Λένα

Πάρτε και από μένα δυο τευχάκια: 23 και 27 Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση. Γενικότερα είναι σαν Κατερίνα με άλλο όνομα (έχει τις ίδιες ακριβώς στήλες, αλλά με λιγότερα κόμικς). Στο τεύχος 27 έχει ιστορίες με τίτλο Studio Dance, σε σενάριο ΒΕΚΑ και σκίτσο CRIP ( περιμένουμε τα φώτα σου ) Και επίσης εντόπισα και αυτό: Κάτι που έκαναν κατά κόρον στο Κατερίνα.

Παιδιά, στην αρχή είχα σκεφτεί να γράψω ένα τεστάκι, με απαντήσεις τύπου α, β,γ,δ και αποτέλεσμα , όπως βάζουν σε πολλά πολυθεματικά, αλλά τώρα που έβλεπα το θέμα του Ντζο "Το Τεστ" και πέθανα στο γέλιο σκέφτομαι μήπως φτιάξω κομιξοσταυρολεξάκι...Εσείς τι λέτε;;;

Εξαρτάται τι θέλεις να κάνεις!!! Μολύβι: θα πάρεις μερικά σκληρά (Η), μερικά μαλακά (Β) και θα βρεις τι σου ταιριάζει (οι περισσότεροι βολεύονται με ΗΒ) Γόμα καρβούνου ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ και μια λευκή γόμα Για απλό μελάνι, χαρτί 200άρι λείο και μελάνι της επιλογής σου...Εγώ, αντιθέτως με τους προλαλήσαντες, δεν βολεύτηκα ποτέ με μαρκαδοράκι, αλλά με πινέλο. Δοκίμασε Α) διάφορα μαρκαδοράκια Β) πινέλο Γ) πένα και κάπου θα καταλήξεις!!! (Βέβαια, γενικότερα, αν μπορώ, αποφεύγω τελείως το μελάνωμα και βάζω κατευθείαν χρώμα- τώρα τελευταία πραγματικά πωρώθηκα απίστευτα με χαρτί καμβά) Για χρώμα, αναλόγως του τι μέσου θα δοκιμάσεις, θα πάρεις και το ανάλογο χαρτί Για εκολίνη, σινική μελάνη και τέμπερα, χαρτί ακουαρέλλας, τουλάχιστον 200άρι Για παστέλ, κάρβουνο, ξυλομπογιές, μολύβι, χαρτί για κάρβουνο (και μην ξεχάσεις το σπρέη φιξ) Για ακρυλικά και λάδια, καμβαδόχαρτο. Για μαρκαδόρους, χαρτί για μαρκαδόρους. Μπορείς να δοκιμάσεις και χρωματιστό χαρτόνι κανσόν, με μελάνι, παστέλ, κάρβουνο, ξυλομπογιά, μολύβι. Εκτός αν προτιμάς ψηφιακό χρώμα (τι βαρεμάρα!!!), οπότε απλά το μελανώνεις όπως είπαμε παραπάνω. Αν προτιμάς αυτήν την μέθοδο, υπάρχει το εξής κολπάκι: σχεδιάζεις με μπλε ξυλομπογιά, μελανώνεις κανονικά και, χωρίς να σβήσεις τα μολύβια, σαρώνεις ως μαύρο. Το σκάνερ δεν θα πιάσει το αχνό μπλε της ξυλομπογιάς!!! Έτσι, πολλοί αποφεύγουν το τσαλάκωμα του χαρτιού από το σβήσιμο ή το ατελές σβήσιμο. Επίσης, μπορείς να κάνεις ψηφιακά και το μελάνωμα. Τα προγράμματα που έχω υπόψιν μου για ψηφιακό χρώμα είναι photoshop, illustrator(τα κάνει και διανυσματικά=μπορεί να μεγεθυνθεί άπειρες φορές χωρίς να πιξελιάσει), corel paint

Δεν θα έλεγα ότι είναι δυσνόητο, απλά οι περισσότεροι θα το θεωρούσαν από αφελές μέχρι βαρετό. Όπως σχεδόν οτιδήποτε δεν έχει δράση, για τους περισσότερους. Εγώ, ας πούμε, είμαι το αντίθετο.Βαριέμαι μέχρι θανάτου την δράση και σε αυτά τα σημεία περνάω γρήγορα τις σελίδες, ώστε να επιστέψω στον ευχάριστο, δι' εμέ, διάλογο...ειδικά όταν είναι..."αμπελοφιλοσοφικός". ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΛΕΝΑΣ Το θέμα είναι να δείχνεις τις δημιουργίες σου στον κόσμο χωρίς ντροπές και απολογισμούς. "Ναι, ρε φίλε, αυτό κάνω κι αν σου αρέσει". Δεν είπα να μην ακούς τι έχουν να σου πουν, αλλά να μην τους ακούς υπερβολικά και σε δηλητηριάζουν. Σε 1 που θα το διαβάσει θα του αρέσει, σε 99 άλλους όχι. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν τι έχεις να πεις, μπορεί να μην ενδιαφέρονται, μπορεί να μην είναι του γούστου τους, μπορεί, μπορεί, μπορεί... Έχω αυτεκδόσει 6 φανζίν. Δεν μπορείς να φανταστείς το τι αρλούμπες έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια για τις δημιουργίες μου.Πραγματικά ο καθένας έρχεται και μου λέει το μακρύ του και το κοντό του...σε δυο-τρεις περιπτώσεις με προσέβαλαν ανερυθρίαστοι μπροστά στην μούρη μου!!! Στην αρχή σε πειράζει... είμαστε και συναισθηματικά όντα οι καλλιτέχνες, τρομάρα μας...μετά καταλαβαίνεις πόσο χαζό είναι και το ξεπερνάς... Μην ανησυχείς αν αυτό που κάνεις δεν αρέσει σε κάποιους. Κάνε αυτό που σου βγαίνει, να είσαι αυθεντικός, και κάποια στιγμή αυτό που θα κάνεις θα έχει γενικότερη αποδοχή. Έτσι κι αλλιώς, ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να τους ευχαριστήσεις όλους, ό,τι κι αν κάνεις. Αν τα παρατήσεις γι' αυτό...τι να σου πω... Θα τους κάνεις την χάρη;;; Αν προσπαθήσεις να κάνεις "αυτό που πουλάει" (χωρίς να είναι κάτι που σε εκφράζει), το πιο πιθανό είναι να αποτύχεις παταγωδώς (το έχω δει να συμβαίνει αρκετές φορές). Αυτό που θα πουλήσει είναι κάτι στο οποίο θα έχεις βάλει την ψυχή σου... (Αυτές κι αν είναι συμβουλές που πρέπει να δίνονται σε φυντανάκια...) Και ολίγη τροφή για σκέψη για τους υπολοίπους. Βλέπετε ότι η πλειονότητα των ελληνικών κόμικς είναι έτσι. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην παιδεία, στην κουλτούρα μας, στην νοοτροπία και την ψυχοσύνθεσή μας ως λαού; Οι Αμερικάνοι κάνουν αυτό, οι Γάλλοι το τάδε, οι Ιάπωνες το δείνα, οι Λατινοαμερικανοί κάτι άλλο, όλα διαφορετικά μεταξύ τους, γιατί είναι λαοί με άλλη ιστορία, άλλα βιώματα. Και εμείς γιατί πρέπει να πιθηκίζουμε όλους τους άλλους για να θεωρούμαστε ότι κάνουμε κάτι που αξίζει;

Καλά, έπρεπε να το γκουγκλάρεις για να το βρεις ΑΥΤΟ;;; Μου φαίνεται ότι βρήκαμε καινούργιο παιχνίδι για το φόρουμ

Πάντως από αυτό με τα δώρα χειρότερο δεν είναι...

Στα τελευταία τεύχη που έχω (περσινά) υπάρχουν 3 μόνιμα κόμικς, Ελλήνων δημιουργών: Το στριπ "Τα ζώα μου αργά" του Γιώργου Κομιώτη Το στριπ "ΞΕΝΙΑστος Κόσμος" του Άκη Μελάχρη και το ολοσέλιδο κόμικ "Εμείς οι τρεις οι φίλοι" του Νίκου Μαρουλάκη. Θα επανέλθω με περισσότερες πληροφορίες και σαρώσεις.

Πολύ φιλοσοφία, βρε παιδί μου... Λοιπόν... ωραία η αντίθεση ασυνήθιστων σκέψεων(αφήγηση) και συνηθισμένων πράξεων(σχέδιο). Η ανατομία σου θέλει δουλειά (πχ ο αγκώνας να είναι παράλληλος με την μέση και όχι με το στέρνο, όπως το φτιάχνεις) Μην πήζεις τα κουτάκια στα καρέ. Μην πήζεις τα καρέ στις σελίδες. Στο επόμενο κόμικ σου προσπάθησε να θέσεις το όριο των έξι καρέ (βασικό πλέγμα), δηλαδή προσπάθησε να κάνεις το πολύ μέχρι έξι. Να αναπνέει η αφήγηση και να μην πήζει το μάτι. Επίσης απόφυγε τα ασύμμετρα/τριγωνικά/τραπεζοειδή καρέ, που δεν προσφέρουν κάτι στην αφήγηση. Στο οπτικό μέρος του κόμικ σου δεν υπάρχει δράση(όλη η σύγκρουση γίνεται μέσα από τον μονόλογο), οπότε αυτά δεν χρειάζονται, τα τετράγωνα και τα ορθογώνια καρέ είναι μια χαρά.

Η Ελληνική Αγωγή είναι ένα περιοδικό με αυστηρώς ελληνοκεντρική θεματολογία. Αναλύει και ερευνά θέματα φιλοσοφίας, ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας, μυθολογίας, πολιτισμού κ.α Επικενρώνεται κυρίως στην αρχαιότητα, αλλά επεκτείνεται μέχρι και τα σύγχρονα χρόνια. Εδώ και περίπου έναν χρόνο (αν θυμάμαι καλά) έχει αρχίσει να δημοσιεύει σε συνέχειες, τέσσερις σελίδες συν εξώφυλλο, την Ιλιάδα της ίδιας εκδοτικής(σε κείμενο Έφης Πολυγιαννάκη και σκίτσο Σπύρου Ζαχαρόπουλου) Κάθε φορά παρουσιάζεται το εξώφυλλο της κανονικής έκδοσης το οποίο ακολουθούν τέσσερις σελίδες από το κόμικ(εδώ μία)

Μπα, μάλλον βαριόταν να κουνηθεί και πνίγηκε!!!

Μου λεἰπει!!!

Το διάβασα ξανά σήμερα ΠΟΣΟ ΤΑ ΣΠΑΣΕ!!! Και δεν το λέω επειδή τώρα σας ξέρω... Μακροζαχόπουλος Μέλανδρος: Ξεκινά ως μια απλή μπαφιάρικη και καταλήγει με ανέλπιστη ξεκαδιστική ανατροπή Η επόμενη ιστορία (-10 Luck) ήταν η αγαπημένη μου από το φανζίν και προς έκπληξή μου την έχει γράψει ο Τρελό Η τελευταία ιστορία ήταν πολύ περίεργη...Είχε έναν τρομακτικό τύπο με μούσια και τώρα είδα ότι την είχε γράψει ο τρομακτικός τύπος με τα μούσια και ακόμα τον θεωρώ τρομακτικό τον τύπο με τα μούσια και κάθε φορά που τον βλέπω τον τύπο με τα μούσια τρομάζω και τις προάλλες στην Λέσχη ο τρομακτικός τύπος με τα μούσια ήθελε να μου δείξει το φανζίν (για να με τρομάξει; ) Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτά που γίνονται και συζητούνται σε αυτήν την ιστορία τα θεωρώ απολύτως αληθινά... Το σχέδιο ήταν μέτριο, αλλά έχω δει τύπους που ισχυρίζονται ότι είναι επαγγελματίες και κάνουν κάτι σχέδια που δεν βλέπονται, τα δικά σας τουλάχιστον βλέπονται και δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησαν στην ανάγνωση... Τώρα όμως ντρέπομαι (μα, καλά, που είναι ένα καλό εμότικον για την ντροπή; ) και δεν θέλω να βάλω δικό μου κόμικ στο #2...

Πλάκα-πλάκα ψήνομαι να γράψω κειμενάκι για το GCF... Αν κατεβάσει κάτι καλό η κούτρα μου...

Το μικρό ήταν παιδικό, οπότε ναι!!! Στο εσωτερικό του εξωφύλλου είχε ολοσέλιδο "Κλαιρ, Ζουλί, Σεσίλ και οι άλλες" (Οι φευγάτες της Κατερίνας), ένα με προϊστορικούς και ένα με έναν ζουλού που είχε σπουδάσει στο Παρίσι και είχε ξαναγυρίσει στο χωριό του. Επίσης γελοιογραφίες και βρες τις ίδιες φιγούρες με σχέδια Tabary (ένα τέτοιο βρήκα χθες και στον Γρίφο)

Έλεγα κι εγώ, τα σταυρόλεξα θα τους ξέφευγαν, των καμμένων; Να δω πώς θα βρείτε τα εξώφυλλα... Αφιέρωμα στο μικροτέστ έχει γίνει;

Δεν παίζει να υπάρχει πια... Νομίζω του είχαν μείνει πολύ λίγα μετά το κόμικντομ... Μπορείς να του στείλεις πμ για σιγουριά, είναι το μέλος baloni

Γιατί τα ελληνόφωνα ξεχωριστά από τα ξενόγλωσσα; Εγώ τα καταμετρώ όλα μαζί... Έχω μετρήσει καμμιά οχτακοσάρα, αλλά δεν παίζει να είναι ούτε το 1/4 της συλλογής μου...Επίσης στο σπίτι έχω και τα κόμικς του συντρόφου μου, αυτά μετράνε; (δεν τα έχω καταγράψει στα δικά μου, αλλά υπάρχουν και σαφώς έχω πρόσβαση σε αυτά, άσε που τα μισά του τα έχω κάνει εγώ δώρο... ) (Μπορώ να κάνω και τσατσιά, να μετρήσω τα φανζίν που μου έχουν μείνει στις κούτες ) Ελπίζω μέχρι του χρόνου να τα έχω καταγράψει για να σας δώσω πλήρη εικόνα...

Πόσο ΤΑ ΣΠΑΣΕ!!! Ειδικά ο Τζόκερ!!!

Σ'ευχαριστώ, κάποια στιγμή πρέπει να το ψάξω... Μα πού στο καλό το έχετε; Σιγά το σπόιλερ που έκανα, αλλά για να το βλέπετε εσείς έτσι συμμορφώνομαι...

Ψες, πάντως, είδα λίγες σκηνές από το τέλος της ταινίας κατά λάθος, και πλέον μπορώ να κατατάξω την ταινία στα τρανταχτά παραδείγματα του πώς ένα σοβαρό κείμενο με την "λανθασμένη" ερμηνεία γίνεται από μελοδραματικό έως κωμικό...

Καλά, τις προάλλες είδα ένα, τύφλα να χει το Μίκυ Μάους...Αν συνεχίσω έτσι, θα το κόψω (τώρα ειδικά που στερεύουν από ιδέες και βάζουν κάτι σαχλαμάρες τύπου καρτούν πολύ γέλιο...) Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ ανακαλύπτει από κάποιο κέντρο πληροφοριών του ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια "μας" επισκέπτονται εξωγήινοι και ότι για το εγγύς μέλλον έχουν προγραμματίσει μια επίσημη εμφάνιση στον πλανήτη. Έτσι, βρίσκει τις συντεταγμένες μιας αρχαίας συντριβής των εξωγήινων στον αρκτικό κύκλο και στέλνει τον Ντόναλντ να συλλέξει αρχαιολογικά ευρήματα, έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένος για την επερχόμενη έλευση των εξωγήινων (να έχει φτιάξει κουκλάκια και λοιπά σκ*τουλάκια βάσει των ευρημάτων και να τα μοσχοπουλήσει). Ο Ντόναλντ, όμως, από γκάφα, ως συνήθως, ενώ φτάνει σχεδόν δίπλα στο σημείο της πρόσκρουσης, μπαίνει μέσα σε παρακείμενη σπηλιά (όλο αυτό από γωνία κουίντας), όπου βρίσκει άλλα ευρήματα (πήλινα τσουκάλια, λιθόστρωτο έδαφος κ.α), εξωγήινα όντως, αλλά τα περνά για γήινα... Ο Σκρουτζ, από τον θυμό του τα καταστρέφει (μαζί και το χρυσάφι των εξωγήινων που βρισκόταν στα τσουκάλια) και όταν συνειδητοποιεί τι έκανε, κατηγορεί τον Ντόναλντ. Αυτός, για να γλιτώσει το κυνηγητό, αποφασίζει να του παραχωρήσει την βιογραφία του, ώστε να την εκδώσει και να βγάλει έτσι τα σπασμένα... Στο τέλος του ονείρου, λοιπόν, ο Σκρουτζ αναρωτιέται αν θα ενδιαφέρεται κανείς να διαβάσει την βιογραφία του Ντόναλντ και απορρίπτοντας αυτήν την σκέψη, αποφασίζει να την κρατήσει για να του κάνει το χατήρι και να μην τον κυνηγήσει για μια φορά... Μήπως να το μεταφράσω στα ιταλικά και να το στείλω Ντίσνεϋ;

Δζο, να περιμένουμε αφιέρωμα για τον δημιουργό;

Από σένα δεν το περίμενα ΠΟΤΕ αυτό...

Είναι ωραίο τώρα να βασανίζεις έτσι τα ζωάκια;;;