινόμενο που μετράει μισόν αιώνα περιμένουν προφανώς να δουν πώς το συγγραφικό δίδυμο αντιμετωπίζει ένα από τα βασικότερα ζητήματα - ναι, κι όμως, είναι ζήτημα: το φαγητό. Με δεδομένο μάλιστα ότι η πίτσα, το σπαγκέτι και η ντομάτα δεν υπήρχαν στην Ιταλία τη συγκεκριμένη εποχή. Το ίδιο πρόβλημα είχε επιλυθεί με ένα τρικ στην ιστορία «Ο Αστερίξ στη Βρετανία», όπου οι ντόπιοι έκαναν διάλειμμα από τη μάχη για να πιουν ζεστό νερό - με μια σταγόνα γάλα - μέχρι που ο Αστερίξ τούς έμαθε το τσάι! Οι περιπέτειες του Αστερίξ έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 100 γλώσσες και διαλέκτους, ανάμεσά τους τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα ποντιακά. Οι συνολικές τους πωλήσεις ξεπερνούν πλέον τα 370 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ μία υποβιομηχανία έχει ξεκινήσει από την πρώτη μεταφορά κόμικς στον κινηματογράφο: το «Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα» το 1999 από τον Κλοντ Ζιντί. Στην Ελλάδα ο «Αστερίξ» πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από τις εκδόσεις Σπανός. Το 1978 τα δικαιώματα απέκτησε η Anglo - Hellenic Agency του Ψαρόπουλου η οποία κυκλοφόρησε σταδιακά όλα τα τότε υπάρχοντα άλμπουμ της σειράς σε μετάφραση Αργύρη Χιόνη. Από το 1989 οι ιστορίες του Αστερίξ κυκλοφορούν από τη Μαμούθ Comix σε άλμπουμ των 50 περίπου σελίδων. Η χύτρα της πολιτικής Και ενώ ο Κονράντ χρίστηκε από τον ίδιο τον Ουντερζό διάδοχός του, ο Φερί ομολογεί ότι νιώθει βαριά την κληρονομιά και το ευθύβολο ύφος του Γκοσινί. «Αισθάνομαι συνεχώς ότι είναι κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και εμείς δεν μπορούμε γι' αυτόν τον λόγο να απογοητεύσουμε τους αναγνώστες. Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να μείνω πιστός στη φόρμα που καθιέρωσε ο Γκοσινί». Και οι κατηγορίες ότι ο Αστερίξ εκφράζει εν μέρει μια γαλλοκεντρική θεώρηση του κόσμου και μια κάπως σοβινιστική διάθεση απέναντι σε άλλες εθνικότητες; «Δεν το πιστεύω. Ο Αστερίξ είχε πάντα μια σχέση με άλλες κουλτούρες που βασιζόταν στη φιλία και το ενδιαφέρον. Προστρέχει σε βοήθεια των Κορσικανών, των Βέλγων, των Βρετανών και των Ισπανών. Οσο για τα υπόλοιπα, ο Γκοσινί και ο Ουντερζό δεν ενδιαφέρονταν για πολιτική και ιδεολογίες» δήλωσε στη συνέντευξή του. «Μην ξεχνάτε ότι ο πρώτος ήταν γιος Εβραίων μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη και ο δεύτερος προερχόταν από οικογένεια ιταλών μεταναστών στη Γαλλία». Για την ιστορία, ο Ουντερζό εμφανίζεται σαν θεατής στο θέατρο της Κονδάτης («Ο Αστερίξ και η χύτρα»), σαν ανάγλυφο («Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες») και σαν λεγεωνάριος που κουβαλάει τον μεθυσμένο λεγεωνάριο (καρικατούρα του Τσερνιά) με τη βοήθεια ενός άλλου λεγεωνάριου που είναι καρικατούρα του Γκοσινί («Οβελίξ και Σία»). Και το σχετικό link...
- 1 reply
-
- 11
-
- Αστερίξ
- Ζαν Ιβ Φερί
- (and 8 more)