Θεωρώ πως το άρθρο σου έχει κάποια βάση,ωστόσο,έχω ενστάσεις σε ορισμένες απόψεις σου.Οι υπερήρωες δεν υπάρχουν προκειμένου να καλλιεργούν την ψευδαίσθηση πως το Καλό πάντα επικρατεί,ούτε υφίστανται ως σωτήρες της Ανθρωπότητας,που θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα,που θα διασώσουν ανθρώπους απο τον θάνατο,που θα αποτρέψουν βιασμούς,θα αμβλύνουν τα ποσοστά της εγκληματικότητας και θα επιβάλλουν την τάξη και την νομιμότητα ή θα αποτρέψουν ατυχήματα...
Σκοπός των υπερηρώων είναι να αφυπνίσουν στην ψυχή μας,την έννοια του Δικαίου και του Αγαθού,ανεξαρτήτως αντιξοοτήτων,αντιπάλων και προκλήσεων και να μας εμπνεύσουν να αγωνιστούμε για κάτι καλύτερο:Για εμάς τους ίδιους,τους οικείους μας,τον περιβάλλοντα χώρο και την κοινωνική δομή,στα οποία ζούμε.Αυτό δεν σημαίνει,βέβαια,πως καθένας απο εμάς θα κατασκευάσει μια φαντάχτερη στολή ή θα προμηθευτεί εξοπλισμό και θα βγεί στους δρόμους,σαν μασκοφόρος εκδικητής.Αυτό είναι ασύνετο,όσο και επικίνδυνο και ενίοτε γελοίο,ακόμα και για κάποιον που διαθέτει άρτια εκπαίδευση.Το ζητούμενο είναι να ενεργοποιηθούμε και να παλέψουμε για το Καλό,στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας,χωρίς να επιθυμούμε διακρίσεις και χωρίς να θεωρούμε εαυτούς,ήρωες:Γιατί σε ήρωες δεν αναδεικνύονται οι σπουδαίοι και οι ισχυροί,ούτε όσοι επιδιώκουν σε αρρωστημένο βαθμό,συχνά,να δοξαστούν.Ήρωες γίνονται απλοί άνθρωποι,που ορισμένες φορές δεν υπερβαίνουν τον μέσο όρο και που ποτέ δεν φαντάζονταν τον εξέχοντα ρόλο που θα διαδραμάτιζαν σε μια συγκεκριμμένη ιστορική περίοδο.Αν αναλογιστεί κανείς,τους περισσότερους Εθνικούς ήρωες,τόσο της χώρας μας,όσο και άλλων χωρών,θα δεί ότι αυτοί οι άνθρωποι,ούτε να διακριθούν επιθουμούσαν,ούτε να μείνουν στις σελίδες της Ιστορίας.Επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο,σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής τους και του Κοινωνικού γίγνεσθαι στο οποίο ζούσαν,για προσωπικούς τους λόγους και με προσωπικό κόστος,ο καθένας.
Οπότε,δεν μπορεί να κατηγορήσει,κάποιος,τους σεναριογράφους κόμικς,τους συγγραφείς βιβλίων,τους σκηνοθέτες ταινιών και τους δημιουργούς,γενικότερα,οτι προάγουν πλασματική ελπίδα σχετικά με την τελική επικράτηση του Καλού.Ίσως,το Κακό να φαίνεται ισχυρό,ισως να είναι εύκολο και γοητευτικό στο να το ακολουθήσεις και να εξαπλώνεται ραγδαία,όμως το Καλό κάποια στιγμή εδραιώνεται εκ των πραγμάτων,έστω και στο τέλος,έστω και δύσκολα,μετά από πολλές απώλειες και πόνο ή πάνω σε ΄συντρίμμια...
Και σε αυτό,έχει κανείς την δυνατότητα να καταλήξει αν μελετήσει την Ορθοδοξία και άλλα δόγματα του Χριστιανισμού,το Κοράνι των Μουσουλμάνων καθώς και άλλες θρησκείες του πλανήτη,όπως και τις μυθολογίες των λαών:κοινό παρανομαστή αποτελεί η επικράτηση του Αγαθού και η αποκαταστάση της Φυσικής Τάξης των πραγμάτων.
Εν κατακλείδι,πιστεύω πως,μακρυπρόθεσμα,το Φως είναι ισχυρότερο του Σκότους τόσο σε επίπεδο κοινωνικό,ηθικό όσο και στους τομείς της καθημερινότητας και της Τέχνης...