Αναζήτηση στην Κοινότητα

Τα τελευταία χρόνια διάβαζα σχόλια σε Αγγλικά φόρουμ για τη σειρά Charley ‘s War, το πόσο ξεχωριστή είναι και τους πολυτελείς τόμους της επανέκδόσης από την Αγγλική εταιρεία Titan. Οπότε κάποια στιγμή πήρα το ρίσκο και αγόρασα τον πρώτο τόμο και όχι απλώς δεν το μετάνιωσα, αλλά συνειδητοποίησα πως πρόκειται για το καλύτερο πολεμικό κόμικ που υπάρχει. Battle τεύχος 200 Πέραν του ότι διαδραματιζόταν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, δεν γνώριζα απολύτως τίποτα άλλο για αυτή τη σειρά. Είχα διαβάσει πως ξεκίνησε στο τεύχος 200 του περιοδικού Battle, και πως σεναριογράφος ήταν ο Pat Mills (δημιουργός μεταξύ άλλων των χαρακτήρων Slaine, Nemesis the Warlock, ABC Warriors κλπ. στο 2000AD, αλλά και συν-δημιουργός των περιοδικών Battle, Action, 2000AD) και σκιτσογράφος ο Joe Colquhoun (γνωστός στο Ελληνικό κοινό ως ο αρχικός σκιτσογράφος του Johnny Red, ενώ ήταν επίσης και ο πρώτος σκιτσογράφος του Roy of the Rovers το 1954 και για τα πρώτα 6 χρόνια του γνωστού σε όλους μας χαρακτήρα). Το εξώφυλλο του 1ου τόμου Εδώ υπάρχει κάτι περίεργο όσον αφορά τη μη έκδοσή του Charley ‘s War στα Ελληνικά. Το Αγόρι είχε το δικαίωμα να μεταφράσει τις ιστορίες του Battle στην Ελλάδα, πράγμα που έκανε με τις υπόλοιπες ιστορίες του περιοδικού (Johnny Red, El Mestizo, Rat Pack, Major Easy κλπ). Για ποιο λόγο λοιπόν επέλεξε να μη δημοσιεύσει την καλύτερη ιστορία αυτού του περιοδικού, ειδικά όταν λόγω του μεγάλου της εύρους (κοντά 600-700 σελίδες, δεν ξέρω τον ακριβή αριθμό) θα μπορούσε να είχε υλικό για εκατοντάδες τεύχη, ακόμα και για την «αδερφική» έκδοση Τρουένο; Μήπως επειδή οι Γερμανοί δεν παρουσιάζονταν ως δαίμονες και μοχθηροί υπάνθρωποι όπως ήταν το στάνταρ της ψυχροπολεμικής περιόδου των late ‘70s-early ‘80s; Μήπως επειδή οι χαρακτήρες της σειράς δεν ήταν ηρωικοί τύποι με θεληματικά πηγούνια αλλά φτωχοδιάβολοι που προσπαθούσαν απλώς να επιβιώσουν μέσα σε μια παρανοϊκή κατάσταση; Μήπως επειδή ήταν έκδηλο σε κάθε περίπτωση πως ο πραγματικός εχθρός δεν βρισκόταν απέναντι, αλλά μέσα στο ίδιο στρατόπεδο; Ο Charley κατατάσσεται στο στρατό Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Charley Bourne, ένας 16άχρονος Λονδρέζος με στοιχειώδη σχολική εκπαίδευση αλλά με την πεποίθηση να κάνει πάντα το σωστό. Με το απλό μυαλό του και νοιώθοντας την ανάγκη να κάνει το καθήκον του “για το Βασιλιά και την πατρίδα” κατατάσσεται στρατιώτης λέγοντας ψέματα πως είναι ενήλικος. Πέφτοντας "στα βαθιά" με το καλημέρα Αμέσως μετά τη βασική εκπαίδευση τον στέλνουν στη Γαλλία και στο Somme, όπου διεξάγονται οι μάχες εναντίον των Γερμανών. Αμέσως η κόλαση των χαρακωμάτων γίνεται μέρος της καθημερινότητας του Charley όπως και των άλλων στρατιωτών. Οι "ποντικαράδες" δεν γνωρίζουν τι εστί χαρακώματα στο Somme Εκτός των άθλιων συνθηκών διαβίωσης και μάχης, οι στρατιώτες έχουν να αντιμετωπίσουν και την κάκιστη (έως ανύπαρκτη) πολεμική τακτική. Οι στρατηγοί έχουν μαύρα μεσάνυχτα από τα πραγματικά αποτελέσματα των εχθροπραξιών και σχεδιάζουν πλάνα επί χάρτου χωρίς να υπολογίζουν αν τα σχέδια τους θα φέρουν τα αποτελέσματα που προσδοκούν. Όμως για αυτούς οι φαντάροι είναι απλώς πιόνια σε μια σκακιέρα, και κάπως έτσι οι νεκροί στρατιώτες αυτού του πολέμου έφτασαν τα 10 εκατομμύρια. Ένας μπουχτισμένος φαντάρος θέλει να ξεφύγει παση θυσία Αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών είναι οι στρατιώτες να σκέφτονται το σοβαρό αυτοτραυματισμό ή ακόμα και την αυτοκτονία για να γλυτώσουν το γι’ αυτούς αναπόφευκτο, και αρκετοί φυσικά να το πραγματοποιούν. Φυσικά αν ο τραυματισμός τους δεν είναι αρκετά σοβαρός δεν στέλνονται στα μετόπισθεν, ενώ αν κριθεί εθελούσιος αντιμετωπίζουν το εκτελεστικό απόσπασμα. Καθημερινές καταστάσεις στο δυτικό μέτωπο Αρκετοί είναι και οι εγκλωβισμοί ή και ενταφιασμοί στα πρόχειρα χαρακώματα, αφού οι συνεχείς βομβαρδισμοί δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, ακόμη και τις υπόγειες κατασκευές. Ο υπολοχαγός Snell διαδραματίζει ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο στο λόχο του Charley Οι ανώτεροι αξιωματικοί ως επί το πλείστον αντιμετωπίζουν τους στρατιώτες ως δούλους, αφού γι’ αυτούς ο πόλεμος δεν είναι λόγος να στερηθούν τις εν ειρήνη συνήθειές τους και το υπηρετικό προσωπικό. Άλλωστε ο σκοπός του Μεγάλου Πολέμου είναι να διατηρηθεί το status quo και η Μεγάλη Βρετανία να εξακολουθήσει να κυριαρχεί στους υπηκόους της, είτε αυτοί βρίσκονται εντός συνόρων είτε εκτός σε Ινδία, Αραβία, Παλαιστίνη, Κύπρο και άλλες περιοχές. Ένας Γερμανός αιχμάλωτος εκτελείται εν ψυχρώ από τον υπολοχαγό Snell Φυσικά ζώντας (επιβιώνοντας μάλλον) χωρίς στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες, οι μαχητές και των δύο πλευρών πολλές φορές δεν συμπεριφέρονταν ως άνθρωποι, σκοτώνοντας ή και βασανίζοντας χάριν αστεϊσμού τους στρατιώτες της άλλης πλευράς (βλέπε και σχετικά πρόσφατα γεγονότα στις φυλακές του Άμπου Γράιμπ και αλλού). Πολεμώντας για την επιβίωση Παρ’ όλο που τα όπλα της εποχής έχουν φτάσει σε βαθμό υψηλής μαζικής θνησιμότητας, οι περισσότερες μάχες γίνονται σώμα με σώμα όπου στο τέλος οι αντίπαλοι φτάνουν να μάχονται με τις ξιφολόγχες. Αυτό είναι κάτι που δεν άλλαξε μέχρι και το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Στα πρόθυρα ενός μαρτυρικού θανάτου Σήμα κατατεθέν του Μεγάλου Πολέμου είναι οι βομβαρδισμοί στα χαρακώματα με βόμβες, αλλά και με χημικά αέρια (όπως mustard gas κλπ). Αν οι εμπλεκόμενοι δεν είχαν μάσκα να φορέσουν, τα αέρια τους επιφύλασσαν φρικτό θάνατο εντός ολίγων λεπτών. Απεγνωσμένη προσπάθεια για να προλάβει τον αποδεκατισμό του λόχου Και όταν οι τρόποι να πεθάνεις στις λάσπες των χαρακωμάτων είναι ποικίλοι, είναι λογικό (sic) να κινδυνεύεις και από φίλια πυρά, τόσο απλών πυροβόλων όπλων όσο και του πυροβολικού του τάγματος. Ήταν άλλωστε μια εποχή που GPS δεν υπήρχαν και οι επικοινωνίες ήταν υποτυπώδεις, οπότε και η πληροφόρηση βασιζόταν σε στρατιώτες που αναλάμβαναν καθήκοντα courier για να δίνουν ακριβείς πληροφορίες για τα καθέκαστα της μάχης. Μια χαρακτηριστική σελίδα του Charley ‘s War ΥΓ. Εννοείται πως το παρόν θέμα και μια ντουζίνα καρεδάκια δεν μπορούν να αποδώσουν την ουσία του συγκεκριμένου βιβλίου, παρά μόνο ως μια πρόγευση για τον αναγνώστη. Οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών δεν μπορούν να αποτυπωθούν από ένα απλό άρθρο, παρά μόνο διαβάζοντας το αριστουργηματικό αυτό κόμικ. Για κάποια έργα σαν κι αυτό γεννήθηκε η 9η τέχνη. Και μην ξεχνάτε, τα παραπάνω συμβάντα αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος του 1ου τόμου της σειράς (από τους 7 που έχουν εκδοθεί μέχρι στιγμής). συνεχίζεται... Aκομα απο τον Pat Mills : REQUIEM ΙΠΠΟΤΗΣ ΒΑΜΠΙΡ JUDGE DREDD THE COMPLETE CASE FILES ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΜΕΛΑΝΙΚΟΥΣ ΑΓΟΡΙ( δημοσιευθηκαν ιστοριες του)

2100, η Mega-City One καταστρέφεται από υπερπληθυσμό, φτώχεια και δυστυχία. Με κάθε έναν από τα 400 εκατομμύρια πολίτες να είναι ένας πιθανός εγκληματίας, η τάξη διατηρείται από μελλοντικούς νομοθέτες, που είναι γνωστοί ως Δικαστές που έχουν την εξουσία να ενεργούν ως δικαστές και εκτελεστές. Ο πιο σκληρός απ' όλους, είναι ο Δικαστής Dredd - αυτός είναι ο Νόμος! Μια θανατηφόρα πανούκλα που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια ενός βάρβαρου πολέμου, γνωστός και ως "Μεγάλος Πόλεμος Μικροβίων" έχει φτάσει στη φουτουριστική μητρόπολη της Mega-City Two, που βρίσκεται στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ. Επιφορτισμένος με την παροχή εμβολίου διάσωσης στους πολίτες της πόλης που εκτέθηκε στην ασθένεια, ο Δικαστής Dredd και ένα μικρό πλήρωμα Δικαστών, ανδροειδών και ο μοτοσικλετιστής, Spikes Harvey Rotten, πρέπει να ταξιδέψουν χιλιάδες μίλια κατά μήκος των ραδιενεργών ερημιών που είναι γνωστές ως... "Καταραμένη Γη". Πρόκειται για ένα σχεδόν αδύνατο ταξίδι, μεταλλαγμένοι γεμάτοι μίσος, καταστροφικά τέρατα και τρελά ρομπότ πολέμου, κατοικούν στην καταχθόνια έκταση του εδάφους. Πολλοί άνδρες προσπάθησαν να την διασχίσουν και οι περισσότεροι απέτυχαν. Αλλά οι δικαστές είναι κάτι περισσότερο από κανονικοί άνδρες και ο Δικαστής Dredd είναι ο καλύτερος Δικαστής που υπάρχει! Το Cursed Earth Saga συγκεντρώνει μέσα σε 164 σελίδες, σχεδόν* όλα τα κεφάλαια, μιας εκ των πρώτων περιπετειών του Judge Dredd που δημοσιευθήκαν στο βρετανικό περιοδικό 2000AD (#61-85) το 1978, σε σενάριο των Pat Mills και John Wagner, ενώ τα σχέδια έχουν κάνει οι Brian Bolland και Mick McMahon.

Χαρη σε tweet ενος κριτικου κινηματογραφου ανακαλυψα οτι το Accident Man βασιζεται σε στριπακια των Pat Mills και Tony Skinner που πρωτοδημοσιευτηκαν στο βρετανικο Toxic! στις αρχες των '90ς. Προκειται για τη νεα ταινια του wannabe Jason Statham, Scott Adkins. Στο καστ περιλαμβανονται και αλλα γνωστα ονοματα οπως αυτα των Ray Stevenson και Michael Jai White. Το θετικο ειναι οτι ακουγονται καλα πραματα, οποτε οσοι ειστε action junkies ριξτε μια ματια (κυκλοφορησε ηδη στα γνωστα μερη) Βρετανικη ταινια... απο το trailer φερνει λιγο στις δημιουργιες του Guy Ritchie.. Πληροφοριες για την συγκεντρωτικη εκδοση της Titan Comics rotten tomatoes / wiki πηγη [imdb=tt6237612]

"ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ" ήταν αλλη μία ιστορία - κόμικ μυστηρίου, αγγλικής προέλευσης, η οποία δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό MISTY με τον τίτλο "MOONCHILD" στα τεύχη από 1 ως 13. Σεναριογράφος ήταν ο Pat Mills και σχεδιαστής ο John Armstrong. . Πρόκειται για την ιστορία ενός κοριτσιού με τηλεκινητικές ικανότητες, χάρισμα το οποίο κληρονόμησε από τη γιαγιά της. Η μητέρα του κοριτσιού όμως ζηλεύει επειδή η ίδια δεν διαθέτει τηλεκινητικές δυνάμεις και απαγορεύει και στην κόρη της να τις χρησιμοποιεί. Την ιστορία την βρήκα στο τεύχος 480 της ΜΑΝΙΝΑΣ, δυστυχώς δεν γνωρίζω από ποιο τεύχος ξεκίνησε. Βρήκα όμως όλη την ιστορία στην ιστοσελίδα του περιοδικού MISTY. Η ιστορία από το τεύχος 480 της ΜΑΝΙΝΑΣ, ημερ/νια τεύχους: 1 Σεπτ. 1981 H αρχή της ιστορίας από τo site του περιοδικού MISTY. Το απόσπασμα του τεύχους 480 της ΜΑΝΙΝΑΣ επίσης από το site του περιοδ. MISTY. Πηγές: Misty Wikipedia Patt Mills - Wordpress

Η λογοτεχνική εφημερίδα έκανε ένα αφιέρωμα στα 100 χρόνια από την έναρξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου και τα κόμικς δεν μπορούσαν να λείπουν.

Η ΣHΡΑΓΓΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ Στις 5 Ιουλίου 1980 στο τεύχος 167 του βρετανικού περιοδικού κόμικ 2000AD ξεκινάει μια νέα σειρά κόμικ με τον τίτλο Comic Rock που σκοπό είχε να δημοσιεύει αυτοτελείς ιστορίες κόμικ που είχαν πηγή έμπνευσης δημοφιλή ροκ τραγούδια. Αν και τελικά η σειρά δε συνεχίστηκε, η πρώτη ιστορία που δημοσιεύτηκε ήταν βασισμένη στο κομμάτι “Going Underground” των “The Jam”, και είχε τον τίτλο “Terror Tube”. Συγγραφέας της ιστορίας αυτής ήταν ο Pat Mills και σχεδιαστής ο Kevin O’Neill. Στην ιστορία αυτή πρωταγωνιστές είναι ο Τορκουεμάντα, αρχηγός της αστυνομίας της σύραγγας, και ο Νέμεσις, αρχηγός της οργάνωσης Κρέντο (Credo) που θέλει να ανατρέψει το τυραννικό καθεστώς. Τα περιστατικά διαδραματίζονται στην Τερμιτούπολη (Termight), την πρωτεύουσα μιας γαλαξιακής αυτοκρατορίας, στην οποία η επιφάνεια είναι έρημη εξαιτίας ενός πυρηνικού πολέμου, oπότε όλα κινούνται υπογείως. Το όνομα του Τορκουεμάντα προέρχεται από τον ισπανό ιεροεξεταστή Tomas de Torquemada, καθιστώντας σαφές απ’ την αρχή ποιος είναι ο “κακός” της υπόθεσης. Στη χώρα μας η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε στο Βαβούρα Α΄ # 26 την 1η Ιουλίου 1982 και μεταφράστηκε ως “Η Σήραγγα του Τρόμου”. Αν και η ιστορία είναι 6σέλιδη, στο Βαβούρα έχει προστεθεί μία σελίδα ακόμα που προφανώς είναι παρμένη από κάποια συνέχειά της. ΚΑΛΩΔΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ Παρόλο που η σειρά Comic Rock δε συνεχίστηκε, οι δημιουργοί έφτιαξαν μία ακόμα ιστορία ως συνέχεια του Terror Tube. Χωριζόταν σε δύο μέρη και είχε τον τίτλο Killer Watt (Καλώδιο Θανάτου). Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βαβούρα Α΄ # 28 την 1η Αυγούστου 1982. ΝΕΜΕΣΙΣ Και επειδή και αυτή η ιστορία αποδείχτηκε αρκετά δημοφιλής, οι δύο καλλιτέχνες προχώρησαν στη δημιουργία ολόκληρης σειράς με τον τίτλο Nemesis the Warlock που δημοσιευόταν κάθε εβδομάδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εμπλουτιστεί το περιβάλλον της σειράς με νέους χαρακτήρες αλλά και να υπάρξουν κάποιες διευκρινήσεις όπως ότι στην πραγματικότητα τα γεγονότα διαδραματίζονται στη Γη και ότι ο Torquemada έγινε ο Grand Master της Termight με μοναδικό του στόχο την εξάλειψη κάθε εξωγήινης φυλής. Επίσης μας αποκαλύπτεται ότι ο Nemesis που προσπαθεί να ρίξει τον Torquemada από την ηγεσία είναι ένας δαιμονικός εξωγήινος της φυλής των Warlock. Αν και συγγραφέας της σειράς έμεινε σταθερά ο Pat Mills, στο σχέδιο πέρασαν αρκετοί δημιουργοί όπως οι Jesus Redondo, Bryan Talbot, Tony Luke, John Hicklenton, David Roach, Clint Langley και Henry Flint. Διήρκησε ως τον Δεκέμβριο του 1999. Αν και το Βαβούρα δε συνήθιζε να δημοσιεύει ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, οι συγκεκριμένες ήταν αρκετά σαρκαστικές και μάλλον κάπως έτσι συμπεριλήφθησαν στην ύλη. Ή ίσως να φταίει ότι ως τα τεύχη 26 και 28 το Βαβούρα ήταν ακόμα αρκετά “φρέσκο” και προσπαθούσε να βρει το δρόμο του. Πάντως δε νομίζω ότι δημοσιεύτηκε σε επόμενο τεύχος κάποιο επεισόδιο της σειράς Nemesis the Warlock. Ιστορίες με τον τίτλο Νέμεσις δημοσιεύτηκαν το 1989 και στο περιοδικό Αγόρι Γ’ Περιόδου. Σίγουρα στα τεύχη 134 - 137 όπως επισημαίνει ο x_for_xepeta, με το τεύχος 134 να το αναφέρει και στο εξώφυλλο. Πηγές: Wikipedia TVtropes