Comics Fan

Ωραίο ήταν. Όχι κάποιο απίστευτο αριστούργημα, αλλά σέβεται τον εαυτό του. Θύμιζε ταινία της 1ης φάσης, πριν το Avengers, όπου πρωτοπαρουσιάζεται στο κοινό ο κάθε ήρωας. Επειδή δεν υπήρχαν πολλές αναφορές στο γενικότερο σύμπαν της Marvel, δυο φίλοι μου που δεν έχουν δει τις ταινίες δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα στην κατανόηση της ιστορίας. Υπήρχαν αρκετές κωμικές σκηνές που γελούσες δυνατά. Ο Paul Rudd είναι καλός ηθοποιός και μπόρεσε να κρατήσει την ταινία, ακόμα και σε κάποια δύσκολα σημεία. Ένα ψιλο-αρνητικό: Ανάκατα σχόλια: Πήγαμε λίγο νωρίτερα, για να πιάσουμε θέσεις (καθότι πρεμιέρα Μαρβελοταινίας). Τελικά στο σινεμά ήμασταν 10 άτομα με το ζόρι. Ήταν (αναγκαστικά) σε 3-D. Ανάμεικτα αισθήματα, καθώς κάποιες σκηνές "σμίκρυνσης" ήταν ενδιαφέρουσες, αλλά έβγαλα λίγο τα ειδικά γυαλιά και χωρίς αυτά η εικόνα φαινόταν πολύ πιο ζωντανή / ανοιχτόχρωμη. Τώρα που γύρισα και γράφω αυτά με έχει πιάσει μια ψιλοζαλάδα. Ο κινηματογράφος έπαιξε και τις δύο σκηνές μετά το τέλος της ταινίας. Μάλιστα υπήρχαν υπότιτλοι και για τη δεύτερη σκηνή (μετά από τους μαύρους, χρονοβόρους τίτλους). Υ.Γ. Διαφημιστικό κομμάτι από την ταινία.

Θα συμφωνήσω με τον Rorschach. Καλά κάνει η IDW και τα βγάζει, ώστε να υπάρχουν για όσους τα θέλουν, αλλά προσωπικά δεν μου δημιουργούν κανένα ενδιαφέρον. Σε αντίθεση με τα στριπ του Gottfredson που σχηματίζουν μεγάλες, χορταστικές ιστορίες, του Taliaferro είναι "μονά" (κάθε στριπάκι μία σύντομη ιστορία) με λιγοστές εξαιρέσεις, σε περιορισμένο χώρο (σπάνια διαδραματίζονται έξω από την Λιμνούπολη) και δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θεωρώ ότι ο ρόλος τους είναι κυρίως συμπληρωματικός (όπως στις αυθεντικές εφημερίδες της εποχής, ή ένα - δυο στριπάκια μέσα σε κάθε τεύχος) και δεν μπορούν να στηρίξουν από μόνα τους μια μεγάλη έκδοση.

Πολλά συγχαρητήρια, Πέτρο! Δε νομίζω να άφησες κανένα ντισνεϊκό χαρακτήρα απαρουσίαστο!

Ο Luc Besson ανακοίνωσε τον Μάιο πως η επόμενη ταινία του θα είναι βασισμένη στο γνωστό BD των Pierre Christin και Jean-Claude Mézières! Στην Ελλάδα έχουν δημοσιευτεί τα τεύχη 9 - 12 της σειράς: τα 9 & 10 σε αυτόνομα τομάκια, τα 11 & 12 σε συνέχειες στα Κόμιcs της Καθημερινής. Όσοι θέλουν περισσότερο υλικό, μπορούν να κοιτάξουν την έκδοση της Cinebook στα αγγλικά. Ο ρόλος του Valerian θα πάει στον Dane DeHaan, ενώ αυτός της Laureline στην Cara Delevingne. Μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι θα συμμετέχει και ο Clive Owen. Jean-Claude Mézières, Luc Besson, Pierre Christin Τι άλλο είναι ήδη γνωστό: Ο πλήρης τίτλος είναι "Valerian and the City of a Thousand Planets" Τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν τον Ιανουάριο και η ταινία θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2017 (αν δεν υπάρξουν καθυστερήσεις) Θα γυριστεί σε IMAX. Έχει budget 180 εκατομμυρίων δολλαρίων! Όπως και σε αρκετά τεύχη της σειράς, θα υπάρχουν λίγοι ανθρώπινοι χαρακτήρες (εδώ αναφέρει μόνο 5), εν μέσω διαφόρων εξωγήινων λαών. Ο Besson είχε χρησιμοποιήσει ήδη στοιχεία από το Valérian στο 5ο Στοιχείο. Το 15ο τεύχος της σειράς, "Οι Κύκλοι της Δύναμης", κυκλοφόρησε το 1994 και παρουσίαζε έναν πλανήτη με ιπτάμενα οχήματα, ενώ ένα από τα κύρια πρόσωπα της ιστορίας ήταν ένας ταξιτζής που οδηγούσε ένα από αυτά. =============================================================== Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Χώρα: Γαλλία Γλώσσα: Αγγλικά Διάρκεια: 137 Λεπτά Σκηνοθέτης: Luc Besson Παραγωγοί: Luc Besson, Virginie Besson-Silla Σεναριογράφος: Luc Besson Πρωταγωνιστούν: Dane DeHaan, Cara Delevingne, Clive Owen, Rihanna, Ethan Hawke, Herbie Hancock, Kris Wu, Rutger Hauer Εταιρίες Παραγωγής: EuropaCorp, TF1 Films Production, Fundamental Films, BNP Paribas, Orange Studio, Universum Film GmbH, Novo Pictures, River Road Entertainment, Belga Films Εταιρίες Διανομής: EuropaCorp Distribution, STXfilms Πρεμιέρα (Η.Π.Α.): 21/07/2017 Budget: ~180 εκ. $ Box Office: 225.2 εκ. $ wiki [imdb=tt2239822]

The Hateful Eight - Official Teaser Trailer

Στις 13 Νοεμβρίου θα κυκλοφορήσει στη Γαλλία ο 20ος τόμος, με τίτλο "20 Δευτερόλεπτα", ολοκληρώνοντας την ιστορία που ξεκίνησε στον 19o. Και φυσικά όλοι οι προηγούμενοι τόμοι έχουν ήδη μεταφραστεί στα αγγλικά από τη Cinebook.

Από Facebook: "Δροσιστείτε με το νέο περιοδικό της Disney, Frozen! Κυκλοφορεί στα περίπτερα." ---------- Και φυσικά, όπως ανέφερε ο Gladstone, βγήκε και η επίσημη ανακοίνωση για την Βιβλιοθήκη Ντίσνεϋ. Άραγε θα ξαναρχίσουν την αρίθμηση από την αρχή;

Εδώ και μερικές ώρες το Inducks & το Disney Comics Forum δεν ανοίγουν, και ο λόγος είναι ότι "γέμισε" ο σκληρός δίσκος του server. sko@inducks:~$ df Filesystem 1K-blocks Used Available Use% Mounted on /dev/sda1 959278540 949609640 0 100% / varrun 2074256 72 2074184 1% /var/run varlock 2074256 0 2074256 0% /var/lock udev 2074256 40 2074216 1% /dev devshm 2074256 0 2074256 0% /dev/shm /dev/sdb1 969063944 913784728 55279216 95% /disc2 Το παραπάνω σημαίνει ότι ο server έχει χωρητικότητα περίπου 1 TB και τώρα γέμισε ολόκληρος. Πιθανολογώ ότι ίσως το πρόβλημα να κρατήσει κάμποσο καιρό (αφού μάλλον πρέπει να προσθέσουν καινούργιο δίσκο) οπότε αν χρειαστείτε πληροφορίες από το Inducks και αυτό δεν είναι διαθέσιμο, δοκιμάστε να τις βρείτε με τον τρόπο που περιγράφω εδώ. ----------------------------------------------------- Άσχετο, αλλά αυτόν τον μήνα το Κόμιξ και το Φάντομ έχουν ιστοριάρες. Το πρώτο με το "Νησί του Χρόνου" ("Quandomai island" για όσους το είχαν γνωρίσει στην αμερικάνικη έκδοση της Boom), μία από τις καλύτερες ιστορίες του Κάστυ, ενώ το Φάντομ περιέχει το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" (ή "Θραύσματα Φθινοπώρου" στο πρωτότυπο) που δικαίως θεωρείται ένα από τα καλύτερα τεύχη της σειράς (αν όχι το καλύτερο). Όπως είχα αναφέρει παλιότερα, η συγκεκριμένη ιστορία του Φάντομ έχει γίνει και motion comic. Όποιος θέλει μπορεί να το παρακολουθήσει εδώ.

Αντιγράφω από το Books' Journal: To εξώφυλλο του Αλέκου Παπαδάτου στην αμερικανική έκδοση του Democracy. (Bloomsbury Publishing PLC) Εδώ και μερικές μέρες, στο amazon.com, δημοσιεύεται η αναγγελία της κυκλοφορίας ενός νέου graphic novel, από τον εκδοτικό οίκο Bloomsbury. Ο τίτλος του, Democracy, και δημιουργός του είναι ένας πολύ γνωστός μας σχεδιαστής: ο Αλέκος Παπαδάτος, που έχει υπογράψει όλα τα εξώφυλλα του Books’ Journal (και πριν απ’ αυτά, ήταν ο σχεδιαστής του παγκόσμιου μπεστ σέλερ Logicomix). To βιβλίο, σε σενάριο Αβραάμ Κάουα, χρωματισμένο από την Αννί ντι Ντόνα, θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο στα αγγλικά, σχεδόν ταυτόχρονα με την έκδοση στα ελληνικά (από τον Ίκαρο), ενώ θα έχει προηγηθεί η έκδοσή του στα γερμανικά. Ο Αλέκος Παπαδάτος, που μας κάνει περήφανους, έχει εξηγήσει σε παλαιότερη συνέντευξή του στο andro.gr το περιεχόμενο ακόμα μιας επερχόμενης παγκόσμιας επιτυχίας… Η Δημοκρατία (λέει ο Αλέκος Παπαδάτος) είναι σαν μια συνέχεια του Logicomix, ένα εικονογραφημένο βιβλίο. Το σκέφτηκα από την αρχή και το έστησα μόνος, με δική μου πρωτοβουλία. Στα πενήντα μου. Πώς; Το 2006 η κόρη μου ήταν στη δευτέρα δημοτικού και είχε μια εργασία για τον Φειδία, τον Περικλή και τον Κλεισθένη. Βοηθώντας τη, έπεσα στη φράση «ο Κλεισθένης ήταν ο ιδρυτής της δημοκρατίας» και αναρωτήθηκα «υπάρχει τέτοιος άνθρωπος;» Έπειτα ήρθε η δεύτερη κατραπακιά: χρημάτισε το μαντείο των Δελφών για να δώσει ψεύτικο χρησμό στους Σπαρτιάτες και να επιτεθούν στους τυράννους στην Αθήνα, ώστε να πάει εκείνος και να εγκαθιδρύσει τη δημοκρατία. Δηλαδή έδωσε μπαξίσι στους «παπάδες» για να δημιουργήσει έναν πόλεμο που θα τον εκμεταλλευόταν; Γίνονταν τέτοια πράγματα με το μαντείο; Σταδιακά ανακάλυψα ότι ήταν μια σημαντική στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία, που περιστρεφόταν γύρω από έναν άνθρωπο και κατέληξα σε αυτό το θέμα γιατί είχε νόημα να το αφηγηθώ. Έψαξα τις σχολές των ερευνητών για τη γένεση της δημοκρατίας και τον Κλεισθένη. Οι Άγγλοι τον θεωρούν σχεδόν κάθαρμα, οι Γερμανοί σχεδόν Δον Κιχώτη και τελικά είναι οι Αμερικάνοι οι πιο ψύχραιμοι, οι οποίοι ανέδειξαν την περίοδο ως μια μίνι Γαλλική Επανάσταση. Λέμε μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη και νομίζουμε ότι είναι σαν του Χατζηδάκη και του Σαμαρά. Καμία σχέση. Εκείνος άλλαξε τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό που θα ήθελα να βγει από την ιστορία του Κλεισθένη είναι το ότι βρέθηκε στην κατάλληλη στιγμή για να επιβάλλει και να προτείνει κάποια πράγματα που άλλαξαν τη ροή της ιστορίας. Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια η κοινωνία ετοιμαζόταν ώστε να συναντηθούν τα δύο μέρη. Συνέβη ένα φοβερό timing. Κάπου συναντήθηκε η μάζα με την ελίτ και αυτό δεν συμβαίνει συχνά στην ιστορία, το ότι ωρίμασε η συλλογική συνείδηση για να γίνει η έκρηξη…

Χρήσιμο αυτό, δεν το ήξερα. Υπάρχει ένας ωραίος οδηγός εδώ, στην αρχή του θέματος για το Inducks. Είναι από το 2008, οπότε η εμφάνιση του site έχει αλλάξει (ελαφρώς) με τον καιρό, αλλά τα περισσότερα συνεχίζουν να ισχύουν. Συνολικά μήπως βγαίνουν 12 σελίδες, όπως αναφέρει το ιταλικό τεύχος; Κατέβασα πολλά τεύχη του "Gli anni d'oro di Topolino", ιταλικής έκδοσης που ανατύπωσε όλα τα ημερήσια στριπ του Γκότφρεντσον (και κάποια λίγα άλλων) και κοιτώντας στα γρήγορα τα στριπ της περιόδου 1956 - 1975 βρήκα αυτά με τη σκιά και τη θάλασσα. Δυστυχώς ήταν του 1975 (1, 2), της τελευταίας χρονιάς που έφτιαξε στριπ ο Γκότφρεντσον, οπότε τα βρήκα αφού έλεγξα πρώτα όλες τις υπόλοιπες χρονιές. Τα άλλα δύο στριπ είναι κατά 99% της περιόδου 1975 - 1990. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά δεν είναι καταγεγραμμένα στο Inducks και δεν έχουν ανατυπωθεί συνολικά σε κάποια έκδοση.

Εγώ ήμουν. Τώρα τα βρήκα, με τη βοήθεια των σκαναρισμάτων. Το στριπ με τον Ντόναλντ και την Νταίζυ ήταν πολύ "κακοφτιαγμένο" για να είναι αμερικάνικο. Θυμήθηκα πως οι Γερμανοί γύρω στο 1980 είχαν δημιουργήσει κάποια μέτρια στριπ, οπότε κοιτώντας σε αυτά, βρέθηκε εύκολα. Αυτό με τον Σκάμπυ και τις γάτες βρέθηκε βάζοντας στη λίστα χαρακτήρων τον Σκάμπυ και τις "Si and Am" που είναι τα ονόματα των δύο γατών. Τώρα για το τρίτο, έψαξα λίγο στα τυφλά. Αφού κοίταξα σε ποια στριπ είναι καταγεγραμμένος ο Quacky, και δεν βρήκα αυτό που ήθελα, είπα να κοιτάξω τα στριπ του Σκάμπυ στα οποία δεν έχουν περαστεί οι χαρακτήρες που εμφανίζονται, αλλά έχουν σκαναρίσματα (οπότε κοιτώντας τα ίσως βρω αυτό που ψάχνω). Στην αναζήτηση έβαλα σαν κωδικό YX (με αυτό έχουν περαστεί στο Inducks όλα τα ημερήσια στριπ του Σκάμπυ), "Appearances are incompletely indexed" (για να εμφανίσει τις ιστορίες στις οποίες δεν έχουν καταγραφεί οι χαρακτήρες) και "Show only stories with a scan" (γιατί οι ιστορίες χωρίς σκαναρίσματα μου είναι άχρηστες, αφού δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι το στριπ που ψάχνω). Αυτά ήταν τα αποτελέσματα, το συγκεκριμένο στριπ βρισκόταν στην 4η σελίδα. Είναι πολύ πιθανόν ο τρόπος αυτός να μην απέδιδε, αν δεν υπήρχε σκανάρισμα της ιστορίας. Τα έβαλα, θα εμφανιστούν σε λίγη ώρα.

Συγχαρητήρια Dio! Πολλά Συνέχισε δυναμικά!

Όπως είχα γράψει πριν κάποιους μήνες στο COAzilla, πολλές από τις ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στα Ντίσνεϋ Παιχνίδια, προέρχονταν από το ιταλικό περιοδικό Disney Giochi. Οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν σαρώσεις, αλλά μπορούν να ταυτοποιηθούν από τον τίτλο, τους χαρακτήρες που εμφανίζονται, τις περιγραφές στο Inducks και καμιά φορά και από το σχεδιαστικό ύφος (π.χ. η ιστορία με τις τρεις μάγισσες και αυτή με το τάβλι θυμίζουν τον τρόπο που σχεδιάζει ο Miquel Pujol). Η Εξαφάνιση του Μαύρου Πητ: http://coa.inducks.org/story.php?c=I+DGIO+15-A Κλεμμένη Δεκάρα: http://coa.inducks.org/story.php?c=I+DGIO+26-A Η Παιχνιδομηχανή του Κύρου - Το Τάβλι: http://coa.inducks.org/story.php?c=I+DGIO+26-B (Εδώ είχες γράψει στο COAzilla πως η ιστορία του ελληνικού τεύχους έχει 6 σελίδες, ενώ η ιταλική αρχειοθέτηση αναφέρει 12. Πιθανόν να έκοψαν σελίδες από το ελληνικό τεύχος.) Η Προκλητική Τούρτα: http://coa.inducks.org/issue.php?c=it/DGIO+37 (i) Σκάμπυ 1: http://coa.inducks.org/story.php?c=YX+74-11-12 (εμφανίζεται και ο Quacky, αλλά δεν έχει περαστεί ο συγκεκριμένος χαρακτήρας στo xapp (πλήρη λίστα χαρακτήρων) της ιστορίας) Το Μυστικό της Σφίγγας: http://coa.inducks.org/issue.php?c=it/DEN++75 (i) (Έχει κωδικό I DGIO ??-1, επομένως δημοσιεύτηκε σε άγνωστο τεύχος του Disney giochi) Στριπ των Ντόναλντ - Νταίζυ: http://coa.inducks.org/story.php?c=G+C+1016 Σκάμπυ 2: http://coa.inducks.org/story.php?c=YX+74-11-09 Σχόλια για τις υπόλοιπες: Τα δύο στριπ με τον Μίκυ (σκιά) και τον Γκούφυ (τηλεφωνικός θάλαμος) μου μοιάζουν σαν το σχέδιο του Γκότφρεντσον γύρω στη δεκαετία του '50. Τα άλλα δύο στριπ (μπανιέρα και κτηνιάτρος) πιστεύω πως είναι στριπ μετά το '75 που ο Γκότφρεντσον σταμάτησε να τα σχεδιάζει (και πριν τo '80τόσο που δημοσιεύτηκαν τα Disney Παιχνίδια στην Ελλάδα).

Μου είχαν πάρει το βιβλίο της Γ' Δημοτικού και είχα περάσει ένα απίστευτα ωραίο καλοκαίρι διαβάζοντας το. Ακόμα θυμάμαι τον δεινόσαυρο. Πολύ ωραίοι διάλογοι, εικονογραφήσεις, κουίζ... Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο εκτιμώ τη Βαρελλά, που ενώ έγραφε για παιδιά, είχε πολύ έξυπνο ύφος. Είχα και της Δ' Δημοτικού, αλλά δεν μου άρεσε τόσο όσο της Γ'. Λογικά δεν θα έχουν πεταχτεί αφού μου άρεσαν τόσο, μάλλον κάπου έχουν καταχωνιαστεί...

Πράγματι, αν θυμάμαι καλά δεν υπήρχαν πάρα πολλά στοιχεία για τη ζωή του Joanovici, οπότε η φαντασία ξεπερνάει την ιστορική αλήθεια. Αλλά ο συγγραφέας πήρε αυτή τη βασική αρχή και έφτιαξε ένα κόμικ με πολλές "ρεαλιστικές" καταστάσεις: Συνολικά είναι απολαυστικότατο και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κέρδιζε στο BD GEST'ART τόσα χρόνια. Προτείνεται! Υ.Γ.: Αυτό με τον γιατρό δεν το θυμάμαι, μάλλον πρέπει να το ξανακοιτάξω...