Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μήπως τελικά Θεός και Διάβολος δεν είναι προαιώνιοι εχθροί, αλλά φιλαράκια που (παρά τα πειράγματα) αράζουν μαζί, πίνοντας το ποτάκι τους και κάνοντας ένα τσιγαράκι; Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ο Εωσφόρος δεν είναι παρά ένας κακοπληρωμένος υπάλληλος του Παντοδύναμου. Που δικαιούται αύξηση, γιατί Τον έχει βοηθήσει αρκετά. Αυτή, εν ολίγοις, είναι η θεματολογία του παρόντος κόμικ του Κλήμη. Πρόκειται, δηλαδή, για μια αυτοέκδοση η οποία ρίχνει μια χιουμοριστική και καυστική ματιά στο θέμα της χριστιανικής θρησκείας. Εκτός από στριπ, περιέχονται και ορισμένες ολοσέλιδες γελοιογραφίες. Ωραία έκδοση σε μεγάλο μέγεθος, που αναδεικνύει το εξαιρετικό σχέδιο του Κλήμη. Προσωπικά τον θεωρώ μια από τις πλέον αξιόλογες περιπτώσεις νέων δημιουργών και θεωρώ ότι έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από έναν «φανζινά». Έξυπνο χιούμορ, πιθανώς ενοχλητικό για κάποιους, αλλά σίγουρα έξυπνο. Επίσης, στα θετικά βρήκα το στήσιμο των καρέ. Προφανώς, εφόσον μιλάμε για στριπάκια, δεν μπορεί να υπάρξει πρωτοτυπία, δεν ακολουθείται όμως ένα συγκεκριμένο μοτίβο (π.χ. τρία ισομεγέθη καρέ), αλλά αλλάζει ανάλογα με τις «ανάγκες». Και μια εσωτερική σελίδα. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη του κόμικ, αλλά δεν ήθελα να «σποϊλάρω» τις καλύτερες... Σημείωση: στο Comicdom Con '19, κυκλοφόρησε η β' έκδοση, την οποία και έχω. Η α' βγήκε, σύμφωνα με τον δημιουργό, τον Οκτώβριο του 2018.

Και επειδή οι μεγάλες τριλογίες είναι πάντα τρεις ο Γιάννης Ρουμπούλιας πιστός στο ραντεβού του μας παρουσιάζει τη νέα περιπέτεια του θρυλικού μας ήρωα του Πόναν του Μάρμαρου! Γέλιο. ξύλο, σπαθιά, μαγεία και περισσότερο γέλιο σας περιμένουν μέσα στο νέο τευχάκι! Η ποιότητα της έκδοσης ίδια με τα άλλα δύο τευχάκια της σειράς. Ο Βρωμ μαζί μας!

Από το οπισθόφυλλο Αυτοέκδοση του Μάνου Λαγουβαρδου που πρωτοκυκλοφόρησε στο Athens Con 2017. Χιουμοριστικό, ρομαντικό manga που μας εξιστορεί τις περιπέτειες του Τίμο ο οποίος είναι ερωτευμένος με την Βανέσσα που είναι αρχηγός και τραγουδίστρια της μπάντας Alter-U. Έτσι θα αποφασίσει να μπει και αυτός στη μπάντα της προκειμένου να έρθουν κοντά. Η Βανέσσα όμως ένα πράγμα έχει στο μυαλό της: πως να νικήσει στο διαγωνισμό τραγουδιού τη Νόνικα το μεγάλο αστέρι της πανεπιστημιούπολης. Ανήκει στο ίδιο σύμπαν με το The Teenies (του ίδιου δημιουργού, παρουσίαση στο φόρουμ εδώ) και χρονικά εξελίσσεται μετά. Χαλαρό και ανάλαφρο γεμάτο από έρωτα και νεανικές τρέλες ομολογώ το βρήκα καλύτερα από ότι το περίμενα αρχικά. Το σχέδιο του Λαγουβάρδου είναι εξαιρετικό και νομίζω ότι δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τα αντίστοιχα Ιαπωνικά manga.

Ελληνίδα Μάνα complete edition χαχα.. φαντάζομαι θα είναι η συγκεντρωτική έκδοση των 2 προηγούμενων ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ δεν ξέρω αν έχει νέο υλικό μέσα μιας και δεν έχω τα άλλα δυο πάντως στο τέλος έχει 8 σελίδες fan art κομιξάκια απο άλλους καλλιτέχνες, περιποιημένη έκδοση πάντως (δεν ξέρω αν χρειαζόταν νέα παρουσίαση)

Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι η μεταφορά σε κόμικ ενός κομματιού του συγκροτήματος του δημιουργού, στο πάγκο είχε και το cd μια σελίδα από μέσα και το facebook του καλλιτέχνη https://www.facebook.com/stamart

Άλλο ένα φανζινάκι που πρωτοεμφανίστηκε στο LAComicsfestival 2019 στη Λάρισα Η Βιργινία είναι μια γυναικά που γυρίζει την Ελλάδα και προσπαθεί να βρει άντρα χαχα, ιδιαίτερο θα το χαρακτήριζα το facebook του δημιουργού Calvastories και μια γεύση απο μέσα

Το πρώτο κόμικ των παιδιών, σουρεαλιστικό χιούμορ θα το χαρακτήριζα χαχα Δύο τύποι και η περιπέτεια τους μέσα σε ένα καζίνο συναισθημάτων.. μια σελίδα απο μέσα και η σελίδα τους στο facebook Crazy Duck Comics

Αυτοέκδοση του Θωμά Κεφαλά που βγήκε στις αρχές του 2019. Την υπόθεση την προδίδει ο τίτλος κι έχει να κάνει με ένα origami (το οριγκάμι είναι η καλλιτεχνία του διπλώματος χαρτιού) το παίρνει ο αέρας πάνω από το τραπεζάκι ενός τύπου και το κυνηγάει μέσα στην πόλη όπου πέφτει σε διάφορες καταστάσεις προσωπικά μου αρέσει πολύ το σχέδιο του Κεφαλά και μια σελίδα από μέσα

Αυτοέκδοση της Γεωργιάδη Σοφία που πρωτοεμφανίστηκε στο LAComicsfestival 2019 στη Λάρισα (μάλλον γιατί 1η έκδοση γράφει μέσα τον Μάρτιο του 2019) Ένας μυστηριώδης τύπος καλεί πέντε άτομα, άγνωστα μεταξύ τους για να του μεταφέρουν ένα πακέτο από την Θεσσαλονίκη πίσω στην Αθήνα,ο καθένας δέχεται για τους δικούς του λόγους κι έτσι ξεκινάει το ταξίδι. Roadtrip και μυστήριο, τίμιο σχέδιο και ροή! Ενώ η ιστορία τελειώνει σε αυτό το άλμπουμ το έδαφος έχει προετοιμαστεί για μια μεγαλύτερη περιπέτεια, φαίνεται οτι αυτο είναι μόνο η αρχή! Περιποιημένο άλμπουμ και ευχάριστη έκπληξη για μένα γιατί το ευχαριστήθηκα περισσότερο απ ότι περίμενα!

Τώρα για αυτό δεν ξέρω τι να γράψω, μιας και ούτε το έχω διαβάσει, ούτε έχει κάποιο στοιχείο μέσα. Ξέρω πως μας έρχεται από την Λάρισα και από την καρικατούρα στο οπισθόφυλλο, υποψιάζομαι πως είναι πάλι ο Μέλανδρος ανακατεμένος μέσα, αλλά μέχρι εκεί. 2 σελίδες δείγμα. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του αντίτυπου του για την παρουσίαση.

Παράλληλα με την κυκλοφορία του Yorick σε άλμπουμ, ο Κιουτσιούκης έβγαλε και ένα φανζινάκι με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την λήξη του Α' Παγκόσμιου πόλεμου. Δεν έχω να πω κάτι για αυτό μιας και δεν πρόλαβα να το διαβάσω, οπότε απλά παραθέτω τον πρόλογο του δημιουργού. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.

Άλλο ένα φανζίν για τσιγάρα και καταχρήσεις. Το πρώτο τεύχος βγήκε τον Δεκέμβρη του 2015 και το δεύτερο τον Απρίλιο του 2017 (μάλλον στο ComicdomCon Athens). Δείγμα θα βρείτε εδώ σε σάιτ για την αποποινικοποίηση της κάνναβης. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παράθεση των αντίτυπων του για τις ανάγκες της παρουσίασης.

Παράλληλα με την κυκλοφορία του κανονικού άλμπουμ, κυκλοφόρησε και αυτό το minicomic τευχάκι, σε μέγεθος... καρνέ λαχνών. Σε αντίθεση με το κανονικό άλμπουμ επίσης, η έκδοση περιλαμβάνει στριπάκια των δύο καρέ ανά σελίδα. Όποιος θέλει να πάρει ένα δείγμα, μπορεί να πάει στην γκάλερι μιας και ο δημιουργός έχει αναρτήσει αρκετά από αυτά και στο GC. Το τευχάκι είναι διαθέσιμο για ανάγνωση στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ.

Στριποειδές χιουμοριστικό φανζίν του Παναγιώτη Γερακάκη (κατά κόσμον, Πανάγος), με ένα εξώφυλλο που φέρνει πιο πολύ σε tales from the crypt, είναι αλήθεια. Μια ανάλυση των περιεχόμενων του, μπορείτε να την διαβάσετε σε αυτό το άρθρο. Το είχαμε δει και στο 3ο Comiczine weekend. Σελίδα δείγμα. Ευχαριστούμε τον @nikos99 που παραχώρησε το αντίτυπο του για την παρουσίαση.

Μια πολύ καλαίσθητη αυτοέκδοση από το Μάνο Λαγουβάρδο, ένα πολύ ικανό σχεδιαστή που προσωπικά θεωρώ ότι αφομοίωσε πρώτος στην Ελλάδα και ίσως καλύτερα από όλους την τεχνοτροπία των μάνγκα. Εδώ έχουμε και το επιπλέον στοιχείο του ανθρωπομορφισμού, αλά Blacksad, αφού όλοι οι χαρακτήρες έχουν τη μορφή ζώων. Νομίζω ότι ο τίτλος και το εξώφυλλο τα λένε σχεδόν όλα Συνοπτικά πάντως, παλαιστής βλέπει το συναθλητή του να δολοφονείται εντός του ρινγκ, αποσύρεται γεμάτος πίκρα, μια κορασίδα όμως προσπαθεί να τον επαναφέρει στο ρινγκ, εκείνος αρνείται, αλλάζει γνώμη και κάπου εδώ τελειώνει και μας αφήνει να περιμένουμε το επόμενο τεύχος, όποτε εμφανιστεί αυτό... Εντάξει, από σενάριο δεν πρωτοτυπεί... Πολύ ωραίο σκίτσο με πετυχημένα καδραρίσματα, προφανώς ο Λαγουβάρδος πειραματίζεται και ο ίδιος με κάτι μάλλον καινούριο για αυτόν. Επιπλέον, τα εντυπωσιακά χρώματα ενισχύουν το κόμικ. Ωραία έκδοση, καλό χαρτί, αξίζει να της ρίξετε μια ματιά με την πρώτη ευκαιρία. Αν είστε και φίλος των μάνγκα και της πάλης (ή και των δύο), θα είναι η καλύτερή σας Παραθέτω και το κεντρικό δισέλιδο για να πάρετε μια γεύση Το είδα στο Athenscon και υποθέτω ότι κυκλοφόρησε εκεί για πρώτη φορά. Αν θυμάμαι καλά, η τιμή ήταν 5 ευρώ. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον albertus magnus.

Μία από τις 2 δουλειές που βραβεύτηκαν από το Vakalo Art & Design College και το AthensCon. Περίεργο κόμικ, καλοσχεδιασμένο και στημένο, αν και πολύ αφαιρετικό και ασαφές σε μερικά σημεία. Κάποιο μυστήριο φαίνεται ότι υπάρχει, κάποια καταστροφή πριν εκατοντάδες χρόνια, κάποια πνεύματα πεθαμένων είναι ακόμα στη Γη κλπ κλπ κλπ. Υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά δεν μαθαίνουμε ουσιαστικά τίποτα. Και ναι μεν το τεύχος είναι εισαγωγικό, όπως λέει και ο υπότιτλος του, αλλά με την λογική των αυτοεκδόσεων, την συνέχεια θα την μάθουμε (στην καλύτερη περίπτωση) σε 6 μήνες (στο ComicDom), οπότε πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει/μάθει περισσότερα. Η γλώσσα είναι λίγο περίεργη, συνειδητά για να δημιουργήσει κλίμα μυστηρίου, ή όχι. Δεν "κυλάει" πάντως. Μου θύμισε πάντως κόμικ λογικής Μπλε Κομήτη. Ο δημιουργός "το έχει" πάντως το σχέδιο, αυτό είναι σίγουρο. Ίσως αν του δώσει λίγο παραπάνω λεπτομέρεια να γίνει ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Αν υποψιαζόσασταν πως ένα κόμικ με αυτόν τον τίτλο θα είχε σχέση με τους μύθους του Αισώπου, τότε πέσατε μέσα. Μόνο που εδώ όλα τα ηθικά διδάγματα αναιρούνται και οι ακόλαστοι, κοπρόσκυλοι, ρέμπελοι, μαστούρηδες χαρακτήρες έχουν το πάνω χέρι, με τους ηθικά ακέραιους χαρακτήρες να κουρελιάζονται κυριολεκτικά και μεταφορικά! Θεματολογικά λοιπόν το κόμικ έχει ενδιαφέρον ή, θα έπρεπε να πω, θα είχε ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς η εκτέλεση του μου φάνηκε ανέμπνευστη. Σαν να εξαντλήθηκε όλη η έμπνευση στην αρχική ιδέα. Κρίμα. Σχεδιαστικά επίσης μπορεί να μην είναι τίποτε σπουδαίο αλλά ταιριάζει στο όλο κλίμα, κάτι που θεωρώ από τα θετικά της έκδοσης.

Οι χιουμοριστικές περιπέτειες μιας κοινωνικά αδέξιας κοπέλας που έχει ως φίλο μια φανταστική εκδοχή του φεγγαριού. Το κόμικ επίσης καυτηριάζει τις λάθος αντιλήψεις που υπάρχουν για θέματα όπως το OCD και την κατάθλιψη. Συμπαθητική έκδοση, συμπαθητικό και το υλικό. Μια μελλοντική πιο ώριμη καλλιτεχνικά εκδοχή της δημιουργού θα μπορούσε να πιάσει το κοινό του True Story.

Μια ιδιόμορφη κυκλοφορία. Στην ουσία πρόκειται για το συνοδευτικό κόμικ του μουσικού cd Of Animals & Relatives του συγκροτήματος Super Puma, με το άλμπουμ να είναι προσαρτημένο στο πίσω μέρος του κόμικ. Το κόμικ καθαυτό απ' ότι καταλαβαίνω είναι ταυτόχρονα οπτικοποίηση των στίχων αλλά και επέκταση αυτών. Το σχέδιο είναι καλό αλλά η αλήθεια είναι πως είναι κάπως πήχτρα εικαστικά και γραφιστικά, στην προσπάθεια να χωρέσει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί. Για τα 7€ που κοστίζει με συνοδεία CD, θα έλεγα πως είναι τίμια πρόταση.

Μια βιογραφική προσέγγιση για τον Ντέιβιντ Μπόουι και την περσόνα του Ziggy Stardust από την νεόκοπη στο χώρο των κόμικς Μαρία-Όλια Ντακογιάννη. Δεν είναι το είδος του κόμικ που με ενδιαφέρει (μουσικές βιογραφίες, και ο ίδιος ο καλλιτέχνης που βιογραφείται) οπότε θα αφήσω τα σχόλια για τους γνωρίζοντες. Η δημιουργός προσεγγίζει το κόμικ ως τριλογία, οπότε αυτό είναι το πρώτο μέρος.

Χιουμοριστικό τευχάκι που ψηλαφίζει τον τρόπο με το οποίο αντιμετωπίζει ο κόσμος της ευτραφές κυρίες, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν αυτές τον εαυτό τους. Στην ουσία πρόκειται για μια συλλογή κόμικς και γελοιογραφιών της δημιουργού, λίγο άναρχα συγκεντρωμένα από θέμα δομής, αλλά ως δείγμα της δουλειάς της, έχει ενδιαφέρον. Η δημιουργός επίσης πειραματίζεται με διάφορα τεχνικά μέσα.

Μετά το LoAlice, το σκηνικό με την γάτα της Αλίκης από την χώρα των θαυμάτων μεταφέρεται στην Ιαπωνία, υιοθετώντας και την αντίστοιχη ορολογία, παρμένη από το φολκλόρ της χώρας. Προσεγμένη έκδοση αντίστοιχη με την προηγούμενη προσπάθεια της δημιουργού, απλά σε επίπεδο φορμά. Η παρούσα προσπάθεια επίσης, έχει περισσότερες σελίδες με γραμμές κειμένου σε πιο συμβατικό στυλ, σαν παραμύθι, εκτός από το χαρακτηριστικό πειραματικό στυλ της Νεφέλης. Δυστυχώς δεν μπορώ να σκανάρω σελίδες από την έκδοση και τα δείγματα που βρίσκω δεν είναι ενδεικτικά αυτού που εννοώ. Η πρώτη κυκλοφορία του άλμπουμ έγινε στο 2ο Comiczineweekend.

Άλλο ένα από τα sketchbooks που έχει βγάλει ο Χατζούδης και που περιέχει καλλίγραμμες γυναίκες κατά βάση. Αυτή την φορά είναι ένα που έχει βγει έχοντας υπόψη την Αμερικάνη αγορά και τα συνέδρια, που σημαίνει πως οι κυρίες είναι έστω και ελάχιστα ντυμένες. Έχει δοθεί επίσης βάση στις κυρίες της IDW και Zenescope.

Η ιστορία της ανέρευσης μιας εξαφανισμένης αγάπης, σε ένα κόσμο που αγνοεί την ύπαρξη ενός άλλου που βρίσκεται ακριβώς από πάνω του, εκτός από λίγους εκλεκτούς. Με τον πάνω κόσμο πιθανόν να είναι ο δικός μας και ο κάτω αυτός της φαντασίας και των ξωτικών. Πολύ δυνατό εικαστικά κόμικ αλλά με εμφανή προβλήματα στατικότητας και σεναριακής εξέλιξης, το παρόν πόνημα απ' ότι καταλαβαίνω πρέπει να είναι η διπλωματική εργασία της δημιουργού. Το κόμικ όμως βγήκε το 2015 και η κόπια που έχω στην κατοχή μου είναι από την δεύτερη φετινή έκδοση, οπότε η δημιουργός μπορεί να έχει βελτιωθεί και στους δύο τομείς σε μεταγενέστερες δουλειές. Ακόμα και έτσι, το σενάριο μπορεί να ιδωθεί ως σουρεαλιστική καλλιτεχνική άδεια, οπότε αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά. Το άλμπουμ ως ποιότητα έκδοσης στην Β' έκδοση είναι επίσης προσεγμένο, με ημιχαρτονέ εξώφυλλο και χοντρές σελίδες, με την πλαστικοποίηση του εξώφυλλου δυστυχώς να είναι προβληματική και να ξεφτίζει εύκολα. Αν θυμάμαι καλά, η δημιουργός μας είπε πως απλά δεν έγινε από το τυπογραφείο αλλά σε μεταγενέστερο χρόνο λόγω σφάλματος. Μπορείτε να βρείτε την δημιουργό στο artstation ενώ το κόμικ είναι διαθέσιμο για ανάγνωση και ψηφιακά σε "μπανάλ" ανάλυση στο issuu, για να μην σας αποθαρρύνει από το να το αγοράσετε σε έντυπη μορφή.

Σκιτσούχτρα- Όλες οι αστείες στιγμές της καθημερινότητας ενός κομίστα Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την ταχεία ανάπτυξη του χώρου των αυτοεκδόσεων, οι οποίες έχουν κερδίσει με το σπαθί τους μια σημαντική θέση στο χώρο των ελληνικών comics. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που γεννάει η απόφαση για αυτοέκδοση ενός comic, αλλά και τις δυσχέρειες στη διακίνηση αυτών των έργων, αρκετοί είναι οι κομίστες που επιλέγουν να αναδείξουν το ταλέντο τους μέσα από αυτές τις απόλυτα προσωπικές δουλειές. Και συχνά το αποτέλεσμα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα comics των εκδοτικών οίκων. Μια τέτοια περίπτωση φανζινά είναι και ο Steve Stivaktis, ο οποίος έχει αποδείξει το ταλέντο του σε αυτοεκδόσεις που έχουν κάνει αίσθηση στο χώρο των ελληνικών comics, όπως είναι το περσινό Εσμέ. Η Σκιτσούχτρα του Steve δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Είναι μια ιδέα του δημιουργού που ξεκίνησε να εκδίδεται ήδη απ’ το 2013 μέσα απ’ το comic «Ιδιοτρόπιο» και από τότε συνέχισε τις εμφανίσεις της στα επόμενα τεύχη του «Ιδιοτρόπιου», αλλά και σε αυτοτελή fanzines. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία της, η οποία κλείνει έναν μεγάλο κύκλο (και ίσως ανοίγει έναν επόμενο), ονομάζεται «Σκιτσούχτρα Omnibus» και περιλαμβάνει όλα τα παλιότερα βήματα της Σκιτσούχτρας, εμπλουτισμένα από ολοκαίνουριες σελίδες, που γεμίζουν ένα πολύ προσεγμένο τεύχος με πολλά έγχρωμα στριπάκια. Ο Steve δημιουργώντας την Σκιτσούχτρα, βρήκε έναν πολύ δημιουργικό τρόπο να μιλήσει με χιούμορ και γερές δόσεις αυτοσαρκασμού για την καθημερινότητά του ως δημιουργού comics. Στις σελίδες του comic του πολλοί κομίστες θα εντοπίσουν στιγμές της ζωής τους. Η ίδια η Σκιτσούχτρα είναι ένα όν, το οποίο κατοικεί σε εγκεφάλους σκιτσογράφων και άλλων δημιουργών, η οποία ζει απ’ τη μιζέρια και την απογοήτευση των ξενιστών της. Κάθε δημιουργός την έχει συναντήσει σε στιγμές απογοήτευσης, άγχους και έλλειψης ιδεών. Στα στριπάκια του Steve θα συναντήσουμε όλους τους σατανικούς τρόπους που βρίσκει για να απογοητεύσει τον ξενιστή της, είτε γράφοντας ένα αρνητικό σχόλιο στο Facebook, είτε κλείνοντας το ρεύμα πριν αποθηκεύσει το έργο του στον υπολογιστή, είτε δείχνοντάς του άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες σε μικρότερη ηλικία απ’ αυτόν και γενικά με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο που μπορούμε να φανταστούμε. Μέσα απ’ τις σελίδες της Σκιτσούχτρας γνωρίζουμε καλύτερα τις πιο δύσκολες στιγμές στην καθημερινή ζωή ενός κομίστα. Γιατί υπάρχουν και τέτοιες. Το επάγγελμα του κομίστα μπορεί να είναι δημιουργικό και ίσως να μοιάζει σε εμάς τους αναγνώστες λίγο με χόμπι, αλλά στην πραγματικότητα για τους ίδιους τους κομίστες δεν σταματάει να είναι η δουλειά τους. Απ’ τα comicsκαι τα σκίτσα τους ζουν, πληρώνουν τους λογαριασμούς, προσπαθούν να κάνουν καριέρα. Και αυτό φυσικά φέρνει και όλα τα αρνητικά που κουβαλάει και κάθε άλλη δουλειά: άγχος, κούραση, πίεση, deadlines, κακοπληρωμένη δουλειά, ανεργία. Και όπως και κάθε άλλη δουλειά, η καθημερινότητα του κομίστα δημιουργεί μερικές φορές πολύ γέλιο. Αυτές τις στιγμές γέλιου αποτυπώνει στα στριπάκια του ο Steve, όλα τα τελευταία χρόνια που δημιουργεί τις ιστορίες της Σκιτσούχτρας, οι οποίες στο Omnibus είναι όλες μαζεμένες και παρατίθενται με χρονολογική σειρά. Έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλλαγές τόσο στην εποχή και τη ζωή των σκισογράφων των τελευταίων ετών, όσο και τις αλλαγές στην επαγγελματική ζωή του ίδιου του Steve, αλλά και την εξέλιξη της καλλιτεχνικής του πένας, η οποία έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα. Ο Steve μέσα απ’ τα στριπάκια του μας δείχνει ότι τη Σκιτσούχτρα τη σχεδίαζε για να εκφράσει τα παράπονά του απ’ τα υπόλοιπα comics και σκίτσα του. Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ένα διάλειμμα με προχειροφτιαγμένα στριπάκια. Αντίθετα, ο Steve βρίσκει πολλούς διαφορετικούς δημιουργικούς τρόπους να αφηγηθεί αστείες ιστορίες απ’ την καθημερινότητά του, οι οποίες ήδη απ’ τις πρώτες σελίδες του comic μπορούν να κερδίσουν τον αναγνώστη. Πηγή