Μετάβαση στο περιεχόμενο

Otis

Members
  • Περιεχόμενο

    241
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

Blog Comments δημοσιεύτηκε από Otis

  1. 21 λεπτά πριν, Θοδωρής Καραπάνος είπε:

    Συνοψίζοντας, αν και δεν πιστεύω ότι σήμερα( με τον όρο "σήμερα" εννοώ τα κόμικς από το 1999 κι έπειτα) τα κόμικς ως είδος διανύουν την καλύτερη περίοδό τους, σίγουρα υπάρχουν καλοί δημιουργοί, οι οποίοι θα έχουν να αφηγηθούν καλές ιστορίες με καλή εικονογράφηση, απλά ίσως είναι δυσκολότερο να τους εντοπίσεις.:cheers3:

    Τα μέσα δεν κινούνται με τα comics ομως, κινούνται με την κινούμενη εικόνα που έχει το χρήμα. Η αγορά των comics απλά τραβάει απ' την άνθηση της κινούμενης εικόνας και τα δις που πέφτουν στο σχετικό marketing. Το τεράστιο κόστος των μεγάλων ταινιών φέρνει συντηρητισμό και μονοπώλιο στην αγορά. Και δε μιλάμε για μεγάλη εταιρία που είναι καρχαρίας, αλλά για ζιζάνιο που καλύπτει την αγορά, απ' το ράφι μέχρι την αίθουσα, και δεν αφήνει τα μικρά να αναπτυχθούν και να φανούν. Ο ψαγμένος δε φτιάχνει αγορά ποτέ, εκτός κι αν είναι στέλεχος των μέσων και ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Ο μέσος αναγνώστης φτιάχνει την αγορά και στις σύγχρονες συνθήκες του marketing η σιγουριά του παρελθόντος έχει αρχίσει να βαραίνει το μέλλον.

    • Like 2
  2. To 1991, o chairman στα Disney Studios της εποχής, ο Jeffrey Katzenberg, έστειλε ένα υπόμνημα στα στελέχη για την κατάσταση και το μέλλον. Τα ίδια προβλήματα που βλέπουμε σήμερα έβλεπε. Αγορά υλικού αντί για ανάπτυξη, ατολμία, φιλοσοφία blockbuster και sequel, υπερβολικά μεγάλοι προυπολογισμοί, event films, υπερβολικές αμοιβές ηθοποιών, και υπερβολική εμπιστοσύνη στις δοκιμές στο κοινό και στο marketing.

     

    https://sriramk.com/memos/katzenberg.pdf

     

    Η παλιά σχολη έλεγε ότι υπάρχει ένα στέλεχος με διαίσθηση στο θέμα του δράματος, δουλεύει με μόνιμους συνεριογράφους, δίνει ευκαιρίες σε νέα ταλέντα στο σενάριο και στην υποκριτική, γίνονται πολλές ταινίες μέτριου κόστους για να υπάρχει περιθώριο αποτυχίας, κι έτσι προκύπτει η εξέλιξη στο θέμα της ποιότητας και το κέρδος σε τελική ανάλυση.

    • Like 3
  3. Για όλα φταίνε οι αλλαγές σε επίπεδο διοίκησης.

     

    "That model was in its prime during the 1990s, when Sorrell blazed a marketing services acquisition trail that brought him to global dominance. It was a time of mega brands growing ever more mega. A time when Unilever, Procter & Gamble, Reckitt Benckiser, Diageo and their like were attempting to impose an elite portfolio on a universal consumer. ‘Think global, act local’ was the fashionable catchphrase. But, increasingly, the ‘local’ became buried in ‘global’ megalomania. National marketing teams found their authority eroded by regional and eventually global units. The marketing director as board director and, increasingly, as CMO in the ‘C-suite’, was the great talk of the day."

     

    https://www.marketingweek.com/marketing-ages-1990s-calm-digital-storm/

     

    Μετά τα 90s χάθηκαν οι αρχές που χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι, γιατί ανέλαβε το μάρκετινγκ πράγματα για τα οποία δεν είχε ούτε γνώση ούτε πείρα. Το μάρκετινγκ το κάνουν πλέον μη δημιουργικοί που δεν ξέρουν τα βασικά, όχι δημιουργικοί που αναγκάζονται να ασχοληθούν με αυτό. Και πάμε στο χειρότερο όσο περνάει ο χρόνος.

     

    Υπάρχει η μείωση ρίσκου του μάρκετινγκ που συγκρούεται με την αρχή της δημιουργικότητας. Η δημιουργικότητα προκύπτει πάντα από νέο υλικό οπότε έχει ρίσκο απ' τη φύση της. Δε μπορείς να τη βγάλεις με ασφαλείς λύσεις, επαναλήψεις, ριμέικ και κατάλογο απ' το παρελθόν. Πρέπει να ρισκάρεις σε νέο υλικό. Κανείς δεν έκανε τίποτε σπουδαίο σε συνθήκες απόλυτης ασφάλειας. Όταν κάνεις την ασφάλεια κουλτούρα σε έναν οργανισμό που πουλάει δημιουργικότητα, τα πράγματα παίρνουν την κάτω βόλτα και μια μέρα χάνεις και την ασφάλεια που έψαχνες.

     

    Υπάρχει και η αρχή της διαθεσιμότητας. Όταν κάτι το εκθέτεις, μειώνεις την αξία του. Όταν έπρεπε να πληρώσεις εισιτήριο για να δεις ένας ηθοποιό, ο ηθοποιός είχε αξία. Όταν τον φθείρεις στα μέσα συνεχώς με την προσδοκία ότι θα οδηγήσει αυτό κόσμο στο ταμείο, και φθείρει και ο ίδιος τον εαυτό του καθημερινά, έχετε χάσει όλοι τη μπάλλα. Ο ηθοποιός γίνεται influencer και διαφημιστής αντί να κάνει τη δουλειά του, να φέρνει κόσμο στο σινεμά. Είναι ουσιαστική αλλαγή ρόλου. Η προέλευση του εισοδήματός σου δείχνει ποιο είναι το πραγματικό επάγγελμά σου.

     

    Τελευταία υπάρχει και κακή χρήση exploitation. Εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν στα σενάρια οποιοδήποτε θέμα απασχολεί την κοινή γνώμη για πα πάρουν δημοσιότητα, όταν φυσικά υπάρχει έντονη συζήτηση γι αυτό. Το exploitation όμως δε γίνεται έτσι. Exploitation ενός πράγματος κάνεις μόνο αν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις εσύ και δε μπορούνοι άλλοι. Μπορείς πχ να βάλεις πολλή βία στον κινηματογράφο αλλά λίγη στην τηλεόραση, οπότε κάνεις exploitation βίας στον κινηματογράφο. Αν προσπαθήσεις να κάνεις exploitation σε κάτι που δε δίνει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, το κοινό σε βαριέται και ρίχνεις και την ποιότητα συνολικά με την έμφαση σε κάτι που δεν παράγει ποιότητα από μόνο του. Exploitation στα κοινωνικά ζητήματα, τον φεμινισμό, την ταυτότητα του φύλου κλπ είναι αδύνατο να κρατήσει πολύ εκ των πραγμάτων, γιατί γίνεται παντού σε σημείο κορεσμού. Στην Ελλάδα πουλάει ακόμα στην τηλεόραση, αλλά στο εξωτερικό το πρόβλημα έχει εμφανιστεί ήδη, σε σημείο που απασχολεί και τους κριτικούς.

     

    • Like 2
    • Respect 2
  4. O Thanos δεν είναι κακός. Ο κακός έχει κίνητρο το προσωπικό κέρδος ή είναι απλά κτηνώδης, δηλαδή έχει φύση κατώτερη του ανθρώπου και δε χρειάζεται καν κάποιο κέρδος. Ο Θάνος αντίθετα, επιδιώκει το καλό του σύμπαντος, και θα θυσίαζε και τον εαυτό του γι αυτό, απλά θεωρεί ασήμαντα τα ανθρώπινα δικαιώματα μπροστά στο στόχο του. Αυτό τον τοποθετεί στην ίδια κατηγορία με όσους είχαν την ίδια οπτική, ότι το κοινό καλό κάποιας αφηρημένης έννοιας όπως το σύμπαν ή το κράτος είναι πιο σημαντικό απ' τα ανθρώπινα δικαιώματα, πχ τον Χίτλερ.

     

    Ο Darkseid έχει τις ίδιες απόψεις για το θέμα των αθρωπίνων δικαιώματων, αλλά είναι και κακός, γιατί επιδιώκει το προσωπικό κέρδος. Υπεραναπληρώνει κάποιες ελλείψεις που τον σημάδεψαν, όπως οι περισσότεροι που έχουν αυτές τις απόψεις. Αυτό το κάνουν φυσικά και οι καλοί, οι ήρωες.

     

    Είναι πολύ ενδιαφέρον στην προσέγγιση αυτών των θεμάτων στη μυθοπλασία το ότι ο συγγραφέας φτιάχνει τον κακό να εκφράζει τις απόψεις που θέλει να χτυπήσει, και αυτοί που έχουν τις απόψεις που θέλει να χτυπήσει χρωματίζουν τον χαρακτήρα ως απλά κακό, ή τον δαιμονποιούν, ώστε να μη χτυπηθούν οι απόψεις που είναι το πραγματικό κίνητρό του. Είναι δεδομένο ότι έχει κερδίσει τη μάχη ο Thanos κι αυτός που τον έφτιαξε.

    • Like 2
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.