Ο Μίκι του χθες στο σήμερα [Ιατρού Γιάννης, efsyn.gr, 2/06/2023]

[ramirez]

Casty και Michela Frare βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του The Comic Con 7 και μίλησαν στην «Εφ.Συν.».

 

 

O Casty και η Michela Frare κατά τη διάρκεια του The Comic Con 7

 

 

Ένας εκ των κορυφαίων Ιταλών δημιουργών κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του The Comic Con 7, συνοδεία της ταλαντούχας συνεργάτιδάς του. Ο λόγος για τον Casty, κατά κόσμον Andrea Castellan, και τη Michela Frare, η οποία τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται μαζί του στο στάδιο της μελάνωσης των ιστοριών του πρώτου. Συνεχίζοντας την παράδοση του Αμερικανού Φλόιντ Γκότφρεντσον και του Ιταλού «μαέστρου» Ρομάνο Σκάρπα, ο Casty αναβάθμισε με το ταλέντο και τη φαντασία την εμφάνιση του διασημότερου ποντικού στον κόσμο, του Μίκι Μάους, προσδίδοντας εκ νέου βάθος στον χαρακτήρα. Μεταξύ άλλων η σειρά ιστοριών με τον Μίκι, τον Γκούφι και την πρωτότυπη ηρωίδα που επινόησε ο ίδιος, την αρχαιολόγο Κλάρα Λοφτ, συνδέουν τον καλλιτέχνη δημιουργικά με την ελληνική Ιστορία.

 

 

 

 

Σε ένα άλλο πλαίσιο η Michela Frare, εκτός από το απαιτητικό έργο της μελανώτριας στις κλασικές ιστορίες του μεγάλου σχεδιαστή, υπογράφει και τα δικά της έργα τόσο εικονογραφώντας ιστορίες με τους κλασικούς ήρωες όσο, κυρίως, μεταφέροντας τις περιπέτειες των δημοφιλών κινηματογραφικών ηρώων της Disney και της Pixar.

 

● Έχεις εμπνευστεί πολλάκις από την ελληνική Ιστορία, ειδικά στις περιπέτειες της Κλάρας Λοφτ, όπως «Ο Κολοσσός της Ρόδου».

 

Casty: Πάντοτε ήμουν μεγάλος θαυμαστής των ιστοριών που μπλέκουν την αρχαιολογία με την καλλιτεχνική φαντασία. Προσπαθώ πάντα να προσθέτω κάτι καινούργιο, ενώνοντας πολλές φορές διαφορετικούς πολιτισμούς – γι’ αυτό τον λόγο, κάθε φορά που γράφω μια ιστορία κάνω έρευνα προκειμένου να δώσω μία ρεαλιστική βάση στις ιστορίες μου. Για παράδειγμα, στον «Κολοσσό της Ρόδου» παρουσιάζω ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου ως ένα γιγαντιαίο ρομπότ. Δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Μελέτησα πρώτα τα είδη τεχνολογίας που ήταν ήδη γνωστά εκείνη την εποχή. Στην ιστορία εξηγώ πώς το ρομπότ λειτουργεί χάρη σε μία τεράστια μπαταρία. Στην πραγματικότητα, υπάρχει η υπόθεση πως οι Αιγύπτιοι ήδη από τότε γνώριζαν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρισμό, αξιοποιώντας πήλινα αγγεία και σύρματα χαλκού.

 

 

Η ιστορία «Ο Κολοσσός της Ρόδου» (2005) σε σενάριο Casty και σχέδιο Giorgio

Cavazzano δημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο περιοδικό Αλμανάκο #210.

 

 

Η επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη και στους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας μού έδωσε τη δυνατότητα να οπτικοποιήσω κατά κάποιον τρόπο το περιβάλλον στο οποίο θα τοποθετηθεί μία από τις επόμενες ιστορίες μου, με την περιπετειώδη αρχαιολόγο στην αναζήτηση της Χαμένης Ατλαντίδας, η οποία θα διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

 

● Θεωρείσαι ένας από τους δημιουργούς που ανανέωσε την εικόνα του Μίκι Μάους στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κόμικς.

 

Casty: Ο Μίκι στο παρελθόν υπήρξε ένας από τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες. Ιδίως στα κόμικς του Γκότφρεντσον και του Σκάρπα ήταν αξιολάτρευτος. Δεν ήταν υπερήρωας ή εκνευριστικά τέλειος. Ο Γκούφι τον πλαισίωνε πάντοτε με έναν πιο διασκεδαστικό τρόπο, ενώ η Μίνι στις κλασικές ιστορίες δεν είχε τα χαρακτηριστικά της σικ αντιπαθούς κυρίας αλλά της συντρόφου του Μίκι, η οποία ενίοτε παρουσιαζόταν σνομπ καθαρά για χιουμοριστικούς λόγους.

 

Σταδιακά, ο ήρωας παρερμηνεύτηκε από πολλούς συναδέλφους μου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μοτίβο με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ που βοηθάει τον Επιθεωρητή Ο’ Χάρα στην επίλυση αστυνομικών υποθέσεων έγινε κυρίαρχο και σε μεγάλο βαθμό μονότονο. Ο κλασικός Μίκι βουτούσε σε κάθε λογής περιπέτειες οι οποίες τον ξεπερνούσαν κατά πολύ σε μέγεθος, υπογραμμίζοντας έτσι το θάρρος του. Δεν ήταν ξερόλας ή ανίκητος, αλλά ξεπερνούσε τον εαυτό του και αναζητούσε βοήθεια από τους φίλους του για να αντεπεξέλθει. Αυτός ήταν πάντοτε ο Μίκι Μάους που μου άρεσε και αυτόν προσπάθησα να ξαναφέρω στο προσκήνιο.

 

● Θα έλεγες ότι ήταν παραμελημένος από τους ομότεχνούς σου νωρίτερα;

 

Έγιναν αρκετές αξιόλογες προσπάθειες, αναμφίβολα. Εγώ ξεκίνησα την καριέρα μου στο χώρο του σχεδίου και των κόμικς, εικονογραφώντας άλλους ήρωες όπως ήταν ο Cattivik και ο Lupo Alberto. Το όνειρό μου όμως ήταν πάντοτε ο Μίκυ Μάους. Όταν επιχείρησα να απευθυνθώ για πρώτη φορά στην Disney, έστειλα,δείγμα δουλειάς μου τόσο με το σύμπαν των παπιών όσο και με αυτό των ποντικιών – για καλή μου τύχη προτίμησαν το δεύτερο και, εδώ που τα λέμε, εκεί υπήρχε έλλειψη, αφού στους περισσότερους άρεσε να φτιάχνουν ιστορίες με τους Ντακ. Μου δόθηκε έτσι η δυνατότητα να φτιάξω έναν Μίκυ συμπαθητικό και να τον τοποθετήσω στο επίκεντρο μυστηριωδών ιστοριών.

 

● Ιστορίες του Γκότφρεντσον και του Σκάρπα θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν σήμερα;

 

Casty: Ενδεχομένως ούτε οι πρώτες δικές μου ιστορίες θα μπορούσαν, ιδίως όσες σχετίζονται με ευαίσθητες θεματικές που με απασχολούν και για τις οποίες θέλησα να μιλήσω στις ιστορίες μου, όπως για παράδειγμα το κυνήγι της φάλαινας ή η μόλυνση. Θεωρώ πως για να μιλήσεις ουσιαστικά για ένα πρόβλημα σε κάποιον πρέπει πρώτα απ’ όλα να του το δείξεις. Φυσικά δεν θα σχεδίαζα ποτέ θανάτους ζώων σε παιδικά κόμικς, αλλά κάπως πρέπει να το υπονοήσεις. Στην περίπτωση της μόλυνσης κάποιος θα πρέπει να μολύνει – γι’ αυτό υπάρχουν οι «κακοί», ώστε να παρεμβαίνει και μια ηθική αξιολόγηση των συμπεριφορών που στηλιτεύεις.

 

● Κατά τη γνώμη σου, υπάρχει χώρος για εισαγωγή στοιχείων διαφορετικότητας στα κόμικς με τους κλασικούς ήρωες του Ντίσνεϋ, όπως επιχειρεί σταδιακά να κάνει η εταιρεία στις κινηματογραφικές της παραγωγές;

 

Αισθάνομαι πως οι βασικοί ήρωες με τους οποίους ασχολούμαι, δηλαδή ο Μίκυ, ο Γκούφυ και η υπόλοιπη παρέα του Μίκυ Σίτυ, δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες πάντα δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις για ζητήματα που οι πρωταγωνιστές ενδεχομένως δε θα μπορούσαν χωρίς κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, αλλά ταυτόχρονα με έναν αβίαστο τρόπο που εξυπηρετεί την ιστορία.

 

Όταν δημιουργώ δικούς μου, πρωτότυπους ήρωες, πάντοτε πυξίδα μου είναι οι αφηγηματικές ανάγκες, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές εξελίξεις. Υπήρξε μία περίοδος που ένιωσα την ανάγκη να εκμοντερνίσω την εικόνα της γυναίκας στα σύγχρονα κόμικς, γι’ αυτό δημιούργησα μία σειρά από πρωτότυπους θηλυκούς χαρακτήρες. Ήθελα να ξεφύγουμε από την στερεοτυπική απεικόνιση της Μίννι που έπινε τσάι ή πήγαινε για ψώνια με την Κλάραμπελ. Έχουμε την Κλάρα Λοφτ, η οποία είναι μία ηρωίδα μορφωμένη και παράλληλα δυναμική, ψυχικά και σωματικά, την Ρίτσα Πεσκανδρίτσα, η οποία εμφανίζεται περισσότερο μελετηρή, φοράει γυαλιά και λατρεύει τις βιβλιοθήκες, αλλά είναι έτοιμη να ριχτεί σε νέες περιπέτειες και να ταξιδέψει, καθώς και την Ούμα, η οποία είναι μέλος μίας ομάδας ταξιδευτών στο χρόνο, οπλοφορεί και είναι πολύ ζόρικη. Προσπάθησα να αποφύγω τα στερεότυπα και να έρθω πιο κοντά στην εποχή μας. Πάντοτε όμως θα υπάρχει περισσότερος χώρος.

 

 

«Η Disney έκανε βήματα τόσο μεγάλα όσο αυτό του ανθρώπου στο φεγγάρι»

 

● Όχι μόνο επισκέφθηκες για πρώτη φορά την Ελλάδα, αλλά έκανες και την παρθενική σου εμφάνιση σε εκδηλώσεις του είδους στη Θεσσαλονίκη! Θα ήθελα να μοιραστείς λίγα λόγια για την εμπειρία σου μαζί μας.

 

Όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και η πρώτη φορά που δίνω συνέντευξη για τη δουλειά μου! Αυτές τις μέρες βίωσα ένα λουτρό ενθουσιασμού! Η Θεσσαλονίκη μου άρεσε πολύ, το ίδιο και οι άνθρωποί της! Οι αγαπημένες μου στιγμές ήταν όταν ερχόμουν σε επαφή με τα μικρά παιδιά, τα οποία εκρήγνυνταν από χαρά όταν έπαιρναν στα χέρια τους τα σχέδια που τους έκανα. Τα παιδιά δεν έχουν φίλτρα κι αυτό είναι υπέροχο. Μπορεί το έργο μας να διαδίδεται σε ανεξέλεγκτο αριθμό ανθρώπων και περιοχών στον κόσμο, αλλά εμείς εργαζόμαστε κλεισμένοι στο γραφείο μας – σπάνια γινόμαστε κοινωνοί αυτού. Είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα όταν αντιλαμβάνεσαι έμπρακτα πως μπορεί να προσφέρεις, έστω για λίγη ώρα, χαρά σε τόσο πολλά μικρά πλάσματα που κάνουν όνειρα και μαγεύονται από τις ιστορίες μας.

 

● Μεταφέροντας στο χαρτί κινηματογραφικούς ήρωες της Disney και της Pixar, έρχεσαι αντιμέτωπη με περιορισμούς στην απόδοση των πολλών διαφορετικών χαρακτήρων;

 

Frare: Όταν καλείσαι να γράψεις μια ιστορία που σχετίζεται με αυτά τα έργα, οφείλεις να είσαι απόλυτα συνεπής στα βασικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε χαρακτήρα, ακολουθώντας κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που υπαγορεύονται κεντρικά από την εταιρεία. Σε ότι αφορά το σχέδιο, παρ’ όλο που όλα εντάσσονται στην ευρύτερη κατηγορία του χιουμοριστικού, πρέπει να είσαι αρκετά προσαρμοστικός ώστε να κινείσαι με ευκολία από τους χαρακτήρες του «Cars» σε αυτούς του «Frozen». Κάθε μέρα είναι μια πρόκληση. Υπάρχουν πολλά στάδια ελέγχου πριν από την τελική έγκριση, αφενός δημιουργικά (μολύβια, μελάνια, χρώμα) και αφετέρου ιεραρχικά (από την Ιταλία στην Αμερική και από το εκδοτικό τμήμα στο τμήμα παραγωγής κινουμένων σχεδίων). Η διαδικασία είναι χρονοβόρα και συχνά διορθώσεις για κάποιο προηγούμενο στάδιο έρχονται ενώ έχει ολοκληρωθεί ήδη το επόμενο, με αποτέλεσμα να καταβάλλεις αρκετή επιπλέον δουλειά.

 

 

Εξώφυλλο της σειράς Ducktales στο οποίο η Michela Frare

υπογράφει το μελάνι (σχέδιο: Marco Ghiglione).

 

 

● Πρόσφατα έχει ανοίξει έντονα η συζήτηση περί εισαγωγής στοιχείων διαφορετικότητας στις ταινίες της εταιρείας.

 

Frare: Σε αυτόν τον τομέα η Disney έκανε βήματα τόσο μεγάλα όσο αυτό του ανθρώπου στο φεγγάρι. Εισήγαγε τη σεξουαλική διαφορετικότητα στις νέες ταινίες της ξεκινώντας δειλά με το «Lightyear» και φτάνοντας, ειδικά με το «Strange World», να μιλήσει με τέτοια σαφήνεια για μια κοινωνική πραγματικότητα που νωρίτερα μόνο υπαινικτικά προσέγγιζε. Η στροφή προς αυτήν την κατεύθυνση είναι αναγκαία και θεμελιώδης στην εποχή μας.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

 

[Manitou]

Ωραίο να παίρνει κάποιος συνέντευξη από καλεσμένους δημιουργούς. Δείχνει σεβασμό και αγάπη για τον χώρο και μας κάνει πιο δημοφιλείς στους αναγνωρισμένους δημιουργούς ώστε να έρχονται ευκολότερα και συχνότερα.