Κόμικς στο σχολείο [ από "απαγορευμένο είδος"..."εργαλείο εκπαίδευσης" ]

[comicos]

Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω νοερά στο παρελθόν, μερικές δεκαετίες πιο πριν...Τότε που, στις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού, περιμέναμε καρτερικά το διάλειμμα, για να παίξουμε "χαρτάκια" ή τρίλιζα με τους συμμαθητές. Τα "έπαθλα" για τους νικητές ήταν συχνά - εκτός των άλλων - και κάποια κόμικς που φέρναμε από το σπίτι, κρύβοντάς τα στις σχολικές μας τσάντες! Αν ο δάσκαλος μας καταλάβαινε, τα κόμικς αυτά κατέληγαν, συνήθως, με συνοπτικές διαδικασίες...στον κάλαθο των αχρήστων! Το ίδιο συνέβαινε αν μας έπιανε να διαβάζουμε στην ώρα του μαθήματος, το "Μίκυ-Μάους" που είχαμε τοποθετήσει, επιμελώς, ανάμεσα στις σελίδες του - μεγαλύτερου σε μέγεθος - σχολικού βιβλίου..! Και φυσικά μας περίμενε και μια γερή τιμωρία (...τράβηγμα αυτιού, μερικές ξυλιές με τη βέργα, παραπομπή στο Διευθυντή κλπ..! ). 

 

Τα κόμικς εκείνη την εποχή ήταν ένα "απαγορευμένο είδος" για τα σχολιαρόπαιδα, μιας και είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι τους αποσπούσαν από τα μαθήματά τους και τους έδιναν αρνητικά ερεθίσματα, όσον αφορά τη διάπλαση του χαρακτήρα τους και την ένταξή τους στην κοινωνία. 

 

Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε και οι καιροί άλλαξαν...Πολυάριθμες έρευνες έλαβαν χώρα μέσα στο διάστημα αυτό, βγάζοντας στην επιφάνεια νέα ενδιαφέροντα συμπεράσματα, σχετικά με τις θετικές επιδράσεις που μπορεί να έχει η ένατη τέχνη στην μάθηση! Είχα ακούσει ότι στο εξωτερικό τα κόμικς έχουν μπει για τα καλά στην εκπαίδευση, ως "εργαλεία" που βοηθούν το μαθητή στην ανάγνωση, στην ευφράδεια του λόγου, στην καλλιέργεια δημιουργικής σκέψης, στην έξαψη της φαντασίας, στην ανάπτυξη καλλιτεχνικών δεξιοτήτων..! Μόνο που όλα αυτά απλώς τα είχα ακούσει, αλλά δεν τα είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια...

 

 

Μέχρι που πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το Α' τεύχος του σχολικού βιβλίου "Γλώσσα : Ταξίδι στον κόσμο της γλώσσας" της Β' Δημοτικού! Ξεφυλλίζοντας το, το μάτι μου έπεσε τυχαία στην παραπάνω σελίδα και με έκανε να κοντοσταθώ : δυο καρέ που θύμιζαν κάτι από κόμικ...κάτι από γελοιογραφία, προσπαθούσαν να περάσουν στους νεαρούς μαθητές την έννοια της ευγένειας. "Ο πεινασμένος...κόμικς ονειρεύεται", σκέφτηκα, προσπερνώντας το και συνεχίζοντας το ξεφύλλισμα!

 

 

Μερικές σελίδες πιο κάτω, η έκπληξή μου ακόμα μεγαλύτερη..! Δυο ακόμη καρέ, που δείχνουν ένα μικρό κορίτσι και μια...κουκουβάγια, να αγοράζουν και να ξεφυλλίζουν ένα περιοδικό κόμικ, με το φανταστικό όνομα..."Χωχαρούπα"! 

 

 

Και όχι μόνο αυτό... Αλλά στις επόμενες σελίδες του σχολικού εγχειριδίου, οι συγγραφείς Ζωή Γαβριηλίδου, Μαρία Σφυρόερα και Λουκία Μπεζέ, επιχειρούν να δώσουν στα παιδιά μια "πραγματική γεύση" για το πώς περίπου είναι η μορφή ενός κόμικ, χαρίζοντάς τους τη σύντομη αρχή της φανταστικής ιστορίας "Χωχαρούπα"! Και στο τέλος μια σειρά από ερωτήματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα, όπως : "Ποιός είναι ο τίτλος του κόμικ που διάβασες;"    "Ποιοί είναι οι ήρωες τις ιστορίας;"   "Πού θέλουν να πάνε οι ήρωες;". Μια πρώτη γνωριμία του παιδιού με την ένατη τέχνη, μέσα από εικόνες - που πάντα κάνουν πιο ευχάριστη τη μάθηση - με καίριες ερωτήσεις που κεντρίζουν την αντίληψή του, με πραγματικούς χαρακτήρες και με μια στοιχειώδη υπόθεση! Καλά το πάμε ως εδώ..! 

 

 

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο, όμως, είναι η προτροπή του παιδιού να δημιουργήσει το δικό του κόμικ! Όχι όσον αφορά το σχέδιο, αλλά τους διαλόγους στα μπαλονάκια, όπως φαίνεται στην παραπάνω σελίδα. Δίνονται κάποιες περιγραφές μετά την εκφώνηση της άσκησης και ο μαθητής καλείται να τις μετουσιώσει σε λόγια, που φαντάζεται ότι απευθύνουν ο ένας ήρωας του κόμικ στον άλλο, γράφοντάς τα στα κενά. Πόσο θα 'θελα, πραγματικά, να "έλυνα" κι εγώ τέτοιες ευχάριστες κομικσο-ασκήσεις, στα μαθητικά μου χρόνια..! 

 

Ολοκληρώνοντας, δεν θα μπορούσα να μην επικροτήσω όλη αυτή την ωραία προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη, με την παρουσία των κόμικς στα σχολικά βιβλία της χώρας μας!  :rainbow:  Αποδεικνύεται, αν μη τι άλλο, ότι με τον σωστό τρόπο, οι εκπρόσωποι της ένατης τέχνης μπορούν να αποδειχτούν πραγματικά πολύτιμα "εργαλεία" στην εκπαίδευση, αφήνοντας πίσω τους την παλιά συντηρητική αντίληψη, ότι τα κόμικς αποτελούν "απαγορευμένο είδος" για το σχολείο..! 

[DaDiRa]

Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι ότι κοιτούσαμε όταν μας μοίραζαν βιβλία και τα ξεφυλλίζαμε ήταν πάντα τα κόμικς (εντάξει, και οι υπόλοιπες εικόνες, αλλά στα κόμικς στεκόμασταν να τα διαβάσουμε κι' όλας). Τραβούσαν την προσοχή - και το λέω αυτό για καιρούς που δεν ήταν χόμπι μου τα κόμικς. Αυτό ισχύει για όλες τις ηλικίες. Μέχρι και το απεχθές ΑΟΔΕ είχε κάποια λίγα κόμικς μέσα.

 

Edit: Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα και ένα από τα συγγράματα για τη σχολή μου έχει μέσα σε κάθε κεφάλαιο διάσπαρτα κόμικς ή σκίτσα χωρίς λόγια.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 4, 2016 από DaDiRa

[ΤασίαΚούτ]

Τόσο η εξέλιξη όσο και η πρόοδος γίνονται με αργά βήματα .Σε εξελιγμένες κοινωνίες παίρνει λίγο χρόνο Στην αντίστοιχη ελληνική η εξέλιξη της μάθησης και δή της παιδείας σε σύγχρονους όρους και τεχνικές είναι η ίδια διαδικασία με εκείνης του Δαρβίνου .Χιλιετηρίδες

[apetoussis82]

Φίλε κομικέ, θα μπορούσες να στείλεις το άρθρο σου για να παρουσιαστεί σε εφημερίδα. Πιστεύω είναι κάτι που αξίζει να διαβαστεί και από άλλους εκτός από τους κομικσόφιλους του GC.

[comicos]

Φίλε κομικέ, θα μπορούσες να στείλεις το άρθρο σου για να παρουσιαστεί σε εφημερίδα. Πιστεύω είναι κάτι που αξίζει να διαβαστεί και από άλλους εκτός από τους κομικσόφιλους του GC.

 

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!   Αν υπάρχουν κάποιοι από τους οποίους θα ήθελα να διαβαστεί, εκτός από τους κομικσόφιλους του GC, αυτοί είναι σίγουρα οι εκπαιδευτικοί κάποιων παλιότερων δεκαετιών. Θα έβρισκα ενδιαφέρον να άκουγα τη σημερινή τους γνώμη σχετικά με τα κόμικς και την παρουσία τους στο σχολείο, για να δω αν αυτή έχει αλλάξει - έστω και λίγο - από τότε!