big vaggos

Παρατηρώ κατα γενική ομολογία μεγάλη απέχθεια για τον Pier Lorenzo από τους ντίσνεϋ fans. Παραδόξως, εμένα δεν με εκνεύριζε ποτέ ιδιαίτερα σχέδιό του τύπου. Ok, εννοείται πως δεν είναι από τους αγαπημένους μου, αλλά πιστεύω ότι υπήρξαν χειρότεροι. Όμως, είναι σίγουρο ότι δεν έγραφε ποτέ σενάρια. Τα σενάρια των ιστοριών του τα έγραφε συνήθως ο μεγάλος Guido Martina. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που δεν έβρισκα τις ιστορίες του Πιερ κακές. Εντάξει, φυσικό είναι όταν δε σου αρέσει η εικονογράφηση μίας ιστορίας, να σε προδιαθέτει αρνητικά και για το σενάριο, αλλά μου φαίνεται λίγο άδικο να συγχέουμε το σενάριο με το σχέδιο (όσο άσχημο κι αν είναι αυτό ), αλλά και το αντίστροφο βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι μεγάλους δημιουργούς με ενδεχομένως ατάλαντους και αντιαισθητικούς. Και για να μην είμαι και offtopic, θα ήθελα να προσθέσω έναν ακόμη. Από την περίοδο που ξεκίνησα να διαβάζω ντίσνεϋ κόμικς ήταν ένας τύπος του οποίο το σχέδιο με ξένιζε, αλλά δεν είχα ιδέα ποιός ήταν. Ε, μόλις ανακάλυψα το inducks διαπίστωσα ότι ήταν ο G. B. Carpi -ένας από τους αγαπημένους μου κλασικούς σχεδιαστές- στις αρχές της καριέρας του. Ο τύπος όμως με το πέρασμα των χρόνων βελτιώθηκε υπερβολικά και άλλαξε ριζικά θα έλεγα το στυλ του.

Ναι, έχεις δίκιο. Το Awaken, το Fansong και το Thunderhorse είναι fan made και τα αφαιρώ. , δεν το πρόσεξα. Τα υπόλοιπα είναι επίσημα και είχαν κυκλοφορήσει μαζί με τα cd τους.

Dethklok - Bloodlines Dethklok - Burn The Earth Οι dethklok είναι ένα φανταστικό συγκρότημα από το metalocalypse (ενήλικη animated σειρά), αλλά θεωρούνται και κανονική μπάντα, τραγουδούν live κλπ. Όλα τα βιντεο-κλιπς δαύτων είναι animated. Αν θυμηθώ ή βρω κι άλλα θα τα προσθέσω.

Πράγματι, οι δικοί μας τόμοι υπερτερούν σε μέγεθος, αλλά οι ιταλικοί δεν είναι τόσο μικροί. Συγκεκριμένα η wiki τους δίνει μέγεθος 17x24, ήτοι λίγο μεγαλύτεροι από ένα ΒoNe. Δεδομένου ότι η wikipedia δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις απόλυτα αξιόπιστη κρατάω μία επιφυλακτικότητα για την απόλυτη ακρίβεια των διαστάσεων. Και σε δημοσπρασίες του ebay πάντως, αυτό το μέγεθος αναφέρουν (πχ. 1, 2) Sorry everyone για τα offtopic

Συμπτωματικά, το πέτυχα κι εγώ πριν λίγες μέρες και κάθισα και άκουσα τη χθεσινή εκπομπή (προχθέσινη ίνα ακριβολογήσω ). Μη φανταστείτε ότι τις Τρίτες ολόκληρη η εκπομπή είναι αφιερωμένη στα κόμικς. Συνήθως υπάρχει μία πεντάλεπτη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα του χώρου από τα παιδιά του Solaris.

Έφτασε τα 13 τεύχη αυτή η σειρά; Εγώ μέχρι και το 7ο είχα βρει. Πάντως, το εξώφυλλο είναι από τεύχος της αντίστοιχης αμερικανικής σειράς της DC και η Modern Times δεν είχε βγάλει άλλη σειρά με τίτλο Μπαγκς Μπάνυ. Επομένως, αυτής της σειράς είναι.

Έχω την εντύπωση ότι το Otaku No Sekai έχει κλείσει από το καλοκαίρι. Το λέω με επιφύλαξη επειδή δε θυμάμαι που το είχα διαβάσει (νόμιζα στο GC, αλλά δεν ήταν εδώ). Edit: Το βρήκα τελικά. Εδώ.

Μην ξεχνάμε όμως ότι η ποιότητα της ελληνικής έκδοσης είναι καλύτερη από της αντίστοιχης ιταλικής. Η δική μας είναι σκληρόδετη (χοντρό εξώφυλλο), έχει πολυτελές χαρτί και λίγο μεγαλύτερο μέγεθος. Επομένως, στην προκειμένη περίπτωση δικαιολογείται μία α' διαφορά στην τιμή.

Ακριβώς. Εε, από τις ιστορίες μην περιμένεις κάτι ιδιαίτερο - σαχλαμαρίτσες ήταν οι περισσότερες. Αν πάρεις πάντως, σαν μέτρο σύγκρισης τις παλιότερες ιστορίες της συγκεκριμένης αμερικανικής σειράς (της οποίας μεταφορά αποτελούν οι εκδόσεις Looney Tunes της Anubis) που δημοσιεύονταν κάποτε στις εκδόσεις Looney Tunes της Modern Times, τούτες είναι κατώτερες. Μιλάω για το Ντάφυ, μιας και το Μπαγκς Μπάνυ το άφησα στην άκρη το Σεπτέμβρη και δεν το 'χω πιάσει ακόμη να δω τι λέει.

"Δε τάημ οβ ρηβέντζ χαζ φάηναλλυ καμ!", ψέλλισε χαιρέκακα ο Τουΐτυ, ο αρχηγός του μυστικού σωματείου των τέως απροστάτευτων και καταδυναστευμένων χαρακτήρων.

στον παράδεισο των κόμικς, Σπύρο. Σου εύχομαι καλή διασκέδαση και καλη περιήγηση στο φόρουμ. See you around!

Ενθετη ατζέντα-ημερολόγιο που δίδεται δωρεάν με την Ελευθεροτυπία σήμερα (24-12-10). Μια ατζέντα με γελοιογραφίες του Γιάννη Καλαϊτζή στην αρχή του κάθε μήνα. Συνολικά δώδεκα γελοιογραφίες συν κάποια σκιτσάκια στο εσώφυλλο. Αφιέρωμα στον Γιάννη Καλαϊτζή

Να προσθέσω μία συνέντευξη της Κ. Σχοινά από την Ελευθεροτυπία (23/12/2010): Η λατρεμένη παιδική φαντασία δεν τσαλακώνεται Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ Στα σκίτσα της Ελληνίδας Κλερ Μπρετεσέ, οι γυναίκες ταλαιπωρούνται αλλά αυτοσαρκάζονται. Συναντιούνται, άλλωστε, με τους άνδρες στην καταναλωτική μανία. Το νέο της άλμπουμ «Είμαι σε κρίση» βρίσκει τη δημοφιλή γελοιογράφο σε ιδιαίτερη έμπνευση «Αγοράκια» ή «κοριτσάκια», τα χάρτινα ανθρωπάκια της γελοιογράφου Κατερίνας Σχοινά είναι θύτες και θύματα της καταναλωτικής κοινωνίας. Ολα τα όνειρά τους, πραγματικά και επινοημένα, καταδυναστεύονται από τα φυλετικά πρότυπα της αγοράς: δεν πρέπει να αποκλίνουν από τον «σκληρό» άντρα και την «υποχωρητική» γυναίκα. Ετσι, το κάθε σκίτσο της είναι μια ζωγραφιστή και κινητική «γροθιά» ενάντια σε μια προκατασκευασμένη ζωή, όπου το χρήμα είναι η μόνη και αποκλειστική αξία και η ηθική εξακολουθητικά απουσιάζει. Η αντίσταση της Κατερίνας Σχοινά έχει σημείο αφετηρίας τον απελευθερωτικό φεμινισμό χωρίς, όμως, να γίνεται φανατικός. Οι φεμινίστριές της έχουν υψηλή αίσθηση αυτοσαρκασμού, δεν είναι «σφιχτές» και «άκαμπτες». Η Κατερίνα Σχοινά στο άλμπουμ «Είμαι σε κρίση» (εκδόσεις Καστανιώτη) συγκεντρώνει κυρίως γελοιογραφίες και κόμικς από το «Εψιλον» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (1990-1995) και το περιοδικό «Madame Figaro» (1995-1997). - Το κόμικς είναι αποκλειστικά ανδρική υπόθεση; Πώς σας αντιμετώπισαν και πώς σας αντιμετωπίζουν συνήθως οι συνάδελφοί σας; «Το χιούμορ δεν έχει φύλο. Η Bretecher της Γαλλίας, η Maitena της Αργεντινής το αποδεικνύουν. Θεωρώ την Bretecher εκπληκτικού και σπάνιου ταλέντου γελοιογράφο και καλλιτέχνη, που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς άνδρες. Οσο για μένα, δεν είχα κανένα πρόβλημα με τους άνδρες συναδέλφους μου». - Στο τελικό αποτέλεσμα, πόσα στοιχεία της πραγματικότητας χωράνε και πόσα της φαντασίας; Πότε επέρχεται η ευτυχισμένη στιγμή που αυτοί οι πόλοι ισορροπούν; «Μ' αρέσει η ερώτηση, τη βρίσκω ποιητική. Στο τελικό αποτέλεσμα χωράνε όλα. Και η πραγματικότητα και η φαντασία. Η φαντασία, η παιδική ελεύθερη λατρεμένη φαντασία, εξακολουθεί να ζει. Δεν τσαλακώθηκε. Στα σκίτσα μου ένα μπαλκόνι κόβεται ξαφνικά, αυτοκίνητα διασχίζουν σαλόνια και τραπεζαρίες ή πετάνε πάνω από ημίτρελους ταξιδιώτες, μια κρέμα προσώπου πέφτει κάτω και ύστερα από λίγο το πάτωμα αποκτά την "τέλεια επιδερμίδα"... Η ευτυχισμένη στιγμή της συνάντησης πραγματικότητας και φαντασίας είναι η κορυφαία ατάκα της γελοιογραφίας». - Τα ανθρωπάκια σας αυτοσαρκάζονται όταν συνειδητοποιούν ότι είναι οι κρίκοι μιας ατελείωτης αλυσίδας κατανάλωσης. Γιατί η κατανάλωση είναι το επαναλαμβανόμενο, σχεδόν με εμμονή, θέμα σας; «Είναι εμμονή μου γιατί είναι και εμμονή του καπιταλιστικού συστήματος, είναι στόχος, είναι η ουσία του. Ο καπιταλισμός έχει αναγάγει την κατανάλωση σε μορφή υπαρξιακής ολοκλήρωσης, κάτι που είναι πλήρης διαστρέβλωση της ανθρώπινης ψυχής και πνευματικότητας, και εμείς εύκολα παραθοδήκαμε σ' αυτήν. Οι αγορές επινοούν διαρκώς ψευδείς ανάγκες. Δημιουργούν επομένως καταναλωτικά αγαθά σκοπίμως εύθραυστα, ώστε να φθείρονται γρήγορα και να ανανεώνονται τάχιστα. Και όσα δεν είναι εύθραυστα, γρήγορα γίνονται "ντεμοντέ". Αρα τα νέα στοκ καλά κρατούν, όπως και τα υπερκέρδη». - Ο φεμινισμός σας είναι φλεγματικός και καυστικός. Το φεμινιστικό σκίτσο εξακολουθεί να είναι επίκαιρο; «Είναι ακόμη επίκαιρο, αλλά διαφορετικό. Διότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Οι γυναίκες έχουν κατακτήσει με πολύ κόπο και μεγάλο κόστος αρκετά δικαιώματα. Ζούμε, όμως, σ' έναν ανδρικό πολιτισμό, ο οποίος εξακολουθεί να αναπτύσσεται, πατώντας πάνω στις πλάτες των ανώνυμων γυναικών, της γυναίκας-μητέρας, της γυναίκας-εργαζόμενης νοικοκυράς». - Πάντως, οι άνδρες και οι γυναίκες σας είναι όμηροι ενός σύγχρονου παραμορφωτικού καθρέφτη, που ογκώνει τον εγωισμό και την αυτοαναφορικότητά τους. Οταν τους σχεδιάζετε, αισθάνεσθε κάτι γι' αυτούς; «Υπάρχουν ηρωίδες και ήρωες που έχουν επίγνωση της κατάστασής τους. Και γι' αυτό αυτοσαρκάζονται. Γι' αυτούς νιώθω συμπάθεια, εκτίμηση και αγάπη. Υπάρχουν όμως και άλλοι, οι οποίοι άκριτα και μαζικά αποδέχονται ό,τι τους σερβίρει το σύστημα. Μ' αυτούς θυμώνω. Καθώς όμως το σκίτσο εξελίσσεται, ο θυμός μου γλυκαίνει και μεταμορφώνεται σε κατανόηση και, τελικά, πάλι σε αγάπη. Αυτοί οι ήρωες πιστεύουν ότι δεν μπορούν να είναι "συμμέτοχοι" στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, πως δεν έχουν επιλογές και παραδίδονται αμαχητί στον εγωκεντρισμό τους». - Το ελληνικό κόμικς έχει αποκτήσει τη δική του ιδιαιτερότητα; Μπορούμε, πλέον, να μιλάμε για ένατη τέχνη με ελληνικά χαρακτηριστικά; «Το πολιτικό κόμικς, λόγω της θεματογραφίας του, έχει αναπόφευκτα ελληνικά χαρακτηριστικά. Το κοινωνικό, όμως, είναι κατά κύριο λόγο παγκοσμιοποιημένο. Γι' αυτό και μπορούμε να γελάμε μ' ένα βιβλίο του Altan, της Maitena ή της Bretecher, και αντίστροφα. Οι Ελληνες κομίστες δεν έχουμε δημιουργήσει έναν ήρωα παγκόσμιας εμβέλειας, όπως οι Γάλλοι τον Αστερίξ, οι Βέλγοι τον Τεν Τεν. Σαν γενική διαπίστωση, υπάρχει μια δυσκολία εξαγωγής της νεοελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Οσον αφορά τη μορφή των σκίτσων, ο Μποστ θα μπορούσε να πει κανείς πως είχε ελληνικά χαρακτηριστικά. Οι νεότεροι, όμως, γελοιογράφοι νομίζω πως δεν έχουμε δημιουργήσει φιγούρες που να παραπέμπουν σε ελληνικές μνήμες, όπως π.χ. συμβαίνει στη ζωγραφική με τις φιγούρες του Φασιανού ή κάποιες ζωγραφιές του Μόραλη το '58 ή του Μυταρά στα τελευταία του έργα». - Πώς θα περιγράφατε τον καλό σκιτσογράφο; Οι σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπως κάνατε εσείς, είναι αναγκαίες; Τι έχετε να πείτε για τους αυτοδίδακτους; «Ο καλός σκιτσογράφος χρειάζεται να είναι θυμωμένος με τα κακώς κείμενα. Χρειάζεται να έχει χιούμορ. Να ξέρει να σχεδιάζει και να χρωματίζει μ' αυτήν τη δική του, μοναδική και ανεπανάληπτη αίσθηση, που δεν διδάσκεται με τίποτα. Χρειάζεται ένα βαθύ και πλατύ εύρος γνώσεων, κουλτούρα και προπάντων ένα βλέμμα-αντί, αντίθετο από τα δεδομένα. Για μένα οι σπουδές μου στην ΑΣΚΤ ήταν απολύτως αναγκαίες. Για όλα αυτά που έμαθα εκεί, με δασκάλους όπως ο Τέτσης, ο Μυταράς, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα και τόσοι άλλοι. Τους είμαι ευγνώμων. Για τους αυτοδίδακτους γελοιογράφους θα απαντήσω ως απόφοιτος: λατρεύω τον Θεόφιλο». - Ολα αυτά που είχατε ονειρευτεί όταν τραβήξατε την πρώτη γραμμή, έγιναν πραγματικότητα ή απομένει κάτι που ακόμη δεν έχει μεταμορφωθεί σε χάρτινη φιγούρα; «Πάντα θα απομένει κάτι που δεν έχει ολοκληρωθεί ή έχει ακόμη περιθώρια βελτίωσης και θα παλεύεις γι' αυτό μέχρι τελικής πτώσεως. Ναι, θα ήθελα μια χάρτινη φιγούρα περισσότερο ελληνική και λιγότερο παγκοσμιοποιημένη...».

Ο Τάσος Μαραγκός (aka Tasmar) ανακοίνωσε στο blog του την κυκλοφορία δύο νέων κόμικς στα πλαίσια του Comicdom 2011. Πρόκειται για ένα α/μ-κόκκινο κόμικ σε συνεργασία με το κομιξάδικο TILT, του οποίου το όνομα δεν έχει αποφασιστεί ακόμη και το Krak Komiks No 6 (με τον Μάρκο στο στρατό) από τη Jemma Press αυτή τη φορά. Have a look στο blog του για να δείτε ένα προσχέδιο του εξώφυλλου του Krak.

Και η σειρά ολοκληρώθηκε στην Ιταλία με τη φιγούρα του τρίτου Μουργόλυκου. Πάντως, ελπίζω να ολοκληρωθεί και η εγχώρια, μιας κι έχουν μείνει πολλές φιγούρες, που θέλω να τσιμπήσω...

Υ.Γ: Αν βάζουμε και instrumentals - χωρίς στίχους δηλαδή, αλλά μόνο μουσική: .

Ένα πρόχειρο στριπάκι από 'μένα:

Αντιγράφω και το αφιέρωμα του Soloup για το Zapink: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΚΗΣ Σκιτσο...μηνύματα!!! Μια φρέσκια ανάσα στα Ελληνικά κόμικς είναι οι σκιτσογράφοι της Θεσσαλονίκης. Ο Τραγάκης, ο Αρώνης, η Ζογλοπίτου, ο Τσούκης... Ημιαυτόνομοι έως αυτόνομοι από το πριγκιπάτο των Αθηνών, δημιουργούν στους δικούς τους ρυθμούς, ανακαλύπτουν τους δικούς τους δρόμους, παρακάμπτοντας τις δυσκολίες πρόσβασης στο εκδοτικό κέντρο. Ο Τσούκης είναι ένα τέτοιο ξεχωριστό παράδειγμα. Σκιτσογράφος με δημιουργική φαντασία, συνέπεια στις σχεδιαστικές του επιθυμίες και ιδιαίτερο χιούμορ. Με τα πολυπληθή (και διαρκώς αυξανόμενα σε αριθμό) αλμπουμάκια του, χαράσσει με πείσμα την δική του μοναχική πορεία στα κόμικς, ενάντια στις όποιες εκδοτικές δυσκολίες . Ως Τσούκης αλλά και ως TRASHMAN, έχει αποκτήσει ήδη τους δικούς του φανατικούς αναγνώστες και φίλους. Και όχι άδικα μιας και η δουλειά του έχει παράθυρο στο ένστικτο. Πριν δώσουμε το λόγο στον ίδιο το δημιουργό, ας κάνουμε ένα σύντομο ΖΑP-ink στη δουλειά του. Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε το 1994 ως Φοιτητής του ΑΠΘ. Ένας υποψήφιος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός που παραμένει μετά από τόσα χρόνια ακόμα υποψήφιος. Το Δεκέμβριο του 1995 τυπώνει το πρώτο τεύχος απ' το φανζινάκι του TRASH-CAN. Εκεί κολλάει ανεπανόρθωτα και το ψευδώνυμο «TRASH-MAN». 20 φωτοτυπημένες σελίδες Α4. Πουλιούνται συνολικά 60 αντίτυπα. Είναι μόνο η αρχή. Τα επόμενα χρόνια ακολουθούν και άλλα τεύχη και άλλα φανζινάκια ("ΤRASHCAN COMICS", TRASCAN UNPLUGGED") με ενδιαφέροντες πειραματισμούς στο σχέδιο και στο ύφος των σελίδων. Το 1998 και για ένα χρόνο συνεργάζεται με την εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» κάνοντας στριπάκια, εικονογραφήσεις και πολιτικές γελοιογραφίες. Το 1999 συνεργάζεται στο ένθετο της εφημερίδας «Πανσέληνος» με το έγχρωμο στριπάκι «Αστικές Μονάδες» αλλά αυτή η συνεργασία κράτησε μόλις 3 μήνες λόγω στρατού. Το 2001 αρχίζουν να εκδίδονται καταιγιστικά τα αλμπουμάκια του. Μόνο σε αυτή τη χρονιά τυπώνονται από τις εκδόσεις "Η2Ο BOOKS" (όπως και τα επόμενα) ο «Μικρός Κθούλου» 1 και 2, με στριπάκια δημοσιευμένα στο περιοδικό "Metal Invader" και το «Πλήθος» μια μικρή αφήγηση χωρίς λόγια. Το 2002 ακολουθεί το τρίτο τεύχος του «Μικρού Κθούλου». Το 2003 εμφανίζονται δυο ξεχωριστά βιβλιαράκια. Τα «εικονομηνύματα» (επίσης με στριπάκια αλλά με ένα ιδιαίτερο ανατρεπτικό χιούμορ κι εναλλαγές στο ύφος και τη γραφή) και το εξαίρετο «Η βίδα και άλλες ιστορίες». Ουσιαστικά το πρώτο κόμικς άλμπουμ του Τσούκη με μικρές αυτοτελείς μετα.παραμυθένιες αφηγήσεις. Σκίτσο, γραμματοσειρά και γραφή διαφορετική απ' τα στριπάκια που μας είχε συνηθίσει. Το 2004 εμφανίζονται ακόμα δυο αλμπουμάκια. Το στριπάκι «Νότης και Φάνης» και η συλλογή «Παλιοδουλειές». Το τελευταίο μάλιστα, αποτελεί και τη πρώτη αυτόνομη εκδοτική του προσπάθεια . Περιέχει σκόρπιες δουλειές από το 1995 ως σήμερα («παλιο-δουλειές» δηλαδή) από τα φανζινάκια, τη «Θεσσαλονίκη», διάφορες συνεργασίες κλπ. Επίσης το βιβλίο συμπληρώνεται με αρκετές σημειώσεις για τις δουλειές του Τσούκη. Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται με το περιοδικό COOL και σκιτσάρει στην εκπομπή του Β. Βασιλικού στην ΕΤ3. Η συνέντευξη Γιώργο, τι σε σπρώχνει να κάνεις κόμικς; Τι βρίσκεις μέσα σε μια τέτοια δημιουργία; Εχω δεί μερικά όμορφα πράγματα και θέλω να τα μοιραστώ με τους αναγνώστες. Αυτό είναι όλο. Διαβάζουμε στις «Παλιοδουλειές» ότι αρχικά τουλάχιστον είχες επηρεαστεί από το περιοδικό «Mad». Από ποιους άλλους δημιουργούς, ξένους ή Έλληνες έχεις επηρεαστεί; Μεγαλώνοντας στην επαρχία, τη δεκαετία του ογδόντα, πολύ πριν το ίντερνετ και τα κομιξάδικα και την ενημέρωση από τα εκατοντάδες περιοδικά που υπάρχουν τώρα, τα μόνα κόμικς που γνώριζα ήταν αυτά που κυκλοφορούσαν στα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία. Λογικά λοιπόν επηρεάστηκα από τον Αρκά, το Στάθη, τον Ιωάννου, καταβρόχθιζα όλα τα άλμπουμ των ελλήνων γελοιογράφων και είχα διαβάσει χιλιάδες φορές τις κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς, αν και τώρα πια δε με συγκινούν. Η μεγαλύτερη δε επιρροή μου, είναι ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο "Στη γειτονιά του Ήλιου". Τον τελευταίο καιρό μελετάω τις δουλειές του Γιώργου Τραγάκη και της Ζένιας (Red dot comics) τους οποίους θεωρώ απλά τους καλύτερους. Τέλος, από τους ξένους κομίστες ,προσπαθώ να φτάσω έστω και στο ελάχιστο, τους: Frank Miller,Trondheim, Quino ,Bill Watterson, Schulz, Scott Adams, James Kochalka, και Reiser. Στα σκίτσα σου παίζεις με διαφορετικά στιλ εικονογράφησης. Φαντάζομαι μια πολύ συνειδητή επιλογή. Για πες μας τις σκέψεις σου πάνω σε αυτό; Ανάλογα με το είδος της ιστορίας που θέλω να πω, επιλέγω και το στυλ του σχεδίου. Είναι η φύση της αφήγησης τελικά που απαιτεί και την εκάστοτε εικαστική προσέγγιση . Πόσες φορές δεν βλέπουμε μια ταινία και λέμε "Αυτή έπρεπε να την σκηνοθετήσει ο τάδε". Έτσι και στα κόμικς, πιστεύω ότι πρέπει να προσαρμόζουμε το σχεδιαστικό μας στιλ ώστε αυτό να υπηρετεί καλύτερα το είδος της ιστορίας που θα πούμε. Διαφορετικά καταστρέφουμε με την τεμπελιά μας όλο το κόμικ επειδή μάθαμε να δουλεύουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο (πχ Fax from Sarajevo του Joe Kubert). Επίσης είναι κι ένας τρόπος για μένα να μην επαναπαύομαι στο στυλ που με βολεύει κι έτσι δεν μπαίνω στον πειρασμό να κάνω τις κοινώς λεγόμενες "αρπαχτές" και"ξεπέτες". Συμπερασματικά, με τη στρατηγική αυτή, αποφεύγω το "Δημόσιο" των κόμικς, δηλαδή το "στιλάκι που μου είναι πιο εύκολο" κι από την άλλη, εξελίσσομαι και σαν καλλιτέχνης, πράγμα που μου επιτρέπει μεταξύ των άλλων να ζητάω περισσότερα χρήματα για τη δουλειά μου. Δουλεύεις και ζεις στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη με παράδοση και αγάπη στα κόμικς. Όμως το κέντρο του εκδοτικού ενδιαφέροντος βρίσκεται στην Αθήνα. Πως το αντιμετωπίζεις αυτό ως σκιτσογράφος; Ευτυχώς που υπάρχει το ίντερνετ και μπορεί κανείς να δουλεύει από οπουδήποτε. Όσο η πόλη αυτή με θρέφει, δεν έχω κανένα λόγο να θυσιάσω τους χαλαρούς ρυθμούς της Θεσσαλονίκης με την πολύβουη και χαοτική Αθήνα. Πως βλέπεις τα Ελληνικά κόμικς σήμερα; Τα περιοδικά, τους δημιουργούς; Το "9" της Ελευθεροτυπίας άλλαξε τα πάντα στο χώρο, αφού για πρώτη φορά η ελληνική σκηνή κόμικς απέκτησε το δικό της MTV. Το comicart.gr, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και ένωσε όλους όσους αγαπούν την ένατη τέχνη σε ένα συναρπαστικό forum άμεσης ενημέρωσης, δημιουργικής ανταλλαγής απόψεων και ξεκαρδιστικού ξεκατινιάσματος. Πιστεύω πως ζούμε τη χρυσή εποχή των ελληνικών κόμικς. Αυτό φαίνεται καθαρά από τις κυκλοφορίες άλμπουμ και φανζίνς που είναι και πιο πολλές, και πιο φρέσκιες και πιο καλοφτιαγμένες. Επίσης οι νέοι δημιουργοί είναι πιο ανοιχτοί σε επιρροές, πιο ενημερωμένοι για τα παγκόσμια κομιξικά δρώμενα, και γενικώς με όλα όσα κάνουν, τσαντίζουν την παλιά φρουρά, σημάδι ότι είναι στο σωστό δρόμο. Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κυκλοφορώ 3 άλμπουμ το χρόνο, αν και ξέρω πως είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Εδώ και χρόνια ετοιμάζω μια σειρά άλμπουμς με γενικό τίτλο Τριλογία της Πόλης. Ελπίζω φέτος να βγει το πρώτο μέρος με τίτλο "Χαρίζονται αντικείμενα". Προβληματίζομαι για το στιλ με το οποίο πρέπει να σχεδιαστεί. Βλέπε μια από τις προηγούμενες ερωτήσεις. Δουλειές του Γιώργου Τσούκη, πληροφορίες κι άμα λάχει επικοινωνία, μπορείτε να βρείτε και στην προσωπική του ιστοσελίδα www.tsoukis.gr

Γεννήθηκε το 1976 στην Καρδίτσα και το 1994 κατέληξε στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Α.Π.Θ. όπου έμεινε γι' αρκετά χρόνια, καθώς δεν είχε ακόμη αποφοιτήσει. Το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο του φανζίν, το Trash-Can, στο οποίο εγκαινίασε και το ψευδώνυμο TRASHMAN, με το οποίο είναι επίσης γνωστός. Έπειτα, συνέχισε κυκλοφορώντας δύο ακόμα τεύχη αυτής της αυτοεκδιδούμενης σειράς. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε για εφημερίδες της συμπρωτεύουσας, όπως η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, κάνοντας στριπάκια, γελοιογραφίες και εικονογραφήσεις. Παράλληλα, στριπς του κόμικ του, "Μικρός Κθούλου", δημοσιεύονταν στο περιοδικό Metal Invader. Το 2004 συνεργάστηκε με το περιοδικό COOL, ενώ την ίδια περίοδο σκίτσαρε για την εκπομπή του Βασίλη Βασιλάκου στην ΕΤ3. Την επόμενη χρονιά συμμετείχε στο ημερολόγιο 2006 Comics. Επιπλέον, έχει συμμετάσχει και σε άλλες ανθολογίες, όπως η Χωματερή, η Ανόργανη Ύλη το Red Dot Comix της Zenias, το Happy Revolver, το Μεταξύ Φαντασίας και Πραγματικότητας, καθώς και στο λεύκωμα της έκθεσης κόμικς Φοιτητικής εβδομάδας Α.Π.Θ του 2002. Εκτός των άλλων, έχει κυκλοφορήσει ένα κόμικ γεμάτο με άδεια καρέ, το Confusion καθώς και μία ποιητική συλλογή με τίτλο "Τα χαϊκού του Θερμαϊκού". To 2008, ο δημιουργός αποκηρύξε ορισμένα έργα του λέγοντας πως δεν τον εκφράζουν πια. Οι αποκηρυγμένες εκδόσεις είναι οι εξής: Μικρός Κθούλου (1, 2, 3, 0), Εικονομηνύματα, Νότης και Φάνης (1 & 2) και Παλιοδουλειές. Στο Comicdom Con του 2010, ο Γιώργος πήρε το βραβείο best writer. Φέτος δημιούργησε κι ένα εβδομαδιαίο webcomic, την Ζακλίν, το οποίο δυστυχώς πάγωσε μετά την τρίτη εβδομάδα. Ο Γ. Τσούκης θεωρείται ένας από τους παραγωγικότερους δημιουργούς κόμικς της εγχώριας σκηνής και σχεδόν κάθε νέο κόμικ του είναι ένας πειραματισμός. Στα πλαίσια αυτών των πειραματισμών, το στυλ της εικονογράφησης και το ύφος διαφέρουν σημαντικά από άλμπουμ σε άλμπουμ. Σχετικά με αυτό, ο ίδιος είχε αναφέρει τα εξής: "Η ιστορία, το κείμενο, σου επιβάλλει τον τρόπο που θα σχεδιαστεί το κόμικ. Και το σχέδιο είναι για μένα ένας ζωντανός οργανισμός που αναπνέει, μεταμορφώνεται, μεταλλάσσεται." Το στυλ του έχει επηρρεαστεί από το έργο του Αρκά, του Στάθη και του Γιάννη Ιωάννου, ενώ στις Παλιοδουλειές αναφέρει ότι η αρχική του επιρροή ήταν οι ιστορίες του περιοδικού MAD. Site του Γιώργου Τσούκη