Κουλτουροχλεχλέδες beware! [ M.Hulot, OUGH, 24/04/2012 ]

[DJO]

 

Κουλτουροχλεχλέδες beware!

 

M.Hulot

 

Ο Ερμής Ατζέμογλου -κομίστας, εικονογράφος, ζωγράφος, σχεδιαστής αφισών και t-shirt- μιλάει στο ough! για το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

 

«Ο μπερεδοκλέφτης με τα σηκωμένα μανίκια» είναι ένα εικονογραφημένο βιβλίο που διαδραματίζεται στους βρώμικους αθηναϊκούς δρόμους και μέσα σε trendy γκαλερί σικάτων συνοικιών, με παρών όλο το «κακό συναπάντημα». Ο μπερεδοκλέφτης έχει βάλει στο στόχαστρο τους κουλτουριάρηδες με τους μπερέδες - τους «παραμορφωμένους» περί τέχνης- και με πολύ χιούμορ παίρνει τη δικιά του εκδίκηση, σε μια noir ιστορία που θυμίζει αρκετά τα κλασικά κόμικ του παρελθόντος.

 

Φωτο: Manteau Stam.

 

 

Πες μου μερικά πράγματα για σένα.

Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα και σπούδασα κομίστας. Στα 17 την έκανα για Νέα Υόρκη.

 

Πώς και από τόσο νωρίς;

Με το που τελείωσα το σχολείο έφυγα. Ήταν κι ο αδερφός μου εκεί, σπούδαζε κι αυτός. Ήταν λίγο περίεργο, γιατί δεν είχα κατασταλλάξει τότε στο τι θέλω να κάνω, απλά μου άρεσαν τα κόμιξ και σκέφτηκα να πάω εκεί σε σχολείο να το δοκιμάσω. Στο σχέδιο δεν ήμουν και φοβερός. Στην πορεία ήθελα να το γυρίσω σε εικονογραφία, αλλά δεν μ’ αφήναν απ’ τη σχολή. Στον τρίτο χρόνο που ήθελα να αλλάξω μου είπαν να μείνω στα κόμικ. Οπότε, από αντίδραση, η περισσότερη δουλειά μου εκεί είχε να κάνει με εικονογραφία και ζωγραφική, παρά με κόμιξ. Μετά από δύο χρόνια περίπου, που μπούχτισα, αποφάσισα να γυρίσω πίσω. Βέβαια, βρήκα κι εγώ την εποχή που είναι όλα χάλια.

 

Πόσο καιρό έμεινες στην Αμερική;

Συνολικά έξι χρόνια. Και απ’ ό,τι φαίνεται θα ξαναφύγω. Όταν γύρισα από Αμερική ήθελα να διακοπάρω, μετά από μισό χρόνο στρώθηκα κι ετοίμασα μια δουλειά για μια έκθεση, μετά πήγα στρατό.

 

Τώρα με τι ασχολείσαι;

Τους τελευταίους οχτώ μήνες ήμουν καθηλωμένος στο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε. Το καλοκαίρι έμεινε πολύ πίσω, τρεις μήνες δεν άγγιξα πένα καθόλου, οπότε με το που μπήκε ο Σεπτέμβριος ξανάπεσα με τα μούτρα για να το τελειώσω. Γενικά πέρα απ’ αυτό δεν έκανα κάτι άλλο, κάνω και λίγη ζωγραφική παράλληλα. Λόγω του βιβλίου την είχα αμελήσει κι αυτή.

 

 

Πουλάς έργα, ή τα φτιάχνεις μόνο για σένα;

Φτιάχνω για μένα, αλλά ο στόχος μου είναι να πουλάω. Συνήθως όμως ετοιμάζεις μια δουλειά για να λειτουργεί σαν σύνολο, να μπορείς να τη δείξεις κάπου. Τώρα, όταν κάνεις δύο πίνακες από δω και δύο από κει, αν δεν συμμετέχεις σε μία ομαδική έκθεση, είναι δύσκολο να την προμοτάρεις. Θα μπορούσα να κάνω εικονογραφήσεις για περιοδικά, αλλά κανένα περιοδικό τώρα δεν ζητάει εικονογραφήσεις. Υπάρχουν πάντως ορισμένοι που δημοσιεύουν συνέχεια δουλειά τους, Ο Γιώργος Γούσης, ο Τάσος ο Μαραγκός. Ήμουν τυχερός, λίγο πριν ξεκινήσει το χάος, να κάνω στο Βήμα μια δουλειά για την κασετίνα του Κηλαηδόνη.

 

Στην Αμερική πώς ήταν τα πράγματα;

Δεν είναι καλά, αλλά σίγουρα είναι καλύτερα από δω. Δουλειές υπάρχουν, παρόλο που δεν είναι και τόσο εύκολο, εξαρτάται από το πού στοχεύεις και ποιο είναι το στυλ σου για να μπορείς να κατευθυνθείς. Το να δουλεύεις full time για τη Village Voice πχ. είναι πάρα πολύ δύσκολο. Για σταθερή δουλειά. Μπορεί να δώσεις κάποιο σχέδιο, αλλά θα είναι δυο φορές το χρόνο. Πέρα από περιοδικά όμως υπάρχουν οι αφίσες, design για μπλουζάκια.

 

Πληρώνουν;

Πληρώνουν ναι, ενώ εδώ δεν υπάρχει τίποτα, ο καθένας θέλει το τσάμπα. Εκεί τουλάχιστον μπορείς να κάνεις μια part time δουλειά άσχετη και να ετοιμάζεις παράλληλα μια έκθεση μία φορά το χρόνο, ή ένα βιβλίο. Έχεις και τα freelance.

 

Δούλεψες καθόλου στην Αμερική;

Δούλευα σε μια γκαλερί σαν art handler, στο στήσιμο και στο πακετάρισμα δηλαδή, ήταν κάτι που μου άρεσε. Την είχα καταβρεί. Δούλευα με δικό μου πρόγραμμα δύο μέχρι τέσσερις φορές την εβδομάδα κι ήμουν μια χαρά.

 

 

Και γιατί γύρισες στην Ελλάδα;

Επειδή πάλι κάτι έλειπε.

 

Πες μου για το βιβλίο. Πώς προέκυψε;

Ο «Κλέφτης με τα σηκωμένα μανίκια» ξεκίνησε από χαζοκουβέντες, απ’ αυτές που κάνεις όταν περπατάς στη γειτονιά. Με τον φίλο μου τον Κώστα κοροϊδεύαμε τον κόσμο που «σκάει» στις γκαλερί, στην συγκεκριμένη περίπτωση κουλτουριάρηδες με μπερέδες που έχουν γνώση περί τέχνης, και μέσα απ’ αυτό σιγά σιγά εξελίχθηκε κάτι. Έγραψε κι αυτός μια ιστορία με το θέμα σε ένα περιοδικό που βγάζει και μετά πήρα ένα άλλο κομμάτι αυτής της ιστορίας και το εικονογράφησα. Βασικά ήθελα να κάνω εικονογραφήσεις με λεπτομέρεια σαν κι αυτή που κάνω στις αφίσες και να ’ναι κάτι ολοκληρωμένο, σαν σύνολο. Από το σχέδιο μέχρι τα κείμενα [που δεν είναι photoshop αλλά γραμμένα με τη γραφομηχανή του παππού μου, επειδή δεν έβρισκα κατάλληλες γραμματοσειρές] τα οποία τα σκάναρα μετά. Ήμουν τυχερός που βρήκα τις εκδόσεις ΚΨΜ που είχαμε καλή επικοινωνία, έτσι βγήκε το βιβλίο.

 

 

Το στόρι είναι δικό σου;

Ναι.

 

Οι χώροι που έχεις σχεδιάσει είναι πραγματικοί;

Στο παζάρι είχα τραβήξει φωτογραφίες και ένωσα μερικά από τα στοιχεία, αλλά γενικά είναι ένας συνδυασμός πραγματικότητας και φαντασίας. Ήθελα να βάλω λεπτομέρειες όμως και μου άρεσε η ιδία του νουάρ και το ασπρόμαυρου. Να έχει μία ιδέα παλιού.

 

Ο κουκουλοφόρος ποιος είναι;

Είναι φανταστικό πρόσωπο. Κλέβει μπερέδες και δείχνει την επανάστασή του.

 

Εσύ πας σε εγκαίνια;

Πάω, όχι όσο θα ήθελα, αλλά πάω ναι. Μπερέδες όμως μπορείς να βρεις και σε άσχετα σημεία. Είχα βρει μπερέ σε μια συναυλία. Ή μπορείς να βγεις στη βροχή και να κλέβεις μπερέδες.

 

Τι μουσική ακούς;

Πανκ ροκ, ροκενρόλ, r&b παλιό, μπλουζ, garage, γενικά είμαι ανοιχτός.

 

Από πότε ζωγραφίζεις;

Όχι από πολύ μικρός, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι από τα πιτσιρίκια που σχεδιάζουν ασταμάτητα. Από τα 15 θυμάμαι, στο λύκειο.

 

 

Σκεφτόσουν να γίνεις κομίστας;

Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να γίνω μικρός. Απλά διάβαζα κόμιξ. Κυρίως τα κλασικά. X-Men, Spiderman, Batman και σιγά σιγά έμαθα και για πιο ανεξάρτητες εκδόσεις.

 

Ελληνικά κόμιξ διαβάζεις;

Διαβάζω. Δυο τρία που μου έρχονται τώρα στο μυαλό είναι το «Κρακ» του Τάσου Μαραγγού -μου είχε κάνει εντύπωση που παρόλο που είναι απλό μπαίνει κατευθείαν στο θέμα-, η δουλειά του Γιώργου του Γούση και διάφοροι άλλοι. Κι εγώ δεν φτιάχνω πολλά κόμιξ, είναι μετρημένα αυτά που έχω φτιάξει, τρία, τέσσερα μικρά και πάντα σε ανθολογίες σε περιοδικά. Και τον «Κλέφτη με τα σηκωμένα μανίκια» δεν τον θεωρώ ακριβώς κόμικ, τείνει στο εικονογραφημένο. Κι αυτός είναι ο στόχος, επειδή δεν με ενθουσίαζε να φτιάξω καρεδάκια.

 

Από εικαστικούς ποιος σε έχει επηρεάσει;

Επηρεάζομαι και από ζωγραφική και από εικονογραφήσεις. Διάβασα το Habibi του Craig Thompson, είναι πολύ ωραίο, μου άρεσε ο τρόπος που συνδυάζει το κόμικ με την εικονογράφηση. Υπάρχουν πολλά άτομα που πειραματίζονται με μεταξοτυπίες και με έχουν επηρεάσει. Με έχουν επηρεάσει δάσκαλοί μου από τη σχολή, ο Gary Panter, η Jenny Saville, ο Κlaus Janson, η Kara Walker από την γκαλερί που δούλευα – η οποία φτιάχνει σχέδια μεγάλων διαστάσεων. Επίσης, οι Alphonse Mucha, Guy Davis και το βιβλίο Honour Among Punks.

 

 

Στο δρόμο έχεις βάψει ποτέ;

Έκανα στο δρόμο γκραφίτι, ως πιτσιρίκος. Μου αρέσει αισθητικά, αλλά τώρα όχι, δεν κάνω.

 

Στην Αμερική πού ήσουν;

Στο Jersey City και στη Νέα Υόρκη.

 

Οι δρόμοι πώς είναι εκεί;

Εκτός από μεγάλοι έχουν μια τρομερή καθαριότητα. Ακόμα κι αν βρωμάνε, είναι πεντακάθαροι! Η Νέα Υόρκη, πάντως, δεν έχει το στοιχείο των παλιών εγκαταλειμένων κτιρίων. Δεν έχει αυτό το χάος της οικοδόμησης που έχει εδώ. Τα εγκαταλειμένα νεοκλασικά που κοιτάζεις εδώ με δέος. Μου αρέσουν ακόμα κι οι διαλυμμένοι σοβάδες απ’ έξω που έχουν μια ομορφιά. Έχω σχεδιάσει ένα σωρό και στον Κεραμεικό και στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, όπου βλέπω κάτι σταματάω και σχεδιάζω.

 

Είσαι απ’ τους καλλιτέχνες που σχεδιάζουν όλη την ώρα;

Πρέπει να είμαι σε διάθεση για να σχεδιάσω. Έχω φίλους που δεν μπορούν να μην σχεδιάσουν κάθε μέρα, σχεδιάζουν ακόμα και στο μπαρ. Εγώ δεν είμαι έτσι. Μου αρέσει να κάθομαι και να σχεδιάζω ήσυχα.

 

Πορτρέτα κάνεις;

Κάνω ναι, όχι όμως πολλά. Μου αρέσει το αισθητικά ωραίο κομμάτι, αλλά με ελκύει και το άσχημο. Γι’ αυτό μια σειρά από πίνακές μου δείχνουν χοντρές στην παραλία που τις έχει κάψει ο ήλιος. Κρύβεται μια ομορφιά πίσω από το άσχημο. Είχα κάνει και μια σειρά με πίνακες πιο παλιά με μουσικούς, με τζαζίστες, μπλουζίστες, ροκενρολάδες, από μικρών μέχρι πολύ μεγάλων διαστάσεων. Το ακραία μεγάλο το φοβάμαι.

 

Επόμενα σχέδια;

Σχεδιάζω να φύγω για Αμερική, αλλά δεν θέλω να εφησυχαστώ, πρέπει να κλειστώ στο καβούκι μου για λίγο καιρό, μέχρι να βρω ποια θα είναι τα επόμενά μου βήματα.

 

Διδάσκεται η τέχνη;

Διδάσκεται. Απλά είναι στο χέρι του καθενός το πώς θα την εξελίξει.

 

Αν δεν πήγαινες στη σχολή, δηλαδή, δεν θα ήσουν ο ίδιος;

Δεν ξέρω. Έμαθα πάρα πολλά όμως στη σχολή. Πήγα σχεδόν άχρηστος και βγαίνοντας έλεγα τώρα κάπου πάω. Ευχαριστημένος δεν είσαι ποτέ. Το θέμα την τεχνικής δεν σταματάει να εξελίσσεται ποτέ. Ούτε της θεματολογίας. Είτε πρόκειται για βιβλίο, είτε για κόμικ, είτε για πίνακα. Η θεματολογία είναι πολύ σημαντική, κι είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να το εξελίξω. Είχα πάρει ένα μάθημα, Contemporary Art, στο πανεπιστήμιο και πήγαινα στον καθηγητή σχέδια «φαντασίας», με δεινόσαυρους και τέτοια είχε φρικάρει. Με είχε απειλήσει ότι θα με κόψει και για ένα μήνα δεν σχεδίαζα τίποτα, μέχρι που μου ήρθε η ιδέα με τις χοντρές.

 

 

Μέχρι τώρα τι αφίσες έχεις κάνει;

Κυρίως για συναυλίες.

 

Πολιτική αφίσα θα έκανες;

Για κάποιον κοινωνικό σκοπό που θα με αντιπροσώπευε μπορεί και να έκανα. Είμαι και πάλι διστακτικός στο πού θα κατευθυνθεί αυτή η αφίσα. Με δικιά μου πρωτοβουλία ναι, απλά δεν το έχω σκεφτεί.

 

Έχεις σκεφτεί να τις εκθέσεις;

Ίσως, κάποια στιγμή, αλλά και πάλι δεν έχω αρκετές για να τις εκθέσω. Σχεδιαστικά μου αρέσει πολύ η αφίσα, να περιέχει μέσα στο σχέδιο και την αισθητικά στο design –την οποία δεν έχω μάθει, αλλά είναι ωραίο. Την θεωρώ τέχνη...

 

 

http://www.ermisart.com/

 

«Ο μπερεδοκλέφτης με τα σηκωμένα μανίκια» υπάρχει σε βιβλιοπωλεία, κομιξάδικα,

αλλά και στο διαδίκτυο είτε στο www.ermisart.com ή στο www.kapsimi.gr

[tik]

Ο Μπερεδοκλέφτης δεν εντάσσεται στην κατηγορία κόμικς, επειδή είναι εικονογραφημένο; Γιατί δεν το βλέπω στις παρουσιάσεις.

[DJO]

Όχι εικονογραφημένο βιβλίο είναι που πάει στα Βιβλία.

[tik]

Όχι εικονογραφημένο βιβλίο είναι που πάει στα Βιβλία.

 

Merci!

 

Πάντως ούτε κι εκεί υπάρχει παρουσίαση ε;

[DJO]

Nope.