Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'γιαννης ιωαννου'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 10 results

  1. H κατάρρευση της δικτατορίας στον απόηχο της κυπριακής τραγωδίας και η άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974 υπήρξε μια διαδικασία που απελευθέρωσε δυναμικές σε κάθε τομέα της πολιτικής και πνευματικής ζωής. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο χώρος της γελοιογραφίας. Φύσει ενοχλητικές για κάθε εξουσία, λόγω της ικανότητάς τους να μεταδίδουν ευρηματικά πολιτικά μηνύματα μέσω του σατιρικού υπαινιγμού, οι γελοιογραφίες είχαν υποστεί και εκείνες, ως αναπόσπαστο κομμάτι του Τύπου, τις συνέπειες του «γύψου»: απαγορεύσεις και προληπτική λογοκρισία. Γιάννης Ιωάννου (1974). Από το άλμπουμ «Η άλλη επταετία: γελοιογραφίες 1974-1981» Καθώς όμως η πολιτική γελοιογραφία είναι «φρούτο» που ευδοκιμεί μόνον στο εύκρατο κλίμα του πλουραλισμού, η εκρηκτική της εμφάνιση τον Ιούλη του ’74 υπήρξε αναπόφευκτη. Γελοιογράφοι γνωστοί ήδη από τα προδικτατορικά χρόνια και με παρουσία στις λιγοστές, ασφυκτικά ελεγχόμενες εφημερίδες που κυκλοφορούσαν επί επταετίας «έβγαλαν το άχτι τους» μετά από επτά χρόνια τρόμου και βίας: «Γύψος τέλος» μας πληροφορεί η ταμπέλα που βρίσκεται έξω από κατάστημα με… υλικά οικοδομών, σε ένα από τα σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου στα «Νέα». Ενώ ο Κώστας Βλάχος στην «Αθηναϊκή» απεικονίζει τη δημοκρατία ως νεαρή κοπέλα με φρυγικό σκουφάκι να καλεί σαλπίζοντας όλους τους εξόριστους της δικτατορίας. Κώστας Μητρόπουλος, «Τα Νέα» 26.7.1974 Κώστας Βλάχος, «Αθηναϊκή» 25.7.1974 Λίγο αργότερα, ο ανερχόμενος σκιτσογράφος Σπύρος Ορνεράκης θα φιλοτεχνήσει το πασίγνωστο «αγόρι που ουρεί στο στέμμα», σύμβολο της αντιμοναρχικής καμπάνιας. Με το χαρακτηριστικό «σκιαγραφικό» του κέντημα, ο Βαγγέλης Παυλίδης δεν θα… χαρίσει κάστανα στον (γνώριμο από τα χρόνια της ΕΡΕ) Εθνάρχη, απαιτώντας «εδώ και τώρα» ριζοσπαστικές ελευθερίες. Και βέβαια θα κάνει το ντεμπούτο του και ο ανεπανάληπτος Γιάννης Ιωάννου, φέρνοντας στις γελοιογραφικές του αποσκευές τον γαλλικό «αέρα» και ανοίγοντας… τρίτους δρόμους στις επόμενες γενιές Ελλήνων γελοιογράφων. Κώστας Βλάχος, Αντώνης Καλαμάρας, ΚΥΡ, Ηλίας Δελλόγλου (ο γνωστός σήμερα Ηλίας Μακρής), Παναγιώτης Μήλας, Βασίλης Μητρόπουλος (BAS) και Διογένης Οικονόμου είναι, μεταξύ άλλων, τα θρυλικά ονόματα δημιουργών που επίσης αποτύπωσαν με τα πενάκια τους τη μεγαλύτερη τομή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σπύρος Ορνεράκης, αντιμοναρχική αφίσα, Νοέμβριος 1974 ΚΥΡ, «Απογευματινή» 13.2.1975 Παρατηρώντας μία προς μία τις εκατοντάδες γελοιογραφίες της κρίσιμης εκείνης περιόδου (Ιούλιος 1974 – Αύγουστος 1975), διαπιστώνουμε μια πρωτοφανή πνοή ελευθερίας με τη μορφή του αυθόρμητου χιούμορ. Παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις, από τον ριζοσπάστη αριστερό μέχρι τον συντηρητικό αντιχουντικό δεξιό επικρατεί, για πρώτη φορά από τον πόλεμο του 1940, μια σύμπνοια: καταδίκη της χούντας, εμβάθυνση στη δημοκρατία και φυσικά «πυρ ομαδόν» κατά του πιο μισητού τότε προσώπου πανελληνίως, του Χένρι Κίσινγκερ. Θεματικές όπως η διπλή τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η θριαμβευτική υποδοχή του Καραμανλή, η αποχουντοποίηση, οι σχέσεις με την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, η πορεία προς τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, το δημοψήφισμα για το πολιτειακό, η υπερψήφιση του νέου Συντάγματος, η δίκη και καταδίκη των πρωταιτίων της χούντας καταγράφονται στις γελοιογραφίες του πρώτου χρόνου της Μεταπολίτευσης, καθιστώντας τις ένα είδος πρωτογενούς ιστορικής πηγής. Αλλά και λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό γεγονότα, όπως η ματαιωμένη απόπειρα πραξικοπήματος τον Φλεβάρη του 1975 από χουντικά σταγονίδια ή η δράση της νεοφασιστικής οργάνωσης «Νέα Τάξις», αποτυπώνονται από τους γελοιογράφους με έναν τρομακτικά επίκαιρο τρόπο, αποδεικνύοντας ότι κάθε άλλο παρά δεδομένη θεωρούσαν τότε την, ακόμα εύθραυστη, Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. * Σκιτσογράφος, μέλος Δ.Σ. της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων Ηλίας Σκουλάς, «Απογευματινή» 25.7.1974 ΚΥΡ, «Ελευθεροτυπία» 23.7.1975 🔴 «Η Μεταπολίτευση των γελοιογράφων» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάστηκε την Κυριακή 21 Ιουλίου 2024 στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 50 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Πρόκειται για το εισαγωγικό μέρος μιας μεγαλύτερης αναδρομικής έκθεσης, η οποία θα παρουσιαστεί στο μετρό του Συντάγματος μεταξύ 14 και 19 του προσεχούς Οκτωβρίου με την επιμέλεια της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Και το σχετικό link...
  2. Το γνωστό σε όλους μας περιοδικό ΑΝΤΙ τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του εκτός από τη μόνιμη (σχεδόν) συνεργασία του με τον γελοιογράφο και λογοτέχνη και κομίστα και χιουμορίστα και απ' όλα Μποστ και διάφορα κατά καιρούς άρθρα για τα κόμικς και για τα παιδικά έντυπα δημοσίευε και πολιτικά κόμικς, τα οποία παραθέτω κατωτέρω ανα καλλιτέχνη. Για όσους δεν γνωρίζουν το περιοδικό, ήταν δεκαπενθήμερο και ασχολούνταν με τα κακώς κείμενα της πολιτικής και όχι μόνο ζωής. Ασκούσε κριτική για την τηλεόραση, για την νεόδμητη τότε Δημοκρατία κλπ. κλπ. Είχε στήλες βιβλιοπαρουσίασης και κριτικής γύρω από τηλεοπτικές σειρές, θεατρικές παραστάσεις, δίσκους κ. ά. Με τον καιρό ηρέμησαν οι τόνοι (αν μπορώ να εκφραστώ έτσι) αλλά παρακολουθούσε όλα τα κακώς κείμενα. Σύμφωνα με τον πρόλογο του 1ου τεύχους ο στόχος του περιοδικού ήταν: να αποκαλύψει σε βάθος τα πλέγματα και τις δομές της νεοελληνικής κοινωνίας και να βοηθήσει να έρθουν στα χείλη του λαού όλα τα ερωτηματικά γύρω από τις θέσεις και τους στοχους της ευρύτερης Αριστεράς. Τα τεύχη κάθε χρονιάς βιβλιοδετούνταν σε ωραίους πανόδετους τόμους. Ακολουθούν τα εξώφυλλα του 1ου τόμου (από τον tik) Για να δούμε τι έχουμε από κόμικς: 1) Νίκος Μαρουλάκης: Το 1975 και στα τεύχη 10-33 (11/1/1975-29/11/1975) έχουμε σχεδόν μόνιμη παρουσία του κόμικ στριπ Εφευρέτης Χ-Ψ (που στη συνέχεια βαπτίστηκε ξανά Χ-Υ), όπου ένας εφευρέτης παλεύει με την κοινωνική συνείδηση των λίγων για να ευχαριστήσει τους πολλούς κάνοντας διάφορες γκάφες. Ένα δείγμα και η σειρά: MAROULAKIS.zip Ο Εφευρετης αντικαταστάθηκε το 1976 από τον κυρ-Μανώλη στα τεύχη 36- (10/1/1976- ): MAROUULAKIS2.zip Εκτός από αυτό στο τεύχος 20 (31/5/1975) έχουμε διαφήμιση έκδοσης γελοιογραφιών του και στο τεύχος 26-27 (6/9/1975) ένα στριπ γελοιογραφικής υφής για τη δίκη των πρωτεργατών της Χούντας: 2) Γιάννης Ιωάννου (ναι, ναι, ο γνωστός γελοιογράφος) (ευχαριστώ soloup κι από δω): Στο τεύχος 11 (25/1/1975) ξεκινάει η συνεργασία του ως προς τα γελοιογραφικά στριπ (δεν μπορώ να τα πω κόμικς εκτός από κανα δυο που θα δείτε). Είναι ατάκτως ερριμμένα μέσα στο περιοδικό εν είδει σχολίων ή εικονογράφησης άρθρων. Ένα δείγμα και το σύνολο έως το 1976 (1975 στο yanni και 1976 στο yanni2) (προσέξτε κάνα δυο στριπάκια είναι σε 2 σελίδες συνεχόμενα και όχι σε μία, κοιτάχτε τους αριθμούς των σελίδων): yanni.zip yanni2.zip Ο ίδιος καλλιτέχνης πρέπει να έκανε και τις κάτωθι εικονίτσες-στριπ που παίζουν με το λογότυπο του περιοδικού (πρώτη εμφάνιση στο τεύχος 21, 14/6/1975 και πολλές φορές αναδημοσιεύονταν): Ίσως αυτό είναι δικό του (τ. 25, 16/8/1975): 3) Πάνος Κουτρουλάρης (πρώτη εμφάνιση επίσης τεύχος 21, 14/6/1975) με τη "στήλη' του "Με λίγη προσοχή": 4) Αναζητώ στοιχεία για τον κάτωθι (τ. 37, 24/1/1976): Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Dr. Paingiver, PhantomDuck, tik, bonadrug & PambosM.
  3. Οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 ήταν οι χρυσές εποχές για την ελληνική γελοιογραφία, τουλάχιστον εκδοτικά. Τότε, κάθε χρόνο, κυκλοφορούσαν συγκεντρωτικές εκδόσεις με το σύνολο των γελοιογραφιών των σημαντικότερων δημιουργών, αποτελώντας ουσιαστικά μια άτυπη, έστω, οιονεί αναδρομή στη χρονιά που έφευγε. Και μόνο το ξεφύλλισμα μιας τέτοιας συλλογής θύμιζε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς καταγεγραμμένα με το χιούμορ των γελοιογράφων. Σε μια από αυτές τις εκδόσεις, πρωταγωνιστής ήταν ένας Μητσοτάκης. Όχι ο τωρινός αλλά ο μπαμπάς του. Στο «Μαύρο Πρόβατο» (εκδ. Καστανιώτη, 1992) του αείμνηστου, κορυφαίου γελοιογράφου και δημιουργού κόμικς Γιάννη Ιωάννου, ο τίτλος του βιβλίου χαρακτηρίζει τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ύστερα από μια σχεδόν ολόκληρη δεκαετία (1981-1989) με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Παπανδρέου στον «Τρίτο Δρόμο», ο Ιωάννου, για όσο διάστημα διήρκεσε η πρωθυπουργία Μητσοτάκη, «αναγκάστηκε» να χρίσει αυτόν ως κεντρικό πρόσωπο των ιστοριών του και να σατιρίσει την αλήστου μνήμης ηγεσία του, την ανάλγητη κοινωνική πολιτική του, τα εθνικιστικά παραληρήματα, το γκρέμισμα του ΕΣΥ, τους (αντι)περιβαλλοντικούς νόμους, τις σχέσεις του με την Εκκλησία κ.ά. Στην τελευταία ιστορία αυτής της συλλογής, αλλά δυστυχώς όχι προφητική, συμπρωταγωνιστής του μπαμπά Μητσοτάκη είναι ο γιος του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακριβώς τότε επί πρωθυπουργίας του πατρός του, υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία. Σύμφωνα με το σενάριο του Ιωάννου, ο μπαμπάς Μητσοτάκης εκτός από πρωθυπουργός, δουλεύει κρυφά και ως ταξιτζής για να συμπληρώνει τον μισθό του, και συμπτωματικά παίρνει κούρσα τον γιο του που μόλις έχει απολυθεί από τον στρατό. Έπειτα από μια απολαυστική συζήτηση μεταξύ τους γύρω από την τρομοκρατία, ο μπαμπάς Μητσοτάκης καρφώνει τον εσωκομματικό αντίπαλό του Μιλτιάδη Έβερτ στην αστυνομία ως κλέφτη, και για τις υπηρεσίες του παίρνει από την Ασφάλεια 500 εκατομμύρια δραχμές. Ο Κυριάκος τον ρωτά: «Καλά, αφού βγάζεις τόσα από το ταξί τι το θες το πρωθυπουργιλίκι;». Ο πρωθυπουργός απαντά: «Ε… Έχω κι εγώ τα οράματά μου, τις ιδέες μου. Εσύ Κυριάκο, με τι θα ασχοληθείς τώρα που απολύθηκες;». Και ο Κυριάκος απογοητευμένος του εκμυστηρεύεται: «Λέω να επιστρέψω στον στρατό. Τουλάχιστον εκεί απλώς δεν υπάρχει λογική». Δυστυχώς δεν το έκανε. Και ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του. Και το σχετικό link...
  4. Το Σάββατο 25/05/2019 εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης της 26ης Μάιου αλλά και (κυρίως) λόγω του πρόσφατου θανάτου του σκιτσογράφου Γιάννη Ιωάννου, η Εφημερίδα των Συντακτών διένειμε μια επανέκδοση του άλμπουμ το Μεγάλο Αφεντικό. Το άλμπουμ αυτό πρωτοεκδόθηκε το 1985 από τις εκδόσεις Καστανιώτη και ανθολογεί σκίτσα και στριπ που είχαν δημοσιευτεί στο μηνιαίο περιοδικό Σχολιαστής το 1985. Η ανάγνωσή του μετά από 35 χρόνια στον αναγνώστη με κάποια (σημαντική) εξοικείωση με τα πολιτικά πράγματα εκείνης της εποχής θα φέρει μια νοσταλγική διάθεση και θα πιάσει τον εαυτό να χαμογελάει αρκετές φορές. Όμως είναι η μοίρα της πολιτικής γελοιογραφίας (της πολιτικής σατιρικής τέχνης εν γένει) να έχει ημερομηνία λήξης. Για τον νεώτερο αναγνώστη (τον μη εξοικειωμένο ή αδιάφορο για τα πολιτικά πράγματα στα μέσα της δεκαετίας του 1980) τα γεγονότα και οι καταστάσεις που σατιρίζονται (ενδεχομένως και κάποια από τα πρόσωπα) είναι άγνωστα οπότε το άλμπουμ είναι αδιάφορο. Η έκδοση είναι σχετικά ικανοποιητική για έκδοση εφημερίδας, δεν νομίζω όμως ότι θα μπορούσε να σταθεί σαν αυτόνομη έκδοση, πέρα από το βάρος του ονόματος του δημιουργού της.
  5. Ο κορυφαίος γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς Γιάννης Ιωάννου πέθανε πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 74 ετών. Το Καρέ Καρέ, περήφανο που περιλαμβάνεται στις σελίδες της ίδιας εφημερίδας όπου τα τελευταία 3,5 χρόνια δημοσίευε τα έργα του ο μεγάλος δημιουργός, θυμάται τα συγκλονιστικά του κόμικς με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και κρατάει στη μνήμη του το μήνυμα ότι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία και την εξαπάτηση του λαού είναι πιο αποτελεσματικός όταν έχει για όπλο του το σκληρό, καυστικό, ανελέητο χιούμορ. Η παράξενη δεκαετία του 1980 έφερε στην Ελλάδα τη «σοσιαλιστική» επανάσταση και τον ηγέτη της, Ανδρέα Παπανδρέου. Λίγα χρόνια αργότερα, ο μύθος ξέφτισε, ο σοσιαλισμός πέρασε και δεν ακούμπησε, οι ελπίδες προδόθηκαν και ξεχάστηκαν και ο Ανδρέας έδωσε τη θέση του στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Στην απομυθοποίηση του Ανδρέα, εκτός φυσικά από την πολιτική του και τα στελέχη του, συνέβαλαν σημαντικά οι Έλληνες γελοιογράφοι και δημιουργοί κόμικς. Και περισσότερο απ’ όλους, ο άφθαστος Γιάννης Ιωάννου με τη σειρά κόμικς «Ο Τρίτος Δρόμος». Μια σειρά, ίσως τη μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο, που είχε επί σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία για πρωταγωνιστή της έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό. Ο Γιάννης Ιωάννου, καχύποπτος από την αρχή απέναντι στον ενθουσιασμό για την έλευση του «σοσιαλισμού», όλα αυτά τα χρόνια, δεν χαρίστηκε ούτε στιγμή στο ΠΑΣΟΚ και επί των ημερών των κυβερνήσεών του έδωσε ορισμένα από τα καλύτερά του κόμικς, πάντα με στόχο να αντισταθεί στην εξουσία που γινόταν όλο και πιο απάνθρωπη, απομακρυνόμενη ταχύτατα από τις διακηρύξεις της και τις απαιτήσεις του λαού. Στο πρώτο άλμπουμ της σειράς, ο ίδιος έγραφε στον πρόλογό του με τον τίτλο «Αλλαγή»: «Όλα αναποδογύρισαν μέσα σε λίγες ώρες. Η δεξιά στην αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση κι εμείς στην εξουσία. Μας ήταν δύσκολο να συλλάβουμε όλη αυτήν την κοσμογονία που συντελέστηκε έτσι απλά κι ανέμελα με το να ρίξουμε εκείνο το φακελάκι μέσα από τη χαραμάδα στο μεγάλο ξύλινο κουτί με την κλειδαριά. Ως τότε νομίζαμε ότι ο Σοσιαλισμός θέλει αγώνες, αίμα και δάκρυα για να 'ρθει. Ότι το κατεστημένο δεν θ’ άφηνε έτσι εύκολα την εξουσία από τα χέρια του. Κι όμως. Εκείνη την Κυριακή, στις εννιά τη νύχτα, ο πριν από λίγο πρωθυπουργός και αρχηγός της παντοδύναμης δεξιάς βγήκε στην τηλεόραση και μας παρέδωσε την εξουσία ήρεμα και αναίμακτα. Πραγματικός τζέντλεμαν. Μήπως την είχαμε αδικήσει τη δεξιά; Η αλλαγή που όλοι περιμέναμε μας βρήκε απροετοίμαστους. Ποια ήταν τα καθήκοντά μας τώρα; Τι έπρεπε να κάνουμε;». Ο ίδιος αποφάσισε γρήγορα τι έπρεπε να κάνει. Να περιλάβει τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και, με αρκετή ανοχή στην αρχή που αναπόφευκτα μειωνόταν με ταχείς ρυθμούς μέχρι που έδωσε τη θέση της στον απόλυτο σαρκασμό και την ειρωνεία, να παρουσιάσει με το μοναδικό χιούμορ του την πολιτική του, τις αποφάσεις του, την αλλαγή στάσης του, τις επικίνδυνες στροφές του, τις αλλόκοτες συμμαχίες και επιλογές του. Κι αν στην πρώτη ιστορία του «Τρίτου Δρόμου», ο Ανδρέας ήταν ένα νεογέννητο μωρό που προκαλούσε ενθουσιασμό αλλά και ερωτήματα, σύντομα μετατράπηκε σε έναν περιπλανώμενο τυχοδιώκτη που κουβαλώντας μια ταμπέλα με την επιγραφή «Σοσιαλισμός», αναζητούσε μάταια τη διαδρομή του ακολουθώντας τα πιο αδιέξοδα μονοπάτια στα πιο απίθανα μέρη. Τα επόμενα χρόνια, ο Ανδρέας –τόσο ο πραγματικός όσο και αυτός του Ιωάννου– έχασε εντελώς τον προσανατολισμό του. Και ο (κάποτε τρίτος) δρόμος του έγινε όλο και πιο σκοτεινός, στρωμένος με όλο και πιο «κακές» προθέσεις. Μέχρι τον γκρεμό. Το τελευταίο μέρος της σειράς είχε τον τίτλο «Τρίτος Δρόμος Ήταν και Πέρασε». Με τον Ανδρέα, γέρο και κουρασμένο αλλά ακόμη εγωιστή και γεμάτο αυταπάτες να μονολογεί: «Θα ασχοληθώ με κάτι άλλο… Θα κάνω μια καινούργια αρχή. Έχω όλην τη ζωή μπροστά μου… Να! Ένας νέος ήλιος ανατέλλει για μένα… Σκατά. Τώρα που δεν έχω κοινό να κοροϊδεύω άρχισα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Αφού ξέρω ότι είναι δύση! Ποτέ δε φαινόταν η ανατολή από δω». Τα βιβλία του Γιάννη Ιωάννου που κυκλοφόρησαν στη σειρά «Τρίτος Δρόμος» (όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη εκτός από το πρώτο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτυπο) ήταν τα εξής: ■ «Ο Τρίτος Δρόμος» (1982) ■ «Ο Τρίτος Δρόμος '83» (1983) ■ «Ο Τρίτος Δρόμος… Δεξιά» (1984) ■ «Ποιος Τρίτος Δρόμος;» (1985) ■ «Ο Τρύπιος Δρόμος» (1986) ■ «Ο Τρίτος Δρόμος, Αυστηρώς Ακατάλληλον» (1987) ■ «Ο Τρίτος Μελόδρομος» (1988) ■ «Τρίτος Δρόμος Ηταν και Πέρασε» (1989) Ο Γιάννης Ιωάννου, εκτός από τη σειρά «Τρίτος Δρόμος», δημιουργούσε ακατάπαυστα γελοιογραφίες και κόμικς από το 1974. Τα πρώτα του έργα στα οποία καταγράφεται η πρώιμη Μεταπολίτευση δημοσιεύτηκαν στο «Αντί» και στο «Βήμα» και στη συνέχεια συλλέχθηκαν στο βιβλίο «Η Άλλη Επταετία» (εκδόσεις Πολύτυπο, 1981) με αρνητικούς πρωταγωνιστές τούς υπουργούς και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεώργιου Ράλλη. «Χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας. Χωρίς αυτούς δεν θα ήταν δυνατό να γίνει αυτή η έκδοση που στην ουσία της είναι αφιερωμένη στο έργο τους» έγραφε ο ίδιος, προλογίζοντας την έκδοση που συνοδεύεται από αναλυτικό χρονολόγιο καταγραφής των σημαντικών γεγονότων της «άλλης επταετίας» (1974 – 1981) με νωπές ακόμη τις μνήμες της γνήσιας «επταετίας» της χούντας. Ακολούθησαν παράλληλα με τον Τρίτο Δρόμο αλλά και μετά από αυτόν, πολλά ακόμα βιβλία, κυρίως από τις εκδόσεις Καστανιώτη, μεταξύ των οποίων «Το Γνήσιο 1984» (εκδ. Σχολιαστής, 1984), «Το Θαύμα» (1985), «ΚάλπηC.O.» (1987), «Αντ’ Αυτού» (με κεντρικό πρόσωπο τον Μένιο Κουτσόγιωργα, 1988), «Τέλος Εποχής» (1989), «Οίκος Ευγηρίας “Οι Νέες Ιδέες”» (1990), «Δε Χάθηκαν Όλα» (1991), «Το Μαύρο Πρόβατο» (που δεν ήταν άλλο από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, 1992), «Δημόσιες Σχέσεις» (εκδ. Λιβάνη, 2008), όλα δημοσιευμένα πρώτη φορά σε περιοδικά και εφημερίδες όπως ο «Ταχυδρόμος», η «Πρώτη», το «Έθνος», η «Θεσσαλονίκη», η «Μακεδονία», το «Ποντίκι», η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», ο «Σχολιαστής». Τα τελευταία χρόνια, οι όλο και πιο απαισιόδοξες, όλο και πιο αφαιρετικά καρναβαλικές πολιτικές γελοιογραφίες του κοσμούσαν με την παρουσία τους την «Εφ. Συν.» και δεν είναι τυχαίο ότι και αυτός, όπως και ο άλλος μεγάλος πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς της μεταπολιτευτικής γενιάς, ο αείμνηστος Γιάννης Καλαϊτζής που είχαν συνεργαστεί και παλαιότερα στο περιοδικό «Γαλέρα», επέλεξαν να είναι συντελεστές σε αυτήν εδώ την εφημερίδα. Και το σχετικό link...
  6. Τις τελευταίες ημέρες γράφτηκαν πολλά για τη ζωή και την πολιτική διαδρομή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ενώ δεν έλειψαν και οι κλασικές «αγιογραφίες». Οι γελοιογράφοι όμως θα τον θυμούνται πάντα με νοσταλγία. Του χρωστάνε πολλά, καθώς τους πρόσφερε πάντα άφθονη πρώτη ύλη για πολιτική σάτιρα. Ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’90, κατά τη σύντομη περίοδο της πρωθυπουργίας του. Ένα από τα πολλά σκίτσα του Γιάννη Ιωάννου κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του «Μαύρου Πρόβατου» Λένε πως ο αποθανών δεδικαίωται. Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το βλέπω κομματάκι δύσκολο.Ο ίδιος δεν μασούσε ποτέ τα λόγια του και ένα από τα ελάχιστα προτερήματά του ήταν η ευθύτητά του. Την ίδια ευθύτητα όμως, ευτυχώς, είχαν και οι πολιτικοί γελοιογράφοι απέναντί του. Δεν του χαρίστηκαν ποτέ και όταν χρειάστηκε, του επιτέθηκαν σκληρά. Οι πολιτικές αποφάσεις του, ενταγμένες στο πλαίσιο ενός ασυγκράτητου αριβισμού, το βαρίδι της αποστασίας που δεν το ξεφορτώθηκε ποτέ, η δολοφονία Τεμπονέρα επί της πρωθυπουργίας του, η υπόθεση Μαυρίκη και οι τηλεφωνικές υποκλοπές των πολιτικών αντιπάλων του, οι ιδιωτικοποιήσεις που ονειρευόταν και οι λίγες που εφάρμοσε όπως αυτή στην ΕΑΣ, το κράμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής με τις χειρότερες παραδόσεις της Ακροδεξιάς, οι απόγονοί του και η οικογενειοκρατία που υπηρέτησε (Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκος Μητσοτάκης, Κώστας Μπακογιάννης κ.ά.), η πολυπληθής αυλή του, οι μηχανορραφίες και τα σκοτεινά του σχέδια και τόσα άλλα σε συνδυασμό με το ξεχωριστό του παρουσιαστικό, το σαρκαστικό του χαμόγελο, το ύψος του, το τικ του, η εκφορά του λόγου του, η φημολογούμενη γκαντεμιά του, η μακροζωία του κ.λπ. τον καθιέρωσαν ως έναν από τους αγαπημένους πολιτικούς. Των γελοιογράφων και των επαγγελματιών του χιούμορ. Ο Γιάννης Καλαϊτζής τιμά με τον τρόπο του τον Κων. Μητσοτάκη Η «χρυσή εποχή» του ήταν όταν ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αργά και μεθοδικά προετοίμαζε την πολυπόθητη πρωθυπουργία του. Το σκάνδαλο Κοσκωτά και μια σειρά άλλων μικρότερων σκανδάλων οδήγησε στο αποκαλούμενο βρόμικο ’89, στην αλήστου μνήμης κυβέρνηση Τζαννετάκη, στην παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και πρωτοκλασάτων στελεχών του παραπαίοντος ΠΑΣΟΚ στο Ειδικό Δικαστήριο, στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και εν τέλει στη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κρητικός πολιτικός ήταν πια πρωθυπουργός. Τα σκίτσα του δεξιοτέχνη στις προσωπογραφίες πολιτικών, Βαγγέλη Παυλίδη, ήταν απολύτως αντιπροσωπευτικά: ο Κων. Μητσοτάκης με μια απόχη κυνηγά την πεταλούδα της πρωθυπουργίας και λίγο αργότερα κοιτά με το τηλεσκόπιο την ουτοπική αυτοδυναμία. Πολιτικός του μέντορας δεν ήταν άλλος από τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Αριστερά: «Νέες Ιδέες» του Γιάννη Ιωάννου. Δεξιά: Πάνω απ' όλα η οικογένεια στο εξώφυλλο του Ανδρέα Πετρουλάκη. Ήταν η εποχή που ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων γελοιογράφων και δημιουργών κόμικς, ο Γιάννης Ιωάννου, είχε ολοκληρώσει τη σειρά «Ο Τρίτος Δρόμος», μια εμβληματική και τολμηρή σειρά που διήρκεσε σχεδόν οχτώ χρόνια με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ (φαινόταν πως θα) ήταν πια παρελθόν και το φθαρμένο, παλιό πολιτικό σύστημα θα κατέρρεε τάχιστα. Ο Ιωάννου εγκαινίασε τη σειρά με τον ειρωνικό τίτλο «Νέες Ιδέες» και συμπρωταγωνιστές τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Χαρίλαο Φλωράκη και φυσικά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Στο εξώφυλλο του άλμπουμ με τα έργα αυτής της περιόδου οι τέσσερις δεινόσαυροι της πολιτικής εμφανίζονται σκυθρωποί και με κουβερτούλες στα πόδια στην είσοδο του Οίκου Ευγηρίας «Οι Νέες Ιδέες». Ο Μητσοτάκης του Ιωάννου φέρει πάντα το γνωστό πέταγμα του ώμου με την εύγλωττη ονοματοποιία «τικ» ακόμα και όταν στις προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή ομολογεί ότι το μόνο πρόγραμμά του είναι πώς θα πάρει τα λεφτά των φορολογούμενων, ενώ με τον διαχρονικό κυνισμό του παρουσιάζει τον νέο εκλογικό νόμο του υπό τη μορφή των κλασικών τραμπούκων της Δεξιάς, των Κένταυρων και των Ρέιντζερς που τότε «μεγαλουργούσαν». Το επόμενο βιβλίο του Ιωάννου όμως ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στον τότε πρωθυπουργό. Υπό τον τίτλο «Το Μαύρο Πρόβατο», ο Μητσοτάκης κατάφερε να γίνει και αυτός, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, ένας σταρ των κόμικς όπως ο αιώνιος εχθρός του Ανδρέας Παπανδρέου. Αριστερά: Ο Στάθης επιλέγει σεξπιρικούς ρόλους για τον Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Μητσοτάκη. Δεξιά: Ο Μητσοτάκης βλέπει την αυτοδυναμία με τα κιάλια δια χειρός Βαγγέλη Παυλίδη. Την ίδια εποχή ο Ανδρέας Πετρουλάκης κυκλοφόρησε τρία ολόκληρα βιβλία με τον Μητσοτάκη στο εξώφυλλο και κεντρικό πρόσωπο στην πλειονότητα των γελοιογραφιών του, μεταμορφωμένο άλλοτε σε καουμπόη, άλλοτε σε χούλιγκαν, άλλοτε σε τροχονόμο και άλλοτε σε χασάπη. Σε πολλούς ρόλους τον είχε σχεδιάσει και ο Στάθης από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, τότε που εποφθαλμιούσε την αρχηγία της Ν.Δ. επί προεδρίας του Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο Μητσοτάκης του Στάθη έφτασε να γίνει μέχρι και ομιλούσα –α λα Άμλετ– κομμένη κεφαλή που όπως πάντα χαμογελάει αναίτια, ακόμα και όταν είναι αλυσοδεμένος εθελοντικά και δουλικά στην ΕΟΚ. Αυτό το αταίριαστο γέλιο, που έχει «δανείσει» και στην κόρη του, ήταν και το σήμα κατατεθέν του. Γιατί όταν γελούσε ακόμα και κατά την πιο δυσάρεστη δήλωση ή ανακοίνωση, σου δημιουργούσε την εντύπωση ότι ή είναι χαιρέκακος και εκδικητικός ή πάσχει από αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας. Αντίστοιχη αδυναμία με αυτήν είχε και στο να καταλάβει ότι οι πολιτικές μέρες του ήταν μετρημένες πριν από την ολοκλήρωση της πρωθυπουργίας του, όπως εύστοχα επισημαίνει η γελοιογραφία του Γιάννη Καλαϊτζή με τον Μητσοτάκη να βουτά ολόκληρος μέσα στη «γαβάθα». Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια αποσύρθηκε και έδινε μόνο, αραιά και πού, συνεντεύξεις και χρησμούς. Τα λιγοστά σκίτσα που παρουσιάζουμε -από τα αμέτρητα που τον περιέλαβαν τα τελευταία πενήντα χρόνια- ας γίνουν αφορμή για να θυμηθούμε. Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Ποιος είναι ο γιος του; Ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός; Και πόσο «ικανός» θα αποδειχτεί να κρατά σε εγρήγορση τα γελοιογραφικά αντανακλαστικά; Και το σχετικό link...
  7. Η Γαλέρα των κόμικς Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Πριν από 10 χρόνια ακριβώς, τον Οκτώβριο του 2005, κυκλοφόρησε ένα ιδιαίτερο περιοδικό, απολύτως ανεξάρτητο από κάθε εκδοτικό συγκρότημα, με εθελοντικές συνεργασίες, εξαιρετικά κόμικς και γελοιογραφίες και υψηλού επιπέδου μαχητική δημοσιογραφία. Η Γαλέρα, με αρχικωπηλάτη τον Γιάννη Καλαϊτζή, σε όσους τράβηξαν κουπί και σε όσους ταξίδεψαν στις σελίδες της θα μείνει αξέχαστη Οταν ξεκίνησαν οι συναντήσεις των συνεργατών της Γαλέρας με στόχο να σχεδιαστεί και να μορφοποιηθεί το έντυπο και να αποκρυσταλλωθεί ο χαρακτήρας του, πολύ πριν από τον Οκτώβριο του 2005, όλοι συμφωνούσαν ότι τα κόμικς και οι γελοιογραφίες θα έπρεπε να παίζουν πρωταρχικό και σημαίνοντα ρόλο στην ύλη του. Αριστερά, το δοκιμαστικό τεύχος της Γαλέρας με σκίτσο τον Μίνωα Κυριακού από τον Πέτρο Ζερβό. Δεξιά, το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους της Γαλέρας με γελοιογραφία του Γιάννη Ιωάννου Ο Γιάννης Καλαϊτζής, εμπνευστής της Γαλέρας και του υβριδικού είδους που αυτή πρέσβευε ανάμεσα σε δημοσιογραφία και τέχνη, κατόρθωσε να συγκεντρώσει τη συντριπτική πλειονότητα των κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών των κόμικς που, άλλοι με σταθερή μηνιαία παρουσία και άλλοι με πιο σποραδική, όλοι αφιλοκερδώς και σε εθελοντικό επίπεδο, δημιούργησαν μέσω μιας άτυπης συνέλευσης τις βάσεις της έκδοσης. Ο τίτλος Γαλέρα, άλλωστε, προήλθε ως ιδέα μετά από ένα πολύωρο brainstorming από τα χείλη του γελοιογράφου και δημιουργού κόμικς Πέτρου Ζερβού. Πολύ πριν κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος, το περιοδικό ήταν κιόλας γνωστό από τα ονόματα που είχε ήδη συσπειρώσει και έκανε την πρώτη του συλλογική εμφάνιση με την έκθεση «Φυλακήν τω Στόματί του», με έργα 22 Ελλήνων γελοιογράφων ενάντια στη λογοκρισία και την παράλογη καταδίκη, ερήμην, σε φυλάκιση του Αυστριακού δημιουργού Gerhard Haderer για το εικονογραφημένο βιβλίο του «Η ζωή του Ιησού», στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Ρεθύμνου, στο Διεθνές Συνέδριο Κόμικς της Μυτιλήνης, στο Πανόραμα Ελληνικής Γελοιογραφίας και Κόμικς στο Βελιγράδι. Αριστερά, η Κραυγή κατά Τάσο Παυλόπουλο (Νοέμβριος 2005). Δεξιά, τo σκάνδαλο με το The Mall γίνεται εξώφυλλο από τον Θανάση Πέτρου (Ιανουάριος 2006) Το τεύχος-πιλότος Νούμερο μηδέν (0) ήταν ενδεικτικό: εξώφυλλο του Πέτρου Ζερβού με τον Μίνωα Κυριακού να παίζει αριστοτεχνικά με μια τράπουλα το παιχνίδι της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, όντας εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του ΑΝΤ1. Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους κοσμούσε μια ολοσέλιδη γελοιογραφία του Γιάννη Ιωάννου, με τον Τζορτζ-Χριστόφορο Μπους να αποτυγχάνει να ανακαλύψει την Αμερική, χαμένος στην κατεστραμμένη από τον τυφώνα «Κατρίνα» Νέα Ορλεάνη. Στο εσωτερικό, κόμικς του Jacek Fras για την πολωνική αντίσταση στον ναζισμό, του Mateusz Skutnik για τον απόπλου της Γαλέρας, οι Πειρασμοί του Soloup, τα Παυσίπονα για Ενοχές της Λουίζας Καραγεωργίου, η Διαρκής Ειρήνη του Δερβενιώτη, Ντίλιος και Παγώνης, Ζερβός, Ζένια. Και πολλές γελοιογραφίες και σκίτσα: Καλαϊτζής (με το ψευδώνυμο Sourlis), Πετρουλάκης, Μακρής, Γρηγοριάδης, Αναστασίου, Παπαγεωργίου, Πέτρου, Ζήκος, Κωνσταντίνου, Δερμεντζόγλου, Τσακνιά, Παυλόπουλος, Brieva, Κουντούρης, Ζήσης, Χαντζόπουλος, Χερουβείμ, Στάθης. Λίγους μήνες αργότερα και αφού έχει επιτευχθεί η μηνιαία κυκλοφορία, διοργανώνεται το Διεθνές Φεστιβάλ Ρεαλιστικών Κόμικς «Καρέ-Καρέ» στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, με συμμετοχές δεκάδων δημιουργών (Joe Sacco, Phoebe Gloeckner, Felipe Cava, Aleksandar Zograf, Nicole Schulman, Kamel Khelif, Tomas Lavric, Κώστας Κυριακάκης, Πέτρος Χριστούλιας κ.ά.). Η έκθεση μεταφέρεται στο Μουσείο Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και λίγους μήνες αργότερα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς «Προβλήτα 2006», με συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις, fanzines, flip comics και πολλές εκθέσεις κόμικς και γελοιογραφίας. Αριστερά, εξώφυλλο του Θανάση Πέτρου (Φεβρουάριος 2008). Δεξιά, Βενιζέλος, ΓΑΠ και Καραμανλής σε σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή (Οκτώβριος 2007) Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η εικαστικά μοναδική έκθεση «Lanza En Astillero» με έργα Ισπανών καλλιτεχνών για τον Δον Κιχώτη, καθώς και η αντίστοιχη ελληνική, οι εκθέσεις έργων του Μποστ και του Φωκίωνα Δημητριάδη, η έκθεση του θρυλικού Miguelanxo Prado, οι «Ιστορίες της Θεσσαλονίκης» κ.ά. Η Γαλέρα στους Πέρα Κάμπους, όπως την αποκαλούσε ο διευθυντής της, ένα απολύτως καταδικασμένο σε αποτυχία μέσο για τη μετάβαση στις «Ακυβέρνητες Πολιτείες» σε καιρούς χαλεπούς, σκοτεινούς και δυσοίωνους (αλλά το ταξίδι αξίζει περισσότερο, μην το ξεχνάμε, όσο κράτησε ήταν υπέροχο), γίνεται το πρώτο περιοδικό που το «Editorial» γράφεται στην τελευταία σελίδα και μετονομάζεται «Enditorial». Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, μια πλειάδα ακόμη Ελλήνων και ξένων δημιουργών κόμικς, εικονογράφων και γελοιογράφων (Γούσης, Γκογκτζιλάς, Κων, Κούτσης, Διαλυνάς, Σαββαΐδης, Ματζίρης, Μπογιατζίδης, Γεωργοπάλης, Καλανδράνης, Καρασαββίδης, Μαυρογιάννης, Κορδάλης, Σταμενίτης, Αγγελίδης, Τζωρτζακάκης, Δημητρίου, Radibratovic, Dranis, Νικόπουλος, Μαλισιόβας, Latuff, Swain, Nemeth, Sacco, Squaz και πολλοί ακόμα) θα προστεθούν στην κωπηλατική ομάδα, θα τιμήσουν τη Γαλέρα και θα προσφέρουν αφιλοκερδώς τις δουλειές τους, ενώ και η ραδιοφωνική εκπομπή της Γαλέρας «Στο Κόκκινο» θα προστεθεί στην αλυσίδα των παρουσιών του περιοδικού, όπου είναι δυνατόν να υπάρξουν παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο. Αριστερά, ο κατάλογος του διεθνούς φεστιβάλ ρεαλιστικών κόμικς Καρέ Καρέ (2006). Δεξιά, ο κατάλογος της έκθεσης για την υποστήριξη του Αυστριακού δημιουργού Gerhard Haderer (Απρίλιος 2005) Η Γαλέρα άντεξε στα φουρτουνιασμένα κύματα για 51 ολόκληρα τεύχη. Τον Ιανουάριο του 2010 αρμένισε για τελευταία φορά στον ωκεανό των εντύπων και ακολούθησε ένα ακόμα διαδικτυακό τεύχος. Σε συνδυασμό και ιδανική ισορροπία με τα κείμενα γνώμης, τις δεκάδες αποκαλύψεις, τα μαχητικά ρεπορτάζ, τις αναλύσεις και τις κριτικές τέχνης, τα ιστορικά κείμενα, την πολιτική της στράτευση στα κινήματα και τους αγώνες, το μοναδικό εικαστικό της περιεχόμενο, αναμφίβολα τα κόμικς, τα σκίτσα και οι γελοιογραφίες της ήταν εν πολλοίς αυτά που τη διαφοροποίησαν και έδιναν κάθε μήνα τη διακριτή, τόσο ξεχωριστή ταυτότητά της. Σήμερα η παρουσία της θα ήταν πιο αναγκαία από ποτέ. Και ο υπότιτλός της «Μηνιαίο Πολιτικό και Σατιρικό Εντυπο» ίσως να ήταν περιττός, καθώς το Πολιτικό τού καθημερινού βίου επισκιάζει το Σατιρικό από μόνο του. Πηγή Παρουσίαση του περιοδικού
  8. Ο Ιωάννου σ' αυτό το άλμπουμ σατιρίζει την περίοδο της οικουμενικής διακυβέρνησης, όπου αποδεικνύεται περίτρανα το Αμερικάνικο ρητό "you can 't teach an old dog new tricks". Τα σκίτσα που περιέχει το βιβλίο είχαν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Πρώτη", "Κυρ. Ελευθεροτυπία", "Μακεδονία", "Θεσσαλονίκη", καθώς και στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" τις χρονιές 1989 και 1990. Aφιέρωμα στον Γιάννη Ιωάννου
  9. Το πενάκι του Ιωάννου τη δεκαετία του '80 είχε πάρει "φωτιά" και σκίτσαρε μετά μανίας. Το υλικό που περιέχει το βιβλίο είχε δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Πρώτη" και "Ποντίκι" την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου 1986 και Οκτωβρίου 1987. Aφιέρωμα στον Γιάννη Ιωάννου
  10. Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Νομίζω ότι οποιαδήποτε κριτική στο γελοιογραφικό έργο του Γιάννη Ιωάννου, είναι περιττή. Να αναφέρω μόνο ότι ο συγκεκριμένος τόμος περιλαμβάνει γελοιογραφίες και κομικές σειρές της περιόδου 1981-82. Aφιέρωμα στον Γιάννη Ιωάννου
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.