Bonadrug

Καλώς ήλθες Candy αλλά από ότι βλέπω το μεγάλο ερώτημα δε στο έκανε ακόμα κανείς! Εσύ λοιπόν ήσουν με τον Άντονι ή με τον Τέρι; Αυτό κι αν ήταν δίλλημα, έτσι; Έχω 18 επεισόδια της Κάντυ αλλά με τίτλους (π.χ. Το μυστικό του Τέρι, η Κάντι στη Σκοτία κλπ) και όχι με αριθμούς, πάντως η ποιότητά τους είναι μέτρια . Κάποια είναι από το ΣΚΑΙ , κάποια από την ΕΤ3 κλπ. Η αδελφή μου στα 30 σήμερα φυλάει ακόμα τα κόμικς της Κάντι σαν θησαυρό! Όταν μάλιστα κάποτε βρήκε την ανιψιά μου να τα έχει ξεθάψει από την ντουλάπα και να τα έχει απλώσει στο πάτωμα κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. Πφφφ....γυναίκες!

Καθώς οι ανασκαφές μου συνεχίζονται ξέθαψα καμιά 15αριά τεύχη αυτής της έκδοσης. Κατ' αρχήν να ενημερώσω τον φίλο Mandrake ότι εκείνοι οι τόμοι που έβγαιναν ήταν μεγάλη απάτη από την άποψη ότι μπορεί να έπαιρνες τον ίδιο τόμο (Τόμος Μαστερ Κουνγκ Φου νο 2 . π.χ.) 2 φορές να τους άνοιγες και να είχαν μέσα διαφορετικά τεύχη. Θυμάμαι τώρα ένα τόμο Γκραν Γκινιολ που είχε μέσα ένα Γκραν Γκινιολ, ένα Μαν Γουλφ κι ένα Μαστερ Κουνγκ Φου κι εξώφυλλο ένα εξωφυλλο των X-Men και μάλιστα τεύχους που δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα! Οι τόμοι που αναφέρεται ο DJO αφορούν μεταγενέστερες εκδόσεις της Καμπανά, μάλλον τα τεύχη Σπάιντερ Μαν από το 494 περίπου και μετά (μεγάλο σχήμα και έγχρωμα). Το πρώτο τεύχος Κάπταιν Αμέρικα της Καμπανά κυκλοφόρησε Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 76 και μάλιστα είχε και τηλεοπτική διαφήμιση! Τα στοιχεία των τευχών τα εξώφυλλα των οποίων ανεβάζω εδώ είναι No 02 - (1977/1) - Περιλαμβάνει Captain America No 157 (1973) & Avengers 02 (1963) & Χ-Μen 02 (1963) No 17 - (1978/4) - Περιλαμβάνει Captain America No 174 (1974) & Χ-Μen 17 (1966) & Rawhide Kid 39 (1964) No 19 - (1978/6) - Περιλαμβάνει Captain America No 176 (1974) & Χ-Μen 19 (1966) & Two Gun Kid 87 (1967) No 20 - (1978/7) - Περιλαμβάνει Captain America No 177 (1974) & Χ-Μen 20 (1966) & War Is Hell 15 (1975) No 22 - (1978/9) - Περιλαμβάνει Captain America No 177 (1974) & Χ-Μen 24 (1966) & Dominic Fortune (??) No 25 - (1978/12) - Περιλαμβάνει Captain America No 182 (1975) & Χ-Μen 26 (1966) & Kid Kolt 98 (1961) No 26 - (1979/1) - Περιλαμβάνει Captain America No 183 (1975) & Χ-Μen 27 (1966) & Rawhide Kid 108 (1973) No 27 - (1979/2) - Περιλαμβάνει Captain America No 184 (1975) & Χ-Μen 28 (1967) & Man With a star (ιστορία από το Frontier Western Νο 2 (1956) No 28 - (1979/3) - Περιλαμβάνει Captain America No 185 (1975) & Χ-Μen 29 (1967) & Sgt Fury & His Howling Commandos 106 (1973) (το μισό) No 29 - (1979/4) - Περιλαμβάνει Captain America No 186 (1975) & Χ-Μen 30 (1967) & The human sacrifice, ιστορία από το Two Gun Western No 7 (1951) & Εκείνοι Χτυπάνε τη Νύχτα, ιστορία γουέστερν 5 σελίδων του Al Hartley που δεν βρήκα που πρωτοδημοσιεύτηκε Νο 30- (1979/5) - Περιλαμβάνει Captain America No 187 (1975) & Χ-Μen 31 (1967) & Sgt Fury & His Howling Commandos (τεύχος που δεν κατάφερα να εντοπίσω προς το παρόν - οψόμεθα) Νο 33 - (1979/8) - Περιλαμβάνει Captain America No 190 (1975) & Χ-Μen 34 (1967) & Rawhide Kid 47 (1965) Νο 34 - (1979/9) - Περιλαμβάνει Captain America No 191 (1975) & Χ-Μen 35 (1967) & Kid Colt 107 (1962) Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στο πρώτο post.

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου. Πάντως πολύ ντυμένη είναι η Jane σε σχέση με την εμφάνισή της στην τελευταία σειρά κόμικ :thdown:

Παίδες μήπως έχει βρει κανείς πουθενά υπότιτλους ελληνικούς ή αγγλικούς έστω για τον πιλότο του painkiller jane;

Πρόκειται για την ελληνική έκδοση του πολυβραβευμένου ιταλικού fummeto La Storia Del West του μεγάλου Ιταλού δημιουργού Gino De Antonio ο οποίος έγραψε το σύνολο της σειράς και σχεδίασε σημαντικό μέρος της. Ο De Antonio: Στο σχέδιο συνέβαλαν ακόμα σχεδιαστές όπως ο Renzo Callegari και o Sergio Tarquini. Το πρώτο τεύχος της σειράς κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1967 σε ασπρόμαυρη έκδοση 96 σελίδων σε σχήμα 16Χ21 cm. Κυκλοφόρησε αρχικά ως μέρος της έκδοσης Collana Rodeo και αργότερα σε αυτοτελή έκδοση από τις εκδόσεις Bonelli. Η σειρά ολοκληρώθηκε το 1980 με 73 τεύχη στα οποία αργότερα προστέθηκαν άλλα 2 ένθετα κι έτσι σήμερα η σειρά αριθμεί 75 τεύχη. Βραβεύτηκε με σειρά διακρίσεων και θεωρείται πλέον ένα από τα διασημότερα fumetti western μαζί με τον Tex. Αυτό που ξεχωρίζει το La Storia del West από άλλα κόμικς είναι ότι δεν έχει έναν κεντρικό χαρακτήρα/ ήρωα αλλά μια ομάδα ηρώων οι οποίοι πρωταγωνιστούν εναλλάξ στις ιστορίες. Αυτό γιατί σκοπός του De Antonio ήταν μέσα από τη σειρά να παρουσιάσει την εποποιία της κατάκτησης της Άγριας Δύσης. Κάτι που σημαίνει ότι η αφήγηση γίνεται σε ιστορικό χρόνο και οι ήρωες αναπόφευκτα μεγαλώνουν και γερνάνε. Η ιστορία ξεκινάει το 1804 με την άφιξη του Ιρλανδού μετανάστη Μπρετ ΜακΝτόναλτ στην Αμερική ο οποίος γίνεται μέλος της εξερευνητικής ομάδας των Λιούις και Κλαρκ, της πρώτης ομάδας που αποτολμά οργανωμένη εξερεύνηση της ενδοχώρας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεγάλη σημασία λοιπόν στο έργο αυτό έχει η ιστορική τεκμηρίωση κάθε τεύχους και η αναφορά σε υπαρκτά πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Στη σειρά εμφανίζονται από Αμερικάνοι πρόεδροι (Τζέφερσον, Λίνκολν, Γκραντ), στρατηγοί (Κάστερ, Λι), σερίφηδες (Γουάιτ Ερπ, Πίνκερτον, Πάτ Γκάρετ), πιστολάδες (Μπιλ Χίκοκ κλπ), παράνομοι (Μπίλι Δε Κιντ, Γουες Χάρντιν , Τσέσε Τζέιμς ), πιονέροι (Κιτ Κάρσον, Ντέιβιντ Κρόκετ), Ινδιάνοι αρχηγοί (Τρελό Άλογο, Καθιστός Ταύρος, Τζερόνιμο). Κάθε τεύχος είναι και μια ψηφίδα , ένα επεισόδιο στην ιστορία του Γουέστ. Οι βασικοί ήρωες είναι τα μέλη της οικογένειας του γιου του Μπρετ ΜακΝτόναλτ, του Πατ ΜακΝτόναλντ, ο οποίος χαρακτηριστικά έχει επιλεγεί από τον De Antonio να έχει μητέρα Ινδιάνα. Αυτό στα πλαίσια μιας γενικότερης φιλοϊνδιάνικης νότας που υπάρχει στο έργο, η οποία του δίνει και μια τραγική διάσταση, δεδομένης της μοίρας των ερυθρόδερμων. Σε αυτό το θέμα το κόμικ ιδεολογικά συγγενεύει με φιλοϊνδιάνικες ταινίες όπως ο Στρατιώτης Μπλου, το Μεγάλο Ανθρωπάκι, το Χορεύοντας με τους Λύκους. Ο κινηματογράφος του Τζον Φορντ και του Χάουαρντ Χοκς επίσης έχει ασκήσει επιρροή στον De Antonio ο οποίος έχει δανειστεί για κάποιους τίτλους των τόμων του , ονομασίες κλασικών γουέστερν (Η Ταχυδρομική άμαξα, Η Τελευταία Μονομαχία κλπ). Η οικογένεια ΜακΝτόναλντ Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς διαδραματίζεται το 1890 όπου ένας Πατ ΜακΝτόναλντ, 86 ετών πια, αποφασίζει να μαζέψει όλη την οικογένεια του στο ράντζο του. Το ιστορικό φόντο είναι η μεγάλη κούρσα για τη γη στην Οκλαχόμα, η οποία αποτελεί και τη σεναριακή βάση της ταινίας Far and Away (1992) με τον Τom Cruise και την Nicole Kidman. Η ελληνική έκδοση ξεκινά το 1980 από τις εκδόσεις Μέδουσα , οι οποίες εκδίδουν τα 4 πρώτα τεύχη. Μετά η σειρά διακόπτεται για λίγους μήνες και συνεχίζει από το τεύχος 5 μέχρι το τέλος από τις εκδόσεις Μαμούθ. Στην αρχή η έκδοση είναι μηνιαία αλλά σταδιακά γίνεται δεκαπενθήμερη. Το πρώτο τεύχος κόστιζε 30 δρχ και το τελευταίο 60 δρχ. Αντί για Η Ιστορία της Δύσης έχει επιλεγεί ο τίτλος Η Κατάκτηση της Δύσης , ίσως γιατί εκείνη την εποχή η ΥΕΝΕΔ προέβαλε τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά γουέστερν με τον ίδιο τίτλο (How The West Was Won), με τον James Arness και τον Bruce Boxleitner. Ίσως γιατί έτυχε να διαβάσω αυτή τη σειρά ανάμεσα στα 12 και στα 17 μου , ίσως για τον ρεαλισμό και την τραγική νότα που τη διέκρινε, ίσως γιατί μου πρόσφερε τόσες πολλές ιστορικές γνώσεις, δεν ξέρω γιατί άλλο αλλά όταν διάβαζα την τελευταία σελίδα του τελευταίου τεύχους είχα μείνει αποσβολωμένος με φανερή την αίσθηση της απώλειας. Η τελευταία σελίδα της σειράς Ο Gino De Antonio και ο Pat McDonald αποχαιρετούν τους αναγνώστες Τον άλλο χρόνο μπήκα στο πανεπιστήμιο. Την είδα διανοούμενος και χάρισα όλη τη σειρά σε ένα γειτονάκι. Όταν μετά από μερικά χρόνια τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος άρχισα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Από τότε προσπαθώ να ξαναμαζέψω τα τεύχη. Έχω βρει όμως μόνο τα 62 από τα 69. Η αναζήτηση συνεχίζεται. Τα στοιχεία της ελληνικής έκδοσης έτος ιταλικής έκδοσης - έτος/μήνας ελληνικής έκδοσης - αριθμός/τίτλος ελλ. έκδοσης - πρωτότυπος τίτλος 1967 1980/6 01.ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ Verso l'ignoto 1967 1980/6 02.ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΤΑΜΙ Gli Avventurieri 1967 1980/7 03.ΑΛΑΜΟ Alamo 1967 1980/7 04.ΚΟΜΑΝΤΣΕΡΟΣ Comancheros 1967 1981/7 05.ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ Soldati di ventura 1968 1981/8 06.ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ Le Carovane 1968 1981/9 07.ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ L’ Oro della California 1968 1981/10 08.Η ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ La Pattuglia 1968 1981/11 09.ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΕΔΙΑΔΕΣ Le Grandi Pianure 1968 1981/12 10.ΓΟΥΕΛΣ ΦΑΡΓΚΟ Wells Fargo 1968 1982/1 11.ΚΑΝΣΑΣ ΣΙΤΥ Kansas 1969 1982/3 12.ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ Cielo rosso 1969 1983/4 13.Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ L’ ultimo duello - Missione Pericolosa 1969 1983/5 14.Η ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ Gli Scorridori 1969 1983/6 15.ΜΑΚΡΙΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ Orizzonti lontani 1969 1982/8 16.ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Acque morte 1970 1982/9 17.ΟΙ ΝΤΑΚΟΤΑ I Dakota 1970 1982/11 18.Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΑΜΑΞΑ La Diligenza 1970 1982/12 19.ΞΕΦΡΕΝΟΣ ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ La Lunga cavalcata 1970 1982/12 20.ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Fiamme di guerra 1971 1983/2 21.Η ΓΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ Terra violenta 1971 1983/3 22.Η ΓΕΦΥΡΑ Il Ponte 1971 1983/6 23.ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ Squilli al tramonto 1971 1983/6 24.ΟΧΥΡΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ I Forzati della Gloria 1971 1983/7 25.ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ I Guerriglieri 1972 1983/? 26.ΚΙΤΡΙΝΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ Veleno giallo 1972 1983/8 27.ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ Gli Avvoltoi 1972 1983/8 28.ΚΑΥΤΗ ΑΜΜΟΣ Sand Creek 1972 1983/9 29.Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΑΠΑΤΣΙ L’ Urlo degli Apaches 1972 1983/9 30.ΑΜΠΙΛΕΗΝ Abilene 1973 1983/10 31.ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ Campo di battaglia 1973 1983/10 32.ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ Senza legge 1973 1983/11 33.ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ La Pista d'acciaio 1973 1983/11 34.Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ La Grande sfida 1973 1983/12 35.ΙΝΔΙΑΝΙΚΗ ΣΕΛΗΝΗ Luna comanche 1974 1983/12 36.Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΦΡΟΥΡΩΝ La Notte dei vigilanti 1974 1984/1 37.ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ Le Citte silenti 1974 1984/1 38.ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΚΥΛΙΑ Dog soldiers 1974 1984/2 39.ΑΓΡΙΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ I Mercenari 1974 1984/3 40.ΒΟΥΝΑ ΠΟΥ ΛΑΜΠΟΥΝ Le Montagne splendenti 1975 1984/3 41.ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ Red River 1975 1984/4 42.ΠΑΡΑΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ La Costa lunga 1975 1984/4 43.Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ La Legge della violenza 1975 1984/5 44.ΚΥΝΗΓΟΙ ΙΝΔΙΑΝΩΝ Cacciatori di Indiani 1976 1984/5 45.ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΚΑΪΝ La Stirpe di Caino 1976 1984/6 46.ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ I Conquistatori 1977 1984/6 47.ΠΡΑΣΙΝΑ ΛΙΒΑΔΙΑ Verdi pascoli 1977 1984/7 48.Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΛΗΣΤΩΝ La Pista dei ladri 1977 1984/7 49.ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ Sangue di guerriero 1977 1984/8 50.ΟΙ ΒΙΑΙΟΙ Uomini violenti 1978 1984/8 51.ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ Oklahoma (?) 1978 1984/9 52.ΚΡΑΥΓΗ ΠΟΛΕΜΟΥ Grido di guerra 1978 1984/9 53.ΧΡΥΣΟΙ ΛΟΦΟΙ Le Colline d'oro 1978 1984/10 54.ΗΜΕΡΑ ΔΟΞΑΣ Giorno di gloria 1979 1984/10 55.ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Vento d'autunno 1979 1984/11 56.ΑΓΡΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ Sentieri selvaggi 1979 1984/11 57.Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ Lunga marcia 1979 1984/12 58.Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ Via dell'inferno 1979 1984/12 59.ΡΙΟ ΓΚΡΑΝΤΕ Rio Grande 1979 1984/12 60.ΚΑΒΑΛΑΡΗΔΕΣ I Cavalieri 1980 1985/1 61.ΠΙΚΡΗ ΝΙΚΗ Vittoria amara 1980 1985/2 62.Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΑΤΣΙ L’ Ultimo Apache 1980 1985/3 63.ΑΓΡΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ Colpo su colpo 1980 1985/3 64.ΔΥΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΕΚΟΣ A Ovest del Pecos 1980 1985/5 65.ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ I Combattenti 1980 1985/5 66.ΚΑΥΤΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Vento caldo 1980 1985/6 67.ΠΥΡΙΝΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ Croce di fiamma 1980 1985/6 68.ΛΕΥΚΗ ΚΟΛΑΣΗ Inferno bianco 1980 1985/7 69.ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ La Fine della pista ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΕΔΩ Σκαναρισμένα και διαθέσιμα για ανάγνωση τεύχη, ΕΔΩ. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους ramirez, Melandros, ftsgr, CortoMaltese, archon, Σκρουτζ μακ Ντακ, KILLMATH, KOIOTE, Spirous Fon Kourt, φλοκ, tik, Locke & Dimitris1.

Δεκέμβριος 1999. Σειρά Ενήλικη Μυθοπλασία της Modern Times. Τεύχη που κυκλοφόρησαν: 1 (από όσο μπορώ να ξέρω). Ταυτότητα σειράς: Πρόκειται για την δεύτερη γενεά του ιστορικού τίτλου της DC "House of Secrets". Η πρώτη εποχή του House of Secrets χάνεται πίσω στη δεκαετία του 1950. Πρόκειται για μια σειρά που κράτησε πάνω από 20 χρόνια και έβγαλε πάνω από 150 τεύχη παρουσιάζοντας χαρακτήρες όπως o Swamp Thing. H ελληνική έκδοση προέρχεται από την αντίστοιχη της Vertigo του 1996 η οποία (ας την πούμε House of Secrets v2) έβγαλε 25 τεύχη. Η ελληνική έκδοση ενώνει σε ένα μίνι άλμπουμ τα 2 πρώτα τεύχη αν και χρησιμοποιεί το εξώφυλλο του τεύχους 5. Το στόρι της σειράς αφορά μια μετακινούμενη στοιχειωμένη έπαυλη. Τα φαντάσματα ένορκοι και δικαστές κρίνουν όλους όσους εισέρχονται στο σπίτι ανάλογα με τα αμαρτήματα τους. Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Rain Harper η οποία είναι ανάμεσα στους άστεγους που χρησιμοποιούν το σπίτι για καταφύγιο και η οποία χρησιμοποιείται ως μάρτυρας στις δίκες από τα φαντάσματα. Από το όνομά της (Rain) προέρχεται ο ελληνικός τίτλος της σειράς (Βροχή) Δημιουργοί της σειράς είναι ο Steven Seagle και ο Teddy Kristiansen. Τα original εξώφυλλα των δυο ιστοριών που περιέχονται στην ελληνική έκδοση:

Το Σύστημα κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1997 από τη Modern Times και αποτελεί τη ελληνική έκδοση της mini σειράς The System που είχε δημοσιεύσει η Vertigo (δηλαδή η DC) το 1996. Το The System είναι δημιουργία του μεγάλου Peter Kuper και αρχικά εκτείνοταν σε 3 τεύχη. Η Modern Times εξέδωσε και τα τρια μαζί σε ένα album το οποίο ενέταξε στη σειρά της Ενήλικη Μυθοπλασία. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ ως τιμή του τεύχους στο εσώφυλλο αναγράφεται 1000 Δρχ. στο εξώφυλλο γράφει 1.500 Δρχ! Το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο της έκδοσης της Modern Times: Λίγα λόγια για τον συγγραφέα και το έργο του , όπως υπάρχουν μέσα στην ελληνική έκδοση: O Peter Kuper ανήκει στη γενιά των καλλιτεχνών που χάρισαν κύρος στα εναλλακτικά underground comics. Πρόκειται για δημιουργό με πείρα και αξιόλογες προσφορές στο χώρο των κόμικς. Έργα του έχουν εμφανιστεί σε σημαντικές εκδόσεις όπως: Time, The New Yorker, The Village Voice, καθώς και στο Mad, όπου τώρα (σ. Σ. : τότε: 1998) εικονογραφεί το Spy vs. Spy του Prohias. Η δημιουργία του Eye Of The Beholder μάλιστα , αποτελεί το πρώτο comic strip που δημοσιευόταν τακτικά στην εφημερίδα The New York Times. Χάρη στο πρωτοποριακό ύφος του, το περιοδικό Rolling Stone τον χαρακτήρισε το 1995 “Hot Comic Book Artist”. O Peter Kuper, όμως έχει εικονογραφήσει και πολλά βιβλία συμπεριλαμβανομένης και της κόμικ έκδοσης του The Jungle από τον Apton Sinclair. … Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Peter Κuper είναι ένας δημιουργός με αστείρευτη έμπνευση που προσφέρει διαρκώς στους φίλους των κόμικς κάποιο έργο με επαναστατικό χαρακτήρα….. Σημαντικό σταθμό στη σταδιοδρομία του αποτελεί η έκδοση του πολιτικού κόμικ περιοδικού World War 3 Illustrated, το οποίο κυκλοφόρησε το 1979 σε συνεργασία με τον Seth Tobocman. Από την εισαγωγή του Calvin Reid Το σχέδιο του Peter Kuper δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητο….. Ο Peter Kuper απέκτησε τη θέση του στον κύκλο των σκεπτόμενων και των δημιουργικά «νευρωτικών» καλλιτεχνών , που συνέβαλαν αποφασιστικά στην αλλαγή των αμερικάνικων κόμικς. Τα underground comics της δεκαετίας του 60 αποδέσμευσαν τις δημιουργίες των καλλιτεχνών από τα περιοριστικά μέτρα της American Code Authority και από την κυριαρχία της νέας γενιάς υπερηρώων. Όμως η γενιά των νέων underground δημιουργών στην οποία συμπεριλαμβάνεται κι ο Kuper κατάφερε να μεταφέρει αυτή τη σύγχρονη πνοή και στις δεκαετίες του 80 και του 90 αλλά και να την εμπλουτίσει…. …Το Σύστημα αποτελεί προϊόν όλων των προσπαθειών του Kuper να εντάξει τα κόμικς στο εκάστοτε ιστορικό , κοινωνικό και καλλιτεχνικό τους υπόβαθρο αλλά και σε αυτή την ίδια την καθημερινότητα και πιο συγκεκριμένα στη σκληρή ζωή της Νέας Υόρκης. Το Σύστημα είναι η έκφραση μιας διαδικασίας διαλογισμού πάνω στο κοινωνικό δράμα της ζωής στην πόλη. Τα νήματα της διήγησης δημιουργούν ένα πολύχρωμο συνονθύλευμα αναγνωρίσιμων γεγονότων και καθημερινών καταστάσεων. Ο Kuper αντιλαμβάνεται το αστικό σύστημα σαν ένα πλέγμα συμπωματικών συναντήσεων, παράλληλων καθημερινοτήτων κοινωνικών και φυλετικών διαφορών, δυσδιάκριτων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που επηρεάζουν τη ζωή των απλών ανθρώπων. Το Σύστημα απεικονίζει τη δύναμη των συμπτώσεων , τους απλούς διαπροσωπικούς δεσμούς , τις καθημερινές κακοτυχίες , τις περίπλοκες συνέπειες των εθνικών και ταξικών διαφορών και παρουσιάζει αυτό το περίεργο πλέγμα λουόμενο από το φως της τρομακτικής λαμπρότητας της Νέας Υόρκης ------ Τα εξώφυλλα της Αμερικάνικης έκδοσης:

Πρόκειται για την Ελληνική έκδοση της σειράς Weird War Tales που εκδόθηκε από την ετικέτα της DC, Vertigo σε 4 τεύχη το 1997. Η Modern Times εξέδωσε τον Ιούνιο του 1998 τα 2 πρώτα τεύχη με τη μορφή mini allbum και με εξώφυλλο το εξώφυλλο του 2ου τεύχους της σειράς της Vertigo. Οι ιστορίες που περιέχονται στο mini album είναι οι εξής: 1. Ο Επιζών (των Revelstroke & Corben) 2. Χρυσόμυγες (Azzarello & Romberger) 3. Για την τιμή των όπλων (Edginton & Shanower) 4. Αρουραίοι... (Rennie & DuBurke) 5. Φαίνεστε καλά, αισθάνεστε υπέροχα (David Lloyd) 6. Mightier (Peter Kuper) 7. Κουρδιστό Ζόμπι (Lansdale & Glanzman) Στο εσώφυλλο είναι γραμμένο τα παρακάτω εν είδει editorial: Ήταν τότε, στο δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο, Βλέπαμε τα αεροπλάνα να αφήνουν τα λευκά σημάδια τους στο γαλάζιο ουρανό και περιμέναμε πότε θα μας βομβαρδίσουν, Σκεφτόμαστε ότι μπορεί να είναι η τελευταία φορά που μυρίζουμε την άνοιξη, σκεφτόμαστε τις γυναίκες και τα παιδιά μας να κλαίνε για τη ζωή που χάνεται στα βρόμικα , υπόγεια καταφύγια. Ήταν τότε στο Βιετνάμ κι έβρεχε. Η λάσπη είχε περάσει μέσα από τα ρούχα μας, η βροχή γινόταν ένα με τον ιδρώτα κι εμείς κρυβόμαστε πίσω από ψηλούς θάμνους. Δεν νιώθαμε την υγρασία που μας διαπερνούσε, γιατί οι σφαίρες που περνούσαν από δίπλα μας , που σκότωναν το σύντροφό μας λίγα μέτρα πιο κάτω, μαγνήτιζαν τις αισθήσεις μας, Φοβόμαστε αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν αυτό που μας τρόμαζε πιο πολύ, ο θάνατος ή η απογοήτευση και η αηδία που νιώθαμε για το ανθρώπινο είδος…. ….Είναι η μυρωδιά και το χρώμα του αίματος που λεκιάζει στην άσφαλτο. Είναι αυτός ο τρόμος που στραγγαλίζει τις φωνές. Είναι τα διαμελισμένα σώματα που πέθαναν μόνα τους και δεν θα θαφτούν ποτέ, που κάνουν όλους τους πολέμους πικρά σενάρια για τους αδιάφορους θεατές που δεν έχουν ζήσει τη φρίκη του. Αποκάλυψη, Ιστορίες Πολέμου , μικρές ιστορίες που κρύβουν μεγάλες κραυγές πόνου, παράνοιας, διαμαρτυρίας και απόγνωσης…. Τα εξώφυλλα της αμερικάνικης έκδοσης: ------ Παρόλο που στο εξώφυλλο του τεύχους υπάρχει η ένδειξη Άλμπουμ 1 από 2 δεν νομίζω το 2ο τεύχος να κυκλοφόρησε ποτέ.

Εντάξει οφείλω να πω ότι το παρααύτωσαν το ζήτημα, το ξεχείλωσαν , το ξέσκισαν. Κρίμα για αυτή τη σειρά. Θα έπρεπε να ξέρουν οι παραγωγοί της σειράς ότι όταν μια ιστορία επανλαμβάνεται τείνει να καταλήγει σε φάρσα.

Να συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα: δεν μπορουμε " να κρίνουμε τους 300, ένα κόμικ (γιατί αυτό κατά βάθος είναι) με βάση την ιστρία είναι το ίδιο άτοπο με το να κρίνουμε το Ghost Rider (από το οποίο μόλις γύρισα, πολύ μου άρεσε btw) με βάση τα θρησκευτικά, το Superman με βάση τη φυσική, το Spiderman με βάση τη βιολογία και το Flash με βάση τη γυμναστική!". Μπορούμε όμως να τις κρίνουμε όλες με βάση την ιδεολογία τους , το μήνυμα που εκπέμπουν; ή μήπως δεν έχουν κανένα μήνυμα; Ορίστε λοιπόν ποια είναι η ιδεολογία του Frank Miller , οπως παρουσιάζεται μέσα από συνεντεύξεις του που αναδημοσεύει η Ελευθεροτυπία. Ένας φασίστας, αμόρφωτος και ηλιθιότερος του Μπους και ...επίτιμος δημότης Σπάρτης (για να μη ξεχνιόμαστε) . Χαρείτε τον.... «Στο Ιράκ πολεμάμε το φασισμό» Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ «Ακούω συχνά τους ανθρώπους να αναρωτιούνται γιατί επιτεθήκαμε στο Ιράκ. "Επειδή πολεμάμε τον ολοκληρωτισμό", απαντάω. Κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί μετά το Περλ Χάρμπορ επιτεθήκαμε στη ναζιστική Γερμανία. Το κάναμε επειδή έπρεπε να συντρίψουμε τον παγκόσμιο φασισμό. Και τώρα κάνουμε κάτι αντίστοιχο, αφού έτσι κι αλλιώς το Ιράκ μάς χτύπησε πρώτο». Αυτή είναι η φιλοσοφία του Φρανκ Μίλερ όπως την αποκαλύπτει στις πρόσφατες συνεντεύξεις του. Ο Μίλερ είναι ο σχεδιαστής του κόμικς «300» στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία που έγινε ανάρπαστη στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας μας. Και δεν κρύβει τις προθέσεις του πίσω από το προπαγανδιστικό του κόμικς συγκρίνοντας την τότε Περσία με τους σημερινούς φανατικούς ισλαμιστές. «Για κάποιους ανεξήγητους λόγους», όπως υποστηρίζει, «κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είμαστε ενάντια στη βαρβαρότητα του 6ου αιώνα, που αντιπροσωπεύουν οι σύγχρονοι εχθροί μας. Αυτοί αποκεφαλίζουν ανθρώπους, κακομεταχειρίζονται τις γυναίκες και γενικότερα δεν έχουν καμιά σχέση με τον πολιτισμό μας. Ο δικός τους πολιτισμός δεν έχει προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα. Ζω σε μια πόλη όπου τρεις χιλιάδες γείτονές μου σκοτώθηκαν από αεροπειρατές που κατέλαβαν αεροπλάνα τα οποία οι ίδιοι ήταν ανίκανοι να κατασκευάσουν». Ισοπεδωτικός και μονοδιάστατος, ο Μίλερ συνεχίζει το φιλιππικό του ασκώντας κριτική στον Μπους ότι δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. «Ο Μπους έκανε λάθος όταν μετά την 11η Σεπτεμβρίου κινητοποίησε μόνο το στρατό και όχι όλο το έθνος», όπως ισχυρίζεται. «Δεν εξήγησε στους Αμερικανούς πολίτες ότι η επίθεση στο Ιράκ έπρεπε να είναι μια συλλογική απάντηση απέναντι στον κοινό εχθρό». Πάντως ο Μίλερ ποτέ δεν είχε κρύψει τις ιδέες του. Ηταν πάντα με το μέρος της ασφάλειας και της τάξης, είτε όταν σχεδίαζε τους υπερήρωες όπως τον Μπάτμαν και τον Daredevil είτε όταν έγραφε τα σενάρια για τις ταινίες Ρόμποκοπ 2 και 3, όπου ο μπάτσος ρομπότ επιδιδόταν σε ένα λουτρό αίματος των «κακών». Τους «300» τούς είχε σχεδιάσει στα τέλη του '90, όταν ακόμα δεν είχε εμφανιστεί η «ισλαμική απειλή» που τόσο αρέσκεται να προβάλλει. Ομως, με την ευκαιρία της πρόσφατης ταινίας, μπορεί να μιλάει άνετα για την ανάγκη δημιουργίας ηρώων και το ζήτημα του πατριωτισμού. Και όλα αυτά στις ΗΠΑ, όπου οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειονότητα των πολιτών επιθυμεί να αποσυρθούν τα στρατεύματα από το Ιράκ. Ισως επειδή δεν είναι τόσο πατριώτες όσο θα ήθελε ο Μίλερ. Ή, όπως το θέτει ο ίδιος, «όλος ο δυτικός κόσμος συμπεριφερόμαστε ως μια παρηκμασμένη αυτοκρατορία που αδυνατεί να αντισταθεί στην υπάρχουσα τρομοκρατική απειλή». «Καλομαθημένοι» Με άλλα λόγια, ο Μίλερ δεν είναι ευχαριστημένος από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Πιθανότατα θα ήθελε και μια αντίστοιχη επέμβαση στο Ιράν όπου κατοικούν οι απόγονοι των βάρβαρων Περσών. Αλλωστε ομολογεί ότι η «αμερικανική αυτοκρατορία» καταρρέει επειδή οι καλομαθημένοι συμπολίτες του αρνούνται να χύσουν το πολύτιμο αίμα τους όπως στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και επειδή οι Αμερικανοί, στους οποίους απευθυνόταν κυρίως, μάλλον αδιαφόρησαν για τον ηρωισμό των Σπαρτιατών, έχει ετοιμάσει ένα νέο κόμικς με το θρυλικό Μπάτμαν και τίτλο «Holy Terror» (Ιερός Τρόμος). Σύμφωνα με τον Μίλερ, ο ήρωας επιστρατεύεται για να υπερασπίσει την Γκόθαμ Σίτι από τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, μπερδεύοντας την 11η Σεπτεμβρίου με την προπαγάνδα μέσω των σκίτσων. Ο όψιμος πατριωτισμός ως «αυτοπροστασία» Ο Φρανκ Μίλερ βγαίνει από τα δεξιά ακόμη και στον Μπους : «Στη δεκαετία του '60 ήμουν παιδί. Ως έφηβος δεν έζησα το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σεξουαλική επανάσταση, αλλά τις συνέπειές τους. Οι δάσκαλοί μου στο Γυμνάσιο ήταν πρώην χίπι και βετεράνοι του Βιετνάμ, έτσι έμαθα περισσότερα για τον Τζον Λένον παρά για τον Τόμας Τζέφερσον... Ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω τις βλακείες του όχλου των αποκαλούμενων "παιδιών των λουλουδιών", αλλά πείστηκα ότι η σημαία μας ήταν ένα κουρέλι και ο πατριωτισμός ένα απολίθωμα». Ετσι εξηγεί ο Φρανκ Μίλερ την πολιτικοποίησή του σε ένα κείμενο που έγραψε την 11η Σεπτεμβρίου του 2006. Οπως εξηγεί, τέσσερα χρόνια πριν, το πρωί της επίθεσης, όταν τα αεροπλάνα σάρωσαν τους δίδυμους πύργους, συνειδητοποίησε όψιμα ότι ο πατριωτισμός είναι σημαντικός για την επιβίωση του έθνους. «Ο πατριωτισμός είναι αυτοπροστασία. Ετσι, όταν βλέπω τώρα αυτό το κουρέλι (τη σημαία) συνειδητοποιώ ότι είναι ανεκτίμητο», καταλήγει. Και προφανώς εξαιρετικά επικερδές. Αλλωστε, σε αυτούς τους καιρούς, μια ιστορία με τον Μπάτμαν ενάντια στον Μπιν Λάντεν πουλάει πολύ περισσότερο. Η βιομηχανία του φόβου όπως τη θεμελίωσε ο πρόεδρος Μπους μπορεί να εμπνεύσει ακόμα και σχεδιαστές κόμικς. Ιδιαίτερα αν είναι τόσο αδαείς που μπορούν να διαγράφουν με αφορισμούς ολόκληρα κινήματα διαμαρτυρίας. Τόσο προκατειλημμένοι ώστε να θεωρούν ολόκληρους λαούς «τρομοκράτες». Και τόσο μπερδεμένοι ώστε να πιστεύουν ότι η θυσία των Σπαρτιατών θα εμπνεύσει τους μελλοντικούς κατακτητές του ισλαμικού κόσμου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/04/2007 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/04/2007

Ο Άρης ως χαρακτήρας του Marvel Universe εμφανίζεται πολύ νωρίς , ήδη από τους Stan Lee & Jack Kirby στο Thor 129 το 1966. Η σειρά Ares God Of War βγαίνει σε 5 τεύχη το 2006. Οι Δημιουργοί της: O Michael Avon Oeming είναι μεγάλος λάτρης της μυθολογίας και της ηρωϊκής φαντασίας, έχει γράψει μεταξύ άλλων το πιο πρόσφατο mini -series του Thor (Blood Oath), όπως και το καταπληκτικό saga του Thor, αυτό που έβαλε τέλος σε μια έκδοση με πάνω από 500 τέυχη, το αριστουργηματικό Ragnarok (το υπογράφει μαζί με τον συχνό συνεργάτη του Dan Bareman). Έχει γράψει επίσης το Saga of Beta Ray Bill, ιστορίες της Red Sonja κλπ. Ο Travel Foreman είναι ένας νέος σχεδιαστής με πιο γνωστή δουλειά το spin-off του τίτλου Supreme Power , το Dr. Spectrum (6 τεύχη/2005) . Το Ares - God of War πραγματεύεται τη τελευταία μάχη και την πτώση των Θεών του Ολύμπου. Το ίδιο είχε κάνει ο Oeming με τους Νορβηγούς Θεούς στο Ragnarok (2004). Εκεί μάλιστα είχε σκοτώσει ακόμα και τον ίδιο τον Thor. Η ιστορία ξεκινά με τον Άρη να σπεύδει σε βοήθεια των Θεών του Ολύμπου, όταν οι ορδές του Άδη τους απειλούν με αφανισμό. Ο Άρης πράγματι σώζει το ελληνικό πάνθεο από βέβαιη καταστροφή αλλά αντί να γίνει δεκτός με τιμές πίσω στον Ολυμπο, όπως ελπίζει, αντιμετωπίζει τη χλεύη και τη περιφρόνηση του πατέρα του και του σογιού του. Έτσι επιστρέφει στη Γη, αποκηρύσσοντας την οικογένεια του και πιάνει δουλειά ως.... μαραγκός . Χρόνια αργότερα τον συναντάμε να μεγαλώνει μόνος του τον γιο του, Αλέξανδρο. Κάποτε δέχεται επίσκεψη από τον Ερμή που τον παρακαλεί να βοηθησει τους Ολύμπιους στον αγώνα που δίνουν για την υπαρξή τους έναντι στο σκοτεινό πάνθεο της γιαπωνέζικης (σιντοϊστικής) μυθολογίας που οδηγείται από το Θεό Mikaboshi. O Άρης αρνείται και προκειμένου οι Θεοί να τον αναγκάσουν να πάρει μέρος στον πόλεμο απαγουν τον γιο του και τον θέτουν υπό την προστασία των Μυρμιδόνων του Αχιλλέα. Όμως ο Mikabοshi θα αρπάξει τον Αλέξανδρο, οπότε ο Αρης μπαίνει στον πολέμο για να τον παρει πίσω.... Στη σειρά αυτή που καταλήγει στο θάνατο του Δία και των περισσότερων θεών του ελληνικού πάνθεου εμφανίζονται πάρα πολλοί ήρωες και θεοί της ελληνικής μυθολογίας. Ο Oeming δουλεύει πάνω σε γνωστά μοτίβα της ελληνικής μυθολογίας, της σύγκρουσης πατέρα - γιου (όπως π.χ. Κρόνος- Διας) και της μακρόχρονης πολιορκίας λόγω απαγωγής (τότε της Ελένης , τώρα του Αλέξανδρου). Η σειρά είναι must για τους λάτρεις της μυθολογίας αλλά και της ηρωϊκής φαντασίας. Είναι από τις ελάχιστες σειρές που περίμενα πως και πως τα νέα τεύχη τους. Ουσιαστικά βλέπουμε τη μετατροπή του χαρακτήρα του Άρη από "κακό" σε "αντιήρωα" (όπως ο Punisher, ας πούμε) Φαίνεται πως η σειρά άρεσε ιδιαίτερα κι έτσι ο Ares είναι η τελευταία προσθήκη στους Mighty Avengers του Iron Man. Η εκ νέου αναμέτρηση του με τον Hercules φαίνεται να είναι θέμα χρόνου. Ακομα απο τον Oeming : Powers

Σε όσους άρεσε το Marvels σίγουρα θα φανεί εξίσου εντυπωσιακό το Ruins το οποίο είναι μια μίνι σειρά 2 τευχών σε format παρόμοιο του Marvels και το οποίο βγηκε το 1995. Σενάριο Warren Ellis και σχέδιο Cliff & Terese Nielsen. Έχει ως κεντρικό ήρωα πάλι τον δημοσιογράφο Phil Sheldon αλλά περιγράφει ένα δυστοπικό μέλλον όπου όπου όλα έχουν πάει κατά διαόλου. Σε αυτό το μέλλον οι Avengers είναι επαναστατική οργάνωση, Χ-Μen δεν υπάρχουν, η Gene Gray κάνει πεζοδρόμιο για να ζήσει και σχεδόν όλοι οι ήρωες είναι ή νεκροί ή φρενοβλαβείς και κλεισμένοι σε άσυλο ή άστεγοι αλήτες ή ναρκομανείς κλπ. Μακάβριο αλλά αξίζει. Για τον Ellis αλλά και το Ruins δείτε και αυτό (στα ελληνικα).

Μερικές τελείως σκόρπιες σκέψεις για τους 300 γιατί .... βαριέμαι να τις βάλω σε σειρά. Και γιατί μάλλον δεν κολάνε με τις απόψεις που διαβάζω εδώ μέσα...αλλά δε βαριέσαι... ------------------------------ Σαν μεταφορά κόμικ η ταινία είναι άριστη, μοναδική εμπειρία. --------------------------------------------- Σαν ιδεολογικό μήνυμα, γιατι εκ των πραγμάτων υπάρχει, η ταινία είναι φασιστική και επικίνδυνη. ----------------------------------------- Κάνετε όλοι το λάθος να διαβάζετε τους Σπαρτιάτες σαν τους Αρχαίους ημών προγόνους (που ούτως ή άλλως για πολλούς ήταν στρατοκράτες και φασίστες ευγονιστές για να μη μπω και προδότες ενώπιον όλου του ελληνισμού - διαβάστε λίγο για την Ανταλκίδειο ειρήνη περίπου 100 χρονάκια μετά τις Θερμοπύλες). Είμαι σίγουρος ωστόσο πως οι Αμερικάνοι θεατές βλέπουν τους 300 σαν τα δικά τους παιδιά ενάντια στη νέα δύναμη του άξονα του κακού (Ιράν). Η πολιτική συγκυρία είναι σύμπτωση δηλαδή; Την ώρα που το πεντάγωνο ετοιμάζει επίθεση στο Ιράν βγαινει κατά σύμπτωση το 300; Τι λες ρε! Γιατί άραγε δεν βγήκε το Persepolis; Που είναι και πραγματικό αριστούργημα, πραγματικό έργο τέχνης; (ίσως και γιατί δεν θα το βλεπε κανένας αλλά τέλοςπάντων). --------- Το πόσο πολύ έχει παρεξηγηθεί ο Περσικός Πολιτισμός και εξαιτίας του .....πατέρα της Ιστορίας Ηροδότου (με τέτοιο πατέρα δεν είναι να απορείς που κατάντησε πόρνη της εξουσίας), δεν λέγεται. Θα πω μόνο ότι ο παπούς του Ξέρξη, ο Κύρος ο Μέγας, εξέδωσε την πρώτη χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ιστορία της Ανθρωπότητας που άμα τη διαβάσετε θα εκπλαγείτε πόσο σύγχρονη φαντάζει σήμερα. (και πόσο εξωπραγματική θα ακουγότανε στους... Σπαρτιάτες). Για τον Κύρο γίνεται εκτενής αναφορά και στη Βίβλο όπου αναγνωρίζεται η μεγαλοσύνη του και η δικαιοσύνη του. Φυσικά άλλωστε, μια και ήταν αυτός που απελευθέρωσε τους Εβραίους από τους Βαβυλωνίους και τους επαναπάτρισε.Το βιβλίο του Ησαϊα μάλιστα αναφέρεται στο Κύρο ως Μεσσία (βασιλιά που εχει στέψει ο Θεός). Τι σχέση έχουν ολά αυτά με τα τέρατα του Μίλλερ; Του επίτιμου δημότη Σπάρτης; (χαχαχα) -------------------------- Έχετε ακούσει ποτέ για τη δεξιότητα της ενσυναίσθησης; είναι η δυνατότητα να μπορείς να δεις τα πράγματα έτσι όπως θα τα έβλεπε ένας άλλος συνάνθρωπός σου. Αν είσαστε Ιρανός και βλέπατε τους 300 τι θα λέγατε; Και μη μου πείτε έτσι ήταν το κόμικ. Άλλη η εμβελεια και ο αντίκτυπος ενός κόμικ και άλλη μιας ταινίας και δη blockbuster. Έξάλλου οταν ο σκηνοθέτης άλλαξε το κόμικ για να βάλει 3-4 σκηνές γυμνού στο έργο δεν είδα να διαμαρτυρήθηκε κανένας. Αλλά και η ιδεολογία του κόμικ ποια ήτανε; Δεν ήταν φασιστική; Δεν υπάρχει ένα άρωμα φασιμού σε πολλά έργα του Miller και όχι μόνο σε αυτό; Δηλαδή το Dark Night τι ήτανε ; Το Robocop τι ήτανε; Θέλω να πω ότι επειδή ο Miller έδειχνε τον Xerxes σαν εξωγηίνο ζόμπι τραβεστί, όφειλε κι ο Σνάιντερ και κάνει το ίδιο; Σιγά! ---------------------------------- Κατά σύμπτωση πολεμική ταινία έκανε κι o Eastwood φέτος : το Flags of our fathers. Επειδή όμως ο Eastwood είναι αληθινός καλλιτέχνης και ευαισθητοποιημένος άνθρωπος έκανε δυο ταινίες . Μια που δείχνει τη μάχη της Ιβοτζίμα από τη μεριά των Αμερικανών και μια από τη μεριά των Ιαπώνων (Letters from Iwo jima). Και οι δυο βαθύτατα αντιπολεμικές. ------------------------ Είναι δυνατόν να λέμε ότι επειδή είναι φιλλεληνική η ταινία είναι και σπουδαία; Θα μου πεις εδώ που οι περισσότεροι ασπάζονται την άποψη ότι ο Έλληνικός είναι ο περιούσιος λαός και ότι όλη η οικουμένη του χρωστάει όλα είναι πιθανά! -------------------------- Τελικά ο κινηματογράφος είναι τέχνη; Η τέχνη σε ποιους απευθύνεται ; Δεν είναι η παγκοσμιότητα της απήχησής της κριτήριο για την εκτίμησή της; Πίστεύετε ότι υπάρχει έστω και ένας μουσουλμάνος και όχι μόνο που τους 300 δεν θα τους δει σαν αμερικανούς semper fi; ---------------------- Κατά τη γνώμη μου οι 300 έχουν όλα τα προσόντα να είναι η αγαπημένη ταινία των προγονόπληκτων, των στρατόκαβλων, των εθνικόφρονων, των ποπκορνάκηδων, των τουρκοφάγων, των χρυσαυγίτων, των αφελών. Και όσων νομίζουν πως η τριλογία του Lord of the Rings είναι το υπέρτατο αριστούργημα στην ιστορία του κινηματογράφου. ------------------- Όταν τη βλέπεις σου αρέσει, όταν τη σκέφτεσαι όμως.......

Συγχαρητήρια - εξαιρετικό αφιέρωμα. Τον ξέρω μόνο από τις Marvel εκδόσεις του, αλλά η δουλειά του στο Daredevil και στο Alias ειδικά είναι μοναδική. Έχω την εντύπωση πως αν ήθελε και μπορούσε ο o Bendis, ο Quesada πολύ ευχαρίστως θα του ανέθετε να γράφει όλους τους τίτλους της εταιρείας.

Κόμικς σημαίνει υποκειμενικότητα και ευθύνη, και προϋποθέτει εικονιστική και λεκτική δεξιότητα. Joe Sacco Ιστορίες με εικόνες ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ Ομολογώ ότι δεν ήμουν από τα παιδιά που διάβαζαν κόμικς. Προτιμούσα τα βιβλία μου, ωραίες μεγάλες αφηγήσεις, για τις οποίες μπορούσες να δημιουργήσεις μόνος σου τις εικόνες, χωρίς να σου τις επιβάλει κανείς. Και το κυριότερο, αφηγήσεις συνεχείς, όχι αποσπασματικά στιγμιότυπα μέσα σε τετραγωνάκια. Δεν διάβασα, π.χ., παρά ελάχιστα Κλασικά Εικονογραφημένα, στα οποία ομνύει, σήμερα, σύμπασα η γενιά μου. Χώρο για κόμικς (και για πολύ γέλιο) άφηνα μονάχα στον Αστερίξ, τον Λούκι Λουκ, τον Ιζνογκούντ, τον μικρό Νικολά (όπου, αν και τα σκίτσα έπαιζαν τον ρόλο τους, το βάρος έπεφτε στην ξεκαρδιστική ιστορία). Ο Τεν Τεν, παρά τη μεγάλη γοητεία του σχεδίου του, δεν μου πολυάρεσε. Επρεπε να τελειώσω το σχολείο, για να ανακαλύψω τον αιρετικό κόσμο του Ρεζέ, την ιλαρή ωμότητα του Βολίνσκι, το χιούμορ του Γκότλιμπ, τις δυστοπίες του Μπιλάλ, τη νουάρ ατμόσφαιρα του Ταρντί, τον μυστικιστικό εξωτισμό του Κόρτο Μαλτέζε και να σταθώ αποσβολωμένη μπροστά στην πυκνότητα του πολιτικοκοινωνικού σχολιασμού στην «Τσιγγάνικη Ορχήστρα» του δικού μας Γιάννη Καλαϊτζή. Εμαθα να εκτιμώ αυτήν την τέχνη, χωρίς ωστόσο ποτέ να της εκχωρήσω σημαντική θέση στις προτιμήσεις μου. Αναγνώριζα την αρχαιότητά της που διατυμπάνιζαν οι φανατικοί του είδους φίλοι μου (από την εποχή των σπηλαίων και τις ιστορίες με εικόνες του Λασκό χρονολογούνταν, μου έλεγαν, κι έφταναν να αναγορεύουν την «Ιεροτελεστία της Ανοιξης» του Χόγκαρθ, ζωγραφισμένη 300 χρόνια πριν, σαν ύψιστο γεννήτορα των κόμικς), αλλά ο Σούπερμαν, ο Σπάιντερμαν και ο Captain America δεν μου έλεγαν τίποτα. Διέκρινα τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο ο δημιουργός των «Peanuts» Τσαλς Σουλτς υπαινισσόταν ότι η παιδική αθωότητα και το άγχος ταυτίζονται, τη δεξιοτεχνία με την οποία άφηνε να διαφανούν, κάτω από την επιφανειακά αρραγή επιφάνεια, η απογοήτευση και η μελαγχολία· μου άρεσε η ιλιγγιώδης γραφική εξυπνάδα του Ρόμπερτ Κραμπ, ο οποίος, στη δεκαετία του '60, μεταμόρφωνε τη γλυκερή ασφάλεια του Ντίσνεϊ σε έναν κόσμο «sex' n' drugs' n' rock' n' roll». Αλλά πέραν τούτου, ουδέν. Μέχρι που συναντήθηκα με τα «γραφικά μυθιστορήματα», τα «graphic novels», που, εσχάτως, άρχισαν να αποτελούν τους «νέους λογοτεχνικούς υπερήρωες», όπως έγραψαν πρόσφατα οι «Times», σχολιάζοντας την ενθουσιώδη ανταπόκριση του νεανικού κοινού και την πολλαπλή αναγνώριση του είδους, ακόμη και από τη συντηρητική πτέρυγα των κριτικών. (Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, που το «Maus», το καταπληκτικό γραφικό μυθιστόρημα του Art Spiegelman, με θέμα το τραύμα του Ολοκαυτώματος, απέσπασε, το 1992, βραβείο Πούλιτζερ.) Πρώτα με την «Περσέπολι» της Μαριάν Σατραπί (Εκδ. «Ηλίβατον»): εκεί, συνδυάζοντας κόμικς και λεκτική αφήγηση, η ιρανικής καταγωγής καλλιτέχνις μιλάει για την επανάσταση του 1979, τον οκτάχρονο πόλεμο με το Ιράκ, την αυτοεξορία της ίδιας στην Αυστρία, όπου ολοκληρώνει το σχολείο, την εμπειρία της από τις πανεπιστημιακές σπουδές, την καλλιτεχνική ζωή και τον γάμο στην Τεχεράνη, μετά την επιστροφή της από την Ευρώπη, το 1998. Το έργο της είναι ένα είδος «οπτικής δημοσιογραφίας», όπως το χαρακτήρισαν. Διάλογοι και σχέδια αναπτύσσονται σε διαρκή αντενέργεια, αλληλοσχολιάζονται, κρίνονται, ελέγχονται, αλληλοαποκαλύπτονται. Αναβιώνοντας δεκαετίες οδύνης, σύγχυσης, ανελευθερίας και σχολιάζοντας σαρκαστικά κάθε λογής ορθοδοξία, το γραφικό μυθιστόρημα της Σατραπί είναι ένα έργο καθαρά πολιτικό. Πολιτικό, όμως, είναι και το βιβλίο του πολυβραβευμένου σκιτσογράφου Joe Sacco «Palestine», που πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «ΚΨΜ». Μεταξύ 1991 και 1992, ο Τζο Σάκο πέρασε δύο μήνες πλάι στους Παλαιστίνιους στα κατεχόμενα, ταξιδεύοντας και κρατώντας σημειώσεις. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ άρχισε να γράφει και να σκιτσάρει το «Παλαιστίνη»· συνδυάζοντας την τεχνική του επιτόπιου ρεπορτάζ με την αφηγηματικότητα ενός βιβλίου κόμικς, επιχειρούσε να εξερευνήσει τη φύση της ισραηλο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, δίνοντας, επιτέλους, φωνή στα πρόσωπα της τραγωδίας: στρατιώτες, πληγωμένα παιδιά, πρόσφυγες και πρώην φυλακισμένοι αφηγούνται στον δημοσιογράφο Σάκο τις ιστορίες τους, με φόντο μια σκηνογραφία ερήμωσης στους τόνους του γκρίζου. Εναλλάσσοντας συμβολισμό και ρεαλισμό, ανάμεσα στην πολιτική ανάλυση και τον φιλοσοφικό στοχασμό, ο δημιουργός κατάφερε, όχι μόνο να αποτυπώσει μια άκρως περίπλοκη και βεβαρημένη συναισθηματικά κατάσταση, αλλά να μιλήσει και για πλευρές της σύγκρουσης τις οποίες προσπερνούν τα ΜΜΕ, και να σχολιάσει τον παραλογισμό αυτού του πολύχρονου πολέμου. Στους αντίποδες, το νέο graphic novel (Craig Thompson, «Blankets») που μόλις εκδόθηκε, επίσης από τις εκδόσεις «ΚΨΜ», είναι ένα μυθιστόρημα μαθητείας. Ουσιαστικά αυτοβιογραφικό, είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, που αναπλάθει αριστοτεχνικά τη σύγχυση, την απομόνωση, τον πόνο τής αυστηρά φονταμενταλιστικής χριστιανικής ανατροφής του νεαρού αφηγητή, αλλά και την απελευθέρωση απ' αυτόν τον κόσμο της ψευδούς συλλογικότητας και της αφόρητης συναισθηματικο-πνευματικής πίεσης, μέσω του έρωτα και της δημιουργίας. «Σπάνιος συνδυασμός ειλικρίνειας, εικονιστικού λυρισμού και γούστου», σύμφωνα με το περιοδικό «Publishers Weekly», το βιβλίο ερωτοτροπεί με το υπερβατικό, καταβυθίζεται στο ασυνείδητο, καταγράφει το πραγματικό με εξαιρετική ευαισθησία. Το γραφικό μυθιστόρημα, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορους τους Ελληνες δημιουργούς. Και ιδού, ένα work in progress, που γράφουν ο Απόστολος Δοξιάδης και ο Χρίστος Παπαδημητρίου και εικονογραφούν ο Αλέκος Παπαδάτος και η Annie di Donna, με θέμα την περιπέτεια της λογικής από τα τέλη του 19ου αιώνα ώς σήμερα και τίτλο «Logicomix». Το βιβλίο διηγείται παράλληλα δύο ιστορίες: η πρώτη είναι η ίδια η ιστορία της δημιουργίας του και εξελίσσεται στη σημερινή Αθήνα, με πρωταγωνιστές τους δημιουργούς του. Η άλλη ιστορία, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, αναφέρεται στην εξέλιξη της μαθηματικής λογικής από τα τέλη του 19ου μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, καθώς και το πώς μια κατά βάση φιλοσοφική αναζήτηση οδήγησε στη δημιουργία των πρώτων ηλεκτρονικών υπολογιστών. Μεγάλο βάρος δίνεται στο ιστορικό πλαίσιο της ιστορίας, και στον τρόπο που αυτό επηρέασε τους βασικούς πρωταγωνιστές της, από τον Μπέρτραντ Ράσελ, τον Φρέγκε, τον Κάντορ και τον Χίλμπερτ, ώς τον Βίτγκενσταϊν, τον Γκέντελ και τον Τιούρινγκ· και όπως σημειώνουν οι συντελεστές του, στο έργο αυτό ο αφηγηματικός και ο αναλυτικός τρόπος συναντιούνται και η ιστορία της λογικής φωτίζει τα ανθρώπινα πάθη αλλά και φωτίζεται απ' αυτά. Πού οφείλεται όμως η αναγέννηση ή μάλλον η πρωτόφαντη μετακίνηση των βιβλίων κόμικς προς πεδία που δεν ορίζονται αποκλειστικά από το φανταστικό ή δεν αποτελούν κοινωνική σάτιρα με εικόνες; Με ποιους όρους συνδέονται και εντάσσονται, άλλα στη δημοσιογραφία και άλλα στη λογοτεχνία; Η απάντηση είναι προφανής: η δύναμη της λέξης συρρικνώνεται μπροστά στην εικόνα· η εισβολή των υπολογιστών στη ζωή μας μαθαίνει, ιδίως στις νέες γενιές, να διαβάζουν μεν, αλλά να θέλουν τα κείμενα διατεταγμένα σε εύχρηστα πρότυπα, ει δυνατόν με πλήθος γραφικών. Οι υπολογιστές κανονικοποιούν το γραφικό μυθιστόρημα, εξοικειώνοντας τον χρήστη με τη διασυνδετική διάταξη. Η δημιουργία αυτού του υβριδικού είδους δεν αποτυπώνει πόσο διαφορετικά έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό να συλλαμβάνουμε τον κόσμο, αλλά και τους καινούριους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τον αφηγηθούμε και να τον διαβάσουμε. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/03/2007

Τελείωσε, τελείωσε..........

X-Men - Κεφάλαιο 6ο και τελευταίο (συνέχεια δεύτερη και τελευταία) Οι πιο πρόσφατες προσθήκες στους Χ-Μen (μετά το Reload του 2004) είναι οι: 50. Warpath (James Proudstar). Απάτσι μεταλλαγμένος με υπεράνθρωπη δύναμη και αντοχή, αδελφός του μακαρίτη X-Man, Thunderbird I. Ο James θεώρησε τους X-Men υπεύθυνους για το θάνατο του αδελφού του και επεδίωξε να πάρει εκδίκηση (στο επετειακό Uncanny X-Men 193). Τότε κυκλοφορούσε με την ονομασία του αδελφού του (Thunderbird II). Αρνήθηκε προτάσεις τόσο του Xavier, όσο και του Cable για να γίνει μέλος των New Mutants και προτίμησε τους Hellions της Emma Frost πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει τα κολάν και να γυρίσει στον καταυλισμό της φυλής του. Όταν ωστόσο όλοι οι Απάτσι της φυλής του δολοφονούνται από τον Stryfe, o Warpath (όπως λέγεται τώρα) γίνεται μέλος της X-Force και μένει εκεί μέχρι τη διάλυση της. Μετά γράφεται στα X-Corps και τώρα είναι μέλος των Uncanny X-Men. 51. Karima Shapandar. Ινδή, πρώην αστυνομικός μεταμορφώθηκε από τον Bastion σε Omega Sentinel κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Zero Tolerance. Ρομαντικά εμπλεκόμενη με τον Νeil Sharaa, αλλιώς Thunderbird ΙΙΙ. Δημιουργία του Chris Claremont και του Brett Booth, πρωτοεμφανίζεται στο X-Men Unlimited #27. Οι Omega Sentinels είναι η δεύτερη γενιά των Prime Sentinels. Ένα είδος Cyborgs, άνθρωποι στους οποίους έχουν εμφυτευτεί, εν αγνοία τους, νανίτες, ο προγραμματισμός των οποίων ενεργοποιείται με την παρουσία μεταλλαγμένων, τους οποίους οι φορείς των νανίτων (δηλαδή οι Omega Sentinels) σπεύδουν να εξοντώσουν. Όταν η Karima συνειδητοποιεί ότι είναι μια Omega Sentinel διώχνει μακριά της τον Thunderbird (III) για να τον σώσει. Αργότερα o Xavier και ο Magneto (στη γκρεμισμένη Genosha) καταφέρνουν να εξουδετερώσουν τον προγραμματισμό των νανίτων κι έτσι η Karima αποκτά τον έλεγχο των δυνάμεων της. Τώρα είναι μέλος της ομάδας της Rogue. 52. Lady Mastermind (Regan Wyngarde). Κόρη του Mastermind, άρχοντα των ψευδαισθήσεων, με παρόμοιες δυνάμεις. Εμφανίζεται στο προσκήνιο στη σειρά X-treme X-Men όταν επιχειρεί να κάνει στη Sage ότι είχε κάνει ο πατέρας της στην Gene Gray (κοινώς την είχε μουρλάνει). Η Sage ωστόσο δεν πολυμασάει κι όταν τελειώνει με την Lady Mastermind την έχει αφήσει φυτό! Σε αυτή την κατάσταση την βρίσκουν (όπως τη γέννησε η μαμά της) ο Cannonball κι ο Iceman σε μια κλινική όπου την έχουν κάνει πειραματόζωο (εκεί βρίσκουν και την Karima Shapandar). Κατόπιν την παρουσιάζουν στη Rogue που της δίνει τη στολή των X-Men. 53. Sabretooth (Victor Creed). Δημιουργία των Claremont και Byrne, πρωτοεμφανίζεται στο Iron Fist #14 (1977). Ψυχοπαθής, αιμοδιψής μισθοφόρος και δολοφόνος με παρόμοιες δυνάμεις με αυτές του Wolverine έχει το ρόλο του αρχιεχθρού του Καναδού κοντοστούπη. Το παρελθόν του είναι εξίσου ομιχλώδες με αυτό του Logan και σχετίζεται με το κυβερνητικό πρόγραμμα παραγωγής υπερστρατιωτών Weapon X. Η έχθρα του με τον Logan αρχίζει όταν ο Sabretooth (Μαστοδόντης, νομίζω, είχε αποδοθεί το όνομα από τη Μαμούθ) βιάζει και δολοφονεί την ινδιάνα συμβία του Καναδού, την Silver Fox. Ο Sabretooth ήταν αρχηγός των Marauders στην σφαγή των Morlocks. Έχει κατά καιρούς υπάρξει αντίπαλος και άλλων ηρώων της Marvel, όπως του Spiderman και του Daredevil. Υπήρξε απρόθυμο μέλος των X-Factor, του Weapon X και τελευταία των Χ-Μen (X-Men v2 #188), όταν η Rogue τον παίρνει στην ομάδα της αφού πρώτα του κάνει ένεση με νανίτες για να τον ελέγχει. Διευκρίνιση: ο Sabretooth που είναι στους Exiles ανήκει σε εναλλακτική πραγματικότητα, σε αυτή του Age of Apocalypse. 54. Mystique (Raven Darkholme). Αμφισεξουαλική υπεραιωνόβια μεταμορφική κυανόδερμη μεταλλαγμένη, μητέρα του Nightcrawler και θετή μητέρα της Rogue. Δημιουργία των Claremont & Cockrum, εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Ms. Marvel (v1) #27 (1978). Έχει μια φλογερή μακροχρόνια σχέση με τη Destiny, ένα μεταλλαγμένο μέντιουμ. Πότε κακοποιός (ηγέτης της Brotherhood of evil mutants), πότε κυβερνητικός πράκτορας (Freedom Force, X-Factor) και πότε κατάσκοπος ( στο solo series της). Ο χαρακτήρας αποκτά μεγάλη δημοτικότητα από τις σέξι εμφανίσεις της Rebecca Romijn Stamos που αποδίδει στην οθόνη τη Mystique στην κινηματογραφική τριλογία X-Men. Έτσι πρόσφατα, και τριάντα εκδοτικά έτη μετά την πρώτη εμφάνιση της, η Mystique γίνεται δεκτή από την ολομέλεια των X-Men ως δοκιμαστικό μέλος τους. The Missing X-Men Στο mini-series Deadly Genesis που η Marvel έβγαλε το 2005 για να γιορτάσει το Second Genesis, τίτλο του Giant Sized X-Men 1 (1975), ιστορικής έκδοσης που σήμανε την αναγέννηση των X-Men, η Marvel επανέρχεται στο μύθο του νησιού Krakoa με ένα εκτενές retcon όπου μαθαίνουμε πως οι All new All Different X-Men (Wolverine, Storm και σία), δεν ήταν η πρώτη ομάδα από X-Men που στάλθηκε να σώσει τους φυλακισμένους original X-Men. Στο μεσοδιάστημα ο Xavier είχε εκπαιδεύσει σε χρόνο dt και στείλει στην Krakoa μια δεύτερη ομάδα Χ-Men, η οποία δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας την αποστολή της και θεωρήθηκε από τον Xavier νεκρή ή M.I.A. Μέλη της ομάδας αυτής, των χαμένων Χ-Μen (όλοι τους δημιουργίες του Brubaker και του σχεδιαστή Pete Woods) ήταν οι: 55.Vulcan (Gabriel Summers), ο μικρότερος αδελφός των Summers (Cyclops, Havok), αποσπάστηκε από τη μήτρα της ετοιμοθάνατης μητέρας του και μεγάλωσε στην αυτοκρατορία Shi’ar (οι Shi’ar είχαν απάγει τους γονείς του). Αργότερα στάλθηκε στη Γη, όπου ο Xavier εντόπισε νοητικά τη συγγένεια του προς τους Summers και των στρατολόγησε. Το πιο ισχυρό μέλος των χαμένων X-Men και ένα από τα πιο ισχυρά μέλη όλων των εποχών. Δυστυχώς η πίκρα του για την εγκατάλειψη της ομάδας του από τον Xavier τον οδήγησε σε ένα τρομερό μίσος έναντι του καραφλού και τώρα έχει συμμαχήσει με τους σφετεριστές της Shi’ar και είναι εχθρός των Χ-Μen και της αποκαθηλωμένης αυτοκράτειρας Lilandra. Για τις τελευταίες λεπτομέρειες διαβάστε το τελευταίο saga των Uncanny Χ-Μen με τίτλο The Rise and Fall of the Shi’ar Empire, γραμμένο από τον Brubaker. 56.Petra (Petra Kristensen/ έχει αποβιώσει). Κόρη Δανών μεταναστών, ορφανή από μικρή όμως, με μεταλλαγμένη δύναμη τον έλεγχο επί των στοιχείων της Γης (πέτρα, λάβα κλπ). Χρησιμοποίησε τις δυνάμεις της για να σώσει τους Vulcan και Darwin πριν η ίδια απανθρακωθεί στη μάχη εναντίον της νήσου Krakoa 57. Darwin (Armando Munoz). Μιγάδας με την ικανότητα της ανακλαστικής εξελικτικής προσαρμογής στο περιβάλλον. Μέλος των χαμένων X-Men, κατάφερε να επιβιώσει μετατρέποντας τον εαυτό του σε σκέτη ενέργεια και εμφυσώντας τον στο κορμί του Vulcan. H Rachel Summers κατάφερε να τον…αποστάξει από τον Vulcan. Ο Hank McCoy (Beast) τον επανάφερε στη ζωή αν και σε κώμα. Ωστόσο ο Darwin ανένηψε και προς το παρόν ακολουθεί την αποστολή των Uncanny X-Men στο Shi’ar με την ελπίδα να προλάβουν να σταματήσουν τον Vulcan. 58. Sway (Suzanne Chan/ έχει αποβιώσει). Καλιφορνέζα κινεζικής καταγωγής με την ικανότητα να σταματάει ή να επιβραδύνει το χρόνο γύρο της. Τις δυνάμεις της αξιοποίησε ο Xavier ώστε να εκπαιδεύσει την ομάδα της σε μηδέν πραγματικό χρόνο. Πέθανε στη Krakoa. Επίλογος M-day, Decimation, the 198. Με την κατάληξη του crossover του 2005 House of M. και τη φράση της Scarlet Witch «No More Mutants» έχουμε μια δραματική εξέλιξη για το X-Universe τόσο στις εκδόσεις όσο και στην εξέλιξη της ιστορίας. Καταρχήν βγαίνει το one-shot Decimation: House of M: The Day After, όπου γίνονται γνωστά τα αποτελέσματα της M-Day. Πάνω από το 90% των μεταλλαγμένων της Γης έχει χάσει τις δυνάμεις του (μεταξύ αυτών οι Magneto, Blob, Unus, Chamber, Stacy X, Callisto, Moonstar, Jubilee, Mesmero και ….Professor X!). Πόσοι ακριβώς ήταν οι μεταλλαγμένοι είναι δύσκολο να πει κανείς. Όταν η Cassandra Nova στο saga E is For Extinction των (New) X-Men βομβάρδισε τη Genosha, οι νεκροί μεταλλαγμένοι ήταν 16 εκατομμύρια και αυτός ήταν ο μισός πληθυσμός των μεταλλαγμένων επί του πλανήτη. Δηλαδή σύνολο πρέπει να ήταν 32 εκατομμύρια. Αν όμως υπολογίσουμε με βάση ότι οι 198 που απέμειναν είναι περίπου το 10% όσων υπήρχαν τότε το νούμερο ήταν πολύ μικρότερο. Λοιπόν οι νέοι τίτλοι μετά το Decimation ήταν μεταξύ άλλων το X-Factor v3, τo New Excalibur, τo Generation M, το Son of M, το 198 όπου βλέπουμε όλους τους μεταλλαγμένους του πλανήτη να συγκεντρώνονται στο Westchester υπό την επιστασία των X-Men και την προστασία μιας νέας γενιάς Sentinels. Με αυτά και με αυτά αυτή είναι η ιστορία των X-Men. Τα γεγονότα που περιγράφω στο τέλος μας αφήνουν περίπου στο 2005. Ε, τα πιο τελευταία κατεβάστε τα να τα διαβάσετε, μη το ξεφτιλίσουμε κιόλας. Ευχαριστώ για την υπομονή σας και ζητώ συγγνώμη για τυχόν μικρολαθάκια. ΥΓ1. Αν στην παρουσίαση των 60 περίπου μεταλλαγμένων δεν βρήκατε κάποιον που αναμένατε αυτό σημαίνει ότι ο λεγάμενος-η δεν υπήρξε ποτέ επίσημα X-Man. Μπορεί να ήταν στους New Mutants (π.χ. Sunspot), στους Χ-Factor (π.χ. Multiple Man) , στους Generation X (π.χ. Synch), στους X-Force (Shatterstar) ή στην Academy X (Hellion , X-23). Μπορεί ακόμα να είναι Χ-Μan σε κάποια εναλλακτική πραγματικότητα (Blink).

X-Men - Κεφάλαιο 6ο και τελευταίο (συνέχεια) Ας ξεκινήσουμε τώρα να βλέπουμε τους νέους Χ-Men των Zeros. Από όλα έχει ο μπαξές: Ινδιάνους, Ινδούς, Κινέζους, ψυχοπαθείς, cyborgs, gay, bisexuals, πόρνες, ότι βάζει ο νους σου. Ξεκινάμε με τις πρώτες προσθήκες της περιόδου του Revolution: 35. Thunderbird III (Neil Shaara). Ινδός πυροκινητικός, εντάσσεται από τον Claremont στον τίτλο X-Men στο πρώτο τεύχος του Revolution (Χ-Men 100). Την πέφτει στη Psylocke που για χάρη του παρατάει τον Archangel. Φεύγει μαζί της στην Ευρώπη με τους υπόλοιπους Χ-treme X-Men. Όταν πεθαίνει η Psylocke, βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά της Heather Cameron, αλλιώς Lifeguard. Όταν κλείνει ο τίτλος των Χ-treme αποσύρονται και οι δυο από το προσκήνιο με την πρόφαση ότι ψάχνουν να βρουν το χαμένο αδελφό της Lifeguard. 36. Sage (Tessa). Αδιευκρίνιστης βαλκανικής εθνικότητας (ίσως Ρουμάνα). Υπήρξε μια από τις πρώτες εγγραφές στους Χ-Μen του Xavier, ο οποίος αντί να την πάρει στην αρχική ομάδα την έστειλε να κάνει την κατάσκοπο στο Hellfire Club του Sebastian Shaw. Επανακάμπτει στους Χ-Μen όταν αυτοί τη σώζουν από μια μοχθηρή οντότητα γνωστή ως Bogan. Αποτελεί ένα είδος ζωντανού υπολογιστή ενώ έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει στους άλλους λανθάνουσες μεταλλαγμένες ικανότητες και να τις βοηθά να εκδηλωθούν. Θεογκόμενα αλλά ανέραστη. Τώρα είναι μέλος του New Excalibur. Οι προσθήκες του crossover Eve of Destruction του Lobdell: Χ-Μen μιας χρήσης. Interim Χ-Μen (προσωρινοί X-Men) Το Eve of Destruction είναι ένα crossover που καταπιάνεται με την άνοδο του Magneto στην εξουσία της Genosha και την εκδίκηση που ζητά εναντίον των X-Men για το θάνατο του Colossus. O Magnus θα απάγει τον Xavier στη Genosha και θα τον..σταυρώσει. Στη μεγάλη μάχη που πρόκεται να δώσουν οι X-Men εναντίον του Magneto στη Genosha, η Gene Gray βρίσκεται ολομόναχη και X-men-less (sic). Αναγκαστικά στρατολογεί ότι βρίσκει, (Uncanny #392-393, X-Men v2 #111-112). Η ομάδα που συγκροτεί η Gray για να ελευθερώσει τον Xavier από τη Genosha, οι Interim (=προσωρινοί) Χ-Μen, ήταν η Cargill, o Northstar, η Dazzler (εμφανίζεται ως δια μαγείας από το Mojoverse), ο Omerta, ο Wraith και η Sunpyre. 37.Joanna Cargill, γνωστή και ως Frenzy, μισθοφόρος και εγκληματίας που αρχικά δουλεύει για τον Apocalypse και αργότερα γίνεται μέλος της δεύτερης γενιάς των Acolytes του Magneto. Πρωτοεμφανίζεται στο X-Factor #4 (1986). Όταν ο Magneto έγινε κυβερνήτης της Genosha, η Cargill έγινε.. πρεσβευτής του. H Gray την βγάζει από τη φυλακή, της κάνει μια σχετική πλύση εγκεφάλου και την παίρνει μαζί της λόγω της γνώσης της Genosha που έχει. Εννοείται πως μόλις η Cargill συνήλθε από την πλύση εγκεφάλου έριξε ένα μπινελίκωμα και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από τους X-Men 38.Northstar (Jean-Paul Beaubier) Γαλλοκαναδός επαγγελματίας σκιέρ και ιπτάμενος μεταλλαγμένος υπερήρωας, ο πρώτος gay υπερήρωας στην ιστορία της Marvel. Δημιουργία των Claremont και Byrne πρωτοεμφανίζεται στο Uncanny X-Men 120 (1979). Ιδρυτικό μέλος της Alpha Flight όπως και η αδελφή του, η σχιζοφρενής Aurora. Σύμφωνα με τον Byrne ο χαρακτήρας από την αρχή είχε επινοηθεί ως gay, όμως η Marvel δεν έδωσε άδεια να δηλωθεί αυτό στα μπαλονάκια των καρέ παρά μόνο στον Lobdell το 1992 και στο τεύχος Alpha Flight #106, που φυσικά έγινε ανάρπαστο και πρώτο θέμα στον τύπο της εποχής. Μετά από προτροπή του Xavier εντάσσεται στους X-Men αν και κυρίως εμφανίζεται ως εκπαιδευτής της ακαδημίας μεταλλαγμένων. Όταν ένας brainwashed Wolverine ορμάει στο Westchester για να στρατολογήσει μεταλλαγμένα ζόμπι για τις εγκληματικές οργανώσεις Hydra και The Hand, o Northstar, στην προσπάθεια του να προστατέψει την Ακαδημία φονεύεται (από τον Wolverine). H Hydra τον επαναφέρει στη ζωή ως υπερζόμπι και το στέλνει ενάντια των συντρόφων του. Τελικά ο ανανήψας Wolverine τον συλλαμβάνει και τον θέτει στην επίβλεψη της Shield. Πρόσφατα μια ομάδα Χ-Μen υπό τη Rogue κατάφερε να επαναφέρει τον Northstar στα συγκαλά του. 39.Omerta (Paulie Provenzano), ομοφοβικός ιταλοαμερικάνος κορτάκιας, επίδοξος μαφιόζος με υπεράνθρωπη δύναμη και αντοχή στρατολογείται για μια αποστολή από τη Gene Gray. 40.Wraith (Hector Mendoza). Λατίνος μεταλλαγμένος με διάφανο δέρμα έτσι ώστε να βλέπεις κατευθείαν τα σωθικά του. Ο πιο άχρηστος interim x-man. Χάνει τις…δυνάμεις του μετά την M-day. 41.Sunpyre (Leyu Yoshida). Η μικρότερη αδελφή του Sunfire, πυροκινητική επίσης. Στους Interim Χ-Μen συγκαταλέγεται και η Dazzler για την οποία έχει ήδη γίνει λόγος. Οι προσθήκες της περιόδου των New X-Men (2001-2004) 42. Emma Frost (γνωστή και ως White Queen). Δημιουργία των Claremont & Byrne, πρωτοεμφανίζεται ως αντίπαλος των X-Men στο τεύχος 129 του Uncanny X-Men (1980). Τηλεπαθητική γόνος αριστοκρατικής οικογένειας με χαρακτηριστικό γνώρισμα τη λιτή και πολύ διακριτική (σε σημείο που να μη φαίνεται!) αμφίεσή της, αποτελεί μέλος της διοίκησης του Hellfire Club. Το παρελθόν της διερευνάται στον προσωπικό της τίτλο (18 τεύχη σε σενάριο Karl Bollers). Όταν η μαθητευόμενοι της Hellions σφαγιάζονται, η Frost ασπάζεται το σκοπό του Xavier και αναλαμβάνει την εκπαίδευση της Generation X. Στους Χ-Μen την εμφανίζει ο Morrison, ο οποίος γράφει μια απίστευτη σκηνή τηλεπαθητικού σεξ ανάμεσα σε Emma και Cyclops. Σε μια δευτερογενή μετάλλαξη αποκτά την ικανότητα να μετατρέπει το σώμα της σε διαμάντι. Μετά το θάνατο της Gene Gray παίρνει τη θέση της στο κρεβάτι του Cyclops. Από κοινού με τον Summers διευθύνουν πλέον τη σχολή στο Westchester. 43. Xorn. Ουφ…. Λοιπόν κατ’ αρχήν υπάρχουν δύο (Κινέζοι αδελφοί) Xorn. Ο Kuan-Yin που εμφανίζεται στο annual 2001 των new X-Men του Morrison και ο οποίος μένουμε με την εντύπωση ότι είναι ο Magneto μεταμφιεσμένος (στο New X-Men #146). Στο saga Planet Χ ο Xorn/Magneto κηρύσσει την επανάσταση των μεταλλαγμένων και ισοπεδώνει τη Νέα Υόρκη. Στο τέλος της ιστορίας o Xorn/Magneto σκοτώνει τη Gene Gray και πεθαίνει κι ο ίδιος. Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως ….το θράσος του Morrison να εξοντώσει σε ένα plot τρεις δημοφιλείς χαρακτήρες όπως η Gene Gray, ο Magneto και ο Xorn ήταν πολύ βαρύ για τη Marvel. Γι’ αυτό ο Chuck Austen που διαδέχθηκε τον Morrison κατά το Reload του 2004 πήρε εντολή να επαναφέρει τόσο τον Magneto όσο και τον Xorn και μάλιστα να τους δώσει και άφεση αμαρτιών για τη γενοκτονία στη Νέα Υόρκη (βλ. Planet X). Πώς το έκανε ο Austen; Εμφάνισε ένα δεύτερο Xorn, τον δίδυμο αδελφό του πρώτου, τον Shen Xorn (X-Men v2 #157) ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο αδελφός του ήταν όντως αυτός που διέπραξε τα εγκλήματα αλλά παρουσιαζόταν ως Magneto λόγω του κύρους που είχε το όνομα του Magneto στους μεταλλαγμένους. Το τι γιαούρτι έπεσε από τους Χ-fans δεν περιγράφεται. Η κατακραυγή ήταν τέτοια που η Marvel υποχρεώθηκε να βγάλει ανακοινώσεις στο σχετικό τύπο εξηγώντας την ιστορία του Xorn. Το αποτέλεσμα ήταν μετά από τόσο κράξιμο να μην τολμά η Marvel να ξαναεμφανίσει τον «αδελφό» Xorn στις σελίδες των X-Men. Μάλιστα μετά την M-day τον εμφανίζει να έχει χάσει τις δυνάμεις του. Την ίδια περίοδο στους Uncanny εμφανίζονται οι: 44. Chamber (Jono Starsmore), Δημιουργία των Scott Lobdell και Chris Bachalo, πρωτοεμφανίζεται στο Generation X #1 (September 1994). Έχει την ικανότητα να εκπέμπει ενεργειακές ριπές από το στήθος του. Δυστυχώς την πρώτη φορά που εκδηλώθηκαν οι δυνάμεις του κατέστρεψαν το στήθος και το κάτω μέρος του προσώπου και τον έκαναν κάτι σαν τον Τζόνι στην ταινία Johnnie Got His Gun (αλλά με πόδια και χέρια). Στη Generation Χ γουστάρει τη Husk αλλά άμα δεν έχεις ούτε στόμα τι γκόμενα να βγάλεις ; Μετά τη διάλυση των Generation X του προτείνεται να γίνει μέλος των X-Men, αλλά ο κυκλοθυμικός και οξύθυμος χαρακτήρας του τον καθιστά απόμακρο. Όταν μπαίνει σε μια pub και βλέπει τον Archangel να τσιλιμπουρδίζει με τη Husk, σαλτάρει και κάνει το μαγαζί καλοκαιρινό. Οι X-Men τον συλλαμβάνουν οι ίδιοι και τον παραδίδουν στην αστυνομία. Αργότερα τον στέλνουν στο Weapon X ως κατάσκοπο. Το Weapon Χ αποκαθιστά το σώμα του Chamber, προσωρινά όμως. Κατά την M-Day χάνει τις δυνάμεις του και αφού του λείπει το μισό πάνω σώμα μένει διασωληνομένος στην εντατική. Στη συνέχεια το σώμα του απάγεται από κάποια οργάνωση που σχετίζεται με τον Apocalypse. To μέλλον του αναμένεται με ενδιαφέρον αν και αποκλείω το ενδεχόμενο να ξαναγίνει μέλος των X-Men. 45. Stacy X (Miranda Leevald). Πρωτοεμφανίζεται στο Uncanny X-Men #399 ως μέλος ενός μπουρδέλου με μεταλλαγμένες πόρνες για όλα τα γούστα. Έμεινε για λίγο με τους Χ-Men χωρίς φυσικά να σταματήσει τις βίζιτες. Η ικανότητα της ήταν η δυνατότητα ελέγχου των φερομόνων και μέσω αυτών των βιοφυσιολογικών λειτουργιών των άλλων (οι φερομόνες είναι ουσίες τις οποίες παράγει το σώμα από αδένες που βρίσκονται στο στόμα, τις μασχάλες το στήθος και τη ζώνη των γεννητικών οργάνων και είναι ικανές να καθορίσουν μια αντίδραση συμπεριφοράς). Μετά την M-day, η Stacy X χάνει τις δυνάμεις της. 46. Husk (Paige Guthrie). Ακόμη ένα πρώην μέλος της Generation Χ. Αδελφή του Cannonball, με την ερπετοειδή ικανότητα να αλλάζει το δέρμα της κατά το δοκούν. Έγινε για λίγο μέλος των X-Men, όπου γνώρισε τον Archangel με τον οποίο αποχώρησε από την ομάδα για να ασχοληθούν με την οργάνωση «Μεταλλαγμένοι χωρίς σύνορα». Η σχέση της με τον 10 χρόνια μεγαλύτερό της φτερωτό X-Man έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις. 47. The Juggernaut (Cain Marko). Ετεροθαλής αδελφός του Xavier, έχει την τιμή να είναι δημιουργία του Stan Lee και του Jack Kirby. Από τους παλιότερους αντίπαλους των Χ-Μen, πρωτοεμφανίζεται στο X-Men #12 (1965). Χρωστά τις δυνάμεις του στο ερυθρό πετράδι του Cyttorak το οποίο του χάρισε υπεράνθρωπη δύναμη και αντοχή. Αν και από τα πιο ισχυρά όντα του Marvel Universe ο J. δεν εκδηλώνει ποτέ τάσεις κυριαρχίας, ούτε δολοφονεί κανέναν και αρκείται σε μικροληστείες και στο να γυρεύει εκδίκηση από τον Xavier. Την περίοδο μετά το 2000 και επί συγγραφής Chuck Austen o Jagg. περνά μια κρίση συνείδησης, αποκηρύσσει το εγκληματικό παρελθόν του και εντάσσεται στους X-Men. Τώρα είναι μέλος του New Excalibur και έχει μπλεχτεί ανάμεσα στη Dazzler που γουστάρει αυτός και στη Nocturne που τον γουστάρει. Την περίοδο της δίκης του φιστίκωσε και τη δικηγόρο του, τη She-Hulk, αλλά αυτό δεν αποτελεί είδηση μια και στο Marvel Universe ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα είναι…..ποιος δεν έχει ακόμα φιστικώσει τη She-Hulk. Την ίδια πάντα περίοδο οι προσθήκες στους X-treme X-Men ήταν: 48. Lifeguard (Heather Cameron), δημιουργία του Chris Claremont και του Salvador Larroca πρωτοεμφανίζεται στο X-Treme X-Men #6 (December 2001). Αυστραλέζα ναυαγοσώστης ανακαλύπτει ότι έχει τη δύναμη να μετατρέπει το σώμα της ανάλογα με το είδος του κινδύνου που αντιμετωπίζει. Όταν έρχεται σε μια περιπέτεια των X-Men αντιμέτωπη με ένα Shi’ar πολέμαρχο βλέπει έκπληκτη το σώμα της να αλλάζει μόνιμα σε ένα Shi’ar look και αφήνονται εικασίες ότι έχει shi’ar καταβολές. Έχει ένα ειδύλλιο με τον Thunderbird (III) με τον οποίο παραμένει μετά τη διάλυση των X-treme X-Men. 49. Slipstream (Davis Cameron), αδελφός της Heather, ανέμελος σέρφερ, πληροφορείται από τη Sage ότι η αδελφή του βρίσκεται σε κίνδυνο και ότι οι X-Men χρειάζονται τις άγνωστες και στον ίδιο λανθάνουσες μεταλλαγμένες δυνάμεις τηλεμεταφοράς που διαθέτει για να τη σώσουν. O Slipstream δεν καταφέρνει να εξοικειωθεί με τη νέα Shi’ar εμφάνιση της αδελφής του κι εγκαταλείπει την ομάδα. H Lifeguard και ο Thunderbird III φεύγουν επίσης προς αναζήτηση του. Συνεχίζεται αμέσως παρακάτω...

X-Men - Κεφάλαιο 6ο και τελευταίο . (Τεύχη: Uncanny Χ-Men 381-484, X-Men v2 100-197, X-treme X-Men 1-46,Astonishing X-Men v3 1-20) Εισαγωγή Το 1971 βρήκε τους X-Men χωρίς κανένα τίτλο, ορφανούς και ξεχασμένους. Το 1981 βρήκε τους Χ-Μen, ένα τίτλο, το Uncanny X-Men, να έχουν επανακάμψει. Το 1991 βρήκε τους Χ- Μen με δυο τίτλους (δεν αναφέρομαι σε λοιπές παρεμφερείς εκδόσεις του X-Universe, limited series κλπ) στα ντουζένια τους. Το 2001 τους βρίσκει με τρεις (!) τίτλους. Και που ΄σαι ακόμα….. Λοιπόν, για να συνεχίσουμε από κει που μείναμε. Εν όψει του επετειακού X-Men 100 η Marvel επιθυμεί ένα νέο event για τους X-Men. Τα σενάρια των Χ-Μen έχουν βαλτώσει (και τους δυο τίτλους έγραφε ο Alan Davis) και ο κόσμος δεν έχει υποδεχθεί θετικά τη νέα γενιά X-Men (Maggot, Marrow κλπ). Η Marvel αποφασίζει πως ήρθε η ώρα για Revolution και μετά από 10 περίπου έτη επαναφέρει τον Chris Claremont (Uncanny Χ-Μen 381, Χ-Μen 100/ June 2000). Το Revolution ήταν ένα project που κάλυπτε όλο το x-universe με στόχο να γίνει πιο ευκολονόητο και για τους νέους αναγνώστες. Μάλιστα στα τεύχη αυτά συμβαίνει κάτι το πρωτοφανές. Ο χρόνος του Marvel Continuity πηδάει 6 μήνες μπροστά από την τελευταία περιπέτεια τους, ώστε να δοθεί η ευχέρεια στον Claremont να επιλέξει ότι ρόστερ θέλει για τις ομάδες. Για να καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι αυτό να συμβεί σας λέω ότι από το 1963 που εμφανιστήκαν οι X-Men μέχρι σήμερα, δηλαδή σε 44 εκδοτικά έτη, ο συνολικός χρόνος που έχει κυλήσει στο Marvel continuity είναι μόλις 12 (!) έτη. Δηλαδή η αρχική ομάδα των X-Men ηλικίας 16-18 ετών τότε, είναι σήμερα γύρω στα 28-30. Πως γίνεται αυτό, το έχουμε πει. Ας είναι καλά τα Retcons (Retcon= retroactive continuity). Στα πλαίσια του Revolution καταργούνται πάρα πολύ τίτλοι του X-Universe που τώρα θεωρούνται πλεονασμός: Gambit, Bishop, X-Man, Mutant X, Generation X. Καταργείται επίσης το Χ-Force και στη θέση του βγαίνει το ανατρεπτικό πρωτοποριακό X -Statix (Peter Milligan & Mike Allred / 26 τεύχη & 1 mini series/ 2001-2004). Διακόπτεται τέλος η σειρά του John Byrne: X-Men: The Hidden Years, που είχε βγει το 1999. Σκοπός του Byrne ήταν να καλύψει χρονικά την περίοδο που οι X-Men είχαν σταματήσει να εκδίδονται μετά το τεύχος 66 (1969) και μέχρι το τεύχος 94 (1975). Η πρόθεση του δηλαδή ήταν να βγάλει τα 28 χαμένα τεύχη. Όμως το 2001 η Marvel θεώρησε ότι η ταυτόχρονη έκδοση τόσων τίτλων X-Men αποθάρρυνε το νέο αναγνώστη κι έτσι διέκοψε τον τίτλο στο τεύχος 22. O Byrne τα πήρε τόσο πολύ στο κρανίο που ορκίστηκε να μη ξαναδουλέψει για τη Marvel. Μέχρι σήμερα από όσο ξέρω κρατά την υπόσχεσή του. Σαν να μην έφτανε αυτό πέρυσι η Marvel αποφάσισε να εκδώσει μια retcon σειρά με παρόμοια λογική με αυτή του The Hidden Years, τη σειρά Χ-Men: First Class (Jeff Parker - Roger Cruz), που γνωρίζει μάλιστα και αρκετή επιτυχία- έχει φθάσει αισίως στο τεύχος 7. Επίσης η απόφαση της Marvel να σκοτώσει σχεδόν όλους τους υπερήρωες που είχε δημιουργήσει ο Byrne για την Alpha Flight (στο saga των New Avengers με τίτλο The Collective) σίγουρα δεν θα βελτίωσε τη σχέση της εταιρείας με τον δημιουργό. Ωστόσο η νέα περίοδος του Claremont δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κοινού. Σίγουρα οι ιστορίες του δεν ήταν καλύτερες από αυτές του Alan Davis, τον οποίο διαδέχθηκε (αυτός τουλάχιστον είχε παρουσιάσει το επιτυχές saga The Twelve). O Claremont πέφτει πάνω και σε ένα απρόσμενο γεγονός εξ αιτίας (και) του οποίου διακόπτεται μετά από ένα χρόνο περίπου η παρουσία τους στους δυο κύριους τίτλους των X-Men. Μετά το Uncanny X-Men 389 και το X-Men 109 o Claremont αναγκάζεται να αφήσει και τους δύο τίτλους καθώς τα σχέδια της Marvel για τους X-Men είναι άλλα πλέον. Στον Claremont προτείνεται η εναλλακτική λύση να φτιάξει ένα νέο τίτλο Χ-Men, όπου θα κάνει μόνο αυτός κουμάντο κι έτσι γεννιούνται οι X-Treme X-Men (2001-2004 / 46 τεύχη, 1 Annual, 2 mini series) των Claremont και Salvador Larroca (αργότερα Igor Kordey) που μάλιστα βγαίνει με την ένδειξη PSR, σημάδι ότι απευθύνεται σε ωριμότερο αναγνωστικό κοινό. Έχω ξαναγράψει ότι θεωρώ τους X-treme X-Men την μεγαλύτερη προσφορά του Claremont στο project των Χ-Μen, έστω και αν στο τεύχος 2… σκοτώνει τη Psylocke. O Ισπανός σχεδιαστής Larroca προέρχεται από τη Marvel UK και αποτελεί κι αυτός μέρος του λεγόμενου Brit wave των αμερικάνικων κόμικς, μαζί με τον Morrison, τον Moore, τον Milligan, τον Davis, τον Frank Quitely κ.α. Οι Χ-Μen στοn κινηματογράφο: Αυτό που είχε συμβεί και έφερε τα άνω κάτω στα σχέδια της Marvel και του Claremont ήταν η πρωτοφανής επιτυχία της κινηματογραφικής μεταφοράς των X-Men από τον Bryan Singer. Η ταινία ήταν μια παραγωγή της 20th Century Fox, είχε budget 75.000.000 δολάρια και απέφερε στο αμερικάνικο box office 158.000.000 δολάρια. Τα έσοδα της μάλιστα εκτοξεύτηκαν από τις πωλήσεις του DVD, που ήταν τόσες πολλές ώστε κυκλοφόρησε και μια νέα έκδοση (το X-Men 1,5 αν το δείτε πουθενά) για να καλύψει τη ζήτηση. Η ταινία παρουσίαζε μια ομάδα X-Men (Xavier, Cyclops, Gene Gray, Rogue, Wolverine, Storm) εναντίον του Magneto και της Brotherhood of Evil Mutants. Αντικαθιστούσε τα κολάν με μαύρα δερμάτινα και έδινε έμφαση στην ανάπτυξη και τα διλλήματα των χαρακτήρων. Η δεύτερη ταινία ήρθε το 2002 (Χ2 ή X-Men United) με budget $110,000,000 και έφερε 214.000.000 δολάρια. Το σενάριο της βασίστηκε στη νουβέλα God Loves Man Kills του 1982. Θεωρείται η πιο επιτυχημένη ταινία των Χ-Μen και από τις καλύτερες μεταφορές κόμικ στο φιλμ που έγιναν ποτέ. H τρίτη ταινία X-Men-The Last Stand βγήκε το 2006 με σκηνοθέτη τον Bret Ratner μια και ο Singer εκείνη την εποχή δούλευε στο Superman Returns. Κόστισε 210,000,000 και απέφερε 234.000.000 μόνο στην Αμερική. Το σενάριο της βασιζόταν στην ιστορία του Whedon “The Gifted” σχετικά με την εύρεση θεραπείας της γενετικής μετάλλαξης που δημοσιεύτηκε στο Astonishing X-Men v3 και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τηn Anubis. Αφού το κοινό επεφύλαξε εντυπωσιακή υποδοχή στους δερμάτινους X-Men του σινεμά, η Marvel επιχείρησε να βγάλει τα κολάν και στα κόμικς και έτσι προέκυψαν οι (New) X-Men του Grant Morrison. Για να μη μπερδευόμαστε: απλά ο τίτλος Χ-Μen (v2) μετονομάζεται σε New X-Men στο τεύχος 114 (2001) και μένει έτσι ως το τεύχος 154 (2004), οπότε αποχωρεί ο Morrison και η σειρά επανονομάζεται Χ-Μen (v2). O τίτλος New X-Men που βγαίνει σήμερα δεν έχει σχέση με τον Morrison, είναι απλά η μετεξέλιξη του New Mutants v2 (για ένα διάστημα και Academy X). Ο Σκοτσέζος Morrison είχε εργαστεί με μεγάλη επιτυχία για τη DC τη δεκαετία του 90 (Animal Man, Arkham Asylum, JLA) ενώ είχε γνωρίσει και την κριτική αποδοχή με τη σειρά Invisibles (το πρώτο τεύχος στην Ελλάδα από τη Modern Times). Οι Χ-Μen του Morrison με τα δερμάτινα και τα ζιβάγκο γίνονται απίστευτα δημοφιλείς ειδικά λόγω της εξαιρετικής ανανέωσης των χαρακτήρων και των πινελιών επιστημονικής φαντασίας που μπαίνουν στην πλοκή. Ο Morrison παρουσιάζει τη Cassandra Nova, εισάγει το εύρημα της δευτερογενούς μετάλλαξης, αποδεκατίζει τους μεταλλαγμένους στη Genosha, εμφανίζει την καυτή πατάτα με το όνομα Xorn, σκοτώνει (πάλι) την Gene Gray. Δεν αργούν να γίνουν συγκρίσεις με το συγγραφέα των Uncanny Χ-Μen της εποχής εκείνης, τον Chuck Austen, ο οποίος μένοντας στο παλιομοδίτικο super-hero adventure style ακούει τα εξ αμάξης από τους fans. Βασικός συνεργάτης του Morrison στους (New) X-Men ήταν ο επίσης Σκοτσέζος Frank Quitely (με τον οποίο είχε συνεργαστεί και στο Invisibles). Επειδή όμως ο Quitely αργούσε πάρα πολύ να τελειώσει τις ιστορίες χρησιμοποιηθήκαν και άλλοι συμπληρωματικοί σχεδιαστές με πιο σημαντικούς τους Igor Kordey, Phil Jimenez, Chris Bachalo. Μετά τη φυγή του Morrison η Marvel βάζει σε εφαρμογή το project Reload. Οι Χ-treme X-Men διακόπτονται και τη θέση τους παίρνουν οι Astonishing X-Men (v3) των Whedon- Cassaday, μια μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία που συνεχίζεται ως σήμερα (έχει φθάσει στο τεύχος 20). Το Reload ξεκινάει με το Uncanny X-Men 444 και το Χ-Μen v2 #155 και σηματοδοτεί την επιστροφή του Claremont στους Uncanny X-Men για τρίτη και τελευταία μέχρι σήμερα φορά. Από το τεύχος 475 το Uncanny το γράφει ο Ed Brubaker. Το βάρος του Reload στον τίτλο X-Men v2 θα σηκώσει ο Ιρλανδός Peter Milligan (X-Statix). Το Astonishing X-Men δημοσιεύτηκε το 2004 και αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την ανεπίσημη συνέχεια του (New) X-Men του Morrison. Στην ομάδα των Astonishing συμμετέχουν οι πιο δημοφιλείς X-Men: Cyclops, Emma Frost, Beast, Shadowcat, Wolverine ενώ ο Whedon στο πρώτο story arc ανασταίνει και τον Colossus. Ο Whedon ήταν ο δημιουργός των υπερ-επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών Buffy The Vampire Slayer και Angel όπως και της Cult σειράς επιστημονικής φαντασίας Firefly (που έδωσε και την ταινία Serenity). Είχε δηλαδή τη δική του fanbase. Ο Τεξανός σχεδιαστής Cassaday (καλύτερος σχεδιαστής του 2005) με το ρεαλιστικό στιλ και την εμμονή στη λεπτομέρεια έχει τη δική του συμβολή στην επιτυχία του τίτλου που σάρωσε ότι βραβεία υπάρχουν στον χώρο των comics. Αυτός είναι και ο λόγος που η Marvel παραβλέπει τις πολύ μεγάλες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των ιστοριών – ο τίτλος έχει φθάσει να εκδίδεται κάθε 2,5 μήνες. Άλλοι αξιόλογοι δημιουργοί των X-Men (σε διάφορους τίτλους) για τα zeros είναι οι Joe Cassey, Mike Carey (σεναριογράφοι) και Ian Churchill, Sean Phillips, Ron Garney, Kia Asamiya, Philip Tan, Tom Raney, Andy Park, Chris Bachalo, Roger Cruz, Clayton Henry, Leinil Francis Yu, Humberto Ramos (σχεδιαστές). Δεν μπορώ δυστυχώς, να αναφερθώ σε όλους λεπτομερώς. Από τις special εκδόσεις της περιόδου προτιμήστε το retcon Deadly Genesis του Brubaker και το τρομερό X-Men the End (2004-2006) που απλώνεται σε τρία «βιβλία» (Dreamers And Demons- Heroes and Martyrs- Men and X-Men) και 18 τεύχη, από τους Claremont και Sean Chen.

Χ-Μen – Κεφάλαιο 5ο: Μέρος Β Όπως έχουμε πει μετά το Saga στο Muir Island οι Χ-Μen ξαναμαζεύονται και στα τεύχη Uncanny X-Men #281 και Χ-Μen #1 του 1991 χωρίζονται σε 2 ομάδες, μια υπό την ηγεσία του Cyclops (Blue team) και μια υπό την ηγεσία της Storm (Gold team). Το X-Men #1 αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο καθώς πουλά 8.000.000 αντίτυπα , ρεκόρ μέχρι σήμερα αξεπέραστο. Οι δυο τίτλοι είναι μηνιαίοι, βγαίνει ένας κάθε 15 μέρες, και έχουν ο καθένας τη δική του δημιουργική ομάδα. Οι ιστορίες τους συναντώνται μόνο στα Crossovers ή όταν τυχαίνει να έχουν και τα δυο τον ίδιο συγγραφέα (όπως ο Lobdell) για ένα διάστημα. Οι μεγάλες περιπέτειες των X-Men στη δεκαετία του 90 (από το 91 και μετά) είναι οι παρακάτω: 1992: X-Cutioner's Song : είναι το πρώτο crossover της νέας εποχής, εμπλέκει 4 τίτλους του X-Universe και ξεκινά όταν ο Stryfe «δολοφονεί» τον Xavier σε μια δημόσια ομιλία του (Uncanny X-Men 294). Όλοι νομίζουν ότι ο δολοφόνος είναι ο Cable…. 1993: Fatal Attractions: οι Χ-Μen εναντίον του Magneto και των Acolytes. Είναι το saga όπου ο Magnus αφαιρεί το adamantium από τα κόκαλα του Wolverine (θα το ξαναποκτήσει το 2000), και στη συνέχεια ο Xavier κάνει shut down στο μυαλό του Magneto (X-Men v2 #25), κάτι που αργότερα θα αποτελέσει την αφετηρία του saga του Onslaught. Το saga περιλαμβάνει 6 (!) τίτλους του X-Universe, με αφετηρία το X-Factor 92. 1994 Phalanx Covenant. Το Crossover αυτό ξεκινάει από το Uncanny X-Men #316 και αφορά την εκστρατεία εναντίον των μεταλλαγμένων που εξαπολύει η Φάλαγγα, μια ομάδα που κατέχει εξωγήινη τεχνολογία και τη χρησιμοποιεί για την παρασκευή τεχνο-οργανικών πολεμιστών. Το crossover αυτό θα οδηγήσει στην κυκλοφορία του τίτλου Generation X. 1995 Αge of Apocalypse. Το Saga αυτό αποτελεί το καλύτερο crossover στα χρονικά των X-Men και μια από τις καλύτερες ιστορίες της Marvel γενικότερα. Αναφέρεται ωστόσο σε μια εναλλακτική πραγματικότητα (Earth 295) και δεν θα επεκταθώ ιδιαίτερα. Στην εναλλακτική πραγματικότητα που εξελίσσεται η υπόθεση ο Magneto είναι ο ηγέτης των Χ-Μen και ο Apocalypse o δυνάστης. Κατά τη περίοδο της έκδοσης του, η έκδοση των κανονικών τίτλων του Χ-Universe σταμάτησε και έδωσε τη θέση της σε εναλλακτικούς τίτλους : Amazing X-Men, Astonishing X-Men, Generation Next, X-Calibre, Gambit & The Externals, Factor X κλπ. Μόνο ένα έχω να πω: διαβάστε το. 1996 Onslaught. Το saga του Onslaught είναι το απόλυτο crossover της Marvel αφού αφορά σχεδόν κάθε τίτλο της εταιρείας και εκτείνεται λίγο ή πολύ σε πάνω από 40 τεύχη. Ο Onslaught είναι ένα αμάγαλμα των δυνάμεων του Xavier και του Magneto και απειλεί με αφανισμό τη Γη. Το Saga ξεκινάει στο Uncanny X-Men 322 και τελειώνει με το τεύχος Onslaught: Marvel Universe. Δεν θα επεκταθώ ιδιαίτερα μια και to saga έχει δημοσιευτεί στα ελληνικά, σε 8 διπλά τεύχη από τη Modern Times. To Saga του Onslaught οδηγεί στο «θάνατο» όλων σχεδόν των μη μεταλλαγμένων ηρώων της Marvel και στην έκδοση των τίτλων της σειράς Heroes Reborn (εκ των οποίων οι Iron Man και Fantastic Four επίσης έχουν εκδοθεί από την Μ.Τ.) 1997 Operation Zero Tolerance. Μέσα σε ένα κλίμα μαζικής κατακραυγής εναντίον των μεταλλαγμένων που θεωρούνται υπεύθυνοι για τα δεινά που επέφερε ο Onslaught, o Bastion και μια καινούργια φουρνιά από Sentinels εξαπολύονται εναντίον των X-Men. Το Sagα αυτό οδήγησε στην ανανέωση του ρόστερ τωn Χ-Μen (με Cecilia Reyes, Marrow, Maggot). Οι νέοι X-Men την περίοδο αυτή (1991-1999) είναι οι: 28.Bishop (Lucas Bishop). Έγχρωμος ενεργειακός ταμιευτήρας, o Bishop ανήκει σε μια μελλοντική εναλλακτική πραγματικότητα γνωστή ως Earth-1191, στην οποία οι Sentinels έχουν κυριαρχήσει, τουλάχιστον στη Βόρειο Αμερική (όπως και στο universe του Days of Future Past αν θυμάστε) και έχουν τους μεταλλαγμένους σε στρατόπεδα, όπου τους μαρκάρουν σαν τα μοσχάρια με το γράμμα M. Έχει μια αδελφούλα, τη Shard, η οποία με τη σειρά της κάνει ένα πέρασμα από την Earth 616, πριν αποβιώσει. Όταν οι μεταλλαγμένοι σε συμμαχία με τους ανθρώπους επαναστατούν και ελευθερώνονται από τα Sentinels, ο Bishop και η Shard θα γίνουν μέλη της XSE, της αστυνομίας μεταλλαγμένων δηλαδή, κάτι αντίστοιχο με τα X-Corps της Earth-616. Εκεί ο Bishop γίνεται κολλητός με άλλα δυο μέλη της XSE, τον Malcolm και τον Randall. Οι τρεις τους καταδιώκοντας τον κακοποιό Fitzroy και τη συμμορία του, τους Lifers, θα περάσουν μέσα από ένα portal στην Earth 616, αν και ξέρουν πως δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν ποτέ (Uncanny X-Men 282/ πρώτη εμφάνιση Bishop). Στη μάχη εναντίον του Fitzroy, οι φίλοι του Bishop σκοτώνονται (Uncanny X-Men 287) και ο ίδιος βαριά τραυματισμένος μεταφέρεται στο Westchester όπου γίνεται μέλος της ομάδας των παιδικών του ηρώων, των X-Men, οι οποίοι στο δικό του μελλοντικό σύμπαν ήταν θρύλος (X-Men v2 #08). Θα είναι από τα πιο δημοφιλή μέλη της ομάδας κατά τα nineties , όπου η προσωπική του ιστορία θα εξερευνηθεί από τη Marvel μέσω μιας σειράς από limited series (XSE, Bishop the Last X-Man κλπ.). Θα είναι μέλος των X-treme Χ-Μen. Αργότερα θυμάται τη δουλεία που έκανε στο δικό του κόσμο (μπάτσος στο τμήμα μεταλλαγμένων υποθέσεων) και αναλαμβάνει μια παρόμοια δουλεία (στη σειρά District X). 29.Cable. O Cable εμφανίζεται για πρώτη φορά (ως Nathan Summers) στην πρώτη σελίδα του Uncanny X-Men 201/1986, αλλά μπορεί να μην τον γνωρίσετε γιατί τότε φοράει ακόμα τις πάνες του. Ως Cable εμφανίζεται πρώτη φορά στο New Mutants 87/1990. Πνευματική δημιουργία του Rob Liefeld, ο Cable είναι από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της δεκαετίας του 90. Τέκνο του Scott Summers και της Madelyne Pryor θα μολυνθεί από τον Apocalypse με ένα τεχνο-οργανικό ιό και προκειμένου να τον σώσουν οι γονείς του (o Summers και η μητριά του, η Grey) τον στέλνουν στο μέλλον υπό την προστασία της μητέρας Ασκάνι (που είναι στ’ αλήθεια η ετεροθαλής αδελφή του η Rachel / όταν η Marvel έχει κέφια τύφλα να ’χει ο Φώσκολος!). Η Askani δημιουργεί ένα κλώνο του μικρού σε περίπτωση που δεν καταφέρει να σώσει τη ζωή του. Aυτός ο κλώνος θα μεγαλώσει και θα γίνει ο Stryfe, ο μεγαλύτερος εχθρός του Cable. O Cable είναι μεσσιανική φυσιογνωμία, κατέχει τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές δυνάμεις ενώ η μια πλευρά του σώματός του είναι βιονική, λόγω της μάχη του με τον ιό που τον κατατρώει. Ως αρχηγός των New Mutants θα τους μετατρέψει σε ομάδα κομάντος (X-Force #01-70). Η προσωπική του σειρά στα nineties έφθασε στα 107(!) τεύχη και συνεχίστηκε ως Soldier X (12 τεύχη). Η δημοτικότητα του Cable φθίνει στα Zeros και έτσι ο τίτλος του ενσωματώνεται με αυτόν του Deadpool (ένας χαρακτήρας που θυμίζει τον Spawn). 30.Cannonball (Sam Guthrie). Γόνος 10μελούς οικογένειας που παράγει μεταλλαγμένους με το ρυθμό που η οικογένεια των Ουέσλι παράγει μάγους στα βιβλία του Χάρι Πότερ. Μεγαλύτερος από 8 αδέλφια εκ των οποίων ακόμα τρία τουλάχιστον είναι μεταλλαγμένοι (Husk, Icarous/ πέθανε, Aero). Ιδρυτικό μέλος των New Mutants, κάνει την πρώτη του εμφάνιση του στο Marvel Graphic Novel No 4 (Renewal). Η ικανότητα του είναι η παραγωγή θερμοχημικής ενέργειας που του επιτρέπει να πετάει και να είναι άφθαρτος όταν κάνει χρήση των δυνάμεων του. Μαζί με όλη την ομάδα των New Mutants θα περάσει στους X-Force το 1991, υπό την ηγεσία του Cable. Απόντος του Cable, ο Cannonball είναι ο αρχηγός της ομάδας. Έχει μια σποραδική (συχνές αποχωρήσεις και επιστροφές) σχέση με τους X-Men, αφού η παρουσία του στις μάχιμες ομάδες διακόπτεται από μακρές περιόδους απουσίας. Είναι ωστόσο το μοναδικό μέλος των αρχικών New Mutants που θα γίνει μάχιμος X-Man. Συναισθηματικά, αρχικά τα είχε με τo μέλος της X-Force, Boom Boom (αργότερα Meltdown), κυρίως όμως τριγυρνάει με την τραγουδίστρια Lila Cheney. Αυτή την εποχή ο Cannonball είναι μέλος της ομάδας της Rogue. 31.Joseph. Για τον Joseph τα έχουμε πει στην ιστορία του Magneto. Αποτελεί κλώνο του Magneto (νεότερη εκδοχή), δημιουργημένο από την Astra , η οποία ήταν η πρώτη και πιο πιστή Acolyte του άρχοντα του μαγνητισμού. Σκοπός της δημιουργίας του ήταν να σκοτώσει τον Magneto, ο οποίος τελικά διαφεύγει και αφήνει τον κλώνο σε αμνησιακή φάση, ετοιμοθάνατο κάπου στη Νότιο Αμερική. Κάτι καλόγριες από ένα ορφανοτροφείο τον περιθάλπουν και αργότερα όταν αναρρώνει τον στέλνουν στην Αμερική να βρει τους X-Men (Uncanny X-Men #327). Αν και οι X-Men νομίζουν ότι ο Joseph είναι όντως ο Magneto που έχει χάσει τη μνήμη του τον κάνουν μέλος της ομάδας. Σε μια κατοπινή περιπέτεια ο Joseph τελικά θα εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε – θα εξουδετερώσει τον Magneto, αν και θα πεθάνει κι ίδιος (Χ-Μen v2 #87 /1999) 32.Cecilia Reyes (δεν έχει κωδική ονομασία), μεταλλαγμένη χειρούργος με αμυντικές δυνάμεις, εντάσσεται στους X-Men κατά το crossover Zero Tolerance, όταν διασώζεται από τον Iceman από μια επίθεση sentinels. Δημιουργία των Scott Lodbell και Carlos Patcheco, πρωτοεμφανίζεται στο Χ-Μen v2 #65. Εξαιρετικά απρόθυμη να διάγει τον περιπετειώδη βίο των X-Men, μένει μαζί τους όταν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής στον παλιό τρόπο ζωής της. Όταν ο Claremont αναλαμβάνει εκ νέου τη συγγραφή, τη σουτάρει από το κόμικ. Στις σελίδες του Weapon X τη συναντάμε στο στρατόπεδο Neverland (κάτι σαν Νταχάου για μεταλλαγμένους) να παρέχει ιατρική περίθαλψη στους τροφίμους (όντας και η ίδια τρόφιμος) . Το στρατόπεδο ισοπεδώνεται από τον Agent Zero και κατά τα φαινόμενα η Cecilia πεθαίνει off panel. Πρόσφατα ο μη μεταλλαγμένος αδελφός της Michael Reyes τίθεται επικεφαλής του κυβερνητικού προγράμματος Ο*Ν*Ε* με την ελπίδα να μάθει την τύχη της αδελφής του. Στο εναλλακτικό X-Men-The End η Cecilia έχει παντρευτεί το κτήνος και του έχει κάνει και τρία κτηνάκια! 33.Maggot, (Αληθινό όνομα: Japheth/ έχει αποβιώσει (πρώτη εμφάνιση: Uncanny X-Men #345/ 1997). Νοτιοαφρικάνος έγχρωμος με μεταλλαγμένη …πέψη. Ο δεύτερος Αφρικανός X-Man μετά τη Κενυάτισσα Storm. Ως νέος ο Maggot θα λάβει την ιατρική διάγνωση πως έχει καρκίνο του στομάχου και θα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Όμως ο Magneto έχει εντοπίσει το νεαρό μεταλλαγμένο και διαπιστώνει πως η «αρρώστια» του είναι στην ουσία δυο ...γυμνοσάλιαγκες οι οποίοι κατοικοεδρεύουν στα σωθικά του Maggot, η Ίνι και η Μίνι. Όταν μεγαλώνει αποφασίζει να αναζητήσει τον Magneto, αλλά αντ’ αυτού βρίσκει τον κλώνο του, τον Joseph, ο οποίος είναι μαζί με τους υπόλοιπους Χ-Μen κι έτσι αποφασίζει να μείνει μαζί τους. Αργότερα θα τον στείλουν - και λόγω ηλικίας - στους Generation X, από όπου θα αποσκιρτήσει όταν νοιώθει ότι εκθέτει σε κίνδυνο τα υπόλοιπα μέλη. Στη συνέχεια θα συλληφθεί από την οργάνωση Weapon Χ και θα αποσταλεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταλλαγμένων Neverland όπου και θα εκτελεστεί (Weapon X #5 /2003). 34.Marrow (κυκλοφορεί και με το όνομα Sarah Rushman/ πρώτη εμφάνιση Uncanny X-Men #325). Η Marrow είναι η πρώτη Morlock που θα γίνει X-Man. Οι Morlocks είναι δύσμορφοι μεταλλαγμένοι που ζουν υπογείως, υπό την ηγεσία συνήθως της μονόφθαλμης Callisto, η οποίο είναι ότι πιο κοντινό σε μαμά διαθέτει η Marrow. H δυσμορφία της Marrow οφείλεται στο μεταλλαγμένο σκελετικό σύστημα που διαθέτει - τα κόκαλα της βγαίνουν από το δέρμα της και μπορεί να τα χρησιμοποιεί σαν μαχαίρια η ρόπαλα. Λόγω της εμφάνισης της είναι πάντα οξύθυμη και ερειστική. Η Marrow θα ηγηθεί της μεταλλαγμένης τρομοκρατικής οργάνωσης Gene Nation οι οποίοι θα συντριβούν από τους X-Men. Μάλιστα η Marrow μη θέλοντας να παραδοθεί, συνδέει μια βόμβα στη καρδιά της, την οποία (καρδιά) η Storm θα της…την ξεριζώσει. Ωστόσο η Marrow θα ζήσει γιατί …είχε και άλλη καρδιά (χου ρε!). Όταν ήταν παιδάκι η Marrow είχε γλιτώσει από τη σφαγή των Morlocks από τους Marauders χάρη στον Gambit. Κάποτε η Callisto, βαριά τραυματισμένη από ένα Sentinel, θα στείλει τη Marrow να ζητήσει βοήθεια από τους X-Men. Τελικά η Marrow θα αποφασίσει να μείνει με τους X-Men και θα τους βοηθήσει σε αρκετές περιπέτειες έχοντας και ένα φλερτ με τον Cannonball. Όταν o Claremont επιστρέφει στους X-Men εξαφανίζει χωρίς καμιά πρόφαση όλη την ομάδα των Late Nineties , ανάμεσα τους και τη Marrow. Έχει να εμφανιστεί σε τίτλο των X-Men πάνω από 6 χρόνια. Ρε ούτε το όνομά της δεν αναφέρεται! Σε άλλους τίτλους της Marvel ωστόσο η ιστορία της συνεχίζεται. H οργάνωση Weapon Χ θα προτείνει στη Marrow μια ρεκτιφισιόν στην εμφάνιση, αν δεχθεί να γίνει πράκτορας τους (στο τεύχος: Weapon X: Τhe Draft- Marrow). Πράγματι η Marrow γίνεται μοντέλα αλλά όταν μαθαίνει τα «αντιμεταλλαγμένα» (sic) σχέδια του Weapon X αποσκιρτεί και επανιδρύει το Gene Nation. Αν και ο Agent Zero (τέως Maverick) θα εξολοθρεύσει την οργάνωση της, ωστόσο θα της χαρίσει τη ζωή μη θέλοντας να τη μετατρέψει σε μάρτυρα . Έκτοτε η Marrow θα επιστρέψει στους Morlocks. Μετά την M-day χάνει τις δυνάμεις της, εξακολουθεί ωστόσο να διαμένει underground περιθάλποντας κυνηγημένους Morlocks. Το τελευταίο κεφάλαιο σε καμιά 10ρια μέρες: Η επιστροφή του Claremont. X-treme X-Men, Astonishing X-Men, Μ-day, Decimation & 198. Οι Χ-Μen στον κινηματογράφο. Grant Morrison's (New) X-Men. Νέοι Χ-Μen: Sage, Chamber, Stacy X, Husk, Northstar, Jaggernaut, Sabretooth, Mystique, Lady Mastermind, Omega Sentinel, Darwin, Warpath. Και βλέπουμε.

Χ-Μen – Κεφάλαιο 5ο : Η δεκαετία του 1990 (τεύχη: Uncanny X-Men #281 και Χ-Μen v2 #01/ Οκτ.1991 έως Uncanny X-Men #380 και X-Men v2 #99 / Μάιος 2000). Μέρος Α H περίοδος αυτή των X-Men είναι η πρώτη από την εποχή του All New All Different X-Men (#94) που ο τίτλος πορεύεται χωρίς τον Claremont. Παραδόξως είναι και η εποχή που οι Χ-Μen γίνονται πιο δημοφιλείς από ποτέ άλλοτε. Σε αυτό συνέβαλαν μια νέα γενιά δημιουργών (Jim Lee, Whilce Portacio, Scott Lobdell, Joe Madureira), η έκδοση το 1991 του Χ-Men #1 (της νέας σειράς των X-Men, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα) αλλά και του X-Force #1 (η σειρά διεκόπη στο τεύχος 129). Και τα δυο τους συγκαταλέγονται στα περισσότερο μοσχοπουλημένα τεύχη όλων των εποχών. Περισσότερο από όλα όμως είναι μια τηλεοπτική σειρά animation που βάζει τους X-Men στα σπίτια όλης της Αμερικής και τους μετατρέπει σε pop icons. Χ-Μen The Animated Series: Η τηλεοπτική σειρά X-Men: The Animates Series (TAS) έκανε ντεμπούτο στο Fox Network στις 31/10/1992 και έμελλε να διαρκέσει για 5 σαιζόν και 76 επεισόδια, τα οποία σκανδαλωδώς δεν υπάρχουν ακόμα σε DVD (τουλάχιστον στο σύνολό τους). Η Fox ενέταξε τη σειρά στη πρωινή ζώνη του Σαββάτου και η επιτυχία ήταν ανεπανάληπτη. Σύντομα το TAS έγινε μια από τις εκπομπές με την υψηλότερη τηλεθέαση όλων των εποχών για πρωινή ζώνη Σαββάτου. Μαζί με το Batman:TAS που βγήκε επίσης εκείνη την περίοδο έμελλε να ανοίξουν το δρόμο για τις δεκάδες animated super hero series που βλέπουμε σήμερα. Η Fox διέκοψε τη σειρά το 1997 μη θέλοντας να εξαρτάται τόσο από τη Μάρβελ (αφού την ίδια περίοδο πρόεβαλε και το Spiderman: TAS) και σύντομα κατάλαβε το λάθος της, όταν είδε τα νούμερα της τηλεθέασης της πρωινής ζώνης του Σαββάτου να πέφτουν κατά 30%. Έκτοτε και μέχρι το 2001 περίπου συνέχισε να μεταδίδει τη σειρά σε επαναλήψεις. Η σειρά άρχισε πάλι να προβάλλεται από κανάλια της Disney (ABC κλπ) όταν η Disney αγόρασε τη μητρική εταιρεία του Fox Kids. Στο TAS βασικοί ήρωες είναι μια ομάδα Χ-Μen αποτελούμενη από τους Cyclops, Gene Gray, Storm, Beast, Gambit, Rogue, Wolverine και …Jubilee με εμφανίσεις σποραδικές από άλλους χαρακτήρες όπως Archangel, Iceman, Bishop, Psylocke. Πολλά από τα saga του κόμικ βρήκαν την δική τους εκδοχή στο TAS. Η Μάρβελ για να στηρίξει τη σειρά , εξέδωσε δύο τίτλους, οι οποίοι απεικόνιζαν στο χαρτί τα τηλεοπτικά επεισόδια: Χ-Μen Adventures (στην Ελλάδα από τη Modern Times, κάποια τεύχη) και Adventures of the X-Men (12 τεύχη/ 1996). Και οι δυο διακόπηκαν όταν τελείωσε η σειρά. Το 2000 η WB παρήγαγε το δεύτερο animation series των X-Men, το Χ-Μen Evolution, το οποίο διήρκεσε 4 σαιζόν και 52 επεισόδια (2000-2003). Αξίζει να σημειωθεί ότι η WB επέλεξε τη συνεργασία με τη Μάρβελ για τους Χ-Men παρόλο που της ανήκαν τα δικαιώματα της DC. Μεγαλύτερη αναγνώριση από τη δυναμική του franchise των X-Men δεν νομίζω να υπάρχει. Όσον αφορά το Evolution τώρα, καλό ήταν αλλά δεν ήταν με τίποτα TAS, μια και μάλλον στόχευε και σε μικρότερες ηλικίες. Στα σκαριά βρίσκεται αυτή τη στιγμή μια τρίτη σειρά animation, τo Wolverine & The X-men. Οι κυριότεροι δημιουργοί (συγγραφείς και σχεδιαστές) των X-Men την περίοδο αυτή είναι Scott Lobdell : O Scott Lobdell είναι ο κυριότερος συγγραφέας των X-Men (και των δυο τίτλων) στη δεκαετία του 1990. Διαδέχεται τον John Byrne το 1992 στον τίτλο Uncanny X-Men, όπου παραμένει μέχρι το 1997. Για μεγάλες περιόδους (1995-1997) γράφει και το Χ-Μen v2. Από το 1994 μέχρι το 1997 γράφει και το Generation X, μια σειρά όπου επαναλαμβάνεται το concept των New Mutants με την Emma Frost και τον Sean Cassidy στο ρόλο του Xavier. O Lobdell λογίζεται ως ο δημιουργός του Generation X, μαζί με το σχεδιαστή Chris Bachalo. Η σειρά κράτησε 75 τεύχη , έβγαλε 5 annuals , μερικά specials και μια τηλεταινία το 1996 (έχει προβληθεί και στην Ελλάδα) σε σκηνοθεσία Jack Sholder, σκηνοθέτη μερικών σημαντικών ταινιών τρόμου πίσω στα eighties. Όταν οι δημιουργοί της σειράς έφυγαν το 1997 άρχισε η πτώση του αναγνωστικού ενδιαφέροντος μέχρι τη διακοπή της το 2001. Από τα μέλη της Generation X, η Husk, ο Chamber και η Jubilee θα γίνουν για λίγο X-Men (η Jubilee ήταν και παλαιότερα). Η Μ. εμφανίζεται στο νέο Χ-Factor. Άλλοι σημαντικοί συγγραφείς των X-Men στα 90’s ήταν οι Fabian Nicieza (Χ-Μen v2/ 1992-1995) και ο Steven Seagle (Uncanny X-Men /1997-1999). Jim Lee και Whilce Portacio: O κορεατικής καταγωγής Lee εμφανίστηκε σαν αναπληρωτής σχεδιαστής του Silvestri στα late eighties. Σύντομα το στιλ του έγινε δημοφιλές και η Marvel του ανέθεσε τη νέα σειρά X-Men από κοινού με τον Claremont. Ο Lee όμως δεν ήταν απλώς σχεδιαστής, είχε την άποψη του για το σενάριο κι έτσι ο Claremont μετά το X-Men #03 αποχωρεί από τον τίτλο. Ήταν τέτοια η δημοτικότητα του Lee εκείνη την εποχή που η Marvel προτίμησε να διώξει τον επί 16 χρόνια συγγραφέα των Uncanny X-Men παρά να χάσει τον Lee. Ωστόσο και ο Jim Lee δεν θα μείνει για πολύ στον τίτλο αφού το 1992 αποχωρεί μαζί με άλλα 6 πρωτοκλασάτα ονόματα της Marvel (McFarlane, Portacio, Liefeld, Silvestri, Larsen κλπ) για να φτιάξουν την Image Comics. Όσο έμεινε στους X-Men άλλαξε όλες τις στολές, εμφάνισε τον Gambit και έδωσε βάρος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. O Φιλλιπινέζος Portacio που σχεδίασε το Uncanny X-Men 281 είχε ήδη γίνει γνωστός από την εξαιρετική δουλειά του στους X-Factor (δείτε ειδικά τα τεύχη 67-68 που το Wizard πρόσφατα συμπεριέλαβε ανάμεσα στα 100 καλύτερα αμερικάνικα κόμικ –τεύχη- όλων των εποχών). Το 92 έφυγε κι αυτός για την Image. Λόγω πολλών προβλημάτων με την υγεία του ο όγκος της δουλειάς του είναι έκτοτε σχετικά μικρός. Ο Andy Kubert υπήρξε ο διάδοχος του Lee στο Χ-Men v2 και με μικρά διαλλείματα θα κρατήσει το τίτλο για περίπου 5 χρόνια από το #14 έως το #59. Ο αδελφός του, Adam Kubert, είναι επίσης σχεδιαστής. Πρόσφατα υπέγραψαν αποκλειστικό συμβόλαιο με τη DC. Τον Kubert θα διαδεχθούν διάφοροι σχεδιαστές με πιο αξιόλογους και δημοφιλείς τον Carlos Pacheco (1996-1997, τεύχη 62-75 ), δημιουργό μεταξύ άλλων του Avengers Forever, τον αδελφό του Andy Kubert , Adam (τεύχη 81-83) και τον Βρετανό συνδημιουργό του Excalibur, Alan Davis (#85-89). Joe Madureira: O Madureira, υπήρξε ο σχεδιαστής των Uncanny Χ-Μen από το 1994 έως το 1997. Μια λεπτομέρεια. Το 1994 που ανέλαβε δεν είχε κλείσει τα 20 του χρόνια!! Υπήρξε βασικός συνεργάτης στα saga Age of Apocalypse και Onslaught. Το 1997 αποχώρησε και στη συνέχεια εργάστηκε κυρίως στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών. Συνεχίζεται παρακάτω...

Δεν ξέρω τι λετε παίδες, αλλά το DC++ είναι για μένα το απόλυτο εργαλείο. Ούτε ψάξιμο, ούτε usenet, ούτε tackers με αμφίβολο seeding . Απλά πρέπει να διαλέξεις το hub (group) που σου ταιριαζει. Τσαμπέ ολέ με μόνη υποχρέωση να μοιράζεσαι κι εσύ κάποια gbs. Υπάρχουν πολλά εξειδικευμένα hubs , ειδικά στα κόμικς έχω βρει τρια τέσσερα κι έχω κατεβάσει απίστευτα πραγματα σε αμερικανικά και βρετανικά κομικς. Πρέπει να έχω πλέον κατεβάσει όλα τα τεύχη κάθε έκδοσης της Marvel από τη δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα. Όλα τα τεύχη του 2000AD , κάθε έκδοση του Conan από τους δεκάδες διαφορέτικους τίτλους , εκδόσεις του 1940 και του 1950, ότι θες. Έχει μεγάλες ταχύτητες, πολλαπλούς χρήστες με το ίδιο αρχειο για άμεσο resume. Ακόμη σε άλλα hubs υπάρχει το πλεονέκτημα ότι βρίσκεις αρχεια (Ταινίες, tv series) , που δεν τα seedαρει κάνεις σε torrents πια , πχ. για δοκίμασε να βρεις τον πρώτο κύκλο του galactica , ελάχιστοι το seedαρουν πια . ενώ στο DC++ no problem αρκεί να βρεις ένα σχετικό hub, που και αυτό ευκολο είναι, αφού όλα τα hubs είναι free για να τσεκάρεις). Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι μπορείς να δεις τις συλλογές των χρηστών ενημερωμένες ανα εταιρεία , τίτλο , κατηγορία έτος και επομένως να κατεβάσεις μια ετοιμη οργανωμένη συλλογή κι όχι σκόρπια torreents που είναι της λογικής "ότι κάτσει".

4ο κεφάλαιο - Συνέχεια. 22. Psylocke (Betsy Elizabeth Braddock). Η μοντέλα τηλεπαθητική αδελφή του Captain Britain βρίσκεται αιχμάλωτη στο Mojoverse , από όπου τη διασώζουν οι New Mutants, οι οποίοι και τη φέρνουν στην έπαυλη του Xavier (New Mutants Annual 2). Εκεί θα γνωρίσει τους Χ-Μen και θα γίνει μέλος τους αφού τους αποδείξει την αξία της κόντρα στον Sabretooth (Uncanny-Men 213). Μέλος των «αυστραλών» X-Men και πολύ αργότερα των X-treme X-Men. Σε μια περιπέτεια της απάγεται από την γιαπωνέζικη εγκληματική οργάνωση The Hand , και υπόκειται σε αλλαγή.. σώματος με τη Γιαπωνέζα Ninja, Kwannon (αλλαγή προς το καλύτερο μιας και γίνεται κόμματος) και σε πλύση εγκεφάλου που τη μετατρέπει σε Lady Mandarin. Από κει την ελευθερώνει ο Wolverine. Μπαίνει στην ομάδα των Χ-Μen του Cyclops και του κάνει τα γλυκά μάτια αλλά υπό το φόβο της Gene Gray την πέφτει τελικά στον Archangel. Κάποια στιγμή ο Sabretooth εισβάλλει στο Westchester και αντιμετωπίζει την Psylocke, που αυτή τη φορά βλέπει τα ραδίκια ανάποδα και μένει ετοιμοθάνατη. Έχει όμως φύλακα – Αρχάγγελο που θα ανακαλύψει ένα μαγικό φίλτρο (Crimson Dawn) και θα την θεραπεύσει. Από όλη αυτή την ιστορία της μένει ένα τατουάζ ξίφους πάνω από το ένα μάτι. Αργότερα και αφού νικάει σχεδόν μόνη της τον Shadow King, αλλάζει δυνάμεις με την Gene Gray , χάνει την τηλεπάθεια και γίνεται τηλεκινητική. Στο δεύτερο τεύχος των X-treme X-Men σκοτώνεται απέναντι στον Vargas και διακόπτει μια συνεχή παρουσία της ως X-Man για 16 εκδοτικά έτη! Ο αδελφός της Jamie Braddock (όχι ο Captain Britain , έχει κι έναν άλλο τρελάρα αδελφό) ο οποίος έχει ικανότητες χειρισμού της πραγματικότητας την επαναφέρει στη ζωή μετά από ένα χρόνο. Αφού συμμετέχει για λίγο στις περιπέτειες των X-Men εξαφανίζεται πάλι και βρίσκεται παρέα με τους Exiles πλέον , όντας η πρώτη X-Man της Earth – 616 που γίνεται μέλος του γκρουπ. Βασικά δυσφορώ αφάνταστα. X-Men χωρίς τη Betsy δε λέει! 23. Dazzler (Alison Blair). Η Dazzler ήταν ένα project μιας δισκογραφικής εταιρείας που θα προωθούσε μια disco (1979 γαρ) τραγουδίστρια και ζήτησε από τη Marvel να της φτιάξει κι ένα κόμικ. Εκείνη την εποχή ήταν της μόδας να έχουν οι αστέρες της μουσικής δικούς τους τίτλους κόμικς (Kiss, Alice Cooper) . Τελικά το μόνο που έμεινε από την προσπάθεια ήταν ο τίτλος της Marvel . H Dazzler (σχεδιάστηκε από τον John Romita) είναι μια μεταλλαγμένη, που νοιάζεται περισσότερο για τη καριέρα της παρά για περιπέτειες. Εμφανίζεται στο Uncanny X-Men 130 για πρώτη φορά και ακολούθως έχει τον δικό της τίτλο ο οποίος βγάζει καμιά 40ρια τεύχη και ένα annual . Καθόλου άσχημα. Όταν διακόπτεται ο τίτλος της, η Marvel τη στέλνει στους X-Men όπου θα γνωριστεί με τον Longshot και θα αποχωρήσουν για το Mojoverse αφού υπηρετούν για καμιά 60ριά τεύχη. Έκτοτε θα εξαφανιστεί από τις εκδόσεις για πάνω από 12 (χρόνια) . Πρόσφατα θα γίνει μέλος του τελευταίου Excalibur όπου μέσα σε 17 τεύχη έχει προλάβει να πεθάνει και να αναστηθεί τρεις- τέσσερις φορές. 24.Forge. Ινδιάνος Cheyenne, μεταλλαγμένος εφευρέτης οπλικών συστημάτων, βετεράνος του Βιετνάμ (βλ.Uncanny X-Men 263), με βιονικό το ένα πόδι, εμφανίζεται στο Uncanny X-Men 184 έχοντας εφεύρει τον ουδετεροποιητή των μεταλλαγμένων δυνάμεων και σκοπεύοντας να τον εφαρμόσει στη Rogue. Αστοχεί όμως και εξουδετερώνει τη Storm, την οποία παίρνει υπό την επίβλεψη του και γεννιέται το μεγάλο ρομάντζο τους, που όμως τελικά δεν ευδοκιμεί (Uncanny X-Men 289-290). O Forge παλαιότερα εργαζότανε για την κυβέρνηση και είχε εφεύρει τη συσκευή εντοπισμού των dire wraiths (των «φαντασμάτων» από τις ιστορίες του ROM). Πρόσφατα έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τη Mystique. 25.Longshot. Προέρχεται από το Mojoverse και μπορούμε να πούμε ότι οι δυνάμεις του είναι η μεταλλαγμένη κωλοφαρδία , καθώς επηρεάζει τις πιθανότητες έτσι ώστε να τον ευνοούν ! Γίνεται μέλος των X-Men την ίδια περίοδο με τη Dazzler και την Psylocke αλλά μόλις αναλαμβάνει το κόμικ ο Jim Lee, ο Claremont τον στέλνει σπίτι του. Για να μη στενοχωριέται, παίρνει παρέα του τη Dazzler. Εξαφανίζεται για15 εκδοτικά έτη (με την εξαίρεση ενός one-shot το 1997) , μέχρι να επανεμφανιστεί πρόσφατα στους Exiles (νεκροταφείο ελεφάντων αυτοί οι Exiles). --Madelyne Pryor. Εντάξει αυτή δεν ήταν ακριβώς X-Man αλλά ήταν μέλος της «μεταλλαγμένης απόβασης» στην Αυστραλία. Είναι πολύ σημαντική για την ιστορία των X-Men και γι αυτό αναφέρεται. Λοιπόν: κλώνος της Gene Gray, δημιουργημένος από τον Sinister, έρχεται στη ζωή μόλις πεθαίνει η Gray και εμφανίζεται ως πιλότος στον Cyclops, o οποίος μόλις την βλέπει ξεχνάει και πως τον λένε, εγκαταλείπει τους Χ-Men και την παντρεύεται. Όταν ο Cyclops την εγκαταλείπει της την πέφτουν οι Marauders και της αρπάζουν το μωρό. Και δεν μιλάμε για ότι κι ότι μωρό, μιλάμε για τον Νathan Summers, αλλιώς Cable. Απελπισμένη βρίσκει τους Χ-Μen και κάνει δεσμό με τον Havok καθώς αυτή την περίοδο η Polaris είναι υπό την «κατοχή» της Malice και δουλεύει για τους Marauders. H Madelyne στην απελπισία της να βρει το γιο της κάνει συμφωνία με ένα δαίμονα, κάτι που οδηγεί στο saga του Inferno, στη μετατροπή της σε Goblin Queen, στην επανένωση X-Men και Χ-Factor, στη μονομαχία της με την Gene Gray, στην αυτοκτονία της τέλος, όταν μαθαίνει ότι είναι κλώνος. 26.Jubilee (Jubilation Lee). Κινεζοαμερικάνα «εκρηκτική» πιτσιρίκα. Δημιουργία του Claremont και του Silvestri εμφανίζεται στο Uncanny X-Men 244 όταν περνάει μέσα από μια πύλη του Gateway και βγαίνει στο αυστραλιανό καταφύγιο των X-Men. Ανεπίσημο sidekick του Wolverine σε δεκάδες περιπέτειες. Γίνεται για λίγο μέλος των X-Men την περίοδο 1989-1990 . Αργότερα γνωρίζει μεγάλες πιένες στο τηλεοπτικό Χ-Μen. Λόγω ηλικίας πηγαίνει στην ομάδα της Generation X. Μετά τη διάλυση της ομάδας αυτής, πάει στο L.A. όπου τη βρίσκει η M Day και χάνει τις δυνάμεις της. Αργότερα την χρησιμοποιεί ως δόλωμα ο Omega Red για να εντοπίσει τον Wolverine. Η μικρή σε κρίσιμη κατάσταση περνάει στην ιατρική επίβλεψη της SHIELD. 27.Gambit (Remy Le Beau). Αινιγματικός Κρεολός, γυναικάς, φορτιστής κινητικής ενέργειας με σκοτεινό παρελθόν. Σε μια περιπέτεια του συναντά τη Storm (Uncanny X-Men #266), αποδυναμωμένη και σε παιδική ηλικία (de-aged/ακούω προτάσεις μετάφρασης!) . Η Storm εκτιμά την βοήθεια που της προσφέρει και θα τον φέρει στους Χ-Μen. Θα γίνει μέλος της ομάδας του Cyclops και ευθύς αρχίζει το φλερτάρισμα με τη Rogue. To παρελθόν του (συνεργάτης του Sinister, ενορχηστρωτής των Marauders/ UXM #350) θα τον καταδιώκει και δεν θα μακροημερεύσει στους Χ-Μen. Επιστρέφει ωστόσο αργότερα και μάλιστα ακολουθεί τη Rogue στους X-treme X-Men. Πρόσφατα μετά την Μ-day, o Apocalypse τον μεταμορφώνει σε έναν από τους ιππότες του. Ο νέος μοχθηρός Gambit προσπαθεί να σκοτώσει τη Rogue αλλά εξουδετερώνεται από το αντίζηλό του, τον Pulse. O Sunfire, επίσης Ιππότης του Apocalypse, τον παίρνει και φεύγουνε, για την Ιαπωνία προφανώς. Το μέλλον του Gambit ως Χ-Μan είναι πολύ αβέβαιο πλέον.

Κεφάλαιο 4ο : Uncanny X-Men , τεύχη 201-280 (1985-1991) Aυτή η χρονική διάρκεια των X-Men επελέγη ως διακριτή περίοδος, πρώτο γιατί οι X-Men τη διάγουν χωρίς τον Xavier (αποχωρεί στο τεύχος 200 και επανενώνεται με τους Χ-Μεν στο 275) και δεύτερον γιατί είναι όλη αδημοσίευτη στην Ελλάδα - ενώ από το 281 και για καμία 30ρια τεύχη οι περιπέτειες των X-Men δημοσιεύονται πάλι στην Ελληνική γλώσσα, από τη Modern Times αυτή τη φορά. Στο σενάριο είναι πάντα ο Chris Claremont. Στο σχέδιο ξεκινούν ο John Romita Jr και ο Rick Leonardi, τους διαδέχεται ο Marc Silvestri (όλοι μετριότητες κατά τη γνώμη μου/ αν και τότε ο τίτλος ήταν 15νθήμερος - τι να φτιάξεις σε δυο βδομάδες; σήμερα το Astonishing X-Men βγαίνει κάθε δυόμισι μήνες ας πούμε) και σταδιακά από το 250-260 και μετά ο τίτλος περνάει στα χέρια του Jim Lee και αργότερα του Whilce Portacio, οι οποίοι πραγματικά απογειώνουν τον τίτλο αισθητικά. Είναι εκπληκτική η ικανότητα και των δυο τους να χειρίζονται 20 και 30 χαρακτήρες σε μια σελίδα. Η περίοδος αυτή στην οποία αναφερόμαστε (1985-1991) επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον κόσμο μας, που λογικά πρέπει να έχουν τον αντίκτυπο τους στο κόμικ, αλλά τέτοια ανάλυση περιεχομένου υπερβαίνει τις δυνατότητες που μου παρέχει ο περιορισμένος χρόνος μου. Δεν μπορεί να είναι πάντως τυχαίο ότι μετά την καταστροφή του Challenger το 1986 οι X-Men, που κάθε τρεις και λίγο έβγαιναν στο διάστημα, κάνουν καμιά 70ρια τεύχη (ήτοι αρκετά χρονάκια ) να το επιχειρήσουν ξανά. Τέλος πάντων, η περίοδος αυτή χωρίζεται επίσης σε δυο μικρότερα μέρη . Μέχρι το τεύχος 227 και από κει και μετά. Μέχρι το 227 η Storm είναι αρχηγός των X-Men, αν και δεν έχει τις δυνάμεις της (στο 226 τις ξαναβρίσκει). Κάνουν την εμφάνιση τους οι Marauders, ομάδα τρομοκρατών και φονιάδων των μεταλλαγμένων. Η κυριότερη μάχη των Χ-Μen είναι εναντίον του Δαίμονα Adversary ο οποίος θα επιχειρήσει να φέρει το τέλος του κόσμου και θα χρειαστεί ένα ξόρκι του Forge και η θυσία 9 ηρώων για να σωθεί η Γη και… τρίχες κατσαρές. Γενικά ο Adversary ως εχθρός ήταν για γέλια. Μα είναι δυνατόν το τέλος του κόσμου να έρχεται με τη επιδρομή ορδών Απάτσι και Βιετκόγκ στο κέντρο του ..Ντάλας; Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που o Adversary δεν έχει ξαναεμφανιστεί από τότε ως αντίπαλος, τόσο χάλια ήταν. Ο Apocalypse ας πούμε που είναι βαρβάτος εμφανίζεται κάθε 40 τεύχη! Λοιπόν, στο τεύχος 227 οι X-Men σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση στο Ντάλας «πεθαίνουν» επισήμως αλλά ανεπισήμως ανασταίνονται από την Roma (χαρακτήρας από τη σειρά του Captain Britain, δήθεν κόρη του Μέρλιν και καλά) αλλά μετατοπίζονται στην Αυστραλία (#229). Εκεί φτιάχνουν τη βάση τους σε μια πόλη φάντασμα και βρίσκουν έναν teleporter Αβορίγινα, τον Gateway, που τους μεταφέρει όπου θέλουν ανά τον πλανήτη (How Convenient!). Μέχρι το τεύχος αυτό έχουν προστεθεί στους Χ-Μen, o Havok (στο #219 επανακάμπτει μετά από 125 ! τεύχη), η τηλεπαθητική Psylocke, η ..τραγουδίστρια Dazzler με την ικανότητα να μετατρέπει τη ηχητική ενέργεια σε λέιζερ κλπ και o τηλεοπτικός αστέρας Longshot που επηρεάζει υπέρ του τα πεδία πιθανοτήτων. Αυτή η ομάδα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 219 (από τους παλιούς έχουν μείνει οι Rogue, Storm, Colossus και φυσικά ο Wolverine), και με την προσθήκη της Madelyne Pryor, παρατημένης συζύγου του Cyclops, την οποία τώρα παρηγοράει ο αδελφός του, είναι η ομάδα που θα κάνει το ταξίδι στην Αυστραλία. Αργότερα και μέχρι το τεύχος 280 θα έχουν προστεθεί στους X-Men και o Forge, o Banshee (επιστρέφει), η Jubilee, o Gambit. Για όλους αυτούς θα μιλήσουμε οσονούπω. Από κακούς εμφανίζονται ο Sabretooth (με μεταγραφή από τον τίτλο Iron Fist) ως αντίπαλο δέος του Wolverine. O Apocalypse θα περάσει σιγά σιγά από τους X-Factor στους Χ-Μen . Οι Marauders (στο saga Mutant Massacre). O Sinister επίσης (βλέπε το Saga Inferno, το οποίο υπήρξε και το μεγαλύτερο crossover της Μάρβελ), ο Cameron Hodge (στο saga Extinction Agenda), οι αναπόφευκτοι Brood και πάνω από όλους ο Shadow King, η μάχη εναντίον του οποίου στο νησί Muir θα συγκεντρώσει όλες μα όλες τις ομάδες των X-Men και θα είναι η αφορμή για τη ριζική αναδόμηση του project το 1991. Περνάμε στην παρουσίαση των νέων χαρακτήρων. 21. Magneto. (κατά κόσμον Eric Lehnsherr). O άρχων του μαγνητισμού είναι δημιουργία των Stan Lee και Jack Kirby και εμφανίζεται στο Νο 1 των X-Men (1963). Πρόκειται για τον υπέρτατο και αιώνιο αντίπαλο των X-Men, με την ιδιομορφία ότι δεν είναι πάντοτε αντίπαλος τους. Ενίοτε είναι σύμμαχος, ενίοτε και X-Man. Το αληθινό του όνομα είναι άγνωστο: το Eric Lehnsherr είναι ψευδώνυμο αλλά με αυτό είναι ευρέως γνωστός. Η ιστορία του έχει ως εξής: Εβραίος επιζώσας του Άουσβιτς παντρεύεται την όμορφη συγκρατούμενη του τσιγγάνα Magda (Magnus + Magda? ) η οποία του χαρίζει μια κόρη, την Anya , η οποία χάνεται σε μια πυρκαγιά. Όταν ο Magneto θα χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του, στην προσπάθεια του να τη σώσει, η Magda (όντας έγκυος στον Quicksilver και την Scarlet Witch) τον εγκαταλείπει και τα ίχνη της χάνονται. Αργότερα στο Ισραήλ ο Magneto θα γνωριστεί με τον Xavier και θα γίνουν φίλοι αν και οι απόψεις τους στο θέμα της συνύπαρξης ανθρώπων- μεταλλαγμένων διαφέρουν ριζικά. Αν ο καραφλός είναι ο MLK o Magnus είναι ο Malcolm X. του κινήματος των μεταλλαγμένων. Ο Magneto θεωρεί ότι ο homo superior είναι γραπτό (με δαρβινικούς όρους) να επικρατήσει και κοιτάζει να επισπεύσει τη διαδικασία. Αφού όμως οι X-Men δεν τον αφήνουν να προκόψει, εμφανίζει τάσεις απομονωτισμού και κοιτάει να φτιάξει ένα ασφαλές καταφύγιο για τους μεταλλαγμένους. Τρεις φορές επιχείρησε κάτι τέτοιο (Asteroid M, Avalon , Genosha) και τις τρεις το εγχείρημα του απέτυχε οικτρά, αν και όχι πάντα με δική του ευθύνη. Ο Magneto μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε το θέμα του χρόνου και της γήρανσης των ηρώων των κόμικς. Όταν o Magneto εμφανίστηκε, το 1963, ήταν 35άρης επιζώσας του Άουσβιτς. Ο χρόνος της αφήγησης και πραγματικός χρόνος συνέπιπταν. Καθώς όμως οι δεκαετίες περνούν και οι ήρωες δεν γερνούν με την ίδια ταχύτητα- και αφού είναι δεδομένο ότι οι ιστορίες πρέπει να εξελίσσονται στο παρόν του φανταστικού marvel continuity - επινοήθηκαν διάφορες τεχνικές για να εξηγηθεί το φαινόμενο της αέναης νεότητας των ηρώων. Με μερικούς χαρακτήρες βέβαια δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί είναι άφθαρτοι (Thor, Wonder Man κλπ), με άλλους αλλάζουν λίγα πράγματα, όπως με τον Captain America αλλάζει απλώς ο αριθμός των ετών που έμεινε στον πάγο. Υπάρχει και η τεχνική του retconing δηλαδή η επανεγγραφή του παρελθόντος των ηρώων με την αλλαγή ορισμένων στοιχείων. Π.χ στις ιστορίες του Captain America που δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα η Peggy Carter ήταν ερωμένη του Steve Rogers στον WWII και σαρανταπεντάρα στα late sixties – early seventies. Πιστευτό. Έλα όμως που η Peggy είχε μια μικρότερη αδελφή , την Sharon, η οποία ήταν γκόμενα του Cap και τότε και σήμερα. Και η Sharon δεν μπήκε σε καμία κατάψυξη για να διατηρείται φρέσκια! Επομένως η ιστορία αλλάζει και η Sharon από αδελφή της Peggy που ήταν τότε σήμερα είναι ανιψιά της! Έτσι απλά! Αυτά τα είπαμε για να εξηγήσουμε πως ο Magneto, αν και θα έπρεπε να είναι 80αρης σήμερα ως επιζώσας του Ολοκαυτώματος δε μοιάζει πάνω από 45. Λοιπόν: σε μια από τις προσπάθειες του να επιβληθεί επί του Homo Sapiens σχεδίασε τον Alpha , τον Υπέρτατο μεταλλαγμένο. Όπως όμως και το τέρας του Frankenstein στράφηκε εναντίον του δημιουργού του , το ίδιο και ο Alpha ξηγήθηκε στον Magnus Αλμυρό φιστίκι: του δίνει μια και τον στέλνει πίσω στη παιδική του ηλικία. Και μένουν οι X-Men με ένα Magneto νιάναρο στο χέρι. Τι να κάνουν, τον πηγαίνουν στο νησί Muir να τον μεγαλώσει η Moira McTaggert και να του ενσταλάξει και ηθικές αξίες (δηλαδή να μη καίει σημαίες και άγνωστους στρατιώτες όταν μεγαλώσει) . Από εκεί θα τον απελευθερώσει ο Eric ο Ερυθρός αλλά όταν πάει να τον μεγαλώσει του χαρίζει και καμιά δεκαριά χρονάκια! Σατανικό! Στη διαπαιδαγώγηση που έλαβε στο νησί Muir φαίνεται πως οφείλεται η ηθική μεταστροφή του Magneto που γίνεται αρχικά εμφανής το 1984 όταν ο Beyonder κρίνει δίκαιους και άδικους βάζοντας τον Magnus στην ίδια κατηγορία με τους υπερήρωες στο Saga Secret Wars. Εκεί αρχίζει η συνεργασία του με τους Χ-Men, που θα τον φέρει μερικά χρόνια μετά στο Westchester (Uncanny X-Men 200), όπου θα γίνει δάσκαλος των New Mutants (New Mutants 35/1986) και συνεργάτης των X-Men. Όταν τα θαλασσώνει με τους νεαρούς ωστόσο (ο Cypher πεθαίνει – ΝΜ#60- και η υπόλοιπη ομάδα αγνοείται) ο Magneto νοιώθει αποτυχημένος και …κατεβαίνει από το τρένο. Τότε θα κάνει τη δεύτερη απόπειρα να δημιουργήσει ένα καταφύγιο για τους κυνηγημένους μεταλλαγμένους, το δορυφόρο Avalon (Avalon είναι μια μυθική τοποθεσία της Αρθουριανής μυθολογίας, το μέρος όπου ετάφη ο Αρθούρος). Παράλληλα συγκεντρώνει γύρω του μια ομάδα πιστών οπαδών, τους Acolytes, οι οποίοι έχουν ως προεξέχοντα μέλη τους Exodus και Colossus. Θέλει ο διάολος να αγιάσει αλλά τον αφήνουνε όμως; Οι X-Men ορμάνε στο Avalon και πριν προλάβει ο Magneto να κάνει κιχ, του κάνουν το μαγαζί καλοκαιρινό. Σοκαρισμένος ο Magneto από το μένος και την οργή των πρώην συντρόφων του ξαναγίνεται ορκισμένος εχθρός τους. Όταν στέλνει έναν ηλεκτρομαγνητικό παλμό στη Γη που νεκρώνει όλες τις ηλεκτρικές συσκευές του πλανήτη, οι X-Men ξαναμπουκάρουν στο Avalon. Στην επίθεση τους αυτή ο Magneto, αντιδρώντας ενστικτωδώς στην κτηνωδία του Wolverine, του αφαιρεί το adamantium από το σώμα αφήνοντας τον στα πρόθυρα του θανάτου. Τότε ο συνήθως μειλίχιος Xavier αποφασίζει να κατεβάσει το διακόπτη του μυαλού του Magneto αφήνοντας τον σε κώμα. O Colossus περισυλλέγει το άψυχο κορμί του ηγέτη του και το βάζει σε μια κάψουλα συντήρησης ζωής την οποία την κρατάνε οι Acolytes να την λατρεύουν, όπως λάτρευαν οι πίθηκοι τον μονόλιθο στην Οδύσσεια 2001. Το σώμα θα το κλέψει η Astra (μια Acolyte) και θα το κλωνοποιήσει , όταν όμως ο Magneto συνέρχεται κάνει την Astra να δει …αστράκια και στέλνει τον κλώνο για μπύρα στο Μεξικό (κυριολεκτικά τώρα). Ο κλώνος έχει αμνησία , βαφτίζεται Joseph και γίνεται μέλος των Χ-Μen και σε μια αποστολή θυσιάζεται για να σώσει τον κόσμο από τον …Magneto! Ρε τι γίνεται……..;;;; Αργότερα ο Magnus αποκτάει κάποιο βύσμα στα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία του παραχωρούν την κυριαρχία στη νησιωτική χώρα Genosha. Εκεί ο Magneto θα φτιάξει το πρώτο κράτος μεταλλαγμένων, θα θελήσει να το κάνει υπερδύναμη και (μπλα μπλα μπλα)…. Η Genosha θα σβήσει αργότερα από το χάρτη χάρη στους sentinels που στέλνει η Cassandra Nova, τρελή αδελφή του Xavier. 16 εκατομμύρια μεταλλαγμένοι πεθαίνουν, αλλά τελικά ο Magneto γίνεται μετά θάνατον ήρωας για την κοινότητα των μεταλλαγμένων , κάτι σαν τον Τσε Γκεβάρα, δηλαδή. Από δω και πέρα γίνεται τέτοιο μπάχαλο που ακόμα και η Μάρβελ δε βγάζει άκρη τι έχει συμβεί. Λοιπόν: Οι Χ-Μen συναντάνε στην Κίνα ένα μεταλλαγμένο, τον Xorn, ο οποίος φοράει συνέχεια μια μάσκα καθώς ….έχει ένα αστέρι αντί για μυαλό !!!! Όταν βγάζει τη μάσκα φαίνεται ότι o Xorn ήταν στην πραγματικότητα ο Magneto!! Ο Xorn / Magneto θα ισοπεδώσει τη Νέα Υόρκη και θα σκοτώσει την Gene Gray, πριν ο Wolverine… τον κάνει σουβλάκι. Αργότερα όμως οι X-Men θα συναντήσουν τον αδελφό του…Xorn, που θα τους πει ότι τελικά ο αδελφός του ήταν όντως ο Xorn, που απλά το έπαιζε Magneto! Μύλος!!!! Τέλος πάντων ο πραγματικός Magneto σεργιανάει σα χαμένο κορμί στα ερείπια της Genosha, όταν ακούει τη φωνή της κόρης του, της Scarlet Witch, η οποία τα ΄χει παίξει τελείως (στο Saga Avengers Disassembled), να καλεί σε βοήθεια. O Magneto την περιμαζεύει στη Genosha και προσπαθεί με τον Xavier να τη φέρει στα συγκαλά της. Πράγμα αδύνατον καθώς όταν η Wanda ξυπνάει αλλάζει την πραγματικότητα δημιουργώντας το House of M., έναν κόσμο υπό την παγκόσμια εξουσία του Magneto. H σειρά αυτή τελειώνει μεν την ήδη κλασική ατάκα No More Mutants της Scarlet Witch η οποία έχει ως αποτέλεσμα να εξαφανιστεί το 90τόσο της εκατό των μεταλλαγμένων που γίνονται απλοί άνθρωποι. Ανάμεσα σε αυτούς που χάνουν τις δυνάμεις τους είναι και ο Magneto , που προς το παρόν και χωρίς δυνάμεις εξακολουθεί να περιφέρεται στη Genosha σαν την άδικη κατάρα. Έπονται: Psylocke, Dazzler, Longshot, Madelyne Pryor, Forge, Jubilee, Gambit.

Κεφάλαιο 3ο : Uncanny X-Men (Τεύχη 142-200/ 1981-1985) Όπως είπαμε το 142 είναι το πρώτο τεύχος με επίσημη ονομασία Uncanny X-Men. Θα κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό με το τεύχος 200, όπου έχουμε μια μεγάλη σεναριακή ανατροπή με τον μέχρι πρότινος αρχιεχθρό των X-Men, Magneto, να γίνεται αρχηγός τους. Τα τεύχη από το 183 και μετά (και μέχρι το 280) είναι αδημοσίευτα στην Ελλάδα. Όπως έχω πει τα bios των Χ-Μen φθάνουν μέχρι τη σημερινή εποχή επομένως ίσως περιέχουν πολλά spoilers. Με δική σας ευθύνη προχωράτε. Ξεκινάμε με δυο σημειώσεις στο προηγούμενο κεφάλαιο. Είδα ότι μερικά sites καταλογίζουν την Phoenix Force ως ξεχωριστό από την Gene Grey μέλος των X-Men. Έστω! την ιστορία της την είπαμε, δεν αλλάζει τίποτε. Επίσης κάποια άλλα sites θεωρούν ως δεύτερη προσθήκη στους X-Men τον μεταμορφικό Changeling ο οποίος, εν άγνοια όλων (και των αναγνωστών!), έχει πάρει τη θέση του Xavier (με εντολή του καραφλού) και μάλιστα πεθαίνει σε μια περιπέτεια (Χ-Μen 42). Αν είναι έτσι, είναι ο δεύτερος Χ-Μan που πήγε στα θυμαράκια. H Marvel θυμήθηκε τον Changeling πολλά χρόνια μετά, όταν χρειάστηκε κάποιον για να πεθαίνει στο Χ-Μen – The Animated Series. Μόνο που είχε χάσει τα δικαιώματα του ονόματος Changeling πλέον (τα είχε η DC) και έτσι ονόμασε τον ίδιο χαρακτήρα Morph. Παραδόξως το πέρασμα του Morph από τη σειρά έκανε κάποια εντύπωση κι έτσι η Marvel χρησιμοποίησε τον χαρακτήρα στο Saga “Age of Apocalypse”. Για να έρθουν αργότερα ακόμα μεγαλύτερες δόξες μια και ο Morph είναι πλέον, πρωταγωνιστής, βασικός και αναντικατάστατος στους Exiles. H περίοδος του Byrne τελειώνει όπως είπαμε με το “Days of Future Past” (τεύχη 141-142). Στη σειρά επιστρέφει o Cockrum αλλά όπως λένε "you can never go home again". Ο Cockrum επαναφέρει τους μεγάλους κακούς (Magneto, Mastermind), μας μπουχτίζει στους Strajammers (μη ξεχνάμε ότι είναι η εποχή που η πρώτη τριλογία Star Wars βασιλεύει) αλλά η σειρά εμφανώς κάνει κοιλιά. Άλλοι καλλιτέχνες της περιόδου είναι οι Brent Anderson (Morituri) , Bob McLeod (New Mutants) και Bill Sienkewitz (επίσης New Mutants, δείτε το τρομερό Uncanny X-Men 159 με τους Χ-Men εναντίον του Κόμη Δράκουλα), Paul Smith και John Romita. Καλύτερο story ark του Claremont την εποχή αυτή είναι αυτό με την εξωγήινη φυλή Brood , οι οποίοι είναι κάτι σαν τους Borg του Star Trek Generations αλλά στο …ερπετοειδέστερο. Επίσης μεγάλη έμφαση δίνεται στις περιπέτειες της Storm που χάνει τις δυνάμεις της και γυρίζει στη μαμά Αφρική για να τις ξαναβρεί (Βλ. την τρομερή ιστορία Life & Death στα Uncanny X-Men 186 και 198 σε απίστευτο σχέδιο του Barry Windsor Smith). Στα αισθηματικά (μας διαβάζουν και κορίτσια) έχουμε τον γάμο του Cyclops και της Madelyne Pryor (Uncanny X-Men 175). Μ’ αυτά και μ’ αυτά φθάνουμε στο τεύχος 200 που ο χτυπημένος θανάσιμα Xavier την κάνει για το Shi’ar και οι X-Men με τους New Mutants περνούν στα χέρια ενός μεταμελημένου Magneto. Στη δεκαετία του 80 οι περισσότεροι X-Men αποκτούν μοντέρνα κουρέματα ταιριαστά με τη μόδα της εποχής. Η Storm θα πάρει ένα punk look λες και μετά την εκπαίδευση στο δωμάτια κινδύνου πηγαίνει σε συναυλίες των Exploited ενώ η Rogue φαίνεται σαν να είναι οπαδός των Flock of Seagulls. Ωστόσο η σειρά γίνεται δύσκολη να την παρακολουθήσεις πλέον. Τα κοστούμια των ηρώων αλλάζουν σαν τα πουκάμισα .Οι σχεδιαστές αλλάζουν συνέχεια. Οι ήρωες έχουν γίνει πάρα πολλοί. Ειδικά μετά την έκδοση των New Mutants το Westchester είναι τίγκα. Βάλτε τους Stajammers και τη Ms Marvel/Binary που είναι regulars, βάλτε τον κλώνο και την κόρη της Gene Gray (ουφ, πιο απλό θα ήταν να την αναστήσουν), βάλτε κάτι Dazzler και Forge , μύλος γίνεται. Τον χαμό επιδεινώνουν τα περίφημα Crossovers που η Marvel επινοεί τότε. Δηλαδή μια ιστορία αρχίζει στο Uncanny X-Men , συνεχίζεται στο New Mutants , πάει στο Wolverine, στο Ecxalibur για να ολοκληρωθεί σε κάνα Annual των Avengers ή του Spiderman! Βρε Ουστ!!! Οι επίσημες προσθήκες στους X-Men την περίοδο αυτή είναι οι: 17. Shadowcat (για λίγο Sprite ή Ariel/ Kitty Pryde). H Kitty Pryde είναι η δεύτερη X-Man μετά την Gene Gray που είναι περισσότερο γνωστή με το κανονικό της όνομα (η τρίτη είναι η Emma Frost). Η πλάκα είναι ότι o Byrne (δημιουργός της ηρωίδας) της έδωσε το όνομα μιας συμφοιτήτριάς του. Το τι έπαθε η πραγματική Kitty Pryde το φαντάζεστε – αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά της. Η Shadowcat έχει την ικανότητα να γίνεται άϋλη, να διαπερνά τοίχους, πατώματα κτλ και να παίρνει κι άλλους μαζί της. Είναι εξπέρ στα computer και την τεχνολογία. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Uncanny X-Men 129 ως μήλον της έριδος ανάμεσα στον Xavier και την Emma Frost. Την στολή των X-Men θα τη φορέσει στο Uncanny X-Men 139. Γρήγορα ο Wolverine γίνεται μέντοράς της (βλ. Kitty Pryde & Wolverine/ ωραίες παρέες, κορασίδα μου!) και ο Colossus το αίσθημά της. Η Ilyanna Rasputin (Μagik I) είναι η κολλητή της. Κάποια στιγμή (Uncanny X-Men 167) «υποβιβάζεται» από τον Xavier στους New Mutants που είναι πιο κοντά στην ηλικία της. Ωστόσο κατά λαϊκή απαίτηση εξακολουθεί να εμφανίζεται σε κάθε τεύχος των X-Men μέχρι που οι τελευταίοι θα αναχωρήσουν για τον πλανήτη του Beyonder (Uncanny X-Men 180). Σε ένα μάλιστα από αυτά τα τεύχη ντύνεται νύφουλα για χάρη του βατραχομούρη Morlock με το όνομα Caliban (#179). Στο Saga The Fall Of The Mutants τραυματίζεται και πάει στο νησί Muir για θεραπεία, μαζί με τον Nightcrawler. Εκεί βλέπει τους X-Men να «πεθαίνουν» στη μάχη εναντίον του Adversary. Έτσι μαζί με τον Nightcrawler πάει στην Αγγλία και ιδρύει το Excalibur. Κάποια στιγμή χάνει την υλική υπόσταση της και για καμιά δεκαριά εκδοτικά έτη περιφέρεται ως φάντασμα. Όταν φεύγει από το Excalibur βγάζει τα κολάν και πάει πανεπιστήμιο. Tην επαναφέρει στους (Astonishing X-Men) πρόσφατα η Emma Frost. Εξαιρετικά δημοφιλής ηρωΐδα (για περισσότερα βλέπε: The Cat Box (http://solo23.abac.com/thecatbox/index2.html). 18.Lockheed , ο μικροσκοπικός δράκος Lockheed είναι το pet της Kitty Pryde. Θα συναντηθούν όταν ο Lockheed θα σώσει τη ζωή της Kitty σε μια μάχη εναντίον της εξωγήινης παμφάγας φυλής The Brood. Στο Uncanny X-Men 168 το …δρακουλίνι εμφανίζεται ξαφνικά στο Westchester προς μεγάλη χαρά της Kitty η οποία έχει τα μπουρίνια της εκείνη την περίοδο επειδή ο Xavier την έχει σουτάρει από τους X-Men. Έκτοτε την ακολουθεί στις περιπέτειές της ενώ θα λάβει μέρος ακόμα και στον πρώτο Secret War , όπου μάλιστα θα βρει και γκόμενα , μια μινιόν δράκαινα. 19.Rogue (Ann Marie Raven). Εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Avengers Annual 10. Έχει την δύναμη και ταυτόχρονα την κατάρα να απορροφά – για λίγο - τις δυνάμεις και συνάμα τις αναμνήσεις και την περσόνα όποιου έρθει σε φυσική επαφή μαζί της (αλλιώς: την έχει βαρέσει η αγαμία στο κεφάλι). Αρχικά είναι μέλος της Brotherhood of Evil Mutants όπου βρίσκεται υπό την κηδεμονία της Mystique, την οποία θεωρεί «μητέρα» της. Η Mystique είχε αναζητήσει την νεαρή φυγάδα Rogue (το είχε σκάσει από το σπίτι της καταπιεστικής θείας της ), βασισμένη σε ένα χρησμό της Destiny. Σε μια μάχη εναντίον της Ms Marvel, η Rogue απορροφά ακούσια – μόνιμα - όλες τις δυνάμεις της αντιπάλου της, αφήνοντας την σε κρίσιμη κατάσταση. Είναι η δεύτερη Χ-Μan μετά τον Cyclops που δεν μπορεί να ελέγξει τις δυνάμεις της. Στο Uncanny X-Men εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Νο 158 (ως αντίπαλος), στη συνέχεια γίνεται πολλές φορές σάκος του μποξ για την Dazzler, την οποία ζηλεύει θανάσιμα, ενώ ενώνεται με την ομάδα των X-Men στο τεύχος 171, ένα τεύχος δυναμίτη, όπου η Binary (τέως Ms Marvel) επιστρέφοντας από το διάστημα και βρίσκοντας τη νέμεσή της να πίνει τσαγάκι με τους X-Men τα κάνει όλα λαμπόγυαλο. Οι Χ-Men απειλούν με ομαδική παραίτηση αν η Rogue γίνει μέλος της ομάδας και η Storm τα παίρνει περισσότερο από όλους κάνοντας εκείνο το τρομερό πανκ κούρεμα (Uncanny X-Men 173). H Rogue είναι η δεύτερη αναμορφωμένη εγκληματίας που γίνεται μέλος των X-Men μετά τον Banshee. Για πολύ καιρό τo παρελθόν της ηρωίδας είναι μεγαλύτερο μυστήριο κι από αυτό του Wolverine. 20 χρόνια χρειάστηκε η Marvel για να τολμήσει να το ξετυλίξει κάτι που έγινε πρόσφατα στο τρίτο limited series της Rogue (2004/ 12 τεύχη). Πάντως το πραγματικό της επίθετο της ακόμα δεν το ξέρουμε, μια και το Raven είναι το επίθετο της Mystique. Μέλος των Χ-Μen για 20 συναπτά εκδοτικά έτη, θα συνδεθεί αισθηματικά αρχικά με τον Magneto (στο Age Of Apocalypse timeline είναι ζευγάρι) και αργότερα (μετά το τεύχος 281) με τον Gambit. Θα περιληφθεί στην ομάδα των X-Men που υπό την ηγεσία της Storm θα αναζητήσουν την αλήθεια πίσω από τις προφητείες της Destiny (Χ-treme X-Men των Chris Claremont και Salvador Larocca, 2001-2004/ 46 τεύχη, κατά τη γνώμη μου η καλύτερη σειρά των X-Men ever). Στις περιπέτειες των X-treme X-Men η Rogue θα γνωρίσει μια νέα άνθηση των δυνάμεων της (από τη Sage) κι έτσι μπορεί να κατέχει τις δυνάμεις όλων όσων είχε έλθει κάποτε σε επαφή. Αργότερα θα χάσει τις δυνάμεις αυτές, όπως θα χάσει τις δικές του δυνάμεις και ο Gambit, και θα γίνουν εντελώς φυσιολογικοί για ....να κάνουν επιτέλους και λίγο sex. Θα επανέλθει στους X-Men (με τις παλιές της δυνάμεις), όπου η σχέση της με τον Gambit θα περάσει μια δοκιμασία όταν η μάνα της, η Mystique, θα την πέσει στον γκόμενο της κόρης της με τη μορφή της Rogue. H Mystique έχει βρει έναν μεταλλαγμένο που δεν επηρεάζεται από το άγγιγμα της κόρης της και θέλει να της τον κάνει προξενιό! Αργότερα η Rogue ταξιδεύει στην Ιαπωνία όπου μπλέκεται σε μια περιπέτεια με τον Sunfire και καταλήγει να αποροφήσσει μόνιμα τις φλογερές δυνάμεις του Ιάπωνα φίλου της. Μετά τα γεγονότα της Μ-day ο Apocalypse βγαίνει από τον τάφο του και για πολλοστή φορά επιχειρεί να αφανίσει τους X-Men. Ο Gambit μετατρέπεται εκούσια σε έναν από τους ιππότες του και επιχειρεί (δις) να σκοτώσει τη τέως γκόμενά του. Εννοείται πως δεν τα καταφέρνει. Πρόσφατα η Rogue χρήζεται από τον Cyclops αρχηγός σε μια από τις 3 ομάδες κρούσης των X-Men (σε αυτή που πρωταγωνιστεί στον τίτλο X-Men(v2) και της δίνει το ελεύθερο να διαλέξει τα μέλη της. Και φυσικά η Rogue μαζεύει τη σάρα και τη μάρα (Mystique, Sabretooth, Lady Mastermind κλπ). Αυτό είναι το κορίτσι μας! 20. Rachel Summers Grey (Phoenix II και μετά Marvel Girl II). Προέρχεται από το timeline του Days of Future Past, είναι κόρη των εκεί (Earth 811) Cyclops και Gene Grey. Eμφανίζεται πρώτη φορά στο Uncanny X-Men 141. Είναι δημιουργία των Claremont και Byrne. Έχει τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές ικανότητες σαν τη μαμά της. Στην δική της πραγματικότητα οι Sentinels έχουν καταλάβει την εξουσία των ΗΠΑ και μαντρώνουν τους μεταλλαγμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χρησιμοποιώντας την Rachel, λόγω των τηλεπαθητικών ικανοτήτων της, σαν κυνηγόσκυλο για να τους εντοπίζουν. Προσπαθώντας να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο για να αλλάξει τη ζοφερή πραγματικότητα της η Rachel βγαίνει κατά λάθος στο timeline της Earth 616 ( στο New Mutants No 18). Στο Uncanny X-Men 184 συναντά τους X-Men η οποίοι τη σώζουν από τα νύχια της μάγισσας Selene. Στο Uncanny X-Men 188 γίνεται μέλος των X-Men. Και στο #199 παίρνει το όνομα-και μέρος των δυνάμεων - της Phoenix για να τιμήσει τη νεκρή μητέρα της. Η αλήθεια είναι ότι η Marvel φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα να χειριστεί την ηρωίδα μια και τρεις φορές την έχει εξορίσει από το προσκήνιο . Την πρώτη στο Mojoverse (μια «εικονική» πραγματικότητα με όρους τηλεπαιχνιδιού) από όπου την ελευθέρωσαν οι Nightcrawler και Kitty Pryde και την πήραν στην Αγγλία για να φτιάξουν το super-team Excalibur. Τη δεύτερη φορά την έστειλαν 2000 χρόνια στο μέλλον , σε ένα κόσμο όπου ο Apocalypse έχει κυριαρχήσει. Η Rachel γίνεται ηρωίδα της Αντίστασης και οργανώνει την αντιστασιακή κάστα των Askani. Φέρνει από τον παρελθόν τον αδελφό της Cable, όπως και τις διάνοιες των γονιών της για να τον μεγαλώσουν. Όταν τελικά ο Cable θα νικήσει τον Apocalypse τo timeline αυτό παύει να υπάρχει και η Rachel χάνεται στο ρεύμα του χρόνου. Πίσω θα τη φέρει ο αδελφός της (Cable) αλλά αίφνης η Rachel θα απαρνηθεί τη ζωή του υπερήρωα και θα πάει …πανεπιστήμιο (Τρίτη περίοδος απουσίας της). Αργότερα επανακάμπτει στους X-Men με το όνομα Marvel Girl (ΙΙ) , καθώς έχει χάσει τις δυνάμεις της Phoenix Force. Πρόσφατα επανενώθηκε με το σόι της μάνας της μόνο και μόνο για να γίνει μάρτυρας της ομαδικής σφαγής του από commandoς της Shi’ar. Οι Shi’ar προσπαθούν να σκοτώσουν την Rachel για να εξαλείψουν τον κίνδυνο να ξαναγίνει Phoenix. Δεν τα καταφέρνουν αλλά της μαρκάρουν την πλάτη με το σημάδι του μελλοθάνατου. Η Rachel δίνει όρκο εκδίκησης στον τάφο των παππούδων της ("I'm not my mom. I'm not the Phoenix. I'm my own woman. And by the time I'm done... they'll wish I WERE the Phoenix.") και μπαρκάρει με τον Xavier και μια ομάδα X-Men για την αυτοκρατορία του Shi’ar (στο τρέχον saga «The Rise & Fall of the Shi’ar Empire”). Στο επόμενο : Magneto. New Mutants. Dazzler. Forge. The Fall of The Mutants. Down Under X-Men.