Blackbeard

respek

Το διάβασα αυτές τις μέρες κι ας το είχα αγοράσει πριν χρόνια. Πραγματικά απίστευτο κόμικ. Είναι φοβερό πως μπορεί με τόσο απλό σκίτσο να σε κάνει να χαθείς μέσα στην ιστορία. Ώρες ώρες ξεχνούσα τι γινόταν γύρω μου. Πιστεύω φταίει πολύ η εξαιρετική τεχνική των καρέ που χρησιμοποιεί, που είναι moment-to-moment και συνεχώς συνολική απεικόνιση του περιβάλλοντος, αλλά και πόσο καλά περιγράφει (όχι μόνο με λέξεις) τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Σίγουρα απο τα αγαπημένα μου. Δεν είμαι φαν των τόσο ρεαλιστικών ιστοριών αλλά ο Ware το κάνει τόσο καλά που δε μπορείς να πεις όχι.

Έφτιαξα μια εικόνα για το πως ένιωθα όταν έβλεπα το Spectre

Έκανα χαζομάρα και τα βίντεο από πάνω εξαφανίστηκαν. (Ήθελα να φτιάξω άλλο κανάλι να βάζω μόνο τέτοια αλλά τα έσβησα και μετά είδα ότι δεν τα είχα αποθηκευμένα στον υπολογιστή. ) Ξεκίνησα να παίζω με την εφαρμογή sketchbook στο ipad για να μάθω λίγο χρώμα και έκανα μερικά σκίτσα με flat χρώματα.

Είδα τη σειρά Barry και μετά από πάρα πολύ καιρό είμαι χαρούμενος που είδα σειρά. Πολύ ωραίο στόρυ, κυλάει πάρα πολύ καλά η σκηνοθεσία και ο Bill Hader ιδανικός για το ρόλο. Νιώθω ένα τεράστιο κενό μέσα μου πια γιατί κατάφερα να ξαναζήσω το συναίσθημα μιας καλής σειράς αλλά κράτησε πολύ λίγο.

Το πρώτο τεύχος του Tempest ίσως είναι από τα πιο απολαυστικά κόμικς που έχω πιάσει στα χέρια μου. Μάλλον γιατί ψοφάω για κόμικς που κάνουν αναφορές σε παλιό στυλ κόμικς. Ξεκινάει στο εσώφυλλο με ένα ψευτο-editorial τύπου Lee και Kirby με χιουμοριστικό και κυνικό ύφος και μιλάει για δημιουργούς που τους εκμεταλλεύτηκαν μεγάλες εταιρίες. Το πρώτο τεύχος περιείχε τρεις πλευρές της ιστορίας να εξελίσσονται ταυτόχρονα και λάτρεψα που το έκαναν με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Ένας ο κανονικός όπου είναι και οι γνωστοί χαρακτήρες, ένας στυλ στριπ εφημερίδας με την επανεμφάνιση του M, και ένα σε στυλ παλιό βρετανικό sci-fi υπερηρωικό με προς το τέλος να έχει για παράδειγμα παρωδία του εξωφύλλου του πρώτου τέυχους Justice League παρουσιάζοντας την ομάδα υπερηρώων The Seven Stars. Ακόμα και ψεύτικα γράμματα από αναγνώστες είχαν στην τελευταία σελίδα! Και ψεύτικες διαφημίσεις με πολύ γέλιο. Και το εξώφυλλο στο στυλ Κλασικά Εικονογραφημένα και οπισθόφυλλο ρετρό παρουσίαση ενός ήρωα. Πραγματικά καθαρή διασκέδαση αυτό το τεύχος. Και για να μην παραλείπουμε και το στόρι, χτίζει πολύ σασπένς και ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια.

Διάβασα το νέο League of Extraordinary Gentlemen. Tempest 1ο τεύχος. Ήταν τόσο απολαυστικό που μακάρι να υπήρχε μια τέτοια σειρά να διαβάζω κάθε μήνα για πάντα. Τα κόμικς στα καλύτερά τους.

Ένα βίντεο φόρος τιμής στο τραγούδι και βίντεο κλιπ Bambi του Jidenna και στην αγάπη ενός όμορφου νέου για τον George Clooney.

Και επίσημα ο Grant Morrison στο νέο Green Lantern τον Νοέμβριο. Με Liam Sharp στο σκίτσο. http://www.ign.com/articles/2018/07/19/the-green-lantern-relaunch-by-grant-morrison-and-liam-sharp-focuses-on-hal-jordans-life-as-a-space-cop

A Discussion With Frank Miller On Superman: Year One And The Power Of Origin Stories A Discussion With Frank Miller On Carrie Kelley, Xerxes, And The Future Of Comics

Τέλειο τραγούδι, τέλειο βίντεο κλιπ.

Διάβασα τα 6 τεύχη Star-Lord από Chip Zdarsky και Kris Anka. Ήταν πολύ απολαυστικό. Ένα εξαιρετικό αυτοτελές στόρυ που ήταν πολύ πιο γεμάτο απ' ότι περίμενα. Είχε και το χιούμορ του, και τη δράση του, και τα συναισθήματα του. Πολύ καλός ο Zdarksy και το σκίτσο του Anka ταίριαζε μια χαρά. Ιδανικό στυλ υπερηρωικού για μένα. Απλή ψυχαγωγική ιστορία χωρίς πολλά μπλεξίματα.

The Red Hook vol. 1 του Dean Haspiel. Είμαι απίστευτα ενθουσιασμένος γι' αυτήν την κυκλοφορία.

Shanks. (Από το 1:20 και μετά η εστίαση είναι άριστη)

Δεύτερη απόπειρα ο Akainu από One Piece

Είπα να δοκιμάσω να κάνω κανένα βιντεάκι να σκιτσάρω. Η πρώτη προσπάθεια είναι ο Sabo από το One Piece. Είχα κάποια θέματα με το focus. Την επόμενη φορά καλύτερα.

Επίκαιρος στίχος

Είδα τις δύο πιο καινούριες του Richard Linklater, Everybody Wants Some!! και Last Flag Flying. Και οι δύο άκρως απολαυστικές. Καιρό είχα να δω ταινία να με απορροφήσει. Ίσως φταίει και η ομοιότητά τους στο ότι κυλούσαν πάρα πολύ άνετα και ήταν πιο πολύ χαρακτήρες και πολύ λιγότερο πλοκή. Μιας και είμαι νέος και γεμάτος ενέργεια, βέβαια, το Everybody Wants Some!! μου ταίριαξε καλύτερα. Άνετα το ξαναβλέπω και μία μέρα μετά.

Η καλύτερη ταινία του είναι ξεκάθαρα το Dirty Grandpa και δεν αστειεύομαι.

Στις 14 Μαΐου πέθανε και ο Tom Wolfe.