Search the Community

Παρασκευή 26/7 κυκλοφόρησε στα περίπτερα το πρώτο τευχάκι των Μπάμπουρων. Ιστορίες από το σύμπαν που γνωρίσαμε στα συμπαθητικότατα Μπάμπουρες της Στρογγυλής Τράπεζας. Όλα από την Addart προφανώς Το συγκεκριμένο φιλοδοξεί να είναι μια 15νθήμερη έκδοση που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. Εξ΄ισου συμπαθητικό και αυτό εδώ. Εκτυπωμένο σε έμορφο πλαστικό (?) χαρτί στα 3,90 γιούργια με τις 24 σελιδούλες του + τις 4 μπρος/πίσω. Εάν σας άρεσαν οι άλλοι Μπάμπουρες, δεν βλέπω γιατί να μη σας αρέσει και αυτό εδώ Το πρώτο τευχάκι έχει μέσα την 18σέλιδη "Η δοκιμασία στο σκοτεινό πύργο" σε σχέδιο Σάββα Λαμπούδη και σενάριο Δημήτρη Σαββαΐδη, την 2σέλιδη "Φτου Σκόρδα" σε σχέδιο Γιώργου Μελισσαρόπουλου και σενάριο Γιάννη Τεξή και 4 σελιδούλες παιχνίδια για παιδιά (λαβύρινθους, ζωγράφισε, χρωμάτισε κ.ο.κ. ). Επιπρόσθετα ήταν σε σακουλάκι διότι είχε και ένα δωράκι μαζί (νομίζω από αυτά τα πλαστικά που τα πετάς στον τοίχο, κολλάνε και γλυστράνε κάτω σιγά-σιγά. Σαφώς και δεν το άνοιξα. Πυροβολημένος γαρ που δεν ήθελα να το "χαλάσω". μου αρκούσε η τραυματική εμπειρία που έσκισα το πλαστικό στο οποίο ήταν το κόμικ). Ως εκ τούτου ζορίστηκα λίγο να το βρω διότι αντί να είναι στα κόμικ ήταν στις ντάνες με τις εκδόσεις που κουβαλάνε παιχνιδάκια. Οι πρώτες σελίδες της κάθε ιστορίας για να πάρετε γεύση αλλά και μια φωτογραφία της αρχικής συσκευασίας Καλοτάξιδο Δεν είναι κακό να υπάρχει ένα κομιξάκι στα περίπτερα ειδικά για παιδιά φτιαγμένο από Έλληνες ώστε να μη χάνονται αστεία στην μετάφραση. Άμποτε να μακροημερεύσει1 1 όχι τίποτα άλλο, αλλά να πάρει και αξία το παιχνίδι με το σακουλάκι, να το πουλήσω όταν γεράσω να τσοντάρω στη σύνταξη

Το Κουπέ μάλλον έχει να καυχιέται ότι είναι από τα περιποιημένα φανζινάκια που μπορούν να κάνουν τις εκδοτικές να ζηλεύουν. Είναι περιποιημένο, σκληρόδετο, συνολικά 64 σελίδων, μεγέθους 21x14 εκατοστών και γενικά έχει συμπαθητικό περιεχόμενο σε συμφέρουσα τιμή. Λέω συμπαθητικό γιατί το βρήκα μάλλον γενικά άνισο. Εφόσον είναι σε μορφή μονοσέλιδων στριπ (σπάνια και που να βρεις δισέλιδο ή κάποιο που να είναι συνέχεια άλλου), πάσχει από την γνωστή ασθένεια των εντύπων αυτής της μορφής: ήτοι της διπολικότητας του χαρακτήρα τους. Κάποια στριπ είναι έξυπνα και σε κάνουν να γελάς, ενώ κάποια άλλα προσωπικά μου φάνηκαν ίσως κρύα ή ανεξήγητα αόριστα για τα γούστα μου. Το σχέδιο είναι πάντως σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα και η γενική εντύπωση που μου άφησε ήταν και αυτή γενικά θετική. Βασικά βοηθάει η - όπως είπα ήδη - πολύ περιποιημένη έκδοση, σε συνδυασμό και με μία αν μη τι άλλο πολύ προσιτή για το σύνολο τιμή. Βασικά ο ελεγκτής σου ζητάει το τίμημα των 4€ ως εισιτήριο για να κάνεις ένα ταξίδι με το δικό σου κουπέ (αντίτυπο βρε, έχω αρχίσει τις έξυπνες αληγορίες), παρέα με ένα πλήθος από γνωστούς χαρακτήρες που ξεκινάνε από χαρακτήρες κόμικς (βλ. Αστερίξ), περνάνε στα κινούμενα σχέδια (βλ. Κογιότ και Roadrunner) και φτάνουν σε ήρωες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας (Star Trek), γνωστών διηγημάτων (Φρανκενστάιν & Πουαρό) και περνώντας με προσοχή ακόμη και από την θρησκεία (Μυστικός δείπνος), φθάνουν και στους απλούς καθημερινούς χαρακτήρες. Όπως θα αντιληφθήκατε αφορά το ταξίδι όλων αυτών των επιβατών μέσα στα κουπέ του τραίνου, τις περισσότερες φορές έχοντας σαν χαρακτήρα τον ελεγκτή εισιτηρίων για να τρέξει στο χαρτί η έμπνευση των δημιουργών του Σαβαΐδη Δημήτρη - στο σενάριο - και του Ορέστη / Orestix στο σχέδιο (αναρωτιέμαι από που επηρεάστηκε για το nick του, από που να...). Για τον δεύτερο δυστυχώς δεν βρήκα να γράφει κάπου το επίθετο και δεν το ήξερα να ρωτήσω και εγώ (αν διαβάζεις μας λες). Μία μικρή εισαγωγή που υπάρχει στην αρχή, μπορεί να φανεί χρήσιμη... Επιπλέον σχόλια ξεχωριστών κριτικών θα βρείτε στο οπισθόφυλλο, ενώ εσωτερικά αφήνουν σε καλεσμένο της τελευταίας στιγμής υπονοούμενο της συνέχειας (σε τριλογία μάλιστα). Τσαφ τσουφ, τσαφ τσουφ... Του τουουου... Έτσι για να πάρετε μία ιδέα σκάναρα και μία από τις σελίδες του. Επ, κύριος το εισιτήριο σας; Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Φλοκ και Indian. Πληροφορίες ΕΔΩ.

Το Μπατ-γιούνιβερς εξαπλώνεται! Μετά το Μπάτμαν αυτή η αδερφή, το Μπάτμαν αυτή η αδερφή 2 και τις περιπέτειες του Καπετάν-Νυχτερίδα, έχουμε μια επανεκτύπωση της πρώτης ιστορίας του Γιώργου Τσακιρέλλη και μαζί μια νέα, εξ ολοκλήρου δημιουργία του Γιάννη Τεξή. Πρόκειται για αυτοέκδοση, στο εξώφυλλο όμως βλέπουμε την σύμπραξη δύο μεγάλων εταιρειών του χώρου, των Εκδόσεων του Κάμπου και της Pthirus Pubis. Ερωτηθείς «γιατί 5;» ο Τσακιρέλλης είπε ότι ως #1 λαμβάνεται το αρχικό τεύχος, ενώ τα κόμικς του Καπετάν-Νυχτερίδα είναι τα #2-3. Τώρα, γιατί δεν λόγισε και το Μπάτμαν αυτή η αδερφή 2 δεν το γνωρίζω. Άλλωστε πάντοτε υπερηρωικές σειρές ήταν ένα μπέρδεμα. Μην έχοντας διαβάσει το πρωτότυπο φανζίν, κάνω τη σούμα και των δύο ιστοριών: φουλ χαβαλετζίδικο, με χολιγουντιανού επιπέδου ανθρωποκυνηγητό στην ελληνική ύπαιθρο, βρισίδια με τον Άλφρεντ και χλέπες από ψηλά. Αν σας άρεσε η παλιά ιστορία, θα σας αρέσει κι η καινούργια, θεωρώ ότι τα αστεία τους μένουν και δεν ξεχνιούνται μετά από λίγο. Σημείωση: μήπως το αρχικό φανζίν είναι ένα από τα λίγα, αν όχι το μόνο, ελληνικό κόμικ που είχε spin-off;

Είναι ένα φωτοτυπημένο μικρούτσικο (χωράει σε μια - μεγάλη- παλάμη!) τευχάκι που ετοιμάστηκε μια μέρα πριν το The Comic Con 3. Τα τελευταία χρόνια η εικονογράφηση λογοπαιγνίων είναι στα φόρτε της. Κάτι τέτοιο έχουμε και εδώ, σε στιλ αθυρόστομο και ελευθεριάζον, τουλάχιστον στα περισσότερα στριπάκια (αντιπροσωπευτικό είναι το εξώφυλλο). Το σχέδιο θα το χαρακτήριζα στοιχειώδες. Για τον Γιάννη Τεξή δείτε εδώ. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε νομίζω ανήκει στην ομάδα της Add Art.

Εκεί που κάνεις τη δουλίτσα σου (=κόβεις μπριζόλες και τυλίγεις κιμάδες) σκάνε ζόμπια στο μαγαζί σου. Με όπλα τον μπαλτά και την εκπαίδευσή σου στα ένδοξα ΛΟΚ, τη γλυτώνεις. Υποχωρώντας, βρίσκεσαι στο διπλανό dojo, όπου συναντάς τον νεαρό εκπαιδευτής και δύο καυτές μαθήτριες. Το μέλλον της χώρας βρίσκεται στα χέρια σας (sic). Α, και στα κομένα χέρια ενός τραγόπαπα. Αυτό είναι εν ολίγοις το concept του Αίμα, Δάκρυα κ’ Ιδρώτας των Γιάννη Τεξή, Γιάννη Πατελιά και Χρήστου Σταμπουλή, που εκδόθηκε το 2010 από την In-k Situ Comix. Όπως και σε άλλα έργα του, μέσα από την (εμφανή) καφρίλα, ο Σταμπουλής δε χάνει την ευκαιρία να θίξει, έστω και επιδερμικά, ορισμένα κοινωνικά θέματα. Πρέπει να σημειωθεί ότι το κόμικ αυτό είχε προηγουμένως κυκλοφορήσει ως φανζίν, αλλά έχει προστεθεί και ένα τρισέλιδο επιμύθιο. Την πρώτη φορά που το διάβασα, το βρήκα μέτριο. Ένα χαβαλετζίδικο ανάγνωσμα-πασατέμπο στην καλύτερη. Πλέον, η άποψή μου έχει βελτιωθεί αρκετά, αλλά παραμένει ένα κόμικ που διαβάζεις για να περάσεις την ώρα σου. Το σχέδιο είναι μάλλον αρκετά κλικ κάτω από το τυπικό του Σταμπουλή. Βέβαια, θα το πρότεινα όχι μόνο σε φαν του δημιουργού, αλλά και σε όσους θέλουν να τον μάθουν. Αφιέρωμα στον Γιάννη Τεξή - Αφιέρωμα στον Χρήστο Σταμπουλή