Θρηνωδός

Ήταν να μη γίνει η αρχή. Από τότε που η Ντίσνεϊ ήλθε σε συμφωνία με τη Μάρβελ, αποκτώντας τα δικαιώματα μεταφοράς των ηρώων της στον κινηματογράφο, η μεγάλη οθόνη κατακλύστηκε από υπερ-ήρωες. Αφού πάνε τόσο καλά οι εισπράξεις, εννοείται. Τελευταίο δείγμα σε αυτή την -τέως χάρτινη- παρέλαση, ο ΑΝΤ-ΜΑΝ που από την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες. Είναι ένας ήρωας που έκανε το ντεμπούτο του πριν από 53 ολόκληρα χρόνια, ανήκοντας στη δεύτερη γενιά των υπερ-ηρώων που λανσάρισε η Μάρβελ. Δημιούργημα -και αυτός- του Σταν Λι στο ευφάνταστο σενάριο και Τζακ Κίρμπι στη στιβαρή εικονογράφηση. Ο Άνθρωπος-Μυρμήγκι ήταν ένας ήρωας αλλιώτικος από τους άλλους. Όπως λέει και το όνομά του, είχε τη δυνατότητα να μικραίνει φθάνοντας σε μέγεθος μερμηγκιού και αποκτώντας, την ίδια στιγμή, υπεράνθρωπες δυνάμεις. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι οι δυνάμεις του δεν τον βοήθησαν πολύ. Στην πορεία ο ήρωας άλλαξε αρκετές φορές ταυτότητα, με τους αντικαταστάτες του σε αυτή τη σκυταλοδρομία, να αλλάζουν αργότερα και πεδίο δράσης. Από τις αυτόνομες περιπέτειες ο ΑΝΤ-ΜΑΝ πέρασε στην ομαδική δράση, ως ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών (παρέα, τότε, με την αγαπημένη και πολύτιμη βοηθό του, Σφήκα, τον Άιρον Μαν και τον Θορ). Φθάνοντας στους μπλοκμπάστερ καιρούς μας, σήμανε η ώρα για την επαναφορά (και) αυτού του ήρωα. Όλα βάση μιας καλά μελετημένης στρατηγικής, που σερβίρει τον ένα ήρωα (ή πολλούς μαζί) μετά τον άλλο. Η κινηματογραφική μεταφορά του ΑΝΤ-ΜΑΝ ήταν ένα από τα πρώτα πρότζεκτ της Μάρβελ, όταν απέκτησε δικά της κινηματογραφικά στούντιο. Παρότι ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών, ο ήρωας αυτός εμφανίζεται στην οθόνη με σχετική καθυστέρηση: είναι ο τελευταίος στη δεύτερη φάση παραγωγής της εταιρείας, αμέσως μετά το πρόσφατο «Εκδικητές: Η εποχή του Ultron» από το οποίο απουσίαζε. Του έμεινε τουλάχιστον η παρηγοριά ότι, με βάση το κόμικς, ο φοβερός Ultron υπήρξε δικό του δημιούργημα. Η ταινία κράτησε λίγα πράγματα από το κόμικς. Διατήρησε, για παράδειγμα, τα σχεδιαστικά περιγράμματα που άφηνε το σώμα του ήρωα, όταν σμίκραινε στις εικονογραφημένες σελίδες. Έχει τον εμπνευστή και δημιουργό του ήρωα, Σταν Λι, σε μια σύντομη εμφάνιση μπροστά από τον φακό (υποδύεται έναν μπάρμαν, αλλά αυτό είναι κάτι που ο βετεράνος της Μάρβελ έχει επαναλάβει και σε παλαιότερες ταινίες με ήρωες της εταιρείας). Το ΑΝΤ-ΜΑΝ διαθέτει και κάποια εσωτερικά αστεία που έχουν την πλάκα τους. Για παράδειγμα, η «κακή» της ιστορίας ονομάζεται Darren Cross. Τα αρχικά της οποίας, όλως τυχαίως, είναι όμοια με της αντίπαλης εκδοτικής εταιρίας (D.C.) Κατά τα λοιπά, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα ειδικά εφέ ανέλαβαν να μετατρέψουν το χάρτινο σύμπαν του ήρωα σε μια πειστική εικονική πραγματικότητα. Ο «Στρατιώτης στο μέγεθος ενός εντόμου», όπως είναι το σλόγκαν της ταινίας, καταβυθίζεται στην κλίμακα των μυρμηγκιών, αντιμετωπίζοντας τις απειλές ενός «ασήμαντου» μικρόκοσμου. Τα μυρμήγκια, πάντως, είναι λιγότερα φοβερά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Σε αυτό έβαλε το χεράκι της η Ντίσνεϊ, που παραμένει αταλάντευτη στην παλιά της συνταγή με ταινίες για όλη την οικογένεια. Στην προκειμένη περίπτωση, τα μυρμήγκια σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνουν λιγότερο φρικαλέα και περισσότερο φιλικά στη ματιά. Όσο για τις κινήσεις τους, σίγουρα δεν έχουν τη σβελτάδα των θηρευτών, των στρατιωτών ή των εργατών της αποικίας των εντόμων. Αντίθετα, οι κινήσεις τους επιβραδύνθηκαν για να δείχνουν περισσότερο «ευγενή» απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Πηγή

Yar Mates! Το Anne Bonnie είναι μια ongoing σειρά σε σχέδιο και σενάριο του Tim Yates. Ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2014 από την Blue Juice Comics και μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 5 τεύχη. Αναμένεται το πρώτο TPB που θα περιέχει τα 5 τεύχη και θα κυκλοφορήσει μετά το 6ο (βγαίνει στις 7 Οκτώβρη). Υπόθεση: Μία εναλλακτική ιστορία της πιο γνωστής πειρατίνας όλων των εποχών. Η Anne Bonny (στο κόμικ το όνομά της είναι γραμμένο Bonnie) ήταν Ιρλανδή που, όντας σύντροφος του επίσης γνωστού John "Calico Jack" Rackham δρούσε ως πειρατής στην Καραϊβική τον 18ο αιώνα [Περισσότερες πληροφορίες για τον πραγματικό χαρακτήρα εδώ]. Στο κόμικ γίνεται μια μείξη της πραγματικής ιστορίας και αρκετής φαντασίας. Η υπόθεση ακολουθεί την Αριάνα, μια ορφανή κοπέλα που ζει στο "Φλεγόμενο Φρούριο", το κέντρο εκπαίδευσης του επίλεκτου μαγικού σώματος των Magi. Η Αριάνα, όντας κλεισμένη όλη της τη ζωή πίσω από πέτρινους τοίχους και ακούγοντας ιστορίες για πειρατές, θησαυρούς και περιπέτειες, είχε ένα και μοναδικό όνειρο: Όταν μεγαλώσει να μπει στην υπηρεσία της ακριβοδίκαιης και αδέκαστης Anne Bonnie, που μαζί με το πλήρωμα της των Επίλεκτων 7, κρατούσε τις ισορροπίες μεταξύ των εμπόρων και των πειρατών. Το όνειρο της γίνεται πραγματικότητα όταν στα περίπου 17 της χρόνια, ανακαλύπτει στις δαιδαλώδεις σπηλιές κάτω από το φλεγόμενο φρούριο ένα μυστήριο πλοίο. Με την χρήση ενός μαγεμένου κλειδιού που είχε εναποθέσει στην προστασία της ο πολύ καλός της φίλος και πρώην πειρατής, Shen, το πλοίο "ξυπνά" και all hell breaks loose. Χαρακτήρες: Ariana: Επιπόλαιη, πεισματάρα, δραστήρια, αυθεντική. Η μικρή Αριάνα βρίσκεται από την βαρεμάρα της στεριάς σε ένα μυθικό πλοίο και μια ζωή γεμάτη θαλάσσιες περιπέτειες. Έχω κάποιες υποψίες για το από που κρατάει η σκούφια της αλλά σπόιλερ νοτ κουλ οπότε διαβάστε. Σίγουρα προς το τέλος του 5ου τεύχους θα σχηματίσετε και σεις μια παρόμοια άποψη. Finn: Σκλάβος της Βασίλισσας των ξωτικών (ναι πειρατές και ξωτικά μαζί, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς) ο οποίος αποφάσισε να ξεφύγει από αυτή τη ζωή και να βρει την ελευθερία του στη θάλασσα. Μαζί με την βοήθεια της Αριάνα ξεφεύγει από τα ξωτικά και στρατολογείται στο πλήρωμα της. Παίζει και ένα μικρό πίτσι πίτσι μεταξύ τους. Shen Kenoshi: Πρώην (?) πειρατής, ήταν η μοναδική γονεϊκή φιγούρα που είχε η Αριάνα από τότε που έχασε τους γονείς της και έμεινε στο φρούριο. Ο τύπος φαίνεται scullywag παλιάς κοπής και αναμένω πολύ μεγάλο background από τον δημιουργό για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Όσο κι αν προσπαθεί να αποτρέψει την Αριάνα από την πειρατική ζωή, καταλαβαίνεις ότι κατά βάθος γουστάρει που είναι στο στοιχείο της. Mary Reed: Ήταν στο πλήρωμα της Anne Bonnie πριν εκείνη εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Πλέον ζει στο Portville, μια φιλήσυχη πόλη που πληρώνει φόρους στους πειρατές για προστασία, και δουλεύει στο λιμάνι φορτώνοντας και ξεφορτώνοντας πλοία. Είναι εμπνευσμένη κι αυτή από πραγματική φιγούρα, την πειρατίνα και σύμμαχο της Bonnie, Mary Read. Ενδεικτικά 2 σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Ανάλαφρο και αστείο, το κόμικ του Yates ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Όχι κανένα αριστούργημα, αλλά ευκολοδιάβαστο, με προσεγμένο σενάριο και δομή χαρακτήρων, δεν καταλαβαίνεις για πότε διάβασες και τα 5 τευχάκια που έχουν βγει. Για ένα χαλαρό απόγευμα αξίζει τον κόπο, ειδικά αν είστε φαν των πειρατών . Το σχέδιο καρτουνίστικο και χαριτωμένο, μου άρεσαν και οι χρωματισμοί, παρόλο που δεν είμαι και τόσο υπέρ των ψηφιακών. Το μόνο που με ξένισε κάτι τις, ήταν ότι σε μερικές φάσεις η έφηβη Αριάνα χρησιμοποιούσε ατάκες και συμπεριφερόταν λες και βγήκε από cast του American Pie. Δεν κολλάει όταν είναι βουτηγμένη στο χρυσάφι μέσα στο πειρατικό της πλοίο να λέει "Jeez!". Μικρό το κακό. Διαβάστε ανεπιφύλαχτα.

Ευχαριστώ Andysaurus και από δω, θα έχω το μυαλό μου αν πέσει κάτι στα χέρια μου από τις αναζητήσεις σου, να ανταποδώσω.

Όταν λες θα πουληθούν, υποθέτω ότι εννοείς εκτός φόρουμ ε; Γιατί αν ισχύει και για τα μέλη θα με ενδιέφερε αυτό ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ (ΤΟ) (1987)Εκδοτική: ΒΑΒΕΛ : 1 Κατ. 9 το ζαχαρώνω καιρό αλλά είδα τις αναζητήσεις σου και δυστυχώς δεν έχω κάτι. Οπότε περίμενα σε περίπτωση που θα το γυρνούσες στις πωλήσεις.

Το νέο βιβλίο των συντελεστών του Logicomix, εκθειάζεται από τα αμερικανικά Μέσα δύο ημέρες μετά την κυκλοφορία του στις ΗΠΑ Δημοκρατία Στην αρχαία Ελλάδα, ένας μικρός αθηναϊκός στρατός προσπαθεί να κοιμηθεί το βράδυ πριν από μια μεγάλη μάχη με τον Ξέρξη και τις περσικές ορδές του. Οι Αθηναίοι στρατιώτες δε μπορούν να κοιμηθούν, έτσι ένας από αυτούς ξεκινά να λέει μια ιστορία. Μια ιστορία για το θάρρος, για τη μάχη, και για το τίμημα της ελευθερίας. Κάπως έτσι ξεκινά το νέο κόμικ Democracy (Δημοκρατία) του Illustrator Αλέκου Παπαδάτου και του συγγραφέα Αβραάμ Κάουα, οι οποίοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο πολύ επιτυχημένο Logicomix. «Ποτέ δεν έχω διαβάσει κάτι τόσο έξυπνο, που να συμπυκνώνει τέλεια το παράδοξο της ανθρώπινης επιθυμίας» Το κόμικ που κυκλοφόρησε στις 15 Σεπτεμβρίου στην Αμερική, εκθειάστηκε από τα αμερικανικά Μέσα ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάς και το αντίπαλον δέος των "300" του Frank Miller. «Ποτέ δεν έχω διαβάσει κάτι τόσο έξυπνο, που να συμπυκνώνει τέλεια το παράδοξο της ανθρώπινης επιθυμίας -την ανάγκη να είναι κάποιος ελεύθερος αλλά να νιώθει και ασφαλής- και πως ακόμη και οι ευγενείς ιδέες συχνά απαιτούν πονηριά, θάρρος, ακόμη και αιματοχυσία για να επιτευχθούν. Αλλά για όλα αυτά το Democracy παλεύει με την πολιτική και την ιστορία και παρά τα σοβαρά θέματα, όλη η ιστορία που διαδραματίζεται είναι προσιτή, διασκεδαστική και προσωπική, γεμάτη με Θεούς, δράση, ρομαντισμό και άλλα. Είναι διασκεδαστικό, είναι σπαρακτικό -προκλητικό και τραγικό- και είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα graphic novels που περίμενα να διαβάσω όλο το χρόνο» γράφει στην κριτική του ο Rob Bricken για το io9. Ο Illustrator Αλέκος Παπαδάτος - φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO «Το λαμπρό Graphic Novel Democracy του Αλέκου Παπαδάτου και του Αβραάμ Κάουα, είναι ένας έξοχος τρόπος να μάθετε για τη Δημοκρατία» γράφει το nyjournalofbooks. «Το Democracy δεν είναι ένα βιβλίο κινουμένων σχεδίων, αλλά ένα ιστορικό μυθιστόρημα που επικεντρώνεται σε ένα φανταστικό χαρακτήρα, ο οποίος, στις παραμονές της μάχης του Μαραθώνα (490 π.Χ.) όταν οι Αθηναίοι υπερασπίστηκαν επιτυχώς τη γη τους ενάντια στους Πέρσες, αναφέρει στους συντρόφους του την προσωπική του ιστορία ως μάρτυρας στη γέννηση της δημοκρατίας. Σε κάθε βιβλιοθήκη με σπουδαία graphic novels, το Democracy μπορεί δικαίως να τοποθετηθεί στο ράφι με το Maus του Αρτ Σπίγκελμαν και το Persepolis της Μαριάν Σατραπί. Στην πραγματικότητα, το Democracy πρέπει να μπει σε κάθε βιβλιοθήκη με σπουδαία βιβλία κάθε είδους» τονίζει στην κριτική του ο Steven Paul Leiva. «Όπως το Logicomix, έτσι και το Democracy είναι ένας πανέξυπνος τρόπος καμουφλαρισμένης εκπαίδευσης» Στο publishersweekly διαβάζουμε «Ο Αλέκος Παπαδάτος και η Aνί ντι Ντoνά, με το συγγραφέα και ακαδημαϊκό Αβραάμ Κάουα, συντελεστές του επιτυχημένου Logicomix, μεταφέρουν τη διορατική και διασκεδαστική ιστορία για τις ρίζες της δημοκρατίας. Αυτό το ταξίδι είναι ένα έπος και συγκρίνεται με έπη όπως οι 300 του Frank Miller. Γεμάτες ζωντάνια και ενεργητικότητα οι εικόνες του Παπαδάτου φωτίζουν μάχες, συμμαχίες, πολιτικές μηχανορραφίες, και ζωντανές προσωπικότητες, ενώ ο έντονος χρωματισμός της Ντι Ντονά είναι λαμπρά πλούσιος χωρίς ίχνος επιδεικτικότητας. Όπως το Logicomix, έτσι και το Democracy είναι ένας πανέξυπνος τρόπος καμουφλαρισμένης εκπαίδευσης». Δημοκρατία «Είναι πολύ φρέσκο ακόμη» τονίζει στο LIFO.gr o Αλέκος Παπαδάτος. «Οι πρώτες κριτικές είναι ιδιαίτερα κολακευτικές και έχουν ενθουσιάσει τόσο εμένα, όσο και τη σύζυγό μου Ανί Ντι Ντονά. Ελπίζω να έχει την ίδια ανταπόκριση όπως το Logicomix, φαντάζομαι πως η φόρα του Logicomix θα δώσει ώθηση στη Δημοκρατία. Δεν θα υπάρχει ουσιαστικά αυτό το πρώτο σάστισμα των αναγνωστών όπως στο Logicomix». «Όσον αφορά την Ελλάδα, στην οποία το βιβλίο θα κυκλοφορήσει αρχές του Οκτώβρη, ο κ Παπαδάτος εξηγεί: «Θέλω στην Ελλάδα να διαβαστεί η Δημοκρατία και από ανθρώπους που δεν διαβάζουν κόμικς. Ξέρετε τα κόμικς έχουν συνδυαστεί με υπερήρωες, σεξ, αρκετή βία και φυσικά φαντασία. Εμείς καταφέραμε να αποφύγουμε αυτά τα κλισέ. Η Δημοκρατία, είναι μια ιστορία που μπορεί να δώσει πολλά πράγματα στον αναγνώστη. Δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει τα γεγονότα. Δεν υπάρχουν θολά σημεία. Ακόμη και από την ηλικία των 12 χρόνων, η ιστορία μπορεί να γίνει εντελώς κατανοητή. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, το βιβλίο μεταφέρει πολύ περισσότερα μηνύματα» καταλήγει ο κ Παπαδάτος. Τι είχε πει τον Μάιο στην έντυπη LIFO ο Αλέκος Παπαδάτος για τη "Δημοκρατία" «Πριν ακόμα τελειώσουμε το Logicomix, έψαχνα για μια ιστορία που θα ενδιέφερε και θα ενέπνεε κι άλλους εκτός από μένα. Και στο μέλλον, αν υπάρξει άλλο κόμικ, με την ίδια λογική θα γίνει, παρόλο που επιχειρηματικά δεν είναι ό,τι σοφότερο. Πώς φτάσαμε στον Χρυσό Αιώνα; Να τι εξηγείται εδώ: η ιστορία της θεμελίωσης της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα, που ουσιαστικά μάς είναι άγνωστη, χάρη στη συνάντηση δυό συνιστωσών. Από τη μία, έχουμε την πολιτική ωρίμανση μιας κοινωνίας που υπέφερε από τυραννικά καθεστώτα κι αναζητούσε την αλλαγή χωρίς να ξέρει πώς και με ποιον, και από την άλλη, την παρουσία ενός ανθρώπου από την κοινωνική ελίτ, του Κλεισθένη, που συλλαμβάνει την ανάγκη του καιρού του και τη μεταφράζει σε κάτι υλοποιήσιμο. Χάρη στις δικές του μεταρρυθμίσεις, τον 6ο αι. π.Χ, δόθηκε η δυνατότητα να εκπροσωπούνται στον δήμο και άνθρωποι που δεν έχουν αριστοκρατική καταγωγή. Γι' αυτό κέρδισαν έπειτα οι Αθηναίοι τη Μάχη του Μαραθώνα, παρόλο που ο στρατός τους ήταν πολύ μικρότερος. Επειδή πολεμούσαν για τις οικογένειες και τους θεσμούς τους, ενώ οι Πέρσες πολεμούσαν επειδή είχαν από πάνω τους τον βούρδουλα». To graphic novel Democracy των Αλέκου Παπαδάτου, Abraham Kawa και Aνί ντι Ντoνά θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα την πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη από τις εκδόσεις Ίκαρος. Πηγή

Χμ....χμ...χμ... Δεν έχω λόγια για αυτό το σχέδιο. Παίζει να είναι και στα καλύτερα κόμικ που έχω διαβάσει ποτέ. Γενικά, από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω δει ποτέ, εννοώντας και μη-κόμικ. Είναι όντως πίνακες ζωγραφικής. Η ιστορία ανθρώπινη, πρωτότυπη και αρτιότατα εκτελεσμένη. Δεν είχα ξαναδιαβάσει υπερήρωες πριν από το Marvels και κατάλαβα από τις πρώτες σελίδες ότι αν υπάρχει κάτι να με πείσει να ασχοληθώ με τα κολάν, θα είναι αυτό. Πολλές φορές με έβαλε στην διαδικασία να μπω στην θέση του άμεσα εμπλεκόμενου σε ένα κόσμο όπου θα αισθανόμουν αυξανόμενα μικρός μπροστά στα θαύματα/τέρατα, και με φόβισε η ιδέα. Οπότε, ένα ανάγνωσμα τόσο έντονα διεισδυτικό το θεωρώ αυτόματα επιτυχία. Παρόλο που αρκετά πράγματα δεν τα ένιωσα όπως ένας φαν των υπερηρωικών που ξέρει το υπόβαθρο των γεγονότων, δεν με κράτησε καθόλου πίσω από το να ψυχαγωγηθώ. Ίσα ίσα που έψαξα στο φόρουμ παλιά τεύχη για να δω πως συνέβησαν επί Kirby τα συγκεκριμένα συμβάντα. Πέτυχε τον σκοπό του γιατί με έκανε να ψάξω και την συνέχεια του, το Eye of the Camera, αλλά και άλλες δουλειές των δημιουργών (ειδικά του Ross), κυρίως το Kingdom come. Αξίζουν πάρα πολλά μπράβο στους συντελεστές γιατί είναι κόμικς από τα λίγα, και στην Anubis γιατί το δέσιμο, τα extra, η ποιότητα του χαρτιού δηλώνουν επαγγελματικότατη δουλειά και σε φθηνή τιμή. Βάζω σχεδόν ποτέ βαθμούς σε κόμικ, γιατί το θεωρώ υποκειμενικό και φαιδρό ανάλογα την περίπτωση, αλλά το συγκεκριμένο αξίζει μια εξαίρεση, με ένα γεμάτο 10/10. Υ.Γ. Ίσως να μην διάβασα την σκηνή όπως έπρεπε, αλλά στο σημείο που έχουν στριμώξει τους μεταλλαγμένους, ο φωτογράφος (που είχε ήδη συνειδητοποιήσει την χρησιμότητα των ηρώων και την ευγνωμοσύνη που έπρεπε να δέχονται από τους ανθρώπους), γιατί πέταξε το τούβλο σε έναν από αυτούς; Έπεσε θύμα του mob mentality; Γιατί αλλιώς μου φάνηκε τελείως αψυχολόγητο. Υ.Γ.2 Δεν θυμάμαι ποιος δυστυχώς, αλλά κάποιος από το φόρουμ μου το είχε προτείνει αυτό το άλμπουμ πολύ καιρό πριν. Ευχαριστώ ανώνυμε ευεργέτη!

Ε τα κακόμοιρα τα manga τα άκουσαν πάλι.. Μία φορά ωρέ παλικάρια δεν έχει έρθει mangaka με όνομα στα πάτρια εδάφη, να χαρούμε και εμείς λίγο και να πάρουμε καμιά υπογραφή για τα (ψηφιακά) manga μας.. Οι cosplayers με κοτσίδια, γλυφιτζούρια σε μέγεθος ρόδας τριαξονικού και κάλτσες τεντόπανα δεν θεωρούνται ούτε στο ελάχιστο κοντά σε εκείνη τη κουλτούρα. Για τα κολάν πείτε ότι θέλετε, αλλά ένα manga festival έχουμε όλο κι όλο και αυτό λειψό. Υ.Γ. Όταν έρθει ένας δημιουργός στο μέγεθος του Rosa και του Καβατσάνο, ένας Toriyama, ένας Kubo, μία Yuki, να το συζητήσουμε ξανά.

Το θέμα αυτό, είναι κάτι που με έχει απασχολήσει κατά καιρούς αρκετές φορές και σήμερα με αφορμή μια συζήτηση στη λέσχη με τον αγαπητό μπλεκ-οχτυπημένο Δημοσθένη, θα εκθέσω την άποψη μου εδώ. Θα ήθελα τις γνώμες σας, τις εμπειρίες και τα λάθη που κάνατε κατά καιρούς (γιατί σίγουρα έχετε και έχω, κάνει λάθη). Μπορεί να έχει δημιουργηθεί κάποτε παρόμοιο νήμα, αλλά όσο και να έψαξα δεν το βρήκα (και δεν έψαξα επιφανειακά). Δεν αμφιβάλλω ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται δεκαετίες με το αντικείμενο, έχουν ξοδέψει περιουσίες και χρόνο από την προσωπική τους ζωή για να κάνουν το χόμπυ τους πραγματικότητα. Παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου, δυστυχώς ή ευτυχώς έζησα την κατάσταση του μικροβίου του συλλέκτη στην μέγιστη έκταση της και για πολύ παραπάνω καιρό απ'όσο μπορούσα να το υποστηρίξω, είτε οικονομικά είτε εγκεφαλικά. Ως παράδειγμα, δεν θα φέρω τα κόμικς, γιατί είναι κάτι με το οποίο άρχισα να ασχολούμαι "συστηματικά" τον περασμένο Δεκέμβριο. Θα εστιάσω στα βινύλια, στα οποία ισχύουν οι ίδιοι πάνω κάτω άγραφοι κανόνες, γιατί η συλλογή είναι συλλογή ανεξαρτήτως του αντικειμένου αυτού καθεαυτού. Άρχισα να ασχολούμαι με την συλλογή βινυλίων από αρκετά μικρή ηλικία, κοντά στα 12, όπου ρουφούσα κάθε πληροφορία σαν σφουγγάρι. Από άρθρα, βιβλία και ίντερνετ μέχρι γνώμες και συζητήσεις ώρες επί των ωρών με άτομα γνώστες που ευτυχώς δεν είχαν πετριά της εκλεκτότητας που δίνει η ειδικευμένη γνώση απέναντι στον καινούργιο και άβγαλτο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τα γούστα μου άλλαξαν και έβαζα στόχο όλο και πιο ακριβά και δυσεύρετα κομμάτια (για τον χ ,ψ λόγο που δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ). Πάντως μέσες άκρες τα ιδιώματα είναι τα ίδια: ένα μικρό τυράζ, ένας έμπορος που κράτησε για δεκαετίες στοκ κρυμμένο για να μεταβάλει την αγορά, ένα τυπογραφικό λάθος, μέχρι και η διαφορά στην απόσταση μεταξύ δύο γραμμάτων στην εκτύπωση του label του δίσκου επηρεάζουν την τιμή. Αυτό με έβαλε σε μια διαδικασία να στοχεύω πράγματα τα οποία κόστιζαν υπερβολικά αρκετά χρήματα, όντας πραγματιστικά "τυφλός" στην μεγαλύτερη εικόνα. Αυτή είναι μια παγίδα στην οποία έπεσα ουκ ολίγες φορές, κυνηγώντας π.χ. ένα βινύλιο 50 ετών που κυκλοφορούσε σε 1000 κομμάτια σε όλο τον κόσμο, όταν μπορούσα να πάρω μια αντίστοιχη επανέκδοση με το 1/30 της τιμής. Δεν συζητάω προφανώς για πρακτική διαφορά (κάποιοι δίσκοι ακούγονται καλύτερα λόγω υλικού, πρέσας, εργοστασίου και αξίζουν το κάτι παραπάνω αν έχεις ένα ηχοσύστημα που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστά τους) αλλά για ιδεατή. Στα μάτια μου, ως συλλέκτης, έπρεπε απλά να έχω αυτό το αντικείμενο, γιατί μετά δεν θα το είχε ο άλλος και αυτό με διαφοροποιούσε υποσυνείδητα. Και εδώ ακριβώς έγκειται η παγίδα. Όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία όχι μόνο να χάνεις το δάσος και να βλέπεις το δέντρο, αλλά να χάνεις ακόμα και το δέντρο, η κατάσταση παίρνει μια άσχημη τροπή. Μπαίνεις σε τρυπάκι να αγοράζεις για να έχεις και όχι για να χρησιμοποιείς. Όσο αστείο είναι να αγοράσεις ένα δίσκο και να μην το βάλεις να παίζει για αυτή την απειροελάχιστη ζημιά που θα πάθει, άλλο τόσο είναι να αγοράσεις ένα κόμικ και να μην το διαβάζεις επειδή ανοίγει η ράχη του και καταστρέφεται. Στο κάτω κάτω, είναι πλαστικό και χαρτί. Δεν αντιλέγω ότι κάποιες φορές (οι οποίες πρέπει να είναι λίγες) θα χτυπήσεις κάτι που δεν θα βρεις άλλη ευκαιρία να αποκτήσεις, αλλά όταν αυτό τίνει να γίνεται η νόρμα και όχι η εξαίρεση, μόνο σε φθείρει. Το θέμα δεν είναι οικονομικό. Είτε έχεις τα λεφτά να αγοράζεις ένα κόμικ των 150 - 200 ευρώ κάθε μέρα είτε μία φορά στην πενταετία, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Δεν παύει να είναι ένα αντικείμενο, του οποίου εν τέλει πληρώνεις την ανάμνηση της αγοράς παρά οτιδήποτε άλλο. Έτυχε κάποτε να κάνω μια πολύ χρήσιμη κουβέντα με έναν άνθρωπο (είχε γράψει και ένα άρθρο για την αρρώστια του συλλέκτη αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το βρω) ο οποίος μάζευε βινύλια για 35 χρόνια. Η συλλογή του ήταν από τις καλύτερες στον κόσμο και πραγματικά άξιζε όχι μία αλλά πολλές περιουσίες. Την είδα με τα μάτια μου και είχα χαζέψει για αρκετή ώρα. Αυτός λοιπόν, έφτασε σε σημείο να τα πουλήσει ξαφνικά όλα. Δεν λέω ότι θα έπρεπε να το κάνει, αλλά προσωπικά μου αφήνει τροφή για σκέψη το ότι το έκανε, γιατί ξέρω ότι τους δίσκους του τους αγόραζε έναν έναν με αγάπη και αφοσίωση. Βάλτε λοιπόν όπου δίσκος την λέξη κόμικς και αναλογιστείτε. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι τα παραπάνω αποτελούν προσωπική άποψη και δεν έχουν σκοπό να κρίνουν κανέναν, μιας και εγώ ο ίδιος δεν σταμάτησα να συλλέγω δίσκους ή κόμικς. Το κείμενο στοχεύει περισσότερο σε νέους ανθρώπους που μέσω της εμπειρίας μου τα τελευταία 11 χρόνια μέσα σε αυτή την, ευχάριστη στο μεγαλύτερο ποσοστό, διαδικασία, παρακινώ τώρα στο ξεκίνημα των συλλογών τους να αναρωτηθούν. Αξίζει να πάρω κάτι για να πω ότι το έχω ενώ με τα ίδια χρήματα αγοράζω 10 πράγματα παραπάνω; Αξίζει τον κόπο να θυσιάσω καταστάσεις που ίσως δεν θα ξαναέρθουν για τον ίδιο λόγο; Καταστάσεις από το να κεράσω μια μπύρα ένα φίλο που έχω να δω καιρό μέχρι να πάω ένα ταξίδι που ίσως αργότερα να μην μπορώ. Έχοντας κάνει παρόμοια λάθη παλιότερα, λέω με πλήρη επίγνωση ότι δεν αξίζει. Να αγοράζουμε κόμικς ναι, να αγοράζουμε ότι μας κάνει να γουστάρουμε βασικά. Αλλά να το κάνουμε γιατί μας ευχαριστεί και το μοιραζόμαστε ακόμα και με τον εαυτό μας, και όχι για να το κλειδώσουμε πίσω από μια βιτρίνα και να το χαϊδεύουμε κάθε φορά που φοβόμαστε ότι ίσως δεν ήταν και σωστή επιλογή. Γιατί στο κάτω της γραφής, η ανάμνηση είναι ανεκτίμητη και το υλικό ευτελές. Για να ελαφρύνω το κλίμα, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έγραψα τα παραπάνω για τον Bati που μαραζώνει για τις φάλαγγες (αστειεύομαι βεβαίως βεβαίως) Ποιες είναι οι απόψεις σας; Μοιραστείτε με εμάς τους υπόλοιπους πονεμένους μια αναζήτηση σας. Καταφέρατε, ενώ σας είχε κυριεύσει, να αποβάλετε το μικρόβιο αυτό; Discuss. Αν το θέμα κριθεί καταλληλότερο για γενική συζήτηση, ας μεταφερθεί. Το έβαλα εδώ γιατί εν κατακλείδι αποτελεί μια μελέτη της ψυχολογίας ενός κομιξά/δισκά/γραμματοσημάκια και πάέι λέγοντας.

Ένας μικρός θανατάκος που σφάζει κόσμο με ξυλοπρίονο; Του είπε η γκόμενα ότι δεν τον γουστάρει και τα πήρε; Ένας πάνκης που συνειδητοποίησε ότι το πανκ πέθανε; Εντάξει προφανώς κατάλαβα ότι θύμωσε επειδή του είπε ότι αυτό που σχεδιάζει είναι ψιλο-μ@λ@κία αλλά μια μετάφραση καλά θα ήταν. GreekComics είμαστε εδώ Κυρία μου!

Όταν εγώ είχα διαθέσιμη την υπερπροσφορά με το θρυλικό 175, κάποιοι δίστασαν ενώ είχαν υποσχεθεί αυτό το εύκολο άλμπουμ του παρόντος θέματος. Τα λάθη πληρώνονται φίλοι μου. Τώρα τραβάτε τα μαλλιά σας. Αν ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα από κόμικς βρε παιδί μου.. Εδιτ: Για να απαντήσω και στην δημοσκόπηση, ομολογώ ότι έπεσα θύμα και εγώ της ξέφρενης αναζήτησης του συγκεκριμένου. Ευτυχώς μου πέρασε σχετικά γρήγορα (συνήθως κολλήματα με δυσεύρετα αντικείμενα δεν τα αποβάλω εύκολα) και κάποια στιγμή θα παραγγείλω το The Chaos Effect με 7 ευρουλάκια και καθάρισα. Εδιτ 2: Ήμουν ο πρώτος εκ των δεύτερων batigoal. Εδιτ 3: Περιμένω φώτος από τους 7 που είπαν πως το έχουν..

Σε ευχαριστώ Νεκτάριε για τα καλά σου λόγια, τόσο για τις παρουσιάσεις όσο και για το αφιέρωμα. Χαίρομαι που κάθεσαι και το διαβάζεις όλο. Τα strips του Shin - Takarajima διορθώθηκαν, είχα ποστάρει εκ παραδρομής δύο φορές την τρίτη εικόνα. Επίσης όπου υπήρχε το Δ.Π.Π. (το έβαλα έτσι από το Δεύτερος χωρίς να προσέξω ιδιαίτερα ότι παραπέμπει στο 4ος) διορθώθηκε και μπήκε Β.Π.Π.

Πήγα το πρωί. Ο χώρος πολύ μικρός, υπερβολικά θα έλεγα. Είχε 5-6 τραπέζια, το 80% ξένα υπερηρωικά (αρκετά millennium) γύρω στα 40 ΚΟΜΙΞ α' περιόδου μεγάλα νούμερα, μερικά preacher, τα 4 πρώτα camelot 3000 της Star Comics και πολλά 2000AD. Από βαβελ και παραπεντε είχε μόνο 2-3 τεύχη. Αν γουστάρετε υπερηρωες αξίζει μια βόλτα, αλλά μέχρι εκεί. Είναι μέχρι το βράδυ.

Τι; Δεν ήξερες ότι αυτός που έφτιαξε το Fullmetal Alchemist, μία από τις πιο επιτυχημένες σειρές manga παγκοσμίως, είναι γυναίκα; Δεν σε αδικώ, ούτε εγώ το ήξερα μέχρι πρότινος. Η αποκαλούμενη "J. K. Rowling" του κόσμου των manga (ο παραλληλισμός είναι εμφανής), πριν γίνει το FMA αρκετά γνωστό ώστε να αναγκαστεί να αποκαλύψει την ταυτότητά της, προτιμούσε να παρουσιάζεται μέσα από τα γραπτά της ως άνδρας. Γι'αυτό και επέλεξε το ανδρικό όνομα Hiromu αντί για το κανονικό της, Hiromi. Το πασίγνωστο Fullmetal Alchemist Η Hiromu Arakawa γεννήθηκε στις 8 Μαΐου του 1973 στην βόρεια επαρχία της Ιαπωνίας, το Hokkaido. Μεγάλωσε σε μία φάρμα με αγελάδες, ανάμεσα από τέσσερα αδέρφια (3 αδερφές και έναν μικρό αδερφό). Λόγω της αγάπης της προς τις αγελάδες, το αυτοπορτρέτο της είναι μια ασπρόμαυρη αγελαδίτσα με γυαλιά μυωπίας. Ανήκει στην δεύτερη γενιά γυναικών mangaka, έχοντας ως πρότυπο την θρυλική Rumiko Takahashi, δημιουργό των επίσης θρυλικών Ramma 1/2 και Inyuasha. Η shonen mangaka Rumiko είναι μία από τις πιο πλούσιες mangaka στην Ιαπωνία και η γυναίκα κομίστρια με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως. Λογικό λοιπόν να παίρνεις έμπνευση από ένα τέτοιο άτομο. Αρκετές shonen mangaka ακολούθησαν τα βήματα της Takahashi και Arakawa, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την Yellow Tanabe (Kekkaishi) και την Shinobu Ohtaka (Magi). Αριστερά cover art για το manga Silver Spoon και δεξιά promo για το αντίστοιχο Anime Γιατί όμως ρε Θρηνωδέ μας λες ότι η τύπισσα είχε θέμα και έκρυβε το φύλο της; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Hiromu είναι μια από τις πιο επιτυχημένες mangaka του αιώνα. Το FMA έχει πουλήσει 64 εκατομμύρια tankobon τόμους και έχει μεταφερθεί σε 2 anime και 2 live action ταινίες. Αυτός ο τίτλος, όπως και οι περισσότεροι της Hiromu, ανήκουν στην κατηγορία shonen, στοχευμένοι δηλαδή σε προεφηβικά και έφηβα αγόρια. Πλέον, ο αριθμός των γυναικών mangaka που πειραματίζονται σε κατηγορίες κυρίως shonen και λιγότερο seinen αυξάνεται ραγδαία. Ίσως σε κάποιο πιο φωτισμένο κόσμο, αυτό να μην μας εξέπληττε τόσο (όχι εμάς σαν Έλληνες, μιας και υπάρχουν αρκετές Ελληνίδες κομίστριες εδώ και χρόνια). Αν σερφάρετε ολίγον στο νετ θα δείτε πολλούς να απορούν πως γίνεται πίσω από μια σειρά σαν το FMA να κρύβεται γυναίκα δημιουργός, και αυτό γιατί υπάρχει ακόμα η εντύπωση μεταξύ των αναγνωστών ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να γράψουν "boy's stuff" ή γενικώς ιστορίες δράσης. Ας δούμε ποια είναι και η προσωπική άποψη της δημιουργού επί του θέματος σε ελεύθερη μετάφραση: "Λέγεται συχνά πως οι γυναίκες μπορούν να περιγράφουν καλύτερα τα συναισθήματα, να γράφουν διαλόγους που χτυπούν ακριβώς τα ευαίσθητα σημεία του αναγνώστη και οι άντρες ξέρουν πως να δημιουργούν ιστορίες με ανατροπές και αλλαγές. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, πιστεύω ότι είναι δύσκολο σήμερα να διαχωρίζει κάποιος μεταξύ των κατηγοριών. Κάποιοι άντρες είναι πραγματικά ικανοί να φανταστούν ευαίσθητους και σύνθετους χαρακτήρες, ενώ κάποιες γυναίκες είναι ικανές να δημιουργήσουν βίαιες σκηνές. Σήμερα ο κάθε δημιουργός έχει την ειδικότητά του. Δεν έχει σημασία αν είναι άντρας ή γυναίκα." Promo του Anime Fullmetal Alchemist:Brotherhood Κανένας δεν αρνείται ότι υπάρχουν ακόμα όρια για τις γυναίκες στα shonen. Επιστρέφω λοιπόν στο γιατί η Hiromu επέλεξε να κρύψει την ταυτότητα της πίσω από ένα αντρικό όνομα. Προφανώς δεν το έκανε για χαβαλέ, αλλά γιατί δεν ήθελε το φύλο της να αποτελέσει δικαιολογία για τους άντρες αναγνώστες να προσπερνούν την δουλειά της. Παρόλα αυτά, όπως η J. K. Rowling (εξού και η παρομοίωση) που πήρε μια παρόμοια απόφαση με την Hiromu, η δουλειά της έγινε τόσο γνωστή και επιτυχημένη που το ότι είναι γυναίκα δεν αποτελεί μυστικό. Επίσης, θεωρεί ότι ο όλο και αυξανόμενος αριθμός γυναικών shonen mangaka αποτελεί μια γενεαλογική στροφή: "Υπάρχουν γυναίκες αναγνώστριες που βρήκαν αυτά τα shonen πολύ διασκεδαστικά και πιο ενδιαφέροντα από τα συνηθισμένα shojo. Δέκα χρόνια μετά, ήμασταν αρκετά μεγάλες για να σχεδιάσουμε και φτιάξαμε αγορίστικα manga. Αυτό εξηγεί τον αυξημένο αριθμό γυναικών σχεδιαστριών στον τομέα." Αριστερά Cover Art του Demons of Shanghai και δεξιά panels από το Raiden-18 Ελπίζω να μην πιστεύετε και σεις την φήμη ότι δεν κυκλοφορεί πουθενά φωτογραφία της και όλα τα παραπάνω είναι ευφυολογίες ενός άντρα. Είναι αλήθεια ότι για πολλά χρόνια η Hiromu ζούσε μια απομονωμένη προσωπική ζωή σε σημείο που είχε δημιουργεί ένας μύθος γύρω από το άτομό της. Τελικά, η ίδια επέλεξε να αποκαλύψει πολλά στοιχεία για την ιστορία της οικογένεια της και την δική της, μέσα από τα σκίτσα της με την αγελάδα στην γαλακτοκομική φάρμα και τις συνεντεύξεις. Πλέον, απ'ότι λέει και η ίδια, μετάνιωσε που όλοι την έχουν συνδέσει με το πρώτο σκίτσο που έφτιαξε και απεικονίζει τον εαυτό της ως μια αγελάδα που φοράει το "βρακί για μάχη" (αυτό το σκίτσο υπάρχει στον πρώτο τόμο του FMA). Να μία ακόμα φώτο της διαβόητης Hiromu με μπερέ, πένα άνα χείρας και ύφος "τα κυτεί αίμα" Η Hiromu ξεκίνησε να δουλεύει ως βοηθός σεναριογράφος στο εργαστήρι του Eto Hiroyuki στην σειρά Mahojin Guru Guru και την βοήθησε πολύ στο να εξελιχθεί η φιλική σχέση με τον συγγραφέα Yashichiro Takahashi (δημιουργός του Shakugan no Shana). Τα πρώτα της βήματα στο χώρο τα έκανε με την δουλειά της Stray Dog το 1999. Έκτοτε έχει δημιουργήσει 9 τίτλους και έχει συμμετάσχει σε 14 διαφορετικές σειρές Anime ή oneshots. Fighting Panties!!! Εργογραφία Manga: 1. Stray Dog - 1999 2. Shanghai Yomakikai [Ghost Demons of Shanghai] - 2000 3. Fullmetal Alchemist [Hagane no Renkinjutsushi] - 2001/2010 4. Raiden 18 - 2005 5. Soten no Komori [A Bat in Blue Sky] - 2006 6. Hero Tales [Jushin Enbu] - 2006/2010 7. Noble Farmer [Hyakusho Kizoku] - 2006 8. Silver Spoon [Gin no Saji] - 2011 9. Sangokushi Spirits - 2012 10. The Heroic Legend of Arslan [Arusuran Senki] - 2013/ Anime: 1. Arakawa Under the Bridge x Bridge - Σχέδιο 2. Arslan Senki - Σχεδιασμός χαρακτήρων 3. Arslan Senki: Dakkan no Yaiba - Σχεδιασμός χαρακτήρων 4. Fullmetal Alchemist - Δημιουργός 5. Fullmetal Alchemist: Brotherhood - Δημιουργός 6. Fullmetal Alchemist: Brotherhood - 4-Koma Theater - Δημιουργός 7. Fullmetal Alchemist: Brotherhood Specials - Δημιουργός 8. Fullmetal Alchemist: Premium Collection - Δημιουργός 9. Fullmetal Alchemist: Reflections - Δημιουργός 10. Fullmetal Alchemist: The Conqueror of Shamballa - Δημιουργός 11. Fullmetal Alchemist: The Sacred Star of Milos - Δημιουργός 12. Gin no Saji - Δημιουργός 13. Gin no Saji 2nd Season - Δημιουργός 14. Jyuushin Enbu: Hero Tales - Δημιουργός Από τις παραπάνω δουλειές έχουν παρουσιαστεί στο GreekComics τα παρακάτω: Fullmetal Alchemist Ένα ακόμα αυτοπορτραίτο Πέρα από την δημιουργό Hiromu, η άνθρωπος Hiromu γουστάρει πολύ το Star Wars (ήθελε να αγοράσει έναν τεράστιο φουσκωτό Darth Vader) και το Indiana Jones. Όπως έχει γράψει στην εισαγωγική σελίδα του πρώτου τόμου του FMA (γενικά επικοινωνεί με τους θαυμαστές της μέσω των ίδιων των κόμικ της), την εξιτάρει το γεγονός ότι με τις B-Movies πάντα μένει άναυδη με τα περίεργα που συμβαίνουν, λέγοντας στους αναγνώστες της "αναρωτηθείτε, τι Αλχημεία είναι αυτή;". Έτσι δηλώνει και αφοσιωμένη B-Movie fan. Η σκληρή δουλεία που έριχνε στο αγρόκτημα όταν ήταν μικρή την έκανε να εκτιμήσει την αξία της και συνειδητοποιήσει ότι όσο κόπο ρίχνεις σε κάτι, τόσο πιο πολύ ανταποδίδει. Αυτό ακριβώς είναι και ένα από τα κυριότερα μηνύματα που έβαλε στο FMA, ότι "κάποιος δεν μπορεί να ελπίζει να κερδίσει κάτι χωρίς να θυσιάσει κάτι άλλο ίσης αξίας", το οποίο προσπαθεί να εφαρμόσει κάθε μέρα της ζωής της. Είναι ξεκάθαρο από την πορεία της καριέρας της ότι πάντα δούλευε έντονα και συνεχώς βάζοντας κάθε προσπάθεια σε αυτό που κάνει. Όσο δούλευε στην φάρμα, έφτιαχνε με τους φίλους της doukinshi (Ιαπωνικές αυτοεκδόσεις-φανζίν) τα οποία δημοσιεύονταν στο περιοδικό Yonkoma. Ταυτόχρονα έκανε και μαθήματα ελαιογραφίας. Πολυπράγμων και δουλευταρού η Hiromu. Έχει κερδίσει Enix Award το 1999 για το Stray Dog, Shogakukan Manga Award: Shonen Category, Tezuka Osamu Cultural Prize, Seiun Award: Best Science Fiction Comic για το FMA και Manga Taisho Award, Shogakukan Manga Award: Shonen Category για το Silver Spoon. Η τελευταία της δουλεία με τον Yoshiki Tanaka, το The Heroic Legend of Arslan Το σκίτσο της είναι από τα καλύτερα της βιομηχανίας, πολύ καθαρό και γραμμικό. Είναι περιττό να αναφέρω το εύρος της φαντασίας της, μιας και τα περισσότερα σενάρια της είναι ένα και ένα. Μια δημιουργός που τώρα δουλεύει σε δύο δουλειές ταυτόχρονα, το αυτοβιογραφικό Silver Spoon και το φαντασίας The Heroic Legend of Arslan. Προσωπικά είναι μία από τις αγαπημένες μου mangaka, που πήρε την κληρονομιά των Fabulous 49'ers και CLAMP και την ανέβασε αρκετά σκαλιά παραπάνω, σπάζοντας την κυριαρχία των ανδρών στα shonen με μία από τις 5 καλύτερες σειρές manga σε όλη την Ιαπωνική σχολή. Wiki Επίσημη σελίδα της δημιουργού FMA Wiki Καλή ανάγνωση!

Δεν έχει να κάνει ακριβώς με κόμικς, αλλά είναι Ιαπωνικό και πολύτιμο για όλους εμάς που εκτιμάμε την σκιτσογραφία/εικονογράφηση. Ένα από τα πιο εύθραυστα βιβλία του κόσμου άνοιξε και βρίσκεται στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του Cambridge Ένα βιβλίο του 17ου αιώνα, που περιλαμβάνει «ίσως το πιο όμορφο σύνολο των εκτυπώσεων που έγινε ποτέ» είναι πλέον ελεύθερα διαθέσιμο από την ψηφιακή βιβλιοθήκη του Cambridge. Εκτιμάται ότι είναι αξίας εκατομμυρίων και είναι το «Εγχειρίδιο ζωγραφικής και καλλιγραφίας» που φτιάχτηκε το 1633 από το Ten Bamboo Studio στο Nanjing. Ο Charles Aylmer, του τμήματος Κινεζικής του Πανεπιστημίου δήλωσε ότι αυτό είναι το πρώτο και καλύτερο παράδειγμα εκτύπωσης πολλαπλών χρωμάτων οπουδήποτε στον κόσμο. Περιλαμβάνει 138 πίνακες και σκίτσα με τα συναφή κείμενα από πενήντα διαφορετικούς καλλιτέχνες και καλλιγράφους. Αν και ανατυπώθηκε πολλές φορές, οι πλήρεις σειρές των πρώιμων εκδόσεων με το αρχικό τους δέσιμο είναι εξαιρετικά σπάνιες. Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο τόσο εύθραυστο και ευαίσθητο που αν δεν ήταν ψηφιοποιημένο δε θα μπορούσε κανείς να το δει ή να το μελετήσει. Είναι το πρώτο κινέζικο βιβλίο που τυπώθηκε με την τεχνική της πολύχρωμης ξυλογραφίας γνωστής ως Douban. Η τεχνική εφευρέθηκε και τελειοποιήθηκε από τον Hu Zhengyan 胡正 言 (1584 με 1674). Περιέχει οκτώ κατηγορίες: τα πουλιά, τα δαμάσκηνα, ορχιδέες, μπαμπού, τα φρούτα, πέτρες, σχέδια με μελάνι και μεικτά σχέδια. Κάθε κατηγορία χωρίζεται σε δύο δέσμες. Τα φύλλα εκτυπώνονται σε μία μόνο πλευρά, διπλώνονται στη μέση και είναι κολλημένα μεταξύ τους κατά μήκος του εξωτερικού δεσίματος. Με την εξαίρεση μιας κατηγορίας, κάθε εικόνα ακολουθείται από ένα συνοδευτικό κείμενο, στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα ποίημα. Αυτό είναι το καλύτερο και το μόνο σωζόμενο πλήρες αντίγραφο στο αρχικό του δέσιμο. Πηγή

Μπράβο στη ΛΕΦΙΚ που συνεχίζει ακόμα και στους δύσκολους καιρούς να στηρίζει και να ενισχύει τον χώρο! Θα προσπαθήσω να έρθω.

Το Citrus είναι μια σειρά manga σε σχέδιο και κείμενο του Uta Saburo. Ανήκει στο είδος Yuri, δηλαδή ιστορίες που εστιάζουν στις ρομαντικές και σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ γυναικών. Τα Yuri (όπως και τα yaoi) σε αντίθεση με τα ero και τα hentai, περιέχουν σχετικά λίγες σεξουαλικές σκηνές που είναι δοσμένες με αρκετά αρτιστίκ τρόπο και συχνά αποσκοπούν να πλησιάσουν την συναισθηματική πλευρά της σχέσης παρά την σαρκική. Η σειρά είναι ongoing, εκδίδεται από τον Νοέμβριο του 2012 στο διμηνιαίο περιοδικό Yuri Hime της εκδοτικής Ichijinsha. Έχουν εκδοθεί μέχρι στιγμής 17 κεφάλαια, εκ των οποίων τα 12 κυκλοφορούν σε 3 tankobon τόμους. Κυκλοφορεί στα Αγγλικά από την Seven Seas Entertainment από τον Δεκέμβριο του 2014. Είδος: Drama, Romance, School Life, Shojo Ai, Yuri Υπόθεση: Η Yuzu (η ξανθιά), είναι μια καλομαθημένη μαθήτρια του λυκείου που μετακομίζει σε ένα νέο μέρος και καινούργιο σχολείο επειδή η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε. Φαντάστηκε την πρώτη μέρα στο σχολείο πως θα βρει γκόμενο, θα γίνει η Miss Popular, και θα αποκτήσει κοινό. Δυστυχώς για αυτήν, το σχολείο είναι συντηρητικότατο,πολύ αυστηρό και θηλέων. Αντί λοιπόν να βρει τον αγαπημένο των ονείρων της, κοντράρεται συνεχώς με την πρόεδρο του μαθητικού συμβουλίου, την Mei. Όταν μαθαίνει πως η Mei είναι πλέον θετή αδερφή της, το μίσος μεταξύ τους γιγαντώνεται. Ίσως δεν ήξερε ότι από τα εντονότερα μίση προκύπτουν τα δυνατότερα πάθη. Χαρακτήρες: Yuzu Aihara (藍原 柚子) Η Yuzu είναι Gyaru, ανήκει στην συνομοταξία των γυναικών που ο τρόπος που συμπεριφέρονται, ντύνονται, μιλούν, αποσκοπεί στο να κάνουν σεξ με άντρες. Ήταν μαθημένη στα λούσα και στην προσοχή όλων. Είχε πεθάνει ο πατέρας της όταν ήταν μικρή, και υπονοείται σε αρκετά σημεία ότι αυτό το attention whoring της οφείλεται στην έλλειψη ανδρικής φιγούρας στην πρώιμη καθημερινή της ζωή. Είναι βαμμένη ξανθιά με πράσινα μάτια, αυθάδης, δήθεν και όλα τα συναφή. Παρόλα αυτά, όταν συγκεντρώνεται μπορεί να σκοράρει πολύ καλούς βαθμούς στα τεστ και υπάρχουν στιγμές που βγάζει ευαισθησίες στους συγγενείς της. Mei Aihara (藍原 芽衣) Η Mei είναι η πανέμορφη, σοβαρή, συντηρητική πρόεδρος του μαθητικού συμβουλίου, άριστη μαθήτρια, εγγονή του διευθυντή του σχολείου και πλέον θετή αδερφή της Yuzu. Είναι οξύθυμη, ψυχρή,σκληρή και μπλέκεται σε διαφόρων ειδών απάτες εντός της σχολικής κοινότητας. Παρόλο που θα περιμένατε το αντίθετο, αυτή έκανε την πρώτη προσπάθεια να προσεγγίσει σεξουαλικά την Yuzu με αρχικό σκοπό να την χειραγωγεί. Harumi Taniguchi (谷口 はるみ) Είναι η πρώτη φίλη που απέκτησε η Yuzu στο καινούργιο της σχολείο. Επειδή ήρθε και αυτή από μεταγραφή, δεν ακολουθεί τη συντηρητική και άχρωμη γραμμή των υπολοίπων αλλά είναι συνεχώς χαρωπή και της αρέσει να σπάει τους "κανόνες" (να έχει δηλαδή κινητό στην τάξη και άλλα παρόμοια). Βλέπουμε ότι παρόλο την ευγένεια, το χιούμορ και την τσαχπινιά της, ζει την ζωή της μέσα από την Yuzu, όντας, όπως λέει και η ίδια, "Gyaru in disguise". Himeko Momokino (桃木野 姫子) Η πρώτη "αντίπαλος" της Yuzu, η Himeko είναι παιδική φίλη της Mei,μέλος του μαθητικού συμβουλίου και δεξί της χέρι. Η οικογένεια της είναι πολύ πλούσια, ενώ η ίδια εξαιρετικά ζηλιάρα και απόλυτη. Είναι ερωτευμένη με την Mei και πολύ κτητική, οπότε αντιμετωπίζει την Yuzu σαν εχθρό από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι η Mei δεν την βλέπει απλά σαν ένα πρόσθετο βάρος. Ενδεικτικά δύο σελίδες για να δείτε το σχέδιο: Μπορείτε να διαβάσετε και τα 17 κεφάλαια του manga δωρεάν εδώ. Ωραίο σκίτσο, κλασσική Yuri υπόθεση, θα μου άρεσε να μην ήταν το σχολείο θηλέων αλλά μεικτό, για να δω πως θα έβλεπε ο mangaka τις αντιδράσεις των αγοριών στα γεγονότα της ιστορίας. Το θέμα με αυτές τις ιστορίες είναι ότι εστιάζουν αποκλειστικά σε 2 άτομα και συχνά δεν παράγουν μια μεγαλύτερη αξιόλογη και με ενδιαφέρον υπόθεση, στην οποία θα μπορούσε κάλλιστα να τοποθετηθεί και η σχέση τους. Πάντως, για μια εισαγωγή στα Yuri αυτός ο τίτλος είναι από τους πλέον κατάλληλους γιατί δεν σε ρίχνει κατευθείαν στα βαθιά αλλά προσεγγίζει το θέμα από διάφορες εισαγωγικές οπτικές. Καλή ανάγνωση!

Η σειρά αυτή λέγεται Κόσμος Ντίσνεϋ και αριθμεί 40 τεύχη (εξού και το Νο. 28). Κάποια από τα τεύχη, φέρουν την ένδειξη "Βιβλιοθήκη Κόμιξ" , χωρίς να έχουν σχέση με το έργο του Ρόσα. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Δώρο και από μένα το Τζέημς Τζόϋς, το πορτραίτο ενός δουβλινέζου το οποίο άφησα στην λέσχη στα γενέθλια της. Διαθέσιμο για όποιον θέλει να το διαβάσει.

Trailer Επειδή δεν υπάρχει μια καλή ιστορία χωρίς κάποιον κακό, στο επόμενο άλμπουμ του Αστερίξ θα γνωρίσουμε ένα απελπισμένο σύμβουλο του Καίσαρα ο οποίος θα προσπαθήσει να ματαιώσει τα σχέδια των αγαπημένων μας Γαλατών. Ο τίτλος της 36ης περιπέτειας του μικρού Γαλάτη έχει τίτλο "Ο Πάπυρος του Καίσαρα" και θα είναι διαθέσιμη στις 22 Οκτωβρίου, ωστόσο η Le HuffPost θα σας αποκαλύψει το όνομα και το πως μοιάζει ο κακός στο νέο κόμικ. Και κάποια άλλα στοιχεία... Ο κακός της ιστορίας ονομάζεται λοιπόν... Bonus Promoplus. "Από τη στιγμή που δεν είναι έθιμο, το όνομά του έχει σχέση με το επάγγελμά του" αναφέρει ο Jean-Yves Ferri, συγγραφέας του κόμικ ο οποίος είχε γράψει και το προηγούμενο τεύχος του κόμικ, "Ο Αστερίξ στους Πίκτους". Ο κακός του Γαλατικού χωριού έχει όλες τις δυνατότητες να εργαστεί στους τομείς του μάρκετινγκ, της διαφήμισης, της επικοινωνίας ... Το κόμικ έχει μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες. Έτσι λοιπόν ο Promoplus θα ονομάζεται Blockbustus στα Αγγλικά, Promoplús στα Ισπανικά, Bestsellerusστα Ιταλικά, Syndicus στα Γερμανικά, Vendetudus στα Πορτογαλικά καιPromocionus στα Βραζιλιάνικα. Με ποιον μοιάζει; Είναι Η ερώτηση που γίνεται κάθε φορά που βγαίνει ένα κόμικ του Αστερίξ. Bernard Blier, Lino Ventura, Jacques Chirac, Pierre Tchernia και Sean Connery είναι ορισμένα πρόσωπα που είχαν τέτοια χαρακτηριστικά στο παρελθόν. (Βλέπε παρουσίαση στο τέλος του άρθρου) Ο συγγραφέας Jean-Yves Ferri και ο σχεδιαστής Didier Conrad, δεν το έκρυψαν: εμπνεύστηκαν από τον Jacques Séguéla, τον διάσημο ιδρυτή της γαλλικης διαφημιστικής εταιρείας Euro RSCG (τώρα Havas Advertising). Αν και ο ίδιος γιόρτασε τα 50 του χρόνια, το 2009, ο Αστερίξ δεν έχει ακόμη Rolex ... Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο jacques seguela έχασε τη ζωή του. Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι μια καρικατούρα του συγγραφέα της προεκλογικής εκστρατείας του Μιτεράν το 1981. Μόνο μια πηγή έμπνευσης, ένα βασικό μοντέλο. "Ξέρει τον τρόπο λειτουργίας της εξουσίας. Αυτός ο χαρακτήρας είναι ένας σκιώδης σύμβουλος, αλλά παράλληλα είναι άνετος. Έπρεπε να μεταφερθεί η διπροσωπία στο πρόσωπο." Τα πρώτα σκίτσα του Promoplus (πριν από το "ίσιωμα" της μύτης) ... Ωστόσο ο Jacques Séguéla δεν ήταν η μόνη πηγή έμπνευσης των δύο δημιουργών, τουλάχιστον από την άποψη χαρακτήρα. Η προσωπικότητά του είναι επίσης εμπνευσμένη από πολιτικούς όπως Patrick Buisson ή ο Henri Guaino, ο οποίος έγραφε τις ομιλίες του Nicolas Sarkozy κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. "Αρχικά, ήθελα να βάλω τον Καίσαρα στην πρώτη γραμμή, θυμάται ο Jean-Yves Ferri. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με τον Ιούλιο Καίσαρα. Έπρεπε να βρούμε κάποιον ο οποίος επρόκειτο να "φάει" τα χαστούκια στη θέση του ... Τότε σκέφτηκα έναν "σκιώδη" άνθρωπο, έναν απόκρυφο σύμβουλο. Έναν Patrick Buisson". 'Έχει εμπνεύσει στο παρελθόν ο Promoplus κάποιον άλλο Αστερίξ; Όχι, σύμφωνα με τον Albert Uderzo: "Θα έχει τη δική του προσωπικότητα και είναι πολύ διαφορετικός από τους άλλους κακούς. Οι κακοί έρχονται για μια φορά σε κάθε κόμικ με αποτέλεσμα να είναι αναγκαιο να εφεύρουμε κάθε φορά μια διαφορετική προσωπικότητα." Πηγή

Θα ήθελα τον 16 αν γίνεται.

Στρώσου στην δουλεία τώρα να δεις την γλύκα. Το φυτό δεν αστειεύεται.

Director: Tatsuyuki Nagai Writer: Mari Okada Music: Mito (Clammbon) Character designers: Masayoshi Tanaka Producers: Aniplex, A-1 Pictures, Fuji TV ANTHEM OF THE HEART, ή αλλιώς BEAUTIFUL WORLD, ονομάζεται η νέα ταινία του Nagai Tatsuyuki (σύντομος τίτλος: KOKOSAKE) και αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτόν τον Σεπτέμβριο στην Ιαπωνία. Ουσιαστικά, οι δημιουργοί της ταινίας είναι η βασική ομάδα που δούλεψε πάνω στο ANOHANA, μια από τις καλύτερες σειρές του 2011. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Αντικείμενο της ταινίας είναι η επικοινωνία και ο αντίκτυπος που έχει στα συναισθήματα των άλλων, με όποιον τρόπο και αν γίνεται. Χαρακτηριστικό κομμάτι της είναι η έκφραση μέσω της ομιλίας. Η γλώσσα, λοιπόν, είναι ένα Μέσο να επικοινωνήσουμε με τον έξω κόσμο, να μεταδώσουμε τις ιδέες και τα συναισθήματά μας. “Οι περιορισμοί των λέξεων, δηλώνουν τους περιορισμούς του κόσμου στον οποίο ζούμε”, είχε πει ο διάσημος φιλόσοφος Wittgenstein. Τί θα γινόταν, όμως, αν τα λόγια μας πλήγωναν τους άλλους; Η Jun Naruse είναι ένα κορίτσι που πλήγωσε την οικογένειά της όταν ήταν μικρή, εξαιτίας ενός συγκεκριμένου πράγματος που είπε. Με μαγικό τρόπο, δέχεται να χάνει τη φωνή της, ώστε να μην μπορεί να πληγώσει κανέναν με τα λόγια της. Αρκετά χρόνια μετά, όμως, θα έρθει αντιμέτωπη με προκλήσεις στο σχολείο της, θα γνωρίσει τη μουσική και θα έρθει κοντά με ανθρώπους που την αγαπούν. Αν κινείται στο ίδιο ύφος με το ANOHANA, που σκηνοθέτησε πάλι ο ίδιος ο Tatsuyuki, προβλέπεται να είναι μια ταινία εξίσου συγκινητική και συναισθηματική. Οι ανθρώπινες συγκρούσεις, όσα λέγονται, όσα παραμένουν καλά κρυμμένα μέσα μας και όσα πληγώνουν τους ανθρώπους, όλα αυτά είναι μέσα στον καμβά του anime, όπου ζωγραφίζονται καθημερινές ανησυχίες και προβληματισμοί. Τα trailer που έχουν κυκλοφορήσει με έχουν κάνει να είμαι σίγουρη για ένα πράγμα: ότι δεν υπάρχουν λέξεις (όχι, όχι, δεν έχασα και εγώ τη φωνή μου) για να εκφράσουν πόσο ανυπομονώ να το δω. Το σχέδιο είναι πολύ προσεγμένο, καθαρό και λεπτομερέστατο, η δε μουσική κεντρικό σημείο αναφοράς σε όλη την ταινία, με κομμάτια και μελωδίες όπως τα “Pathetique”, “Over The Rainbow” και “Around The World”, που στοχεύουν να αγγίξουν κάθε θεατή που δεν βλέπει μόνο με τα μάτια. Πηγή Trailer 1 Trailer 2 Μετά το πολύ καλό anime Ano Hi Mita Hana no Namae o Bokutachi wa Mada Shiranai, ο μεγάλος Tatsuyuki επανέρχεται. Ας ετοιμαστούμε για ψυχοπλάκωμα πάλι. [imdb=tt4489416]

Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια, ήταν μια προσπάθεια που έγινε με μεράκι μεταξύ των υποχρεώσεων και έχω σκοπό να την εμπλουτίσω αρκετά ακόμα (και σε αρκετό καιρό από τώρα επίσης ). Tightwad κρύβε λόγια... Πέρα από την πλάκα πάντως το κείμενο το έγραψα παράλληλα με το κείμενο της κανονικής διπλωματικής μου οπότε κατά κάποιον τρόπο η δήλωση σου ισχύει. Monkey D. Luffy σε ευχαριστώ, ελπίζω να βοηθήσει ο οδηγός τον καθένα σε διαφορετικό τομέα των manga όπως κι εμένα όταν τον έγραφα. Τώρα όσον αφορά την έκδοση που αναφέρεις, δεν είχα ποτέ σκοπό για κάτι τέτοιο (δεν νομίζω και το κείμενο να έχει τέτοιες προδιαγραφές) και πάνω απ΄όλα πιστεύω ότι ο οδηγός πρέπει να μείνει στο GC και για το GC. Πρωταρχικός και κυριότερος στόχος μου ήταν να ανεβάσει ακόμα πιο ψηλά την τεράστια ποιότητα της δουλειάς που έχει πέσει σε αυτήν τη σελίδα, ώστε να μπορούμε εμείς και αυτοί που θα ανακαλύψουν το φόρουμ μετά από μας να βρίσκουν όλο και λιγότερες ελλείψεις σε όλους τους τομείς που έχουν να κάνουν με κόμικς.

Ένας καρτουνίστας απεικονίζει τη θεά της Δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο. Ελλάδα Ο σκιτσογράφος Gunduz Agayev έχει επιλέξει για άλλη μια φορά ως θέμα της δουλειάς του τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη. Τα αποδίδει απεικονίζοντας τη θεά Θέμιδα, την ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της φυσικής και της ηθικής τάξης. Η Θέμις αντιπροσωπεύει τον νόμο και την απαρασάλευτη τάξη, το θείο δίκαιο. Ο Agayev έχει μελετήσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης σε κάθε χώρα και με το σκίτσο του θέλει να απεικονίσει τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες που έχει επιλέξει. Ο Agayev έχει κάνει τις σειρές σκίτσων "Holy Selfie", "Global Police" and "Just Dictators". Μπορείτε να τις δείτε εδώ. Ρωσία Τουρκία Ιράν Συρία Βόρειος Κορέα Κίνα Βραζιλία Γερμανία Γαλλία Μεγάλη Βρετανία Η.Π.Α. Penguinlandia Αζερμπαϊτζάν Πηγή Πολύ δυνατά σκίτσα, θα σταθώ σε αυτό της Βραζιλίας, το οποίο εκθειάζει ένα θέμα που,για κάποιο λόγο που δεν μου είναι κατανοητός, αρκετοί αγνοούν ή δεν εντοπίζουν. Το ποδόσφαιρο εκεί έχει ξεπεράσει προ πολλού τον ρόλο της "απλής" κοινωνικής χειραγώγησης, όντας πλέον πασίδηλο μέσο κοινωνικής καταστολής.