Αναζήτηση στην Κοινότητα

1825. Ελληνοτουρκικος πόλεμος ,ο αμύθητος θησαυρός του Μ.Αλεξάνδρου κρυμμένος στα βουνά του ΚΑΦΙΡΙΣΤΑΝ ,μια φυλακή με το όνομα ΧΡΥΣΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΚΑΝΔΗΣ ,τυχοδιόκτες από διάφορα μέρη του κόσμου αναμεσά τους και ο ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ ...και η περιπέτεια αρχίζει . Μετά απο τις τρείς εκδόσεις της ΜΑΜΟΥΘ το 1993 το 1995 και το 2013 του συγκεκριμένου άλμπουμ στην νέα εποχή έχουν αναλάβει οι εκδόσεις Μ.ΗΡΩΣ να επανεκδόσουν τις περιπέτειες του γνωστού τυχοδιώκτη ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ ,για να τον γνωρίσουν και οι νέοι αναγνώστες (εκτός βέβαια αν είναι σαν τον LAZZ 33 και τον ξέρουν πριν αρχίσουν να μιλάνε ,μπορεί και από το μαιευτήριο ) σειρά έχει και το ΧΡΥΣΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΚΑΝΔΗΣ κατά πολλους το καλύτερο άλμπουμ του ΚΟΡΤΟ .Για άλλη μια φορά πραγματικά γεγονότα αναμειγνύονται με μυθοπλασία . Κυκλοφορεί σαν ένθετο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ του Σαββάτου σε τρία μέρη .Σαν αυτόνομο θα τιμάται 4,90 ενώ με την εφημερίδα 3,90..Φαίνεται ότι η συνεργασία εκδοτικής -εφημερίδος έχει αποδώσει και για αυτό συνεχίζεται . Το άλμπουμ συνοδεύεται με ένα μικρό άρθρο για τα γεγονότα της εποχής . ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΛΟ ΚΥΝΗΓΙ ΘΗΣΑΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ

Για μιά ακόμα φορά ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ στο σενάριο και ο σχεδιαστης ΚΩΣΤΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗΣ ετοίμασαν ένα τεύχος του αγέραστου ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ . Για την επέτειο της 28 Οκτωβρίου οι Εκδόσεις ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ με συνεργασία με την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ σαν διανομέα κυκλοφορούν αυτό το 36 σέλιδο τεύχος . Τίτλος ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ .βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που έγιναν σε μια συνοικία στον ΥΜΗΤΤΟ . Σίγουρα αργότερα θα βγεί και αυτόνομο με τιμή 3,9 λίγο τσιμπημένο ,συμφέρει να το πάρεις με την εφημερίδα για να έχεις και το τετρασέλιδο ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ . ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ . ΖΗΤΩ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ GREEK COMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ

32 χρόνια μετά την πρωτη κυκλοφορία της Μπαλάντας στην χωρά μας, από την Ars Longa το 1987, το εμβληματικό και μεγαλύτερο έργο του Ιταλού δημιουργού Hugo Pratt, "Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας", με πρωταγωνιστή τον ονειροπόλο, ρομαντικό και τυχοδιώκτη ναυτικό, Κόρτο Μαλτέζε, έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Αυτή την φορά η εκδοτική Μικρός Ηρώς του Λεοκράτη Ανεμοδούρα, σε συνεργασία με την "Εφημερίδα των Συντακτών", προσφέρει από αυτό το Σάββατο (21/9) το αριστουργηματικό έργο του Pratt, στο αναγνωστικό κοινό των κόμικς, το οποίο και θα ολοκληρωθεί σε 4 μέρη. Η έκδοση είναι ίδιας ποιότητας με την προηγούμενη σειρά του Κόρτο Μαλτέζε που κυκλοφόρησε η εκδοτική, με illustration εξώφυλλο, καλό χαρτί και έγχρωμη. Ομολογώ ότι είμαι πολύ ενθουσιασμένος, μιας και μεσώ αυτής της συνεργασίας μεταξύ εκδοτικής και εφημερίδας, δίνεται η δυνατότητα να προστεθεί ένα από τα καλύτερα έργα, κατά γενική ομολογία, του Hugo Pratt, στην συλλογή μας. Μιας και δεν έχω στην κατοχή μου την αρχική ασπρόμαυρη έκδοση, θα τιμήσω στο έπακρο αυτή την προσπάθεια. Σελίδα δείγμα. Αφιέρωμα στον Κόρτο Μαλτέζε, εδώ. Παρουσίαση της έκδοσης του 1987, εδώ.

Αν και 90 ετών ο σιδηρόμπρατσος (όπως τοv ονομάσανε οι Ιταλοί ) ναύτης με πάντα το ένα μάτι κλειστό ( όπως μας υποδεικνύει και το όνομα του). Ο Ποπάϋ είναι πάντα σε φόρμα δυνατός και γερός, ίσως φταίει η συχνή κατανάλωση σπανακιού, έτοιμος να μας διασκεδάσει με την αφέλεια του και την αγαθή διάθεση να βοηθήσει τους πάντες. Έχοντας ένα μικρό πέρασμα στα διάσημα στριπ Thimble Theater κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής της σειράς αλλά να έχει το δικό του στριπ και αργότερα το δικό του κόμικ αλλά και σειρά κινουμένων σχεδίων αφήνοντας στην λήθη το κόμικ που τον γνώρισε στον κόσμο. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε σε κόμικ το 1970 από τον Τερζόπουλο στο ΒΕΛΟΣ και το 1973 στο ομώνυμο περιοδικό από τον Δραγούνη, ακολούθησαν ο Μαστραντώνης και ο Ν. Λυμπερόπουλος (μερικά στριπ στο περιοδικό Kids 'N Fun). Το 2015 απόγονος του Δραγούνη έκδωσε 6 τεύχη σαν ένθετα στον ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ (που παλιά έβαζε μονοσέλιδα στριπ του σπανακοφάγου ) βασισμένο στην τότε νέα σειρά της IDW . Μετά από 4 χρόνια ο Λεοκράτης Ανεμοδουράς μας κάνει την έκπληξη, όπως συνηθίζει με τις απρόβλεπτες αλλά αξιόλογες κινήσεις του. Η σειρά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την τελευταία φορά από το τεύχος 7 δηλαδή της Αμερικανικής έκδoσης. Η έκδοση είναι ανώτερη από την προηγούμενη (ότι πληρώνεις, αυτό παίρνεις άλλο 1.5 ευρώ άλλο 3.90 που είναι και η τιμή του τεύχους σαν αυτόνομο) Εκτός από τις ιστορίες του τεύχους έχουμε και ένα αφιέρωμα στην ιστορία του διάσημου ναύτη. Το αρνητικό που βρίσκω είναι ότι πρόκειται μόνο για 4 τεύχη. Ελπίζω σε συνέχιση της σειράς, γιατί το αξίζει, αλλά δεν έχει από πίσω μια πολυεθνική σαν την Disney να έχει μια ''πλάτη''να στηριχτεί. Δεν νομίζω ότι ο Ποπάϋ είναι υποδεέστερος του Μίκυ. Καλή Ανάγνωση

"Όταν φύγω να είσαι δυνατός γιε μου... σκληρός όπως μία πέτρα σαν την πέτρα από το τσεκούρι σου. Να κόβεις όταν είναι ανάγκη και να χτυπάς μόνο όταν πρέπει. Να είσαι σκληρός γιε μου, αλλά να γίνεις σωστός άντρας... και να φέρνεις σκληρή δικαιοσύνη γιε μου σκληρή όπως μία πέτρα σαν την πέτρα από το τσεκούρι σου!" - Φίτζι Ο θρυλικός Ιταλικός ήρωας Zagor, επιστρέφει για άλλη μία περιπέτεια, των Giusfredi - Laurenti, με τίτλο "Η Δικαιοσύνη Του Περιπλανώμενου Φίτζυ"! Εκδόθηκε στο Color Zagor #7, την 1η Αυγούστου 2018, σε σενάριο του Giorgio Giusfredi και σε σχέδιο του Mauro Laurenti, από την εκδοτική Sergio Bonelli Editore. Το εξώφυλλο το υπογράφει ο Alessandro Piccinelli. Στην Ελλάδα δημοσιεύθηκε στοΖαγκόρ #1 - Η Δικαιοσύνη Του Περιπλανώμενου Φίτζυ, στις 5 Οκτωβρίου 2018, από την εκδοτική Μικρός Ήρως. Εκτείνεται σε 126 έγχρωμες σελίδες. Η ιστορία πάει ως εξής: Από τότε που ήταν ακόμη πολύ νέος και περιπλανιόταν στο δάσος του Ντάρκγουντ, υπό την επίβλεψη του θετού του πατέρα Φίτζι, ο Ζαγκόρ ή αλλιώς Πάτρικ Ουίλντιγκ ή με το ινδιάνικο του όνομα Za-Gor-Te-Nay (το Πνεύμα με το Τσεκούρι) υπερασπίζεται το δίκαιο. Μία σκοτεινή ιστορία όμως από το παρελθόν του έρχεται στο φως, με πρωταγωνιστές δύο νεαρά παιδιά, το ένα είναι η Άνταχ, ένα όμορφο τυφλό κορίτσι και το άλλο ένα αγόρι, ο Πέρσυ, που γεννήθηκε παραμορφωμένο στο πρόσωπο, με ένα χαμόγελο να σχηματίζεται. Μπορεί η αγάπη τους να μείνει ζωντανή όταν ένας δολοφόνος προσπαθεί να παγιδεύσει το αγόρι, σκοτώνοντας ινδιάνους βάζοντας στα πρόσωπά τους ένα... χαμόγελο; Ως η 7η κατά σειράν Color ιστορία του ήρωα, μας δίνει μία ακόμα προσωπική περιπέτεια ενός "συντρόφου" του Ζαγκόρ, αυτή τη φορά στο πρόσωπο του 'Περιπλανώμενου' Φίτζι - στις προηγούμενες είχαμε τον Φίσλεγκ (Μπλεκ #19-21), Γκάθραμ (Μπλεκ #22-24), Τζίμμυ 'Κιθάρα' (Ζαγκόρ Ειδική Έκδοση #1), Πέρρυ (Ζαγκόρ #1), Μετρέλεβιτς (#7-8) και Ντίγκινγκ Μπιλ (#11-12) - αλλά σε αυτή την ιστορία δεν έχουμε απλά μία διήγηση μίας ιστορίας από το παρελθόν του Φίτζι αλλά και του Ζαγκόρ στην παιδική του ηλικία! Άρα η ιστορία έχει 3 στόχους μία να μας χτίσει τον θρύλο του Ζαγκόρ, άλλη να μας δείξει εις βάθος τον χαρακτήρα του Περιπλανώμενου Φίτζι σε όλο του το μεγαλείο, και μία τραγική ιστορία αγάπης. Όλα αυτά δεμένα εξαιρετικά σε ένα αριστουργηματικό σενάριο του Giusfredi. Οι δημιουργοί Giorgio Giusfredi και Mauro Laurenti επιστρέφουν στη δημιουργική ομάδα του Ζαγκόρ για αυτή την τρομερή περιπέτεια! Ο Giusfredi επιστρέφει μετά από 4 χρόνια στη συγγραφή ιστοριών του Ζαγκόρ (πρώτη και τελευταία του ιστορία στα Zagor #589-590, 2014) και αναμεταξύ είχε δουλέψει στο Dampyr για 4 τεύχη αλλά και έγραψε μία ιστορία για το Color Tex #12, την οποία διαβάσαμε στο Ζαγκόρ #13, κάνοντας το Η Δικαιοσύνη Του Περιπλανώμενου Φίτζι την 2η ιστορία Ζαγκόρ που γράφει. Σε αντίθεση με τον Giusfredi, ο Laurenti βρίσκεται στην θέση του σκιτσογράφου του Ζαγκόρ για πάνω από 25 χρόνια (πρώτο τεύχος #634) για 33 τεύχη μέχρι και το πρόσφατο, #633, του Απριλίου του 2018. Ανάμεσα στην δουλεία του στο Ζαγκόρ, σχεδίασε και 5 τεύχη Dampyr και μία ιστορία στο Color Tex #10, που την διαβάσαμε στο Mister NO και οι άλλοι #23. Στην Ελλάδα διαβάσαμε ιστορίες του Ζαγκόρ, στην έκδοση του 1999, στα πρώτα 2 τεύχη! Ο Alessandro Piccinelli που σχεδίασε το εξώφυλλο, έχει οριστικοποιηθεί τα τελευταία 2 χρόνια ως συνεχιστής του Gallieno Ferri στη σχεδίαση όλων των εξώφυλλων του ήρωα. Πριν από αυτό σχεδίαζε ιστορίες Τεξ. "Δώστε μου ένα περιθώριο! Ξέρεις ότι κρατάω τον λόγο μου, Άσκοοκ! Αν αυτό που σκέφτομαι είναι αλήθεια, δεν θα ξαναανατείλει ο ήλιος χωρίς να έχει αποδοθεί δικαιοσύνη!" - Φίτζι Η ιστορία αποτελεί πέρα από μία ακόμα περιπέτεια του Ζαγκόρ, μία προσαρμογή του βραβευμένου φημισμένου έργου του αείμνηστου Victor Hugo, "The Man Who Laughs" ("Ο Άνθρωπος Που Γελά"), που δημοσιεύθηκε το 1869. Είναι μία "φτωχή" προσαρμογή του έργου με μερικά μονάχα σημεία να μεταφέρονται αυτούσια. Τα στοιχεία τα οποία αποτυπώθηκαν στην ιστορία είναι τα εξής: η ερωτική σχέση ανάμεσα σε ένα τυφλό κορίτσι και ένα παραμορφωμένο αγόρι, ένα συνομήλικο αγόρι στο κόμικς, αστυνομικός στο βιβλίο θέλει να γελοιοποιήσει το αγόρι, η μάνα του αγοριού είναι και στα 2 χειρομάντισσα και το φινάλε τελειώνει τον ίδιο τραγικό τρόπο (όχι πρακτικά αλλά ποιητικά). Από τις μεγαλύτερες διαφορές που έγιναν ήταν φυσικά το περιβάλλον και η χρονική τοποθέτηση (στο βιβλίο βρισκόμαστε στη Γαλλία του 17ου αιώνα σε αντίθεση με του Ζαγκόρ που βρίσκετε στο Ντάρκγουντ στα μέσα του 19ου αιώνα), το αγόρι του είχαν χαράξει το χαμόγελο στο πρόσωπο ενώ στο κόμικς είναι εκ γενετής και φυσικά τα ονόματα των χαρακτήρων και η πλοκή η οποία είναι κατά 99% διαφορετική από του κόμικς. Πρέπει πιστεύω οπωσδήποτε να σταθώ στον χαρακτήρα του Φίτζι. Προσωπικά, μετά το Ο Ζαγκόρ Διηγείται... είχα μπερδευτεί με τον χαρακτήρα καθώς το έβρισκα περίεργη επιλογή να πάρει κάποιος ένα παιδί υπό την επίβλεψή του σε μία απόφαση δευτερολέπτων. Η παρούσα ιστορία όμως ψάχνοντας βαθύτερα στον Φίτζι, λύθηκαν πιστεύω οι απορίες μου. Ένας δυναμικός, επαναστατικός χαρακτήρας με τόλμη και ελεύθερο πνεύμα. Το ιδανικό κατ εμέ είδος ανθρώπου. Η ανάπτυξή του έγινε με υπέροχο τρόπο, και δηλώνω πως ήταν αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος χαρακτήρας από την ιστορία! Οι δυσάρεστες αναμνήσεις του παρελθόντος και πως πρέπει να τις ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε στη ζωή μας είναι το βασικό μήνυμα της ιστορίας. Όπως και στο βιβλίο του Hugo, αντιμετωπίζονται διάφορα κοινωνικά προβλήματα, με βασικότερο τις διακρίσεις. Ένας άσχημος ερωτεύεται μία τυφλή και εκείνη ερωτεύεται έναν άσχημο. Είναι αρκετά ποιητικό και ρομαντικό για την κοινωνία της εποχής η οποία έκρινε τους πάντες βάση χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων. Είναι μία τραγική αλλά τόσο αληθινή ιστορία που την κάνει ακόμα πιο δραματική. Ένα ακόμα δυνατό σημείο της ιστορίας είναι η εξιστόρηση του παρελθόντος του Ζαγκόρ. Αρχικά, κατά τη διάρκεια βλέπουμε μία νέα αναπαράσταση του θανάτου των γονιών του Ζαγκόρ, αλλά και της στιγμής που ο Ζαγκόρ ορκίζεται στον τάφο των γονιών του εκδίκηση αλλά και τη στιγμή του θανάτου του Φίτζι, όλες σκηνές που πάρθηκαν από το Ο Ζαγκόρ Διηγείται... (Ζαγκόρ #9-10) σε σχέδιο Gallieno Ferri και διάλογο γραμμένο από τον Guido Nollita, οι οποίες μεταφέρθηκαν με εξαιρετικό τρόπο σε σχέδιο Mauro Laurenti. Επιπροσθέτως, στην ιστορία μαθαίνουμε νέα πράγματα, ένα σχετικά με την προέλευση του ξακουστού τσεκουριού του αλλά και δύο μαθαίνουμε τον χαρακτήρα του ανθρώπου που τον ανέθρεψε και τον μετέτρεψε στον Ζαγκόρ, που όλοι γνωρίζουμε! Τέλος, μας δείχνει την καθημερινή ζωή του νεαρού Πάτρικ, που δεν είχαμε ξαναδιαβάσει ποτέ πριν σε ιστορία. Τα flashbacks, οι διάφορες αναδρομές στο παρελθόν και "επιδρομές" στο παρόν είναι ένα ακόμα αξιοσημείωτο στοιχείο. Ο Giusfredi με αριστουργηματικό τρόπο, έδεσε όλες τις διάφορες πλοκές και εξισορρόπησε τόσο τις σκηνές του παρόντος αλλά και του παρελθόντος και χρειάζεται πολλά συγχαρητήρια! Η ιστορία χαρακτηρίζεται από το σκοτεινό, βίαιο, ενήλικο περιεχόμενό της κάνοντάς της απολαυστικότατη. Το είδος θα το χαρακτήριζα ως δράμα, με πολλές σκηνές μέσα στην ιστορία να είναι συναισθηματικά φορτισμένες. Πολλές σκηνές χαράζονται στη μνήμη σου μετά από την πρώτη ανάγνωση, κάνοντάς την μία ευχάριστη ώρα για τον κάθε αναγνώστη. Ας μιλήσουμε όμως τώρα για το σχέδιο. Πιστεύω πως το σχέδιο, αν και είναι ίσως το πιο διαφορετικό που έχουμε δει, εξυπηρετεί πανέμορφα την ιστορία. Προσωπικά μου αρέσει αυτό το σχέδιο, και είναι από τα καλύτερα στον Ζαγκόρ. Απλά μου δημιουργεί ένα αίσθημα γαλήνης και ευημερίας που με προσελκύει αφάνταστα. Το χρώμα είναι τρομερό, επίσης! Ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία, αν και για να είμαι ειλικρινής σε σχέση με τα προηγούμενα Color, όπου το χρώμα "βοηθούσε" στην ιστορία, εδώ το χρώμα είναι απλά εκεί. Δεν προσδίδει απολύτως τίποτα πέρα από ομορφιά. Σεναριακά νομίζω έχω καλύψει την άποψή μου παραπάνω. Πρέπει να σταθώ στους διαλόγους, που ξεχωρίζουν σε κάθε σκηνή! Στον Φίτζι αλλά και στον Ζαγκόρ, τους δίνετε με μεγάλη προσοχή η κάθε τους φράση. Το φινάλε, ειδικά, έχει από τους καλύτερους διαλόγους σε Ιταλικά κόμικς. Η σκηνοθεσία είναι υπέροχη, με την σκηνή στην κορυφή του Κόρακα να ξεχωρίζει! Κλείνοντας, να πω πώς είναι μία απο τις καλύτερες ιστορίες Ζαγκόρ, και για όποιον θέλει να ξεκινήσει τον χαρακτήρα από αυτή την ιστορία του το προτείνω αφύλαχτα. Να δώσω συγχαρητήρια και στις εκδόσεις Μικρός Ήρως για την εξαιρετική, graphic novel, έκδοση που μας έδωσαν και να ευχηθώ τα καλύτερα, και φυσικά πολλές συνέχειες! "When I' ll be gone be strong son, tough like a stone, like the stone of your axe. Cut when you have to and hit only when you must be tough son... But try to become a right kind of man... And bring tough justice son, like a stone, like the stone of your axe!" ΠΗΓΗ

Οι "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ" αποτελούν τη συνέχεια των εκδόσεων Ανεμοδουρά που έχουν ως αφετηρία το 1949. Το 2014 συνεχίζουν δυναμικά την μακροχρόνια δραστηριότητα με νέες εικονογραφημένες εκδόσεις που φιλοξενούν αδημοσίευτες ιστορίες. Πρόκειται για τα: Μπλεκ, Ζαγκόρ, Μάρτιν Μίστερι, Μίστερ Νο, Ντύλαν Ντογκ, Τεξ και το Μικρό Ήρωα. Παράλληλα φερνουν στο κοινό και νέες εκδόσεις απο γαλλοβελγικές σειρές με αγαπημένους ήρωες όπως τα: Ερίκ Καστέλ, το 2017 και Κόρτο Μαλτέζε, στις αρχές του 2018, ενώ κινούνται και στο χώρο των βιβλίων με τις εκδόσεις “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά” και “Ήρωες - Ανθολογία Ιστοριών”. Η έως τώρα πορεία της εκδοτικής είναι σταθερά ανοδική, ενώ μόλις πρόσφατα, παρουσίασε στο κοινό την νέα εποχή του κεντρικού της τίτλου, του Μπλεκ. Με ολοένα εξελισσόμενες κινήσεις, τείνει να παγιωθεί ως μια από τις καλυτερες εκδοτικες στον χώρο των κόμικς.

Και οι τέσσερις είναι παγκοσμίως διάσημοι και δημοφιλείς χαρακτήρες. Κάποιοι είναι ιδιαίτερα γνωστοί και στη χώρα μας, κυρίως στους αναγνώστες κόμικς περασμένων δεκαετιών. Ο Ζαγκόρ, ο Τεξ, ο Μίστερ Νο και ο Ντύλαν Ντογκ επανέρχονται στην Ελλάδα για να ξανασυναντήσουν τους παλιούς τους φίλους και να βρουν καινούργιους. Τα ευρωπαϊκά ηρωικά κόμικς, ιδιαίτερα τα ιταλικά, έγιναν πολύ αγαπητά κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, χαρακτήρες όπως ο Μπλεκ και ο Ζαγκόρ έδωσαν τα ονόματά τους σε εβδομαδιαία περιοδικά που διαβάστηκαν από χιλιάδες πιτσιρικάδες, έγιναν αντικείμενα «πληρωμής» για τους χαμένους σε παιχνίδια και ανταλλαγής δεκάδες φορές μέχρι να μη διαβάζονται πια, κρύφτηκαν κάτω από τα σκεπάσματα ή μέσα στο βιβλίο της Γεωγραφίας, κατασχέθηκαν από τους γονείς και πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Η αίγλη αυτών των χαρακτήρων σιγά σιγά, στην Ελλάδα, ξεθώριασε. Αλλά η φλόγα τους δεν έχει σβήσει ακόμη. Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, αυτά τα πρόσωπα, σχεδιασμένα από κορυφαίους καλλιτέχνες σε ιστορίες γραμμένες από σπουδαίους παραμυθάδες, εξακολουθούν να συγκινούν και οι εκδόσεις τους να πουλάνε χιλιάδες αντίτυπα. Οι εκδόσεις Μικρός Ήρως σε ένα φιλόδοξο σχέδιο επαναφέρουν στην ελληνική αγορά τέσσερις εμβληματικούς ήρωες σε ισάριθμες νέες σειρές που μόλις εγκαινιάστηκαν. Σε όλες, τις μεταφράσεις υπογράφει η Ντίνα Φατούρου και την επιμέλεια καθώς και τα λεπτομερή, ιστορικά, εμπεριστατωμένα εισαγωγικά κείμενα ο Λευτέρης Ταρλαντέζος. Ντύλαν Ντογκ Πρώην ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιαρντ, λιγομίλητος και με αινιγματικό παρελθόν, αποφασιστικός αλλά και ευαίσθητος, ευάλωτος, εσωστρεφής και με πολλές φοβίες, ο αφοσιωμένος ερευνητής του ανεξήγητου και του μεταφυσικού, Ντύλαν Ντογκ, πήρε το όνομά του από τον ποιητή Ντύλαν Τόμας και δανείστηκε τη μορφή του δημοφιλούς Βρετανού ηθοποιού Ρούπερτ Έβερετ. Οι ιστορίες του ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1986 σε σενάρια του Tiziano Sclavi και σχέδια του Angelo Stano και στο επίκεντρό τους βρίσκονται αδιάκοπα από τότε, σχεδόν 400 τεύχη έως τώρα, δυσεπίλυτα μυστήρια παραφυσικού περιεχομένου. Ζόμπι, φαντάσματα, λυκάνθρωποι, τέρατα, αλλόκοτα πλάσματα, μάγοι και ψυχοπαθείς δολοφόνοι αποτελούν την καθημερινότητα στη ζωή του Ντύλαν Ντογκ που είναι γεμάτη τρόμο, αίμα, βία και σκληρότητα αλλά και συχνά κωμικά «διαλείμματα» στα οποία παίζει σημαντικό ρόλο ο συνεργάτης του, Γκράουτσο, ένα πρόσωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση του Γκράουτσο Μαρξ. Ντύλαν Ντογκ Η σειρά που σφύζει από αναφορές στον λογοτεχνικό και κινηματογραφικό τρόμο, συνομιλώντας με το έργο σπουδαίων δημιουργών, όπως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Ντάριο Αρζέντο, ο Τζορτζ Ρομέρο, ο Γουές Κρέιβεν κ.ά., αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο στην Ιταλία και σε άλλες χώρες, με συνεχείς επανεκδόσεις και χιλιάδες πιστούς αναγνώστες. Το πρώτο μέρος της ελληνικής σειράς με τίτλο «Η Ιστορία του Ντύλαν Ντογκ» πρωτοκυκλοφόρησε το 1995 και απαντά σε πολλά ερωτήματα για το μυστηριώδες παρελθόν του, ένα παρελθόν βυθισμένο στη μαγεία και παραμορφωμένο από τα εφιαλτικά όνειρα του τολμηρού ντετέκτιβ. Ζαγκόρ Δημιουργήθηκε το 1961 σε σενάρια του Sergio Bonelli και σχέδια του Gallieno Ferri με πρότυπο για τη μορφή του τον Αμερικανό ηθοποιό Robert Taylor και το όνομά του να αποτελεί συνδυασμό του πρώτου συνθετικού του Za-La-Mort, διάσημου χαρακτήρα του ιταλικού βωβού κινηματογράφου, και της πρώτης συλλαβής του επιθέτου του Flash Gordon. Η δράση του τοποθετείται στις αρχές του 19ου αιώνα στη Βόρεια Αμερική όπου, ορφανός από μικρή ηλικία, εκπαιδεύεται στα όπλα, χειρίζεται επιδέξια το τσεκούρι και μαθαίνει διάφορα ταχυδακτυλουργικά και ακροβατικά κόλπα από ένα μπουλούκι περιπλανώμενων σαλτιμπάγκων. Γίνεται ένας αλτρουιστής και θαρραλέος υπερασπιστής των καταπιεσμένων και των αδύναμων έχοντας για σύντροφο και συνεργάτη τον Μεξικανό κωμικό Τσίκο ως ανάλογο του δονκιχωτικού Σάντσο Πάντσα. Ζαγκόρ Στις ιστορίες του που συνδυάζουν στοιχεία από το γουέστερν, την επιστημονική φαντασία, τη λογοτεχνία τρόμου και το μεταφυσικό ο στόχος είναι πάντα η απονομή δικαιοσύνης με αντίπαλους ρατσιστές λευκούς, εκδικητικούς Ινδιάνους, λαθρέμπορους, τρελούς επιστήμονες, ρομπότ, αλλόκοτα πλάσματα κ.ά. Η πρώτη ιστορία του στη νέα έκδοση στα ελληνικά με τίτλο «Η Δικαιοσύνη του Περιπλανώμενου Φίτζι» υπογράφεται από τους Giorgio Giusfredi και Mauro Laurenti και κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Αύγουστο στην Ιταλία. Μίστερ Νο Προϊόν και αυτός του σεναριογράφου Sergio Bonelli και του σχεδιαστή Gallieno Ferri από το 1975, o Μίστερ Νο αποτελεί έναν απόλυτα αντισυμβατικό χαρακτήρα, έναν αναχωρητή και αρνητή του δυτικού πολιτισμού που επιλέγει να απομονωθεί στον Αμαζόνιο και να βιοπορίζεται ως ταξιδιωτικός οδηγός τουριστών με το μικρό αεροπλάνο του. Η περιπέτεια όμως του χτυπά συνεχώς την πόρτα και, συχνά άθελά του, μπλέκει σε καταστάσεις και περιστατικά που δεν μπορούν να τον αφήσουν ασυγκίνητο και να τον κρατήσουν αμέτοχο, όντας δίκαιος, θαρραλέος, αγωνιστής και ανήσυχο πνεύμα. Μίστερ Νο Οι ιστορίες του εξελίσσονται στα μέσα του προηγούμενου αιώνα ενώ πήρε μέρος ως πιλότος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Ιάπωνες και στάλθηκε σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στη Βιρμανία, ταξίδεψε στις ΗΠΑ από τη μια άκρη ως την άλλη, έζησε στη Νέα Υόρκη, έγινε μέλος των Hell’s Angels και αναμίχθηκε με τη γενιά των μπίτνικ συναντώντας τον Τζακ Κέρουακ. «Το Σπίτι του Σατανά», που αποτελεί το πρώτο βιβλίο στην ελληνική έκδοση, δημιουργήθηκε το 1984 από τους Tiziano Sclavi και Bruno Marraffa. Τεξ Στα πρότυπα του κλασικού γουέστερν, στα βάθη της Άγριας Δύσης κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, είναι δημιουργημένες οι ιστορίες με πρωταγωνιστή έναν παράξενο, δίκαιο και αδιάφθορο καουμπόι ονόματι Τεξ Γουίλερ. Σχεδιασμένος με πρότυπο τον ηθοποιό Γκάρι Κούπερ από τον Galep σε σενάρια του Giovanni Luigi Bonelli, o Τεξ αποτελεί έναν από τους μακροβιότερους παγκοσμίως χαρακτήρες των κόμικς καθώς πρωτοεμφανίστηκε το 1948 και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και έχει φιλοτεχνηθεί από πολλούς καλλιτέχνες και σεναριογράφους κατά τις περιπέτειές του στο Φαρ Ουέστ αλλά και στα ταξίδια του από την Αριζόνα μέχρι τον Καναδά κι από τις ερήμους της Δύσης μέχρι τα νησιά του Ειρηνικού. Τεξ Ιδιαιτερότητά του ήταν πάντοτε ότι απευθυνόταν σε ένα ενήλικο και ώριμο κοινό καθώς οι ιστορίες του ήταν πιο βίαιες από τον μέσο όρο των παιδικών κι εφηβικών κόμικς και μπολιασμένες συχνά με βαθύτερα νοήματα για τη δικαιοσύνη, την έννοια της εκδίκησης, τη μοναξιά, τις ανθρώπινες σχέσεις, την αγνή φιλία κ.λ.π. Η πρώτη ιστορία της νέας ελληνικής έκδοσης με τίτλο «Άντρες σε Φυγή» δημιουργήθηκε το 2002 σε σενάριο του Claudio Nizzi και σχέδια του Giovanni Ticci. Και το σχετικό link...

Αρχές του χρόνου έγινε δημοσκόπηση από τον GeoTrou για τα καλύτερα εξώφυλλα Κόρτο Μαλτέζε των μέχρι τότε εκδόσεων και κέρδισε το Βενετσιάνικο Παραμύθι με αρκετά μεγάλο προβάδισμα . Τώρα που ολοκληρώθηκε η κυκλοφορία των άλμπουμ με το Έθνος, ας ψηφίσουμε και για αυτά. Πολλαπλής επιλογής, αλλά προτείνω μέχρι 3-4 το πολύ για να βγάλουμε "νικητή". Τα εξώφυλλα τα βρίσκετε συγκεντρωμένα εδώ, τα βάζω και από κάτω σε σπόιλερ για να σας διευκολύνω.

Τιμή εφημερίδος : 3,90€ Ακόμα μια φορά ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς και οι εκδόσεις του κάνουν την έκπληξη με τον δεύτερο ποδοσφαιρικό τίτλο που εκδίδουν. Άλλος ένας γνώριμος ήρωας από τα παλιά από την δεκαετία του 1970 μετά από 40 σχεδόν χρόνια σε δικό του περιοδικό. Για μια ακόμα φορά ένας χάρτινος ήρωας που γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του ΖΑΓΚΟΡ (1972) του Στέλιου Ανεμοδουρά περνά στα χέρια του εγγονού του. Ο ΡΟΥ ΡΕΥΣ, ο Βρετανός ξανθομάλλης σέντερ φορ και αρχηγός των Ρόβερς μαζί με τον φίλο του «Μπλάκι» Γκρέϊ και ο σύλλογός τους σε περιπέτειες που έκαναν διάσημο τον ήρωα όχι μόνο στην Αγγλία αλλά και σε άλλες χώρες . Η ακεραιότητα του χαρακτήρα του και η δυναμικότητα του τον έκαναν σύμβολο και πρότυπο για εκατοντάδες παιδιά και όχι μόνο. Οι ιστορίες του δημοσιεύθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία μέσα από τις σελίδες του εβδομαδιαίου περιοδικού Tiger (11 Σεπτεμβρίου 1954 - 1975) και στη συνέχεια του Roy of the Rovers (1976 - 20 Μαρτίου 1993). Στα μέσα της δεκαετίας του '90 η σειρά εμφανίσθηκε σε μηνιαία έκδοση, για να κλείσει στο περιοδικό "Match of the Day" το 2001. Στο Tiger comic, με αρχή στα 1970 δημοσιεύθηκαν αρκετές συνέχειες της σειράς "Roy Race's Schooldays", που ήταν μια εκ των υστέρων προσπάθεια να αναπαραχθεί η νεανική ηλικία των δυο βασικών χαρακτήρων του κυρίως κόμικ. Στην Ελλάδα εκτός απο το Ζαγκόρ οι περιπέτειες του δημοσιεύτηκαν και στον ΜΠΛΕΚ , στον ΝΕΟ ΜΠΛΕΚ αλλά και στο ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΑΓΟΡΙ και στο ΤΡΟΥΕΝΟ του Νίκου Δεληγιώργη. Το Κόμικ δίνεται με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ σαν ένθετο, στον απόηχο του ομοϊδεάτικου κόμικς ΕΡΙΚ ΚΑΣΤΕΛ που δίνεται με το ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΘΝΟΣ. Το κόμικ δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στα άλμπουμ γιατί το χαρτί, αν και ιλουστρασιόν (γυαλιστερό στην λαϊκή), είναι αρκετά λεπτό. Μάλλον πρόκειται στο μέλλον να πουληθεί σαν αυτόνομο γιατί αναγράφει στην πίσω πλευρά την τιμή των 3,90 ευρώ ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον comicos

O ανταγωνισμός των εφημερίδων γίνεται καμιά φορά αιτία για ωραίες εκπλήξεις. Ετσι, μετά τις ιστορίες του Ερίκ Καστέλ που επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα από το Εθνος, αύριο στα Νέα επιστρέφει ο άνθρωπος που μεγάλωσε δυο γενιές ποδοσφαιρόφιλων, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός ήρωας όλων των εποχών, ο Ρόι Ρέις, οι ιστορίες του οποίου κράτησαν δεκαετίες και τις πρωτογνωρίσαμε στο περιοδικό Αγόρι κυρίως, αλλά και στο Τρουένο και στο Μπλεκ. Η εφημερίδα επέλεξε να μας ξαναθυμίσει την δεύτερη περίοδο του Ρόι, σίγουρα την πιο καλοσχεδιασμένη και πιθανότατα την καλύτερη. Υπάρχει μια πρώτη, με τα χρόνια της αθωότητας του Ρόι, που το σκίτσο είναι ακόμα απλό, και μια τρίτη, πιο σκοτεινή, όπου ο ήρωάς μας ξενιτεύεται και πάει στην Ιταλία μετά από ένα ατύχημα. Στην δεύτερη περίοδο οι ιστορίες είναι οι πιο ενδιαφέρουσες: ο Ρόι είναι εθνικός ήρωας, παίκτης – προπονητής στους Ρόβερς, πατέρας με οικογενειακά προβλήματα. Μια εξέγερση οπαδών Τον λατρεύω τον Ρόι κι έχω γράψει για αυτόν πολλές φορές. Για μένα είναι ο μεγαλύτερος Αγγλος ποδοσφαιριστής του καιρού μας κι ας έχω δει μόνο εικονογραφημένα τα κατορθώματα του. Ο Ρόι δεν ήταν σταρ της τηλεόρασης όπως ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Δεν έχανε τα πέναλτι στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ όπως ο Τζον Τέρι. Δεν πήγε ποτέ να παίξει στη Γερμανία όπως ο Κέβιν Κίγκαν. Κυρίως κέρδισε δυο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο, πράγμα που η μετά το 1970 οι αστέρες της Εθνικής Αγγλίας δεν έχουν φανταστεί καν πως θα μπορούσε να γίνει. Ο Ρόι ήταν αρχηγός της Μέλτσεστερ Ρόβερς αρχικά και στη συνέχεια προπονητής της. Ηταν παντρεμένος με την Πένι και είχε δυο κόρες κι ένα γιό τον Ρόκι, που κάποια στιγμή έγινε κι αυτός ποδοσφαιριστής, χωρίς όμως να έχει την κλάση και τα μαγικά πόδια του μπαμπά του. Ο Ρόι ήταν επίσης λάτρης της ταχύτητας και επαγγελματίας οδηγός αγώνων. Εμείς οι αληθινά πιστοί του αγοράζαμε το Τρουένο κυρίως για να διαβάζουμε τα κατορθώματα του στα ραλι – πραγματικές τρέλες, που είχαν εκνευρίσει πάρα πολύ και τον προπονητή του Γκόρντον Ντέξτερ, αλλά και τον πρόεδρο των Ρόβερς Νταν Φλέτσερ. Όταν μάλιστα ο Ρόι, παρά την πίεση της Πένι, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τις υποδείξεις αυτών των δυο και έτρεξε κανονικά στο ραλι της Σκοτίας, ο πρόεδρος κι ο προπονητής τον έβγαλαν στο σφυρί και τον πούλησαν στη μισητή Κρόφορντ Σίτι. Χρειάστηκε μια αληθινή εξέγερση των οπαδών για να γυρίσει μετά από ένα μόλις μήνα στους αγαπημένους του Ρόβερς! Η νοσταλγία των μπαμπάδων Μεγάλωσα με τον Ρόι κι εν τέλη εξαιτίας του αγάπησα το ποδόσφαιρο. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 βλέπαμε στην τηλεόραση ελάχιστη μπάλα – καμία σχέση με τα τωρινά. Από το ελληνικό πρωτάθλημα είχαν αρχίσει να χάνονται μεγάλες ομάδες και μεγάλοι πρωταγωνιστές: ως πιτσιρικάδες καταπιεζόμασταν από την νοσταλγία των μπαμπάδων μας, που έλεγαν ότι είχαν δει τους καλύτερους. Είχε φύγει από τον Ολυμπιακό ο Γιώργος Δεληκάρης και με το αντίο του είχε τελειώσει κι ο θεαματικός Ολυμπιακός του Νίκου Γουλανδρή. Στον ΠΑΟΚ είχε απομείνει μόνος ο Γιώργος Κούδας. Είδαμε μόνο το αντίο του Μίμη Δομάζου, η αποχώρηση του οποίου από την ενεργό δράση σήμαινε το τέλος μιας εποχής. Η ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου ήταν κι αυτή ανάμνηση: μετά τη φυγή του Ντούσαν Μπάγεβιτς, μόνο ο Θωμάς Μαύρος είχε απομείνει να τη θυμίζει. Οι νέοι σταρ του πρωτόλειου επαγγελματικού μας πρωταθλήματος ήταν κυνικοί ανελέητοι γκολτζήδες σαν το Νίκο Αναστόπουλο, νταήδες σαν τον Τάσο Μητρόπουλου, είχαν παιδικές φάτσες σαν τον Δημήτρη Σαραβάκο, και νόμιζες πως δεν θα μεγαλώσουν ποτέ. Καθώς το ποδόσφαιρο άλλαζε, μόνο ο Βασίλης Χατζηπαναγής επέμενε να μας θυμίζει ότι ένα ματς μπορεί και να εξελιχτεί σε one man show. Το 1980 πήγα στο Καυτατζόγλειο να τον δω με ένα ξάδερφό μου. Ηταν τέλη Αυγούστου, ο Ηρακλής έπαιζε ένα φιλικό με τον ΠΑΟΚ, ο Ιωσηφίδης το χε πάρει πολύ στα σοβαρά και ο Βάσια μετά τις δυο τρεις πρώτες αναίτιες κλωτσιές δεν ξανακούμπησε τη μπάλα! Γύρισα σπίτι και διάβασα τέσσερις ιστορίες σερί του Ρόι στο «Αγόρι»: ναι, ο Ρόι ήταν ο μόνος μου ποδοσφαιρικός ήρωας που δεν θα με πρόδιδε ποτέ… Τα παιδικά χρόνια Δίπλα του είναι αλήθεια πως είχε χτιστεί μια καταπληκτική ομάδα. Ο Τσάρλι Κάρτερ, με μαλλί ξανθό και ίσιο, ήταν ένας εκπληκτικός τερματοφύλακας. Ο Λόφτι Πικ, σκληρός και λίγο χοντρούλης, ήταν ο βράχος της άμυνας. Ο Ντάνκαν Μακ Αϊ, που είχε αποκτηθεί από την Σέλτικ αρχικά ήταν εχθρός του Ρόι γιατί ένοιωθε σταρ, μετά όμως εξελίχτηκε σε ιδανικό παρτενέρ. Ο Τζίμι Νας έτρεχε πάντα στα δεξιά περιμένοντας τη μαγική πάσα. Ο Γκρεγκ Φόστερ εκτός από ένα καταπληκτικό αριστερό πόδι ήταν και καλός φίλος: από αυτόν ο Ρόι γνώρισε την Πένι και την παντρεύτηκε σε ηλικία 22 χρόνων. Και φυσικά υπήρχε και ο μπαμπάς του Ρόι κι ο αδερφός του, έτοιμοι πάντοτε να του δώσουν συμβουλές και να τον ακούσουν. Ειδικά ο μπαμπάς του στο κεφάλαιο «τα παιδικά χρόνια του Ρόι» ήταν πραγματικά ο άνθρωπος πίσω από το μύθο. Σχεδιασμένα και αληθινά Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι κανείς δε μπορεί να δώσει τέτοια φάλτσα στη μπάλα. Διαπίστωσα ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ λιγότερο θεαματικό από αυτό που περίμενα. Κυρίως κατάλαβα ότι χάρη στο Ρόι τα είχα δει όλα, πριν πραγματικά τα δω. Οι μεγάλες φάσεις που είδα ήταν απλά επανάληψη κάποιων προηγούμενων - σχεδιασμένων, αλλά εξίσου αληθινών. Ο Μαραντόνα ντρίπλαρε κάποτε όλη την Εθνική Αγγλίας, αλλά κι ο Ρόι έχει βάλει τρεις τουλάχιστον φορές αυτό το γκολ στην Κρόφορντ Σίτι. Ο Βαν Μπάστεν νίκησε τον Ντασάεφ σουτάροντας σχεδόν από τη γραμμή του άουτ: ο Ρόι έχει βάλει το ίδιο γκολ, αλλά με «ψαλίδι»! Ο Ρόναλντ Κούμαν χτυπούσε τα πιο δυνατά φάουλ του κόσμου, αλλά ο Ρόι ήταν σαφώς περισσότερο εύστοχος. Ο Μπέκαμ παντρεύτηκε την Βιτόρια, αλλά τα αισθηματικά του Ρόι ήταν πιο περίπλοκα: χώρισε την Πένι (!) και όταν τα ξαναβρήκαν αυτή πέθανε στο δυστύχημα που είχε ως οδηγός ελικόπτερου! Τότε ήταν που έκοψε και το ποδόσφαιρο από πίκρα κι έφυγε από την Αγγλία για να γίνει προπονητής στη Μόντσα. Τι να μας πει η πραγματική πραγματικότητα; Ηταν οι καλύτεροι Ο Ρόι κάποτε άνοιξε την πόρτα της ιστορίας κι από εκεί ξεπετάχθηκαν οι καλύτεροι. Ο Μπεν Λίπερ, ο σπουδαιότερος τερματοφύλακας – γιατρός. Ο Κέβιν Κοξ, το «αγρίμι» με την κορδέλα (και μια μακρινή ομοιότητα με τον Κέβιν Κήγκαν), ο Τζόν Στάρκ, ο πρώτος μισθοφόρος ποδοσφαιριστής που άλλαζε μια ομάδα το μήνα. Άλλοι ήταν γρήγοροι κι εκρηκτικοί, άλλοι εγωϊστές, αλλά με καλή καρδιά τελικά, άλλοι τα κατάφεραν γρήγορα κι άλλοι έφτασαν κούτσα κούτσα προς τη δόξα. Τώρα που ο Ρόι Ρέις, ο πατέρας όλων αυτών και ο δικός μας μεγάλος αδερφός γύρισε, ελπίζουμε να δούμε και τους υπόλοιπους. Στριφογυρίζουν στην καρδιά και στο μυαλό μας χρόνια τώρα… Πηγή

Άρθρο από το τελευταίο τεύχος της λογοτεχνικής εφημερίδας. Υπόψιν, ότι περιέχει ορισμένα λάθη (πχ εκδόθηκαν στα ελληνικά 3 τεύχη Μπλάκσαντ και όχι 2, όπως αναφέρει)

Ποτέ η μαγεία των κόμικς δεν συνδυάστηκε τόσο επιτυχημένα με το ποδόσφαιρο! Πότε ένας χάρτινος ποδοσφαιρικός ήρωας δεν χαρακτηρίστηκε ως μια από τις καλύτερες μεταγραφές ενός συλλόγου! Ο Γάλλος δεξιοτέχνης εξτρέμ με το νούμερο 7 είναι και πάλι κοντά μας στο καλύτερο ποδοσφαιρικό κόμικς του κόσμου: Ο Ερίκ Καστέλ, το νέο αστέρι των "Μπλαουγκράνα", είναι ο πιο δημοφιλής, ο πιο διάσημος και ο πιο αγαπημένος ποδοσφαιριστής της 9ης Τέχνης! Μετά την απότομη διακοπή της σειράς του 1985, ο Ερίκ Καστέλ είναι ξανά κοντά μας, από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως και την εφημερίδα Έθνος της Κυριακής. Όμορφη έκδοση, ωραίο illustration χαρτί, προσεγμένο σχέδιο και γενικά μια πολύ καλή έκδοση σε όλα της! Αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου και η πρώτη σελίδα της ιστορίας: "Ο Ερίκ και οι Παμπλίτος". Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους: comicsking, Indian, GreekComicFan, Dr Paingiver, nquees & leonidio. ================================ Τον Ιούλιο του 2019, η εκδοτική κυκλοφορεί ξανά την σειρά, αυτή την φορά σε τόμους των οποίων τα εξώφυλλα είναι επιμελημένα από την Αγγελική Σαλαμαλίκη. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του τόμου τον: ftsgr

Τιμή Καταλόγου: 14€ . Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς μας έκανε ενα ωραίο χριστουγεννιάτικο δώρο, μία έκπληξη που δεν την περιμέναμε. Μακριά από τους συνηθισμένους Ιταλούς ήρωες διαλέγει έναν Ισπανόφωνο γνώριμο μας χαρακτήρα με ολοκαίνουργια περιπέτεια, τον Κόρτο Μαλτέζε. Ο Κόρτο Μαλτέζε, ο θρυλικός περιπλανώμενος ναυτικός που έχει αναγάγει σε τέχνη το ''ζην επικινδύνως'', επιστρέφει με ένα graphic novel που θα σας οδηγήσει σε ένα αξέχαστο ταξίδι! Η πρώτη Σταυροφορία, η ιστορία ενός μαγικού καθρέφτη και ένα μυθικό βασίλειο μεταξύ Αφρικής και Ινδίας, οδηγούν τον Κόρτο Μαλτέζε σε ένα ταξίδι αναζήτησης που αρχίζει από τη Βενετία και περνά από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί συναντά τον φίλο του ποιητή, Κ.Π. Καβάφη, μέσα σε ένα ασταθές και βίαιο πολιτικό περιβάλλον. Ο Καβάφης τον βοηθά στη συνέχιση της αναζήτησής του και ο Κόρτο Μαλτέζε σώζει τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Λαθρέμποροι, στρατιωτικοί, επαναστάτες και η γοητεία της Αφρικής, οδηγούν τον Κόρτο Μαλτέζε στη συγκλονιστική κατάληξη της ιστορίας και στην κατανόηση του πραγματικού νοήματός της. Αυτή είναι η υπόθεση του graphic novel ''Εκουατόρια'', με ήρωα τον Κόρτο Μαλτέζε, των J. D. Canales (σενάριο) κ’ R. Pellejero (σχέδιο & χρώμα). Ο «μικρός Μαλτέζος», δημιούργημα του σπουδαίου Hugo Pratt (1927 - 1995), έζησε σημαντικά ιστορικά γεγονότα και συνάντησε μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της εποχής του. Είναι δε ένας ήρωας που ενσαρκώνει τον σκεπτικισμό του δημιουργού του σε θέματα πολιτικής, θρησκείας και εθνικών διαφορών. Ο Κόρτο Μαλτέζε, όχι τυχαία, στιγμάτισε ανεξίτηλα τα κόμικς των περασμένων δεκαετιών! Το άλμπουμ συνοδεύεται με ένα αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου για τον Κόρτο Μαλτέζε και τον δημιουργό του, Hugo Pratt (1927 - 1995). ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Κάθαρμα, Το μπουντρούμι της Σαμαρκάνδης είναι στενάχωρο, και περιμένω να φανείς. Έστω σαν σκιά ή ως όνειρο – πάντα απέδιδες και στα δυο τη σημασία που τους πρέπει. Σ’ έπιανε βλέπεις και το kif το μαροκάνικο. Κάθαρμα, με ξέχασες. Έχω αρχίσει να φρικάρω απ’ την ανία. Μόλις σκότωσα τον Πέρση συγκρατούμενό μου. Θυμάσαι, Κόρτο; Τότε που περνούσαμε φίνα. Τhe Days of Wine and Roses, θαρρώ πως το λέτε στα αγγλικά, τη γλώσσα του πατέρα σου – αν κι ένα βράδυ που το ρούμι μας είχε γλυκάνει γουλιά τη γουλιά κι η γλώσσα σου λύθηκε και το φεγγάρι μάς φάνταζε διπλό, μου εξομολογήθηκες ότι χρωστάς την ανατροφή σου στη Σεφαραδίτισα που σε μεγάλωσε. Ποτέ μου δεν τα ‘μαθα καλά τα αγγλικά, Κόρτο. Μητρική μου είναι η γλώσσα του Πούσκιν και του Μπακούνιν. Θυμάσαι, Κόρτο; Τότε που σαλπάραμε αμέριμνοι στους πιο ανομολόγητους πειρασμούς της περιπέτειας μαζί με εχθρούς και φίλους. Τον Καλόγερο, το Κρανίο, τη Βενετσιάνα. Για μας γράφτηκε η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας. Απαγκιστρώναμε απ’ το ανώνυμο νησί, κρυμμένο καλά στην πιο απρόσιτη ατόλη απ’ όλες τις ατόλες της Πολυνησίας. Σαν μας έπιανε η παλίρροια, συνήθιζες να βγάζεις την μπατατούγκα, ποτέ όμως το αργεντίνικο γιλέκο, και άπλωνες την αράδα σου στην αιώρα, μ’ ένα βιβλίο στο χέρι. Διάβαζες – πάντα διάβαζες, Κόρτο. Για το Μομπρασέμ και την αταξική Πολιτεία του Σάντοκαν. Για τους Ιταλούς αναρχικούς και τους Βραζιλιάνους μπαντεϊράντες. Μου αφηγούσουν ιστορίες για τον Κάπτεν Μίσιον. Θυμάσαι, κάθαρμα; Φτάνουνε σπάνια νέα στο μπουντρούμι, εδώ στην παλιά πόλη του Ομάρ Καγιάμ και του Χασάν του Ασσασσίνου∙ με πιάσανε όταν με παράτησες, καθώς ψάχναμε για τον χαμένο χρυσό του Ισκαντέρ. Από τα λίγα που ακούω, έμαθα ότι ξαναβγαίνεις στη γύρα. Χωρίς εμένα. Чертовски! Αναρωτιέμαι αν ζει ακόμα ο καθηγητής Στάινερ. Ψιθυρίζεται ότι ούτε αυτός θα είναι μαζί σου. Λένε ότι αναζητάς ένα μυθικό βασίλειο μεταξύ Αφρικής και Ινδίας. Ότι έγινες φίλος με τον ποιητή Κ. Μαντεύω: την Εκουατόρια– που ποτέ δεν έχασες. Έχεις για πυξίδα, λένε, έναν μαγικό καθρέφτη που οι αντανακλάσεις του στον χωροχρόνο πηγαίνουν πίσω στην Πρώτη Σταυροφορία. Μαντεύω ξανά: άκουσες γι’ αυτόν στο βενετσιάνικο γκέτο και αναζήτησες την περγαμηνή με τον χάρτη για την Εκουατόρια. Ή ίσως να γύρεψες πληροφορίες απ’ τον σοφό Μορντεκάι. Σου κάνει ακόμα τα γλυκά μάτια η κόρη του; Θυμάσαι, κάθαρμα; Τις άγρυπνες νύχτες στη Misericordia; Τις ατελείωτες συζητήσεις μας, με τον Αγγελομάτη και τον Hugo, στην Trattoria da Scarso; Κρυβόμασταν, τότε, μετά την τελευταία σου δουλειά στον Άγγελο στο παράθυρο της Ανατολής. Σαν στάλαξε η μποτίλια με το Valpolicella, ο Hugo μας ζωγράφισε σε χαρτοπετσέτα. Ευγενείς τυχοδιώκτες, μας ονόμασε. за ваше здоровье! Θα’ θελα να ήμουν μαζί σου, Κόρτο, να καταστρώναμε παρέα το ταξίδι στην Εκουατόρια. Όταν ξεμπερδέψεις, έλα να με ελευθερώσεις από τη Σαμαρκάνδη, αλλιώς θα στοιχειώσω τα όνειρά σου. Θυμήσου Κόρτο: ίσως δεν είμαι ο καλύτερός σου φίλος, είμαι όμως ο μοναδικός σου φίλος. Негодяй! Ρασπούτιν Για την αντιγραφή, Θανάσης Μήνας Ο συγγραφέας της παραπάνω επιστολής, ο εικονιζόμενος Ρασπούτιν, έχει τον δεύτερο ρόλο σε αρκετές μυθιστορίες του Hugo Pratt. Είναι ο άσπονδος φίλος του Κόρτο Μαλτέζε. Ίσως αποτελεί το alter ego του, ή, αλλιώς, με λακανικούς όρους, τον Μεγάλο Άλλο της ψυχοσύνθεσης του Κόρτο. Δεν ξέρουμε πολλά για το βίο του. Γεννήθηκε πιθανότατα στην προεπαναστατική Ρωσία. Αναφέρεται ως νεαρός ναρόντνικος που φυλακίστηκε στο Φρούριο του Πέτρου και Παύλου. Κατάφερε να αποδράσει, και έγινε τυχοδιώκτης. Περιπλανήθηκε από τη Σιβηρία ως τον Ειρηνικό, όπου φέρεται να συνάντησε τον Κόρτο Μαλτέζε. Συνεργάστηκε αλλά και συγκρούστηκε μαζί του, κυρίως στην Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας. Τα ίχνη του χάνονται μετά τη φυλάκισή του στο Χρυσό Σπίτι της Σαμαρκάνδης, στη διάρκεια του Ά Παγκοσμίου πολέμου. Η όποια ομοιότητα με τον ιστορικό Ρασπούτιν είναι πλασματική. *Η νέα – ύστερα από πολλά χρόνια- περιπέτεια του Κόρτο Μαλτέζε με τον τίτλο Εκουατόρια, των J. D. Canales (σενάριο) και R. Pellejero (σχέδιο & χρώμα), κυκλοφορεί στις αρχές του Δεκέμβρη από τις εκδόσεις του Μικρού Ήρωα. Πηγή