Search the Community

Στο μετρό του Συντάγματος θα εκτεθούν οι σημαντικότερες γελοιογραφίες της μεταπολίτευσης. Ο σκιτσογράφος Σπύρος Ορνεράκης είχε πει πως δεν μπορείς να κάνεις χιούμορ χαϊδεύοντας αυτόν που σατιρίζεις και ίσως αυτός να είναι ένας εύστοχος ορισμός για το τι καθιστά μια γελοιογραφία πολιτική. Έχουν περάσει 50 χρόνια από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών και την άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974, που σηματοδότησε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τα γεμάτα εσωστρέφεια και φόβο χρόνια της επταετίας έβαλαν τον Τύπο στον γύψο και μαζί του και τους γελοιογράφους. Την πτώση της χούντας ακολούθησε η άνθηση του κλάδου. Ήταν πλέον η περίοδος κατά την οποία γελοιογραφίες-ντοκουμέντα σχολίαζαν με τρόπο καυστικό και διασκεδαστικό τα θέματα της επικαιρότητας. Μια ολόκληρη εποχή Αυτή η εποχή έρχεται και πάλι στο φως μέσα από την έκθεση γελοιογραφίας με τίτλο «Η μεταπολίτευση των γελοιογράφων» η οποία διοργανώνεται από τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων και φιλοξενείται στο μετρό Συντάγματος από τις 14 έως τις 19 Οκτωβρίου. Ο John Antono (Γιάννης Αντωνόπουλος) και ο Σπύρος Δερβενιώτης, επιμελητές της έκθεσης στην οποία συμμετέχουν 67 σκιτσογράφοι με πάνω από 400 γελοιογραφίες, ανθολόγησαν 422 σκίτσα από μια πραγματικά ογκώδη παραγωγή μισού αιώνα πυκνής Ιστορίας και της γελοιογραφικής καταγραφής της. Μιλήσαμε με τον σκιτσογράφο και ιστορικό τέχνης John Antono ο οποίος εξηγεί πως ο ρόλος της γελοιογραφίας στα χρόνια της μεταπολίτευσης αποτελεί σταθμό για τη δημοκρατία. «Η πορεία της γελοιογραφίας ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Η εποχή όμως που πραγματικά θριάμβευσε υπήρξε η μεταπολίτευση. Εκείνα τα χρόνια λειτούργησαν ως καταλύτης για τους σκιτσογράφους που η δουλειά τους είχε υποστεί λογοκρισία εξαιτίας της χούντας» είπε. Ο John Antono υποστηρίζει πως η γελοιογραφία είναι ένα είδος που συνδέεται αναπόσπαστα με την ελευθερία του Τύπου και γι’ αυτό δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε συνθήκες τρόμου και διωγμών. «Αυτή η έκθεση έχει σημασία γιατί αποτελεί απόδειξη για το πώς η ελευθεροτυπία προστατεύει την ίδια τη δημοκρατία» τονίζει. Εμβληματικά σκίτσα Από τις πιο εμβληματικές γελοιογραφίες που θα έχει την ευκαιρία το κοινό να δει πρώτη φορά από κοντά είναι εκείνη του Μητρόπουλου που δημοσιεύτηκε στα «Νέα» τη θλιβερή επέτειο του πραξικοπήματος στις 21 Aπριλίου 1975. Σ’ αυτήν αποτυπώνεται το χέρι της δημοκρατίας να σχηματίζει το σήμα της νίκης και να κρατάει σφιχτά τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον Στυλιανό Παττακό και τους άλλους υπεύθυνους της επταετούς δικτατορίας στην Ελλάδα. Επίσης ιστορικής αξίας είναι το σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη στο οποίο αποτυπώνεται ένα αγοράκι να ουρεί μέσα στο βασιλικό στέμμα. Πρόκειται για το έργο που αποτέλεσε σύμβολο της αντιμοναρχικής καμπάνιας με αφορμή το ελληνικό δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος μεταξύ βασιλευόμενης και αβασίλευτης δημοκρατίας που διεξήχθη στις 8 Δεκεμβρίου 1974 (το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν 69,2% υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας). Μεταξύ των σκίτσων που εκτίθενται είναι και εκείνα των Γιάννη Ιωάννου, Γιάννη Μποσταντζόγλου, Αντώνη Καλαμάρα, Έφης Ξένου, Γιάννη Λογοθέτη (ΛΟΓΟ), Κώστα Βλάχου αλλά και του δικού μας Sakui. Μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης έχει προγραμματιστεί η έκδοση λευκώματος στο οποίο θα συγκεντρωθεί όλο το υλικό και θα διανεμηθεί δωρεάν. Και το σχετικό link...

Στη δημιουργία Μουσείου αφιερωμένου στην πολυγραφότατη ελληνική γελοιογραφία προχωρά η Βουλή των Ελλήνων, στο εμβληματικό κτίριο του πρώην Δημόσιου Καπνεργοστασίου στη Λένορμαν, όπως προανήγγειλε ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, εγκαινιάζοντας την αναδρομική έκθεση γελοιογραφίας «η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων» που φιλοξενείται στο Μετρό Συντάγματος, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση. Όπως σημείωσε ο πρόεδρος της Βουλής, «οι γελοιογράφοι έχουν την ικανότητα να καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα και να τα αποτυπώνουν με την πένα τους. Με δηκτικό, αλλά όχι ονειδιστικό τρόπο. Και σε μια χώρα όπου η σοβαροφάνεια επιπολάζει», συμπληρώνοντας πως «η έκθεση αυτή, αλλά και άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες, είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσουν να ξεπεράσουμε αυτή τη σοβαροφάνεια, που δεν έχει σχέση με τη σοβαρότητα και να καταλάβουμε ότι αυτή η ματιά των πραγμάτων και των προσώπων είναι πολύ πιο αποδοτική, πολύ πιο συμβουλευτική και πολύ πιο κριτική από οποιαδήποτε καταγραφή και από οποιαδήποτε αρθρογραφία». Απευθυνόμενος προς τους πολιτικούς, υπογράμμισε πως «η γελοιογραφία δεν είναι απειλή, δεν είναι κίνδυνος, είναι ευπρόσδεκτη. Γιατί με τέτοια διαπεραστική ματιά, πολλές φορές μας βοηθάει ο γελοιογράφος να καταλάβουμε και τον εαυτό μας και μας χρειάζεται αυτό». Ο πολυβραβευμένος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και με μακρά πορεία στην ελληνική γελοιογραφία Βασίλης Μητρόπουλος, γνωστός ως Bas, πρόσφερε στον Πρόεδρο της Βουλής ένα σκίτσο του με τίτλο «Οι…Οδηγοί της Χώρας από το 1944», που απεικονίζει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο τους Έλληνες Πρωθυπουργούς από την απελευθέρωση και μετά, ξεκινώντας από τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και φτάνοντας μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Την έκθεση διοργανώνει η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, με τη στήριξη της Βουλής των Ελλήνων, του Υπουργείου Πολιτισμού, του ΟΠΑΝΔΑ, της ΣΤΑΣΥ και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Εξήντα επτά γελοιογράφοι εκθέτουν 423 γελοιογραφίες σκιαγραφώντας, μέσα από τα έργα τους, 50 χρόνια αδιάκοπης Δημοκρατίας από τον Ιούλιο του 1974 με την πτώση της Χούντας μέχρι σήμερα, με μεγάλα και ποικίλα ιστορικά γεγονότα που καταγράφονται μέσα από το χιούμορ και τη σάτιρα της γελοιογραφικής παραγωγής. Τα σκίτσα αυτά δημοσιεύτηκαν στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο από τον Ιούλιο του 1974 μέχρι και τον Ιούλιο του 2024. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό μέχρι τις 19 Οκτωβρίου, με ελεύθερη είσοδο, από τις 9.00 π.μ. μέχρι 9.00 μ.μ. Προλογίζοντας τη σχετική με την Έκθεση έκδοση, ο πρόεδρος της Βουλής σημείωσε: «Είμαι βέβαιος πως ο καλύτερος ξεναγός των νεότερων γενεών στην ιστορία της μεταπολιτεύσεως, ιστορία μισού αιώνα ήδη, θα είναι η Έκθεση Γελοιογραφίας με τίτλο “Η μεταπολίτευση των γελοιογράφων – 50 χρόνια Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας”. Και αυτό, γιατί μέσα από τη σατιρική πανδαισία 400 και πλέον γελοιογραφιών που αποτυπώνονται, και γιατί όχι απαθανατίζονται, στο συνοδευτικό της Εκθέσεως λεύκωμα, η «επίσκεψη» του αναγνώστη στην ιστορία της μεταπολιτεύσεως, στην ιστορία 50 χρόνων 1974 – 2024, θα είναι και γοητευτική, αλλά και διδακτική. Η πολιτική γελοιογραφία καταγράφει πρόσωπα και γεγονότα, τα σχολιάζει με τον αμίμητο χιουμοριστικό τρόπο της, υπηρετεί την επικαιρότητα, αλλά δεν αγνοεί και το βαθύτερο νόημα των γεγονότων και τότε σε αναγκάζει, σε εμπνέει δηλαδή, να ψάξεις μόνος σου στην ιστορία και να διεκδικήσεις περισσότερη γνώση με αφορμή την επιτυχημένη γελοιογραφία και τότε η σάτιρα γίνεται διδασκαλία και το θυμικό συμπληρώνεται από τον λογισμό. Και να γιατί αυτή η Έκθεση και το λεύκωμά της μπορεί να γίνουν ο καλύτερος ξεναγός ή εξηγητής, όπως έλεγαν παλιότερα τους ξεναγούς, της μεταπολιτεύσεως. Το 1975 στο Άλσος Κηφισιάς, το Υφυπουργείο Τύπου οργάνωσε Παγκόσμια Έκθεση Γελοιογραφίας με τίτλο “Ένας χρόνος δημοκρατίας”, με συμμετοχή 350 γελοιογράφων από όλο τον κόσμο, που με το έργο τους έδειξαν την αλληλεγγύη τους για την επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Σήμερα, 400 και πλέον γελοιογραφίες από 67 Έλληνες και Ελληνίδες δημιουργούς αναπαριστούν μοναδικά και πάλι τα 50 πλέον χρόνια που πέρασαν από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Η Βουλή των Ελλήνων, που ευπρόσδεκτα απασχολεί διαχρονικά τη σάτιρα, συγχαίρει τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων για την επετειακή και πολλαπλά γόνιμη αυτή της πρωτοβουλία, στην οποία πρόθυμα συμπαραστέκεται». Και το σχετικό link...

Πάνω από 400 γελοιογραφίες από το 1974 έως το 2024 καταγράφουν μια πορεία 50 χρόνων καλώντας μας σε χιουμοριστικό αναστοχασμό. Γιάννης Καλαϊτζής, Ελευθεροτυπία, 2004 Έπειτα από απουσία πέντε χρόνων η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων μάς καλεί και πάλι στην αίθουσα του Μετρό Συντάγματος, στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Αυτή τη φορά για μια αναδρομική έκθεση γελοιογραφίας που περιλαμβάνει σκίτσα τα οποία δημιουργήθηκαν στη διάρκεια μισού αιώνα: από το καλοκαίρι του 1974 μέχρι το καλοκαίρι του 2024, οπότε και συμπληρώθηκαν 50 χρόνια αδιάκοπης – αν και όχι αδιατάρακτης – Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Σπύρος Δερβενιώτης, Citypress, 2008 Πενήντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση και θα ήταν αδιανόητο η Λέσχη των Γελοιογράφων να μην προσθέσει το δικό της λιθαράκι στο πλαίσιο των φετινών επετειακών εκδηλώσεων. Και αυτό γιατί ο Ιούλιος του 1974 και τα πυκνά γεγονότα των μηνών που ακολούθησαν μέχρι την καταδίκη των πρωταιτίων της χούντας και χάραξαν αποφασιστικά τη σύγχρονη ιστορία δεν υπήρξε κοσμογονικός μόνο για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, αλλά και για την ίδια την πολιτική γελοιογραφία. Ήταν τότε που μια πρωτόγνωρη πνοή ελευθερίας έπνευσε στη χώρα μετά από αρκετές δεκαετίες αυταρχισμού και λογοκρισίας. Και έφερε μια νέα αύρα στη δηκτική αποτύπωση της επικαιρότητας, που ήδη το ’74 μετρούσε ενάμιση αιώνα παρουσίας στον ελληνικό Τύπο. Στάθης, Ριζοσπάστης, 1983 Η έκθεση με τον τίτλο «Η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων» πραγματοποιείται από τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, και τη στήριξη θεσμών και φορέων όπως η Βουλή των Ελλήνων, το υπουργείο Πολιτισμού, ο ΟΠΑΝΔΑ, η ΣΤΑΣΥ και το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Μια «πρόγευση» της τρέχουσας φθινοπωρινής έκθεσης είχαμε πάρει στον κήπο του προεδρικού μεγάρου τον περασμένο Ιούλιο κατά τον εορτασμό για την 50ή επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας. Και αφορούσε τους πρώτους 13 μήνες της μεταβατικής περιόδου που καλείται «Μεταπολίτευση»: μια «τομή με διάρκεια», όπως τη χαρακτηρίζουν οι συντελεστές της έκθεσης. Χρήστος Τολιάδης, Το Ποντίκι, 2000 Από την πτώση της δικτατορίας Ιωαννίδη μετά το πραξικόπημα κατά του Μακάριου, που προκάλεσε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, και την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα στις 24 Ιουλίου 1974 μέχρι τις πρώτες εκλογές της 17ης Νοεμβρίου, το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου που κατάργησε τη μοναρχία, την ψήφιση του Νέου Συντάγματος και τη (μερική) αποχουντοποίηση, η περίοδος αυτή είναι πυκνή σε γεγονότα αλλά και σε γελοιογραφική παραγωγή. Σκίτσα του Κώστα και του Βασίλη Μητρόπουλου, του ΚΥΡ, του Ηλία Σκουλά, του Αντώνη Καλαμάρα, του Σπύρου Ορνεράκη, του Βασίλη Χριστοδούλου, του Διογένη Οικονόμου και άλλων στέκουν αψευδείς μάρτυρες του ενθουσιασμού και της ομοψυχίας που επικρατούσε τους πρώτους εκείνους μήνες μετά την κατάρρευση των δύο βασικών πυλώνων του μετεμφυλιακού κράτους: του Παλατιού και της στρατιωτικής παρέμβασης στην πολιτική ζωή. Μιχάλης Κουντούρης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2013 Η έκθεση, που επιμελήθηκε η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων και περιλαμβάνει παραπάνω από 400 σκίτσα από 67 πανελλαδικής εμβέλειας δημιουργούς, διαπερνάει και τις επόμενες δεκαετίες έτος προς έτος, διακρίνοντας τη γελοιογραφική παραγωγή στις εξής περιόδους: 1975-1981 («Συντηρητικοί στην κυβέρνηση, κοινωνία στους δρόμους»), 1981-1989 («Από την “Αλλαγή” στην “Κάθαρση”»), 1990-1999 («Η δεκαετία του εκσυγχρονισμού»), 2000-2008 («Η λάμψη και το ράγισμα της βιτρίνας»), 2009-2019 («Τα χρόνια της κρίσης») και 2019-2024 («Νέες κρίσεις, νέες προκλήσεις»). Σπύρος Ορνεράκης, Το Βήμα, 1981 Αντώνης Καλαμαράς , Ελευθεροτυπία, 1979 Οι πολυκύμαντες σχέσεις με τη Δύση, την Τουρκία και τους Βαλκάνιους γείτονες, οι πρόσκαιρες επιτυχίες της χώρας αλλά και οι μακρές περίοδοι κρίσεων και διχασμών, οι κοινωνικές κινητοποιήσεις, οι εκλογικές διαδικασίες, η πολυετής δράση της 17Ν και η έξαρση της νεοναζιστικής βίας, φυσικές καταστροφές και πολύνεκρα δυστυχήματα είναι μερικές από τις θεματικές που αφηγείται η έκθεση και ο ομώνυμος κατάλογος που τη συνοδεύει. Γιάννης Ιωάννου, Έθνος, 1992 Κάθε χρονική ενότητα, απαραίτητη για να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες την αφηγηματική ροή, έχει να παρουσιάσει τους δικούς της γελοιογράφους, νέα ονόματα που προστίθενται πλάι στα παλιότερα. Κάθε δημιουργός έχει τη δική του αναγνωρίσιμη τεχνοτροπία, τη δική του αίσθηση χιούμορ, τη δική του «χρυσή περίοδο» – είτε είναι ήδη γνωστός/ή τη δεκαετία του ’70, είτε εμφανίζεται στις δεκαετίες του ’80, του ’90, του 2000 ή και μετά το 2010. Ονόματα εμβληματικών δημιουργών όπως των αείμνηστων Γιάννη Καλαϊτζή, Γιάννη Ιωάννου και Βαγγέλη Παυλίδη, αλλά και ονόματα της επόμενης γενιάς όπως του Μιχάλη Κουντούρη, του Ηλία Μακρή, του Πάνου Μαραγκού, του Στάθη Σταυρόπουλου κ.λ.π. συνυπάρχουν με νεότερες «φουρνιές» γελοιογράφων των οποίων η δουλειά αναδείχτηκε στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Τάσος Αναστασίου, Αυγή, 2015 Η «Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων» είναι ένα γελοιογραφικό πανόραμα ιστορικής μνήμης και καυστικής καταγραφής μιας πορείας πέντε δεκαετιών. Και θα έχετε την ευκαιρία να «συνομιλήσετε» μαζί της μέχρι το Σάββατο 19/10/2024, στο Μετρό Συντάγματος, ώρες 09.00-21.00. Βαγγέλης Παπαβασιλείου, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2023 ♦ Σήμερα Τρίτη 15/10 στις 20.00 θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης από τον πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα, και στη συνέχεια θα μιλήσουν οι επιμελητές της. Και το σχετικό link...

Μια εμβληματική έκθεση-σταθμός για τη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία από 14 έως 19 Οκτωβρίου στο Μετρό Συντάγματος, με την επιμέλεια της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων. 50 χρόνια Γ‘ Ελληνικής Δημοκρατίας. 50 χρόνια πολιτικής γελοιογραφίας. 67 γελοιογράφοι. Πάνω από 400 γελοιογραφίες. Αυτοί είναι οι αριθμοί αναφορικά με την έκθεση γελοιογραφίας που πρόκειται να φιλοξενηθεί από τις 14 μέχρι τις 19 Οκτωβρίου στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό Συντάγματος. Και ο τίτλος αυτής: «Η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων». Πρόκειται για τη μεγάλη έκθεση που διοργανώνει η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας με τη στήριξη της Βουλής των Ελλήνων, του υπουργείου Πολιτισμού, του ΟΠΑΝΔΑ, της ΣΤΑΣΥ και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Ταυτόχρονα, πρόκειται για τη μεγαλύτερη αναδρομική έκθεση γελοιογραφίας που θα έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα, αφού τα σκίτσα τα οποία περιλαμβάνει εκτείνονται στη διάρκεια μισού αιώνα, καλύπτοντας τα σημαντικότερα γεγονότα που βίωσε η χώρα από το 1974 έως το 2024. Γιάννης Καλαϊτζής, «Ελευθεροτυπία» 10.10.1981 Το εισαγωγικό μέρος της, που αφορούσε στους πρώτους 13 μεταβατικούς μήνες (Ιούλιος 1974-Αύγουστος 1975), αρκετοί συμπολίτες μας είχαν την ευκαιρία να το περιηγηθούν στο Προεδρικό Μέγαρο τον περασμένο Ιούλιο (βλ. σχετικό άρθρο μας στην «Εφ.Συν.» 24/7/2024: «Η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων»). Πλέον το σύνολό της θα εκτίθεται στο Μετρό Συντάγματος, προσελκύοντας το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών και επιβατών. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων διοργανώνει μια τέτοιου βεληνεκούς έκθεση στον ίδιο χώρο. Θυμίζουμε τις τέσσερις διεθνείς εκθέσεις που διεξήχθησαν την προηγούμενη δεκαετία υπό τον τίτλο «Cartoonfair». Αυτές ήταν αφιερωμένες στο Προσφυγικό («Μετέωρο Βήμα», 2016), στην Ευρωπαϊκή Ένωση («Γλυκιά Ευρώπη», 2017), στον Πόλεμο («Πόλεμος Α.Ε.», 2018) και στη Δημοκρατία («Δημοκρατία σε κρίση», 2019). Μια πέμπτη έκθεση έγινε το 2020 εν μέσω λοκντάουν, αυτή τη φορά σε διαδικτυακή μορφή, και ήταν φυσικά αφιερωμένη στην πανδημία του Covid-19. Μετά λοιπόν από πέντε χρόνια απουσίας, η Λέσχη επανέρχεται με μια εμβληματική έκθεση η οποία ανασυνθέτει τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, από την πτώση της χούντας και την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή μέχρι την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα του καλοκαιριού που μας πέρασε. Η διαφορά της «Μεταπολίτευσης των Γελοιογράφων» με τις προηγούμενες εκθέσεις είναι ότι η τωρινή δεν περιορίζεται στις συμμετοχές των μελών της Λέσχης, αλλά εκτείνεται αναδρομικά στους σημαντικότερους και πιο αναγνωρίσιμους γελοιογράφους, με πολυετή παρουσία σε εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας από το β’ μισό της δεκαετίας του ’70 μέχρι σήμερα. Να σημειωθεί τέλος ότι καθ’ όλη την ερχόμενη εβδομάδα, η έκθεση στο Μετρό θα συνυπάρχει στην Αθήνα με άλλες τρεις μεγάλες εκθέσεις αφιερωμένες επίσης στην τομή της Μεταπολίτευσης (στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στην Εθνική Πινακοθήκη και στο Πάρκο Ελευθερίας), μια μοναδική συνδυαστική ευκαιρία για φρεσκάρισμα της ιστορικής μας συνείδησης. ♦ Η Μεταπολίτευση των Γελοιογράφων Πού: Εκθεσιακός χώρος Μετρό Συντάγματος Πότε: 14 έως 19 Οκτωβρίου Ώρες λειτουργίας: 9 π.μ. – 9 μ.μ. Εγκαίνια: Τρίτη 15 Οκτωβρίου ώρα 8 μ.μ., από τον πρόεδρο της Βουλής κ. Κωνσταντίνο Τασούλα Είσοδος ελεύθερη Και το σχετικό link...

Ανθολογία 422 σκίτσων από μια ογκώδη παραγωγή μισού αιώνα πυκνής Ιστορίας και γελοιογραφικής καταγραφής της. Εξήντα επτά γελοιογράφοι. Πάνω από 400 γελοιογραφίες. Πενήντα χρόνια Δημοκρατίας και γελοιογραφικής παραγωγής. Αυτά είναι τα συστατικά της έκθεσης «H Mεταπολίτευση των Γελοιογράφων» που θα φιλοξενηθεί στο Μετρό Συντάγματος από τις 14 μέχρι τις 19 Οκτωβρίου 2024. Την έκθεση διοργανώνει η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, με τη στήριξη της Βουλής των Ελλήνων, του Υπουργείου Πολιτισμού, του ΟΠΑΝΔΑ, της ΣΤΑΣΥ και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Οι επιμελητές της έκθεσης Γιάννης Αντωνόπουλος και Σπύρος Δερβενιώτης ανθολόγησαν 422 σκίτσα από μια ογκώδη παραγωγή μισού αιώνα πυκνής Ιστορίας και της γελοιογραφικής καταγραφής της, που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1974 με την πνοή ελευθερίας στον Τύπο που ακολούθησε την πτώση της Χούντας, γιγαντώθηκε σε εποχές άνθησης και πολλαπλασιασμού των εφημερίδων και φτάνει μέχρι τις σημερινές συνθήκες της ηλεκτρονικής ενημέρωσης, αποτυπώνοντας έτσι και την εξέλιξη της ελληνικής πολιτικής γελοιογραφίας σε επίπεδο τεχνοτροπιών αλλά και θεματολογίας. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό από 9.00 π.μ. μέχρι 9.00 μ.μ. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 15 Οκτωβρίου ώρα 8 μ.μ. από τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Κωνσταντίνο Τασούλα. Και το σχετικό link...

Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων φιλοτεχνεί μια «Ωδή στη Γάτα» και μας προσφέρει για το 2023 ένα πρωτότυπο ημερολόγιο με 12 χνουδωτά σκίτσα. Το εξώφυλλο του ημερολογίου με σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη Οι πρόγονοί τους εμφανίστηκαν στον πλανήτη πριν από περίπου 11 εκατομμύρια χρόνια και άρχισαν να εξαπλώνονται όταν οι άνθρωποι από νομάδες μετατράπηκαν σε καλλιεργητές γης. Οι πρώτοι αγρότες τις κουβαλούσαν μαζί τους όταν μετανάστευαν. Σπύρος Δερβενιώτης Αργότερα, μέσω της ναυσιπλοΐας «κατέκτησαν» κάθε γωνιά του κόσμου. Στην αρχαία Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία λατρεύτηκαν ως ιερές, για τους Ρωμαίους ήταν η ενσάρκωση της ανεξαρτησίας, ενώ για την ιαπωνική κουλτούρα συνιστούν τόσο σύμβολα καλοτυχίας όσο και αναπαραστάσεις δαιμόνων. Κωνσταντίνος Ρουγγέρης Σε όλες τις περιόδους της ιστορίας, οι γάτες κατάφεραν να συντροφεύσουν τους ανθρώπους, μα και να τους διχάσουν ανάμεσα σε μαγικές δοξασίες και δεισιδαιμονίες. Ποτέ κανείς όμως δεν φαίνεται να έμεινε αδιάφορος από το πέρασμα της γάτας στον πλανήτη… Σίγουρα όχι οι ζωγράφοι, οι οποίοι στο διάβα των χιλιετιών τής έχουν προσδώσει μια περίοπτη θέση στην ιστορία της τέχνης. Και οπωσδήποτε όχι οι κομιξάδες της σύγχρονης εποχής οι οποίοι, στο πρόσωπο δημοφιλέστατων καρτουνίστικων χαρακτήρων (από την Krazy Kat και τον Φέλιξ μέχρι τον Γκάρφιλντ και τον Μπλάκσαντ) έχουν αποδώσει τις δέουσες τιμές στο αιλουροειδές γένος. Ιάκωβος Βάης Αλήτισσες και αρχόντισσες συνάμα, οι γάτες κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα σκίτσα και τα στριπάκια των ανά την οικουμένη σκιτσογράφων. Για τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, ένα σκιτσογραφικό αφιέρωμα στα τριχωτά μας φιλαράκια ήταν μονόδρομος: «Δεν ξέρουμε για τον “καλύτερο φίλο του ανθρώπου”, ξέρουμε όμως σίγουρα τον καλύτερο φίλο του γελοιογράφου», διακηρύσσουν. Μαρία Τζαμπούρα «Άνθρωποι που περνάνε πολλές ώρες στο σπίτι κατά μόνας και που έχουν μια εγγενή αλλεργία στις προσταγές, δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν ιδανικότερη χρονιά από μια χρονιά γεμάτη με γάτες! Γάτες καλοκαιρινές, γάτες χειμωνιάτικες. Γάτες σε ραστώνη, σε χειμερία νάρκη και σε οίστρο. Γάτες κουλουριασμένες πάνω μας τα Χριστούγεννα ή στα κεραμίδια την άνοιξη». Πάνος Μαραγκός Έτσι, 12 μέλη της Λέσχης έπιασαν τα πενάκια τους και έφτιαξαν 12 σκίτσα για ισάριθμους μήνες, ώστε να μας συντροφεύουν το 2023 σε ένα πρωτότυπο επιτραπέζιο ημερολόγιο. Περιλαμβάνει σκίτσα των: Κωνσταντίνου Ρουγγέρη, Ιάκωβου Βάη, Τάσου Αναστασίου, Παναγιώτη Μήλα, Πάνου Μαραγκού, Παναγιώτη Μητσομπόνου, Μαρίας Τζαμπούρα, Πάνου Ζάχαρη, Βασίλη Παπαγεωργίου, Πέτρου Ζερβού, Σπύρου Δερβενιώτη, Drani. 📌 Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία και στο e-shop των σκιτσογράφων: www.cartoonbee.com Κεντρική διάθεση: cartoonbee, Κριεζή 58, Παλλήνη τηλ.: 6944595150 info@cartoonbee.com Και το σχετικό link...

Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων κάθε χρόνο διοργανώνει μια σημαντική έκθεση με κάποιο θέμα της επικαιρότητας. Αναπόφευκτα φέτος στο επίκεντρο βρίσκεται ο Covid-19 και λόγω των συνθηκών, η έκθεση πραγματοποιείται διαδικτυακά. Τρεις από τους συμμετέχοντες γελοιογράφους μιλούν στην «Εφ.Συν.» για τον ιό, τις ευθύνες της κυβέρνησης και των πολιτών την επόμενη μέρα. Τάσος Αναστασίου Αν δεν υπήρχε ο κορονοϊός, θα είχαμε την ευκαιρία τέτοιες μέρες, όπως κάθε χρόνο, να απολαμβάνουμε από κοντά τα έργα 35 Ελλήνων γελοιογράφων σε μια μεγάλη έκθεση με ομιλίες, συζητήσεις κ.λ.π. Η έκθεση δυστυχώς ματαιώθηκε. Οι γελοιογράφοι, όμως, βρήκαν τον τρόπο. «Είναι αυτονόητο ότι σ’ αυτό το μείζον γεγονός της πανδημίας έχουμε λόγο εκ των πραγμάτων και οι γελοιογράφοι, διερευνώντας με τα εργαλεία μας όλες τις πτυχές μιας πανδημίας που απειλεί να μεταλλάξει, με άγνωστες συνέπειες, τις κοινωνίες μας! Επειδή, λόγω της πανδημίας, ματαιώθηκε η τακτική μας ετήσια έκθεση στην αίθουσα του μετρό Συντάγματος, αποφασίσαμε ως Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων να δώσουμε και φέτος το στίγμα μας “ανεβάζοντας” διαδικτυακά την έκθεση με κεντρικό, φυσικά, θέμα τον κορονoϊό και τις δραματικές συνέπειές του σε όλες τις εκδοχές της κοινωνικής μας ζωής!» αναφέρει η Λέσχη στην ανακοίνωσή της. Πάνος Μαραγκός Το Καρέ Καρέ μίλησε με τρεις από τους γελοιογράφους και μέλη της Λέσχης, τον Τάσο Αναστασίου, τον Βασίλη Παπαγεωργίου και τον Βαγγέλη Χερουβείμ θέτοντάς τους ορισμένα ερωτήματα: 1. Πόσο εύκολο είναι για τον γελοιογράφο να δημιουργεί όταν τριγύρω κυριαρχεί ο φόβος και η απομόνωση; Τις μέρες αυτές της καραντίνας, είχατε στόχο οι γελοιογραφίες σας να προκαλέσουν το γέλιο ή περισσότερο την περισυλλογή; 2. Τι ρόλο μπορεί να παίξει η γελοιογραφία ως προς την τόνωση της ψυχολογίας του κοινού σε εποχές όπως αυτή που διανύουμε; Λένε, επίσης, ότι σε κρίσιμες περιόδους οι άνθρωποι τείνουν να εμπιστεύονται την πολιτική ηγεσία. Ποιος ο δικός σας ρόλος; 3. Πού επικεντρωθήκατε αυτό το διάστημα; Στις παλινωδίες της κυβέρνησης; Στην οικονομική κατάσταση της χώρας; Σε ανεύθυνες συμπεριφορές πολιτών; Στους εκπροσώπους της ενημέρωσης του κοινού; Πώς ιεραρχήσατε τη θεματολογία σας; 4. Υπήρξε κάποιο θέμα γύρω από τον Covid-19 και την κατάσταση των τελευταίων δυο μηνών που σας δυσκόλεψε πολύ ή σας έφερε σε αμηχανία και, αντιστοίχως, κάποιο που θα το χαρακτηρίζατε «βούτυρο στο ψωμί του γελοιογράφου»; Τάσος Αναστασίου Τάσος Αναστασίου 1. Πρώτα πρώτα, την απομόνωση την είχαμε και πριν από την κρίση! Τώρα, ως προς τον φόβο, ναι, υπήρχε, ιδίως τον πρώτο καιρό που παρακολουθούσαμε τι συνέβαινε στην Ιταλία, και αυτό προφανώς το απεικόνιζες και στη δουλειά σου. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι κάνω σκίτσα μόνο για το γέλιο· όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοια. Ας πούμε αυτό με το Β6 και τους σκύλους, δεν μπόρεσα να το αποφύγω. Αυτό, όμως, που θέλω και ήθελα πάντα μέσα από το σκίτσο ήταν να εκφράσω κάτι παραπάνω. 2. Δεν θυμάμαι να έχω κάτσει ποτέ να φτιάξω κάτι μόνο για μένα. Υπάρχει η απομόνωση που λέγαμε, αλλά στην ουσία δεν είναι μοναχική δουλειά, δεν είσαι σε πλεξιγκλάς. Δημιουργείς, για να το δει κάποιος άλλος, πολλές φορές για να πάρεις και να δώσεις κουράγιο. Και μάλλον δεν είναι πρώτιστο καθήκον ενός γελοιογράφου η συμβολή στη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης. 3. Ανοσία τραπεζών, υποστελέχωση ιερών μητροπόλεων, δημοσιογραφία και τηλεκατάρτιση, η αλληλεγγύη στις ευρωπαϊκές αγέλες, μένουμε στον δρόμο, μένουμε φυλακή, μένουμε στρατόπεδο, μένουμε μεσαίωνα, μένουμε εργασιακό μεσαίωνα και λίγο Σόιμπλε. Αυτά πάνω-κάτω. 4. Δεν θυμάμαι κάτι να με δυσκόλεψε. Όχι ότι δεν υπάρχουν μέρες που παλεύεις με τα χαρτιά και τα μολύβια σου. Επίσης, δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς με όλες τις πτυχές της πανδημίας. Τώρα, ως προς το δεύτερο, ναι, υπήρχαν θέματα εύκολα, ιδίως αυτό με τους ναούς, σαν να κλέβεις εκκλησία! Βασίλης Παπαγεωργίου Βασίλης Παπαγεωργίου 1. Ο γελοιογράφος δοκιμάζεται κι αυτός και έχει ανάγκη επικοινωνίας πάνω στο θέμα όπως όλοι. Φοβάται όπως όλοι. Ξέρει όμως μέσω της τέχνης του να καταπιάνεται με τα δύσκολα. Υπάρχουν δυο γελοιογραφικά θέματα: η καραντίνα που ως κατάσταση βγάζει γέλιο και η εξάπλωση της πανδημίας που προβληματίζει. Αναφέρθηκα περισσότερο στο δεύτερο και στο οικονομικό-πολιτικό αποτέλεσμα. 2. Επειδή ο ιός είναι «αόρατος» ο γελοιογράφος τον κάνει ορατό, του δίνει μορφή, συνήθως αστεία. Ο «εχθρός» αποκτά πρόσωπο και αυτό τονώνει ψυχολογικά το κοινό. Είναι ένα μέρος της δουλειάς μας, αλλά τώρα είναι πρωτόγνωρο. Η πολιτική ηγεσία δεν δέχεται αμέσως τα γελοιογραφικά βέλη σε μια δραματική κατάσταση, πρέπει κάπως να ξεδιπλωθεί η πολιτική της. Ο γελοιογράφος δεν πρέπει να είναι προκατειλημμένος, αλλά να έχει άποψη βάσει γεγονότων. Στη φάση δηλαδή που ξεδιπλώνονται ευτράπελα και ανακολουθίες, τότε «επεμβαίνει» με τα σκίτσα του. 3. Σαφώς η αδυναμία του συστήματος υγείας να ανταποκριθεί στην πανδημία ήταν ο αρχικός προβληματισμός μου. Είναι πρόβλημα από το παρελθόν και ζητούμενο για το μέλλον. Θέμα είναι επίσης πώς συνδέεται η καραντίνα με την επαρκή αντιμετώπιση του ιού και τι ύφεση αναμένεται. Πιο δηκτικός όμως ήμουν με σκίτσα πάνω στη στάση της Ε.Ε. και το χάσμα Βορρά - Νότου. Είναι μια παρτίδα που δεν τελείωσε... Άρα το σκέλος «πολιτική μέσα στην πανδημία» και «πανδημία της... ύφεσης» είναι στην κορυφή της πυραμίδας για μένα. 4. Με δυσκόλεψε να δω τους πολίτες ως ανεύθυνους και απρόσεκτους. Ένιωσα ότι πέρα από συμπολίτες που δεν αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι έπρεπε να αλλάξει το φάσμα συνηθειών τους και κάποιοι επέδειξαν άρνηση ως προς αυτό, οι περισσότεροι έζησαν την καραντίνα αμήχανα και μέσα στον φόβο. Αλλά η θεία κοινωνία και δηλώσεις κληρικών ή θρησκόληπτων ήταν η εξαίρεση, οπότε βρέθηκε φλέβα για γελοιογραφίες! Από δω και στο εξής θα φανούν περισσότερα ευτράπελα και ανακολουθίες ως προς την πολιτική διαχείριση της πανδημίας. Τίποτα δεν μένει στο απυρόβλητο της γελοιογραφίας (ούτε η γελοιογραφία είναι υπεράνω κριτικής), όταν η κυβέρνηση εργαλειοποιεί το δράμα ενός τόπου ή μιας χώρας. Βαγγέλης Χερουβείμ Βαγγέλης Χερουβείμ 1. Είναι κάποιες περιστάσεις που τα σκίτσα έρχονται να μοιάσουν με το σιγοτραγούδισμα που κάνει ένα παιδί για να αντιμετωπίσει τον φόβο και τους δυσοίωνους θορύβους, διασχίζοντας το άγνωστο σκοτεινό δάσος, ή τα φαντάσματα της αστικής ερημιάς. Δεν είναι πάντα χαρούμενο ή παιχνιδιάρικο το τραγούδι. Αρκεί να γεμίζει κάπως την ερημιά. Να μιλάει σαν δεύτερη φωνή, να δια-λαλεί αυτά που σκέφτεται ο φοβισμένος. Να του λέει «Δεν είσαι μόνος. Προχώρα...» 2. Στην ιδανική και πιο εύστοχη εκδοχή της, μπορεί να κάνει ανθρώπους να σκεφτούν ότι δεν είναι μόνοι, ότι οι φόβοι τους δεν είναι μοναχικοί, ότι η αναζήτηση διεξόδων αφορά και τους άλλους, μαζί και όχι εναντίον. Μόνος του κανείς και εναντίον των άλλων το πολύ πολύ να προλάβει να πάρει όλα τα κωλόχαρτα!... Οι (διαμεσολαβημένες από media και ιδεολογήματα) κοινωνίες ωθούνται να εμπιστεύονται ανορθολογικά τη «φυσική τους» ηγεσία. Ο ρόλος του πολιτικού σκίτσου, ακόμα και μέσω υπερβολής, είναι να καταδείξει τις παραμορφωμένες διαστάσεις όλων αυτών των εξουσιοφρενών φαινομένων. Και το μπόι προσώπων και ρόλων. 3. Σε όλα αυτά που αναφέρετε, με τη σειρά και ανάποδα. Ανάλογα με τις αιχμές, τα «νύχια» που μας έβγαζε κάθε στιγμή η επικαιρότητα. Όλα αυτά αποκαλύπτουν σχέσεις εξουσίας. Ακόμα και οι ανεύθυνες, αυτοθυματοποιητικές συμπεριφορές πολιτών πολιτική κριτική χρειάζονται, όχι ατομική ψυχοθεραπεία. Και ο στόχος που δεν πρέπει να λησμονεί η πολιτική γελοιογραφία, αυτές οι σχέσεις εξουσίας είναι. Τη θεματολογία την προσφέρει απλόχερα η επικαιρότητα. Μένει να αξιολογήσει κανείς το πιο σκανδαλώδες, το πιο απατεωνίστικο, το πιο πρόστυχο κάθε στιγμή. 4. Όλο το κοινωνικό σύμπαν του κορoνoϊού λίγο πολύ δυσκόλεψε το χιούμορ και μας έφερε σε αμηχανία. Δεν συγχωρείται πολύ περιπαιχτική διάθεση όταν πεθαίνουν άνθρωποι. Ίσως μας βοηθούσε ώρες ώρες η μεταφυσικά εξωφρενική στάση ορισμένων πλευρών. Η εκδήλωση του Ιεραρχικού Ετσιγουσταρισμού. Βούτυρο στο ψωμί του γελοιογράφου, όμως, δεν νομίζω ότι υπήρξε πολύ. Και ευτυχώς. Γιατί έτσι όπως εργαζόμαστε, καθιστοί κι εσώκλειστοι, κινδυνεύαμε να φτάσουμε τα 300 κιλά και να μας λοιδορήσει κάνας υπουργός Ανάπτυξης Κυνισμού... Γιάννης Δερμεντζόγλου Ημερολόγιο COVID-19 Ετήσια έκθεση Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων Συμμετέχουν: Τ. Αναστασίου, Ι. Βάης, Κ. Βλάχος, Δ. Γεωργοπάλης, Κ. Γρηγοριάδης, Σ. Δερβενιώτης, Γ. Δερμεντζόγλου, Dranis, Π. Ζάχαρης, Π. Ζερβός, Χ. Ζωίδης, J. Antono, Μ. Κουντούρης, Σ. Κουτσαντάς, Γ. Κυριακόπουλος (ΚΥΡ), Η. Μακρής, Π. Μαραγκός, Π. Μήλας, Β. Μητρόπουλος, Κ. Μητρόπουλος, Π. Μητσομπόνος, Ε. Ξένου, Α. Οθωναίου, Σ. Ορνεράκης, Β. Παπαγεωργίου, Α. Πετρουλάκης, Κ. Ρουγγέρης, Κ. Σκλαβενίτης, Soloup, Στάθης (Σταυρόπουλος), Η. Ταμπακέας, Soter, Μ. Τζαμπουρά, Δ. Χαντζόπουλος, Β. Χερουβείμ Ηλεκτρονική διεύθυνση: cartoonfair2020.cartoonists.gr Και το σχετικό link...

Το 2017 διοργανώθηκε στο μετρό του Συντάγματος στην Αθήνα, μια έκθεση γελοιογραφίας με τη συμμετοχή της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων και Βρεττανών γελοιογράφων. Συμμετείχαν συνολικά 57 δημιουργοί (29 έλληνες και 28 βρεττανοί με 150 έργα) με θέμα "SWEET EUROPE" - Γλυκειά Ευρώπη. Σε αυτή την έκδοση περιλαμβάνονται όλα τα έργα που εκτέθηκαν με ένα μικρό βιογραφικό του κάθε καλλιτέχνη. Σας βάζω και τα περιεχόμενα ώστε να δείτε τις συμμετοχές.

Η Δημοκρατία στα χρόνια της κρίσης Γιάννης Κουκουλάς Λέξη – καραμέλα και έννοια πολυβασανισμένη, η δημοκρατία έχει περάσει τα πάνδεινα στα χρόνια της κρίσης. Οι Ελληνες γελοιογράφοι καλούν τους Ιταλούς συναδέλφους τους στο ετήσιο ραντεβού τους στο Μετρό του Συντάγματος και σχολιάζουν σατιρικά το έλλειμμα δημοκρατίας της εποχής μας Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων έχει να επιδείξει θαυμαστό και πλούσιο έργο τα τελευταία χρόνια. Τα μεμονωμένα μέλη της, έτσι κι αλλιώς, βρίσκονται στις επάλξεις των πολιτικών αγώνων μέσω των έργων τους αλλά και ως συλλογικότητα η Λέσχη έχει καταφέρει να διοργανώνει σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, να προσκαλεί σπουδαίους ξένους δημιουργούς, να παρεμβαίνει καίρια σε περιπτώσεις όπου απειλούνται τα δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου και της γνώμης. Το 2016, η έκθεση «Το Μετέωρο Βήμα» με θέμα τη ζωή και την κατάσταση των προσφύγων και των μεταναστών προσέλκυσε χιλιάδες επισκέπτες και απέδειξε ότι το κοινό διψά για πολιτική κριτική όταν αυτή στοχεύει την εξουσία και όχι τους αδύναμους αυτού του κόσμου. Σκίτσο του Τάσου Αναστασίου Ενα χρόνο αργότερα, η έκθεση «Γλυκιά Ευρώπη» επιχείρησε να ταράξει τα λιμνάζοντα και θολά νερά της αυτάρεσκης γηραιάς ηπείρου που, εθελοτυφλώντας, αποσιωπά τα προβλήματά της εμμένοντας σε νούμερα και στατιστικές, αγνοώντας τους ανθρώπους. Πέρυσι, στην έκθεση «Πόλεμος Α.Ε.», τα δύσκολα θέματα των πολεμικών συγκρούσεων, των εξοπλισμών, των διενέξεων μεταξύ κρατών, των στρατιωτικών δαπανών, της ανόδου του νεοναζισμού κ.λπ., έγιναν αντικείμενο σατιρικών σχολιασμών από την πλειονότητα των Ελλήνων γελοιογράφων. Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου Και φέτος, οι επαγγελματίες του χιούμορ, που όσο πικρό ή σκληρό κι αν είναι αποκαλύπτει βαθύτατες αλήθειες, επανέρχονται με την έκθεση «Democrisis – Δημοκρατία σε Κρίση» και βασικό τους θέμα την έννοια και την εφαρμοσμένη εκδοχή ενός πολιτικού και κοινωνικού συστήματος που (σχεδόν) όλοι αποδέχονται και υπερασπίζονται στα λόγια αλλά κάποιοι αρνούνται να υπηρετήσουν στην πράξη. Σκίτσο του Ιάκωβου Βάη Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Λέσχης: «Λένε πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Είναι ωστόσο γεγονός ότι σε εποχές που τα κάθε είδους πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται, οι ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα συμπιέζονται. Τριάντα δύο Ελληνες σκιτσογράφοι μιλάμε φέτος για τη Δημοκρατία. Μέσα από 131 σκίτσα τη ζωγραφίζουμε. Οχι σαν μια έννοια θολή και γενικόλογη, αλλά ως ένα αγαθό αυτονόητο και συνάμα ζητούμενο, εύθραυστο και την ίδια στιγμή εκπληκτικά ανθεκτικό. Τη ζωγραφίζουμε ως Απάντηση». Σκίτσο του John Antono Εκτός από τους Ελληνες γελοιογράφους, στην έκθεση θα συμμετέχουν και 10 διεθνώς καταξιωμένοι σκιτσογράφοι, με έντονη πολιτική και αιχμηρή ματιά, από την Ιταλία, μια χώρα με πλούσια παράδοση στο είδος και με προβλήματα αντίστοιχα με τα ελληνικά. Και με μια γρήγορη ματιά στα περισσότερα έργα των συμμετεχόντων δημιουργών, τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Ιταλία, είναι βέβαιο ότι και η τέταρτη κατά σειρά μεγάλη έκθεση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων θα αποτελέσει αφορμή για τρανταχτά γέλια αλλά και έναυσμα για σκέψη γύρω από την πολιτική κατάσταση των πραγμάτων και την ταλαιπωρημένη δημοκρατία στη χώρα μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Ενας ζωντανός θρύλος της σάτιρας Σκίτσο του Altan για την έκθεση. «Η Δημοκρατία κινδυνεύει». «Ας ελπίσουμε ότι θα έρθει κάποιος να τη βοηθήσει». Επίτιμος προσκεκλημένος και τιμώμενο πρόσωπο στην έκθεση «Democrisis – Δημοκρατία σε Κρίση» είναι ένας από τους ζωντανούς θρύλους της ευρωπαϊκής σάτιρας, ο Ιταλός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς Francesco Tulio Altan που θα παρευρεθεί στα εγκαίνια μαζί με τον Giovanni Sorcinelli – Giox και τη Marilena Nardi. Ο Altan έγινε ιδιαίτερα γνωστός και στο ελληνικό κοινό από τη δεκαετία του 1980 κιόλας μέσω των κόμικς του και των γελοιογραφιών του που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Βαβέλ». Αριστοτέχνης του σαρκασμού και της λεπτής ειρωνείας, ο Altan εφάρμοσε στα κόμικς του μια πρωτότυπη μέθοδο σκωπτικού σχολιασμού των λεγομένων των ίδιων του των χαρακτήρων συνοδεύοντας τα σκίτσα του με σύντομες, δηλητηριώδεις «λεζάντες» που συμπλήρωναν ανατρεπτικά τις ιστορίες του. Στα ελληνικά κυκλοφορούν μια σειρά έργα του, μεταξύ των οποίων το «Colombo», μια ρηξικέλευθη ματιά στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, το «Trino», μια βλάσφημη εκδοχή της δημιουργίας του κόσμου από έναν εγωιστή και καλοπερασάκια ψευτοθεό, τη χιουμοριστικά περιπετειώδη «Ada», τη συλλογή γελοιογραφιών με τον ευρηματικό τίτλο «Τέρμα η Αυτολογοκρισία, Είμαι Ενας Μαλάκας» κ.ά. Σε ειδική εκδήλωση, ο εβδομηνταεπτάχρονος δημιουργός θα μιλήσει στο κοινό της Αθήνας για τις γελοιογραφίες και τα κόμικς του και θα συμμετάσχει σε διάλογο με τους Ελληνες και Ιταλούς ομότεχνούς του, την Τρίτη 2 Απριλίου, στις 19.00. Οι δημιουργοί Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη Οι Ελληνες γελοιογράφοι που παίρνουν μέρος στην έκθεση «Democrisis – Δημοκρατία σε Κρίση» είναι οι εξής: Τάσος Αναστασίου, Ιάκωβος Βάης, Κώστας Βλάχος, Δημήτρης Γεωργοπάλης, Σπύρος Δερβενιώτης, Dranis, Πάνος Ζάχαρης, Πέτρος Ζερβός, John Antono, Χρήστος Ζωίδης, Γιάννης Ιωάννου, Μιχάλης Κουντούρης, Σάκης Κουτσαντάς, Ηλίας Μακρής, Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Βασίλης Μητρόπουλος (BAS), Κώστας Μητρόπουλος, Παναγιώτης Μητσομπόνος, Σπύρος Ορνεράκης, Αλέξια Οθωναίου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Ανδρέας Πετρουλάκης, Κωνσταντίνος Ρουγγέρης, Κώστας Σκλαβενίτης, Soloup, Soter, Στάθης (Σταυρόπουλος), Ηλίας Ταμπακέας, Μαρία Τζαμπούρα, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Βαγγέλης Χερουβείμ Σκίτσο του Σάκη Κουτσαντά Οι Ιταλοί συνάδελφοί τους είναι οι: Altan, Lido Contemori, Giorgio Franzaroli, Giovanni Sorcinelli – Giox, Enzo Lunari, Marco de Angelis, Marilena Nardi, Mario Natangelo, Sergio Staino, Pietro Vanessiι Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού Εκθεση γελοιογραφίας «DEMOCRISIS–Δημοκρατία σε κρίση» Πότε: 1 – 7 Απριλίου 2019 Πού: Εκθεσιακός χώρος Μετρό Συντάγματος Ωρες λειτουργίας: 9.00 – 21.00 καθημερινά Είσοδος ελεύθερη (κατά τη διάρκεια της έκθεσης, συμμετέχοντες γελοιογράφοι θα βρίσκονται στο χώρο για να επικοινωνήσουν με το κοινό) Εγκαίνια: Δευτέρα 1 Απριλίου στις 19.00 Συνδιοργάνωση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων σε συνεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων, το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, την Περιφέρεια Αττικής, τη ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε. και το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ Σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού Πηγή Άλλο άρθρο σχετικά με το θέμα, το οποίο επικεντρώνεται στον Altan

Αλτάν, ο επισκέπτης με το αιχμηρό πενάκι Το σκίτσο μεταφέρει την κουβέντα ανάμεσα σε έναν ιδιοκτήτη μηχανουργείου και τον υπάλληλό του: «Στο μέλλον, τα μηχανήματα θα σε αντικαταστήσουν, Τσιπούτι», λέει χαιρέκακα ο πρώτος. Για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση: «Κι εσύ τι θα κάνεις τότε, αφεντικό; Θα έρχεσαι σπίτι να μου τα πρήζεις;». Η γελοιογραφία φέρει την υπογραφή ενός από τους ζωντανούς θρύλους της ιταλικής σάτιρας, του Αλτάν. Ο 78χρονος, πολυβραβευμένος δημιουργός, που έδωσε τα διαπιστευτήριά του στο ελληνικό κοινό μέσα από τις παλαιότερες δημοσιεύσεις και εκδόσεις γελοιογραφιών και κόμικς («Αυτοκαταστροφή», «Τρίνο», «Άντα», «Κολόμπο» κ.ά.) της Βαβέλ, πρόκειται να επισκεφθεί την Αθήνα στο τέλος του μήνα για τα εγκαίνια μιας έκθεσης με αυτόν ως τιμητικό καλεσμένο. «Ο Αλτάν προσεγγίζει τα θέματά του με τρόπο οριστικό. Χειρουργικό. Σκληρό», είχε πει για αυτόν ο συμπατριώτης του, συγγραφέας Εντμόντο Μπερσέλι. Συμπληρώνοντας εφέτος σαράντα πέντε χρόνια δημιουργικής πορείας στα εδάφη της σάτιρας, ο Φρανσέσκο Τούλιο Αλτάν όπως είναι το πλήρες όνομά του, κουβαλά στις αποσκευές του ένα εντυπωσιακό όγκο δουλειάς. Τόσο σε παιδικά αναγνώσματα και σειρές κινουμένων σχεδίων, όπως η «Πίμπα», όσο και σε κόμικς για ενηλίκους – το προνομιακό πεδίο δράσης του. Με το αιχμηρό του χιούμορ ο Αλτάν σαρώνει τα πάντα στις βινιέτες που σκιτσάρει: την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία, τους έχοντες και κατέχοντες, τη Μαφία και τα παντός είδους λαμόγια. Από τα βέλη του δεν γλιτώνει ούτε η Αριστερά, με τις λαθεμένες στρατηγικές και τις αυταπάτες της. Στα σκίτσα του, οι ανδρικές φιγούρες είναι «στραβοχυμένες», με κακόσχημες γραμμές και μύτες σαν προβοσκίδα. Με τις γυναίκες, αντίθετα, είναι αβρός. Οι πρωταγωνίστριές του είναι όμορφες, καμπυλόγραμμες και σχεδόν πάντα γυμνές, σαν την αλήθεια των λόγων που ξεστομίζουν. Η έκθεση, με τιμώμενο καλεσμένο τον Αλτάν, θα φιλοξενηθεί σε αίθουσα του σταθμού μετρό Συντάγματος από 1-7 Απριλίου 2019. Διοργανώνεται από την… καθ’ ύλην αρμόδια Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, σε συνεργασία με την Βουλή των Ελλήνων, την Περιφέρεια Αττικής, το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ και την εταιρία του Μετρό. Είναι η τέταρτη, κατά σειρά, χρονιά που τα δραστήρια μέλη της Λέσχης (όλοι επαγγελματίες, γνωστοί από δημοσιεύσεις στον ημερήσιο, περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο) συνενώνουν τις δυνάμεις τους με συναδέλφους από ξένες χώρες. Στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσης σκίτσου Cartoonfair φιλοξενούνται κάθε χρόνο, πέρα από τα σκίτσα Ελλήνων, έργα δημιουργών από χώρες με πλούσια γελοιογραφική παράδοση. Στόχος αυτής της δραστηριότητας είναι να «συστήσει» στο ελληνικό κοινό διαφορετικές σχολές και τεχνοτροπίες. Φέτος, τα μέλη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων επέλεξαν να εκθέσουν έργα ιταλών δημιουργών, με επικεφαλής τον Αλτάν. Δέκα σκιτσογράφοι, με δόκιμη θητεία στον ιταλικό τύπο, θα πλαισιώσουν τον «σημαιοφόρο» Αλτάν που θα παρουσιάσει αυτοπροσώπως τα έργα του. Οι βινιέτες των Ιταλών θα συναντηθούν στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό Συντάγματος με εκείνες των Ελλήνων: 32 σκιτσογράφοι θα παρουσιάσουν 130 γελοιογραφίες που έχουν δημοσιευτεί στον ελληνικό Τύπο, ή έγιναν αποκλειστικά για την έκθεση. Όπως κάθε χρόνο, τα έργα τους υπηρετούν μια συγκεκριμένη θεματική ενότητα. Εφέτος, το θέμα –και ο τίτλος– της έκθεσης είναι «Democrisis– Η Δημοκρατία σε κρίση». Στο ίδιο μήκος κύματος, άλλωστε, είναι συντονισμένες οι περισσότερες βινιέτες του Αλτάν. Σχολιάζοντας με το δικό του, μοναδικό τρόπο την κρίση της Δημοκρατίας στη χώρα του (και όχι μόνο), βάζει έναν αντιήρωά του να λέει: «Εντάξει τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς: Αυτή την περίφημη δημοκρατία, μήπως μας την σύστησε κάνας γιατρός;» Πηγή

Ο κατάλογος της αντιπολεμικής έκθεσης γελοιογραφίας με το ίδιο όνομα, που την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μια αρκετά στιβαρή έκδοση με μεγάλο για τα δεδομένα μέγεθος που είναι ταυτόχρονα και flipbook, με την μία πλευρά να περιέχει τα έργα των Ελλήνων καλλιτεχνών και την άλλη, που είναι και μικρότερης έκτασης, τα έργα των φετινών Πορτογάλων καλεσμένων. Το στήσιμο του κατάλογου κατά τα άλλα είναι στα συνηθισμένα πλαίσια. Έχουμε τον κατάλογο των καλλιτεχνών, τους χαιρετισμούς των διάφορων φορέων, 5 στον αριθμό αυτή την φορά, όσοι και οι χορηγοί που φαίνονται στο εξώφυλλο, και μετά ξεκινάει η παρουσίαση των έργων με μια βιογραφία για κάθε δημιουργό και έκθεση έργων μετά. Τα μεγάλα ονόματα στον χώρο καλύπτονται πρώτα με 4 σελίδες έκαστος και εκθετικά μειώνονται στις 2 σελίδες ανά άτομο. Οι Έλληνες συμμετέχοντες. Οι Πορτογάλοι. Η έκδοση είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Βαγγέλη Παυλίδη, του οποίου η δουλειά "ντύνει" και το εξώφυλλο της Ελληνικής πλευράς του flip. Το κατάλογο μπορείτε να τον βρείτε για ανάγνωση και στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ.

Ο σκιτσογράφος του "Έθνους" με αφορμή τη διάκριση του έργου του σε διεθνή διαγωνισμό του ΟΗΕ, μιλά στο News 24/7 για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, τον Τραμπ, τη λογοκρισία και τον φασισμό και τη σάτιρα. Πάντα με αφοπλιστικό χιούμορ και χρώμα. Ο Πάνος Μαραγκός, σκιτσογράφος της εφημερίδας «Έθνος» και πρόεδρος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων είναι ένας δεινός μάστορας της πένας και του πολιτικού σχολίου. Τα σκίτσα του όχι μόνο "γαργαλούν" το μάτι και προκαλούν το μειδίαμα των αναγνωστών του αλλά καταγράφουν την ουσία των γεγονότων της σύγχρονης δημόσιας ζωής. Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε για τρίτη φορά την τελευταία δεκαετία από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών που του απέδωσε εκ νέου ειδική μνεία για το σκίτσο του που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος» της 25ης Σεπτεμβρίου 2017, στο οποίο απεικονίζεται ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Κιμ Γιονγκ Ουν να ισορροπούν με δυσκολία στις μύτες δύο πυραύλων και να παίζουν μια επικίνδυνη παρτίδα τένις, χρησιμοποιώντας τη Γη ως μπαλάκι. Είχε προηγηθεί το 2007 μια εύφημος μνεία για μια πρωτότυπη γελοιογραφία με θέμα ξανά τα πυρηνικά όπλα και πρωταγωνιστή τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και το 2015 η βράβευση για το σκίτσο του με θέμα το προσφυγικό και την αδιαφορία της Ευρώπης για τους χιλιάδες Σύρους που αναζήτησαν καταφύγιο στη Δύση. Με αφορμή τους εύστοχους προβληματισμούς του και την ευφάνταστη κριτική του στις σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, το News 24/7 με τον καταξιωμένο γελοιογράφο για όλα: Για τον Τραμπ και την κονταρομαχία του με τον ηγέτη της Πιονγιάνγκ, για τη λογοκρισία στην πολιτική κριτική, για τον ρόλο του σκιτσογράφου σήμερα και για τους στόχους της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων να καταστεί η Ελλάδα νέο διεθνές κέντρο γελοιογραφίας. Είναι η τρίτη φορά που διακρίνεστε την τελευταία δεκαετία για το σκίτσο σας από τον ΟΗΕ. Ένα σχόλιό σας για αυτό. «Θεωρώ προφανώς ότι υπάρχει μια ικανοποίηση γιατί αναγνωρίζεται η δουλειά μου διεθνώς και σε υψηλό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα αντανακλά και στην ελληνική γελοιογραφία που έχει ανέβει επίπεδο και μπορεί άνετα να σταθεί στο εξωτερικό. Ακριβώς αυτό, δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η ελληνική γελοιογραφία εκτός συνόρων. «Αυτοί οι διαγωνισμοί επειδή είναι διεθνείς και γίνονται στο εξωτερικό αφορούν κυρίως θέματα της διεθνούς επικαιρότητας και μεγάλα θέματα, τα οποία είναι γνωστά παγκοσμίως. Εμείς εδώ οι Έλληνες σκιτσογράφοι έχουμε ένα "μειονέκτημα" σε αυτό, όχι ως προς την ποιότητα αλλά ως προς τη θεματολογία. Δηλαδή ο ελληνικός Τύπος και στην Ελλάδα γενικώς είμαστε λίγο "κλεισμένοι στο καβούκι μας". Κάνουμε σκίτσα που αφορούν πιο πολύ στην ελληνική επικαιρότητα και ασχολούμαστε πιο πολύ με τα δικά μας, υπάρχει μια εσωστρέφεια. Στη λογική ότι εμείς δεν έχουμε πολύ υλικό, πληθώρα διεθνών θεμάτων, σκίτσων και δουλειάς ώστε να επιλέξουμε ως προς το τι στέλνουμε έξω. Αυτό μας δυσκολεύει λιγάκι (ως προς την προβολή στο εξωτερικό).» Υπάρχει όμως πλέον το προσφυγικό ή το καλοκαίρι του 2015. «Υπάρχουν προφανώς θέματα που προφανώς αντανακλούν διεθνώς και αφορούν τη διεθνή κοινότητα, όπως είναι το προσφυγικό, οι εξοπλισμοί, ο ανταγωνισμός της Αμερικής με τη Βόρεια Κορέα, το Brexit, η οικονομική κρίση στη χώρα μας... Όλα αυτά είναι θέματα διεθνή που μπορούμε και εμείς να τα "σχολιάζουμε" και αποτελούν διαβατήριο προς το εξωτερικό.» Μιλώντας για το σκίτσο με το οποίο διακριθήκατε, απεικονίζετε τον Τραμπ να έχει επιδοθεί σε μια επικίνδυνη παρτίδα τένις με τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Φοβάστε ότι η μπάλα-υδρόγειος θα πέσει; «Ακριβώς αυτό επισημαίνει το σκίτσο. Συμπυκνώνει σε μια εικόνα την ισορροπία τρόμου που διαμορφώνεται όσον αφορά στο μέλλον μας και στο ότι αυτό εξαρτάται από δύο ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να είναι έως και ανισόρροποι. Αυτή η ισορροπία του τρόμου αφορά βέβαια και τους ίδιους γιατί και οι ίδιοι ισορροπούν με πολύ δυσκολία στο σκίτσο, που σημαίνει ότι και αυτοί παίζουν κορώνα-γράμματα την ύπαρξή τους.» Θα σταθούν άραγε ή θα τους ρίξει η ισορροπία που δεν έχουν; «Ελπίζω να τους ρίξει. Πριν πέσουμε εμείς.» Τον Σεπτέμβρη που πέρασε ο ευρωβουλευτής κ. Κούλογλου κατήγγειλε τη λογοκρισία σε βάρος 12 Ελλήνων σκιτσογράφων σε έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τα 60 χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Αυτή η έκθεση δεν ήταν μια ολοκληρωμένη αυτόνομη έκθεση αλλά ένα τμήμα της έκθεσης για την Ευρώπη που έκανε πέρυσι η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων στο μετρό. Ο κ. Κούλογλου ήθελε να κάνει μια έκθεση στο Ευρωκοινοβούλιο για την Ευρώπη αλλά ο χώρος ήταν περιορισμένος, δεν μπορούσε να πάει η έκθεση της Λέσχης με 150 σκίτσα. Μας ζήτησε λοιπόν 27-28 σκίτσα, ένα από τον κάθε σκιτσογράφο που συμμετείχε. Από τα 28 αυτά σκίτσα που έστειλε, τα 12 κόπηκαν, είχαν ένα 'Χι', με αποτέλεσμα να μην παρουσιαστεί η έκθεση στο Ευρωκοινοβούλιο». Επομένως υφίσταται λογοκρισία; Υπάρχει σήμερα λογοκρισία στην Τέχνη ή τη σάτιρα; «Το θέμα είναι ποιος καθορίζει τα όρια. Στο παράδειγμα αυτό προσπαθούμε ακόμα να κατανοήσουμε τα "όρια", τα οποία έβαλαν οι συγκεκριμένοι λογοκριτές. Δεν γνωρίζουμε τη λογική με την οποία κινήθηκε η αρμόδια Βρετανίδα ευρωβουλευτής ούτε καταλαβαίναμε ποιο ήταν το κριτήριό της. Κατά τα χρόνια της κρίσης πώς βιώνουν οι Έλληνες γελοιογράφοι την τρέχουσα επικαιρότητα και πώς τους επηρεάζει; «Πάντα οι γελοιογράφοι ασκούν κριτική στην κάθε είδους εξουσία και οφείλουν να εκφράζουν τα συμφέροντα του αδύνατου έναντι του ισχυρού αλλιώς καταλήγουν να γίνουν ο… «γελωτοποιός του βασιλιά». Προφανώς βιώνουν την κρίση και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Αν δει κανείς τον όγκο της δουλειάς των Ελλήνων σκιτσογράφων θα διαπιστώσει ότι το κύριο βάρος εστιάζει και επικεντρώνει σε αυτόν τομέα.» Με τις εξελίξεις στον τομέα της Επικοινωνίας και το νέο μιντιακό μοντέλο που αναπτύσσεται μέσα από συγχωνεύσεις και ομίλους, πιστεύετε μπορεί να υπάρξει πλέον ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη κριτική; «Πιστεύω ότι η ανεξαρτησία είναι σχετική. Προφανώς και ο κάθε σκιτσογράφος δεν παραβαίνει τις βασικές αρχές και την άποψή του αλλά ένας αυτοπεριορισμός πολλές φορές υπάρχει ώστε το σκίτσο του να είναι συμβατό και να μην είναι σε τέλεια αντίθεση με το μέσο, στο οποίο εργάζεται.» Ποιες είναι οι αρχές του σκιτσογράφου; «Να μην εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Να ελέγχουν την εξουσία και να είναι με το μέρος του αδύνατου.» Θα αλλάζατε κάποιο σκίτσο σας ή θα το ξαναχρησιμοποιούσατε; «Πιστεύω ότι υπάρχει μια ανακύκλωση των θεμάτων. Μερικές φορές ίσως και να πέφτουμε στην παγίδα της επανάληψης. Προφανώς επαναλαμβάνεται η επικαιρότητα και έτσι κάποια σκίτσα που κάναμε πριν από 5, 6 ή 10 χρόνια να φαντάζουν επίκαιρα ακόμα και σήμερα.» Αν μπορούσατε να φιλοτεχνήσετε κάτι κρυφά έξω από το κτίριο της Βουλής τι θα ήταν αυτό; «Θα διάλεγα κάτι ενάντια στον φασισμό, σε αυτό το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται αυτήν τη στιγμή στη χώρα μας, στην Ευρώπη και παγκοσμίως.» Μιλήστε μας λίγο για τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων. «Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων ειδικά τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται πάρα πολύ έντονα. Έχει πραγματοποιήσει δύο πολύ σημαντικές εκθέσεις το 2016 και το 2017. Η πρώτη ήταν με αφορμή και θέμα το προσφυγικό και τιτλο «ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ». Ξεκίνησε από το Νότιο Αιγαίο, εκεί όπου έρχονται οι μεγάλες ροές και παρατηρείται το μεγάλο πρόβλημα. Έκανε μια μεγάλη περιοδεία σε Αγαθονήσι, Ρόδο, Κω και μετά ήρθε στην Αθήνα, στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό στο Σύνταγμα, όπου σημείωσε τεράστια επιτυχία με μεγάλο αριθμό επισκεπτών, πέρασε από το πανεπιστήμιο του Βαγιαδολίβ και Οβιέδο στην Ισπανία και συνέχισε φέτος στα Χανιά. Εκδόθηκε μάλιστα και σχετικό άλμπουμ. Η έκθεση συνεχίστηκε για δεύτερη χρονιά με θέμα την Ευρώπη και τίτλο «SWEET EUROPE” και λόγω του Brexit συμμετείχαν σε αυτή και Βρετανοί σκιτσογράφοι με αποτέλεσμα να υπάρξει μια μεγάλη διοργάνωση με 28 Έλληνες συμμετέχοντες και 27 Βρετανούς. Με την συμμετοχή στην διοργάνωση της Βουλής, της Περιφέρειας Αττικης και του Μορφωτικού ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ, η έκθεση καθιερώνεται ως θεσμός σε ετήσια βάση και θα επαναληφθεί με νέο θέμα τον ερχόμενο Μάιο στον χώρο του Μετρό! Συζητάμε επίσης για "ανταλλαγή" σκιτσογράφων. Να φιλοξενήσουμε έργα και δημιουργούς του εξωτερικού που θα παρουσιάσουν το έργο τους στο κοινό της χώρας μας και αντίστοιχα να στείλουμε ελληνικές δημιουργίες και γελοιογράφους σε διεθνείς διοργανώσεις. Τέλος σκεφτόμαστε να διοργανώσουμε στην Αθήνα μια διεθνή 'Biennale' διαγωνιστικής γελοιογραφίας ώστε να καταστήσουμε την Αθήνα και την Ελλάδα κέντρο της παγκόσμιας γελοιογραφίας. Αυτοί είναι οι στόχοι μας.» * Ο Πάνος Μαραγκός γεννήθηκε το 1957 στη Λευκάδα. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Πρωτοδημοσίευσε σκίτσα του στο σατιρικό "Ποντίκι" από τον πρώτο καιρό της έκδοσής του μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1981. Πολιτικός γελοιογράφος στο μεταδικτατορικό "Έθνος" από την έκδοσή του (1981) έως και σήμερα και στο "Έθνος της Κυριακής". Συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς", με διαφημιστικές εταιρείες και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (εικονογράφηση βιβλίων πληροφορικής). Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις γελοιογραφίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων. Και το σχετικό link...

Όταν η Ευρώπη γίνεται ταμπού Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες στο μετρό του Συντάγματος η επιτυχημένη έκθεση που διοργάνωσε η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων με τη συμμετοχή Ελλήνων και Βρετανών δημιουργών υπό τον σαρκαστικό τίτλο «Γλυκιά Ευρώπη». Την επισκέφτηκαν δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Κάποιοι (που μάλλον δεν την επισκέφτηκαν) ενοχλήθηκαν πολύ από το «θράσος» των γελοιογράφων να σατιρίζουν την Ευρώπη. Και ξεσπάθωσαν. Εκθέτοντας τον εαυτό τους Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων έχει διοργανώσει μέχρι σήμερα σημαντικές εκθέσεις, ενώ τα μέλη της έχουν λάβει μέρος σε πολλές ακόμα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Για συμβολικούς λόγους, συχνά οι εκθέσεις αυτές γίνονται υπό την αιγίδα κάποιου δημόσιου, πολιτειακού φορέα, όπως η Βουλή των Ελλήνων, ενώ προσκαλούνται μεταξύ άλλων και πολιτικά πρόσωπα, υπουργοί, ο πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.λπ., που ακόμα και όταν παρίστανται είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα συμφωνήσουν με το πολιτικό περιεχόμενο και το μήνυμα της πλειονότητας των έργων. Σκίτσο του Κωνσταντίνου Ρουγγέρη Ωστόσο, η σάτιρα μέσω της γελοιογραφίας έχει κατοχυρώσει με αγώνες το δικαίωμά της να υπάρχει. Ακόμα κι όταν δεν αρέσει. Φέτος, όμως, κάποιοι θεώρησαν ότι ξεπεράστηκαν τα (δικά τους) όρια. Το ταμπού τους ήταν η «άσπιλη» και φετιχοποιημένη Ευρώπη. Σίγουρα απόρησαν «πώς τόλμησαν αυτά τα ανθρωπάκια να σατιρίσουν το “κοινό, ευρωπαϊκό μας σπίτι”». Και κρεμάστηκαν στα κάγκελα (με παρόμοιο λεξιλόγιο και, όλως περιέργως, ταυτόχρονα)! Ο Στέφανος Κασιμάτης, γνωστός και μη εξαιρετέος αρθρογράφος της «Καθημερινής», ήταν από τους πρώτους που δήλωσε φωναχτά την οργή του και έδωσε το έναυσμα. Χαρακτήρισε τους συμμετέχοντες «περιθωριακούς και άγνωστους» (σ.σ.: συμμετείχαν κορυφαίοι Βρετανοί και Ελληνες δημιουργοί και ανάμεσά τους και οι τρεις γελοιογράφοι της εφημερίδας του) ενώ έγραψε πως τα έργα «εκφράζουν τον χοντροκομμένο και επιθετικό αντιευρωπαϊσμό της άκρας Αριστεράς». Τέλος, αναρωτήθηκε: «Είναι όμως δυνατόν η Βουλή να οργανώνει (και, υποθέτω, να πληρώνει) ολόκληρη έκθεση για την κακία του κάθε αποτυχημένου;» («Καθημερινή», 17/5). Σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη Λιγότερο ιδιοσυγκρασιακός, ο Αγγελος Αθανασόπουλος, προφανώς έπειτα από συνεχείς επαφές με κορυφαίους παράγοντες της Ε.Ε., διαπίστωσε ότι «σοβαρή ενόχληση και αρνητική έκπληξη έχει προκαλέσει σε στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα η έκθεση γελοιογραφίας με τον τίτλο “Γλυκιά Ευρώπη”» («Το Βήμα», 17/5), ενώ το «Πρώτο Θέμα» φαίνεται να συμφωνεί μαζί του επιλέγοντας τον τίτλο «Η Ε.Ε., οι ναζί και η σβάστικα: Ενόχληση στις Βρυξέλλες για την έκθεση με τη στήριξη της Βουλής» («Πρώτο Θέμα», 17/5). Μια μέρα αργότερα, ο Περικλής Δημητρολόπουλος αναρωτιόταν για τους λόγους που είχε η Βουλή να συνδιοργανώνει μια τέτοια έκθεση και δήλωνε ότι ο (ανώνυμος) επιμελητής της έκθεσης «εκφράζει την άποψή του, τη στράτευσή του ή την ονείρωξή του» («Τα Νέα», 18/5). Ακολούθησαν κι άλλοι στη γραμμή μιας άνευ όρων και ουδέτερης «φιλοευρωπαϊκής» μπρουτάλ ωμότητας ενάντια στο χιούμορ. Ζητήσαμε από πέντε κορυφαίους Ελληνες γελοιογράφους να μας πουν τη δική τους γνώμη για το αν οι αντιδράσεις αυτές ήταν υπερβολικές ή δικαιολογημένες και αν η γελοιογραφία έχει τελικά τόση δύναμη ώστε να συσπειρώνει σε κοινό λόγο τους διαφωνούντες, στην προκειμένη περίπτωση τους αποκαλούμενους «μενουμευρωπάκηδες». Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού Πάνος Μαραγκός Πρόεδρος Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων (εφ. «Εθνος») Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων έχει πραγματοποιήσει διαχρονικά πολλές εκθέσεις, σε συνεργασία με τη Βουλή. Από τον Απόστολο Κακλαμάνη, την Μπενάκη, έως τον Σιούφα και τώρα τον Βούτση! Απαράβατος όρος είναι η μη παρέμβαση και λογοκρισία στα έργα! Η Λέσχη προτείνει ένα θέμα στους συνδιοργανωτές και οι γελοιογράφοι-μέλη της συμμετέχουν ελεύθερα με τα έργα που επιθυμούν. Είμαι πάνω από 30 χρόνια στον χώρο της γελοιογραφίας και του Τύπου. Μας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση που φέτος εκφράστηκε ξαφνικά, για πρώτη φορά, μια copy-paste κατευθυνόμενη «ενόχληση». Και λέω κατευθυνόμενη, γιατί από τα επιχειρήματα κάποιων, ελάχιστων βέβαια, «έγκυρων» αρθρογράφων εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι δεν είχαν καν δει το περιεχόμενο της έκθεσης. Τέτοια φαινόμενα όχι μόνο δεν μας φοβίζουν, αλλά αποδεικνύουν ότι μάλλον κάνουμε καλά τη δουλειά μας και είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε κόντρα σε κάθε προσπάθεια άμεσης ή έμμεσης λογοκρισίας! Γιάννης Ιωάννου («Εφ.Συν.») H χιουμοροφοβία δεν είναι παρά η άμυνά μας απέναντι σε κάτι που μας μειώνει και μας θίγει. Γιατί το χιούμορ, και στην πιο αθώα και φιλική μορφή του, θίγει. Το θέμα είναι πώς αντιδράς. Αν είσαι Πόντιος πονάς αλλά γελάς, αν είσαι Εβραίος λες εσύ ανέκδοτα για τους Εβραίους για να δείξεις ότι το έχεις ξεπεράσει. Αν είσαι Μπαοκτσής -όπως εγώ- το έχεις ξεπεράσει. Το πράγμα σοβαρεύει όταν η ανοχή στο χιούμορ ορίζει τη σχέση του γελοιογράφου με την εξουσία σε κάθε της μορφή. Είτε κράτος, είτε θεσμούς, είτε απλά το αφεντικό. Η ισορροπία του τρόμου ή αυτολογοκρισία. Αυτά στη θεωρία. Στην ελληνική πραγματικότητα, από την εποχή της Μεταπολίτευσης και της μεγάλης ελευθερίας στη γελοιογραφία, σήμερα περάσαμε στα μνημόνια και στην εποχή των απανωτών απολύσεων στον Τύπο. Και στη σημερινή εικόνα, όπου βλέπεις έναν εκδότη μπροστά στην κάμερα και την επιτροπή της Βουλής να κοκορεύεται ότι στα δικά του ΜΜΕ όλοι έχουν την ίδια άποψη μ’ αυτόν. Σκίτσο του Soloup Soloup (εφ. «Το Ποντίκι») Δουλειά των σκίτσων και γενικότερα της σάτιρας είναι η σκληρότητα απέναντι στις αυθαιρεσίες της εκάστοτε εξουσίας και η ανάδειξη της πολιτικής υποκρισίας. Παρ’ όλα αυτά, τα συγκεκριμένα σκίτσα δεν ήταν σκληρά. Η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα στην Ευρώπη είναι πολύ «σκληρότερη» και τα σκίτσα απλά την κατέδειξαν. Οι σκιτσογράφοι έκαναν απλά τη δουλειά τους στo πλαίσιο της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης. Οι δημοσιο-γράφοι που θίχτηκαν κάνουν πραγματικά τη δουλειά τους; Εν τέλει ποιος υπερασπίζεται τις αρχές της Ευρώπης; Αυτοί που λένε να σιωπούμε σε οτιδήποτε αποκαλύπτει τη γύμνια της νεοφιλελεύθερης, ρατσιστικής και καθόλου αλληλέγγυας Ευρώπης ή αυτοί που με τη σάτιρα υπερασπίζονται τις βασικές αρχές της; Η αντίδραση των δημοσιο-γράφων απέναντι στους γελοιογράφους μετέτρεψε τους ίδιους σε γελοιο-γράφοντες. Και για να μη θεωρηθεί αυτό βρισιά, να πούμε πως ο Μπαμπινιώτης είναι αυτός που ταυτίζει το «γελοίο» με την έλλειψη σοβαρότητας και σπουδαιότητας. Γιατί πώς αλλιώς να περιγράψεις ως σοβαρή μιαν αντίληψη «ελευθερίας του Τύπου» που θεωρεί δικαίωμα να βρίζονται οι θεοί και τα όσια άλλων πολιτισμών και θρησκειών αλλά όταν μιλάμε για σάτιρα και αυτοκριτική στην Ευρώπη, αυτό να θεωρείται κολάσιμο; Σκίτσο της Μαρίας Τζαμπούρα Μαρία Τζαμπούρα (σκιτσογράφος) Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι η συγκεκριμένη έκθεση ενόχλησε. Μάλλον χρησιμοποιήθηκε ως τέτοια από μερίδα δημοσιευμάτων για να εξυπηρετήσει ό,τι κι αν είχαν στο κεφάλι τους εκείνοι που τα συνέταξαν. Η ανταπόκριση του κόσμου άλλα έδειξε. Και αυτό είναι που για μένα, ως σκιτσογράφο, μετράει. Βασικό συστατικό μιας γελοιογραφίας είναι το χιούμορ, έστω και το πικρό. Το χιούμορ όμως έχει ως βάση πάντα μιαν αλήθεια. Κι αυτή είναι που ενοχλεί. Πάνος Ζάχαρης (εφ. «Το Ποντίκι» και «Εφ.Συν.») Αυτό που ενόχλησε στην πραγματικότητα ήταν η δυνατότητα που είχαμε μέσα από αυτή την έκθεση να επικοινωνήσουμε τη σκέψη μας και να ανοίξουμε επί της ουσίας έναν διάλογο για την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πολιτική της με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Μέσα από πολλά σκίτσα αναδεικνύονται, μεταξύ άλλων, πλευρές της πολιτικής της Ε.Ε. που... κάνουν «τζιζ», για τις οποίες τα περισσότερα πολιτικά κόμματα αλλά και τα ΜΜΕ αποφεύγουν να μιλούν: η φτωχοποίηση των Ευρωπαίων εργαζομένων, οι τεράστιες ευθύνες της για τους πολέμους στη Μ. Ανατολή και την εξαθλίωση των προσφύγων, η ύπουλη νεκρανάσταση της Ακροδεξιάς αλλά και του ναζισμού. Πολλοί από εμάς μιλάμε γι' αυτά έτσι κι αλλιώς αφού τα περισσότερα σκίτσα είναι δημοσιευμένα, αλλά είναι διαφορετικό να το κάνει ο καθένας μόνος του στη γωνιά που έχει στην εφημερίδα και άλλο όλοι μαζί στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας. Οι αντιδράσεις με αιφνιδίασαν και με έκαναν να προβληματιστώ μήπως η δύναμη που έχουμε στα χέρια μας είναι τελικά μεγαλύτερη απ' όσο νομίζουμε. «Κακοποιώντας» τον Τίτο Πατρίκιο, επιμένω πως «κανένα σκίτσο σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα», αλλά απ' ό,τι φαίνεται τα καθεστώτα και οι διάφοροι τελάληδες και αυλικοί τους έχουν αρκετούς λόγους να φοβούνται τα σκίτσα... Πηγή Επιπλέον πληροφορίες για το θέμα

Μια πικρή «Γλυκιά Ευρώπη» Liam Higgins Saunders Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Η Ελλάδα πρωταγωνίστησε στις γελοιογραφίες παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια λόγω της έκρυθμης και εύθραυστης οικονομικής κατάστασης. Πρόσφατα τη σκυτάλη πήρε η Μεγάλη Βρετανία με την απόφασή της για Brexit. Γελοιογράφοι από τις δύο χώρες παρουσιάζουν περισσότερα από 150 έργα για τη γεύση που τους αφήνει η σύγχρονη Ευρώπη. Και δεν είναι καθόλου «γλυκιά»... Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, οργανισμός που «στεγάζει» και συσπειρώνει τους Ελληνες επαγγελματίες του χιούμορ, διοργάνωσε πέρσι με πολύ μεγάλη επιτυχία τη σπουδαία έκθεση «Το Μετέωρο Βήμα», με θέμα το δράμα και το οδοιπορικό των προσφύγων και των μεταναστών προς την Ευρώπη. Η έκθεση του 2016, που ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου Γιάννη Καλαϊτζή, προσέλκυσε χιλιάδες επισκέπτες, ταξίδεψε σε διάφορα σημεία της Ελλάδας και της Ευρώπης και απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι η γελοιογραφία μπορεί να καταπιάνεται ακόμη και με τα πιο τραγικά θέματα, αρκεί να ρίχνει τα δηλητηριώδη βέλη της στους θύτες και όχι στα θύματα. Φέτος η Λέσχη επανέρχεται με ακόμη μια σημαντική έκθεση με θέμα της την Ευρώπη και συμμετοχές όχι μόνο Ελλήνων καλλιτεχνών, αλλά και Βρετανών δημιουργών. Μιχάλης Κουντούρης Η ειρωνεία στον τίτλο «Γλυκιά Ευρώπη» είναι προφανής καθώς μια, έστω και γρήγορη, ματιά στα έργα αποδεικνύει ότι οι γελοιογράφοι, αφουγκραζόμενοι και τον σφυγμό των ευρωπαϊκών κοινωνιών, μόνο ως «γλυκιά» δεν αντιμετωπίζουν τη Γηραιά Ηπειρο. Οπως αναφέρει και η Λέσχη: «Η κρίση και το άδηλο μέλλον της Ευρώπης, είτε ως οικονομικής ένωσης είτε ως ευρωπαϊκής κουλτούρας, αφορά ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των λαών της. Ο φασισμός, η ξενοφοβία, η ανεργία, η ανισότητα είναι ζητήματα που απασχολούν καθημερινά τους πολίτες της. Η Ευρώπη κλυδωνίζεται και οι τριγμοί της κοινωνίας και των αξιών της επηρεάζουν και την παγκόσμια κοινότητα». Αυτούς τους τριγμούς επιχειρούν να αποδώσουν γελοιογραφικά οι είκοσι εννέα Ελληνες γελοιογράφοι, εστιάζοντας οι περισσότεροι στην αδυναμία συνεννόησης των ευρωπαϊκών κρατών ακόμα και για τα πιο στοιχειώδη ζητήματα, στην όξυνση των οικονομικών προβλημάτων και στις ταξικές ανισότητες, στις πολλές ταχύτητες ανάμεσα στις χώρες και τις περιοχές της ηπείρου, στη γερμανική παντοκρατορία και την καταδυνάστευση των αδύναμων κρίκων της κατ’ ευφημισμόν Ενωσης, στην ανεργία και τη φτώχεια, στην έλλειψη ανθρωπιάς απέναντι στους πρόσφυγες και την εθελοτυφλία απέναντι σε ένα πρόβλημα που αφορά ανθρώπους και όχι αριθμούς. Εφη Ξένου «Στις 150 γελοιογραφίες που εκτίθενται συνολικά, αποτυπώνεται αυτό ακριβώς το θολό πολιτικό τοπίο με το μελάνι αλλά και το χιούμορ των γελοιογράφων. Χιούμορ που θέτει ερωτήματα στους επισκέπτες για την τροχιά που έχουν μπει οι ζωές μας σε αυτήν την τόσο ταραγμένη “Γλυκιά Ευρώπη”» συνεχίζει η ανακοίνωση της Λέσχης. Αυτή η ταραγμένη και τάχα ενιαία Ευρώπη είδε πριν από λίγες μέρες ένα μέλος της (Γαλλία) να φλερτάρει ανοιχτά με το ενδεχόμενο μιας νεοφασίστριας προέδρου, νωρίτερα είχε δει ένα άλλο μέλος της (Ιταλία) να απορρίπτει πανηγυρικά και με μεγάλη πλειοψηφία τις προτάσεις του πρωθυπουργού του και αυτός να παραιτείται, ακόμα πιο πριν είχε δει ένα από τα πιο ευάλωτα και ταλαιπωρημένα μέλη της (Ελλάδα) να απορρίπτει τη λιτότητα, τη φετιχιστική υποταγή στο ευρώ και τα αδιέξοδα μνημόνια, την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός του έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια το δημοψήφισμα και έπραττε τα διαμετρικώς αντίθετα, ενώ πρόσφατα είδε ένα ιδρυτικό και εξέχον μέλος της (Βρετανία) να αποφασίζει να αποχαιρετήσει για πάντα αυτόν τον χρεοκοπημένο και ξεκάθαρα πλέον ταξικά προσανατολισμένο οργανισμό που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ενωση και στρέφεται ανοιχτά ενάντια στα λαϊκά στρώματα και τα λαϊκά δικαιώματα. Δημήτρης Γεωργοπάλης Το Brexit ήταν και η αιτία που στη φετινή έκθεση προσκλήθηκαν και συμμετέχουν είκοσι οχτώ κορυφαίοι Βρετανοί γελοιογράφοι οι οποίοι φυσικά δεν επικεντρώνονται μόνο στα ζητήματα της χώρας τους αλλά καυτηριάζουν, όπως και οι Ελληνες ομότεχνοί τους, τη συνολική κατάσταση στην Ευρώπη. Με την έκθεση «Γλυκιά Ευρώπη», εκτός από το καλλιτεχνικό και πολιτικό μέρος, ένας επιπλέον στόχος των διοργανωτών είναι να τεθεί και πάλι στον δημόσιο λόγο η ανάγκη για τη δημιουργία του πολυθρύλητου Μουσείου Γελοιογραφίας και Σκίτσου στην Ελλάδα, στον χώρο που ήδη έχει διατεθεί από τη Βουλή των Ελλήνων στο κτίριο του καπνεργοστασίου. Ισως τέτοιες προσπάθειες να πιέσουν και προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα επίσημα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 16 Μαΐου, στις 20.00, από τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση. Συμμετέχουν: Τάσος Αναστασίου, Κώστας Βλάχος, Δημήτρης Γεωργοπάλης, Κώστας Γρηγοριάδης, Σπύρος Δερβενιώτης, Dranis, Πάνος Ζάχαρης, Πέτρος Ζερβός, John Antono, Γιάννης Ιωάννου, Μιχάλης Κουντούρης, Ηλίας Μακρής, Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Βασίλης Μητρόπουλος (Bas.), Κώστας Μητρόπουλος, Παναγιώτης Μητσομπόνος, Εφη Ξένου, Σπύρος Ορνεράκης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παυλίδης, Ανδρέας Πετρουλάκης, Κωνσταντίνος Ρουγγέρης, Soloup, Soter, Στάθης (Σταυρόπουλος), Μαρία Τζαμπούρα, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Βαγγέλης Χερουβείμ. Terry Anderson, Nathan Ariss, Sally Artz, Jeremy Banx, Rupert Besley, Andrew Birch, Steve Bright («Brighty»), Dave Brown, Matthew Buck, Andy Davey, Peter Dredge, Noel Ford, Jonesy (Steve Jones), Chris Madden, Glenn Marshall, The _Surreal_McCoy, Fran Orford, Ken Pyne, Royston Robertson, Martin Rowson, William Rudling, Tim Ruscoe, Liam Higgins Saunders, Peter Schrank, Bill Stott, Mike Turner, Colin Whittock, Kipper Williams. Γλυκιά Ευρώπη Πότε: 14-21 Μαΐου, ώρες: 9.00-21.00. Πού: Εκθεσιακός χώρος του Μετρό Συντάγματος. Καθημερινά θα βρίσκονται στον χώρο μέλη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, για να ενημερώνουν και να ξεναγούν το κοινό. Πηγή

Το Μετέωρο Βήμα του Ανθρωπισμού Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Ενα σκίτσο δεν μπορεί να γκρεμίσει τους φράχτες. Μπορεί όμως να εκθέσει συμπεριφορές, να σατιρίσει την υποκρισία. Να δώσει φωνή σε όσους δεν ακούγονται. Να προβάλει τον ανθρωπισμό ως αντίδοτο στον κυνισμό και τη βαρβαρότητα. Είκοσι οκτώ (28) Ελληνες σκιτσογράφοι, με την ευθύνη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου παρουσιάζουν τα έργα τους με θέμα τούς πρόσφυγες και με την τέχνη τους στέκονται αλληλέγγυοι στους ανθρώπους που αναζητούν ένα ασφαλές μέρος για να ζήσουν. Σκίτσο του Soloup Οι σκιτσογράφοι, οι γελοιογράφοι, οι εικονογράφοι ακολουθούν συνήθως την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Με τα σκίτσα τους σχολιάζουν την επικαιρότητα στην οποία βρίσκονται πάντα αμέτρητα διαθέσιμα θέματα για σάτιρα. Το κυρίαρχο θέμα των τελευταίων μηνών, ωστόσο, δεν προσφέρεται για γέλια. Κι αυτό γιατί αφορά ανθρώπους που αναγκάζονται να κουβαλήσουν με τα χέρια ελάχιστα από τα υπάρχοντά τους, να πάρουν αγκαλιά τα παιδιά τους και να ταξιδέψουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να μην πεθάνουν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, να τους αντιμετωπίζουν οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι ως «ροές», ως «αριθμούς», ως απειλές για την εύθραυστη «ευδαιμονία» της Δύσης. Αυτός είναι και ο λόγος που οι διοργανωτές απέφυγαν τον όρο «γελοιογραφίες» δίπλα στον εύστοχο τίτλο «Το Μετέωρο Βήμα». Σκίτσο του Πάνου Μαραγκού Οπως τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο πρόεδρος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, Πάνος Μαραγκός: «Ο όρος “γελοιογραφία” στις μέρες μας είναι αδόκιμος. Πολύ περισσότερο, δεν ανταποκρίνεται στη θεματολογία και το περιεχόμενο της συγκεκριμένης έκθεσης που αφορά το προσφυγικό. Ενα ζήτημα που πονάει, αναφέρεται στη δυστυχία ανθρώπων που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Για τον λόγο αυτόν, τιτλοφορείται “έκθεση σκίτσων για το προσφυγικό”». Ποια επίδραση, όμως, μπορούν να έχουν τα σκίτσα στη συμπεριφορά των Ελλήνων; Πρέπει να χαϊδεύουν αυτιά ή να ενοχλούν; «Πιστεύω ότι ένα “επιτυχημένο” σκίτσο με τη δύναμη της εικόνας και την πυκνότητα του νοήματος μπορεί να ευαισθητοποιήσει. Ο στόχος της έκθεσης είναι διπλός, από τη μια να περάσει το δικό μας μήνυμα σε μία Ευρώπη που συνεχώς μετατοπίζεται σε ακραίες θέσεις, κάνοντας τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού να τρίζουν, και από την άλλη, να υποκλιθεί στον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων» τονίζει ο Πάνος Μαραγκός. Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού Ανάμεσα στα 116 έργα των 28 σκιτσογράφων, ξεχωρίζουν πολλά που έχουν κεντρική τους εικόνα το άψυχο κορμί του μικρού Αϊλάν, του τρίχρονου παιδιού που πνίγηκε στο Αιγαίο σοκάροντας την επαναπαυμένη Ευρώπη. «Το σοκ δεν είναι αυτοσκοπός της γελοιογραφίας για να περάσει το μήνυμά της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν τα γεγονότα είναι εκ των πραγμάτων σοκαρίστηκα, όπως στην περίπτωση του Αϊλάν! Το θέμα είναι πώς χειρίζεται ο σκιτσογράφος ένα τέτοιο θέμα χωρίς να το ευτελίζει» επισημαίνει ο Πάνος Μαραγκός. Οι συμμετέχοντες Ελληνες σκιτσογράφοι, φυσικά, δεν ευτέλισαν το θέμα. Αντιθέτως, με την καλλιτεχνική τους ματιά και την ευαισθησία με την οποία το προσέγγισαν βοηθούν με τα μέσα τους ώστε να σταματήσει το Αιγαίο να γίνεται υγρός τάφος για παιδιά και μεγάλους. Η Ευρώπη των –τάχα– ανοιχτών συνόρων είναι το αντικείμενο του χλευασμού τους και όχι ο μικρός Αϊλάν. Σκίτσα των Τάσου Αναστασίου (αριστερά) και Γιάννη Ιωάννου (δεξιά) Οπως αναφέρει, μάλιστα, η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων στο προλογικό σημείωμα για τον κατάλογο της έκθεσης: «Τα σκίτσα ίσως μπορούν να μιλήσουν στη θέση αυτών που δεν πρόλαβαν… Γι’ αυτό οι σκιτσογράφοι επιμένουν να δείχνουν και να αναδεικνύουν σε πολλές περιπτώσεις με ελάχιστες λέξεις ή και χωρίς λόγια την κατάσταση αυτή. Σχεδιάζουν με πυκνότητα την οργή, την πίκρα, την υποκρισία, την ενοχή αλλά και την αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων και συνεργάζονται με την Περιφέρεια και κάθε οργανισμό που μπορεί να βοηθήσει, ώστε η κραυγή των προσφύγων να ταξιδέψει παντού. Οπου υπάρχουν άνθρωποι. Ανθρωποι που δοκιμάζονται, άνθρωποι που προβληματίζονται. Ανθρωποι που μετρούν στην Ιστορία…» Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν πολλοί στη χώρα μας που αφιλοκερδώς και ακάματα προσπαθούν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες. Σε αυτούς αναφέρεται ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζημάρκου, στον χαιρετισμό του: «…Σ’ αυτή τη γωνιά της Ευρώπης, τα νησιά του Αιγαίου, τα νησιά των λιγοστών ανθρώπων και της μεγάλης αγκαλιάς, γίνονται σύμβολο των ευρωπαϊκών και ανθρωπιστικών αξιών. Οι νησιώτες δεν σώζουν μόνο ζωές. Διασώζουν και τις αξίες πάνω στις οποίες δομήθηκε ο σύγχρονος πολιτισμός. Διασώζουν τα ιδεώδη που έχτισαν την Ενωμένη Ευρώπη, την Ευρώπη του Ανθρωπισμού. Αυτό το πανανθρώπινο, οικουμενικό μήνυμα που στέλνουν τα νησιά του Αιγαίου, δεν θα μπορούσε να εκφραστεί σε όλες του τις πτυχές και εκφάνσεις, παρά μόνο μέσα από την παγκόσμια γλώσσα του σκίτσου. Είναι η μόνη γλώσσα, από τη φύση της ανατρεπτική, που μπορεί να στείλει το μήνυμα τόσο δυνατά και καθαρά, μέσα στην τραγικότητα και ταυτόχρονα, μέσα στη μεγαλοσύνη του…» Σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη Η έκθεση είναι αφιερωμένη στον Γιάννη Καλαϊτζή που πριν από λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας φτωχότερη τη μάχιμη και ασυμβίβαστη ελληνική γελοιογραφία. Ο κατάλογος της έκθεσης φιλοξενεί στο εξώφυλλό του το συγκλονιστικό σκίτσο του Καλαϊτζή με όλα τα πλάσματα, ανθρώπους και ζώα, της Guernica του Πικάσο να θαλασσοπνίγονται πάνω σε ένα φουσκωτό. «Ο Γιάννης Καλαϊτζής υπήρξε από τους αναμορφωτές και άνοιξε νέους δρόμους στη σύγχρονη Ελληνική Γελοιογραφία. Η ποιότητα της δουλειάς του, η πολιτική και κοινωνική διορατικότητά του, η εκφραστική του δεινότητα και γενικά η ποιότητα του έργου του, ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη, για εμάς τους νεότερους του είδους. Ελάχιστο χρέος μας ήταν να αφιερώσουμε στη μνήμη του αυτήν την έκθεση» εξηγεί ο Πάνος Μαραγκός. Στα εγκαίνια της έκθεσης που θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 7 Μαρτίου στο Νεστορίδειο, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Δήμου Ροδίων στις 18.30 θα παραστεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ενώ στη συνέχεια η έκθεση θα ταξιδέψει σε πολλά ελληνικά νησιά, στην Αθήνα και θα καταλήξει στο κέντρο της Ευρώπης, στις Βρυξέλλες. Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη Συμμετοχές Καλαϊτζής Γιάννης, Αναστασίου Τάσος, Βλάχος Κώστας, Γεωργοπάλης Δημήτρης, Γρηγοριάδης Κώστας, Δερβενιώτης Σπύρος, Dranis, Ζάχαρης Πάνος, Ζερβός Πέτρος, Ιωάννου Γιάννης, Κουντούρης Μιχάλης, Κυριακόπουλος Γιάννης (ΚΥΡ), Μακρής Ηλίας, Μαραγκός Πάνος, Μήλας Παναγιώτης, Μητρόπουλος Βασίλης (BAS), Μητρόπουλος Κώστας, Μητσομπόνος Παναγιώτης, Ξένου Εφη, Παπαγεωργίου Βασίλης, Παυλίδης Βαγγέλης, Πετρουλάκης Ανδρέας, Ρουγγέρης Κωνσταντίνος, Soloup, Στάθης (Σταυρόπουλος), Τζαμπούρα Μαρία, Χαντζόπουλος Δημήτρης, Χερουβείμ Βαγγέλης. Σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη Πηγή Παρουσίαση της εκδήλωσης