Λένα

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του 7ου τεύχος. Αυτό το τεύχος ήταν εξ ολοκλήρου έγχρωμο

Ένα γλυκό φανζινάκι με όμορφο σχέδιο και ζωντανό χρώμα, μας παρουσιάζει σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα μιας φθινοπωρινής κατάστασης της ανθρώπινης ψυχής. Το τεύχος ήταν εξ ολοκλήρου σε αγγλική γλώσσα, δεμένο με πλαστικό (πώς το λένε σαν εργασία και συνοδευόμενο από ένα σκιτσάκι. Κοστίζει 5 ευρώ.

Ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον φανζίν, με τέσσερις μικρές ιστορίες από ισάριθμους δημιουργούς, που συνδέονται μεταξύ τους μέσω της μουσικής και των ήχων που ακούν οι τέσσερις πρωταγωνιστές, οι οποίοι στην τελευταία σελίδα συναντιούνται και κάθονται ν' ακούσουν την μουσική μαζί. Το ωραίο σχέδιο, σε κάθε ιστορία γινόταν ακόμη καλύτερο, με αποκορύφωμα το σχέδιο της Φωτεινής Κουνανή. Αυτό είναι το τρίτο (τουλάχιστον) φανζίν φέτος (μαζί με το Caffeination και το Hiatus) που μας παρουσιάζουν οι υπερδραστήριοι σπουδαστές του ΑΚΤΟ. Ελπίζω να δούμε ακόμα περισσότερα και καλύτερα κόμικς από όλα τα παιδιά. Τιμή: 1 ευρω

Τι συμβαίνει όταν αποχωρίζεσαι, όταν παραδίδεις, όταν αποποιείσαι μια λέξη; Και ποιος μαζεύει αυτές τις παραπεταμένες λέξεις; Ποιο είναι το τίμημα της πραγματοποίησης μιας ευχής; Και τι σχέση έχει με όλα αυτά μια κοπέλα που προσπαθεί να σώσει τον άρρωστο αδελφό της; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτουν και διαχειρίζονται οι δημιουργοί αυτού του κόμικ, με καθαρά ιαπωνικές καταβολές. Πρόκειται για μια ενιαία, μικρού μεγέθους, αλλά χορταστική ιστορία, με ευχάριστο και πολλά υποσχόμενο σχέδιο. Αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα φανζίν του φετινού κόμικντομ. Τιμή (νομίζω): 2 ευρώ Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον PhantomDuck. --- Το μέλος PhantomDuck πρόσθεσε ΕΔΩ: Τα παιδιά μετέφρασαν το manga τους στα αγγλικά και το ανέβασαν στα γνωστά site ανάγνωσης ώστε να πιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κοινό. Μπορείτε να το διαβάσετε online από το manga-access και να το κατεβάσετε (στην ίδια ποιότητα) από εδώ. Επίσης όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες ας ρίξει μια ματιά στο thread της παρουσίασης του τίτλου που έφτιαξαν οι ίδιοι στο .aNiMe//GR. Το μέλος x for xepeta πρόσθεσε ΕΔΩ: Ορίστε μερικές σελίδες από το 2ο τεύχος.

Ένα χαριτωμένο φανζίν, που όμως υποσχόταν περισσότερα από όσα έδινε. Περιλαμβάνει επτά μικρά κόμικς, ανεξάρτητα μεταξύ τους, και ισάριθμα πιν απ, άσχετα από τις ιστορίες, στο τέλος του εντύπου. Διαβάζεται ευχάριστα και ξεχνιέται γρήγορα. Ως έντυπο είχε ελαττωματάκια, όπως άτιτλες ιστορίες (ιδίως στα περιεχόμενα), έλλειψη ένδειξης τέλους, κάποιες ιστορίες πιξελιασμένες. Τιμή: 4 ευρώ

Σ' ευχαριστώ, με βοηθάς αφάνταστα! Ναι, τα ονόματα είναι Αμαντίν και Εσπεράνς (αυτή η "καλλιγραφία" μου... )

Ένα πρόχειρο σκίτσο με τους χαρακτήρες του καινούργιου κόμικ που ετοιμάζω! Θα ήθελα γνώμες, πώς σας φαίνεται, ποιος νομίζεται πως είναι ο χαρακτήρας του καθενός έτσι όπως τους βλέπετε... τέτοια πράγματα.

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του 2ου τεύχους Το μέγεθος είναι πλέον 7,5 x 10,6 (στην ουσία ένα διπλωμένο Α4). Σε κάθε εξώφυλλο οι τσέπες έχουν χρωματιστεί με διαφορετικό χρώμα ξυλομπογιά.

Το εξώφυλλο του 3ου τεύχους Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

Δεν μας είπες ποιον ρόλο παίζεις όμως...

Για εξήγησέ το μου αυτό...

Ψωνάρες...

Παρέλαβα κι εγώ επιτέλους!!! Μου άρεσε πολύ, είχε σωστό ρυθμό, αφήγηση, ροή, βελτιωμένο σκίτσο... μια κακία είχε μόνο: μου άνοιξε την όρεξη! Μόνο με τον τίτλο υπάρχει γενικότερα ένα θεματάκι... πολύ μπερδευτικός ρε παιδί μου... Ακολουθεί πραγματικός διάλογος: - Έλα, πάρε το Αυτό σου. - Ποιο αυτό, μωρή; Όνομα δεν έχει;

Να πω, να πω;;;

Στην ουσία ήταν συλλογή ιστοριών θανάτου. Με ενόχλησε που η κεντρική ιστορία διαβάζεται προς τα αριστερά και οι ένθετες προς τα δεξιά. Μπερδεύτηκα ουκ ολίγες φορές. Δεν ήταν κι άσχημη προσπάθεια, για ανθολογία είχε ενδιαφέρουσα συνοχή. Γενικώς ερασιτεχνική προσπάθεια.

Να προσθέσω κι εγώ ότι ήταν ένα πολύ συμπαθητικό έντυπο. Τα παιδιά μου έκαναν και υπέροχες αφιερώσεις, θα τις ανεβάσω κάποια στιγμή! Η ιστορία της Ιλάειρας μ' άρεσε πιο πολύ, ήταν γλυκιά και όμορφη, υπέροχες ακουαρέλλες. (Χρατς) Το σαλαμάκι έτσι κι έτσι... χμμ... βασικά χάλια ήταν... να μην πω για την ιστορία με τον αλκοολικό που κοιτάει λάμπες... Ως έντυπο μου άρεσε πολύ. Αυτός που είχε την ιδέα να είναι φλιπ είναι πανέξυπνος και του αξίζουν πολλά

Σειρά μου... Παραβλέπω το εξώφυλλο που είναι ένα απαράδεκτο αίσχος... Η Κοκκινομπλουζίτσα μ' απογοήτευσε. Περίμενα πολύ περισσότερα από τον Dingo, καθώς είμαι και μεγάλη φαν της δουλειάς του... Ξενέρωσα πολύ από την έλλειψη της πρωτοτυπίας του θέματος- πόσες φόρες να αντέξει κανείς παρωδία κοκκινοσκουφίτσας;;; Λες και δεν υπάρχουν άλλα 3.000.000 παραμύθια... Το σενάριο επίσης ένοιωθα ότι κάπου έχανε. Από το σχέδιο δεν έχω παράπονο, μόνο που το προτιμώ χίλιες φορές έγχρωμο! Κάτι ακόμα: τα δύο πρώτα καρέ τα έχω ξαναδεί κάπου ή μου φαίνεται; SpiderAlien: Αραχνομπλεξίματα: Βρε Akihabara, πήγα να το διαβάσω και μου ανέβηκε η μυωπία δυο βαθμούς από τα γράμματα ψείρες... Αράχνη Άνθρωπος: Το απόλαυσα, ευανάγνωστο, το σχέδιο πολλά υποσχόμενο. Ζουγκλομαγειρέματα: Διαβαζόταν ευχάριστα, χιούμορ και σχέδιο πολλά υποσχόμενα. Αυτό και το παραπάνω τα ξεχώρισα, διότι είναι ευανάγνωστα, παρακολουθούσα την υπόθεση χωρίς κόπο, πράγμα που δεν μπορώ να πω για πολλά από τα υπόλοιπα κόμικς. In the Jungle: Θα μπορούσε να είναι και 3 σελίδες και να είναι καλύτερο. Μου φάνηκε φλύαρο και μετά από λίγο το έχασα κάπου... Σχεδιάκι πολύ βελτιωμένο ...Οσο πατάει η γάτα: Καλή η ιστορία, αλλά πολύ μπλαμπλα... Μερικές φορές παραγίνεται εγκυκλοπαιδικό με την κακή έννοια... Το σχέδιο κακό, με πολή κακή αφήγηση. Γενικότερα δεν μου άρεσε. Σπίθες: Ίσως η καλύτερη ιστορία του φανζίν... Έχανε λίγο το εικαστικό λόγω της υφής του καρβούνου. ( Προς τους κακοήθεις: Η δευτεραγωνίστρια διηγείται μια ιστορία γενεαλογίας: προφανώς θα υπάρχουν πολλά ονόματα! Και δεν είναι μάθημα ιστορίας να χρειάζεται να τα απομνημονεύσετε ή κάτι. Έλεος!) 1929: Πολύ κακό κόμικ σε όλους τους τομείς. Οι δημιουργοί απέτυχαν κατ' εμέ να μας διηγηθούν την ιστορία, τα πρόσωπα δεν ξεχώριζαν καν, ηταν μια ρώσικη σαλάτα σε καρέ. Το σχέδιο είναι καλό όπου υπάρχει φωτογραφική αναφορά, αλλά εκεί που δεν υπάρχει είναι πολύ κακό και όλο αυτό το σκαμπανέβασμα μειώνει την όλη προσπάθεια. Ιστορία της δυναστείας των Germ: Κάποιος βαριότανε... Τζατζίκης Ντακ: Εκτίμησα ιδιαιτέρως την αναφορά σε Ντον Ρόσα... Κατά τα άλλα τρίζουν τα κόκαλα του κακομοίρη (εν ζωή!) Αντίο: Με εξέπληξε ευχάριστα. Flas βελτιωμένος σε όλους τους τομείς. Μπράβο! Σε όποια δεν αναφέρθηκα, απλά με άφησαν αδιάφορη. Κάποιες γενικές παρατηρήσεις: Γενικότερα βάζετε τίτλους και τέλος στις ιστορίες σας! Καλό είναι σε μια ανθολογία να ξεχωρίζουν μεταξύ τους οι ιστορίες.

"Έμπαινε, Γιώργη, έμπαινε και ίσια το κορμί σου!"

Βρε Κώστα, για πότε το διάβασες, για πότε απάντησες, τι' σαι συ;

Αγόρασα και το 8... Απογοήτευσις για 4η συνεχή φορά... Πόσο πια να διαβάσεις για έναν τύπο που κλαίγεται και γκρινιάζει συνεχώς ότι όλα και όλοι γύρω του του φταίνε, ειδικά όταν δεν είσαι δεκαπεντάχρονο αγόρι; Και προς θεού, δεν λέω ότι είναι κακό να είσαι δεκαπεντάχρονο αγόρι... νομίζω... Μερικές φορές νοιώθω ότι είναι μονοδιάστατο, ότι κυριαρχεί μια άποψη συγκεκριμένη, κι όχι απλώς κυριαρχεί, αλλά σχεδόν δογματοποιείται. Νομίζω το προτιμάω ασπρόμαυρο, νοιώθω ότι το χρώμα δεν του πηγαίνει. Επίσης, αυτήν την φορά μ' απογοήτευσαν ακόμα και οι μικρές ιστοριούλες. Τις ένοιωσα άνευρες κι ανέμπνευστες... Μόνο το μονοσέλιδο με την συνταγή της κυρίας Μαγδαληνής είχε ένα ενδιαφέρον, θα την δοκιμάσω και θα σας πω... Τώρα βέβαια είμαι σε δίλημμα: να το σταματήσω ή να αγοράσω και το επόμενο που θα είναι εξκλούζιβ γόγος τεύχος;

Αφού διαβάζω ένα καρέ συνεχώς, λέμε Κάτι άλλο, εκ περιεργείας: τι στο κάνει η ΜΦ με τα τσαρούχια εκεί που προσκυνάει τον πασα, έχει καταλάβει κανείς;

Δεν σκόπευα να το αγοράσω. Δεν ήξερα ότι υπήρχε καν. Τυχαία ο εκδότης του άρχισε να μου περιγράφει την ιστορία και απλά ήξερα ότι ΕΠΡΕΠΕ να το αγοράσω. Οκ, το σχέδιο δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, ούτε καν τεχνικά τέλειο. Είναι όμως όμορφο και, κυρίως, (εν αντιθέσει με πολλά άλλα φετινά που με απογοήτευσαν) ευανάγνωστο. Αφηγηματικά ρέει, χωρίς μπουκώματα ή κενά (ιδιαιτέρως σπάνιο στην ημεδαπή και απόν από πολλές άλλες εκδόσεις). Το σενάριο είναι εξαιρετικό. Η υπόθεση πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα, σε ρουφάει από την πρώτη στιγμή και δεν διαθέτει κανένα από τα γνωστά κλισέ. Και ενώ λειτουργεί σε δύο παράλληλα επίπεδα, δεν σε αφήνει στιγμή να μπερδευτείς. Γενικότερα, με άφησε με μία πολύ όμορφη αίσθηση. Αναμφιβόλως ήταν το καλύτερο κόμικ της φετινής εσοδείας που διάβασα (με δεύτερο την Τσακισμένη Αυγή και τρίτο το Γκαλάξια 3) και ίσως το καλύτερο κόμικ που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.

Τι πρωτότυπο!

Πολύ ωραίο αυτό με τον πειρατή