ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ HORROR COMICS

[kwtsos]

Η Αρχή κι οι επιρροές

Αρχικές επιρροές των κόμικς τρόμου αποτέλεσαν τα pulp περιοδικά που κυκλοφορούσαν από τις αρχές του 20ου αιώνα. Όπου έχει δημιουργηθεί ένα ειδικό sub genre με το όνομα weird menace κι η θεματολογία του αφορά σαδιστές κακοποιούς που βασανίζουν τα θύματά τους. Πρώτος τέτοιος αντιπρόσωπος θεωρείται το Dime Mystery, που εκδόθηκε από την Popular Publications , το οποιο ως το 1933 δημοσίευε αστυνομικές ιστορίες. Επιρροή θεωρούνται κι οι ταινίες θρίλερ της δεκαετίας του 1930.  

 

 

Στα κόμικς, προκάτοχοι των Horror Comics υπήρξαν τα crime κόμικς καθώς και τα κόμικς μυστηρίου, όπου συχνά οι ήρωες τους έρχονταν αντιμέτωποι με τρομακτικά όντα, καθώς και κάποια υπερηρωικά κόμικς, που εμφανίζουν τον υπερήρωα να έρχεται αντιμέτωπος με πλάσματα άπως λυκάνθρωποι και βαμπίρ.

Το πρώτο κομικ τρόμου θεωρείται ότι είναι το Prize Comics #7, που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1940 , κόστιζε μόλις 0,10 $  και περιείχε την ιστορία " New Adventures of Frankenstein" η οποία αποτελεί διασκευή του κλασσικού έργου Frankenstein της Mary Shelley . Άλλοι ερευνητές θεωρούν όμως ως το πρώτο καθαρά κόμικ τρόμου το Eeerie Comics #1 από την Avon Publications , που περιέχει ιστορίες με συντελεστές μετέπειτα μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Joe Kubert στην ιστορία Τhe Man-Eating Lizards , o George Roussos , ο Fred Kida. Το περιοδικό αυτό σταμάτησε μόλις στο πρώτο τεύχος του, για να ξαναξεκινήσει με νέα αρίθμηση το 1951 φτάνοντας τα 17 τεύχη.

 

Η πρώτη σειρά που δημοσίευε αποκλειστικά horror comics θεωρείται η σειρά " Αdventures into the Unknown " που κυκλοφόρησε μεταξύ 1948 και 1967 .

 

 

To 1947, έπειτα από το θάνατο του εκδότη Max Gaines, η EC περνάει στα χέρια του γιού του , Bill Gaines, ο οποίος αποφασίζει να αλλάξει την εκπαιδευτική μέχρι τότε θεματολογία των εκδόσεών του και να στραφεί στα κόμικς τρόμου. Έτσι, το 1948, δημοσιεύεται το πρώτο Horror comic της με τίτλο Zombie Terror, στο υπερηρωικό περιοδικό της Moon Girl ( τεύχος 5 ) που αργότερα θα εξελισσόταν στο αισθηματικό A Moon.. A Girl .. A Romance .

 

 

Σχεδόν ταυτόχρονα, δημοσιεύεται το πρώτο και μοναδικό τεύχος, όπως αποδείχτηκε, του Mysterious Traveller Comics που περιέχει την ιστορία "Μαρτυριάρα Καρδιά" του Ε.Α. Πόε.

 

o William ( Bill ) Gaines

Η Άνοδος

Κατά τη διάρκεια  του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα, συνηθιζόταν στα κόμικς να εμφανίζονται πλάσματα της φαντασίας όπως Λυκάνθρωποι , Βρικόλακες , Ζόμπι κ.ά. να δουλεύουν για τους Ναζί. Αυτή είναι η εποχή που το είδος αρχίζει να ανθεί.

Η EC θα εκδώσει 91 περιοδικά μέσα από τους τρεις δημοφιλέστερους τίτλους της : The Haunt Of Fear , The Vault Of Horror και The Crypt of Terror, το οποίο αργότερα θα μετανομαζόταν στο πασίγνωστο πλέον Tales From The Crypt. Ο Bill Gaines θα συνεργαστεί με τον Al Feldstein και θα φέρει στην εκδοτική του μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο σεναριογράφος /συγγραφέας Ray Bradbury , o Graham Ingels , ο Johnny Craig , ο Jack Davis , ο Joe Orlando κ.ά.

 

Το αναγνωστικό κοινό θα υποδεχθεί με ενθουσιασμό τα κόμικς αυτά κι έτσι η EC θα βρεί πολλούς μιμητές. Τον ίδιο καιρό θα κυκλοφορήσουν από άλλες εκδοτικές τίτλοι όπως οι : Weird Mysteries , Weird Terror , Weird Thrillers , Weird Stories , Weird Tales Of The Future κ.ά.

 

Μεταξύ 1948 και 1953, οι άλλες τρεις μεγάλες εκδοτικές που έβγαζαν περιοδικά τέτοιας θεματολογίας , η Atlas Comics, η AGC και η Ace Comics θα κυκλοφορήσουν 399 τευχη από 18 τίτλους , 123 τεύχη από 5 τίτλους κι 98 τεύχη από 5 τίτλους αντίστοιχα. Περισσότερα από όσα έβγαλαν οι τίτλοι της EC , ποτέ όμως τόσο επιτυχημένα.

 

Η Λογοκρισία

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και κυρίως στις αρχές του 1950, τα αστυνομικά κόμικς αλλά και τα κόμικς τρόμου, θα δεχθούν πολλές επικρίσεις για το βίαιο του περιεχομένου τους. Θα δημιουργηθεί έτσι η περιβόητη Comics Code Authority, η οποία θα θεσπίσει κανόνες για το τι δεν πρέπει να εκδίδεται. Έτσι, θα απαγορευτεί η απεικόνιση σκηνών βίας , αίματος , θανάτων κλπ.

Το 1954 θα εκδοθεί το βιβλίο Juvenile Deliquency ( Παιδική Παραβατικότητα ) του Dr. Fredric Wertham, το οποίο θα είναι ένας καταπέλτης ενάντια στα κόμικς τρόμου, υποστηρίζοντας ότι αυτά ωθούν τα παιδιά στη διάπραξη εγκλημάτων, κι επηρεάζουν τον εγκέφαλό τους. Το βιβλίο θα γνωρίσει την αποδοχή πολλών γονέων που έβλεπαν εκείνη την εποχή τα ποσοστά της εγκληματικότητας να ανεβαίνουν. Έτσι, ο ίδιος ο Bill Gaines θα οδηγηθεί να λογοδοτήσει ενώπιον της επιτροπής για την παιδική παραβατικότητα . Ο ίδιος θα αρνηθεί τις κατηγορίες . Η επιτροπή τελικά δεν μπόρεσε να καταδικάσει τα κόμικς ως μέσο, αλλά πρότεινε τη λύση της αυτολογοκρισίας.

H DC comics θα αναγκαστεί να αναπροσαρμόσει το περιεχόμενο τίτλων της, όπως το House of Mystery ( 1951 - 1987 ) και House Of Secrets ( 1956 - 1966 ) συχνά σε πιο υπερηρωικό ύφος .

 

 

Παρά την ίδρυση της Comics Code Authority, κάποιες εκδοτικές εταιρείες όπως η Gillberton , Gold Key Comics , Dell Comics θα αποφασίσουν να εκδίδουν τα κόμικς τους εκτός της CCA. H Dell comics μάλιστα θα συμμετέχει στην παραγωγή της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς Twilight Zone το 1961. Η Gold Key το 1965 θα δημοσιεύει τρεις τίτλους : True Ghost Stories , True War Stories ,True Demons & Monsters . Παράλληλα, η Warren Publishing και μετέπειτα η Eerie Publications εκδίδουν κόμικς τρόμου σε ασπρόμαυρη μορφή. Σημαντική επίσης ήταν κι η συνεισφορά underground καλλιτεχνών στο είδος.

Επιστροφή στο προσκήνιο

 

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές τις δεκαετίας του '70 η C.C.A. θα χαλαρώσει τους κανόνες της και τα horror comics θα επιστρέψουν σιγά σιγά σε mainstream εκδοτικές. O Joe Orlando , ο οποίος τον καιρό εκείνο βρίσκεται στη θέση του συντάκτη στη DC, θα επανεισάγει το horror στοιχείο στους τίτλους House Of Mystery και House of Secrets , ενώ παράλληλα θα βγουν νέοι τίτλοι, όπως οι The Unexpected και Witching Hour.

 

Τον ίδιο καιρό, η Marvel θα στραφεί στα κόμικς τρόμου. Βρισκόμαστε άλλωστε σε μια εποχή, που ο πόλεμος στο Βιετνάμ έχει οδηγήσει στην επικράτηση δύο κυρίως τάσεων μέσα στο αναγνωστικό κοινό. Η μια είναι αυτή που απαιτεί μέσα από τα κόμικς να εμφανίζονται κι άλλα προβλήματα της καθημερινότητας, πιο σύνθετα από ότι μέχρι τοτε κι η άλλη είναι μια τάση για επιστροφή στο παρελθόν και σε ιστορίες όπου ο αντίπαλος δεν ήταν μια ομάδα ανθρώπων, αλλά απόκοσμες απειλές όπως εξωγήινοι, τρελοί επιστήμονες , βρικόλακες , μάγοι και μάγισσες κλπ. Oι εκδότες της Marvel θα εκμεταλλευτούν και τις δύο αυτές τάσεις κι ενώ θα εμπλουτίσουν με πιο γκρίζα θεματολογία τα υπερηρωικά τους κόμικς και θα ξεκινήσουν κι αρκετές σειρές τρόμου, όπως : Morbius The Living Vampire ( οι συγγραφείς αρχικά ήθελαν ο πρωταγωνιστής να είναι ο Δράκουλας, αλλά ο Morbius προέκυψε κατόπιν απαίτησης του Stan Lee για κάποιον βρικόλακα-υπερήρωα, που θα ερχόταν αντιμέτωπος με τον Spider-man ) , Tomb Of Dracula , Supernatural Thrillers , Werewolf By Night , Son of Satan, Man Thing κ.ά . Σειρές που όμως δεν γνώρισαν τη διαχρονική επιτυχία των υπερηρωικών κόμικς της Marvel.

 

 

 

Παρακάτω βλέπουμε διαγράμματα, που αφορούν την ποσότητα horror τίτλων που εξέδιδε η Marvel τη δεκαετία του '70 . Όπως διαπιστώνουμε, προς το τέλος της δεκαετίας ο αριθμός των τίτλων ήταν πολύ μικρός, ενώ παρατηρείται μια άνοδος γύρω στο 1973-1974.

 

 

Σύγχρονα Κόμικς Τρόμου

Τη δεκαετια του '80 μικρές εκδοτικές θα συνεχίσουν να εκδίδουν κόμικς τρόμου. Η εκδοτική όμως που θα βγάλει τα πιο mainstream επιτυχημένα κόμικς είναι η DC , η οποία θα ξαναξεκινήσει το 1982 τον τίτλο του Swamp Thing φέρνοντας από την Αγγλία τον Αlan Moore. Σιγά σιγά, θα δημιουργηθεί η θυγατρική εταιρεία Vertigo (1993), στην οποία θα εκδοθούν πολύ σημαντικοί τίτλοι τρόμου , αρκετά πιο "σοφιστικέ" όμως από τα κόμικς τρόμου των προηγούμενων δεκαετιών. Τίτλοι όπως οι Swamp Thing , Hellblazer (1988) , Sandman , Deadman , House Of Mystery θα γίνουν γρήγορα δημοφιλείς.

 

Στην Dark Horse ο Mike Mignola θα δημιουργήσει το σύμπαν του Hellboy, ενώ η Marvel θα συνεχίσει με σειρές όπως Ghost Rider , Man Thing και διάφορους τίτλους κάτω από το MAX imprint της. Eνώ στην Βρετανία θα εκδοθούν διάφορες ιστορίες στο περιοδικό 2000AD.

Σήμερα, παρατηρείται γενικότερο ενδιαφέρον για τα κόμικς τρόμου κι οι περισσότερες εταιρείες έχουν σταθερά στο "μενού" των εκδόσεων τους κάποιον horror τίτλο.

Η επίδραση των Horror Comics σε άλλα μέσα

Τα κόμικς τρόμου έχουν επηρεάσει τόσο την τηλεόραση, όσο και τον κινηματογράφο. Ταινίες όπως Hellboy , Swamp Thing , Ghost Rider , Blade , 30 Days Of Night , John Constantine κ.ά. βασίζονται σε κόμικς. Στην τηλεόραση, από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελεί η σειρά Iστορίες από την Κρύπτη. Η οποία κράτησε 93 επεισόδια σε 7 τηλεοπτικές σεζον και κατά καιρούς φιλοξένησε μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου όπως Toμ Χανκς , Μπραντ Πιτ , Αρνολντ Σβαρτσενεγκερ. Όλα τα επεισόδια ήταν μεταφορές ιστοριών που δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά της EC.

 

 

 

 

Πηγές

 

http://www.panelology.info/SuperheroesFromTheCrypt.html

en.wikipedia.org

Ιστορίες Από Την Κρύπτη ( Modern Times )

Επεξεργασία Οκτωβρίου 14, 2013 από kwtsos

[Ion]

Πολλά like!!!

 

Έπιασες ίσως την αγαπημένη μου κατηγορία κόμικς, και με γλύτωσες από πολύ κόπο γιατί σκεφτόμουν να γράψω κάποια στιγμή μια παρόμοια ανάλυση.

 

Είμαι μεγάλος φαν των κόμικς της EC (Tales from the Crypt, Vault of Horror, Haunt of Fear) και της Warren (Creepy, Eerie). Ακόμα και η DC που ασχολείται με τα υπερηρωικά και γενικά με αφήνει αδιάφορο, έβγαλε τα House of Secrets και House of Mystery που είναι ίσως τα αγαπημένα μου από τρόμου (έχει βγάλει επίσης τα Ghosts και Secrets of Sinister House που δεν είναι εξίσου καλά κατ'εμέ). Το Adventures into the Unknown είναι συμπαθητικό αν σκεφτείς πότε δημοσιεύτηκε, όμως για τα τωρινά δεδομένα και σε σύγκριση με τα παραπάνω δε λέει πολλά.

 

Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι τίτλοι που δεν περιλαμβάνεις στη λίστα, αλλά τους πιο ενδεικτικούς τους αναφέρεις (εγώ σίγουρα θα έκανα μεγαλύτερη αναφορά στα κόμικς της Warren: Creepy, Eerie και Vampirella).

 

 

[Θλιμμένος Μπούφος]

Κοίτα να δεις που σήμερα τυχαία άλλαξα το avatar και έβαλα Tales from the crypt

 

Αν και μου αρέσει αρκετά η κατηγορία Horror,πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο για ένα κόμικ να σε κάνει να τρομάξεις έστω και λίγο.Βέβαια μου αρέσει τρομερά το σκηνικό που δημιουργούν ορισμένα(Tales from the crypt,όλες οι δουλειές του Junji Ito).

 

Quick recommendation:The enigma of amigara Fault από τον κύριο πιο πάνω Είναι μικρό διαβάστε το

 

Ωραία έρευνα κώτσο

[Malk]

Εξαιρετικό σενάριο -ικανό στορυμποουρντ (για να δει ο σχεδιαστής ποια ιδανική σειρά των καρέ μπορεί να κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη ή και να τον σοκάρει -ειδικά αν ο σχεδιαστής εκμεταλλεύεται το "γύρισμα της σελίδας", που κρύβει την έκπληξη δηλ.) και ΒΕΒΑΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ (με πλούσια στοιχεία γραφής, λεπτομέρειες, ατμοσφαιρική φωτοσκίαση,κ.τ.λ.). Αυτα ειναι τα συστατικά ενός καλού horror comic. Καθόλου εύκολο,εννοείται. Τα πιο πολλά (ακόμα και απο τα κλασσικά παλαιά) έχουν "άρπα-κόλλα" δουλειά στο σχέδιο, που δυστυχώς χαντάκωναν το καλό σενάριο. Ελάχιστα κατάφερναν να με τρομάξουν και γι αυτό...ξέρω τι πρέπει να αποφεύγω και ΠΩΣ πρέπει να φτιάχνω ένα καλο κομικ τρόμου...

Και όπως είπε ένας καλός φίλος: Πρέπει να το "έχεις"...

[deadneighbours]

Το ωραιο με τα κομικς τρομου ειναι η ατμοσφαιρα,τα διαφορα εντονα χρωματα και οι παραξενες φιγουρες.

[Malk]

Το ωραιο με τα κομικς τρομου ειναι η ατμοσφαιρα,τα διαφορα εντονα χρωματα και οι παραξενες φιγουρες.

 

ΑΥΤΟ!!!

 

Και το γεγονός πως ΔΕΝ τα βαριέσαι εύκολα: έχουν το στοιχείο της (δυσάρεστης χεχε..) 'εκπληξης, του σοκ, της φρίκης (ειδικά στα εξαιρετικά καλοσχεδιασμένα "πλάσματα"), της αγωνίας (καλό σενάριο, είπαμε...).

 

Μακάρι να υπήρχε ένα ελληνικό..."E.C./Warren".

 

 δεν πτοούμαι...Σκέφτομαι έντονα να αφιερώσω χρόνο στο να δημιουργήσω τέτοια κομικς...ειδικά "αν το έχω".    

ΆΛΛΟ βέβαια, αν θα βρεθούν...αναγνώστες που να πορώνονται και να ενδιαφέρονται να τσιμπήσουν τέτοια κομικς!

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 11, 2013 από Malk

[Hellboy]

Δυστυχώς η τελευταία φράση είναι πάρα πολύ σημαντική! Αν βρεθούν αναγνώστες να το στηρίξουν και να το γουστάρουν! Φοβάμαι οτι ήμαστε λίγα τα άτομα που γουστάρουν αυτήν την φάση, απλά ήμαστε φανατισμένοι και φαινόμαστε για περισσότερους! Εγώ ποάντως θα έψηνα πολύ να δω ένα τέτοιο κόμικ ξεκίνα

[deadneighbours]

Μπα δεν είναι δυσκολο να φτιαξεις ένα τετοιο κομικς αρκει να εχεις φαντασια και ένα δικο σου τροπο σχεδιασμου.Να το φτιαξεις όπως το φανταζεσε να προσπαθήσεις να μην μιμυθεις αυτά τα κομικς που εχεις διαβασει,με αλλα λογια να φτιαξεις ατμοσφαιρα.

[Malk]

To σχέδιο μου στον "Φαβορίτη" είναι σκόπιμα καρτουνιστικό, μη-ρεαλιστικό, απλό για τον λόγο οτι πρόκειται για (άγρια) σατιρικό-κωμικό κόμικ.

Αλλά εάν μου δοθεί σενάριο τύπου horror story, crime noir, fantasy και δεν ξέρω τι αλλο, "αναγκαστικά"...αλλάζω στύλ: πιο ρεαλιστικό, μπαρόκ, με περισσότερα στοιχεία γραφής-εντέλλει ΠΙΟ ΓΕΜΑΤΟ. Πιο..."κινηματογραφικό" ας πούμε. Ετσι πρέπει. Και με χρώμα, ακόμα καλύτερα. Να πορώνεται  ο αναγνώστης με το σχέδιο (μου) και την ιστορία -αλλιώς τι διάολο μπαίνω σε τόσο κόπο...

 

Όμως -κακά τα ψέματα (και όπως με τον κινηματογράφο)- χωρίς ΚΑΛΟ (μη πω : εξαιρετικό) σενάριο, σώζει το κομικ ΜΟΝΟ το εξαιρετικό, καλοδουλεμένο σχέδιο;;;

Χμμμ..

 

(πρέπει να σεβόμαστε τους σεναριογράφους.....  )

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 12, 2013 από Malk

[deadneighbours]

Μπα φιλε ξερεις τι πιστευω,οτι στα κομικς τρομου δεν χρειαζεται να εχεις πολύ καλο σεναριο,οπως και στις ταινιες τρομου δεν χρειαζεται να εχεις γνωστους ηθοποιούς,γιατι όπως και νατο κανουμε ένα σεναριο τρομου θα εχει λυκανθρωπους,βρυκολακες και ζομπι και ότι άλλο μυστηριο σκεφτεις,πραγματα που εχουν γινει πολλες φορες,ομως ο τροπος που θα τα δειξεις το σχεδιο και η ατμοσφαιρα που θα φτιαξεις και πολύ καλα το λες συμφωνω,παιζουν σπουδαιοτερο ρολο.Βεβαια και ένα πολύ καλο σεναριο εννοείται,θα δειξει,αλλα κατά την γνωμη όλα παιζονται στον τροπο που θα τα παρουσιασεις.

[Malk]

Ναι δεν λέω...Αλλά οταν ερωτώ ποιά από αυτά (τα παλαιά κλασσικά) κομικς τους άρεσαν, συμπτωματικώς -πέραν του εξαιρετικού σχεδίου τους- γράφτηκαν από Neil Gaiman, Alan Moore, Ray Bradbury , Robert Bloch, Graham Ingels,  Johnny Craig , Jack Davis , Joe Orlando  (που αναφέρθηκαν και προηγουμενως)...

 

Τέλος πάντων...Αρκεί να δημιουργηθούν, να τα παίρνουμε στα χέρια μας, να γουστάρουμε, να πορωνόμαστε....

 

 

 

[falconara90]

Καλώς ή κακώς, το Horror genre είναι για λίγους. Κι αν μιλάμε για κόμικς, ακόμα λιγότερους....

Δε θέλω να φανώ κακός, αλλά δε θέλω να ξανακούσω ότι δε χρειάζεται ένα καλό σενάριο. Δεν ισχύει. Ακόμα κι αν είναι μια ιστορία τρόμου που έχει τέρατα, φαντάσματα, σκοτωμούς και splaterιές, ένα καλό σενάριο ΠΑΝΤΑ χρειάζεται. Αλλιώς υποβιβάζουμε το είδος.

 

Επίσης, θα συμφωνήσω με τον Malk, το horror πρέπει να το έχεις. Δημιουργικά, είναι από τα πιο δύσκολα είδη. Κακά τα ψέμματα, θέλει να έχεις ιδιαίτερη κλίση στο τρόμο για να φτιάξεις μια καλή ιστορία τρόμου. Πιο εύκολα γράφεις μια κωμωδία ή περιπέτεια.

[Malk]

 Πιο εύκολα γράφεις μια κωμωδία ή περιπέτεια.

 

Θα έλεγα (μιας και έχω εξασκήσει λιγουλάκι και στα δυο είδη): η κωμική ιστορία θέλει δημιουργούς με τρελό κέφι-έμπνευση και η ιστορία τρόμου χρειάζεται δημιουργούς "άρρωστους"-με άφθονα αποθέματα...νοσηρής φαντασίας!

 

Οι δημιουργοί που κάνουν και τα δύο είδη, σπανίζουν: θα πρέπει να αποφεύγετε την παρέα τους και να αρχίσετε να ανησυχείτε γι αυτούς....  

[Hellboy]

καλά, το The devil's footprints είναι απο της πιο ωραίες ιστορίες που έχω διαβάσει σε τέτοιο στιλάκι

απο την άλλη, το Bigfoot δεν το έχω ξαναδεί και φαίνεται καλό πακετάκι  θα ελεγχθεί πάραυτα  !

[deadneighbours]

Καθιστε ρε παιδια,ας πουμε μια ταινια με λυκανθρωπους τι σεναριο χρειαζεται,εχουν γυριστει τοσες ταινιες που ποια όλα τα σεναρια μιαζουν μεταξυ τους ,ένα ανθρωπος που τον δαγκωνει ενας λυκος η ενας που εχει την καταρα,πανω κατω τα ιδια,βεβαια αμα παρεις την ταινια the wolfman με τον LON TSANEY JR ενταξει είναι από τις πρωτες και με ένα σεναριο απλοικο,αλλα την κανει καλη η ατμοσφαιρα που εχει.Αμα δειξεις ένα λυκανθρωπο να βγενει από μια πορτα και να επιτιθετε σεμια γυναικα είναι κατι απλο,αυτο εχουν οι ταινιες τρομου,σκοπος είναι πως θα το δειξεις με τι σκιες και τι χρωματα,βεβαια εγω δεν λεω ότι δεν παιζει ρολο και ένα καλο σεναριο ισα ισα την κανει την ταινια φοβερη αλλα για εμενα το σεναριο ετσι όπως εχουν εξελειχθει τα πραγματα είναι δευτερεύον,ο τροπος εκφρασεις παιζει ρολο.

[falconara90]

Το σενάριο είναι δευτερεύον;;; Μάλλον δεν έχεις δει το πρώτο Hellraizer Επίσης, μη μπερδεύουμε τη κεντρική ιδέα της ιστορίας με την υπόθεση.

[Malk]

Xmm...κοιτάξτε: το ΣΕΝΑΡΙΟ οφείλει- στο είδος αυτού κομικ- να ΕΙΝΑΙ πρωτεύον.

Αλλιώς, η υπόθεση πρωτοτυπία θα'κανε...στη μπάντα. Και το κομικ θα κινδύνευε να βγεί...μάπα το καρπούζι.

 

Λοιπον, ας φέρω ένα παράδειγμα.

 

ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΔΡ. ΤΖΕΚΥΛ και ΚΟΣ.ΧΑΪΝΤ.

Δυο κλασσικές μορφές του φανταστικού (όχι μόνο στον χώρο του "τρόμου/θριλερ")

Ποσα κομικς φτιάχτηκαν με βάση τους δυο αυτούς χαρακτήρες; Ουουου πολλά! Ναι.

Αλλά πετυχημένα ολα τους; Οχι ασφαλώς: μάπα το'να -μάπα τ' άλλο...Το'να κλισέ μετά τ' άλλο.

Ε κάποτε και οι αναγνώστες οι ίδιοι βαριούνται τα κλισέ. Ναι γαμαουά το σχέδιο- δεν λέμε- αλλα αν το...στόρυ χωλαίνει, εμ βαριέσαι να το καναπιάσεις απ' την αρχή.

Και ναι: θα γεμίσει σκόνη ~ξεχασμένο στο ράφι σου...

 

ΒΡΕΘΗΚΕ -που λέτε, πορωμένοι μου κομικσόφιλοι- ένας κοτζάμ Αλαν Μουρ, που του 'πιασε η κ***α να ξαναπιάσει τις φιγούρες αυτές του 19ου αιώνα και να τις βάλει σε μια σειρά κομικς!

Τρελάθηκε το σύμπαν των κομικς: Επιτυχία η σειρά. Ακολούθησαν συνέχειες. Και οι νέες γενιές, που δεν ξέραν τι παει να πει "κος.Χαϊντ", βάλθηκαν να σκαλίσουν τα παλιά. Το ίδιο και για τον ήρωα του Χ. Γουελς (?)...Και όσοι δεν το πιάσατε:

 

 

(και καλά: Δεν το θεωρείτε τρομαχτικό Ο.Κ. -το 9χρονο ανιψάκι, που το άρπαξε απ' τα χέρια μου ενώ ήμουν αφηρημένος αλλού, γύρισε σελιδα πέτυχε τη φάτσα του κου. Χαυντ και το ίδιο απόγευμα έβλεπε εφιάλτες...)    

 

Άαααλλο παράδειγμα:

 

Σώνει και καλά οι βρυκόλακες έπρεπε να 'ναι...πρώην νεκροί που μολύνθηκαν απο βαμπιρο-ιο και ήρθαν στη ζωή.

Και άπειρα κόμικς βγήκαν με αυτό το μοτίβο, μέχρι ξεχειλώματος, κλισεδαρισματος και απίστευτης ξενέρας...μη σας τα ζαλίσω τα ξέρετε...

 

ΜΕΧΡΙ που ένας αμερικάνος (?) σεναριογράφος της ΜΑΡΒΕΛ λυπήθηκε τους αναγνώστες και εδέησε να στύψει λίγο το μυαλουδάκι του, όταν του ζήτησαν να γράψει μια βρυκολακοιστορία και να τη δώσει στους καλλιτέχνες του τμήματος για τα περαιτέρω...

 

-Δικέ μου, πάλι για Δράκουλα με βάλαν να γράψω;

-Μην γράψεις για άντρα βαμπιρ! Κάνε την ηρωιδα γυναίκα...

-Μπα, με πρόλαβαν άλλοι.Ξέχασες τη Βαμπιρέλλα που προηγήθηκε;

-Καλά, λες! Δεν ξέρω τι να σε συμβουλέψω...

-Ένας βαμπιροβλάκας δακώνει ανθρωποβλάκα και ο ανθρωποβλάκας γίνεται νεκρός.

Και μετά από ώρες που'ναι πολύυυυ νεκρός, τσα αλλάζει δέκα χρώματα και γίνεται βαμπίρ!

-Σωστά.Βαρετα και χιλιοειπωμένα...

-Επ! Για στάσου!! Και γιατί πρέπει ο βρυκόλακας ναναι νεκρός;

-Τι λες;

-Λέω, κοροϊδο, να τ' αλλάξουμε αυτό! Να πρωτοτυπήσουμε λιγουλάκι;

-Δηλαδή;

-Να γράψω για ένα βρυκόλακα...ζωντανό!

-Μα ζωντανοί είναι οι βρυκόλακες!

-Δεν κατάλαβες. Εννοώ να βρυκολάκιασε χωρίς να αποθάνει πρώτα. Χέσε τις ιστορίες των γιαγιάδων.

Να το έπαθε εν ζωή. Ένας ιός. Ίσως σε πειραματικό εργαστήρι...

 

 

Και τα λοιπά, κυρίες και κυριοι, ΙΣΤΟΡΙΑ!

 

Κι άμα δεν καταλάβατε σε ποιο κομικ...αναφερόμουν:

 

 

 

 

 

 

 

 

Λοιπον, δώστε μου ΚΑΛΆ και εννοώ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ σενάρια και ευχαρίστως το κάνω το ρημαδοχορορκομικ....  

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 16, 2013 από Malk

[deadneighbours]

Στην σημερινη εποχη οσο και να ξεζουμίσεις το μυαλο και να θες να φτιαξεις ένα κομικ θρίλερ παλι θα είναι με βρυκολακες λυκανθρωπους και ζομπι και ότι άλλο θες,μπορεις όμως να ξαναφτιαξεις την ιστορια του δρακουλα από την αρχη?Εκει είναι το δυσκολο και η προκληση,γιατι όταν εχει αρχισει ο κορεσμος σε κάθε ειδος τεχνης ,ας πουμε στα κομικς τρομου στην συγκεκριμενη περιπτωση,τοτε ο καλλιτεχνης γυρναει στο παρελθον και στην παλια σχολη και προσπαθει να φτιαξει κατι με την παλια τεχνοτροπια χωρις όμως να την αντιγραφει η αν την αντιγραφει να το κανει με έναν συγκεκριμενο τροπο,μπορεις να φτιαξεις ένα κομικ σαν την ταινια με τον BELA LUGOSI?Αν κατι τετοιο το επειχειρισεις πρεπει να κανεις καποιες καινοτομιες ας πουμε να το κανεις εγχρωμο και με περισσοτερες βιαιες σκηνες,η να το κανεις να φαινεται ας πουμε σαν ένα ωραιο επιπλο αλλα από άλλη εποχη κατι συγχρονο αλλα και κλασικο.Αμα εχεις δει το ριμέικ του λυκανθρωπου του 2008 θα δεις ότι το μακιγιαζ του λυκανθρωπου παραπεμπει στην παλια ταινια του 1941.Αυτο θελω να πω,δεν εχει σημασια τι φτιαχνεις και τι σχεδιάζεις,εχει σημασια πως το σχεδιάζεις και ο τροπος που το περνας στον αναγνωστη.

[Malk]

και μένα μου άρεσε το ριμεικ του 2008 με Μπενίσιο Ντελ Τορο και Χιουγκο Γουϊβινγκ, ολ ταιμ κλασικ, αλλά άλλο εγώ ο πορωμένος, διοτι...αλήθεια: ΣΕ ΠΟΣΟΥΣ ΑΡΕΣΕ ένα τέτοιο αποτέλεσμα, που σχεδόν αντέγραφε τη πρωτότυπη με Λον Τσανεϋ;;

Μη πω για το θάψιμο εκ μέρους ορισμένων σινεκριτικών...

(ακριβώς επειδή, ενώ ήταν εξαιρετικά καλογυρισμένη,με ικανοποιητικά εφέ, της έλειπε η πρωτοτυπία, το στοιχείο της έκπληξης, της ανατροπής -πράγμα που ξενέρωσε ουκ ολίγους φίλους του είδους...)

 

Δεν είναι τυχαίο, που κατηγόρησαν σκηνοθέτη και παραγωγούς για κακή επιλογή σεναριογράφου...

Λοιπον....

[deadneighbours]

Της ελειπε η πρωτοτυπια ακριβως γιατι προσπαθησαν να ξαναγυρισουν την κλασικη ταινια αλλα καπως αλλιως.Ετσι είναι το ειπες και εσυ τα εφε ηταν καλα και ηταν καλογυρισμενη,αυτο μετραει σε μια ταινια αυτου του είδους τελικα το πως την παρουσιάζεις στο κοινο.Ετσι και αλλιως ηταν μια ταινια με λυκανθρωπους,τι άλλο μπορεις να βαλεις σε μια τετοια ταινια.Αυτο που μετραει είναι να είναι καλογυρισμενη και πιστεψε με ηταν πολύ καλυτερη από αλλες ταινιες αυτου του είδους.Ετσι και στο κομικς,αμα φτιαξεις ένα τετοιο κομικς θρίλερ αυτό που μετραει είναι τα χρωματα και η ατμοσφαιρα και ας πουμε τρεις τεσσερις σκηνες που θα φτιαξεις με το τερας να ξεφευγει η να επιτιθετε στους ανθρώπους και στο τελος να το σκοτώνουνε με καποιο απιθανο τροπο.Ενας ταχυδακτυλουργος μπορει να κανει συνεχεια τα ιδια κολπα και να τα εμπλουτιζει με καποια καινουρια,αλλα ο τροπος που τα κανει δημιουργει την μαγεια,ετσι και στα κομικς τρομου.

[Malk]

Μάλιστα. Λοιπον, εσύ ικανοποιείσαι με το αποτέλεσμα που επιθυμείς.

Δυστυχώς, είναι πολλοί που συνεχώς ζητούν κάτι το "καινούργιο" με τ' αγαπημένα τους πλάσματα του σκότους. Το κάτι αλλο. Διαφορετικό...

Θέλουν το κάτι...παραπάνω!

Το'χω διαπιστώσει απο κουβέντες που'χω κάνει.

"Καλο ρε φίλε, αλλά πάλι τα ίδια; Ανανέωση ρε φίλε...ανανέωση!"

(και δεν εννοούν στυλιστική ή αφήγησης)

 

Τέλος πάντων.

 

Πάμε παρακάτω...

[Malk]

οριστε και μερικές...ομορφιές!

 

(αναρωτιέμαι εάν αναγνωρίζετε τίτλους...)

 

 

[deadneighbours]

Ωραιος φιλαρακο,ωραια εξωφυλλα,φαινεται το εχεις ψαξει το θεμα,εκτος από την jemma στον πειραια μπορεις να βρεις τετοια κομικς σε καποιο άλλο μαγαζι?

[Malk]

Oταν ανέβω παλι Αθήνα, θα μάθω...

[falconara90]

Υπάρχει ενδεχόμενο, να υπάρχει κορεσμός στο είδος του τρόμου επειδή βλέπουμε ξανά και ξανά τα ίδια τέρατα;

 

Υπήρξε η δοξασμένη εποχή της δεκαετίας του '80 που κάθε francise τρόμου, παρουσίαζε ένα καινούργιο "τέρας". πχ Freddy Krueger, Chucky, Pinhead... πραγματικά, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Τώρα, το μόνο που βλέπουμε είναι ένα σωρό διαφορετικά φαντάσματα, βρικόλακες, λυκανθρώπους, και ιστορίες "βασισμένες σε αληθινά γεγονότα"....

[Malk]

Ο κορεσμός έχει να κάνει με το επίπεδο της τέχνης...των!

Δυστυχώς, δημιουργοί στο είδος με 100% ΓΝΗΣΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ πλέον, ή ελάχιστοι ή δεν υπάρχουν: οι περισσότεροι αναλίσκονται στα ίδια και τα ίδια...

 

ΚΑΠΟΤΕ υπήρχε μεράκι...

Μεράκι και φαντασία...

Ούτε ψηφιακούρες ούτε δηθενιές: Π-Ρ-Α-Γ-Μ-Α-Τ-Ι-Κ-Η ΤΕΧΝΗ!

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=jMNdEgsKpBg

 

http://www.youtube.com/watch?v=CSMkO33NrSI

 

(Δείτε και καταλάβετε...τι άλλο να πούμε...)

[Malk]

...και ναι: ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ "μεταφέρεις" το V/H/S και τα Paranormal Activity σε...κομικς;;;

 

Άλλες εποχές...

[deadneighbours]

Παντος για εμενα το να φτιαξεις ένα δικο σου τερας δεν μου φαινεται και τοσο δυσκολο,θελω να πω ότι ότι εχει να κανει με τερατα η φαντασια του ανθρωπου οργιαζει,το να φτιαξεις ένα κομικ με τα γνωστα τερατα είναι καπως δυσκολο γιατι ότι και να φτιαξεις θα καταντισει να είναι κλισε,οποτε πρεπει να το ψαξεις ποιο πολύ.Ενα δικο σου τερας τι θα εχει,η καποιο τσεκουρι και μια φατσα νεκρου και θα αρχιζει να σκοτωνει αβερτα,μπορει να εχει καποια φατσα ζωου,μπορει να εχει υπερφυσικες δυνατότητες,οπως ας πουμε ο JAISON,που περπατοντας επιανε τους αλλους που τρεχανε,θελω να πω ότι καποια πραγματα καταντάνε ξεπερασμένα.Το να φτιαξεις όμως ένα λυκανθρωπο με το στυλ που θες εσει η έναν βρυκολακα θελει κοπο πρεπει να παλεψεις με την αισθητικη και όχι με το σεναριο και βεβαια σε σχεσει με τον λυκανθρωπο δεν μπορεις να τον κανεις να μεταμορφώνεται συνεχεια και να σκοτωνει.Απο την άλλη πλευρα ο κομης ΔΡΑΚΟΥΛΑς πρεπει να φαινεται επιβλητικος με πολλες σκιες και σκοτεινα χρωματα.Η αισθητικη φερνει το αποτέλεσμα και μετα ερχεται το σεναριο.