Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'αυτοεκδοση'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. Ο Κωνσταντίνος Χρυσούλης (πιο γνωστός ως Con) άρχισε να εκδίδει το 2001 το προσωπικό του fanzine "Ιστορίες Ατελείωτης Ματαιοδοξίας", το οποίο ολοκλήρωσε τον κύκλο του με το 10ο τεύχος το 2004. (Γράφω προσωπικό του fanzine διότι συμμετείχε και σε περιοδικά άλλων δημιουργών όπως π.χ. το Subart). Έγχρωμο εξώφυλλο και οπισθόφυλλο, από το τεύχος 6 έγχρωμο και το δισέλιδο στη μέση, χαρτί Α3 διπλωμένο στη μέση (κλασσικά) από φωτοτυπάδικο, 28 σελίδες μαζί με τα εξώφυλλα. Μόνιμες ιστορίες σε κάθε τεύχος το "Τζαζ και Μαρία" (love story σε συνέχειες μεταξύ vampires) και "Λούβρ Ντε Μπαφ" (αυτοτελείς ιστορίες με το Ρεμάλι των Εξαρχείων). Υποτίθεται πως από το 11ο τεύχος το περιοδικό θα έβγαινε με μία ιστορία ανά τεύχος, όμως κάτι τέτοιο τελικά δεν έγινε και ο Con αφιερώθηκε σε άλλου είδους δουλειές, όπως η Κλασσική τετραλογία για τις εκδόσεις Εύανδρος και το Giant Size Fascists. Έχω στην κατοχή μου τα έξι από τα δέκα τεύχη, οπότε αν κάποιος έχει τα πρώτα τέσσερα περιοδικά της σειράς, ευχαρίστως να τα ανεβάσει... Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους green-mits & Melandros.
  2. Melandros

    PARMEZINE

    Το Parmezine είναι μια έκδοση από Αθήνα και υπεύθυνοι είναι ο Alex και η Dida.. Πολύ καλή σαν έκδοση, με ιστορίες από διάφορους δημιουργούς, που κυμαίνονται απο απλά καλές έως πολύ καλές.. Εκτός των Ελλήνων δημιουργών (Alex, Dida, Κική, Εκατόν Έντεκα (Π. Πανταζής), Kate, Δ. Μαστωρος), υπάρχει και ένα κόμικ από Takashi Makita και Richard Cowdry. 32 σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα). --- Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ: To Parmezine κυκλοφόρησε το 2006. http://www.fanzines.gr/parmezine Ευχαριστούμε για την καλύτερη ανάλυση του εξώφυλλου, καθώς και για το οπισθόφυλλο τον Dr Paingiver.
  3. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 είχε δημιουργηθεί στην Αθήνα το Ultra Splatter Club, με μέλη φαν ταινιών τρόμου, υπερφυσικού, φανταστικού αλλά και των ανάλογων βιβλίων φυσικά. Κάποια στιγμή τα μέλη αποφάσισαν να εκδώσουν και ένα ανάλογο φανζίν, και εγένετο Splatterzine. Με αφιερώματα σε ταινίες και δημιουργούς τρόμου αλλά και σε κάποιους serial killers, κριτικές, συνεντεύξεις κλπ. Απ' όσο γνωρίζω κυκλοφόρησαν 4 τεύχη συνολικά και σταμάτησαν εκεί, πιθανόν λόγω και του ντόρου με την υπόθεση των σατανιστών της Παλλήνης (το αναφέρει το 4ο τεύχος). Το περιοδικό είχε μια υποτυπώδη σχέση με τα κόμικς, αρχικά λόγω δύο στριπ του Φρίξου Κοκκώνη που υπήρχαν στο 1ο τεύχος (μπορείτε να τα δείτε εδώ), ενώ και το εξώφυλλο του 3ου τεύχους προέρχεται από το σκίτσο Lilith του κομίστα Russ Heath...
  4. tik

    ΛΑΝΑ

    Μια φετινή αυτοέκδοση του Δημήτρη Λαγού. Περιλαμβάνει ολιγοσέλιδες χιουμοριστικές περιπέτειες της γνωστής πρωταγωνίστριάς του Λάνας. Για τον Δημήτρη Λαγό και τη Λάνα δείτε εδώ. Και ένα ενδιαφέρον σχέδιο με θεσσαλονικιώτικο φόντο.
  5. Indian

    ΠΕΧΡΑ

    Βαδίζουμε προς το τέλος του καλοκαιριού του 2021 όταν κυκλοφορεί ένα περιοδικό που φέρει τον περίεργο τίτλο ΠΕΧΡΑ κι ένα ακόμα πιο περίεργο περιεχόμενο. Μπροστάρης αυτής της προσπάθειας είναι ο Φώτης Τσελεπατιώτης. Το εν λόγω περιοδικό αποτελεί μία ανθολογία με κόμικς που δημιούργησαν νέοι καλλιτέχνες στον χώρο, τα οποία σίγουρα προορίζονται για αναγνωστικό κοινό άνω των 18 ετών, όπως δικαιολογημένα μας προειδοποιεί και το εξώφυλλο. Ο χαρακτήρας που επιχειρεί να κρατήσει το περιοδικό είναι αυτός του λεγόμενου underground. Γι’ αυτόν τον λόγο τα κόμικς που περιέχονται είναι σκοτεινά, σουρεαλιστικά, ενώ και το χιούμορ τους είναι κάπως εξεζητημένο και σίγουρα όχι για όλους. Η θεματολογία ποικίλει, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της αντλείται από την καθημερινότητα και βγάζει την αναμενόμενη υπερβολή, προκειμένου μέσα από την σάτιρα να πραγματοποιηθεί η ζητούμενη διακωμώδηση. Οι ιστορίες εκτείνονται από δύο μέχρι τέσσερις σελίδες, ενώ υπάρχουν και γελοιογραφικά καρέ της μίας σελίδας. Προσωπικά δεν δηλώνω φίλος της συγκεκριμένης σκηνής, αλλά δεν μπορώ να μην καλωσορίσω αυτή την προσπάθεια, η οποία φαίνεται να έχει βρει το κοινό της, αν αναλογιστούμε ότι σε δύσκολες εποχές, όπως αυτές που διανύουμε και χωρίς κάποιο σημαντικό εκδοτικό μπουστάρισμα, κατάφερε (μέχρι στιγμής) να κυκλοφορήσει τέσσερα τεύχη. Ελπίζω, λοιπόν, να συνεχίσει να είναι καλοτάξιδη και να διασκεδάζει τους θαυμαστές της. Το σχέδιο, στην προσπάθειά του να είναι κωμικό, μου έβγαλε μία θλίψη. Ο λόγος που το εξέλαβα με αυτόν τον τρόπο στηρίζεται στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με κάπως άτσαλα και πολλές φορές παραφορτωμένα καρέ, στα οποία επικρατεί το μαύρο χρώμα και το μελάνωμα είναι πέραν του δέοντος βαρύ. Όλο αυτό κούρασε κάπως τα μάτια μου. Ομολογώ, όμως, ότι υπήρχαν και καρέ (ιδίως εκείνα που εκτείνονται σε μία σελίδα) που τα βρήκα καλαίσθητα κι ας περιγράφουν μία ιδέα κάπως… αντισυμβατική! Εκδοτικά το κάθε τεύχος στέκεται επάξια και σίγουρα βάζει κάτω πολλά από τα φανζίν που φιγουράρουν στα διάφορα conventions. Διαθέτει μεγαλούτσικο σχήμα και η υφή του χαρτιού είναι ματ σε όλα τα σημεία της, ενώ το δέσιμο έχει πραγματοποιηθεί με καρφίτσα. Από το χαρτί στο εσωτερικό δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά το πάχος του εξώφυλλου θα το ήθελα λίγο πιο ενισχυμένο. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση των τευχών #03, 04.
  6. Lord Makro

    SPUNK

    Το 2006 εμφανίζεται το SPUNK, ερασιτεχνικό έντυπο με κόμικς από διάφορους δημιουργούς. 32 ασπρόμαυρες σελίδες, περιέχει διάφορες σύντομες ιστορίες, με "ανατρεπτικό" στυλ και περιεχόμενο. Η διανομή του έγινε δωρεάν, ενώ χαρακτηριστικό είναι το ότι δεν αναφέρονται πουθενά οι συμμετέχοντες, υπάρχει μόνο ένα mail επικοινωνίας. (spunkcomics@yahoo.gr) Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Melandros.
  7. Ο Ντόν Ρόσα δεν είναι ο μόνος δημιουργός που βγάζει χαμένα επεισόδια. Βγάζει και ο tasmar, ο οποίος μας πηγαίνει πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα, στο τέταρτο τεύχος του Krak Komiks για να μας δείξει μια ιστορία σκληρού πορνό. Ναι, ο τίτλος δεν είναι για τον χαβαλέ μόνο. Ότι υπόσχεται, το παραδίδει. Και παρόλα αυτά, συνεχίζει να έχει το χαβαλέ του, όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς από την σειρά Krak Komiks/Hard Rock. Οπότε αν γουστάρετε Μαραγκό και τις περιπέτειες του Μάρκου, ή είστε ιδεοψυχαναγκαστικοί completionist και θέλετε και αυτό το μέρος, επενδύστε άφοβα. Αν είστε πουριτανοί ή θέλετε την τσοντίτσα σας μόνο από ρεαλιστικές πένες, ψάξτε αλλού. O Tasmar επέλεξε να βγάλει αυτό το επεισόδιο ως αυτοέκδοση. Η πρώτη εμφάνιση του τεύχους έγινε στο 3ο Comiczineweekend. Σελίδα δείγμα.
  8. Όχι πολλά χρόνια από τώρα μεταφερόμαστε στην καυτή έρημο, όπου η Jack, μία γυναίκα που φέρεται να έχει τσαγανό και μεγάλη σκληραγώγηση, κατευθύνεται, εξουθενωμένη, προς την κοντινή πόλη, για να πάρει προμήθειες. Σε αυτό της το ταξίδι θα συναντήσει διάφορες προκλήσεις, όπως πολλούς “πειρατές” που θέλουν να την εκμεταλλευτούν ποικιλοτρόπως. Δεν γνωρίζουν, όμως, που έχουν μπλέξει! Έτσι ξεκινάει, λοιπόν, η ιστορία της Jack, όπως μας την διηγείται ο Kon Kun, για τους φίλους Γιάννης Κωνσταντινίδης, στην πρώτη αυτοέκδοσή του που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 09/07/2021 στα πλαίσια του φεστιβάλ Comics n' Beer Kypseli Fest. Σεναριακά έχουμε να κάνουμε με ένα χρονικό και τοπικό πλαίσιο, ίδιο με εκείνο των ταινιών “Mad Max”, ενώ η βασική πρωταγωνίστρια είναι γαλουχημένη με μία δυναμική προσωπικότητα. Ο Kon Kun φαίνεται ότι έχει δημιουργήσει έναν χαρακτήρα σταθερό και στιβαρό κι όχι έναν διάττοντα αστέρα που θα περάσει και θα χαθεί. Η πλοκή βάζει τον αναγνώστη ακαριαία στην δράση και την ένταση κι ενώ αυτό ίσως να το χαρακτηρίζαμε καλό (για ν’ αποφύγουμε μία ενδεχόμενη “κοιλιά”), εντούτοις δεν παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κεντρικό χαρακτήρα, την εποχή και τις συνθήκες που επικρατούν. Φαντάζομαι ότι θα γίνει κάποιο revealing στην συνέχεια, αλλά καλό θα ήταν να έχουμε κάτι και στο πρώτο τεύχος. Προσωπικά, λοιπόν, θα ήθελα λίγη περισσότερη φροντίδα στην αφήγηση για να ενταθεί η αγωνία και η προσμονή για τα μετέπειτα γεγονότα. Κάτι που δεν μου άρεσε και πρέπει να το αναφέρω είναι ότι στους διαλόγους υπάρχουν πολλές βωμολοχίες, πολλές φορές δυσανάλογες με το κείμενο. Παραδέχομαι ότι μιλάμε για μία περίεργη εποχή, όπου τα πάντα έχουν καταλυθεί, αλλά νομίζω ότι ο δημιουργός έχει την ικανότητα να περιγράψει αυτές τις ζοφερές σκηνές και καταστάσεις με λιγότερες βρισιές. Και μιας κι αναφέραμε το πρώτο τεύχος, να πούμε ότι καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές το “They call her Jack” έχει κυκλοφορήσει τρία τεύχη, τα οποία είναι τα εξής: 1. “Welcome to the human race” 2. “Bad moon rising” 3. “Mojave Red” Και κάπου εδώ να πούμε ότι το δεύτερο τεύχος κυκλοφόρησε 15/04/2022 στα πλαίσια του ComicDom, ενώ το τρίτο τον Μάρτιο του 2023 πάλι στο ComicDom. Εν κατακλείδι, αν και διάβασα μόνο το πρώτο τεύχος, το συγκεκριμένο κόμικ μού κέντρισε το ενδιαφέρον και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσω και την συνέχεια των περιπετειών της Jack. Προτείνεται στους λάτρεις των δυστοπικών σεναρίων και είμαι σίγουρος ότι δεν θα μετανιώσουν για την επιλογή τους. Πολύ ικανοποιημένος έμεινα κι από τον εικαστικό τομέα. Έχουμε ένα σχέδιο ζωντανό κι άρτια περιγραφικό, που δίνει περισσότερη έμφαση στους χαρακτήρες και τις σκηνές δράσης, παρά στα τοπία. Η απόδοση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, το ίδιο και η απόδοση της βίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα στην αισθητική και την ιδιοσυγκρασία της πλοκής. Γενικά, λοιπόν, και σε αυτόν τον τομέα έχουμε μία πολύ τίμια προσπάθεια. Εκδοτικά έχουμε ένα μεσαίο (προς μικρό) έντυπο το οποίο φέρει καλής εκτύπωσης και ποιότητας, ματ χαρτί στο εσωτερικό και λίγο πιο παχύ χαρτί στο εξώφυλλο. Αρκετά καλή δουλειά για φανζίν. Συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε, εκτός από μερικούς λογαριασμούς του δημιουργού στα social medias. Οι εσωτερικές σελίδες είναι δανεισμένες από τον λογαριασμό του δημιουργού στο Facebook. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Οι λογαριασμοί του δημιουργού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
  9. Εκτός από την έκθεση και την έκδοση «Ένα γλυκό ξημέρωμα – 14 ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής», το θέμα της ναζιστικής Κατοχής της Αθήνας βρίσκεται στο επίκεντρο και της νέας δουλειάς που ετοιμάζει εδώ και καιρό ο Κωνσταντίνος Ρουγγέρης, ο οποίος παρουσίασε πρόσφατα λίγες σελίδες από το έργο του με τίτλο «Τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης». Εικονογράφος, δημιουργός κόμικς και γελοιογράφος, ο Κωνσταντίνος Ρουγγέρης με την πλούσια εικαστική του παιδεία (σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης) και τη μάχιμη πολιτική του στάση, φιλοτεχνεί μια ιδιαίτερη μυθοπλασία με βάση το πνεύμα και το ζοφερό κλίμα της εποχής με πρωταγωνιστές νέους ανθρώπους που αντιστέκονται έμπρακτα στον ναζισμό. Οι 19 σελίδες της αυτοέκδοσης που κυκλοφόρησε πρώτη φορά στο Athens Comicdom Con τον περασμένο Μάιο αποτελούν ένα μικρό δείγμα και ταυτόχρονα ένα ελπιδοφόρο προοίμιο της μεγάλης ιστορίας που πρόκειται σύντομα να ολοκληρωθεί και να βγει στα βιβλιοπωλεία. Στις λίγες αυτές σελίδες ένας νεαρός άνδρας περιφέρεται αιμόφυρτος στους δρόμους της πόλης, την ώρα που οι Γερμανοί μαζεύουν κόσμο για αγγαρείες και εκτελούν εν ψυχρώ Έλληνες που σπεύδουν να τον βοηθήσουν. Τον πλησιάζουν όμως και μέλη της Αντίστασης με όπλα και προκηρύξεις που δεν ανέχονται άλλο την υποδούλωση και την ταπείνωση. Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, πέρα από τα εξαιρετικά σχέδια και τον αγχωτικό ρυθμό της αφήγησης με τους Γερμανούς να καραδοκούν σε κάθε γωνιά της Αθήνας, είναι η τεκμηρίωση και η ακρίβεια του Ρουγγέρη, ο οποίος έπειτα από ενδελεχή και μακροχρόνια μελέτη αποδίδει με κάθε λεπτομέρεια τα πραγματολογικά στοιχεία, τις ενδυμασίες των ανθρώπων, τα κτίρια, τους δρόμους της πόλης, τα οχήματα, τις στολές, τα όπλα των κατακτητών κ.λ.π. Ρίχνοντας έτσι ακόμα περισσότερο φως σε μια σκοτεινή, εφιαλτική περίοδο της Ιστορίας που δεν πρέπει να ξεχαστεί όσο ο ναζισμός και οι παραφυάδες του απειλούν την Ελλάδα και την Ευρώπη. Και το σχετικό link...
  10. Το νέο κόμικς της Δήμητρας Νικολαΐδη «Τελετουργίες» είναι μια ανθρώπινη και γλυκιά ιστορία για την αποξένωση, τον επαρχιακό μικρόκοσμο και τους αληθινούς δεσμούς αγάπης. «Σε αυτόν τον τρομακτικό κόσμο, το μόνο που έχουμε είναι οι δεσμοί που φτιάχνουμε», είναι μία από τις εμβληματικότερες ατάκες της τηλεοπτικής σειράς «Bojack Horseman», φράση που μοιάζει να αποτυπώνεται ακριβώς στο νέο κόμικ της Δήμητρας Νικολαΐδη «Τελετουργίες». Για όσους παρακολουθούν στενά τα ελληνικά κόμικς, το όνομα της Νικολαΐδη δεν είναι άγνωστο: άξια εκπρόσωπος της νέας γενιάς Ελλήνων δημιουργών με επτά δικά της κόμικς (συνειδητά αυτοεκδόσεις) που ξεχωρίζουν για την καλλιτεχνική τους αρτιότητα και τα πρωτότυπα σενάρια («Πείνα η Απηνής», «Στα Βαθιά Ρέματα» κ.ά.). Στις «Τελετουργίες», μετά από ένα τρακάρισμα ο ηλικιωμένος Μανώλης διασώζει τον οδηγό του αυτοκινήτου, Αργύρη, που ξυπνά με αμνησία. Ο Μανώλης, ζώντας μόνος σε ένα απομακρυσμένο σπίτι, αναλαμβάνει να φροντίσει τον νεαρό, μια και «στο δάσος ζει ένα θηρίο όπου μόνο στο σπίτι του μπορεί να προστατευτεί κανείς από αυτό». Έτσι, οι δύο πρωταγωνιστές βιώνουν μια παράδοξη μα γαλήνια συγκατοίκηση, με τις γεροπαραξενιές του Μανώλη, την εμμονή του με το θηρίο και με φαγητά που μυστηριωδώς εμφανίζονται στην πόρτα του σπιτιού! Διαβάζοντας την ιστορία με αφηγητή τον Αργύρη, του οποίου η αμνησία αποδεικνύεται γρήγορα μια ψεύτικη πρόφαση για εξαφάνιση, η αλήθεια για τον Μανώλη ξετυλίγεται μαζί με την ταυτότητα του ατόμου που φέρνει το φαγητό στην πόρτα: της Βούλας. Με φόντο το ανώνυμο καταγάλανο νησί, οι τρεις πρωταγωνιστές φέρουν τραύματα που τους έχουν βγάλει εκτός της φυσιολογικής τροχιάς της ζωής: ο γερο-Μανώλης και η Βούλα κουβαλούν το ίδιο, με τον πρώτο να οδηγείται στην απομόνωση, στην άρνηση και στην κατασκευή του «θηρίου», που δεν είναι άλλο από τις κακές γλώσσες και τον εμπαιγμό του χωριού. Ο Αργύρης από την άλλη, βιώνει κατάθλιψη και ματαιότητα για τη ζωή. Οι ήρωες, από τις απώλειες και τον εγκλεισμό στον εαυτό τους, καταλήγουν να βρίσκουν ο έναν στον άλλο λόγο να ορθοποδήσουν, να επουλώσουν τα τραύματα και να επιστρέψουν στη ζωή. «Είχα κατά νου τις διαδικασίες που γίνονται μετά τον θάνατο κάποιου – οπότε πολύ κυριολεκτικά (οι “Τελετουργίες”) αναφέρονται στο μεταθανάτιο τελετουργικό (…) κι έχουμε έναν χαρακτήρα, τον παππού, που σαν να έχει μείνει κολλημένος σε ένα κομμάτι της διαδικασίας», γράφει η Νικολαΐδη. Με πολυεπίπεδο ρεαλιστικό σχέδιο, έντονα μα αρμονικά χρώματα και προσεγμένη σκηνοθεσία, η δημιουργός βυθίζει τον αναγνώστη σε ένα συγκινητικό, βαθιά ανθρώπινο ταξίδι που δείχνει πως σημασία έχουν οι δεσμοί που φτιάχνουμε και που μας κρατούν στη ζωή. ♦ Το κόμικς «Τελετουργίες» της Δήμητρας Νικολαΐδη κυκλοφορεί στα καταστήματα κόμικς της Αθήνας Solaris και Comicstrip. Και το σχετικό link...
  11. Αυτοέκδοση από τον Απρίλη του 2019. 10 τετρασέλιδες ερωτικές ιστορίες από 10 γυναίκες δημιουργούς. Περιεχόμενα 1ου τόμου Big Love - Έλενα Γ. (Έλενα Γώγου) Φιλότεχνοι - Γεωργία Ζάχαρη Satyr - Roberta Γιαϊτζόγλου Watkinson Netflix & Chill - Poisoner (Αλκυόνη Παπακωνσταντοπούλου) Ρομαντισμούλης - Lussaki (Λουκία Τζωρτζοπούλου) Έρχομαι - Στέλλα Στεργίου Gay Porn - Darina Miroshnichenko Saturnidae - Σ.Π. (Σιαδώρα Παπαθεοδώρου) Το Απέναντι Μπαλκόνι - Σμαρ Το Μπεκ - Ραφαέλλα Κόνη Πρόσθετα έχει 3 σελίδες με μίνι βιογραφικά των δημιουργών, με λινκς στα fb και insta τους καθώς και ένα δισέλιδο Μπίνγκο από τη Στέλλα Στεργίου. Λόγω του δεσίματος του κόμικ, αλλά και του ότι έχουμε 10 ιστορίες με 10 διαφορετικές τεχνοτροπίες, δεν μπορώ να σκανάρω υλικό από μέσα. Αντ'αυτού ένα κολλάζ που έχουν ανεβάσει στο φβ με καρέ από κάθε ιστορία για να πάρετε μια ιδέα. Μην παρασύρεστε από το απαλό ροζ. Το κόμικ μέσα είναι ξεκάθαρα α/μ. Πριν από πολλά χρόνια, προ GC, ο Valt σκάναρε και διαμοίραζε κομιξάκια σε γνωστό τορρεντάδικο εκείνης της εποχής. Πέραν από τα τυπικά, σκανάριζε και τσοντούλες (λχ Comics Erotica). Μια διαπίστωση που είχε κάνει ήταν πως τις τσόντες τις κατέβαζαν κυρίως γυναίκες Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το τι θα πίστευε κανείς αναλογιζόμενος τα στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι τσόντες, σε κόμικ ή σε ταινίες, είναι ένα ανδρικό σπορ. Νομίζω πως αυτή η ανθολογία στοχεύει και εκεί. Πέραν του να κάνουν τον χαβαλέ τους οι δημιουργοί, να θυμίσουν/τονίσουν/ενημερώσουν ότι ο ερωτισμός δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους άνδρες και ότι το γλύψιμο, τα ερωτικά βοηθήματα και οι φαντασιώσεις αρέσουν σε πάρα πολλούς ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου Όπως κάθε ανθολογία, άλλα μου άρεσαν, άλλα όχι. Το σχέδιο διαφέρει. Και οι ιστορίες διαφέρουν. Άλλες έχουν έντονο το χιουμοριστικό στοιχείο, άλλες το ερωτικό, άλλες το χυδαίο. Well, είναι μια ανθολογία Με κοινό τόπο το σεξ Έχει λόγο ύπαρξης? Ναι. Πρωτοφανώς για εμένα (που έχω θέμα με τα κόμικ με το μεγάλο νόημα ή την οιαδήποτε πολεμική) η αξία του στο να πει ότι το ερωτικό κόμικ (και όχι μόνο) αφορά και τις γυναίκες προσπερνά την οιαδήποτε καλλιτεχνική αξία του κάθε έργου της ανθολογίας. Βέβαια, ασχέτως του άμα αρέσει ή δεν αρέσει το κάθε στυλ, είναι καλοδουλεμένες δουλειές. Αυτές τις μέρες, Απρίλης 2021, ρολλάρει μια καμπάνια στο Kickstarter για την έκδοση του 2ου τόμου με τίτλο "Αθήνα ένα μεγάλο κρεββάτι". Ήθελαν να μαζέψουν 7506 ευρώ, έχουν ήδη μαζέψει 11332 και κάποια από τα καλούδια έχουν καπαρωθεί. φβ επίσημο σάητ
  12. Από το οπισθόφυλλο... Έρχονται τα λαχανάκια από τις Βρυξέλλες; Τί ώρα περάνει το λεωφορείο; Ξεχωρίζει ένα εγγόνι το φαγητό της γιαγιάς του; Μπορούν μερικές γριές να ληστέψουν μια τράπεζα; Που πάνε οι γριές όταν δεν πάνε εκκλησία; Πλέκουν σεμεδάκια ή μήπως... όχι; Μια σουρεάλ ιστορία, με πρωταγωνίστριες ένα τσούρμο γριές, ξεχασμένες στην πόλη, περικυκλωμένες από τα στερεότυπα της κοινωνίας. Βελονάκι, κέντημα και Άγιος ο Θεός. Απέναντί τους ο παπάς της ενορίας που έχει χάσει το ποίμνιό του. Όμως η ζωή δε σταματά στα 85... και οι γριές δε θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Δεν έχουν χρόνο να χάσουν. Δεν έχουν αναστολές. Είναι άγριες. Αυτοέκδοση με ιδιαίτερο σχέδιο και έντονα χρώματα σε ολίγον τι σκοτεινό περιβάλλον. Το σενάριο μου φάνηκε αρκετά καλό και το διάβασα με ενδιαφέρον. Περιλαμβάνεται βιογραφικό της δημιουργού με εύθυμες πινελιές... Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους...
  13. Απρίλιος του 2023 κι ο Χρήστος Καρακίτσος δημιουργεί μία όμορφη αυτοέκδοση με θέμα ένα λογοτεχνικό έργο του Edgar Allan Poe, που φέρει τον τίτλο “Never Bet the Devil Your Head”. Το έργο περιγράφει την περιπετειώδη ζωή του Toby Dammit, ενός μποέμ χαρακτήρα, μέσα από τα μάτια του στενού του φίλου, ο οποίος προσπάθησε να τον φέρει στον δρόμο της αρετής, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο. Ο Toby Dammit, λοιπόν, λόγω της βιαιότητας που γνώρισε στην παιδική του ηλικία από την αυταρχική μητέρα του, απόκτησε πολλές κακές συνήθειες, με την μεγαλύτερη να είναι το πάθος του για τον στοιχηματισμό. Έβαζε στοίχημα για τα πάντα, από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο. Τα στοιχήματά του έφταναν σε τέτοιο σημείο εξάρτησης, που πολλές φορές προκαλούσε τους γνωστούς του προφέροντας την φράση “Στοιχηματίζω το κεφάλι μου στον διάβολο”! Ξεχνάει, όμως, ότι όταν προκαλείς τον δαίμονα, πάντα το πληρώνεις… Ομολογώ ότι ο Χρήστος έχει φτιάξει μία όμορφη μεταφορά του έργου και φάνηκε από την αρχή κιόλας του κόμικ ότι υπάρχει σεβασμός προς αυτό. Η πλοκή είναι κλιμακούμενη, εισάγει στον αναγνώστη τους πρωταγωνιστές κι έχει αφηγηματικό χαρακτήρα, καθώς όλες τις πληροφορίες τις παίρνουμε από τα “χείλη” του φίλου του Dammit. Αν και ριψοκίνδυνη μία τέτοια πρακτική γιατί το κόμικ κινδυνεύει να χάσει την πλαστικότητά του, παρόλα αυτά πιστεύω ότι δούλεψε άψογα, διατηρώντας το γκροτέσκο κλίμα της εποχής και των συνθηκών του έργου. Πολλά μπράβο στον δημιουργό. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια που νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις των ιστοριών τρόμου εποχής, καθώς επίσης και τους φαν του θρυλικού Πόε. Το σχέδιο μοιάζει με γκραβούρα κι αποτελείται από μονοσέλιδα καρέ σχεδόν στην συντριπτική πλειοψηφία του έργου. Οι χαρακτήρες είναι δυσανάλογα δομημένοι, με έμφαση στην υπερβολή των κεφαλιών τους, αλλά αυτό συμπεραίνω ότι δεν οφείλεται σε έλλειψη ταλέντου του Καρακίτσου, αλλά στην προσπάθεια αποτύπωσης της αίσθησης του τρόμου που θέλει να περιγράψει το σενάριο. Έξυπνη κίνηση, αν θέλετε την γνώμη μου. Έξυπνη κίνηση, επίσης, είναι και η επιλογή των τόνων του άσπρου και του μαύρου που ενισχύει το σκοτεινό τοπίο του 19ου αιώνα. Το πιο δυνατό σημείο του εικαστικού τομέα, πιστεύω ότι είναι το μελάνωμα και οι σκιάσεις που έχουν επιτευχθεί! Ακόμα και η γραμματοσειρά είναι το ίδιο καλόγουστη και πιστή στο όλο concept! Η έκδοση έχει μεγάλο μέγεθος και είναι δεμένη με την καθιερωμένη καρφίτσα. Οι σελίδες στο εσωτερικό αποτελούνται από ματ χαρτί, που όμως έχει μία εξαιρετική εκτύπωση, που σε συνδυασμό με τα ολοσέλιδα καρέ-γκραβούρες, δημιουργούν ένα τέλειο αποτέλεσμα. Το εξώφυλλο έχει τίμιο πάχος, αλλά προσωπικά θα το ήθελα λίγο πιο παχύ για να αποφεύγονται τα τσαλακώματα στις άκρες από την υγρασία. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει. Κι αν αναρωτιέστε πού οδηγεί το QR code που υπάρχει στο οπισθόφυλλο, οδηγεί στον λογαριασμό του δημιουργού στο Facebook. Κλείνοντας να πούμε ότι η μακάβρια ιστορία του Toby Dammit έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και της Έβδομης Τέχνης. Μπορείτε να απολαύσετε την ταινία μικρού μήκους και στο YouTube. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  14. Indian

    VIGILANTES

    Ο Ευάγγελος Καλογερογιάννης, εμπνευσμένος από την δράση της σημαντικής ακτιβίστριας Άννας Μαρίας Στεφάν στον τομέα της στήριξης κακοποιημένων ατόμων, δημιουργεί ένα κόμικ με τον τίτλο “Vigilantes”. Όλα ξεκινούν με μία νεαρή μητέρα, η οποία επισκέπτεται μαζί με το μικρό της παιδί έναν Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Όταν ο γιος της την ρωτάει για ποιον λόγο, ενώ εκείνη δεν φημίζεται για την πίστη της, παρόλα αυτά ανάβει κερί στον εν λόγω Άγιο, εκείνη προσφέρεται να του αφηγηθεί τον θρύλο Του. Έναν θρύλο που δεν είναι ακριβώς Εκείνου, αλλά ενός ανθρώπου που την γλίτωσε από το κακό και το πλήρωσε ακριβά! Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα σενάριο αλληγορικό, το οποίο εμπλέκει δεξιοτεχνικά τόσο την θρησκευτική πίστη, όσο και την στυγνή πραγματικότητα, η οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι ρόδινη. Μέσα από την πλοκή ξετυλίγεται η ζωή μίας κοπέλας που από την αγκαλιά των δικών της βρέθηκε στα χέρια μαστροπών κι εκμεταλλευτών. Κι εκεί που θα νόμιζε ο καθένας ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα, ξεπροβάλλει ένας σύγχρονος άγιος, ο οποίος δεν διστάζει να ρισκάρει ακόμα και την ίδια του την ζωή, προκειμένου να φέρει πάλι το δίκαιο σε αυτόν τον σκληρό κόσμο. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι στην συντριπτική πλειοψηφία της πλοκής έχουμε αφηγηματικές λεζάντες και πολύ λίγα είναι τα “μπαλονάκια” των διαλόγων. Αυτό πιστεύω ότι δίνει έναν χαρακτήρα περισσότερο μυθιστορηματικό στο κόμικ. Πρόκειται για ένα σενάριο που μίλησε στην καρδιά μου για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δημιουργεί έναν τέλειο παραλληλισμό ανάμεσα στην πίστη και την δικαιοσύνη, μία καλογραμμένη αφήγηση, η οποία συγκινεί και συναρπάζει, ανάλογα την περίσταση, ενώ δεν παραλείπεται και το ερωτικό στοιχείο που φέρνει περισσότερες ρεαλιστικές υφές στην υπόθεση. Τέλος, έχουμε ένα φινάλε άκρως ρεαλιστικό, που δεν χαϊδεύει αυτιά και δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει τις καταστάσεις. Δίνει ελπίδα, αλλά τονίζει ότι οι πληγές που ανοίγουν συνήθως δεν μπορούν να κλείσουν εύκολα. Καμιά φορά δεν κλείνουν καθόλου… Συμπερασματικά, είναι μία δουλειά που μου άρεσε αρκετά και σίγουρα θα ήθελα να έχει μεγαλύτερη έκταση και περισσότερες λεπτομέρειες. Προτείνεται σε όλους, όσοι θέλουν να διαβάσουν κάτι σοβαρό και ρεαλιστικό. Το σχέδιο αποτελείται από μεγάλα καρέ, ικανά να χωρέσουν πολλές λεπτομέρειες. Δεν μπορώ να πω ότι με άφησε αδιάφορο, αλλά σίγουρα θα το προτιμούσα λιγότερο στατικό από ότι είναι. Οι χαρακτήρες δεν βγάζουν τις απαραίτητες εντάσεις στις κινήσεις τους, αλλά ομολογώ ότι είναι διακριτά τα συναισθήματά τους στα χαρακτηριστικά των προσώπων τους. Οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου δένουν όμορφα με το σενάριο, ενώ και οι σκιάσεις (που φαίνεται να έχουν γίνει με μολύβι) έχουν αξιοπρέπεια. Τέλος, η γραμματοσειρά μοιάζει να έχει γίνει στο χέρι, αλλά παρόλα αυτά την βρήκα εντάξει. Σε γενικές γραμμές έχουμε μία μέτρια, προς καλή δουλειά στον εικαστικό τομέα, ο οποίος σίγουρα δεν μπορεί να υπερκεράσει τον σεναριακό. Η έκδοση έχει μεγάλο σχήμα και το δέσιμό της έχει γίνει με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ κι αρκετά παχύ, ενώ τα εξώφυλλα έχουν γκοφρέ υφή, που φέρνει στο μυαλό αυτοεκδόσεις της δεκαετίας του ‘80. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να εντάξουμε την βιογραφία της Άννας Μαρίας Στεφάν, καθώς και του δημιουργού. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Συνέντευξη του δημιουργού Σκίτσα, δουλειές και αφίσες του Βαγγέλη Καλογερογιάννη
  15. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και οι περισσότερες από τις οικοσκευές που χρησιμοποιούμε γίνονται όλο κι εξυπνότερες, προσφέροντας στους χρήστες τεράστια βοήθεια στην καθημερινότητά τους. Αλήθεια, όμως, έχετε αναρωτηθεί πώς αισθάνονται αυτές για την, πολλές φορές βίαιη, χρήση που αναγκάζονται να υποστούν, καθώς και για τους χειριστές τους? Αυτή την σκέψη έκανε ο/η Pliatsiko (δυστυχώς δεν γνωρίζω το πραγματικό του/της όνομα) κι έφτιαξε ένα φανζίν, αφιερωμένο στις “Οικοσκευές”. Σε αυτή την αυτοέκδοση θα βρούμε 16 μικρές ιστορίες, 100% σουρεαλιστικές, με πρωταγωνιστές διάφορες οικοσκευές, όπως ηλεκτρική σκούπα, φρυγανιέρα, σεσουάρ για τα μαλλιά, τηλεόραση, κλιματιστικό, ακόμα και σόμπα αλογόνου, να επικοινωνούν πρωτίστως με τον αναγνώστη και καμιά φορά και με τον κάτοχό τους. Προσωπικά η συντριπτική πλειοψηφία των ιστοριών με άφησε ικανοποιημένο. Υπήρχαν, φυσικά, και κάποιες που τις βρήκα ότι υστερούσαν χιουμοριστικά. Είναι γρήγορες, ευφάνταστες και αυτή τους η πρωτοτυπία νομίζω ότι συμβάλλει στο κωμικό στοιχείο. Το σενάριο και η όλη πλοκή της κάθε περιπέτειας μίας συσκευής έχει το στυλ του στριπ, όχι στην δομή των καρέ, αλλά στο χιούμορ, καθώς η πλακατζίδικη ατάκα έρχεται κυριολεκτικά στην εκπνοή, στο τελευταίο καρέ. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ικανοποιητική προσπάθεια στο σενάριο, το οποίο βασίζεται επάνω σε μία έξυπνη ιδέα. Πρόκειται για ένα γρήγορο ανάγνωσμα, που δεν θα σας κάνει να χάσετε τον χρόνο σας και πιστεύω ότι θα διασκεδάσει τους περισσότερους. Προτείνεται σε αναγνώστες που αρέσκονται σε αστείες, πρωτότυπες και γρήγορες ιστορίες. Ο εικαστικός τομέας στηρίζεται σε ένα σχέδιο περιγραφικό και κάπως αφηρημένο, το οποίο θα ήθελα να έχει περισσότερη δομή και ρεαλισμό. Παρόλα αυτά βγάζουμε άκρη και δεν στερεί το κωμικό στοιχείο του σεναρίου. Το ασπρόμαυρο χρώμα μού άρεσε, αλλά όσο και να είμαι προσκείμενος στους τόνους του άσπρου και του μαύρου, εδώ πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει κι άλλο χρώμα. Από σκιάσεις και μελάνωμα έμεινα ικανοποιημένος. Εντύπωση κάνει το lettering, το οποίο δεν χρησιμοποιεί μία γραμματοσειρά, αλλά υιοθετεί πολλών ειδών, ανάλογα με την συσκευή. Πχ οι ηλεκτρονικές συσκευές χρησιμοποιούν την κλασική “ψηφιακή” γλώσσα. Πολύ καλό! Η έκδοση, που τυπώθηκε τον Μάιο του 2023 και είδε για πρώτη φορά τα φώτα των προβολέων στα πλαίσια του 17ου Comicdom CON Athens, κυκλοφόρησε σε 300 αριθμημένα αντίτυπα. Πρόκειται για την πρώτη καλλιτεχνική εμπειρία του/της Pliatsiko. Το μέγεθος του εντύπου είναι μικρό και το χαρτί στο εσωτερικό, αλλά και στα εξώφυλλα, είναι ματ κι αρκετά παχύ, που έχει υφή χαρτονιού χαρτοκοπτικής. Η εκτύπωση είναι τίμια, ενώ το χαρτί στο εξώφυλλο έχει πάχος, ικανό να αντέξει τα απότομα ξεφυλλίσματα και την κακομεταχείριση. Συνοδευτικό υλικό δεν βρίσκουμε, παρά μόνο δύο σελίδες στο τέλος του κόμικ, που περιέχουν μόνο τα κείμενα όλων των ιστοριών, μεταφρασμένα στα Αγγλικά. Μία πρακτική που προσωπικά δεν έχω συναντήσει ξανά!. Πολλές ευχαριστίες στον @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Η επίσημη ιστοσελίδα του/της δημιουργού
  16. Indian

    HATSHEPSUT

    Η Ειρήνη Σπαντιδάκη με την παρούσα αυτοέκδοσή της θέλει να κάνει γνωστό στους αναγνώστες της την ταραχώδη ζωή της Χατσεπσούτ. Όλα ξεκινούν στον μεγαλοπρεπή ναό Ντέιρ ελ Μπάχρι, όπου είναι ημέρα τελετής. Συγκεκριμένα πρόκειται να έλθουν εις γάμου κοινωνία η βασίλισσα με τον Φαραώ Τούθμωσι II, ο οποίος τύγχανε να είναι κι ετεροθαλής αδελφός της. Όταν, όμως, ο Φαραώ κάνει εξώγαμο παιδί και μάλιστα αγόρι, η Χατσεπσούτ αντιλαμβάνεται ότι η κόρη της, Νεφερούρε, χάνει τα πρωτεία για την βασιλεία. Έτσι εξυφαίνει ένα σατανικό σχέδιο για να στρέψει τα γεγονότα και τις καταστάσεις υπέρ της. Αν κι άλλα διαβάζουμε για τον βίο της πρωταγωνίστριας, εντούτοις, η Σπαντιδάκη δημιούργησε ένα κόμικ, που από την μία έχει ιστορικό ενδιαφέρον, καθώς πείθει τον αναγνώστη να εμβαθύνει στην ζωή της Χατσεπσούτ κι αφετέρου εξυφαίνει μία πλοκή με μυστήριο, βία, ανατροπές, αλλά και στοιχεία μεταφυσικού. Θα έμενα απόλυτα ικανοποιημένος, λοιπόν, αν το σενάριο είχε μεγαλύτερη και πιο αργή ροή και φυσικά ήταν περισσότερο σε έκταση. Οι 16 μόλις σελίδες, συμπεριλαμβανομένες και των εξώφυλλων, αναγκάζουν την πλοκή να βιαστεί σε μεγάλο βαθμό, γεγονός αποτρεπτικό για την απολαυστική ανάγνωση. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κόμικ που λέει κάτι ωραίο, αλλά το λέει με άγουρο, βιαστικό κι απότομο τρόπο. Θα το διάβαζα 100% σε μία μορφή graphic novel. Προτείνεται σε όλους όσοι αρέσκονται σε ιστορικά μυστήρια και βασιλικές πλεκτάνες, οι οποίοι δεν σηκώνουν το λάβαρο της ιστορικής ακρίβειας και ούτε περιμένουν μεγάλη διάρκεια. Οι υπόλοιποι ας το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Ο εικαστικός τομέας είναι ιδιαίτερος, καθώς μοιάζει με ένα είδος κολάζ. Το σχέδιο “παίζει” με τις σκιές, αλλά διακρίνω μία ανισορροπία στον ρεαλισμό των καρέ. Κάποια τα βρήκα εντελώς επίπεδα κι άτονα κι άλλα αρκετά τίμια και με βάθος. Παρόλα αυτά, έχουμε μία όμορφη απόδοση των τοπίων και του εσωτερικού του παλατιού. Ο χρωματισμός μού άρεσε αρκετά. Υπάρχει μία μεγάλη παλέτα γήινων χρωμάτων, αλλά και του μπλε του νυχτερινού ουρανού (σαν αυτό που βλέπουμε στο εξώφυλλο), το οποίο κυριολεκτικά το απόλαυσα! Η έκδοση είναι μεγάλη σε μέγεθος, αλλά το χαρτί της είναι γυαλιστερό μεν, φθηνό δε. Παρόλα αυτά έχουμε μία ικανοποιητική απόδοση των χρωμάτων στην εκτύπωση. Δυστυχώς το εξώφυλλο έχει το ίδιο πάχος με το εσωτερικό και σε συνδυασμό με τις μεγάλες διαστάσεις, καθιστούν το έντυπο επιρρεπές στα τσαλακώματα. Συνοδευτικό υλικό ή κάποια άλλη πληροφορία δεν υπάρχει. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  17. Φέτος κυκλοφόρησε το αναθεωρημένο, έγχρωμο όμνιμπους της Σκιτσούχτρας. Περιέχει σχεδόν ότι έχει εκδοθεί από Σκιτσούχτρα, μερικά νέα στριπάκια, ενώ, όπως λέει ο δημιουργός, πολλά στριπ ξανασχεδιάστηκαν εξ ολοκλήρου.
  18. Έναν χρόνο μετά την πρώτη μας συνάντηση με τους δύο φίλους, ο Στέλιος κι ο Ρένος επιστρέφουν με μία ακόμα περιπέτειά τους, αυτή την φορά με πρωταγωνιστή τον Μπούκι, έναν συμπαθέστατο σκυλάκο, ο οποίος χάθηκε! Όλα ξεκινούν όταν ο καλοσυνάτος και λίγο αφελής Στέλιος φέρνει στο σπίτι τον Μπούκι, έναν σκύλο που βρήκε στον δρόμο. Ο Ρένος, γνωστός τζόρας, γίνεται πυρ και μανία με την άφιξη αυτή κι ο λόγος είναι ότι αφενός δεν θα μπορούν να τον συντηρήσουν κι αφετέρου ότι θα βρουν μπελά από την σπιτονοικοκυρά τους, της οποίας, σημειωτέον, της χρωστάνε δύο ενοίκια! Βγαίνοντας, λοιπόν, έξω από το σπίτι, ο Ρένος πέφτει επάνω σε μία αφίσα που φέρει την φωτογραφία του Μπούκι κι ο ιδιοκτήτης του υπόσχεται να δώσει 2000€ σε εκείνον που θα τον φέρει πίσω! :wow: Χωρίς να χάσει καιρό, επιστρέφει στο σπίτι, παίρνει τον Στέλιο και τον Μπούκι και… η περιπέτεια μόλις άρχισε. Όποιος διάβασε την προηγούμενη ιστορία των δύο φίλων, εύκολα θα καταλάβει το σεναριακό μοτίβο που προσπαθεί να εδραιώσει ο δημιουργός. Ο Στέλιος κι ο Ρένος, στην προσπάθειά τους να εξοικονομήσουν μερικά χρήματα που θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν, μπλέκουν σε τραγικές καταστάσεις, αλλά με γνώμονα πάντα την τιμιότητα και τον αλτρουισμό τους, επιλέγουν τον δύσκολο, αλλά σωστό δρόμο! Η πλοκή κυλάει χωρίς καμία κοιλιά, αλλά ούτε και βιασύνη, είναι κλιμακούμενη και θα λέγαμε ότι έχει και τις ανατροπές της. Δίνεται το στίγμα των προβλημάτων της κοινωνίας μας, ουσιαστικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες και ψευτοεπαναστατισμούς. Και πάλι ο αφελής και βλοσυρός Αστυφύλακας, που είχαμε δει και στην προηγούμενη ιστορία, διαδραματίζει κομβικό κι άκρως χιουμοριστικό ρόλο (ιδίως στο φινάλε) και είναι αυτός που κουβαλά στις πλάτες του το περισσότερο κωμικό στοιχείο του κόμικ. Το φινάλε το βρήκα εξαιρετικά δίκαιο και δίνει τον σωστό τόνο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας πολίτης με κοινωνικές ευαισθησίες κι ένας σωστός άνθρωπος! Συμπερασματικά κι αυτή η ιστορία ήταν του γούστου μου και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους. Όσοι έχετε διαβάσει τους “Τσαντάκηδες” και σας άρεσε, τότε η ανάγνωση αυτής της ιστορίας αποτελεί μονόδρομο για εσάς. Όσοι πάλι δεν είχατε την τύχη να γνωρίσετε τον Στέλιο και τον Ρένο, τότε… καλό θα είναι να το κάνετε. Ο εικαστικός τομέας έχει το ίδιο στυλ με την προηγούμενη ιστορία. Το σχέδιο είναι καρικατουρίστικο, δίνει σημασία στην λεπτομέρεια και η απόδοση των χαρακτήρων και των τοπίων είναι άψογη. Επίσης, μου άρεσε πολύ και η πλαστικότητα που δίνεται στις κινήσεις. Οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου ταιριάζουν τέλεια με το σχέδιο και το μελάνωμα (κι εδώ) είναι πανέμορφο! Η έκδοση είναι μεγάλη σε μέγεθος και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι παχύ, πολύ απαλό στην υφή και τα καρέ είναι καλοτυπωμένα. Προσωπικά εξακολουθώ κι εδώ να προτιμώ λίγο πιο παχύ το χαρτί του εξώφυλλου, καθώς με αυτό το πάχος είναι επιρρεπές στα τσαλακώματα. Συνοδευτικό υλικό, εκτός από τα social media του δημιουργού και λίγες πληροφορίες για την επιμέλεια του κόμικ, δεν υπάρχει. Βιογραφικό σημείωμα του δημιουργού Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram
  19. Indian

    ΤΟ ΚΑΣΕΡΙ

    Ο Γιώργος Τσαρδανίδης, γνωστός για το κόμικ του “Μία χούφτα γης”, κυκλοφορεί το 2023 ακόμα μία προσωπική του δημιουργία που ακούει στο… νόστιμο όνομα “Το Κασέρι”. Ουσιαστικά πρόκειται για μία ανθολογία σύντομων ιστοριών, που κυμαίνονται από δύο έως τέσσερις σελίδες, κι έχουν σαν κύριο θέμα τον άνθρωπο και την πορεία του στην ζωή. Οι ιστορίες αυτές έχουν τους εξής τίτλους: Άτιτλη Το μύδι Η λίστα Ζωή; Το ανθρώπινο θαύμα Πτήση Το δέντρο της σκόνης Ο ρόλος της ζωής μου Το νερό Παλάτι ήταν! Κάθε ιστορία έχει τους δικούς της πρωταγωνιστές, το δικό της ύφος και φυσικά τοποθετούνται σε διαφορετικά τοπικά και χρονικά πλαίσια. Η αλήθεια είναι ότι η θεματολογία όλων των σεναρίων είναι αρκετά βαριά, αλληγορική και δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, από την στιγμή που αναζητώ ευκολότερο “εύπεπτα” κι αισιόδοξα σενάρια. Παραδέχομαι, πάντως, ότι δίνουν άπειρη τροφή για σκέψη και περισυλλογή. Από τις ιστορίες, αυτή που ξεχώρισα ήταν “Το ανθρώπινο θαύμα”, που αποτελεί μία σάτιρα της μοίρας του ανθρώπινου γένους στο βάθος των αιώνων, υπό το βλέμμα του Παντοδύναμου Θεού. Εν κατακλείδι, το παρόν πόνημα προτείνεται στους προσκείμενους της δουλειάς του δημιουργού και φυσικά σε περισσότερο “ψαγμένα” άτομα από εμένα. Άτομα που θα καταλάβουν γιατί το κόμικ λέγεται “Το Κασέρι”, μιας κι εγώ δεν κατάφερα να το καταλάβω! Ο εικαστικός τομέας χαρακτηρίζεται από έναν μεγάλο πλουραλισμό σχεδιαστικών και χρωματικών τεχνοτροπιών, μία ανομοιογένεια που διαχωρίζει ακόμα περισσότερο τις ιστορίες μεταξύ τους και κάνει την όλη δουλειά να φαίνεται σαν portfolio για τον δημιουργό. Όλα τα καρέ, πάντως, είναι αρκετά αφηρημένα, λίγο φλου, ενώ και τα χρώματα είναι (στις περισσότερες ιστορίες) παστέλ. Λογικό είναι, λοιπόν, να μην είναι και τα πλέον ευχάριστα στο μάτι. Η έκδοση έχει μεσαίο, προς μικρό μέγεθος και οι σελίδες της είναι πιασμένες με καρφίτσα. Το χαρτί, από το οποίο αποτελείται το εσωτερικό είναι γυαλιστερό, παχύ και με τίμια εκτύπωση των χρωμάτων. Το εξώφυλλο είναι εξίσου παχύ, αλλά εδώ έχουμε μία ματ υφή. Το συνοδευτικό υλικό λάμπει δια της απουσίας του! Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Η επίσημη ιστοσελίδα του δημιουργού Οι δουλειές του δημιουργού Περισσότερο οπτικό υλικό από το κόμικ
  20. Ο Ιάκωβος Βάης συστήνει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το 2022, το κόμικ του με τίτλο “Στέλιος & Ρένος: Τσαντάκηδες”. Ο λόγος για τον Στέλιο (έναν καλοσυνάτο, πολλές φορές αφελή τύπο) και τον Ρένο (ο οποίος είναι μονίμως εκνευρισμένος με τις καταστάσεις, αλλά στο τέλος υποκύπτει στο… καλό), δύο νέους ανθρώπους, που ζουν στην Αθήνα και βασανίζονται από τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής (ανεργία, απρόσωπη κοινωνία, επιθετικοί συνάνθρωποι), αλλά παρόλα αυτά διατηρούν τις αξίες και την τιμιότητά τους. Σε αυτή την ιστορία, οι δύο φίλοι βρίσκονται, κατά σατανική τύχη (ή μάλλον ατυχία), να κρατούν την τσάντα μιας ηλικιωμένης κυρίας, γεμάτη με χρήματα και με όλους τους περίοικους που ήταν μπροστά στο περιστατικό να τους κατηγορούν για κλοπή και να τους παίρνουν στο κυνήγι! Μάταια εκείνοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι… δεν είναι ελέφαντες, ενώ και η Αστυνομία δεν φαίνεται να έχει και τα τιμιότερα αισθητήρια, όταν ζήτησαν την συνδρομή της. Αν και γρήγορο, το σενάριο με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. Μέσα από την πλοκή και την εναλλαγή των σκηνών ξεδιπλώνεται μία όμορφη ιστορία έμπρακτης φιλίας κι εξυψώνεται το μεγαλείο της τιμιότητας. Κι όλα αυτά την ώρα που τόσο το κράτος, όσο και η κοινωνία γενικότερα αποστρέφουν το πρόσωπό τους στο σωστό και το έντιμο. Ο Βάης κάνει την αυστηρή κριτική του για τα κακώς κείμενα της πολιτείας, άλλες φορές μιλάει με ρεαλισμό κι άλλες λίγο υπερβολικά, αλλά ποτέ κουνώντας το δάχτυλο, αλλά με μία φανερή διάθεση για κωμική σάτιρα και πλάκα. Ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές του σύμπαντος του Στέλιου και του Ρένου είναι κι ο χοιρόμορφος Αστυνομικός, με την κουτοπονηριά, την αυστηρότητα, αλλά και την… ανικανότητά του! Το φινάλε της ιστορίας το βρήκα δίκαιο και δίνει μία μεγάλη ελπίδα στην κοινωνία, ότι υπάρχουν ακόμα αλτρουιστές κι ότι δεν χάθηκαν όλα. Εν κατακλείδι, μέσα στην πλειοψηφία των μελαγχολικών, των επαναστατικών-αναρχικών και των πρόχειρων αυτοεκδόσεων, η συγκεκριμένη αποτελεί ένα όμορφο φωτεινό παράδειγμα καυστικής σάτιρας, αλλά και χιούμορ. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους και προσωπικά θα ψάξω περισσότερο το έργο του δημιουργού. Ο εικαστικός τομέας αποτελεί κι αυτός μία κατηγορία μόνος του. Το κάθε καρέ διέπεται από ολοζώντανες λεπτομέρειες και το μοτίβο που επικρατεί είναι αυτό της καρικατούρας. Το μεγάλο μέγεθος του τεύχους επιτρέπει στο σχέδιο να αναπνέει και να αναδεικνύει καλύτερα το συνολικό αποτέλεσμα. Το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι εδώ είναι το πλέον ενδεδειγμένο και μάλιστα απογειώνεται με το πανέμορφο μελάνωμα! :respect: Τόσο στο σενάριο, όσο και στο σχέδιο, λοιπόν, είναι φανερό ότι έχει εκπονηθεί ουσιαστική καλλιτεχνική δουλειά με μεράκι! Η έκδοση, όπως ανέφερα και πιο πάνω, έχει μεγάλο μέγεθος, κατάλληλο για το συγκεκριμένο σχέδιο και είναι δεμένη με καρφίτσα. Το ματ χαρτί, από το οποίο αποτελείται το εσωτερικό, έχει καλή και καθαρή εκτύπωση, ενώ κι από το πάχος του δεν έχω παράπονο. Ίσως, όμως, να ήθελα λίγο πιο παχύ το εξώφυλλο. Συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε, εκτός από τους προσωπικούς λογαριασμούς του δημιουργού στα γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο λογαριασμός τους δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός τους δημιουργού στο Instagram
  21. Ένα κόμικ 15 σελίδων όπου μια γιαγιά αφηγείται δύο ιστορίες από παλαιότερους χρόνους του Βυζαντίου σε έναν τροβαδούρο για να μπορέσει να γράψει κάποιο τραγούδι. Αφήνει κάποια υπόνοια για συνέχεια... Στην τελευταία σελίδα υπάρχουν Σχολιασμοί και επεξηγήσεις από τον δημιουργό (κάτι που εμένα μου άρεσε) Ένα κόμικ που μου έκανε κλικ παρά το πιο παιδικό του σχέδιο και γι αυτό αποκτήθηκε από το Comicdom.
  22. Σύνοψη (από το σάιτ του Solaris): Μια ανθολογία με ιστορίες των ενήλικων μαθητών του Νικόλα Στεφαδούρου αλλά και του ίδιου. Σχολιασμός έκδοσης: Μία ακόμα αυτοέκδοση που κυκλοφόρησε στο Comicdom πριν δύο μήνες, η οποία αν και ολιγοσέλιδη, περίπου 40 σελίδες, περιέχει μικρές ιστορίες ή σχέδια έξι διαφορετικών Ελλήνων δημιουργών. Ανθολογία λοιπόν με διάφορες ιστορίες, οι οποίες έχουν σαν βάση το χιούμορ και ως ένα βαθμό το στοιχείο του τρόμου, των φαντασμάτων και των στοιχειωμένων σπιτιών. Το χιούμορ επίσης είναι εξαιρετικό στο οπισθόφυλλο με τις δηλώσεις διαφόρων γνωστών προσωπικοτήτων σχετικά με την έκδοση καθώς και ένα φανταστικό Scan Me κάτω δεξιά που με έκανε να γελάσω πολύ. 1. Boom Shaka Laka Δύο σχέδια του Πάνου Ανδροβιτσανέα σχετικά με το μπάσκετ, ομολογουμένως αρκετά όμορφα. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/panagos_undo/ 2. Not Another Horror Story Μια τρομακτική και συγχρόνως σουρεαλιστική ιστορία της Θεοδοσίας Βασιλείου που εμπλέκει από κλόουν μέχρι μαυροφορεμένους τύπους και τους οποίους συναντά μια οικογένεια. Instagram της δημιουργού: https://www.instagram.com/theodosia_vasileiou/ 3. Το Στοιχη-ωμένο Σπίτι Εδώ ο Φάνης Μόσχας εμπλέκει το χιούμορ και το σύγχρονο τρόπο ζωής με ένα στοιχειωμένο σπίτι στο οποίο μετακομίζει μια οικογένεια. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/fns.mosjas/ 4. The Rebetikon Όλο και πιο συχνά διαβάζουμε ιστορίες για το ρεμπέτικο τραγούδι και ο Γιώργος Παπαηλίου δίνει τη δική του κωμική-σοβαρή νότα σε όλο αυτό. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/george_papailiou/ 5. The History of Rock Προφανώς δεν είναι για την ιστορία της ροκ μουσικής, εδώ λοιπόν ο Νικόλας Στεφαδούρος, από τους πιο αναγνωρίσιμους και δουλευταράδες σχεδιαστές της ελληνικής σκηνής κατά τη γνώμη μου, φτιάχνει μια τετρασέλιδη χιουμοριστική ιστορία σχετικά με την ιστορία του Rock, μιας πέτρας που ένα μυρμήγκι προσπαθεί να μετακινήσει. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/stef000/ 6. Real Ghosts Η αγαπημένη μου ιστορία προσωπικά από αυτές που διάβασα σε αυτήν την αυτοεκδοσούλα. Με σχέδιο που κινείται στο ζωντανό live ενός Youtuber σε ένα τρομακτικό μέρος με την Κόννυ Τσιχλογιάννη να χτίζει φανταστικά μια πολύ ωραία ανατροπή στο τέλος. Instagram της δημιουργού: https://www.instagram.com/konnyart/ Όλες οι ιστορίες είναι συμπαθείς και με όμορφο σχέδιο και κάθε μία έχει κάτι να δώσει. Μπορείτε να βρείτε το τεύχος απ' όσο γράφει στη σελίδα του Νικόλα Στεφαδούρου στο Solaris. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους #01 και τον @ fotdim για το τεύχος #02.
  23. Indian

    MINIMUM EFFORT

    Το Minimum Effort αποτελεί μία δημιουργία του Στηβ Στιβακτή, γνωστού μας από την Σκιτσούχτρα, την Σπαζοραχούλα και το Εσμέ. Πριν περάσουν στο χαρτί, αυτά τα μεμονωμένα στριπάκια κυκλοφορούσαν κάθε μήνα στην σελίδα του στο Patreon. Όταν, λοιπόν, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι ωρίμασαν οι καιροί, ο Στηβ, συγκέντρωσε την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των στριπ (όπως αναφέρει ο ίδιος μόνο λίγα έμειναν εκτός, λόγω του ότι δεν του άρεσαν ιδιαίτερα ή ότι δεν ήταν συμβατά με το φορμάτ του τεύχους) και τον Σεπτέμβριο του 2021 τα εξέδωσε σε ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι. Η συγκεκριμένη δουλειά ουσιαστικά πρόκειται για ένα άτυπο ημερολόγιο του δημιουργού, από τις ημέρες του εγκλεισμού και της πανδημίας γενικότερα. Ξεκινάει από τον Μάιο του 2019, περνά από το 2020 και καταλήγει στο 2021. Μαζί του σε αυτό το ταξίδι είναι οι φίλοι του και πρώτη από όλους (και καλύτερη) είναι η Ρενέ, η χαριτωμένη σκυλίτσα του, με την οποία έχουν ζήσει πολλές ευτράπελες, χαριτωμένες και συγκινητικές καταστάσεις. Ο Στηβ περιγράφει σκηνές από την καθημερινότητά του, καθώς επίσης παραθέτει σκέψεις του τόσο για την κοινωνία, όσο και πιο προσωπικές. Πάντα με κέφι και διάθεση για αυτοσαρκασμό, αλλά και με οξυμένη την αίσθηση του προβληματισμού. Διαβάζοντας πρόσφατα το “Δεν είναι τίποτα: Ένα κομιξοημερολόγιο”, εντόπισα πολλές ομοιότητες όσον αφορά την δομή των δύο κόμικς. Έτσι μπορώ να πω ότι το αίσθημα της έκπληξης λόγω πρωτοτυπίας… πήγε περίπατο. :P Γενικά, πάντως, την βρήκα μία καλή δουλειά, που φέρνει τον δημιουργό πιο κοντά στο κοινό του, γεγονός ευχάριστο. Προτείνεται, λοιπόν, πρωτίστως σε αυτούς. Από το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι έμεινα με ανοιχτό το στόμα, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι επιτελεί στο ακέραιο την δουλειά του. Έχει λεπτομέρειες και βοηθάει τα μέγιστα να γίνει και οπτικά κατανοητή η ιδέα του κάθε στριπ. Αν θα έπρεπε να το χαρακτηρίσω, θα έλεγα ότι μοιάζει περισσότερο με πρόχειρο γελοιογραφικό σκίτσο. Το ασπρόμαυρο χρώμα, από την στιγμή που έχουμε μονοσέλιδα στριπάκια κι όχι ένα σενάριο με αρχή, μέση και τέλος, πιστεύω ότι είναι το ιδανικό. Η έκδοση, αν και μιλάμε για φανζίν, είναι πολυσέλιδη, με το χαρτί στο εσωτερικό να είναι απλό ματ, αλλά ικανοποιητικού πάχους. Χρώμα βρίσκουμε μόνο στα εξώφυλλα, τα οποία θα τα ήθελα λίγο πιο παχιά για να αποφεύγονται τα τσαλακώματα. Σαν συνοδευτικό υλικό θα πρέπει να συμπεριλάβουμε μία σελίδα, στο τέλος του κόμικ, στην οποία ο Στηβ δίνει πληροφορίες για την γέννηση του Minimum Effort, καθώς επίσης παραθέτει και τις ευχαριστίες του σε εκείνους που στήριξαν την δημιουργία του. Τέλος, να πούμε ότι το κόμικ διατίθεται δωρεάν στους υποστηρικτές του Στηβ στο Patreon. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Twitter Συνέντευξη του δημιουργού στην Lifo
  24. Η πεζή καθημερινότητα μιας αρχαιολόγου ανατρέπεται, καθώς ένας παλιός γνώριμος την καλεί. Οι εξειδικευμένες της γνώσεις, σχετικές με την Ελληνική αρχαιότητα ίσως κριθούν απαραίτητες για την αναγνώριση ενός ευρήματος, το οποίο μοιάζει να αψηφά το ίδιο το παρελθόν του. Ίσως ακόμη και το μέλλον του. Τιμή τεύχους: 3€ Η ανθρώπινη φύση του μυστηριώδους ευρήματος είναι πλέον γνωστή στους ερευνητές μας, το πρόσωπο του μυστηριωδούς ταξιδιώτη αποκαλύφθηκε. Στο δεύτερο μέρος, ο άγνωστος ξένος τους αφηγείται μια ιστορία. Μια ιστορία που τους ανοίγει ένα παράθυρο σε κάποιο μέλλον πιο απειλητικό και αφιλόξενο απ' όσο ποτέ θα περίμεναν. Τιμή τεύχους: 4€ (μπορεί να έχω κάνει και λάθος στην τιμή πάντως κάπου εκεί κυμαινόταν) Όπως με ενημέρωσε ο δημιουργός στο Comidom Con Athens 2015 σύντομα (μπορεί και στο Comic Con Θεσσαλονίκης) θα κυκλοφορήσει και το 3ο τεύχος που είναι σχεδόν έτοιμο, ενώ σκέφτεται να το ολοκληρώσει σε 5 τεύχη. Εξώφυλλο τεύχους 3 από το facebook του δημιουργού: Η εικονογράφηση είναι αρκετά υποσχόμενη. Ωστόσο, για μένα η πλοκή κάνει αυτή την αυτοέκδοση ξεχωριστή. Η ποιότητα του είναι αρκετά καλή αν και νομίζω χρειαζόταν λίγο πιο σκληρό εξώφυλλο για να αποφεύγονται οι πολλές γρατσουνιές. Παρόλα αυτά, το προτείνω ανεπιφύλακτα... Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον leonidio.
  25. Η πρώτη δουλειά της Αγγελικής Σαλαμαλίκη μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1930. Ο ομώνυμος πρωταγωνιστής, Γάλλος διάσημος ντετέκτιβ στο παρελθόν, έχει επιστρέψει στο Παρίσι κατεστραμμένος, τόσο οικονομικά λόγω του Κραχ του 1929, όσο και συναισθηματικά επειδή τον έχει αφήσει η γυναίκα του. Μαζί του και πάντα στου πλάι του, μια δημοσιογράφος-φίλη με την οποία μοιράζονται ένα ένοχο μυστικό. Ένα πρόσωπο από το παρελθόν του Charlatan κάνει την εμφάνιση του στο Παρίσι και......... Το Monsieur Charlatan ξεκίνησε ως web-comic, και με τη βοήθεια του indiegogo και της kickstarter πλατφόρμας του, κατάφερε να φτάσει και στην έντυπη μορφή του, μαζεύοντας μάλιστα πάνω από €7.000! Το βιβλίο είναι μεγάλου μεγέθους,γερό, με μαλακό εξώφυλλο, και το χαρτί είναι illustration, βαρύ και ανθεκτικό. Γενικά, η ποιότητα έκδοσης είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα και οι 220 σελίδες του, μαζί με το μέγεθος και την ποιότητα του χαρτιού, κάνουν τα €15,00 μια πολύ καλή τιμή. Το γεγονός ότι ξεκίνησε την πορεία του ως web-comic γίνεται εμφανές στα πρώτα κεφάλαια οπότε και η δράση "πετάει" από καρέ σε καρέ, χωρίς ιδιαίτερη σύνδεση μεταξύ τους. Στην πορεία όμως ομαλοποιείται και αποκτά έναν κανονικό ρυθμό. Η ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά είναι ωραία δοσμένη και 1-2 twists είναι έξυπνα και ωραία τοποθετημένα στην ροή της ιστορίας. Το σχέδιο είναι "καρτουνέ", αλλά καλοδουλεμένο και όχι πρόχειρο και οι χρωματισμοί είναι άλλοτε φωτεινοί και άλλοτε μουντοί, πάντοτε όμως ταιριαστοί. Δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους διαλόγους, αλλά στη δράση και στα γρήγορα εναλλασσόμενα και εντυπωσιακά καρέ. Σαν γενική αίσθηση, θα το κατατάξω στα κόμικ που εγώ αποκαλώ "κινηματογραφικά". Κόμικς δηλαδή στα οποία οι σελίδες γυρίζουν πάρα πολύ γρήγορα, διαβάζονται πάρα πολύ γρήγορα (το διάβασα ολόκληρο σε μισή ώρα) αλλά και δυστυχώς ξεχνιούνται εξίσου γρήγορα. Ίσως είναι άδικο γιατί, ειδικά στο σχέδιο, η Σαλαμαλίκη έχει κάνει καλή δουλειά και σίγουρα δεν "ξεπέταγε" τις σελίδες της. Τα περισσότερα καρέ έχουν ωραίες λεπτομέρειες και έχουν πολύ γούστο και καλαισθησία. Για ελληνική δουλειά την θεωρώ πάρα πολύ καλή και θα πρότεινα σε όλους να τη διαβάσουν. Δεν θα τους αλλάξει τον κόσμο, αλλά θα περάσουν καλά. Του δίνω ένα 7/10 Υ.Γ. Δεν υπάρχει δυνατότητα να scanαρω εξώφυλλα, παρακαλώ να μεριμνήσει κάποιος άλλος.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.