Search the Community
Showing results for tags 'Αγόρι'.
-
Χτύπησε βαθιά νοσταλγική φλέβα η αναγγελία της απώλειας του εκδότη κάποιων περιοδικών που αποτελούσαν κάποτε το εικονογραφημένο ευαγγέλιο των ατέλειωτων και ανέμελων καλοκαιριών της προεφηβείας. Ίσως αν δεν ήταν καλοκαίρι, έστω και πέντε-έξι ζωές μετά από τα ατέλειωτα και ανέμελα καλοκαίρια της προεφηβείας, να μην είχε τον ίδιο αντίκτυπο και να μη χτύπαγε τόσο βαθιά νοσταλγική φλέβα η αναγγελία θανάτου του εκδότη κάποιων περιοδικών που αποτελούσαν το εικονογραφημένο ευαγγέλιο εκείνης της περιόδου. Ο Νίκος Δεληγιώργης ήταν εκείνος που είχε λανσάρει περιοδικά μαζικής και απόλυτης δημοτικότητας όπως η «Μανίνα» και το «Αγόρι» (απαραίτητα σχεδόν αξεσουάρ / εγχειρίδια κάποτε για τα κοριτσάκια και τα αγοράκια αντιστοίχως), αλλά και οι πιο χορταστικές μηνιαίες ή δεκαπενθήμερες εκδοχές τους («Πάττυ» και «Τρουένο») καθώς και την πιο εφηβική και ψαγμένη «Βαβούρα» αργότερα. Θυμήθηκα έναν μεγαλύτερο στο σχολείο μου που είχε θέμα με το ρο, παρ’ όλα αυτά όμως ζητούσε με μεγαλίστικη αυτοπεποίθηση από τον περιπτερά «ένα Μάγμπογο και τη Βαβούγα». Δεν είχα πετύχει στην ώρα του το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Αγόρι» που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα μέσα του καλοκαιριού του 1975 (και ολοκλήρωσε την εκπαιδευτική του διαδρομή τον Μάρτιο του 1992) και θα πρέπει η πρώτη επαφή να έγινε γύρω στο 1977, όταν είχε φύγει από τον τίτλο ο επιθετικός προσδιορισμός «Δυναμικό» και είχε μείνει σκέτο το «Αγόρι» μαζί με τον, ξεκάθαρων προθέσεων, υπότιτλο: Περιπέτειες – Δράση – Ηρωισμοί. Παρότι έμοιαζε να βασίζεται στην ίδια συνταγή (μια ανθολογία από ξένα κόμικς, εν προκειμένω βρετανικά και ισπανικά κυρίως), έμοιαζε κάπως πιο σύγχρονο ή πιο προχωρημένο ή πιο βίαιο ή πιο συναρπαστικό από το αντίπαλο δέος του, το «Μπλεκ» των εκδόσεων Ανεμοδουρά που υπήρχε ήδη από το 1969, όπως υπήρχαν και διάφοροι άλλοι τίτλοι, βραχύβιοι συχνά, που κατέκλυζαν σιγά-σιγά την αγορά ικανοποιώντας την μετάβαση από τα «παιδικά» στα «κόμικς», και κάθε καλοκαίρι έμοιαζαν να πολλαπλασιάζονται. Παρά την πανσπερμία του είδους στην αυγή της δεκαετίας του ’80, τον ερχομό των κόμικς της Marvel από τις εκδόσεις Καμπανά και την πληθώρα των κόμικς που κυκλοφορούσαν για χρόνια με ηρωικές ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου («Μάχη», «Κράνος», «Τανκς», «Έφοδος» κ.λ.π., στα οποία μπορούσες, έστω και εξαιρετικά σπανίως, να πετύχεις και κανέναν καλό Γερμανό, οι Γιαπωνέζοι όμως ήταν σταθερά οι «κίτρινοι σατανάδες» και αντιπροσώπευαν όλοι ανεξαιρέτως το εξωτικό / εφιαλτικό «Άλλο»), το «Αγόρι» παρέμενε το αγαπημένο προεφηβικό αγορίστικο ανάγνωσμα, το χάιλαϊτ της εβδομάδας. Και κάποιες ιστορίες που είχα διαβάσει εκεί, βδομάδα με τη βδομάδα, και που ενδεχομένως προορίζονταν για «μεγαλύτερα παιδιά», μου προκάλεσαν μια αίσθηση που δεν μπορούσε να επαναληφθεί ποτέ ξανά μετά την επέλαση της εφηβείας. Όπως ο ανελέητος (και φασίζων) «Δικαστής Ντρεντ», που εκεί τον ανακαλύψαμε, εισαγόμενο από το θρυλικό βρετανικό περιοδικό κόμικς «2000AD» και μεταγλωττισμένο στα ελληνικά. Όπως θα μάθαινα πολύ εκ των υστέρων, δύο ακόμα αγαπημένα μου κόμικς στο «Αγόρι» προέρχονταν επίσης από την ίδια Βίβλο: Τα «Τέρατα του Μετώπου», που ξεκινούσαν με την ανακάλυψη του ημερολογίου ενός νεαρού Γερμανού στρατιώτη που βρέθηκε να πολεμά στο Ανατολικό Μέτωπο μαζί με Ρουμάνους βρικόλακες, και το αγρίως φουτουριστικό «Αερομπόλ», η παράνοια του οποίου είναι δύσκολο να περιγραφεί (μια ομάδα μαύρων παικτών ενός υβριδικού σπορ δίνουν στο μέλλον αγώνες ζωής και θανάτου). Ίσως το πιο αγαπημένο μου όμως ήταν ένα «παλιομοδίτικο» εμφανισιακά κόμικ που λεγόταν «Αδάμ ο Αιώνιος» (δεν έχει σχέση με τον «Αιώνιο Αδάμ» του Ιουλίου Βερν) με πρωταγωνιστή έναν νεαρό βοηθό αλχημιστή του 16ου αιώνα που δοκιμάζει το ελιξίριο της αιώνιας ζωής και καταδικάζεται να περιφέρεται μαρτυρικά στον αέναο χωροχρόνο. Κι επειδή εκείνα τα καλοκαίρια υπήρχαν και ξαδέλφες στο οικογενειακό εξοχικό, προσφερόταν η δυνατότητα κατασκοπείας του «εχθρού» μέσα από τη (λαθραία) ανάγνωση της «Μανίνας» και της «Πάττυ». Από μία άποψη ήταν η διαφορά της μέρας με τη νύχτα, η διαφορά ανάμεσα στη μακάρια προεφηβεία των αγοριών και την πρώιμη εφηβεία των κοριτσιών. Τα κοριτσίστικα περιοδικά έμοιαζαν ταγμένα στην ποπ ειδωλολατρία και τα κόμικς που περιείχαν ήταν πλημμυρισμένα με ρομαντικές προσμονές, ερωτικές απογοητεύσεις και πλήθος γκομενικές καταστάσεις, την ώρα που εμείς ασχολούμασταν μόνο με μπάλα, με τέρατα και με μεταλλαγμένους υπερήρωες. Τα μόνα ινδάλματα που επιτρέπονταν στα αγοράκια ήταν οι ποδοσφαιριστές. Μετά μπήκαν, διά της βίας σχεδόν, κι άλλα ενδιαφέροντα στην εξίσωση και τα πράγματα μπλέχτηκαν. Το «Αγόρι» έμοιαζε παιδικό πια κατάλοιπο μιας προηγούμενης ύπαρξης, μια χαρά όμως είχε κάνει τη δουλειά του. Επίσης, η αγάπη για τα κόμικς από εκεί ξεκίνησε και δεν υποχώρησε ποτέ. Και το σχετικό link...
-
- 5
-
- νίκος δεληγιώργης
- αγόρι
- (and 4 more)
-
Walt Disney, ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων [Πόλυ Γιαννίμπα, Αγόρι (Γ΄περίοδος) τ.102] Εντάξει, δεν ξέρω αν θεωρείται ακριβώς άρθρο, οπότε μπορεί να μετακινηθεί και στις αναμνήσεις. Χτες που το χάζευα μου έκανε εντύπωση αυτή η εικόνα με τον Μίκυ στο εξώφυλλο του Αγοριού . Ακολούθησε δεύτερο χτύπημα με το λογότυπο από το Αγόρι και τον Μίκυ στο ίδιο αφισάκι.
- 19 replies
-
- 28
-
Είσαι teenager και googlάρεις τις εφηβκές ανησυχίες σου; Το ίδιο κάναμε κι εμείς! Ενημερωνόμασταν από εγκυκλοπαιδικές σειρές, μέσα από τα αγαπημένα μας tabl...εεεεε... περιοδικά! Ψάχνεσαι να βρεις τις κατάλληλες ασκήσεις, για τεράστια "ποντίκια"; Ο Νίκος Ατσαλής, ήταν εκεί για μας... Μπήκες στο αγαπημένο σου αθλητικό site σήμερα; Εμείς ενημερωνόμασταν αδιάκοπα! Δεν υπήρχε Wikipedia, όμως ξέραμε τα πάντα για τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, μέσω των αφιερωμάτων... Μπήκατε σήμερα στο αγαπημένο σας gossip-site, για ¨πικάντικα νέα", από το χώρο της show-biz; Ω, ναι! Είχαμε και αυτό! Όλοι μπαίνουμε στο YouTube, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα... Ε λοιπόν, και τότε "μπαίναμε" στο δικό μας YT, και τραγουδούσαμε και τους στίχους! Μα καλά... Ποστάραμε τότε στα social media; Φυσικά! Αρκούσε ένα γράμμα στη "Λέσχη Φίλων", να πυροδοτήσει ατελείωτα σχόλια για τον "πόλεμο" χεβιμεταλάδων και "φλώρων" και όχι μόνο! Τύπωσες στο πολυμηχάνημα, την φωτογραφία του αγαπημένου σου ηθοποιού ή τραγουδιστή; Μάντεψε... Εμάς μας τις έδιναν έτοιμες! Για τα σιδερότυπα μιλήσαμε; Για τις εκπληκτικές εικονογραφημένες ιστορίες από την αφρόκρεμα των Ευρωπαϊκών, και όχι μόνο, studios; Τέλος, το δικό μας "tablet", ξεφόρτιζε μετά από μια εβδομάδα... Ανάλογα τη χρήση, κάποιοι το ξεφόρτιζαν νωρίτερα και απλά περίμεναν λιγάκι παραπάνω να "φορτίσει", δηλαδή μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους!
- 3 replies
-
- 18
-
- πολυθεματικο
- αγορι
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
Μου λείπουν τα παρακάτω τευχάκια από Αγόρι Β' Περιόδου, για να συμπληρώσω μερικές ιστορίες. 603 - 635 - 637 ----------------------------------------- Από Αγόρι Γ' Περιόδου, μου λείπουν τα παρακάτω 10 τεύχη για να την ολοκληρώσω. #20 (658) - #36 (674) - #73 (711) - #93 (731) - #106 (744) - #107 (745) - #129 (767) - #130 (768) - #131 (769) - #132(770) . ----------------------------------------- Από Μπλεκ Γ' Περιόδου, μου λείπει το παρακάτω τεύχος για να συμπληρώσω ιστορία. #392 ---------------------------------------- Αστερίξ 'Β Έκδοση (1992) #35 "Ο Αστερίξ στους Πίκτους" --------------------------------------------------------------- Αναλυτικά μπορείτε να τις δείτε κι εδώ. Όσα βρίσκονται θα κοκκινίζουν. Ας κάνει την καλή οποίος μπορεί. p.s. Νο1 p.s. Νο2 Αρωγοί στην εύρεση των τευχών. Αυτά για αρχή κι βλέπουμε για το μέλλον...
- 17 replies
-
- 12
-
Ο Benito Boniato, ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες των αδερφών Carlos και Luis Fresno, που δημοσιεύθηκε αρχικά στο Ισπανικό Zipi & Zape το 1977 και στην συνέχεια στο περιοδικό Ole, το 1983. Ο Benito, ένας μαθητής λυκείου, που όλα του πάνε στραβά στη ζωή του, είχε ένα όνειρο, να μοιάζει με τους ήρωες των κόμικς. Έτσι, αποφασίζει να πάει να βρει τον σκιτσογράφο που τον σκιτσάριζε και να του ζητήσει να του φτιάξει ιστορίες, βασισμένες σε άλλους ήρωες κόμικς, άλλα με πρωταγωνιστή αυτόν. Στο τέλος όμως κάθε ιστορίας, κατά 90%, ο Benito ξέσπαγε στον σκιτσογράφο που τον σχεδίαζε, αφού ήταν τόσο γκαντέμης και γκαφατζής, που όλες οι ιστορίες είχαν άδοξο τελείωμα. Στην Ελλάδα, τον γνωρίσαμε ως Πεπίτο Πατάτα, μέσα από τις σελίδες του Αγοριού της Β' περιόδου, από το τεύχος 564 έως το τεύχος 578. Δημοσιεύτηκαν 8 ιστορίες, όσες και στο περιοδικό Ole. Οι ιστορίες ήταν οι εξής: Πεπίτο Πατάτας ο ήρωας της πλάκας (Benito Boniato el superheroe del cómic) Λοχίας Πατάτας (El sargento Boniato) Πατάτας το Παλικάρι (Boniato the kid) Ο Σερ Πατάτας του στρογγυλού τραπεζιού (Sir Boniato de la redonda) Αστροναύτης Πατάτας (Flash Boniato) Ο αστροναύτης Πατάτας στον πλανήτη Μπινγκο (Flash Boniato en el planeta Bingo) Τζέϊμς Πατάτας 007 (007 James Boniato) Πατάτας ο άνθρωπος της Λίθινης εποχής (Boniatok, el hombre de piedra) Σούπερ Πατάτας (Super Boniato) Η 5 και η 6, στην ουσία ήταν μια ιστορία "σπασμένη" σε δυο μέρη. Μερικές από αυτές, θα τις βρείτε διαθέσιμες για ανάγνωση την ενότητα των Downloads.
-
- 10
-
- carlos fresno crespo
- luis fresno crespo
- (and 3 more)
-
- 1 reply
-
- 10
-
- mark hardy
- raoul cauvin
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
-
- 8
-
- αγόρι
- εκδόσεις 2001
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Οι εποχές αλλάζουν, μεγαλώνουμε, όμως αμετάβλητη παραμένει η νοσταλγία για τα μεγάλα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων. Όπως εκείνο το μακρινό καλοκαίρι του ΄79, που κάτω από την ήσυχη επιφάνεια των διακοπών, έσφυζε από «περιπέτειες, δράση, ηρωισμούς». Η τσόχα του Subbuteo εξακολουθούσε να υπερκαλύπτει τα πραγματικά γήπεδα, το Μάστερ Κουνγκ-Φου ξεχώριζε από τα υπόλοιπα «περιοδικά της σκληρής γενιάς!», το Heavy Metal προετοίμαζε την θριαμβική του επέλαση και τα κορίτσια έπαιρναν σιγά-σιγά, τη σειρά τους στη λίστα αναμονής της εφηβείας μας. Το ανήσυχο πνεύμα της περιόδου τροφοδοτούσαν δύο εμβληματικά κόμικς, που είχαν φτάσει στο απόγειο της επιρροής τους και που εξαιτίας του έντονου μεταξύ τους ανταγωνισμού, έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό: το ΑΓΟΡΙ και ο ΝΕΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΠΛΕΚ. Αν εξαιρέσει κανείς τους κεντρικούς χαρακτήρες Ελ Ζαμπάτο και Μπλεκ, όλες οι υπόλοιπες ιστορίες αντλούσαν υλικό από την ίδια βασική θεματολογία και η σαφής διαφοροποίηση των εντύπων ήταν αδύνατη. Μέσα στα διαδοχικά καρέ αυτών των δίδυμων περιοδικών, τα ευφάνταστα αγόρια της πεζής καθημερινότητας ζούσαν παράλληλες, ηρωικές ζωές. Συμπρωταγωνιστούσαν σε περιπέτειες που διαδραματίζονταν στον Ρωμαϊκό Κόσμο, στην Άγρια Δύση, στην Αμερική των εξεγερμένων αποίκων, στα πεδία μάχης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στα βάθη της θάλασσας και στα σύνορα του διαστήματος... αλλά επίσης σε απλές γειτονιές και πόλεις που θύμιζαν τις δικές μας, όπου οι δεσμοί της οικογένειας, η φιλία, το καθήκον, η αυταπάρνηση, η αγάπη για την πατρίδα, εγκωμιάζονταν δίχως περιστροφές. Εξετάζοντας με κριτική ματιά τις παλιές ιστορίες, εντυπωσιάζομαι ακόμη και σήμερα από τον θεματικό πλούτο τους. Πόλεμος και ποδόσφαιρο, χιούμορ και επιστημονική φαντασία, αγώνες αυτοκινήτων και αερομαχίες, κατασκοπία και Κουνγκ-Φου, ποδηλατοδρομίες και επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι, ιπτάμενοι δίσκοι και μασκαρεμένοι εξωγήινοι. Ιστορικές ή μελλοντολογικές, αληθοφανείς ή εντελώς φανταστικές, οι εναλλασσόμενες περιπέτειες δημιουργούσαν ένα ευδιάκριτο ψηφιδωτό, χαρακτηριστικό της λαϊκής κουλτούρας στην μεταπολεμική Ευρώπη. ΝΕΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΠΛΕΚ (Τεύχος 103, Τετάρτη, 22 Αυγούστου 1979) ΚΟΜΙΚΣ: 1. UFO (7 σελ) 2. ΜΠΛΕΚ (14 σελ) 3. ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ... ΜΟΥΣΤΑΚΙΑΣ! (5 σελ) 4. SUPER BOY (2 σελ) 5. Ο ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΜΟΡΓΚΑΝ (3 σελ) 6. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (4 σελ) 7. ΟΙ ΛΟΡΔΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΓΚΕΣ (2 σελ) 8. Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΦΩΝΗ (3 σελ) 9. Ο «ΠΟΔΗΛΑΤΑΚΙΑΣ» (2 σελ) 10. ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΑΤΖΗ (3 σελ) 11. ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΣ (2 σελ) 12. ΛΟΥΚ ΟΡΙΕΝΤ (3 σελ) 13. Ο «ΩΡΑΙΟΣ» ΕΞΩΓΗΪΝΟΣ! (2 σελ) 14. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΝΘΗΡΑΣ (3 σελ) 15. Η «ΑΚΡΙΔΑ» (3 σελ) ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ: Προσαρμογή της τηλεοπτικής σειράς Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ. ΧΑΛΚΟΜΑΝΙΕΣ: Έγχρωμα σιδερότυπα ROCK, JUDO, UFO, HELL DRIVERS, ΜΠΛΕΚ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ... ΑΓΟΡΙ (Τεύχος 119, Παρασκευή, 24 Αυγούστου 1979) ΚΟΜΙΚΣ: 1. ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ (8 σελ) 2. ΣΠΙΝΜΠΩΛ (3 σελ) 3. Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΠΑΛΛΑ (1 σελ) 4. ΣΤΑΡΚ – Ο ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ (4 σελ) 5. ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑΚΙ ΤΟΥ ΜΑΪΚ (2 σελ) 6. ΕΛ ΖΑΜΠΑΤΟ (8 σελ) 7. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΤΡΕΝΤ (7 σελ) 8. ΤΖΟΝΝΥ ΡΕΝΤ (3 σελ) 9. ΖΟΡΡΟ (2 σελ) 10. Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (3 σελ) 11. ΕΛ ΜΕΣΤΙΤΣΟ (4 σελ) 12. ΝΤΑΝ Ο ΤΟΛΜΗΡΟΣ (4 σελ) 13. ΟΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ (3 σελ) 14. ΑΓΡΙΜΙΑ (3 σελ) 15. ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΙΝΙ (2 σελ) ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: ΕΙΣΑΙ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ, 2.000μ.Χ. - Ο «Πατέρας» των πυραύλων, ΟΙ ΜΟΝΟΜΑΧΟΙ - Φρούρια εναντίον κομητών, ΠΕΛΕ - Η ζωή μου και τα καλλίτερα παιγνίδια μου. ΧΑΛΚΟΜΑΝΙΕΣ: Έγχρωμος, δισέλιδος BRUCE LEE. ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΙΚΗ: Πολεμιστές Landsknechts. Δεν έλειπαν βέβαια τα αρνητικά στερεότυπα των καθιερωμένων «κακών». Οι Ρωμαίοι στον Αρχαίο Κόσμο, οι Γερμανοί στον τελευταίο μεγάλο πόλεμο, οι Άγγλοι στην Αμερικανική Επανάσταση, έπαιζαν αναγκαστικά τον άχαρο ρόλο που τους εξασφάλισε η μοίρα των ηττημένων της ιστορίας. Όμως, τα πρότυπα των ηρώων συχνά ξέφευγαν από τα αναμενόμενα πλαίσια της γενικής αποδοχής. Οι ποδοσφαιριστές - εκτός του Πελέ - ήταν ακόμη όλοι λευκοί και ο Δικαστής Ντρεντ περιέπαιζε κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας... Άτεγκτοι εκπρόσωποι του νόμου, αστείοι μυστικοί πράκτορες, χαρισματικοί ποδοσφαιριστές, σκληροί στρατιώτες, ριψοκίνδυνοι τυχοδιώκτες, πρωτοπόροι εξερευνητές, συντηρούσαν τις συλλογικές προσδοκίες μας και καθυστερούσαν την αναπόφευκτη προσαρμογή των υπερβολικών φιλοδοξιών μας στις περιορισμένες μας δυνατότητες. Ήταν απλές χάρτινες φιγούρες, που όμως με τον τρόπο τους, υποκαθιστούσαν τους ανύπαρκτους καθοδηγητές των ξεχασμένων τελετουργιών ενηλικίωσης στις εκφυλισμένες κοινωνίες της Δύσης. Μαζί τους, τα ανυποψίαστα αγόρια της γενιάς μου, υπερβαίνοντας την απλή χαρά της διασκέδασης, ξεκίνησαν την κρίσιμη αναζήτηση για το ανέφικτο ιδεώδες του ανδρισμού στην τελευταία εποχή της Πατριαρχίας... Τα δίδυμα περιοδικά: Εβδομαδιαία έντυπα, με έγχρωμα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα και 64 εσωτερικές σελίδες, από τις οποίες οι μισές ασπρόμαυρες και οι άλλες μισές με πορτοκαλί μονοχρωματισμό. Με νέα αρίθμηση, ο ΝΕΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΠΛΕΚ αποτελούσε εξέλιξη του παλαιότερου ΜΠΛΕΚ (τεύχος νο 1: 25/06/1969), και το ΑΓΟΡΙ συνέχεια από το ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΑΓΟΡΙ (τεύχος νο 1: 26/07/1975). Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης κυκλοφορίας τους, και τα δύο περιοδικά διέδωσαν πληθώρα ευρωπαϊκών κόμικς στη χώρα μας... Οι φωτογραφίες: Από τη συλλογή μου, τα δύο τεύχη που κυκλοφόρησαν την ίδια εβδομάδα, τον Αύγουστο του 1979. Τα εξώφυλλα, η πρώτη σελίδα της σειράς UFO που ξεκινούσε στο τεύχος 103, Δικαστής Ντρεντ, Πελέ, χαλκομανίες και χαρτοκοπτική... Οι κορυφαίες ιστορίες: UFO, Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΤΡΕΝΤ, ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ ΜΟΥΣΤΑΚΙΑΣ, ΛΟΥΚ ΟΡΙΕΝΤ, ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑΚΙ ΤΟΥ ΜΑΪΚ... Και το σχετικό link...
-
-
- 8
-
- mike lacey
- αγόρι
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Στο τευχος 65 (703) του Αγοριου της Γ' περιοδου, δημοσιευτηκε μια 3σελιδη ιστοριουλα με θεμα της, Αγρια Δυση. Δυστυχως οσο και να εψαξα, τοσο για το εαν υπαρχει καποια αναφορα στο τευχος, οσο και στο διαδυκτιο για πληροφοριες δεν καταφερα να βρω κατι. Οποιος γνωριζει τι, ποιος, που και ποτε το δημιουργησε το παραπανω..........ας το postαρει εντος! Οποιος παλι γνωριζει και δεν μιλησει.... Μα, τον Μανιτου και τους χιλιους καστορες..... να του παρουν το σκαλπ οι Απατσι και οι Τσεροκι μαζι!!!! ..........
-
Στην Πέμπτη Δημοτικού ήμασταν πλέον μεγάλοι άντρες. Τα Μίκυ Μάους, Ποπάυ, Σεραφίνο και τα τοιαύτα δεν μας αφορούσαν και τότε. Τα εβδομαδιαία αγορίστικα περιοδικά ήταν για μας παράδεισος! Τα ξεκοκαλίζαμε κυριολεκτικά, τα ανταλλάσσαμε μεταξύ μας, φανταζόμασταν ότι ήμασταν οι ήρωες στις εικονογραφημένες ιστορίες τους, παίζαμε με τα χαρτονάκια-αγωνιστικά αυτοκίνητα, μαζεύαμε τις αφίσες με τους ποδοσφαιριστές και τα αυτοκόλλητα με τις ομάδες. Εσύ, τί διάβαζες στα 10; Εγώ… τα εξής: Νο 1: ΜΠΛΕΚ Ο ΜΠΛΕΚ ήταν το αγαπημένο μου περιοδικό. Ο ξανθός μπρατσωμένος ΜΠΛΕΚ με το εμβληματικό καπέλο-ασβό δεν ήταν ο πιο αγαπημένος μου ήρωας, αλλά ο κόσμος του ΜΠΛΕΚ ήταν ο ονειρεμένος μου κόσμος. Ποδόσφαιρο, αφίσες, σιδερότυπα, η απόλυτη ευτυχία. Η αγαπημένη μου ιστορία ήταν βέβαια ο «Τερματοφύλακας Γιατρός» και, βεβαίως, ο «Πανίσχυρος Μόργκαν». Μακράν το καλύτερο αγορίστικο περιοδικό όλων των εποχών. Νο 2: SUPER ΜΠΟΫ Το Σούπερ Μπόι ήταν το πρώτο περιοδικό που είχε ιλουστρασιόν σελίδες και αρκετές έγχρωμες. Ήταν πολύ πιο καλοσχεδιασμένο από το ΜΠΛΕΚ αλλά ποτέ καμιά ιστορία του δεν με συγκίνησε όσο εκείνες του αγαπημένου περιοδικού. Νο 3: ΒΑΒΟΥΡΑ Η Βαβούρα ήταν ένας αχταρμάς από αστεία κόμικς, σκόρπια όπως λάχει. Κακοτυπωμένη, ανορθόγραφη, ό,τι νάναι! Για μας τα μικρά και αθώα παιδάκια ήταν μια πηγή για να χαζογελάμε τρώγοντας δρακουλίνια και φουντούνια. Λατρεμένη! Νο 4: ΑΓΟΡΙ Ο μεγάλος ανταγωνιστής του ΜΠΛΕΚ, δεν κατορθωσε ποτέ να το ξεπεράσει. Αγαπημένη μου ιστορία από εκεί ήταν ο «Δικαστής Ντρεντ». Κάποια στιγμή προσπάθησε να γίνει περισσότερο «μεγαλίστικο» και εφηβικό, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Νο 5: ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Τη μία εβδομάδα ιστορίες με τον κάπταιν ΜΑΡΚ, την άλλη με τον Όμπραξ. Προτιμούσα τα τεύχη με τον Μαρκ, δεν θυμάμαι ποτέ γιατί. Νο 6: ΤΡΟΥΕΝΟ Νομίζω κυκλοφορούσε αραιότερα από τα εβδομαδιαία Μπλεκ και Αγόρι, είχε μόνο εικονογραφημένες ιστορίες, το έπαιρνα μόνο αν δεν τύχαινε να βρω κανένα από τα προηγούμενα. Τα πιο πολλά από αυτά τα περιοδικά έκλεισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αρχές του 1990. Ο Μπλεκ κυκλοφόρησε ξανά πρόσφατα, δεν ξέρω όμως αν το κοινό του είναι νέα παιδιά ή μεσήλικες σαν κι εμένα. Στα 1990s τα αγορίστικα περιοδικά έγιναν έγχρωμα, ιλουστρασιόν, με πολλές προσφορές, σιγά σιγά όμως έσβησαν. Η ιδιωτική τηλεόραση με τα πολλά παιδικά προγράμματα περιόρισε πολύ την κυκλοφορία τους, και τελικώς τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το διαδίκτυο τα έσβησαν από το χάρτη. Αυτό που δεν σβήνει με τίποτα όμως είναι οι παιδικές μας αναμνήσεις, η χαρά του να σου φέρνει ο πατέρας από την πόλη το αγαπημένο σου περιοδικό, το μοναδικό σου παράθυρο στον κόσμο. (Το συγκεκριμενο αρθρο ειναι γραμμενο απο εναν εξαιρετικο καθηγητη μου στο γυμνασιο και λυκειο. Αυτη η σελιδα ειναι το blog του.. ριξτε του μια ματια ) πηγη
- 1 reply
-
- 9
-
- μπλεκ
- super μποϋ
-
(and 4 more)
Tagged with:
-
Από το Μπλεκ και το Αγόρι, τον Μίκι Μάους και τον Ποπάυ μέχρι την... Βαβούρα, το G-Weekend «κατεβάζει» από το πατάρι των αναμνήσεων τα περιοδικά με τα οποία μεγάλωσες. «ΚΑΤΕΡΙΝΑ» Ήταν η επανάσταση για τα κορίτσια των περασμένων δεκαετιών! Το πρώτο εβδομαδιαίο περιοδικό το οποίο απευθύνονταν κυρίως σε έφηβες κοπέλες! Η τιμή του πρώτου τεύχους στις 23 Ιουνίου 1973 ήταν οι 5 δραχμές και έφτασε να πωλείται στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με 400 δραχμές. Ένα περιοδικό το οποίο απευθύνονταν σε κορίτσια ηλικίας 14 έως 16 ετών και το οποίο πήρε το όνομά του από την Κατερίνα Ρώσσιου-Ανεμοδουρά, σύζυγος του γιου του Στέλιου Ανεμοδουρά, Γιώργου Ανεμοδουρά! Χρονιά με τη χρονιά η ύλη του περιοδικού άλλαζε, αν και υπήρχαν στάνταρ στήλες με την καθιερωμένη -της εποχής- αλληλογραφία, εικονογραφημένες και μη ιστορίες, αλλά και θέματα ποικίλης ύλης και τα οποία αφορούσαν αποκλειστικά τις… κοριτσίστικες ανησυχίες. Φυσικά είναι από τα λίγα περιοδικά που «έζησαν» με την πάροδο του χρόνου, ενώ τα παλιά τεύχη είναι από τα πιο διαχρονικά που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. «ΜΑΝΙΝΑ» Η Μανίνα έκανε θραύση στη δεκαετία του '80 αποτελώντας το αντίπαλο δέος της Κατερίνας. Η ιστορία της «Έμμα» καθήλωνε τις κορασίδες και αποτελούσε τον βασικό λόγο αγοράς του περιοδικού. Ακόμα και τα αγόρια της οικογένειας έριχναν κλεφτές ματιές στις αφίσες της Μανίνας. Κυκλοφόρησε το 1972 και η έκδοση ανεστάλη το 1992. Απευθυνόταν κυρίως σε κορίτσια ηλικίας 8-15 ετών και αρχικά περιελάμβανε πολλές εικονογραφημένες ιστορίες από ξένους εκδοτικούς οίκους. Με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν στην ύλη του διάφορα ένθετα αφιερώματα αλλά και πολλές προσφορές. Οι ιστορίες άγγιζαν σύγχρονα θέματα της καθημερινότητας που είχαν κοινωνικές προεκτάσεις και απέφευγαν τις ακρότητες. Στο γεγονός αυτό οφείλονταν η επιτυχία που γνώρισε το περιοδικό, επιτυγχάνοντας στην κορύφωσή του τον αριθμό των 140.000 αντιτύπων κάθε εβδομάδα. «ΜΠΛΕΚ» Το… Ευαγγέλιο των αγοριών τη δεκαετία’80! Κάθε Τετάρτη γινόταν χαμός στα ψιλικατζίδικα αφού όλοι (ελάχιστες οι εξαιρέσεις) έδιναν το χαρτζιλίκι τους για να απολαύσουν το ανανεωμένο και ποικίλης ύλης, Μπλεκ! Να διαβάσουν για το παιδί-πάνθηρα. Τις ιστορίες του τερματοφύλακα-γιατρού, Μπεν Λήπερ. Τα γκολ του Τζίμι Γκραντ. Κούτσα-κούτσα προς τη δόξα. Τον γάτο. Τον Ρόι των Ρόβερς. Τον Μπλεκ, τον Ρόντι και τον καθηγητή Mυστήριο. Και ένα σωρό ακόμα ιστορίες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Και φυσικά το περιοδικό ήταν εμπλουτισμένο με πλούσια και πρωτότυπα δώρα για την εποχή. Σιδερότυπα, αφίσες, χαλκομανίες, αυτοκόλλητα, χαρτοκοπτικές, αφιερώματα, άλμπουμ με χαρτάκια τα οποία κολλούσαν με.. UHU. Το περιοδικό ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ωστόσο το μεγάλο «μπαμ» έγινε στα… χρυσά 80’s όπου γνώρισε και τη μεγαλύτερη άνθιση με την ανανεωμένη μορφή του. «ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ» Στα τέλη της δεκαετίας του '70 έκανε την εμφάνιση της η «Σούπερ Κατερίνα» αποτελώντας προέκταση της «Κατερίνας». Σε αντίθεση με την τελευταία, η «Σούπερ Κατερίνα» κυκλοφορούσε κάθε μήνα, ενώ διαβάζονταν και από μεγαλύτερες ηλικίες. Η «Σούπερ Κατερίνα» ήταν σε μεγαλύτερες διαστάσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα περιοδικά τσέπης και φιλοξενούσε θέματα ομορφιάς, μόδας, υγείας, αλλά και ρεπορτάζ για τους σταρ της εποχής. Στο πρώτο εξώφυλλο της «Σούπερ Κατερίνας» εμφανίστηκε ο Τζον Τραβόλτα κάνοντας το περιοδικό να πουλήσει στην Αθήνα περίπου 70.000 αντίτυπα και άλλα τόσα στην επαρχία. Αναφέρεται ότι από εκεί εμφανίστηκε μετά και η ατάκα των παιδιών «Είναι σούπερ!». Οι σελίδες αρχικά ήταν ασπρόμαυρες, εκτός από τα κεντρικά σαλόνια που τα κοσμούσαν αφίσες, ενώ κάποια κεντρικά θέματα κάποιες φορές ήταν έγχρωμα. Το 1980 η «Σούπερ Κατερίνα» βγάζει για πρώτη φορά σιδερότυπα τα οποία σημειώνουν μεγάλη επιτυχία. Το 1989 η «Σούπερ Κατερίνα» γίνεται έγχρωμη (από 50 έγχρωμες σελίδες γίνονται 180, το σύνολο του περιοδικού). Τον πρώτο καιρό το εφηβικό περιοδικό, αν και κυρίως για κορίτσια, απευθυνόταν και στα δύο φύλα, αλλά στην πορεία, το 1995, η Κατερίνα Ανεμοδουρά αποφάσισε να το στρέψει αποκλειστικά στο κοριτσίστικο εφηβικό κοινό. Συχνά το περιοδικό συνοδεύονταν από δώρα, όπως βραχιόλια, κολιέ και τσιμπιδάκια για τα μαλλιά. «ΒΑΒΟΥΡΑ» Μία λέξη μπορούσε να χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο περιοδικό! Γέλιο! Γέλιο και μόνο γέλιο. Πρωτοήρθε στην Ελλάδα το 1981 και από τη στιγμή που έγινε εβδομαδιαίο και μετά, κυκλοφορούσε κάθε Παρασκευή. Όπως βλέπετε και στον υπότιτλο του πρωτοσέλιδου ήταν το «εβδομαδιαίο περιοδικό της πλάκας» και σχεδόν όλοι ξεκινούσαν την ανάγνωσή του από το τέλος. Η «Οδός Τρέλας 13» ήταν… όλα τα λεφτά και φιλοξενούνταν πάντα στο οπισθόφυλλο του περιοδικού, ενώ οι εσωτερικές σελίδες ήταν ασπρόμαυρες με… ξεκαρδιστικές ιστορίες. Για την ακρίβεια μεταφράσεις από τα Αγγλικά περιοδικά Beano, Buster, ενώ δεν έλειπαν και αναδημοσιεύσεις από Ισπανικά κόμικς, όπως οι Zippy y Zappe. Η Βαβούρα «άγγιξε» τα 400 τεύχη και ανάμεσα στις ιστορίες που ξεχώριζαν ήταν και η Τρίξι που εξαφανίζεται, ο βουλομάτης, ο φίτσουλας, ο Πόνγκο, ο Βρωμιάρης, ο άτυχος, Σουήνι, o υπερφυσικός μπεμπές, οι πλούσιοι, τα αεριωθούμενα παπούτσια, ο χερούκλας και πολλές ακόμα… «ΑΓΟΡΙ» Το περιοδικό «Αγόρι» έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του «θρύλου». Κατά γενική ομολογία μαζί με τον «Μπλεκ» αποτελούν τα πιο δημοφιλή περιοδικά της εποχής. Δεν νοείται να γαλουχήθηκες στα 80's και να μην ξεφύλλισες το «Αγόρι». Εκεί θα είδες τις πρώτες αφίσες των Iron Maiden, τα άρθρα του Γιάννη Κουτουβού, συναρπαστικά ποδοσφαιρικά κόμικς, ποδοσφαιρικές αφίσες και χαλκομανίες. Εκεί διαβάσαμε και μία από τις πιο πιασάρικες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Εκείνη του «Γκρεγκ του Κανονιέρη», ο οποίος από εξαιρετικά αδύναμος ποδοσφαιριστής γινόταν σταρ παγκόσμιας κλάσης όταν έτρωγε τα μαγικά χόρτα. Πρωτοεκδόθηκε ως «Δυναμικό Αγόρι» στις 26 Ιουλίου 1975 μέχρι τον Μάιο του 1977 και εν συνεχεία έως τις αρχές της δεκαετίας του '90 με τον τίτλο «Αγόρι». Στο περιοδικό παρουσιάστηκαν σειρές κόμικς όπως τα «Ελ Ζαμπάτο», «Δικαστής Ντρεντ» και ο «Ρόι της Ρόβερς» που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Στο «Αγόρι» επίσης διάβαζες τα: «Τζόνυ Ρεντ», «Φρικιά», «Ο Πολεμιστής του Κομπιούτερ», «Σλέιν», «Τζακ ο Τίγρης», «Τζίμυ ο Κεραυνός», «Το 13ο Πάτωμα», «Νταν Ντέαρ (Νταν ο Τολμηρός), «Η Προσωπίδα του Κακού», «Ιβανόης», «Πέτρος ο Νεκροθάφτης». «ΣΕΡΑΦΙΝΟ» Ένα… ανθρωπόμορφο καγκουρό (αν και για κάποιους ήταν… ανθρωπόμορφος σκύλος) έμελλε να κερδίσει τις καρδιές των παιδιών (κυρίως) την δεκαετία του ’70. Ο Σεραφίνο ήταν δημιούργημα του Ιταλού σχεδιαστή Egidio Gherlizza (πιο γνωστός ως Τσιαμπίνο) και αποτελούσε έναν φτωχό, άστεγο και… πεινασμένο ήρωα, πλην όμως κι έναν καλόκαρδο (με την καλή έννοια) αλήτη. Αν και υπήρχαν ιστορίες που έβγαζαν γέλιο, η γενική αίσθηση που άφηνε το εν λόγω περιοδικό ήταν μελαγχολική και στενάχωρη. Πάντα μοιραζόταν το φαγητό που έβρισκε με τους… υπόλοιπους φτωχούς φίλους του, ενώ ήταν χαρακτηριστική η αδυναμία του στα… κοτόπουλα. Οι περισσότερες σελίδες ήταν ασπρόμαυρες, ενώ οι περισσότερες ιστορίες είχαν ως meeting point τα χαρτόκουτα κάτω από τη γέφυρα όπου ήταν το «σπίτι» του Σεραφίνο. Το περιοδικό ήταν εβδομαδιαίο και κυκλοφορούσε κάθε Τετάρτη, ενώ στην Ελλάδα έμεινε μέχρι το 1992. Ουσιαστικά μέχρι τη στιγμή που… αποσύρθηκε ο δημιουργός του από την ενεργό δράση, έγραφε πολύ λιγότερες ιστορίες και τρία χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή. «ΓΚΟΛ» H Ελληνικές Εκδόσεις ΕΠΕ κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του '80 το περιοδικό «Γκολ» με αμιγώς ποδοσφαιρικές ιστορίες. Οι ποδοσφαιρόφιλοι της εποχής το στήριξαν απολαμβάνοντας τις πρωτότυπες ιστορίες του. Το πρώτο τεύχος το οποίο συνέπεσε παραμονές Eυρωμπάσκετ '87 φιλοξενούσε συνέντευξη του «Ευρωκόουτς», Κώστα Πολίτη που δήλωνε πως στόχος της Εθνικής είναι η 5η θέση! Το «Γκολ» μας λείπει, καθώς εκεί διαβάσαμε για σειρές κόμικς όπως ήταν «Ο Γρουσούζης», η «Ιστορία του Ίαν Ρας», για τον «Θρύλο-Βραζιλιάνο κυνηγό Αγκοστίνο Ντα Σίλβα», το φτωχόπαιδο «Τουίστι», τον «Κιντ Κοξ», «οι 11 Φυλακισμένοι», «Ταξιαρχία του Σαίνη», «Νίπερ» και «η βολίδα του Ρόι». Δεν ξεχνάμε επίσης την συνέντευξη του Νίκου Αναστόπουλου που τότε αγωνιζόνταν στην Αβελίνο». «ΠΟΠΑΫ» Από τους πιο παλιούς ήρωες των παιδικών -και όχι μόνο- χρόνων. Ο Ποπάυ πήρε το όνομά του επειδή το ένα του μάτι ήταν κλειστό (Pop-eye) και συντρόφευε την πιτσιρικαρία στην Ελλάδα από τη δεκαετία του '70 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 απαριθμώντας 1.114 τεύχη! Ο γνωστός και μη εξαιρετέος ναύτης ήταν φυσικά ο ήρωας του εν λόγω κόμικ, έχοντας ως σήμα... κατατεθέν τη δύναμη που έπαιρνε από το σπανάκι. Στο πλευρό του είχε την αγαπημένη του Όλιβ, την οποία... ορέγονταν και ο μεγάλος του αντίπαλος, Μπρούτο. Έχοντας στο πλευρό του τη μητέρα του, την γριά μάγισσα! Από το κόμικ του Ποπάυ γνωρίσαμε και τον αχόρταγο Πόλντο που καταβρόχθιζε το ένα χάμπουργκερ μετά το άλλο (πάντα από... κέρασμα!) δίνοντας και το στίγμα για την... λαίλαπα των φαστ φουντ που θα ακολουθούσε. Φυσικά, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον καλοκάγαθο γίγαντα Γκρισίνο, στον Ρεβυθούλη, στη φυλή των σατανικών νάνων ονόματι 'Μινγκς', στον τηλεπαθητικό του σκύλο, τον Τζιπ, όπως επίσης και στους... γονείς του Ποπάυ. Σχεδιαστής του ήταν ο Αμερικανός Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ και έκανε... ντεμπούτο το 1929 μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων. «ΤΙΡΑΜΟΛΑ» Ο Τιραμόλα ήταν ένας χαρακτήρας κόμικ, ο οποίος είχε σώμα φτιαγμένο από καουτσούκ με αποτέλεσμα να εκτείνει τα μέλη του κατά το δοκούν! Εξ ου και η φράση σε όποιον εντυπωσίαζε με τις δεξιότητες του: «Ο Τιραμόλα είσαι;». Έτσι μάλιστα αποκαλούσαν τον Νίκο Βαμβακούλα! Επρόκειτο για ένα απλό σχέδιο, με μαύρες γραμμές για σώμα, οβάλ πρόσωπο, έναν κύλινδρο για μύτη και ημίψηλο καπέλο. Τα κόμικς του Τιραμόλα κυκλοφόρησαν στην Ιταλία για αρκετά χρόνια και υπήρχαν στην αγορά μέχρι τη δεκαετία του '80. Στη δεκαετία του '90 το κόμικ έγινε ξανά της μόδας και κυκλοφόρησε από άλλες εκδόσεις, με νέες ιστορίες και μοντέρνο σχέδιο, χωρίς όμως επιτυχία. Στην Ελλάδα το περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε το 1970, από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Στο περιοδικό εμφανίζονταν εκτός από τον Τιραμόλα και άλλοι ήρωες, όπως οι Πέπο και Κάρλο, ο λύκος Πουγκατσώφ, ο ινδιάνος Καριμπού και ο υπερήρωας Μίστερ Ματζέστικ. «ΤΡΟΥΕΝΟ» Μαζί με το Μπλεκ και το Αγόρι συμπλήρωνε την τριάδα των αγορίστικων περιοδικών που είχαν εφάμιλλη ύλη. Βέβαια υστερούσε σε σχέση με τα άλλα δύο (Μπλεκ, Αγόρι, Τρουένο η δική μου σειρά) ωστόσο περιείχε αυτοτελείς ιστορίες και δώρο μία αφίσα. Ο Τρουένο ήταν ο βασικός ήρωας του περιοδικού, ένας ιππότης στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα έχοντας στο πλάι του την Σίγκριντ, τον Κρίσπιν και τον Γολιάθ. Συνήθως ήταν εκείνος που κοσμούσε το εξώφυλλο, αν και μερικές φορές έμπαιναν «σφήνα» ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες ή κάποια άλλη ιστορία. Από τις καλές ιστορίες ήταν ο Δικαστής Ντρεντ, ο Στρατιώτης Φάντασμα, ο Φτερωτός Τζάκσον, ο Υπερφυσικός Μπεμπές, ο Μεγάλος Ντετέκτιβ, ενώ πρωτοεμφανίστηκε στο Τρουένο και ο ποδοσφαιριστής Μπίλι Ντέην (πριν... μετακομίσει στο Γκολ) και τα μαγικά παπούτσια του Μπίλι. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1977 και σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του '90. «ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ & ΟΜΠΡΑΞ» Το δημοφιλές περιοδικό Περιπέτεια φιλοξενούσε ιστορίες του Λοχαγού Μαρκ αλλά και του Όμπραξ σε διαστάσεις τσέπης. Οι περιπέτειες του Μαρκ εκδόθηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία σε τρεις τουλάχιστον ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ιταλία φυσικά ("Il Commandante Mark") και στη Γαλλία ("Captain Swing") ως αυτόνομη έκδοση και στην Ελλάδα, αρχικά από τις εκδόσεις Φλεβοτόμου (Κάπτεν Σουίνγκ) και στη συνέχεια από τις εκδόσεις του Στ. Ανεμοδουρά στα έντυπα "Όμπραξ" (1971) και "Περιπέτεια" (1983). Ο Μαρκ είναι ένας μελαχρινός και μυώδης αξιωματικός του στρατού των Αμερικανικών αποίκων που μάχονται για την ελευθερία. Το άντρο του βρίσκεται στη Λίμνη Οντάριο και είναι ένα φρούριο χτισμένο πάνω σε μικρή νησίδα, στο κέντρο της λίμνης. Στον αγώνα του, πλαισιώνεται από δυο βασικούς συμπρωταγωνιστές, τον ινδιάνο Θλιμμένο Μπούφο και τον γενειοφόρο Μίστερ Μπλουφ, που τον συνδράμουν στις διάφορες περιπέτειες του. Το στρατόπεδο των "Λύκων" προστατεύεται από το μικρό στόλο που έχει επικεφαλής τον πρώην πειρατή «Καπετάν-Γάντζο», ενώ η μνηστή του Λοχαγού Μαρκ ονομάζεται «Μπέτυ» και ζει στο φρούριο, μαγειρεύοντας νόστιμα πιάτα για τον αγαπημένο της και τους υπόλοιπους μαχητές. Ουσιαστικά ο Μαρκ είναι ορφανός, καθώς ο πατέρας του, προσπαθώντας να τον σώσει από ένα ναυάγιο όταν ήταν μωρό, πνίγηκε και ο Μαρκ μεγάλωσε στα χέρια πατριού, που του δίδαξε γραφή, ανάγνωση και τον εκπαίδευσε στη χρήση όπλων, με συνέπεια να εξελιχθεί σε δεινό ξιφομάχο. Μετά το θάνατο και του πατριού του, ο Μαρκ εντάχθηκε στον αμερικανικό στρατό και έγινε ένας από τους ηγέτες των επαναστατών. O «Όμπραξ» ήταν εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικς που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα στα μέσα του 1971 και η έκδοσή του διακόπηκε 4,5 χρόνια αργότερα. Το 1983 μάλιστα επανέλαβε ουσιαστικά την έκδοση του περιοδικού με νέο εβδομαδιαίο τίτλο (σαν «Περιπέτεια» πλέον), του οποία η έκδοση συνεχίστηκε (τόσο με επταήμερη συχνότητα, όσο και υπό μορφή μηνιαίων τόμων) έως και τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ, κοντά στα Μεξικανικά σύνορα, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αναφέρεται σε ένα δυναμικό κοκκινομάλη πιστολέρο, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχείς μυστικές αποστολές εναντίον κάθε είδους εγκληματιών. Χρησιμοποιεί εκπληκτικές μεταμφιέσεις, οι οποίες ξεγελούν εχθρούς και φίλους. Στο πλευρό του έχει δύο πιστούς συντρόφους, έναν αριστοκράτη χαρτοπαίκτη που ονομάζεται «Βαρώνος» και τον αιωνίως πεινασμένο και άξεστο «Φαγάνα». «ΜΙΚΙ ΜΑΟΥΣ» Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σε όλον τον κόσμο που να μην έχει ξεφυλλίσει ένα «Μίκι Μάους» ή να μην ξέρει τι εστί... Μίκι Μάους. Ο πιο διάσημος χαρακτήρας που έκανε την εμφάνισή του τον Νοέμβριο του 1928 χάρη στη πένα του Ουόλτ Ντίσνεϊ. Το κόμικ ήρθε στην Ελλάδα την 1η Ιουλίου 1966 από τις εκδόσεις Τερζόπουλου και έμελλε να γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Η πρώτη του τιμή ήταν στις 3 δραχμές και περιείχε 52 σελίδες. Τον Μίκι συντρόφευε μια ολόκληρη παρέα χαρακτήρων, όπως η Μίνι, ο Γκούφη, ο Πλούτο, ο Ντόναλντ, οι Χιούη-Λιούι-Ντιούι, η Κλάρα, ο Γκαστόνε, ο Θείος Σκρουτζ, ο Κύρος Γρανάζης, η Μάτζικα Ντε Σπελ, ο Μαύρος Πητ, ο Φέθρυ, οι Μουργόλυκοι, ο Ρόμπαξ και πολλοί ακόμα. Στην Ελλάδα η συμπλήρωση των 2.000 γιορτάστηκε με διάφορες εκδηλώσεις, ενώ στα 40 χρόνια (30 Ιουνίου 2006), εκδόθηκε ένα ακόμη συλλεκτικό τεύχος, 548 σελίδων. Τον Σεπτέμβριο του 2013 κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος, ενώ τον Ιούνιο του 2014 έγινε η επανακυκλοφορία με την τιμή του σήμερα να βρίσκεται στο 1,90€. «ΠΙΝΟΚΙΟ» Το εβδομαδιαίο εικονογραφημένο περιοδικό «Πινόκιο» περιελάμβανε ιστορίες του γνωστού ήρωα που η μύτη του μεγαλώνει όταν λέει ψέματα. Το περιοδικό γνώρισε 4 εκδοτικές περιόδους ξεκινώντας από το 1975, ενώ οι 2 τελευταίες (91' και 04') είναι τετράχρωμες. Μια εναλλακτική εκδοτική προσπάθεια που είχε πολλούς υποστηρικτές. «ΣΟΥΠΕΡ ΜΙΚΙ» Το «Σούπερ Μίκι» σε αντίθεση με το «Μίκι Μάους» κυκλοφορούσε σε μεγάλο μέγεθος με τις ιστορίες του να αφορούν τον Μίκι Μάους, τον Ντόναλντ Ντακ, τον Σκρουτζ και τους Μουργολύκους. Στο «Σούπερ Μίκι» μπορούσες να βρεις σπαζοκεφαλιές, παιχνίδια γνώσεων, quiz, Sudoku, διαγωνισμούς και κρυπτόλεξα. «ΣΟΥΠΕΡ ΜΠΟΫ» Από τα λιγότερο γνωστά περιοδικά της δεκαετίας του '80. Για την ακρίβεια κυκλοφόρησαν 88 τεύχη από το 1983 μέχρι και το 1985. Συνήθως στο εξώφυλλο υπήρχαν ιστορίες με αυτοκίνητα, ενώ μεγάλο μερίδιο έκλεβαν οι Ντιουκς και το Star Wars. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρχε ιστορία «η επιστροφή του Τζεντάι» (ναι, 'των Τζεντάι' είναι το σωστό, αλλά μέσα στις σελίδες έτσι το έγραφαν) ενώ από τις must ιστορίες ήταν «οι Κάσερς», τα... πρωτοεμφανιζόμενα στην Ελλάδα «Στρουμφάκια», όπως και «οι Οδοστρωτήρες». Οι αφίσες φιλοξενούσαν περισσότερο μηχανοκίνητα, ενώ είχε επανακυκλοφορήσει ως δώρο μαζί με το Μπλεκ στα τέλη της δεκαετίας του '80. Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε τη κυκλοφορία και πολλών ακόμα περιοδικών, όπως τα Κλασικά, το Κόμιξ, τον Μικρό Σερίφη, το Αλμανάκο, τον Σούπερμαν, τον Σπάιντερμαν, τον Μπόζο, την Πάτι, τον Φελίξ, το σατιρικό MAD, το Πεπίτο, το Βαβέλ, τους Τομ και Τζέρι, την Μικρή Λουλού, τον Ζαγκόρ, τον Κόναν και πολλά ακόμα... ΥΓ: Για να σας προλάβουμε: Επίτηδες δεν έχουμε συμπεριλάβει τον Ερικ Καστέλ, τον Λούκι Λουκ, τον Αστερίξ, το Storm που ήταν κλασσικότατα κόμικς της εποχής. Απλά η επιλογή έγινε για τα εικονογραφημένα τσέπης (όπως τα αποκαλούσαν) ενώ οι εκδόσεις των συγκεκριμένων ήταν αρκετά μεγάλες! Περιμένουμε τις δικές σας προτιμήσεις για τα περιοδικά που σημάδεψαν τα δικά σας παιδικά χρόνια. Και το σχετικό link... Σημείωση δική μου. Το άρθρο έχει κάποια λαθάκια, όπως ότι το Σούπερ Μίκυ περιείχε Sudoku (!), ότι οι ιστορίες Κασέρς και Οδοστρωτήρες στο Σούπερ Μπόϋ είναι διαφορετικές (η ίδια ιστορία ήταν), Ο Ρόι των Ρόβερς στο Μπλεκ κλπ...
-
Το G-Weekend κάνει μία ακόμη βουτιά στα 80's θυμίζοντας τον παροξυσμό που επικρατούσε με τα σιδερότυπα ή αλλιώς χαλκομανίες που έβρισκες στα νεανικά περιοδικά! Στις αρχές της δεκαετίας του '80, Μπλεκ, Αγόρι, Κατερίνα, Μανίνα, Τρουένο σε μία προσπάθεια να εμπλουτίσουν το υλικό τους, το οποίο αποτελούνταν από εικονογραφημένες ιστορίες και αφίσες πρόσθεσαν στην φαρέτρα τους και πρωτότυπες πολύχρωμες χαλκομανίες, οι οποίες σιδερώνονταν στα ρούχα. Με αυτό τον τρόπο μπορούσες να ανανεώσεις το ξεθωριασμένο μπλουζάκι σου κοσμώντας το με τις φιγούρες των αγαπημένων ποδοσφαιριστών/μουσικών/ηθοποιών σου ή ακόμα και με το έμβλημα της ομάδας που λάτρευες. Το τελευταίο ήταν σύνηθες στους νεανίες στα 80's. Τα λευκά φανελάκια μεταμορφώνοντας, με το σίδερο των μανάδων να παίρνει φωτιά στην κυριολεξία, προκειμένου να πετύχουν την στάμπα που πρόσφερε το Μπλεκ. Οι χαλκομανίες έγιναν ανάρπαστες εκείνη την εποχή, καθώς δεν απαιτούσαν ιδιαίτερη κατάρτιση προκειμένου να τις πετύχεις σωστά πάνω στο ρούχο. Ακολουθούσες τις οδηγίες χρήσης, τοποθετώντας το σιδερότυπο πάνω στο ύφασμα και στη συνέχεια σιδέρωνες με προσοχή το χαρτί προκειμένου να αποτυπωθεί με ακρίβεια στη φανέλα! Οι Μαραντόνα, Τραβόλτα, Έλβις Πρίσλεϊ, Ιππότης της Ασφάλτου, Σούπερμαν, Ντιουκς και οι «Άγγελοι του Τσάρλι» είχαν την τιμητική τους, με τους πιτσιρικάδες να σιδερώνουν επίσης τα σήματα των αγαπημένων του ομάδων, αφού ακολουθούσε μπάλα στην αλάνα. Τα ελληνικά νοικοκυριά θρήνησαν αρκετά σίδερα, ενώ ουκ ολίγα κάηκαν στον βωμό του σιδερότυπου, τα οποία μετά από λίγα πλυσίματα έχαναν το χρώμα τους. Το Μπλεκ στις οδηγίες του για τα σιδερότυπα έγραφε χαρακτηριστικά: «Το αγαπημένο σας περιοδικό, προσπαθώντας πάντα να σας προτείνει κάτι καλύτερο θα σας χαρίζει για όλο το καλοκαίρι, κάθε εβδομάδα, πρωτότυπες, σιδερότυπες χαλκομανίες για να στολίσετε, τις μπλούζες, τις φανέλες, τα τζιν, τα μαντίλια, τις εσάρπες, τις ποδοσφαιρικές φανέλες κ.α. Ο τρόπος που μεταφέρονται οι χαλκομανίες από το χαρτί στο ύφασμα είναι ο ακόλουθος: Τοποθετούμε πάνω σε ένα τραπέζι από φορμάικα ή μάρμαρο ένα περιοδικό μεγάλου μεγέθους ατσαλάκωτο, στρώνουμε πάνω του ένα σιδερόπανο και πάνω στο σιδερόπανο στρώνουμε με προσοχή το ύφασμα μας που πρέπει να είναι πολύ καλά σιδερωμένο. Κόβουμε τη χαλκομανία και τη βάζουμε με την εικόνα προς τα κάτω, πάνω στο σημείο του υφάσματος όπου θέλουμε να την αποτυπώσουμε. Έπειτα σιδερώνουμε με πολύ καυτό σίδερο, πιέζοντας το γερά πάνω στο χαρτί της χαλκομανίας και μετακινώντας το πολύ-πολύ αργά έως ότου δούμε (ανασηκώνοντας τη μια άκρη του χαρτιού) ότι αποτυπώθηκε στο ύφασμα η εικόνα. Συνιστούμε στα πρώτα σιδερώματα να ζητήσετε την βοήθεια της μητέρας σας». Τα σιδερότυπα χάθηκαν στη λήθη. Η μόδα παρήλθε και ακόμη και η λέξη χαλκομανία φαντάζει άγνωστη στη σημερινή εποχή! Και το σχετικό link...
-
Το βρήκα μπροστά μου και είπα να το μοιραστούμε. Μόνο σε δύο τεύχη υλικό από ένα κόμικ ονόματι ΡΟΜΠΝΙ του Juan Boix (Robny el Vagabundo). Μου άρεσαν οι σελίδες, χωρίς το σενάριο να προλάβει να πει κάτι, αφού το περιοδικό έκλεισε. Δημοσιεύτηκε στο ΑΓΟΡΙ #774-775 (Δεν έχω τα #776-777, μπορεί να μας τα σκανάρει κάποιος; ) Ο δημιουργός είναι ισπανός και μια σελίδα του εδώ. Δούλεψε στο 2000AD στα πρώτα 5-6 τεύχη, στο Phanom, Και πρέπει να έχει σχέση με το OSS117, τις ταινιες παρωδίες του James Bond (?) που ήταν κόμικ (???) Συνεργάστηκε με τον Ben Raab, καλλιτέχνη που τον είδαμε σε Marvel Comics πριν 20 χρόνια. Μου θύμισε αργεντίνικο κόμικ, και είμαι σίγουρος ο Germ ξέρει περισσότερα Ρομπνι.rar
-
Ιστορία που δημοσιεύτηκε στο ΑΓΟΡΙ από το τεύχος 631 για περίπου 30 τεύχη. Κάθε τεύχος είχε 3 σελίδες της ιστορίας. Γαλλικό αλμπουμάκι. Το #631 είναι ένα τεύχος ενηλικίωσης του ΑΓΟΡΙού. Αποκτά άλλες 16 σελίδες έγχρωμες σελίδες, σχεδόν όλες με μουσικά, κινηματογραφικά, επιστημονικής φαντασίας και αθλητικά θέματα. Τρεις με τέσσερις σελίδες δίνονται σε κόμικς. Αργότερα γίνονται 32 οι έγχρωμες σελίδες, σύν οι 16 των αφισών. Πάντα με μια γενναία αύξηση της τιμής, μέχρι που στραγγαλίστηκε και έκλεισε. Από το #631 προσλαμβάνουν έναν φοιτητή του ΤΕΙ Γραφιστικής ονόματι Μίμμη Γιαννακούρο (Art Director) ο οποίος κάνει πιο πλούσιο σε εμφάνιση το περιοδικό και έχει καλό αποτέλεσμα. Η ΟΜΙΧΛΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ 1 Η ΟΜΙΧΛΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ 2 Οι σελίδες που έλειπαν δόθηκαν από τον Ramirez
-
Ιστορία που δημοσιεύτηκε στο ΑΓΟΡΙ στα τεύχη 623 με 630. Κάθε τεύχος είχε 3-6 σελίδες της ιστορίας. Γαλλικό BD. Θα μας πει περισσότερα ο Germ. Αν δεν ξέρει αυτός, δεν ξέρει κανείς. Παρουσιάζω τα δυο πρώτα και τα δυο τελευταία μέρη σε 300dpi (το παράκανα ). Όποιος θέλει βοηθάει να τα συμπληρώσουμε. Φαίνεται ενδιαφέρον. Για να τα σκανάρω έβγαλα το συρραπτικό και έγινε καλύτερη δουλειά. Όμως μεγάλος μπελάς το μοντάρισμα ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΧΕΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΔΩ. Προσεχώς η ΣΚΙΑ.
-
Αναζητούνται τεύχη από τις ακόλουθες σειρές και περιόδους: - ΜΑΣΤΕΡ ΚΟΥΝΓΚ ΦΟΥ [ΚΑΜΠΑΝΑΣ] # 38, 41 - τεύχη Αγόρι της τελευταίας περιόδου (1990-1991): 39,40,46,50,54,56,60,64,66,71,83,84, 85,100,103,106,107,109,110,111,112, 113,114,115,117,118,120,123,127 Τα παραπάνω αναζητούνται πλήρη με ένθετα. 52,58,87,91,94,97,98,99 αυτά αναζητούνται όπως κ να χει. - τεύχη Τρουένο της τελευταίας περιόδου (1990-1991): 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 16 18 19 20 22 23 24 25 26 27 28 29 30 32 33 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 57 58 59 60 61 63 64 65 66 67 68 71 και άνω δεν έχω κανένα - τεύχος Κατερίνα 529 του 1989 με ιστορία Batman - τεύχος Κατερίνα από τέλη 1992 με αφιέρωμα και αφίσα του Batman Returns (δε γνωρίζω αρ.τεύχους) Ευχαριστώ
-
THE 13TH FLOOR [ JOHN WAGNER, ALAN GRANT, JOSE ORITZ ]
x for xepeta posted a topic in ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ / BD
Βρετανική έκδοση που περιέχει τα 11 πρώτα κεφάλαια του κόμικ "Το 13ο Πατωμα" που δημοσιεύτηκε στο Αγγλικό SCREAM και μετέφρασε/επανέκδωσε το ΑΓΟΡΙ από το τεύχος 473 (μάλλον), Εξιστορεί τις περιπέτειες ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή που λειτουργεί ως διαχειριστής μιας μοντέρνας πολυκατοικίας. "Κατοικεί" στο 13ο πάτωμα που βασικά δεν υπάρχει. Εκεί ο υπολογιστής ονόματι ΜΑΞ δημιουργεί εικονικές πραγματικότητες και βοηθάει τους αδύναμους ένοικους ή τιμωρεί τους κακούς ανθρώπους βάζοντας τους σε διάφορες κολάσεις. Τύφλα να έχει το ΜΑΤΡΙΞ. Σκανάρω τις σελίδες/ταυτότητα της έκδοσης για να μπορέσετε να επικοινωνήσετε για κάποιο αντίτυπο. Ένα εισαγωγικό σημείωμα των δημιουργών και την πρώτη τετρασέλιδη ιστορία. Ο John Wagner, o συνδημιουργός του, είχε γράψει ΠΑΡΑ πολλές ιστορίες για διάφορα βρετανικά εβδομαδιαία περιοδικά. Το SCREAM έζησε μόνο 15 τεύχη και συγχωνεύτηκε από το EAGLE. Στο SCREAM Πρωτοδούλεψε ο Steve Dillon. Η έκδοση αυτή έφτασε στα χέρια μου από πληροφορία του Γιοσιμίτσου σε παλίοτερο πόστ. Τετράγωνο σχήμα, μεσαίο μέγεθος, με συρραπτικό στη ράχη και χαρτονένιο εξώφυλλο. 52 σελίδες. http://en.wikipedia....iki/John_Wagner Ακομα απο τον John Wagner : Ελληνικες Εκδοσεις : ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ JUDGE DREDD Ιστοριες του διδυμου Wagner - Ezquerra δημοσιευθηκαν και στο ΤΡΟΥΕΝΟ Ξενες Εκδοσεις : JUDGE DREDD THE COMPLETE CASE FILES Ακομα απο τον Jose Ortiz : ATTILA CREEPY ARCHIVES (συμμετοχη) TEEN(συμμετοχη με μια ιστορια)- 7 replies
-
- 23
-
- jose oritz
- john wagner
-
(and 4 more)
Tagged with: