Μερικές κριτικές για το έτσι (το αυτό μωρέ)!!

[Χάρλοκ]

Πριν λίγο καιρό ήμουν μέλος σε ένα site εκεί λοιπόν που λέτε έγραψα κάτι κριτικές δίσκων.Θα μεταφέρω λοιπόν εδώ στο greek comics τις κριτικές για να τις δείτε και εσείς και να σχολιάσετε αν θέλετε.Τα κείμενα αυτά είναι αρκετά ερασιτεχνικά μιας και δεν είμαι κανένας συγγραφέας αλλά ελπίζω τουλάχιστον να σας κάνουν να αγαπήσετε αυτούς τους δίσκους και σε περίπτωση που θέλετε και έχετε και χρόνο κάντε και εσείς τις δικές σας κριτικές στους αγαπημένους σας δίσκους πάντα στα πλαίσια αυτού του thread που ανοίγω.Ιδού λοιπόν!!

Elvis Presley - Elvis Presley (1956)

Έπειτα από πολλά επιτυχημένα Singles στην εταιρεία "Sun Records" ο "Elvis Presley" κυκλοφορεί το πρώτο του lp το 1956,Ηχογραφημένο στα RCA recording studios στο Nashville του Tennessee.Ο δίσκος έπειτα από παρότρυνση του "Elvis Presley" έγινε πιο κιθαριστικός αποφεύγοντας να δώσουν πολύ μεγάλο χώρο σε πνευστά και πιάνο.Αποτελούνταν από διασκευές καθώς και από τραγούδια που είχαν γραφτεί αποκλειστικά για τον "Elvis".Ο δίσκος γρήγορα σκαρφάλωσε στην κορυφή των Charts για δέκα εβδομάδες,κάνοντας το δίσκο το πρώτο "Rock and Roll" άλμπουμ που κατάφερε να σκαρφαλώσει ως εκείνη τη στιγμή στα Charts.

 

1.Blue Suede Shoes (Διασκευή στο θρυλικό τραγούδι του "Carl Perkins".Η ταχύτητες σε μουσική και φωνητικά είναι αυξημένες σε σύγκριση με το αυθεντικό.Τρομερό και το Solo του κιθαρίστα Scotty Moore.)

 

2.I'm Counting on You (Ωραία πιάνο μπαλάντα γραμμένη από τον Don Robertson.Η χορωδία δίνει ωραία ατμόσφαιρα στο τραγούδι.)

 

3."I Got A Woman" (Καταπληκτική διασκευή στο R&B τραγούδι του Ray Charles το οποίο μετατρέπεται σε ένα γελαδίσιο Rockabilly τραγούδι.)

 

4."One-Sided Love Affair" (Πολλή ωραία τα παιχνιδιάρικα φωνητικά σε αυτό το τραγούδι)

 

5."I Love You Because"(Διασκευή στο τραγούδι του country μουσικού "Leon Payne".Θεϊκή η αντικατάσταση της φυσαρμόνικας του αυθεντικού με ένα σφύριγμα που παίζει την ίδια μελωδία από τον "Elvis")

 

6.Just Because (Διασκευή σε ένα αρκετά γρήγορο τραγούδι των "The Shelton Brothers".Σε αντίθεση με το αυθεντικό όπου τραγουδούν δυο άτομα ταυτόχρονα.Στην Elvis εκδοχή ο βασιλιάς τραγουδάει μόνος του.)

 

7.Tutti Frutti (Μακράν η λιγότερη καλή διασκευή του άλμπουμ.Η φωνή του βασιλιά δεν κολλάει με τα λυσσασμένα φωνητικά του "Little Richard" που τραγούδησε το αυθεντικό.Αλλά αυτή είναι απλώς η προσωπική μου άποψη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και σωστή)

 

8.Tryin' to Get to You (Τραγούδι φτιαγμένο από γυναικεία χέρια.Συγκεκριμένα από τα χέρια της "Rose Marie McCoy και της "Margie Singleton".Τρομερή η εισαγωγή.)

 

9.I'm Gonna Sit Right Down and Cry(Over You) (Ωραίο τραγούδι και αυτό.Το έγραψαν οι Joe Thomas και Howard Biggs.Το έχουν διασκευάσει και οι "The Beatles" καθώς και πολλοί άλλοι)

 

10.I'll Never Let You Go(Little Darlin') (Τραγούδι που έγραψε ο Country μουσικός και ηθοποιός "Jimmy Wakely".Υπέροχα τα απαλά φωνητικά του Elvis.)

 

11.Blue Moon (Κα-τα-πλη-κτι-κή διασκευή στο τραγούδι του Richard Rodgers σε στίχους του Lorenz Hart.Η εκτέλεση αυτή μαζί με την εκδοχή των Αθηναίων "The Last Drive" είναι μακράν απ'τις καλύτερες που έχω ακούσει.Το τραγούδι εδώ γίνεται πιο ατμοσφαιρικό.Θεϊκά επίσης και τα "ουυυυυυ" του Βασιλιά που προσθέτει εδώ.)

 

12.Money Honey (Τραγούδι γραμμένο από τον Jesse Stone.Το τραγούδι το ερμήνευσαν πρώτοι το R&B συγκρότημα των "Clyde McPhatter & The Drifters".Ωραίο το Solo)

MC5 - Kick Out the Jams (1969)

Πριν πολλοί καιρό (βασικά πολλούς,μα πάρα πολλούς καιρούς πριν) υπήρχαν δυο πολλοί καλοί φίλοι,ο Wayne Kramer και ο Fred Smith.Ο Wayne και Fred μεγάλωσαν μαζί,όντας φίλοι απ'τα νεανικά τους χρόνια.Μαζί άρχισαν να ανακαλύπτουν και να ακούνε τις πρώτες τους μουσικές.Μουσικές που περιελάμβανε καλλιτέχνες σαν τους Chuck Berry,Dick Dale, the Ventures,Sonny Sharrock,Albert Ayler, Archie Shepp,Sun Ra και γενικά πολλή blues,50s Rock and Roll,60s Garage Rock και free jazz!!Έτσι κάπου στο "1964" με Manager τον "John Sinclair" ήρθαν στο φως οι MC5.

Ο John Sinclair ηγέτης της οργάνωσης "Trans Love Commune" (τα μέλη της οποίας αποκαλούνταν White Panther's) έψαχνε μια μπάντα για να την χρησιμοποιήσει σαν ένα σύμβολο αντίστασης που θα εναντιωνόταν στο απάνθρωπο ρατσιστικό καθεστώς της εποχής,ένα σύμβολο που θα έδινε κουράγιο στους νέους και άνεργους ανθρώπους να αλλάξουν προς κάτι καλύτερο.Μια γροθιά στο διεφθαρμένο σύστημα!!Μα γιατί όμως όλα αυτά;Για να απαντηθεί αυτό το γιατί,θα πρέπει να περιγράψουμε την κοινωνική/πολιτική κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην περιοχή των MC5 το Detroit.Η συγκεκριμένη πολιτεία ήταν διάσημη για της φυλετικές αναταραχές που ξεσπούσαν συχνά εκεί.Έτσι το 1967 δεν ήταν εξαίρεση στον κανόνα.Ήταν μια εποχή μεγάλων αναταραχών για το Detroit,μια φυλετική μάχη άρχισε να ξεσπάει ανάμεσα στους καταπιεσμένους μαύρους της Αμερικής και την βίαια λευκή αστυνομική δύναμη.,η οποία ήταν υπεύθυνη για τις αναταραχές.Οι ίδιοι είχαν προβεί πολλές φορές σε φυλετική παρενόχληση και ξυλοδαρμούς και ήταν γνωστοί για την υπερβολική βιαιότητα τους.Απ'την άλλη μεριά του στρατοπέδου υπήρχαν οι Black Panthers ένα αντι-ρατσιστικό παραστρατιωτικό κίνημα που είχε ξεπηδήσει για να προστατεύσει τα δικαιώματα των μαύρων Αμερικάνων.Οι εντάσεις είχαν αρχίσει να εξαπλώνονται για τα καλά και ο κύκλος βίας είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο.Η κατάσταση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που κρίθηκε αναγκαία η στρατιωτική παρέμβαση.Το Detroit είχε καταστραφεί ολοσχερώς,43 νεκροί (κυρίως μαύροι),67 τραυματίες,7000 συλληφθέντες και περισσότερα από 2.000 κτίρια πυρπολημένα ήταν ο απολογισμός της όλης κατάστασης.Στο κέντρο αυτής της τραγωδίας λοιπόν ζούσαν οι MC5.

Όλοι αυτή η κατάσταση θα αποτυπωνόταν στο πρώτο άλμπουμ της μπάντας το θρυλικό "Kick Out the Jams".Ζωντανά ηχογραφημένο στο Grande Ballroom Detroit ανάμεσα σε δυο νύχτες,το "Kick Out the Jams" ένωνε το ακραίο (και αυτό γιατί ήταν απίστευτα Heavy για τα δεδομένα της εποχής) Hard Rock με τα Blues και τον αυθορμητισμό της Free Jazz."Brothers and sisters, the time has come,for each and every one of you to decide,whether you are gonna be the problem,or whether you are gonna be the solution" κραυγάζουν οι Mc5 στο εναρκτήριο κομμάτι "Ramblin' Rose" και έκαναν τους αστυνομικούς να τρίβουν τα αυτιά και τα μάτια τους από περιέργεια για το ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι τύποι.Η συνέχεια προμηνύεται εξίσου δυνατή με το ομώνυμο και χαλαρά πιο ακραίο τραγούδι του δίσκου να προστάζει "kick out the jams, Motherfuckers"!!!!!O δίσκος όμως δεν τελειώνει εδώ και τα Come Together,Rocket Reducer No. 62 (Rama Lama Fa Fa Fa),Borderline όλα τους δείγματα Hard Rock/Protopunk τελειότητας το υπενθυμίζουν .Το άλμπουμ συνεχίζεται με την υπερ-διασκευή στο "Motor City Is Burning" του "John Lee Hooker",φτάνει στο I Want You Right Now (κορυφή το ατμοσφαιρικό bluesy σημείο στα μέσα του τραγουδιού με τον Frontman να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας) και κορυφώνεται στο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ "Starship"!!!!Μια proggressive Rock σύνθεση που τέμνει την ψυχεδέλεια,την Free jazz με τον Hard Rock χαρακτήρα της μπάντας.Οι στίχοι της σύνθεσης αλληγορικοί και βασισμένοι σε ένα ποίημα του μεγάλου Sun Ra μιλούν για μια ουτοπία χαμένη στη καρδιά του διαστήματος.Σαν αυτήν την ουτοπία ήθελαν οι Mc5 να γίνει το Detroit.

Τα πράγματα ωστόσο πήγαν απ'το κακό στο χειρότερο,το σύστημα δεν γούσταρε τους MC5 και την οργάνωση Trans Love.Έτσι με τα μέσα που διέθετε χτύπησε πρώτα τον Μάρτιο του 1969 τον Max Scherr (εκδότη του περιοδικού The Berkeley Barb).Του έκλεισαν το περιοδικό και του άσκησαν δίωξη για πορνογραφία λόγω μιας φωτογραφίας με τους MC5 που τους δείχνει γυμνούς μαζί με μια κοπέλα των Λευκών Πανθήρων και όλα αυτά μαζί με ένα κείμενο σχετικά με την άποψη της ομάδας για ελεύθερο σεξ στους δρόμους και τις πλατείες των πόλεων.Τον επόμενο μήνα συλλαμβάνουν και τον Sinclair με την κατηγορία της κατοχής μαριχουάνα και του ρίχνουν σχεδόν δέκα χρόνια φυλακής!!!!Η παράλογη κατηγορία προκάλεσε μεγάλη οργή με τον ίδιο τον John Lennon να πράττει καμπάνιες και μάλιστα να συνθέτει ένα τραγούδι διαμαρτυρίας.Το 1970 έπιασαν και τον Lawrence Plamondon γιατί οργάνωνε (και καλά τώρα) σχέδια απελευθέρωσης του συντρόφου του. Το Trans Love δέχθηκε μεγάλες διώξεις και αποδιοργανώθηκε.Έτσι οι MC5 έπρεπε να δουν τι θα κάνουν μετά από όλα αυτά.Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία που θα αφηγηθώ μιαν άλλη φορά.....

Jeff Buckley - Grace (1994)

Ήταν το έτος 1966 όταν γεννήθηκε ο γιος του διάσημου μουσικού Tim Buckley,ο Jeff Buckley.Η σχέση του Tim Buckley με την γυναίκα του και μητέρα του Jeff διακόπηκε όταν οι ίδιοι αποφάσισαν να χωρίσουν.Έτσι ο Jeff μεγάλωσε με τη μητέρα του Mary Guibert ολομόναχος χωρίς την υποστήριξη του πατέρα του,ενός πατέρα που είδε τον γιο μόνο μια φορά σε όλη του την ζωή (όταν το ίδιο του το παιδί είχε γίνει 8 χρονών πια),ενός πατέρα που πέθανε νέος από υπερβολική δόση ναρκωτικών.Έτσι ο μικρός μεγαλώνοντας άρχισε να αναπτύσει μια ακατανίκητη έλξη για την μουσική (σαν τον πατέρα του).Πράγμα που τον οδήγησε στο Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Λος Άντζελες όπου παρακολουθούσε μαθήματα κιθάρας.Έπειτα από την αποφοίτηση του μετακόμισε στην Νέα Υόρκη όπου άρχισε να δουλεύει σε διάφορα καφέ και μπαρ σαν τροβαδούρος.Όλο αυτό τράβηξε την προσοχή των υπευθύνων της Columbia οι οποίοι του πρόσφεραν συμβόλαιο.Έτσι με παραγωγό τον Andy Wallace (Nevermind!) ο Jeff Buckley μπήκε στο studio για να ηχογραφήσει τον δίσκο του,το θρυλικό "Grace".Τον δίσκο με τα καλύτερα φωνητικά που κυκλοφόρησε στα 90ς (για εμένα τουλάχιστον).Τι μπορεί να πει κανείς για ένα δίσκο που περιέχει τραγουδάρες σαν τα So real,Grace,Mojo pin και άλλα.Έναν δίσκο που περιέχει διασκευάρες σαν τα Corpus Christi Carol (ένας αγγλικός ύμνος γραμμένος κάπου το 1504),Hallelujah (του Leonard Cohen) και Lilac wine (της Nina Simone).Το ατού του δίσκου όμως είναι τα περίεργα φωνητικά του Jeff,φωνητικά που τέμνουν την ποπ μελωδικότητα με ένα οπερατικό στυλ που θυμίζει τραγουδίστρια της όπερας,με τη μόνη διαφορά του ότι εδώ τραγουδάει άντρας.Όλα αυτά με μια δόση δόση τσιρίδας που φέρνει λίγο στον Robert Plant (ο Jeff λάτρευε τους Led Zeppelin).Παρ' όλα αυτά όμως,η μεγάλη στιγμή του δίσκου έρχεται στο τέλος,πράγμα απίστευτο αν σκεφτεί κανείς τι ακολουθούσε πριν.Η μεγάλη αυτή στιγμή είναι η υπερ-κομματάρα "Dream Brother" η πιο μαύρη και μελαγχολική σύνθεση του άλμπουμ,ένα τραγούδι που κατά την προσωπική μου άποψη στέκεται σε υψηλότερο επίπεδο από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου.Του δίσκου που αδικήθηκε στα 90ς από το αγοραστικό κοινό πουλώντας πολύ λίγες κόπιες σε σχέση με το μέγεθος της ποιότητας του.Όπως και να'χει όμως αυτός έμελλε να'ναι ο τελευταίος δίσκος του Jeff και αυτό γιατί τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του βρέθηκε νεκρός από πνιγμό σε έναν παραπόταμο του Μισσισσιππή.Οι συνθήκες του πνιγμού παραμένουν άγνωστες μέχρι και σήμερα αλλά όπως και να έχει αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Jeff Buckley ήταν μια από τις καλύτερες φωνές που πέρασαν στη δεκαετία του 90.

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 21, 2013 από Captain Harlock

[Dr Paingiver]

Kick Out the Jams

 

Τι λες τώρα.....

[Kabuki]

πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά έχεις κάνει! και για μουσικούς που μου αρέσουν

 

γράψε κι άλλες κριτικές!

[Χάρλοκ]

πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά έχεις κάνει! και για μουσικούς που μου αρέσουν

 

γράψε κι άλλες κριτικές!

Ευχαριστώ Kabuki.Πες μου κάτι,ήσουν ανάμεσα στα κορίτσια που ήταν ερωτευμένα με τον Jeff Buckley χεχεχε!!Είχε κάψει καρδιές αυτός ο άτιμος απ'όσο είχα διαβάσει!!! Επεξεργασία Δεκεμβρίου 20, 2012 από Nirvana (not the band)

[Kabuki]

Ευχαριστώ Kabuki.Πες μου κάτι,ήσουν ανάμεσα στα κορίτσια που ήταν ερωτευμένα με τον Jeff Buckley χεχεχε!!Είχε κάψει καρδιές αυτός ο άτιμος απ'όσο είχα διαβάσει!!!

 

 

ε, μα είναι ωραίος, έχει και φωνάρα!

[Χάρλοκ]

ε, μα είναι ωραίος, έχει και φωνάρα!

ΤΟ 'ΞΕΡΑ !!!!!!!!!!! Επεξεργασία Δεκεμβρίου 20, 2012 από Nirvana (not the band)

[Comic Book Guy]

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο προτιμώ τον πατέρα..σαν μουσικό.. Πολύ όμορφα τα αφιερώματα σου Nirvana!Keep rocking!

[Χάρλοκ]

Να'σαι καλά Comic Book Guy.Άμα θες κάνε και εσύ κριτική σε κάποιον αγαπημένο σου δίσκο (το ίδιο θα ήθελα να κάνουν και οι υπόλοιποι χρήστες) σε αυτό το θρεντ.

[paola]

Μπραβο σου! Πολυ καλο το αφιερωμα σου! Σπανια πια συναντας τοσο νεαρο ατομο να εχει τετοιες μουσικες προτιμησεις!!

[Comic Book Guy]

Είχαμε συζητήσει με τον drunk παλιότερα να κάνουμε κάτι παρόμοιο, να φτιάξουμε δηλαδή ένα χώρο όπου να υπάρχουν συγκεντρωτικά δισκοκριτικές και αφιερώματα για καλλιτέχνες που γουστάρουμε αλλά μας πρόλαβες!Είμαστε τελικά πολλοί στο φόρουμ που αγαπάμε την καλή μουσική (τώρα θα πει κάποιος: γιατί υπάρχει και κακή;ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙΙΙΙΙΙΙ...) και κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτό..

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 24, 2012 από Comic Book Guy

[Χάρλοκ]

Είχαμε συζητήσει με τον drunk παλιότερα να κάνουμε κάτι παρόμοιο, να φτιάξουμε δηλαδή ένα χώρο όπου να υπάρχουν συγκεντρωτικά δισκοκριτικές και αφιερώματα για καλλιτέχνες που μας γουστάρουμε αλλά μας πρόλαβες!Είμαστε τελικά πολλοί στο φόρουμ που αγαπάμε την καλή μουσική (τώρα θα πει κάποιος: γιατί υπάρχει και κακή;ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙΙΙΙΙΙΙ...) και κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτό..

 

Τσέκαρε αυτό.Καταπληκτικό μπλογκ με απίστευτες ποσότητες πληροφορίας για οποιοδήποτε είδος μουσικής!!

 

http://diskoryxeion.blogspot.gr/

[kwtsos]

Πολυ καλη ιδεα ! Ας κανω και γω την πρωτη μου παρουσιαση σε μουσικο cd.

 

The Doors : The Doors

 

Tο The Doors ειναι η πρωτη ολοκληρωμενη δουλεια του ομωνυμου συγκροτηματος με μελη τους Jim Morrison (φωνητικα), Ray Manzarek (πληκτρα) ,Robby Krieger (κιθαρα) και John Densmore (ντραμς). Περιεχει μερικα απο τα καλυτερα και πιο κλασσικα κομματια τους οπως το Break on through (to the other side) , το Light my fire και το The end.

 

Trivia : Ο Ray Manzarek συναντηθηκε μια μερα του 1965 στην Βενετια με τον Morrison , ο τελευταιος του ειπε οτι γραφει κατι στιχακια και ετσι αποφασισαν να κανουν μια μπαντα . Τον πρωτο καιρο οι Doors παιζαν σε μια παμπ εν ονοματι Whiskey a go go , οπου ο Μορισον εμφανιζοταν συχνα μαστουρωμενος με LSD , απο κει απολυθηκαν οταν παιξαν ενα βραδυ το The End και ο Τζιμ προσθεσε μια στροφη με Οιδιποδειο περιεχομενο (αν με πιανετε..) , ειχαν ομως ηδη ενθουσιασει τον ιδρυτη της δισκογραφικης εταιρειας Elektra Records Jac Holtzman ο οποιος τους προτεινε συμβολαιο . Και ετσι βγηκαν τα πρωτα δυο singles , το Break on through (που τοτε δεν ενθουσιασε) και το Light my fire που εκανε μεγαλη επιτυχια , με κομμενο ομως το μεγαλο σολο στα πληκτρα του Manzarek για να ειναι πιο "καταλληλο" για τα ραδιοφωνα. Το 1967 κυκλοφορησε τελικα ολοκληρο το αλμπουμ , οχι ομως στην μορφη που θα ηθελαν οι δημιουργοι λογω της λογοκρισιας . Στο Break on Through ειχε αφαιρεθει το κομματι οπου ο Τζιμ τραγουδαει "she gets high , she gets high ..." (αναφορες στα ναρκωτικα απαγορευοταν) οπως επισης και η περιφημη στροφη του The end. Eπισης λογω τεχνικων προβληματων τα κομματια παιζαν πιο αργα απο οτι ηταν γραμμενα και δεν ακουγονταν σαν δευτερες φωνες ο Ray και ο Βοbby. Τελικα το cd κυκλοφορησε με ολα αυτα τα προβληματα διορθομενα το 2007 σε επετειακη εκδοση για τα 40 χρονια απο την κυκλοφορια του. Επισης το The End χρησιμοποιηθηκε ως τραγουδι τιτλων της ταινιας (-αρας) Apocalypse Now .

 

Μουσικα τα κομματια κοινουνται απο γρηγορο rock μεχρι αργο blues (Εnd of the Night) .

Λιστα κομματιων (για την επετειακη εκδοση του 2007):

 

1)Break on Through(to the other side)

2)Soul Kitchen

3)The Crystal Ship

4)Twentieth Century Fox

5)Alabama Song

6)Light My Fire

7)Back Door Man

8)I Looked At You

9)End of The Night

10)Take it as it Comes

11)The End

Bonus Tracks

12)Moonlight Drive(version 1)

13)Moonlight Drive(Version 2)

14)Indian Summer

 

Επισης περιεχεται βιβλιαρακι με πολυ υλικο , φωτογραφιες και τους στιχους.

 

Το συγκεκριμενο cd εχει συναισθηματικη αξια για μενα καθως ηταν το πρωτο cd της συλλογης μου , μαλιστα ειναι και αυτο που εχω ακουσει πιο πολλες φορες. Στην μουσικη kwtsoκλιμακα ενα γεματο 10/10!

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 24, 2012 από kwtsos

[Χάρλοκ]

Η ερμηνεία του Δημήτρη στο "The Crystal Ship" συγκαταλέγεται στις πιο σέξι ερμηνείες στην ιστορία της μουσικής (σύμφωνα πάντα με το προσωπικό μου γούστο).Βαριά,βαθιά φωνή και κάπου στο βάθος ο Δημήτρης να ψελλίζει "Beeeeeeeeeeefoooooooore you slip into unconsciousness,I'd like to have another kiiiiiiiiss" (δικό σας) !!!!!!

 

Γενικά όμως αν και δεν είμαι μεγάλος οπαδός τους,κάποια τραγούδια τους τα λατρεύω,οπότε ας εναποθέσω μια τοπ5 λίστα με κάποια άσματα που προτιμώ απ΄τις Πόρτες.

 

01)

(Αυτοβιογραφικό-Για εμένα)

 

02) The Crystal Ship

(ΓΚΟΘΙΚ!!!)

 

03) Spanish Caravan

(αχχχ αυτή η φλαμένγκο εισαγωγή)

 

04) The End

(χίλιες φορές καλύτερο από το τέλος των Μάγια)

 

05) Yes, The River Knows

(σαν να βγήκε απ'το Soundtrack της ταινίας Casablanca)

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 24, 2012 από Nirvana (not the band)

[Χάρλοκ]

Πατήστε κλικ: http://parisondemand.files.wordpress.com/2011/04/1-jim-morrisons-grave.jpg

[kwtsos]

Δευτερο αλμπουμ για μενα το : Rust In Peace (Megadeth)

 

 

To Rust In Peace (σκουριαστε εν ειρηνη ) κυκλοφορησε το 1990 απο την Capitol Records και θεωρειται απο πολλους (οπως και απο μενα) ο καλυτερος δισκος των Μegadeth. Ο Dave Mustaine αφου, κατα το συνηθειο του , εχει απολυσει το μισο line up του δισκου So Far So Good .. So What? ψαχνει ντραμμερ και κιθαριστα. Στην θεση του ντραμμερ μπαινει ο Νick Menza και τη θεση του κιθαριστα συμπληρωνει ο Marty Friedman . O Mustaine γραφει τη μουσικη και τους στιχους σε σχεδον ολα τα κομματια και τελικα εχουμε εναν υπερτουμπανο δισκο με κομματια οπως το Holy Wars , το Τake No Prisoners , Τοrnado of souls και Rust In Peace. Eκλπηκτικα σολο απο Mustaine και Friedman στα περισσοτερα κομματια και υπαρχουν μονο 1-2 πιο αδυναμα. Aυτος ο δισκος ανηκει στο thrash metal , χωρις να υπαρχει κατι "πιο μαλακο" μεσα οπως θα αρχισουν να βαζουν απο το Countdown to Extinction. Στο εξωφυλλο βλεπουμε την μασκοτ του συγκροτηματος τον Vic να δειχνει εναν εξωγηινο στους G5 της εποχης , στην Αrea 51.

 

Λιστα κομματιων

• Holy Wars...The Punishment Due
  
• Hangar 18
  
• Take no Prisoners
  
• Five Magics
  
• Poison Was The Cure
  
• Lucretia
  
• Tornado of Souls
  
• Dawn Patrol
  
• Rust In Peace...Polaris
  
• Βοnus Tracks στην Remastered version :
  
• My creation
  
• Rust In Peace...Polaris(Demo)
  
• Holy Wars...The Punishment Due(Demo)
  
• Take No Prisoners(Demo)
  

Το δευτερο μισο του Holy Wars..The Punishment Due αφορα τον Punisher , του οποιου φαν ηταν ο Mustaine (πςς ειδατε πως το εφερα και στην κυριως θεματολογια του φορουμ ? ). Οσον αφορα τα bonus κομματια ... ενταξει δεν χανετε και τιποτα αν δεν τα ακουσετε , πολυ μετρια σε σχεση με τα κυριως! Α ξεχασα το line-up :

 

Dave Mustaine (φωνητικα, κιθαρα)

Marty Friedman(κιθαρα)

David Ellefson(μπασο , βοηθητικα φωνητικα)

Nick Menza (ντραμς , βοηθητικα φωνητικα)

 

Στην μουσικη kwtsoκλιμακα 10/10 ! Παω να το ακουσω και να κοπανηθω τωρα

[Χάρλοκ]

Υψηλής Τεχνικής Thrash Metal.Συγκεκριμένα τόσο υψηλή τεχνική,που ένας απλός κιθαρίστας δεν θα μπορούσε να παίξει στην κιθάρα ούτε το εξώφυλλο!!

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 25, 2012 από Nirvana (not the band)

[Comic Book Guy]

Niceeee kwtsos!Πολύ καλά τα αφιερώματα σου, αλλά το συγκεκριμένο το απήλαυσα περισσότερο.

Ίσως επειδή μου θύμησες τα σχολικά μου χρόνια.. Το εξώφυλλο του δίσκου, το είχα σε μπλουζάκι και σε όλο το γυμνάσιο δεν το έβγαλα από πάνω μου.. Μεγάλο κόλλημα οι Megadeth!!!!

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 25, 2012 από Comic Book Guy

[Χάρλοκ]

The Ophelia's Garden: Blood Wedding (1997)

When i was a child,a wounded bird fell in my hands.And before it died whispered to me "Hey buddy your world sucks like HELL"

ΟΙ "Ophelia's Garden" κυκλοφόρησαν αυτόν το δίσκο το "1997" σε μια περίοδο που γκόθικ μετέφραζαν κάποιοι τις Μεταλ μπάντες που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν την επιτυχία των "Paradise Lost" (το καρακιτσαριό των "Crematory" και των "Lacuna Coil" δεν ξεχνιέται εύκολα) οι οποίοι είχαν αρχίσει να ανοίγονται άγρια σε πιο Mainstream ακροατήρια.Τα μέλη της μπάντας εκείνη την περίοδο αποτελούσαν οι Κυριάκος Ηλιού,Πέτρος Τσαλπατούρος,Γιώργος Μπουσούνης,Γιώργο Γκίνης,με την Μαρία Μπατιστάτου των "Ding An Sich" να προσφέρει την βοήθεια της στα δεύτερα φωνητικά.Ο δίσκος απ'την δική μου ερμηνευτική ματιά μοιάζει σαν μια διασταύρωση των "Cocteau Twins" με τους "Dead Can Dance" ενσωματωμένος σε ένα πιο Folk καλούπι!Σήμα κατατεθέν σε όλα τα τραγούδια είναι φωνή του Πέτρου Τσαλπατούρου,μια βαριά,βαθιά εκφραστική φωνή που όσο και αν υπολείπεται σε τεχνική σε σύγκριση με άλλες φωνές,άλλο τόσο κερδίζει την προσοχή του ακροατή με το συναίσθημα που βγάζει.Ακριβώς αυτό δηλαδή!!!Συναίσθημα!!Αυτή είναι η καλύτερη περιγραφή για αυτόν τον δίσκο,για αυτόν τον δίσκο που περιέχει τραγουδάρες σαν τα "Loving Your Wings","The Princess and the Star","Last Dream (for Xavier)" και ένα σωρό άλλα που απλώς περιμένουν τη στιγμή που θα τους δώσετε την προσοχή που απαιτούν ώστε να ξεδιπλώσουν μπροστά σας ιστορίες με πριγκίπισσες,αγγέλους,φαντάσματα και ανεκπλήρωτους έρωτες που χάνονται στη λήθη κάτω από έναστρες νύχτες (σκέτος ποιητής αχχχ!!!).Δίσκος κατάλληλος μόνο για φαντασιόπληκτους,ρομαντικούς βλάκες σαν και εμένα!Οι φυσιολογικοί να μην πλησιάσουν δεν θα βρουν τίποτα που να τους αρέσει!

"I love you more than my life" said the star "so i give you all my light.For the darkness can never scare you again"

http://www.youtube.c...h?v=A-zdjptCjL0

Επεξεργασία Μαρτίου 23, 2013 από Χάρλοκ

[kwtsos]

Μετα τους Megadeth ωρα για Metallica !

 

 

 

Το Ride The Lightning ( φραση που αναφερεται σε εκτελεση μεσω ηλεκτρικης καρεκλας) ειναι το δευτερο album των Metallica , μετα το Kill em All , κυκλοφορησε το 1984 απο την Megaforce και σημερα απο την phonogram. Πολυ καλος thrash metal δισκος με μερικα πολυ χαρακτηριστικα κομματια , προσωπικα τον θεωρω πολυ καλυτερο απο το Master of Puppets που κυκλοφορησαν επειτα. Ειναι ο πρωτος δισκος στον οποιο συμμετεχει γραφοντας μουσικη ο Kirk Hammet , κιθαριστας του συγκροτηματος μετα την αποχωρηση του Dave Mustaine το 1983 και ο τελευταιος δισκος στον οποιο υπαρχουν τραγουδια στην δημιουργια των οποιων εχει συντελεσει ο Mustaine (εδω Ride the Lightning και The Call of Ktulu ). Για μενα ξεχωριζουν τα κομματια Fight Fire with Fire με εξαλο σολακι, Ride the Lightning , Fade to Black , The Call of Ktulu το οποιο ειναι απο τα λιγα instrumental που με πορωνουν τοσο. Βεβαια εχει και μερικα πιο αδυναμα οπως το Escape . Αναλυτικα στον δισκο υπαρχουν τα :

1. Fight Fire with Fire
   
2. Ride the Lightning
   
3. For Whom The Bell Tolls
   
4. Fade to Black
   
5. Trapped Under Ice
   
6. Escape
   
7. Creeping Death
   
8. The Call of Ktulu (εμπνευσμενο απο ομονυμη ιστορια του Lovecraft )
   

Συνολικη διαρκεια δισκου : 47:23 . Line up :

• James Hetfield (κιθαρα και φωνητικα)
  
• Cliff Burton (Μπασο)
  
• Lars Ulrich (Ντραμς)
  
• Κirk Hammet (κιθαρα)
  

Απολαυστικος δισκος , ανετα ενα 9/10 στην μουσικη kwtsoκλιμακα

Επεξεργασία Ιανουαρίου 5, 2013 από kwtsos

[Χάρλοκ]

Έχω φτιάξει άλμπουμ με εικόνες από εξώφυλλα δίσκων.Τσεκάρετε αν θέλετε!!!!

 

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?app=gallery&album=338

[Χάρλοκ]

The Sonics - Here Are The Sonics (1965)

Δεκαετία του 60.Η δεκαετία του σερφ ροκ και των χίπιδων.Η δεκαετία που ο όρος Long Play (LP) Record είχε γίνει ανάρπαστος ανάμεσα στους μουσικόφιλους οι οποίοι εξαιτίας των "The Beatles" αγόραζαν πια ολόκληρους δίσκους και όχι απλά singles.Η δεκαετία που το "Rock and roll"έγινε σκέτο "Rock".Κάπου σε αυτόν τον νέο κόσμο υπήρχε ένα συγκρότημα το οποίο συνδύαζε το "R&B" με το "Rock and roll" των 50ς,παιγμένα όμως με μια πρωτοφανή σκληρότητα.Η ιστορία ξεκινάει το "1965" στα "Audio Recordin studios" στο "Seattle" όπου οι "The Sonics" με παραγωγό τον Kearney Barton,ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο το "Here Are The Sonics".Όπου με ελάχιστο εξοπλισμό (τα ντραμς ηχογραφήθηκαν με ένα μικρόφωνο μόνο) και πολλές διασκευές,καταθέτουν έναν ατόφιο Hard Rock/Protopunk δίσκο που τάραξε τα νερά της τότε εποχής.Μα είναι δυνατόν ένας τόσο σκληρός δίσκος να βγήκε το 1965.Και όμως!!

 

http://www.youtube.c...d&v=bMtk5Lor_0E

 

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 15, 2013 από Captain Harlock

[Χάρλοκ]

Lamented Souls - The Origins of Misery (2004)

Τι γίνεται όταν μερικοί BlackMetal μουσικοί θέλουν να παίξουν Doom.Αυτό που έγινε σε αυτήν την περίπτωση είναι οι Lamented Souls.Οι Lamented Souls λοιπόν πρέπει να'ναι η πιο τεμπέλικη μπάντα στον κόσμο έχουν ηχογραφήσει μόλις δυο Demo το 1992 και το 1995 και ένα Single το 2003.Φαντάσου δηλαδή!Ευτυχώς για τους ανθρώπους που ήθελαν περισσότερη μουσική από δαύτους,οι Lamented Souls κυκλοφορούν το 2004 τούτη την συλλογή που περιέχει Demos και ακυκλοφόρητα τραγούδια που δεν είχαν βρει την θέση τους σε μια επίσημη κυκλοφορία πιο πριν.Λόγω αυτού του γεγονότος,δηλαδή το ότι το άλμπουμ είναι μια συλλογή με πράγματα ηχογραφημένα σε διαφορετικές περιόδους έχει ως αποτέλεσμα η παραγωγή να είναι διαφορετική στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου.Έτσι σε κάποια τραγούδια η παραγωγή είναι δυναμική και καθαρή ενώ σε άλλα θορυβώδεις και κακή (δηλαδή καλή).Το ύφος του άλμπουμ κυμαίνετε ξακάθαρα στο χώρο του Doom Metal χωρίς βέβαια να απαρνιέται το Hard Rock το οποίο συμπληρώνει αυτό το έργο.Αν λοιπόν είστε οπαδοί των πρώιμων έργων των Candlemass,των Black Sabbath επί εποχής Dio και των Danzig,εδώ πιστεύω θα βρείτε την υγειά σας!Αυτά!!

Επεξεργασία Μαρτίου 23, 2013 από Χάρλοκ

[Χάρλοκ]

Μερικοί punk/hardcore δίσκοι συν ένα garage

 

Sex Pistols - Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols (1977)

Όσο και αν αντιπαθώ κάργα αυτήν την μπάντα για την ανοησία που την έδερνε,για τους χλευασμούς απέναντι σε άλλα είδη μουσικής (αν και το Proggresive έτσι όπως είχε καταλήξει εκείνη την εποχή το ήθελε το μπινελίκι του),για τις προβοκατόρικες ανοησίες,για το γεγονός ότι το έπαιζαν αυθεντικοί και μιλούσαν για κοινωνικά προβλήματα ενώ στην πραγματικότητα ήταν πιόνι του δαιμόνιου μάνατζερ και σχεδιαστή μόδας Malcolm McLaren που τους κατεύθυνε όπως ο ίδιος ήθελε.Όσο και αν τα πιστεύω όλα αυτά, άλλο τόσο πιστεύω ότι το Never Mind The Bollocks είναι "και εγαμώ τους δισκαρέοντες" που κάθε πανκης και μη ,θα πρέπει να έχει ακούσει πριν τινάξει τα πέταλα και αποδημήσει εις τόπον χλοερόν και άγνωστον.Τραγούδια σαν τα Holidays in the Sun,"Problems","No Feelings" δεν μπορεί να τα γράψει κάθε ποκοπίκος που έπιασε κιθάρα και νομίζει ότι έπιασε τον θεό του Rock & Roll απ'τα αρχ!δια.Εξάλλου κάθε δίσκος είναι το παιδί ενός μουσικού και ο μουσικός ο πατέρας του,εσύ λοιπόν μεγάλε/η με ποιον θα βγεις ραντεβού,με τον πατέρα η με την κόρη (γιο για τα κορίτσια).Μπορώ να φανταστώ ήδη την απάντηση οπότε βάλε το άλμπουμ και ούρλιαξε μες στο σπίτι σαν μην υπάρχει αύριο.

https://www.youtube.com/watch?v=g4PUF9xPHx8

 

The Clash Album (1977)

Τι περισσότερα να πει κανείς γι'αυτό το άλμπουμ που να μην το έχει κάποιος άλλος.Η σύλληψη του άλμπουμ έγινε στο 18όροφο ενός κτηρίου σε ένα διαμέρισμα που ενοικιαζόταν από την γιαγιά του Mick Jones.Το πρώτο άλμπουμ των The Clash είναι ένα άλμπουμ που φτάνει τις Garage επιρροές των μελών του σε ένα επίπεδο που δεν είχε ακουστεί ξανά μέχρι τότε.Καθιστώντας τους προπάτορες μαζί με άλλους της Punk Rock μουσικής,που εκείνη την περίοδο έκανε το μεγάλο μπαμ στα σαλόνια της παγκόσμιας μουσικής.Και είναι τα Janie Jones,γραμμένο για μια τραγουδίστρια που είχε εμπλακεί σε σεξουαλικά σκάνδαλο με στελέχη του "BBC RADIO ONE","I'm So Bored with the USA"  με την ρεφρενάρα,το "Remote Control",το "London's Burning" με τα τρομερά Backing Vocals πίσω από το ρεφρέν,το "White Riot" που παραλίγο να τους κολλήσει την ρετσινιά των φασιστών,πράγμα τελείως άδικο μιας και η μπάντα δεν είχε σε τίποτα να κάνει με αυτά.Εξάλλου ο καθένας ερμηνεύει με τον τρόπο του οτιδήποτε θέλει.Θα φτάσω όμως να πω όλα τα κομμάτια του άλμπουμ ένα προς ένα και αυτό δεν έχει νόημα.Πρέπει να πατήσεις το Play για να καταλάβεις.Και αν δεν σε ικανοποιήσει αυτή η εκδοχή του άλμπουμ,υπάρχει η αμερικάνικη εκδοχή (U.S version) με προηγούμενα singles τους μέσα στο άλμπουμ.Περιλαμβάνει τα Clash City Rockers,(White Man) In Hammersmith Palais,Jail Guitar Doors,Complete Control,I Fought the Law αφαιρώντας όμως άλλα από την αυθεντική έκδοση.Δίσκος ποίημα για όλους τους The Clash City Rockers εκεί έξω!

 

Cro-Mags - The Age of Quarrel (1986)

To "The Age of Quarrel" είναι το πρώτο άλμπουμ των New York hardcorάδων Cro-Mags,που κυκλοφόρησε από μια εταιρεία που εξιδανικευόταν στη Hip Hop μουσική.Με μέλος έναν απίστευτα εκφραστικό τραγουδιστή τον "John Joseph"(ακούστε πως φτύνει τις λέξεις στα τραγούδια),έναν μπασίστα που έπαιζε μπάσο σαν να επρόκειτο για Drums τον Harley Flanagan,έναν κιθαρίστα που κεντούσε  τον Parris Mayhew και τον Mackie στα τύμπανα.Το άλμπουμ είναι ένα ξεκάθαρα Hardcore album,παρά αυτήν την λεπτομέρεια όμως υπάρχουν μέσα σε αυτό τραγούδια που έχουν Metal επιρροές,σαν τα "Malfunction", "Seekers of the Truth", "Life of My Own.Μάλιστα όλα αυτά σε εποχές που το Crossover ανάμεσα σε punks/hardcorάδες και Metalheads ήταν κάτι το περίεργο και τελείως εξωγήινο.Το Age of Quarel έχει την ευλογία να ξεκινά με μία από τις πιο τρομερές εισαγωγές που έχουν ακουστεί ποτέ σε αυτό το είδος της μουσικής και μιλάω φυσικά για την εισαγωγή του τρομερού "We Gotta Know".Το κυρίαρχο στοιχείο όμως εδώ μέσα είναι τα ρεφρέν και μιλάμε για ρεφρέν που εκπέμπουν δύναμη και ένα επικό στοιχείο μέσα του.Και γιατί όχι,epic εξάλλου δεν είναι μόνο τα σπαθιά και τα γούνινα σώβρακα.Τα "Don't Tread On Me","Hard Times","Signs of the Times" συνηγορούν υπέρ αυτού που λέω.Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτός ο δίσκος στέκεται πιο πάνω από κάθε άλμπουμ μπάντας από την Νέα Υόρκη.Είναι το άλμπουμ που στους στίχους του,φέρει την πιο ειλικρινή αλήθεια για την ζωή και το άτομο.Μια αλήθεια που κανείς άλλος μουσικός δεν μπόρεσε η δεν ήθελε να δείξει.Και αυτή η αλήθεια είναι η εξής:"ΉΡΘΕΣ ΣΕ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΆ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΊΠΟΤΑ ΠΑΡΆ ΜΌΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ".

 

Discharge - Why? (1981)

Οι Discharge σχηματίστηκαν το "1977" από τους Terry "Tezz" Roberts και Roy "Rainy" Wainwright.Ξεκίνησαν παίζοντας τυπικό πανκ σαν αυτό που ακουγόταν εκείνη την περίοδο στα χνάρια των sex pistlols και The clash,για να φτάσουν τον ήχο τους σε ένα διαφορετικό επίπεδο πιο σκληρό πιο ακραίο θέτοντας τους Discharge σαν προπάτορες ενός νέου μουσικού ιδιώματος του Hardcore Punk.Οι Discharge έπαιζαν πιο γρήγορα,πιο σκληρά και είχαν πιο ακραία αισθητική από κάθε συγκρότημα που ήταν ενεργό εκείνη την εποχή στην Βρετανία.Κατηγορήθηκαν μάλιστα ότι έπαιζαν θόρυβο και ότι τα κομμάτια τους δεν είχαν ίχνος μουσικότητας πάνω τους με την μπάντα να μην διαφωνεί καθόλου, - δεν παίζουμε μουσική,έλεγαν,  - παίζουμε θόρυβο.Αυτό μπορεί να φανεί στις κομματάρες της μπάντας σε αυτόν το δίσκο.Απ'το Visions of War","Does This System Work?","A Look At Tomorrow" με τα ουρλιαχτά του Cal που μοιάζουν σαν πολιτικοί λόγοι και έχουν ξεχωριστό ρόλο και δρουν σαν ένα αυτόνομο μουσικό όργανο.Και οι κομματάρες συνεχίζονται με το "Why" με την εθιστική επανάληψη της ομώνυμης λέξης στο ρεφρέν,"Maimed and Slaughtered","Mania For Conquest" με το "Ain't No Feeble Bastard" με τη θεϊκή εισαγωγή με το μπάσο.Και συνεχίζει με τα "Is This To Be?","Massacre of Innocence (Air Attack)" και λήγει με μια διαφορετική εκτέλεση του "Why?".Πραγματικά ένας υπέροχος δίσκος.

 

The Last Drive - Underworld Shakedown (1986)

Ήταν μια χρονιά του "1986" όταν οι "The Last Drive"  μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν το

πρώτο τους LP.Πιο πριν είχαν ήδη κυκλοφορήσει ένα  EP ("Midnight Hop" 1985) το οποίο κυμαίνονταν κυρίως σε ένα πιο psychobilly ύφος με ελάχιστα Garage στοιχεία.Στο δεύτερο άλμπουμ φανερώνουν πλήρως την αγάπη τους για το Garage  και το Surf Rock των 60s χωρίς βέβαια να απαρνιούνται τα psychobilly στοιχεία.Εξάλλου οι The Cramps αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες επιρροές τους.Ο Dick Dale,οι Human Expression,οι 13th Floors Elevators,οι The Lively Ones συμβιώνουν αρμονικά μαζί με το αλλά James Dean/Rebell without a cause πνεύμα μέσα σε αυτό τον δίσκο,που δεν βγήκε από παρέα Αμερικάνων αλλά από πιτσιρίκια που έμεναν σε μια άλλη χώρα (Ελλάδα),σε μια πόλη (Αθήνα) που κανείς στο εξωτερικό δεν θα φανταζόταν ότι μπορεί να παράγει τέτοιου είδους μουσική.Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι "The Last Drive" δεν θύμιζαν με τίποτα Ελληνική μπάντα.Χωρίς βέβαια να αποτελεί κάποιου είδους "καρφί" η δήλωση μου αυτή για κάποιο μέρος της Ελληνικής σκηνής των 80s.

Ο δίσκος ξεκινά με το "Me 'N My Wings" ένα surf Instrumental.Επειτα πριν καλά καλά ξεκινήσει το άλμπουμ,κορυφώνεται με το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ "Valley Of Death" μια Garage μπαλαντάρα που δείχνει,όσο λίγα τραγούδια έχουν δείξει,το συναίσθημα του να ζεις σε μια γκρίζα πόλη που τη στοιχειώνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος της και που μαζί στοιχειώνει και εσένα που με διαβάζεις αυτήν την στιγμή.Γιατί μια μεγαλούπολη όσο και αν μέσα τις έχει τις αναμνήσεις που έζησες σε αυτήν άλλο τόσο σου τρώει τις σάρκες.Κάτι τέτοιο είχε πει κάποτε ο Αλέξης Καλοφωλιάς,μπασίστας και τραγουδιστής των The Last Drive.Σειρά παίρνει ένα επαναηχογραφημένο τραγούδι απ'το προηγούμενο EP της μπάντας το Poison. αν και χάνει λίγο σε σύγκριση με την πρώτη εκδοχή.Μετά ακολουθεί διασκευή σε ένα διάσημο surf και ελληνικό λαϊκό τραγούδι,την Misrilou.Αυτό το τραγούδι από τα ρεμπετάδικα του πρώτου μισού του 20αιώνα στην Ελλάδα,έφτασε στα αφτιά του Dick Dale που το διασκεύασε μετατρέποντας το σε σύμβολο του Surf Rock.Και συνεχίζουμε με το "This Fire Inside".Στο τέλος του τραγουδιού ακολουθεί μία από τις πιο απίστευτες που έχουν ακουστεί ποτέ.Κανείς μα κανείς δεν θα κατανοήσει με το πρώτο άκουσμα ότι η διασκευή αυτή επρόκειτο για το διάσημο τραγούδι των  Rodgers και Hart,το διάσημο Blue Moon.Μετά έχουμε δυο ακόμα τραγούδια (Sidewalk Stroll,The Shade Of Fever) και άλλες δυο διασκευές σε Garage Rock Μπάντες (The Human Expression - Every Night,Larry And The Blue Notes - The Night Of The Phantom ).Το τέλος του δίσκου μας βρίσκει με το Repulsion,ένα ταιριαστό κλείσιμο που ρίχνει την αυλαία για το πρώτο LP των The Last Drive.

Επεξεργασία Ιουνίου 2, 2013 από Χάρλοκ

[Hellboy]

Αμαν! Δεν είχα δει οτι είχες κάνει αναφορά στους Lamented Souls! Περιττό να πω οτι είναι απο τις μπάντες που προσκηνώ καθώς συμμετέχει και γράφει ένας απο τους αγαπημένους μου τραγουδιστές, ο Simen Hestaens που μπορεί να τον ξέρεται και απο το όνομα Ics Vortex που χρησιμοποιεί συχνά! Φωνάρα μέγιστη και τρομερός συνθέτης! Έχει συμμετάσχει σε κάποια δισκάκια απο Dimmu Borgir αλλά για μένα το καλύτερο που έχει κάνει είναι η συμμετοχή του στους καταπληκτικούς Arcturus  , με έναν δίσκο που ακούω άνετα στο repeat