Michael

Γεια σου φίλε, ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σου λόγια! Πάνω σ'αυτά λοιπόν: 1. Όχι βέβαια, κι εγώ και όλος ο κόσμος θα ήθελε να δει και να ζήσει το "όνειρο" του γάμου της Γκουέν με τον Πήτερ. Μια σχέση που τόσο βίαια διακόπηκε και προκάλεσε "ψυχολογικά" στους αναγνώστες και τους (μας) αφησε άχτι... (Α, και η εικονογράφηση να παραπέμπει στους Ρομίτα και Τζιλ Κέϊν. Τις έκαναν πανέμορφες τις κοπέλες. Μόνο ο Μιλο Μανάρα έχει σχεδιάσει ομορφότερες...) 2. Τι να πω εδώ... Ο έρωτας περνά με έρωτα φίλε... (Βέβαια, όταν κάνεις έρωτα με μια κοπέλα ένα κομμάτι της καρδιάς πάντα μένει μαζί της. Το ξέρουν οι γυναίκες αυτό και ομολογώ ότι η Μαίρυ Τζεϊν το χειρίζεται πάρα πολύ ψύχραιμα...) 3. Ναι, μπορεί... όμως δεν γίνεται αλλιώς γιατί τότε δεν θα είχαμε αυτοτελές βιβλίο αλλά (τουλάχιστον) τρεις τόμους σε συνέχειες που μπορεί να κούραζαν... 4 - 5. Δεν πειράζει. Σημασία έχει η επίπτωση που είχαν στη ζωή του Πήτερ... 6. Αδιάφορο... Μάιλς Μοράλες;;; Συγγνώμη κύριε... ποιος είστε; Ποιος;;; Αααα λυπάμαι... δεν έχουμε καθόλου ανάγκη την πλαστογραφία της ιστορίας του αγαπημένου μας ήρωα από σας... Υπάρχει ήδη ο υπέροχος Black Panther. Θα μπορούσατε να εξελιχθείτε ως το "παιδί-πάνθηρας". Αν και δεν ακούω τον Τσαλα πολύ ευχαριστημένο με αυτή την προοπτική... Βασικά ούτε και μένα. Γράψτε λάθος και αδειάστε μας τη γωνιά...

Μια πολύ όμορφη δουλειά! Ίσως το πιο "ανθρώπινο" κόμικ γιατί εστιάζει πρώτα και κύρια στο πρόσωπο του Πήτερ και μετά στη μάσκα της αράχνης. Ένα πρόσωπο το οποίο ωριμάζει με τα χρόνια και στο οποίο πολύ επιτυχημένα φαίνονται οι ρυτίδες του χρόνου μαζί και τα ίχνη που χαράχτηκαν από τους αγώνες, τους πόνους, τις ήττες και τις αγωνίες ετών. Τα "απλά", "ανθρώπινα" και καθημερινά προβλήματα αναδεικνύονται περισσότερο σύνθετα, δύσκολα και αφήνουν πληγές που οι μεγαλύτερες μάχες με τους σούπερ κακούς φαντάζουν ασημαντότητες καθώς τα απόνερα κάθε νικηφόρας μάχης που διεξάγεται με τη μάσκα και τη στολή της αράχνης, επανέρχονται ως κύματα που χτυπάνε και διαλύουν την προσωπική ζωή του Πήτερ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η Μαίρη Τζέιν γεννά με τον Πήτερ απόντα να μάχεται στους μυστικούς πολέμους και με την θεία Μαίη στο σπίτι σε άνοια να αναφέρεται στη Γκουέν. Όταν ο Πήτερ επιστρέφει, γίνεται συζυγικός καυγάς επειδή η καταπονημένη Μαίρη Τζειν προτείνει να πάνε τη θεία στο γηροκομείο, ο Πήτερ αρνείται, η Μαίρη του φωνάζει "τότε φρόντισε την" με τα κλάματα των μωρών να επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα και τον Πήτερ να επιλέγει τον δρόμο της φυγής με τη στολή. Μια φυγή που θα τον διασταυρώσει με τον Κρέϊβεν στον οποίο ο παγιδευμένος Πήτερ ικετευτικά κραυγάζει: "Έχω δύο παιδιά..."! Ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται απο παιδί και τον ακολουθεί στη ζωή του. Η ψυχή δεν γερνά, όμως "αυτοπεριορίζεται" για να χωρέσει στο συνεχώς υπό παρακμή σώμα και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Περίεργα, κάπως ωριμάζει όσο το σώμα παρακμάζει. Αυτό παρουσιάζεται πολύ καλά από τον εικονογράφο και τον σεναριογραφο της ιστορίας. Η καταγραφή του προσώπου του Πήτερ όπως γίνεται εδώ δεν πιστεύω ότι έχει κάποια άλλη όμοια της στη ιστορία των κόμικ του Σπάιντι. Ώρες ώρες ο χαρακτήρας του Πάρκερ θυμίζει τους ήρωες των αρχαίων τραγωδιών που παλεύουν ενάντια στη σκληρή και υπογεγραμμένη από τους θεούς μοίρα. Έτσι ο ήρωας μας, θυμίζει τον Οιδίποδα που η νικηφόρα του αναμέτρηση με το τέρας είχε αντίστροφα τραγική επίπτωση στη ζωή του, τον Φιλοκτήτη που εγκαταλείπεται μόνος και τον Προμηθέα που αλυσοδένεται γιατί έπραξε το σωστό και έδωσε το "φως" (φωτιά) στους ανθρώπους. Επίσης ήταν καταπληκτική η παρουσίαση του γερασμένου και δαιμονισμένου από το μίσος του Νόρμαν. Το κακό ως επιλογή, εγωϊστική εμμονή και αυτοπαγίδευση. Κάπως ιερόσυλα θα τολμούσα να πω ¨Ντοστογιεφσκικά¨ δοσμένο! Εαν υπάρχει κάτι μεμπτό, κατα την ταπεινή μου γνώμη, είναι ότι στην ιστορία αναφέρονται και δεν παρουσιάζονται οι θάνατοι της θείας Μαίη και του Τζ. Τζ. Τζεϊμσον. Ήθελα να δω τον Πήτερ στις κηδείες τους. Να καταγραφεί η ανθρώπινη αυτή στιγμή του. Επίσης, αφήνει ένα κενό με την πορεία της ιστορίας του κλώνου της Γκουέν. Και τέλος, προσωπικά αντιπαθώ πολύ την είσοδο/εισβολή στην ιστορία της ΜΑΡΒΕΛ του Μάϊλς Μοράλες γιατί ο χαρακτήρας αυτός σχεδιάστηκε για να εξυπηρετήσει ιδεοληπτικές εμμονές και αδικαιολόγητα αισθήματα μειονεξίας. Έτσι μου "ξίνισε" που χρίεται στο τέλος ως διάδοχος του αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι στην παρούσα ιστορία ήταν πολύ καλή και συγκινητική η παρουσία του. Οι αναγνώστες άνω των 40 που αγόραζαν το περιοδικό του Καμπανα κάθε Τρίτη θα δακρύσουν γιατί θα ταυτιστούν ηλικιακά με τον ήρωα όπως τότε που ήταν παιδιά και πρωτοδιάβασαν την ιστορία του. Θα βλέπουν την χρονολογία σε κάθε κεφάλαιο, θα υπολογίζουν την ηλικία του Πήτερ και θα αντιπαραβάλλουν τη δική τους μαζί με τα προβλήματα ζωής τους. Δεν πιστεύω ότι υπήρξε ποτέ άλλος σουπερ ήρωας που να το πέτυχε στους αναγνώστες του αυτό... Σπεύσατε και αγοράσατε... Καλή ανάγνωση!

Σχετικά με την ημιτελή ιστορία Marvel knights Spider man: Ευτυχώς έχω όλη την ιστορία που κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνια σε δύο τεύχη. Πρόκειται για καταπληκτική ιστορία με δράση και αγωνία αλλά και εκπληκτικό τέλος. Οι συνειρμοί με το κλασικό Amazing Spider-man 121 όταν ο Καλικάντζαρος απάγει την Μαίρυ Τζειν, κατευθύνεται στη γνωστή γέφυρα και απευθυνόμενος στον αραχνάκια λέει: "Σου θυμίζει κάτι κύριε Πάρκερ;" εξιτάρουν όσους μεγαλώσαμε μαζί του. Μπορεί να πήρε πολλές φορές τα εύσημα η εκδοτική εταιρεία για τα τεύχη και την ποιότητα που εξέδωσε στην Ελλάδα, αλλά εδώ οφείλουμε να μην της χαριστούμε: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ οι εκδότες που παρέδωσαν την ιστορία ημιτελή. Τουλάχιστον οι εν Ελλάδι συνεργάτες θα μπορούσαν να τη συμπληρώσουν. Δεν σεβάστηκαν τους πελάτες και αναγνώστες τους αλλά τους εκμεταλλεύτηκαν. Και έχει ξανασυμβεί με άλλους τόμους (πχ με τον Θωρ). Προσωπικά θύμωσα πολύ, και αν επαναληφθεί δεν έχω σκοπό να συνεχίσω να αγοράζω...

Τι λέτε βρε παιδιά; Θέλουμε κι άλλο Spider-Man. Θέλουμε να δούμε σκίτσο Ρομίτα και Τζιλ Κέϊν. Κλασικές ιστορίες όπως το θάνατο των Stacys, την περιπέτεια το Harry με τα ναρκωτικά, κ.α. Όπως επίσης και από τον Κάπταιν Αμέρικα την ιστορία με το θάνατο το Red Skull που είχα διαβάσει τότε στα 80ς στα τεύχη του Καμπανά. Επίσης ξέρω ότι είναι αδύνατο για την ώρα αλλά προσδοκώ την επανακυκλοφορία των περιπετειών του ΡΟΜ.