soloup

Το "Ε" της Ελευθεροτυπίας χάριν σε αυτόν τον εξαιρετικό κύριο, είναι το μοναδικό περιοδικό που διαβάζεται από..πίσω.

Ό,τι πιο ευχάριστο ακούστηκε για κάμποσους μήνες νεοελληνικής μιζέριας.

Συγχαριτήρια και από εμάς στους νικητές. Εκτός από τα βραβεία και τις διακρίσεις υπήρχαν πολλές ακόμα αξιόλογες δουλειές. Αρκετοί νέοι δημιουργοί που "το 'χουν" αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο. Πραγματικά αυτά τα παιδιά αν βρουν τα ερεθίσματα (ας πούμε μια σχολή) να ασχοληθούν πιο συστηματικά και να βρουν ακόμα διεξόδους να δημοσιεύουν τις δουλειές τους, μπορούν στο μέλλον να κάνουν ...παπάδες. Στην έκδοση και στην έκθεση θα προσπαθήσουμε να δείξουμε όσο περισσότερες από αυτές τις δουλειές μπορούμε.

Εγώ τελικά θα πάω αλλά είμαι "γεμάτος". Μίλησα χθες με Γερούλια και τα "ρεμάλια" του GC είναι ήδη υπολογισμένα για ...προβατίνα.(Πρόπερσι είχε επέλθει παρεξήγησις) Πρώτη λύση:Για να βρεις τα κατατόπια, θα ρωτήσεις που είναι το Λαφύστι (περίπου 4 χλμ παράκαμψη αριστερά έξω από την Λιβαδειά , πηγαίνοντας προς Θήβα.). Η έκθεση γίνεται συνήθως στο σχολείο του χωριού το απόγευμα μετά τις 7μμ. Δεύτερη Λύση: Πιο πριν το μεσημεράκι, σιγουρα θα υπάρχουν ερασιτέχνες ρεμάλια αλλά και ο Βιτάλης (επίσης μίλησα χθες) στις καφετέριες και τα σουβλατζίδικα της "Κρύας". (Μέσα στην πόλη ένα εξαιρετικό μέρος με ένα τρομερό ποτάμι και πλατάνια. Όπου και να ρωτήσεις θα σου πουν). Εκεί τακιμιάζεις με κάποια παρέα κι έρχεσαι.

Εγώ αν και κυκλοφορώ ακόμα οριακά με ...πατερίτσα, θα προσπαθήσω να έρθω.

Η διοργάνωση του διαγωνισμού είναι σε πλήρη εξέλιξη. Οι συμμετοχές ήταν σε αριθμό πολύ πάνω απο τις προσδοκίες μας. Συνολικά έλαβαν μέρος 126 δημιουργοί, κάποιοι εκ των οποίων έστειλαν και για τα δύο θέματα ("Ξένοι στην ίδια πόλη" και Ελεύθερο). Έτσι μιλάμε για κάτι λιγότερο από 140 διαφορετικά έργα. Η συντριπτική πλειοψηφία έστειλε ιστορία για το κύριο θέμα ενώ το Ελεύθερο είχε πολύ λίγες συμμετοχές. Σε σύνολο υπολογίζουμε ότι ήρθαν πάνω από 650 σελίδες σε κόμικς από μονοσέλιδα ως και 8 σελίδες. Έλαβαν μέρος πολλές γυναίκες, υπήρξαν συμμετοχές απο έλληνες του εξωτερικού και την Κύπρο ενώ έστειλαν κόμικς και κάποιοι αλλοδαποί. Επίσης να πούμε πως συμμετείχαν τόσο επώνυμοι και γνωστοί δημιουργοί, (δημοσιεύσεις σε περιοδικά, φανζίνς, συμμετοχές σε εκθέσεις κλπ) όσο και αρκετοί νέοι. Ακόμα κόμικς τους μας έστειλαν και πολλοί ανήλικοι. Η επιτροπή έχει ήδη συνεδριάσει (μετά από μια πολύ σοβαρή και υπεύθυνη δουλειά και τους βγάζουμε το καπέλο). Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να επιλύσουμε κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες για την καλύτερη οργάνωση και δημοσίευση των ιστοριών. Λίγη υπομονή και για οτιδήποτε νεώτερο θα σας ενημερώσουμε το συντομότερο.

Όσοι συμμετέχουν στις κουβεντες αυτού του φόρουμ, είναι άνθρωποι που αγαπάνε τα κόμικς. Όχι όλα τα κόμικς αλλά τα κόμικς που διαβάζουν. Το τεράστιο καλό της κοινότητας του Greekcomics,είναι ότι μπορούμε να συμμετέχουμε και να μοιραζόμαστε τις δικές μας αγάπες με άλλους συμφορουμήτες που λατρεύουν κάτι άλλο. Έτσι τυχαίνει να κατανοούμε ή να μαθαίνουμε και κάτι παραπέρα από τις δικές μας "αγάπες" και από αυτά που θα διαβάζαμε έτσι κι αλλιώς. Όσοι κουβεντιάζουμε εδω μέσα, μοιραζόμαστε μια κοινή "γλώσσα" κι ένα "συντακτικό". Μια πολιτισμική "γλώσσα", τα κόμικς, όπως άλλες τέτοιες μπορεί να είναι ο κινηματογράφος, το θέατρο, τα "παιχνίδια" στο internet,το ποδόσφαιρο ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Δεν αρέσουν σε όλους μας οι ίδιες ταινίες. Άλλα παλικάρια είναι του θρύλερ, άλλα της περιπέτειας, άλλα του σινεφίλ, άλλα της κωμωδίας ή του ...ντοκυμαντέρ. Δεν είναι λόγος αυτός να βγαίνει αυτός που γουστάρει τον Χάρι Πότερ να βρίζει τον Μπέρκμαν ως "μανιοκαταθληπτικό" ή "κουλτουριάρη" επειδή δεν τον καταλαβαίνει, ούτε φυσικά το αντίθετο. Το ό,τι υπάρχει διαφορετική οπτική και με σοβαρά επιχειρήματα εκατέρωθεν, δεν σημαίνειότι πρέπει να βρίζει ο ένας τις επιλογές του άλλου. Δεν μιλώ φυσικά να το κάνουμε "μόκο", ούτε για να μην έχουμε προσωπική ματιά και άποψη. Αλλά εφ όσον έχουμε την πραγματική χαρά να συμμετέχουμε σε ένα φόρουμ που μιλάμε την ίδια "γλώσσα" και θέλουμε να είμαστε "ένωση" και όχι "τομή" στο σύνολο των κομικσόφιλων, καλό είναι να σεβόμαστε αυτά που διαβάζει ο άλλος. Να κάνουμε σχολιασμό και κριτική φυσικά. Άλλά όχι με απολυτότητες και αφορισμούς. Μπορεί κι εμένα να μη με τραβάνε οι "ήρωες με τα κολάν" για πολλούς συνειδητούς και ασυνείδητους λόγους. Μπορεί επίσης να έχω να πάρω "μίκυ" μερικές δεκαετίες. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μπω και να τρίψω την απέχθειά μου για κάτι, στη μούρη κάποιου ανθρώπου εδώ μέσα που τα αγαπά ή τα σέβεται. Έχω τους λόγους μου που δεν μ' αρέσουν. Προσπαθώ όμως να μαθαίνω, (και μαθαίνω) μέσα από τις κουβέντες που γίνονται εδώ μέσα και αλλού. Να δω τι καλό βρίσκει ο άλλος σε αυτό που διαβαζει τόσο επίμονα. Μπορώ να τα διαβάσω και να έχω άποψη, αλλά δεν βγαίνω να τα πω "υποκουλτούρα" και με μερικές απολυτότητες άσπρου μαύρου να ξεμπερδέψω. Το να χαρακτηρίζεις τους άλλους ως "λάθος" για να νοιώθεις εσύ "σωστός", είναι ο χειρότερος τρόπος για να μοιραστείς αυτά που αγαπάς κι εκτιμάς με τους φίλους σου.

Ο Τσούκης είναι απο τους ελάχιστους έλληνες δημιουργούς που ακολουθούν τόσο ξεκάθαρα τα ένστικτά τους. Και σχεδιαστικά και ως κινήσεις για να προωθήσει τη δουλειά του.Αυτό φαίνεται να κάνει και τώρα. Έχει πει και μεγάλα "ΟΧΙ" εκεί που πολλοί κάνανε "ΚΟΚΟΚΟ". Φαντάζομαι κι ελπίζω ότι δημιουργικά σε βάθος χρόνου θα είναι για καλό. Πρώτα απ' όλα για δικό του καλό και πιθανότατα και για τις δουλειές του. Δεν βρίσκω λόγο γιατί πρέπει να "υποψιαζόμαστε" ως κάτι αρνητικό μια τέτοια απόφαση. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στον Γιώργο.

Τρία χρόνια μόνο; Μικρός θα είσαι. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος έχει σενάρια για όλο και περισσότερα χρόνια. Αχ βαχ. Μικρή η ζωή αλλά η τέχνη...

Αμ , στο καρακέντρο της Αθήνας κι εγώ τους...εμπνεύστηκα. Άλλο που είμαστε όλοι στο καρακέντρο απομονομένοι, μέσα μας. Είναι και η κατάσταση γενικώς.. ντοντ Τατσ! Αστα να πάνε.... Να και το οπισθόφυλλο με λίγα ζωάκια

Με αφορμή το φετινό COΝ, έγινε το παρακάτω αφιέρωμα στη στήλη ZAPink του περιοδικού ΩΣ3 (www.os3.gr) σε όλη την μέχρι σήμερα πορεία της ομάδας του COMICDOM. Στην συνέντευξη συμμετέχουν οι 4 προτεργάτες της ομάδας, δηλαδή ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, ο Δημήτρης Σακαρίδης, η Λήδα Τσενέ και ο Γιάννης Κουρουμπακάλης. Επειδή τα εύσημα ανοίκουν σε όλους, αναφέρω και τα υπόλοιπα παιδιά που δουλεύουν τόσο για το ηλεκτρονικό κομμάτι όσο και για το CON: Δηλαδή τη Βασιλεία Βαξεβάνη, τον Νίκο Βλασερό, τον Αριστείδη Κώτση, τον Νίκο Λάμπρη, τον Κώστα Λαμπρόπουλο, τον Ανδρέα Μιχαηλίδη, την Έλλη (Asaph) Μόκα, τον Θωμά Παπαδημητρόπουλο, τον Βασίλη Σάκκο, τον Αντώνη Σουβατζή, τον Άκη Τριανταφύλλου, την Μυρτώ Τσελέντη και τον Γιώργο Χατζηκωστή. Ακολουθεί κόπιπάστα όλο το αφιέρωμα: Comicdom Απ’ το χαρτί στο Con. To comicdom, ως ηλεκτρονική πύλη, ως blog, ως convention και ως… ό,τι άλλο, εδώ και αρκετά χρόνια έχει μπει για τα καλά στις ζωές των φίλων των κόμικς. Χρόνο με το χρόνο, βήμα το βήμα, αποκτά όλο και μεγαλύτερη αναγνωρησιμότητα. Με εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες για τα κόμικς καλά σχεδιασμένες και προσεκτικά οργανωμένες. Ποια εταιρία παραγωγής, προώθησης ή… κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, κρύβεται από πίσω; Μα, στην Ελλάδα ζούμε. Ποιος θ’ ασχολούνταν σοβαρά μ’ ένα είδος εμπορικά τόσο αμφιλεγόμενο; Τι άλλο παρά μια «εταιρία»… φίλων. Μια συντροφιά, κάποιοι τύποι και… τύπισσες που δίνουν όλη την αγάπη και τον ελεύθερο χρόνο τους σε αυτό που αγαπάνε. Τα κόμικς. Ως ενεργοί –πλέον- αναγνώστες και με όπλο το διαδίκτυο, οι πρωτοβουλίες τους πιάνουν τόπο και ανατρέπουν «σκηνικά» παλαιότερων δεκαετιών. Το comicdom, όπως μας λένε οι πρωτεργάτες του, ξεκίνησε από τη βαρεμάρα που απέπνεε η αίθουσα κάποιου ΙΕΚ. Εκεί πρωτοβρέθηκαν, μαθητευόμενοι, ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου και ο Δημήτρης Σακαρίδης κι εκεί σκέφτηκαν να σκαρώσουν, εν έτει 1996, ένα ενημερωτικό φανζινάκι για τα αμερικάνικα κόμικς. Ως φανζινάκι πρωτοθυμάμαι κι εγώ το «Comicdom», να διανέμεται στα γνωστά κομικσομάγαζα της Αθήνας. Έτσι το έντυπο έγινε σύντομα μια χάρτινη εστία, ένας πυρήνας που μάζεψε γύρω του και άλλους ανθρώπους με τα ίδια ενδιαφέροντα. Μετά από μπόλικα τευχάκια και αρκετές …επανεκκινήσεις ( όπως θα διαβάσετε αναλυτικά παρακάτω), το 2004 η παρέα που είχε πλέον σχηματιστεί, ίδρυσε την …αστική μη κερδοσκοπική Εταιρία «Comicdom Press» με αντικείμενο την προώθηση και τη διάδοση της 9ης Τέχνης. Στα πλαίσια αυτού του σκεπτικού από τότε περιστρέφονται και όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες της ομάδας. Το ενημερωτικό Site-blog «Comicdom.gr», η εκδοτική «Comicdom Press», και φυσικά το «Comicdom Con Athens» που διοργανώνεται κάθε χρόνο από το 2006 στους χώρους -και με την σύμπραξη- της «Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης». Στο site www.comicdom.gr υπάρχουν όλα τα καλούδια για τους φανατικούς των –κυρίως αμερικάνικων- κόμικς: απόψεις, ειδήσεις, νέα για εκδόσεις κι εκδηλώσεις, reviews και ό,τι άλλο προκύπτει. Η συνεργασία με σημαντικούς διεθνείς εκδοτικούς (DC, Dark Horse, Image, Marvel, Top Shelf και άλλους) και η φιλοξενία συνεντεύξεων σημαντικών δημιουργών (Mike Mignola, Frank Miller, Marc Silvestri, Bryan Talbot, Steve Englehart κ.α.), δίνουν πλέον μιαν άλλη διάσταση και μιαν άλλη οπτική στους Έλληνες αναγνώστες των κόμικς. Το Convention ( www.comicdom-con.gr) απ’ την άλλη, από το 2006 που ξεκίνησε, μας επιφυλάσσει κάθε χρόνο πολλές εκπλήξεις. Πρώτα απ’ όλα φιλοξενώντας σημαντικούς δημιουργούς από την διεθνή σκηνή όπως Joe Linsner, Bill Tucci, David Lloyd, Mark Buckingham, Peter Milligan, Marv Wolfman, Barry Kitson, Scott Lobell, Guneri Icoglu, Aleksandar Zograf, Bryan Talbot, Ethan Van Sciver, αλλά και τους φετινούς Mike Carey, D’israeli, John Romita Jr., και Kyle Hotz. Επίσης οργανώνει θεματικές εκθέσεις όπως αυτές για τα «50 χρόνια Peanuts» (2007), «Το πνεύμα του Will Eisner» (2008) και φέτος την ομαδική «από το Yellow kid στον Conan». Παράλληλα συμμετέχουν πολλοί ελληνικοί εκδοτικοί, παρουσιάσεις νέων βιβλίων, sketch events δημιουργών, προβολές, workshops, εργαστήρια για παιδιά, ενώ το Convention συνηθίζει να κλείνει με τα awards του Comicdom. Κάποια βραβεία που δίνονται σε Έλληνες δημιουργούς με αρκετές όμως μέχρι σήμερα αδυναμίες και ερασιτεχνισμό. Πράγμα που προφανώς έγινε αντιληπτό κι έτσι από φέτος με κάποιες αλλαγές και την ίδρυση μιας … «ακαδημίας» από ανθρώπους που γνωρίζουν αποδεδειγμένα το αντικείμενο, η κριτική επιτροπή των βραβείων, διευρύνεται. Τέλος μέσω του «Comicdom press», (www.comicdom-press.gr) η παρέα του Comicdom προσπαθεί να προτείνει νέους τίτλους και νέους δημιουργούς στο ελληνικό κοινό. Mέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει το «Ψόφα» του Γιώργου Κομιώτη, το «Σύνδρομο» #1 και #2 σε σχέδιο Χρήστου Μαρτίνη και Γιάννη Ρουμπούλια αντίστοιχα και σενάριο Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου, όπως και τα «Κουραφέλκυθρα» του Αντώνη Βαβαγιάννη. Με αφορμή το 5ο comicdom con Athens του 2010, βρεθήκαμε τον Φεβρουάριο για έναν φραπέ εφ όλης της ύλης, στη … «γιάφκα» του Comicdom, ένα ίντερνετ καφέ στην Ακαδημίας. Παρόντες οι πρωτεργάτες της παρέας. Οι Editors Δημήτρης Σακαρίδης και Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, ο Administratoras Γιάννης Κουρουμπακάλης και η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Λήδα Τσενέ. Μια κουβέντα για όλη την πορεία και εξέλιξη του Comicdom από την εποχή του φωτοτυπημένου fanzine μέχρι το λαμπρό τριήμερο στην οδό Μασσαλίας 22. Με τον καθένα να συμπληρώνει την δική του οπτική και τον … προβοκάτορα Δημήτρη να πετάγεται κάθε τόσο (όπως θα καταλάβετε διαβάζοντας την απομαγνητοφώνηση) στα λεγόμενα των άλλων. Πριν αφήσουμε όμως το λόγο στα παιδιά, θα πρέπει να αναφέρουμε και τους υπόλοιπους ανθρώπους που τρέχουν, γράφουν και βοηθάνε με κάθε τρόπο στο site και στο Con. Τη Βασιλεία Βαξεβάνη, τον Νίκο Βλασερό, τον Αριστείδη Κώτση, τον Νίκο Λάμπρη, τον Κώστα Λαμπρόπουλο, τον Ανδρέα Μιχαηλίδη, την Έλλη (Asaph) Μόκα, τον Θωμά Παπαδημητρόπουλο, τον Βασίλη Σάκκο, τον Αντώνη Σουβατζή, τον Άκη Τριανταφύλλου, την Μυρτώ Τσελέντη και τον Γιώργο Χατζηκωστή. S— Παιδιά, θα ήθελα ν’ αρχίζαμε την κουβέντα με το πώς ξεκίνησε η φάση με το Comicdom. Πως βρεθήκατε μεταξύ σας; Kατιρτζιγιανόγλου--- Ξεκινήσαμε με τον Δημήτρη, τον Μάρτιο του 96. Εκείνη την περίοδο ήμασταν σε ένα ΙΕΚ δημοσιογραφίας…παρακμιακές καταστάσεις. Ουσιαστικά εκεί, μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας ξεκίνησε. Σε μια στιγμή απέραντης βαρεμάρας. Κι εκεί ξεκίνησε ουσιαστικά η ιδέα για ένα φανζινάκι για κόμικς. (Σακαρίδης—Δική σου ιδέα ήταν. Πρέπει να το πούμε αυτό.) ΚΑΤ—Θες ν’ αποποιηθείς την ευθύνη; (ΣΑΚ—Εγώ ο Δημήτρης Σακαρίδης θέλω να δηλώσω ότι δεν ήταν δική μου η ιδέα. Όπως και ο τίτλος.) ΚΑΤ—Δεν ήξερα εγώ, δεν ρώταγα;… S—Πόσα τεύχη βγάλατε; ΚΑΤ---Η πρώτη περίοδος ήταν 9 τεύχη. Τον πρώτο καιρό έβγαινε κάθε ένα –ενάμισι μήνα. ΣΑΚ---Στα τελευταία 3 τεύχη είχαμε καθυστερήσει λίγο. Πήγαινε δηλαδή στο δίμηνο. ΚΑΤ—Ουσιαστικά μέσα σε ενάμισι χρόνο, βγάλαμε 9 τεύχη. Αργότερα επανήλθαμε, 2 χρόνια περίπου μετά . Τέλη του ‘98. (ΣΑΚ-- Η Λήδα έδινε πανελλήνιες.) ΚΑΤ –Η Τρίτη περίοδος ήταν το 2003. Είχε μεσολαβήσει ένα μεγάλο κενό. Ξαναμαζευτήκαμε. Μπήκαν και κάποια καινούργια πρόσωπα μέσα στην ομάδα. (ΣΑΚ—Συγνώμη. Νομίζω πάλι ιδέα του Ηλία ήταν). ΚΑΤ— (Για τον ΣΑΚ) Συνεχίζει. Υπάρχει ένα μοτίβο σ’ αυτό... Ουσιαστικά με τον ερχομό του Σάκου ξεκινήσαμε. Ήρθε κι ο Γιάννης. Και στην τρίτη περίοδο βγάλαμε 4 τεύχη. Το 2003 με 2004, όπου με αφορμή το εκτυπωτικό κόστος -το φανζίν διανεμόταν δωρεάν, οπότε δεν είχαμε κάποιο έσοδο από κει-, σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε το internet. Η κοινότητα των κόμικς είχε τότε αρχίσει να στρέφεται προς τα εκε, οπότε μεταφέραμε το φανζίν στο internet με το comicdom.gr S—Όσο διανέματε το φανζινάκι, ποια ήταν η ανταπόκριση; Υπήρχε κόσμος που επικοινωνούσε μαζί σας; Είχατε κάποιο email; ΣΑΚ—Δεν υπήρχαν mail. Είχανε 5-6 άνθρωποι mail τότε. Υπήρχε όμως κάποια επικοινωνία. Συχνά βλέπαμε ανθρώπους σε μαγαζιά . Τον Βασίλη τον Σάκο έτσι τον γνωρίσαμε. Ήρθε και μου είπε «είμαι ο μεγαλύτερος σου φαν». Επίσης υπήρξαν κάποιοι που είχαν επικοινωνήσει μαζί μας από παλιότερα για να συμμετέχουν και οι ίδιοι στο Φανζίν. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Σπύρος Ευάγγελος Αρμένης ο οποίος υπήρξε για πολλά χρόνια συνεργάτης. S— Φαντάζομαι αργότερα στο portal πρέπει να υπήρχε περισσότερη ανταπόκριση. Κουρουμπακάλης—Όχι στο βαθμό που θα φανταζόταν κανείς. Όχι κάτι το τρομερό. Το να παίρνουμε δηλαδή καθημερινά mail, αλλά σίγουρα ήταν πιο άμεση η ανταπόκριση από το fanzine. Ήταν σαφές ότι υπήρχαν κάποιοι εκεί έξω που διάβαζαν αυτά που γράφαμε. Ενώ με το περιοδικό, κάποιοι το έπαιρναν γιατί ήταν δωρεάν και μπορεί μετά να το πέταγαν μαζί με τα διαφημιστικά. Ναι αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα και ένας από τους λόγους που μεταφερθήκαμε. Και μπορούσαμε να έχουμε ένα μεγαλύτερο interaction με το κοινό μας. Ότι κι αν σημαίνει αυτό. S—Και από το portal στα events, με την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, πως προχωρήσατε; Τσενέ—Αυτή ήταν μια συγκλονιστική ιδέα. Το 2005 είχα πάει σε ένα άσχετο συνέδριο για το πανεπιστήμιό μου στην Κοπεγχάγη. Κι εκείνη την περίοδο ταυτόχρονα, γινόταν ένα φεστιβάλ για κόμικς που γίνεται για πολλά χρόνια. Εκεί ήταν καλεσμένοι ο Jeff Smith και ο Brian Talbot και είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω. Εγώ τότε ήμουν το …πουλέν της ομάδας. Νέο μέλος. Επιστρέφοντας πίσω πάλι, είχε ανακοινωθεί ότι το 2005 θα γινόταν το δεύτερο συνέδριο της Iconotopoia στη Μυτιλήνη. Οπότε σκεφτήκαμε, αφού γίνεται ένα event για τα κόμικς γιατί να μην επιχειρήσουμε να φέρουμε κι εμείς κάποιους; Έτσι συνεργαστήκαμε με την Jemma books and comics για να διοργανώσουμε εδώ το πρώτο signing με τον Smith και τον Talbot στο κατάστημα στην Καλλιθέα. S- Και μετά πήγατε όλοι μαζί στη Μυτιλήνη; ΤΣΕ—Ναι. Στο αεροδρόμιο μάλιστα, εκεί που περιμέναμε στο check in ξαφνικά ο Talbot κοιτάει έναν κύριο. Κοιτάζονται στα μάτια. Κάνει ο ένας…Brian! Απαντάει ο άλλος ...Brian. Ήταν ο Brian Bolland που πήγαινε στο συνέδριο και συνταξιδέψαμε όλοι μαζί…. Επιστρέφοντας από την Μυτιλήνη, σκεφτήκαμε ότι ίσως αυτό που έγινε με τον Smith και τον Talbot, έπρεπε να έχει και συνέχεια. Στο signing στη Jemma είχε πάρα πολύ μεγάλη ανταπόκριση. Πράγμα που δεν το είχαμε οραματιστεί. Το ότι θα υπάρχει δηλαδή τόση δίψα, και αφού είχαμε πολλές «διαμάχες» μεταξύ μας, αποφασίσαμε τελικά να διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ αλλά στα πρότυπα των διεθνών φεστιβάλ και επικεντρωμένο μόνο στα κόμικς . Αυτό το λέμε και το τονίζουμε για να δείξουμε τη διαφορά από το φεστιβάλ της «Βαβέλ». Γιατί όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται στο διήμερο (και τώρα τριήμερο ) του Comicdom Con, έχουν να κάνουν μόνο με κόμικς. Ούτε συναυλίες ούτε θεατρικές παραστάσεις …. S—Και το πρώτο στην Ελληνοαμερικάνικη; ΤΣΕ—Έγινε το 2006. Ψάχναμε να βρούμε ένα χώρο ο οποίος θα μπορούσε να φιλοξενήσει κάτι τέτοιο. ΚΟΥΡ---Να προσθέσω κάτι εδώ. Ότι το να βρεις χώρο να φιλοξενήσεις κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο! ΤΣΕ—Είχαμε διάφορους χώρους στο μυαλό μας. Η Ελληνοαμερικάνικη Ένωση ήταν μια αναλαμπή της τελευταίας στιγμής. Προσεγγίσαμε την υπεύθυνη των πολιτιστικών, την Ήρα Παπαδοπούλου η οποία με την ομάδα των συνεργατών της αποτελεί προέκταση της δικιάς μας ομάδας στο κομμάτι της διοργάνωσης. Έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία και μας έχουν βοηθήσει πολύ. Έχουν καταλάβει πλήρως τι κάνουμε. Το υποστηρίζουνε και τους ευχαριστούμε πολύ. Ετοιμάσαμε λοιπόν την πρότασή μας και παρουσιάσαμε πως θα θέλαμε να είναι οργανωμένο το φεστιβάλ. ΚΟΥΡ---Θέλω να πω πως όταν πήγαμε για πρώτη φορά στην Ένωση, ήμασταν εμείς οι τέσσερεις. Στα χέρια μας είχαμε μόνο πάθος, όρεξη, και κουράγιο να δουλέψουμε εθελοντικά. Και θέλαμε πολύ να το κάνουμε αυτό. Και έπρεπε να πείσουμε την Ήρα. Να της πούμε, ξέρεις κάτι, εμείς οι 4 δεν είμαστε παιδάκια. Θέλουμε πολύ να το κάνουμε και θα δουλέψουμε σκληρά. Και ομολογώ ότι ήταν από τα πιο δύσκολα κομμάτια. Όχι ότι ήταν δύσπιστη αλλά καταλαβαίνεις. Δεν μας ξέρανε από πουθενά. Και ήταν μια καλή αρχή, και γι αυτούς και για μας. S—μέσα στην παρέα του comicdom έχετε χωρίσει κάποιους ρόλους; Πως λειτουργείτε; ΤΣΕ--- Ναι . Εγώ για παράδειγμα έχω τις δημόσιες σχέσεις, τις επαφές με τους καλεσμένους και το κομμάτι το εκθεσιακό. Ο Ηλίας είναι υπεύθυνος για τις εκδόσεις. Το δημιουργικό κομμάτι του πράγματος και το… γραφείο τύπου. ΚΑΤ—Ναι, με τον Δημήτρη τρέχουμε όλα αυτά τα χρόνια το κομμάτι της επιμέλειας των κειμένων, το editing και δεν συμμαζεύεται. S—Για το blog; ΣΑΚ—Για οπουδήποτε. Οπουδήποτε υπάρχουν κείμενα, συνήθως εμείς τα διορθώνουμε . S—Δηλαδή υπάρχει επιμέλεια στα κείμενα πριν αναρτηθούν; ΣΑΚ—Όoου Γεςς! ΚΑΤ—Προσπαθούμε να μην επεμβαίνουμε στα νοήματα και στο προσωπικό ύφος του κάθε συντάκτη αλλά από εκεί και ύστερα, παρεμβαίνουμε σε επίπεδο ορθογραφίας και σύνταξης. Αλλά και σε κάποιες ανακρίβειες σε επίπεδο πληροφορίας. S—Η ανάπτυξη του Portal, βλέπω πως έχει εδώ και καιρό μετεξελιχθεί ουσιαστικά και σε Blog. Έχει γίνει πιο διαδραστικό. Αλλά επίσης υπάρχουν και κάποια web στριπάκια όπως αυτό του Βαβαγιάννη. Πως το βλέπετε και πως το κινείτε αυτό εσείς που το ζείτε από μέσα; ΚΑΤ—Ουσιαστικά οι δραστηριότητές μας μπορούν να χωριστούν σε τρεις τομείς. Το ένα είναι το ειδησεογραφικό και το ενημερωτικό κομμάτι που καλύπτεται από το blog. Το άλλο είναι το συνέδριο, το convention, το οποίο είναι και το κύριο κομμάτι της δραστηριότητάς μας σε επίπεδο εκδηλώσεων. Και τέλος η comicdom press η οποία είναι το εκδοτικό μας κομμάτι και δραστηριοποιούμαστε σε αργούς και προσεκτικούς ρυθμούς, σε μια αγορά που πιστεύουμε ότι είναι κορεσμένη σε μεγάλο βαθμό. Από την άλλη όμως, αν δεν πιστεύαμε ότι έχουμε κάποιον λόγο ύπαρξης διαφορετικό, δεν θα είχαμε προχωρήσει και στη δημιουργία του εκδοτικού κομματιού. ΤΣΕ—Να προσθέσω και μια ακόμα κατεύθυνση που έχουμε αρχίσει να κινούμαστε. Είναι το κομμάτι της «εκπαίδευσης». Με την έννοια ότι εκτός από τα workshop που οργανώνουμε κατά την διάρκεια του Con, το 2008 συνεργαστήκαμε με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και κάναμε μια σειρά εργαστηρίων για παιδιά με θέμα τα κόμικς. Πέρυσι εντάξαμε κατά την διάρκεια του Con πάλι κάποια εργαστήρια για παιδιά. Φέτος θα δώσουμε περισσότερη ακόμα έμφαση σε αυτό και θα το πλαισιώσουμε σταδιακά και με άλλες δράσεις. Ίσως και με κάποιες εκδόσεις. ΣΑΚ---Για να γυρίσω πίσω στις αρμοδιότητες, εκτός από αυτό που είπε προηγουμένως ο Ηλίας, ότι έχουμε την επιμέλεια των κειμένων, εγώ είμαι ένας από τους δυο βασικούς υπεύθυνους της ροής του blog, αυτό που λέμε editor. Που καθορίζει ποιος γράφει, πότε και τι. Ποια μέρα, ποια ώρα και όλα αυτά, μαζί με τον Θωμά τον Παπαδημητρόπουλο. Επίσης είμαι υπεύθυνος για τα οικονομικά που, θεωρητικά θα έλεγε κανείς, είναι ο πιο αποτυχημένος τομέας μιας και δεν έχουμε ποτέ λεφτά. Αλλά με βάση τα έξοδα που έχουμε, θέλω να πιστεύω ότι το έργο μου είναι επιτυχημένο με όλα αυτά που έχουμε καταφέρει. Και επιπλέον, πάλι σε επίπεδο συνολικό αλλά κυρίως για το convention, υποτίθεται ότι παίζω και τον ρόλο του συντονιστή. Να θυμίζω δηλαδή στους άλλους τι έχουν να κάνουν, να φροντίζω να τις κάνουν με το καλό ή …με το ζόρι και να κυνηγάω ανθρώπους που βαριούνται και όλα αυτά τα πράγματα. ΚΟΥΡ—Εγώ τώρα πάλι, ασχολούμαι περισσότερο με τα τεχνικά κομμάτια της διοργάνωσης . Είμαι ο …κομπιουτεράς. Πέρα από το ότι έχω προγραμματίσει και έχω σχεδιάσει όλα τα site, (εγώ κάνω το web design, το web editing, το web programming), στο convention εγώ αναλαμβάνω τα γενικά. Δηλαδή να στηθεί ο χώρος της έκθεσης των καταστημάτων. Μιλάω με όλους τους συμμετέχοντες, κλείνω κάποιες από τις συμφωνίες, επίσης φροντίζω για τις διαφημίσεις του καταλόγου. Και γενικά, με ότι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που θα έρθουν και θα “στήσουν” ή θα συμμετέχουν με κάποιο τρόπο στο Con. Προσπαθώ να έχω τον συντονισμό και την επιμέλεια σε αυτά. S--- Χρόνο με το χρόνο, φαντάζομαι ότι θα έχει όλο και πιο μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο, έτσι; ΤΣΕ—Ναιαιαιαι! ΣΑΚ—Είναι μάλλον το μόνο πράγμα που πάει καλά χρόνο με το χρόνο. ΚΑΤ—Ναι. Από την πρώτη διοργάνωση μέχρι την τέταρτη, καταφέραμε σχεδόν να τριπλασιάσουμε τους επισκέπτες. Στην διοργάνωση του 2009 που ήταν και η τέταρτη κατά σειρά, είχαμε περισσότερους από 7000 επισκέπτες… (ΚΟΥΡ---Ζωή να ‘χουνε!) ΚΑΤ—γεγονός που δείχνει μια δυναμική που θα το εκτιμούσαμε πολύ αν κάποια στιγμή αποτυπωνόταν και σε επίπεδο χορηγικής υποστήριξης. ΤΣΕ—Οικονομικής υποστήριξης. ΚΑΤ--Ειδικά από το κράτος που μέχρι σήμερα δεν μας έχει βοηθήσει… ( ΣΑΚ---Το κράτος δεν μας αγαπάει!) ΚΑΤ---σε όλη αυτή την διαδικασία. S—Φέτος θα υπάρχουν και κάποιες αλλαγές; Όπως αυτή με τα βραβεία… ΤΣΕ—Η βασική αλλαγή είναι ότι από φέτος θα είμαστε τριήμερο. ΚΑΤ—Από τις 2 μέρες που ήταν το Con, κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε πως θα λειτουργήσει φέτος με τις 3 ημέρες. ΣΑΚ---Αυτό δεν ήταν κάτι που το βγάλαμε από το κεφάλι μας. Το ακούσαμε και από τον κόσμο και από τη διοργάνωση και από τις εκδοτικές που πάντα μας έλεγαν πως, αν είχατε μια μέρα παραπάνω, και το πρόγραμμα θα ήταν απλωμένο καλύτερα και ο κόσμος πιο εύκολα θα το δει. ΚΟΥΡ---Εγώ να προσθέσω δυο πράγματα. Εκτός από το πολύ πετυχημένο κομμάτι ότι ο κόσμος έρχεται, και μάλιστα έρχεται και περισσότερος- πράγμα που μας αρέσει πάρα πολύ-, είναι πολύ σημαντικό και το κομμάτι που είπε η Λήδα. Αυτό της εκπαίδευσης. Το οποίο το ξεκινήσαμε σε εισαγωγικά όπως είπε, και το δουλεύουμε, - Δηλαδή κυρίως η Λήδα-, αλλά εγώ το θεωρώ κάτι το πολύ σημαντικό. Γιατί εκτός από το ότι έρχεται ο κόσμος, μπορεί να φέρει και μια αλλαγή στην Ελλάδα για τα κόμικς. Μια αλλαγή που θα φέρει παιδιά που και θα θέλουν να γίνουν καλλιτέχνες γενικά, αλλά και κόσμο που θα γουστάρει να διαβάζει κόμικς. Το άλλο κομμάτι για τα awards, επειδή αυτά ξεκίνησαν μεταξύ μας σαν fan -να βγάλουμε τα βραβεία μας πριν ακόμα από το Con-, τώρα έχει εξελιχθεί σε κάτι η οποία ελληνική σκηνή τα παρακολουθεί. Είτε γιατί τα γουστάρουν, είτε για χαβαλέ, αποφασίσαμε φέτος να τους δώσουμε λίγο περισσότερο κύρος. Γι αυτό προσπαθούμε να συντάξουμε αυτήν την ακαδημία η οποία έχει μέχρι τώρα 35 μέλη αλλά είναι ακόμα ανοιχτή σε ανθρώπους που πληρούν τις προϋποθέσεις. S—Την κίνηση των ελληνικών κόμικς, τόσο μέσα από το portal όσο και από το Con, πως την βλέπετε; ΚΑΤ—Σίγουρα υπάρχει όγκος δημιουργίας, υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν. Η αγορά εκτιμούμε ότι είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. ΤΣΕ-Ναι αλλά μεγαλώνει σιγά σιγά. Απλά βλέπουμε πολλές εκδόσεις. Όχι μόνο από έλληνες δημιουργούς. Πολλά μεταφρασμένα κόμικς . Δεν ισχύει αυτό που ακούμε, ότι δηλαδή τα κόμικς είναι άγνωστα στην Ελλάδα και τέτοια. Ισχύει σε ένα βαθμό αλλά τα τελευταία χρόνια άμα κοιτάξεις γύρω σου βλέπεις και εκδόσεις και εκδηλώσεις και δημοσιεύματα στον Τύπο . Σταδιακά αλλάζει η εικόνα. ΚΑΤ—Μόνο που δεν ξέρω αν στην εγχώρια σκηνή είναι αντίστοιχη του ενδιαφέροντος που υπάρχει. Αν δηλαδή αυτή η έκρηξη της δημιουργικότητας αποτυπώνεται και σε επίπεδο πωλήσεων. Πιστεύω ότι περισσότερο έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι το παλεύουνε, που δημιουργούν. Πέρα από τις όποιες συνθήκες που είναι πολύ δύσκολες. Παρά το ότι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες και μετά ακολούθησαν. ΤΣΕ—Ακριβώς. Είναι όμως κάτι που χτίζεται. ΚΟΥΡ---Αυτό που έχω να τονίσω είναι ότι μια τέτοια έκρηξη για να μείνει και για να συνεχίζει να υπάρχει, πρέπει να υπάρχει επιμονή από τους ανθρώπους που δουλεύουν. Ένα παράδειγμα είναι το Con. Εμείς το δουλεύουμε κάθε χρόνο. Αν κάποια στιγμή αισθανθείς ότι, εντάξει, φτάσαμε εδώ, φέραμε κάποιο κόσμο και χαλαρώσεις, τότε όλο αυτό που έχεις δημιουργήσει, θα μείνει εκεί και θα πεθάνει. Ο σκοπός είναι με το που φτάνεις μετά από 5-6 χρόνια σε ένα επίπεδο, εκεί πρέπει να βρεις το κουράγιο να σπρώξεις κι άλλο. Εκεί ουσιαστικά θα κάνεις την διαφορά. Να προσπαθήσεις κι άλλο. ΚΑΤ—Είναι σημαντικό να πούμε ότι από την αρχή της δραστηριότητάς μας, η προσπάθειά μας παραμένει εθελοντική. Κανείς δεν πληρώνεται. Και αυτό είναι αν θέλεις και η μεγαλύτερη πρόκληση μιας. Δεν έχουμε κάποιο οικονομικό έρεισμα . Η πρόκληση είναι να καταφέρουμε να κρατήσουμε αμείωτη την δραστηριότητά μας για να προχωρήσουμε, παρ ότι δεν έχουμε κάποιο τέτοιο όφελος. ΣΑΚ--- Όλη αυτή η δουλειά δεν είναι καθόλου λίγη. Από τη στιγμή που υπάρχει η εκδοτική, το site και το blog, υπάρχει το convension, τίποτα από αυτά δεν είναι λιγότερο από πολλές άλλες δουλειές. Όλοι είμαστε εργαζόμενοι, ξέρουμε τι σημαίνουν ωράρια, και θα την σύγκρινα με οποιαδήποτε άλλη δουλειά. Με το που τελειώνει το convention, τον Απρίλιο, χαλαρώνουμε λίγο. Πέφτει και ο ρυθμός του site το καλοκαίρι γιατί είμαστε κουρασμένοι. Η διαδικασία όμως ξαναρχίζει το Σεπτέμβριο για να φτάσουμε τον Απρίλη να έχουμε το Con. Δεν γίνεται αλλιώς. Και όσο πλησιάζει ο χρόνος, γίνεται foul time . Διαρκώς έχουμε να κάνουμε κάτι. S—Από αυτά όμως που διαβάζουμε συνήθως από τους καλεσμένους σας, όλοι έχουν να λένε γι αυτό. Δηλαδή για τον εθελοντισμό και την αποδοτικότητα σας . Μάλλον τους φαίνεται παράξενο αυτό το πράγμα. ΤΣΕ—Αυτό είναι το κομμάτι που τους εντυπωσιάζει περισσότερο γιατί έχουν συνηθίσει διαφορετικά. Όλα τα μεγάλα φεστιβάλ που διοργανώνονται στο εξωτερικό, είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Οπότε έρχονται εδώ και βλέπουν κάτι το οποίο είναι επίσης «επαγγελματικό». Και τους κάνει μεγάλη εντύπωση που γίνεται εντελώς εθελοντικά. Σε αυτό το σημείο να αναφερθούμε και στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του comicdom. Γιατί μπορεί εμείς οι τέσσερις να είμαστε ο πυρήνας (ΣΑΚ---Και απολαμβάνουμε την προβολή, τα φώτα της …δημοσιότητας) ΤΣΕ—ναι , αλλά με τον καιρό έχουμε δημιουργήσει μια πολύ ωραία ομάδα με ανθρώπους που είναι πολύ αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε. Και γνώστες του αντικειμένου. Είμαστε αυτή τη στιγμή 16-17 άτομα τα οποία ο καθένας με τα ενδιαφέροντά του συνεισφέρει στην ομάδα. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση. ΣΑΚ—Αυτό είναι και εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη αξία. Έτσι το βλέπω . Με δεδομένο ότι στη πραγματικότητα η ανταμοιβή είναι μόνο ηθική. Οικονομική δεν υπάρχει. Αλλά και σε αυτό το επίπεδο, αυτό το βλέπουμε μόνο στο Con. Όλo τον υπόλοιπο χρόνο, αυτό που έχει αξία είναι το ότι συνεργαζόμαστε με κάποιους αξιόλογους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτά που κάνουμε αν δεν είχαμε πρώτα μεταξύ μας οι τέσσερεις, μια πολύ καλή σχέση. Και επιπλέον τη συνεργασία με όλους τους άλλους ανθρώπους που δουλεύουμε. S— Παιδιά, σας ευχαριστούμε όλους πολύ. Καλή συνέχεια σε ότι άλλο μας ετοιμάζετε.

Οι"Πειρασμοί" ξανάρχονται με το δεύτερο, πιο σεξοδιαστροφικό αλμπουμάκι τους. Το όνομα αυτού "...Θύελλες" αλλά όποιος έχει μάτια τσακίρικα, μπορεί να διαβάσει και τίποτις άλλο. Θα είναι φρεσκοτυπομένο στο φετινό Comicdom Con, στο περίπτερο των εκδόσεων ΚΨΜ.

Να συμπληρώσω πως οριακά τις μέρες του Con, θα σκάσουν μύτη και οι πλέον σεξοδιαστροφικοί "Πειρασμοί" (Νο 2).

Το διάβασα το καλοκαίρι στις διακοπές μου και πέρασα επίσης υπέροχα όπως και ο GERM. Το θεωρώ εξαιρετικό βιβλίο, ειδικά για τον τρόπο που περνάει τόσες πολλές αναφορές σαν κάτι το τελείως φυσιολογικό και αληθοφανές. Στηρίζεται σε κάποιες πολύ ωραίες ιδέες ( την ταινιοθήκη για παράδειγμα ή την σχέση των ταινιών με την πραγματικότητα αλλά δεν αποκαλύπτω άλλα)και δημιουργεί εξαιρετική ατμόσφαιρα και σασπένς. Παίζει ακριβώς μεταμοντέρνα με ένα σωρό "γνωστά" πράγματα και κινηματογραφικούς μύθους όπως οι βρυκόλακες και τα βαμπίρ, επανεγράφοντάς τα όμως σε μια εντελώς προτότυπη εκδοχή. Επίσης να πω πως είναι μεγαλύτερο απ' ότι φαίνεται μιας και το κείμενο στις σελίδες είναι αρκετά πυκνό. Το εξώφυλλο, αν διαβάσετε το βιβλίο,θα καταλάβετε ότι του ταιριάζει γάντι. Ο μεσιέ Τζέμας έκανε πολύ καλά που το έκδοσε. Διστυχώς ζούμε στην Ελλάδα με τους γνωστούς αναγνωστικούς περιορισμούς. Αυτό το βιβλίο πιστεύω πως αν μεταφραστεί, θα έχει ιδιαίτερη ανταπόκριση στο εξωτερικό.

Συχνές ερωτήσεις για τον Διαγωνισμό Κόμικς του «Π». (FAQ) -Είμαι 11 χρόνων και δεν έχω ταυτότητα. Εγώ δεν μπορώ να πάρω μέρος στον διαγωνισμό; Φυσικά και μπορείς να πάρεις μέρος. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι η φωτοτυπία της ταυτότητας του κηδεμόνα σου (μητέρας ή πατέρα). Στην υπεύθυνη δήλωση, εκτός των άλλων, θα πρέπει να αναφέρονται τα πλήρη στοιχεία σου και η ημερομηνία γέννησής σου. Επίσης ότι ο κηδεμόνας σου γνωρίζει για τη συμμετοχή και σου επιτρέπει να λάβεις μέρος στον διαγωνισμό. Την υπεύθυνη δήλωση πρέπει να την υπογράφει ο κηδεμόνας. -Ζω στην Ελλάδα, αλλά είμαι από το Μπαλί. Εγώ μπορώ να συμμετέχω; Θα ήταν ειρωνεία σε έναν διαγωνισμό που ουσιαστικά αναφέρεται στον ρατσισμό (αλλά το ίδιο θα ίσχυε και για οποιοδήποτε άλλο θέμα) να μην μπορεί να συμμετέχει κάποιος που δεν είναι Έλληνας. Απλώς, στην περίπτωση που δεν έχεις ταυτότητα, πρέπει η φωτοτυπία να είναι από το διαβατήριό σου ή από κάποιο άλλο επίσημο έγγραφο. Η ιστορία όμως καλό θα ήταν να είναι στην ελληνική γλώσσα. -Στους όρους αναφέρετε ότι τα κόμικς πρέπει να είναι ασπρόμαυρα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα σχεδιάσουμε μόνο σε άσπρο - μαύρο ή επιτρέπονται και οι τόνοι του γκρι; Ο περιορισμός του ασπρόμαυρου, εκτός από αισθητικός, είναι και τεχνικός, μια και η δημοσίευση όσων έργων διακριθούν θα γίνουν σε ασπρόμαυρη εκτύπωση. Αυτό δεν σας περιορίζει καθόλου στην τεχνική. Έτσι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε υλικά επιθυμείτε (μολύβια, υδατοχρώματα, κολάζ κ.λπ.) που μπορεί να έχουν ένα αποτέλεσμα σε διάφορους τόνους και σκιές του γκρι, αρκεί να γνωρίζετε ότι αυτό που θα δημοσιευτεί δεν θα έχει καθόλου χρώμα. Το τελικό αποτέλεσμα φυσικά μπορείτε να το ελέγξετε απόλυτα εσείς μέσα από το ηλεκτρονικό αρχείο που θα μας στείλετε. -Τα έργα, επειδή τα θέλετε και σε ηλεκτρονική μορφή, σημαίνει ότι πρέπει να τα έχουμε φτιάξει στον υπολογιστή; Δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί να το έχετε δουλέψει και με μελάνια, μολύβια , oil pastel, υδατοχρώματα ή με οποιαδήποτε άλλη τεχνική επιθυμείτε και μετά να τα σκανάρετε για να τα έχετε σε ηλεκτρονική μορφή. Εμείς, για καλύτερο αποτέλεσμα σε μια πιθανή εκτύπωση, θα χρησιμοποιήσουμε την ηλεκτρονική μορφή που θα μας στείλετε. -Τα σκίτσα που θα στείλουμε θα είναι τα πρωτότυπα; Δεν είναι απαραίτητο. Θα προτιμούσαμε μάλιστα τα σκίτσα που θα στείλετε σε Α3 ή Α4 να είναι καλές εκτυπώσεις. Τα κόμικς σε αυτή τη μορφή θα χρησιμοποιηθούν για τη συζήτηση και αξιολόγηση από την κριτική επιτροπή αλλά και για την πιθανή έκθεσή τους στο τέλος του διαγωνισμού. Αν χρειαστεί για οποιονδήποτε λόγο να χρησιμοποιήσουμε πρωτότυπα (π.χ. για την έκθεση), θα επικοινωνήσουμε εμείς μαζί σας. -Ο διαγωνισμός είναι για νέους δημιουργούς ή για επαγγελματίες; Και αν συμμετέχουν και επαγγελματίες, αυτοί δεν θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να νικήσουν; Ο διαγωνισμός είναι για όλους όσοι θέλουν να συμμετέχουν, είτε με το θέμα που προτείνουμε είτε με το ελεύθερο θέμα. Απευθύνεται τόσο σε νέους σκιτσογράφους όσο και σε δημιουργούς κόμικς που έχουν δημοσιεύσει ήδη δουλειά τους. Πιο σημαντικο απ’ όλα, για μας, είναι η συμμετοχή. Η συνεύρεση στο τέλος του διαγωνισμού, πιθανότατα μέσα σε ένα άλμπουμ με τα διακριθέντα έργα, ενός υλικού όπου θα συνυπάρχουν οι ματιές διαφορετικών ανθρώπων, πάνω στο προτεινόμενο ή στο ελεύθερο θέμα. Θεωρητικά οι «επαγγελματίες» έχουν περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν σε κάποιο βραβείο. Όμως τα κόμικς δεν είναι μόνο άρτια αισθητικά και καλοσχεδιασμένα σκίτσα. Είναι πολλά παραπάνω, που έχουν να κάνουν με το σενάριο, τον συνδυασμό εικόνας και σχεδίου, την αντίληψη, την ιδέα. Οπότε μην εκπλαγείτε αν δείτε και άγνωστους δημιουργούς να φτάνουν στα βραβεία και στους επαίνους. -Την υποτροφία τη χρειάζονται για να σπουδάσουν σκίτσο κυρίως νέοι άνθρωποι. Τι να την κάνει λοιπόν άμα την κερδίσει ένας «επαγγελματίας»; Είναι λίγο μπερδεμένο αυτό το πράγμα. Και αν κάποιος που διακριθεί είναι ήδη από τη συγκεκριμένη σχολή; Ουσιαστικά οι υποτροφίες δεν θα πάνε σε ανθρώπους που δεν τις θέλουν (αν σπουδάζουν ήδη στη σχολή Ορνεράκη) ή δεν τις έχουν ανάγκη (λόγω εμπειρίας και καταξίωσης). Αν, ας πούμε, ο νικητής του πρώτου βραβείου δεν θα χρησιμοποιήσει τη μεγάλη υποτροφία (είναι επαγγελματίας ή ήδη σπουδαστής), αυτή θα μεταφερθεί στον αμέσως επόμενο, που είναι το δεύτερο βραβείο. Και αντίστοιχα, η δεύτερη υποτροφία στον τρίτο. Έτσι τελικά μπορεί οι νικητές να είναι πολύ περισσότεροι και να βρεθούν ακόμα και έπαινοι με υποτροφία. Και θα την πάρουν άνθρωποι που πραγματικά τη χρειάζονται. Ακούγεται, αλλά δεν είναι τόσο περίπλοκο. -Γράφετε πως τα αρχεία στο CD πρέπει να είναι σε μορφή JPEG. Αυτή όμως η συμπίεση δεν είναι καταστρεπτική για τη δουλειά μας; Θα γίνουν αποδεκτές οι δουλειές μας αν σας τις στείλουμε σε άλλη μορφή; Τα αρχεία JPEG τα προτιμήσαμε για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε καλύτερα έναν μεγάλο όγκο που αναμένεται να έχουμε από τις συμμετοχές. Η συμπίεση δεν θα είναι τόσο καταστροφική, αν σκεφτείτε ότι, για παράδειγμα, ένα αρχείο που έχει σωθεί σε μέγεθος περίπου Α3 και τελικά δημοσιευτεί σε κάτι λιγότερο από Α4 (που είναι συνήθως τα άλμπουμ που έχουμε κατά νου), η «καταστροφή» ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη. Παρ’ όλα αυτά, αν κρίνετε ότι η δουλειά σας έχει περισσότερες απαιτήσεις, μπορείτε να μας τα στείλετε σε οποιαδήποτε συμβατή μορφή επιθυμείτε, όπως PNG, GIF, PSD, EPS, TIFF κ.λπ. για την περίπτωση της πιθανής εκτύπωσής τους. Θα τα θέλαμε όμως και σε μορφή JPEG σωσμένα στη μεγαλύτερη δυνατή ποιότητα – για παράδειγμα στο photoshop από το JPEG options στο μάξιμουμ (12) της ποιότητας (quality: maximum). - Τι σημαίνει πως το πρώτο βραβείο θα απονεμηθεί μόνο στο θέμα «Ξένοι στην ίδια πόλη»; Αν ένα κόμικ δηλαδή είναι «πατάτα», λόγω του θέματος θα βραβευτεί; Το διπλό θέμα αποσκοπεί στο ότι εμείς ζητούμε κόμικς πάνω στο βασικό θέμα που είναι «Ξένοι στην Ίδια Πόλη», όμως, αν κάποιος δημιουργός δεν κατεβάζει τίποτα σχετικό στο κεφάλι του, είναι κρίμα να μη συμμετάσχει. Γι’ αυτό και προκρίνεται το θέμα και βραβεύεται μόνο αυτό με το πρώτο βραβείο, αλλά δεν αποκλείεται και κάποιος που «δεν το έχει». Δεν πιστεύουμε ότι θα βραβευτεί «πατάτα» στο φινάλε. Αν πιστεύαμε ότι ανάμεσα σε τόσους Έλληνες δημιουργούς δεν θα βρεθεί ένα (1) κόμικ που να αξίζει να βραβευτεί, δεν θα κάναμε τον διαγωνισμό.

Πολύ καλή ιδέα Σοβαρά τώρα, κάτι θα το κάνουμε. Ψάχνουμε όμως πως θα ήταν καλύτερα να δημοσιευτεί. Το μέγεθος (μην πάει στο καλό το μυαλό σας) δεν ειναι ικανοποιητικό για έκδοση όμως μπορεί να αναρτηθεί κάποια στιγμή ηλεκτρονικά. Θα δούμε...

Να διευκρινίσω πως όταν χρησιμοποίησα την λέξη "mainsteam" στις "απόψεις για τα κόμικς", το έκανα λίγο περιπεκτικά. Δεν υπονοούσα τίποτα παραπάνω. Μην διυλίζουμε τον κώνωπα που λέει και ο Andreas χωρίς λόγο για ένα πράγμα που ήταν άνευ ουσίας.

Όλες οι κρίσεις είναι θετικές κι ευπρόσδεκτες για να διορθωνόμαστε και να πηγαίνουμε παραπέρα. Ειδικά όταν είναι καλοπροαίρετες όπως του Valtasar. Για άλλες λιγουλάκι «χολιασμένες» και μάλιστα από … «συναδέλφους», μου φαίνεται πως έγιναν ευδιάκριτες από μόνες τους και θα μπορούσαν να λείπουν . Τώρα για τον thebadpaineter, τι να πω. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Λίγα σχόλια πάνω σε αυτά.: 1. Η εκτίμηση για τον αριθμό των ανθρώπων δεν είναι αυθαίρετη αλλά προέρχεται από τους υπεύθυνους του χώρου. Εμείς θα ήμασταν και με 100 ανθρώπους ικανοποιημένοι, δηλαδή με μια αίθουσα αξιοπρεπώς μισογεμάτη, γιατί επιμείναμε να κάνουμε την εκδήλωση εκεί και όχι κάτω στο βιβλιοπωλείο που χωράει σαφώς λιγότερους. Η αίθουσα λοιπόν με τα καθίσματα ήταν γεμάτη, οι πάγκοι μέχρι και το καπνιστήριο επίσης και είχε και όρθιους. Οπότε ήμασταν …σούπερ και οι αρμόδιοι έμειναν υπέρ ευχαριστημένοι. 2. Η κουβέντα πράγματι δεν ήταν για «δυνατούς λύτες». Για ανθρώπους δηλαδή που ασχολούνται χρόνια είτε ως σκιτσογράφοι, είτε ως φανατικοί αναγνώστες είτε ως δημοσιογράφοι. Και που θα θέλανε ίσως περισσότερο εξειδικευμένες συζητήσεις. Η προσπάθειά μας έχει δηλωθεί ξεκάθαρα στον διαγωνισμό, ότι προσπαθούμε να απευθυνθούμε και στο ευρύτερο κοινό, ένα εν δυνάμει κοινό κόμικς, έστω και αν μερικοί, κομματάκι μίζερα, επιμένουν να κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Κουβέντες ειδικού ενδιαφέροντος όντως κάνουμε πολύ συχνά στην .. «κοινότητα» των κόμικς . Και με παρουσιάσεις που γίνονται και καλώς να γίνουν όπως λέει ο Γιώργος και άλλες στη Λέσχη. (Θα είμαι παρόν από τους πρώτους). Όμως στόχος της συγκεκριμένης εκδήλωσης όσο και του διαγωνισμού δεν είναι αυτό. Κέρδος θα ήταν ν’ ασχοληθούν και να εξερευνήσουν και άλλοι «παραέξω» αυτό που τόσο μας απασχολεί όλους μας εδώ μέσα. Το ότι ήρθαν τόσοι άνθρωποι και το ότι το άκουσαν τελικά ότι «κάτι τρέχει με ελληνικά κόμικς», αυτό ήταν το ζητούμενο. Και αυτό έγινε. Πέρα από το ότι όποιος θέλει να έχει όφελος από τέτοιες συζητήσεις, αν είναι ανοιχτόμυαλος θα το έχει. Όσο γνώστης και «ειδικός» να είναι. 3. Η πλάκα είναι ότι πριν την εκδήλωση, η κατηγορία για τη συζήτηση ήταν για τους «ειδικούς» που θα μας μιλήσουν «εξ άμβωνος» για τα κόμικς, ενώ μετά την συζήτηση, ότι η συζήτηση δεν ήταν τόσο «ειδική». 4. Τα λεγόμενα του Κραουνάκη που τόσο ξίνισαν στον Δερβενιώτη, να θυμίσω ότι είναι η mainstream άποψη «εκεί έξω» για τα «κόμικς». Και δεν σημαίνει πως αυτό που περιέγραψε για την «ατάκα» αλλά και για τους ήρωες που «τρώνε την καρπαζιά και παραμένουν ατσαλάκωτοι», δεν είναι κόμικς. Όλα αυτά τα κόμικς που περιγράφονται ως τέτοια, ΔΕΝ είναι αναγκαστικά «μικυμάου». (Αν και υπάρχουν πάμπολοι σ’ αυτό το φόρουμ που είναι λάτρεις των παπιών και των ποντικιών και τα θεωρούνε δικαίως επίσης κόμικς). «Ο Φανούρης Απλας», η «Μάνα Ρέιβερ», ο «Μήτσος Κυκλάμινος», η «Χωματερή» του Λέανδρου, ο «Ισοβίτης» του Αρκά, ο «Αστερίξ», ο «Λούκυ Λούκ», ο «Ιζνογκούντ», ο «Αντιρίξ και Συμφωνίξ», ο «Τεντεν», ο «Γκαστόν», ο «Κοκομπίλ», ο «Ούμπαπά», ο «Μαυρογένης», οι ήρωες του Βιτάλη, του Βαβαγιάννη, του Χριστούλια, του Τασμάρ, (κάποιοι) του Τσούκη, του Κων, του Κράμπ, του Ρεζέ, του Εντικά, του Σέλτον, του Αλτάν, του Βιλιεμιν, του Γκοτλίμπ, του Μπινέ, του Μαρζερέν και όσους άλλους ξεχνάω, και φυσικά περισσότερο απ’ όλους ίσως ο Krazy Cat του Herriman, είναι τέτοια «ατσαλάκωτα» κόμικς. Αν λοιπόν αγαπητέ Σπύρο λάβεις μέρος στον διαγωνισμό, ποιο πολύ πρέπει να υπολογίζεις στην ψήφο του Κραουνάκη παρά στου Δοξιάδη. 5. Για την κουβέντα όπως εξελίχθηκε, να πω πως, κατά την άποψή μου, δεν ήταν τόσο για τα «μπάζα» όπως παρουσιάζεται. Εγώ δυστυχώς δεν αναφέρθηκα επί της ουσίας στην κουβέντα, σε όσα δηλαδή άκουγα και διαφωνούσα ή συμφωνούσα, γιατί ο ρόλος μου ήταν του συντονιστή. Τον ρόλο του «χαλιού» δηλαδή της περιγραφής της ελληνικής πραγματικότητας στα κόμικς από το ’80 μέχρι και σήμερα με τα ιντερνέτια, τις Λέσχες και τα Logicomix, το έκανε εξαιρετικά ο Γιάννης Κουκουλάς. Από κει και πέρα είχαν τον λόγο οι ομιλητές του πάνελ που είπαν τις απόψεις τους. Φάνηκαν λοιπόν δυο αντιλήψεις πάνω στα κόμικς. Η μια, η πιο διαδομένη εκφράστηκε από τον Σπύρο Ορνεράκη και τον Σταμάτη Κραουνάκη. Μια αντίληψη που έχει να κάνει κυρίως με τα χιουμοριστικά κόμικς. Αυτά που έχει στο μυαλό του ο περισσότερος κόσμος «εκεί έξω». Το πλατύ «Κοινό» των κόμικς που έλεγε και ο τίτλος της κουβέντας. Η άλλη, η πιο πρόσφατη και ίσως η πιο ενδιαφέρουσα μιας και κομίζει κάτι διαφορετικό, η άποψη του Δοξιάδη και του Παπαδάτου. Απόψεις που δείχνουν προς τα Graphic Novels . Με ιδιαίτερη αφηγηματική βαρύτητα και που στοχεύουν περισσότερο στην «ψυχ-αγωγία» παρά στην «δια-σκέδαση». Η «κόντρα» λοιπόν ήρθε ακριβώς εκεί. Ανάμεσα στις δύο αντιλήψεις. Το κέρδος της εκδήλωσης λοιπόν δεν ήταν μόνο πως ακούστηκαν ταυτόχρονα οι δύο αντιλήψεις στο ίδιο πάνελ (από κάποιους όπως εμείς εδώ μέσα που τις γνωρίζουμε αρκετά καλά), αλλά ακούστηκαν από τον κόσμο που είχε κατά νου μόνο την πρώτη αντίληψη. 6. Η εκδήλωση που «απουσίαζαν τα κόμικς», είχε για το «Ποντίκι» που διοργανώνει τον διαγωνισμό, απρόσμενες εκπλήξεις. Από τη Δευτέρα (που παίχτηκε και στα κανάλια η εκδήλωση), έχουν σπάσει τα τηλέφωνα στην εφημερίδα και στο email από ανθρώπους που ρωτούν «για τον διαγωνισμό ΚΟΜΙΚΣ που διοργανώνει το Ποντίκι». Και οι ίδιοι οι συνάδελφοί μου στην εφημερίδα με ρωτούν τι συμβαίνει με τα ΚΟΜΙΚΣ και δεν περίμεναν να έχει τέτοια απήχηση . Φανταστείτε να ήταν και «παρόντα» τα κόμικς τι θα γινόταν. 7. Για τους «δυνατούς λύτες» που ξέρουν να εκτιμούν και να ξεχωρίζουν έναν καλό σκιτσογράφο από έναν σεναριογράφο, να θυμίσω ότι οι στίχοι «Τα πιο ωραία Λαϊκά» δεν είναι του Σταμάτη Κραουνάκη αλλά της Λίνας Νικολακοπούλου.

Η εκδήλωση πήγε εξαιρετικά καλά. Στην αρχή οι αρμόδιοι του χώρου φοβόντουσταν μήπως λόγω του θέματος (των κόμικς) δεν γέμιζε η αίθουσα και ίσως να κάναμε την εκδήλωση σε μικρότερο χώρο. Η αίθουσα που ήταν για 200 άτομα όχι μόνο γέμισε αλλά από κει που καθόμουν, κατά τις 12:30 περίπου και μετά, έβλεπα και πολλούς όρθιους. Η υπόθεση πήρε αρκετή δημοσιότητα, στις εφημερίδες και στα κανάλια. Μας τίμησαν επι τόπου και πολλοί άνθρωποι έξω από τον στενό κόσμο των κόμικς, όπως ηθοποιοί , σκηνοθέτες, απ' την Καλών Τεχνών, δημοσιογράφοι.. ακόμα και εκτός Αθηνών, ήρθε ένας πατέρας με το παιδί του κι ένα ντοσιέ γεμάτο σκίτσα για να παρακολουθήσουν την συζήτηση. Και πολλά πολλά άλλα που ίσως να ανεβούν αργότερα με λεπτομέρειες και φωτο από την συζήτηση, ειδικά για κάτι τύπους σαν τον Πρασινομύτη. Αγαπητέ thebadpainter, το μόνο σίγουρο είναι ότι τουλαχιστον αυτή η κουβέντα δεν έκανε κακό στα...κόμικς. Καλή συνέχεια σε όσους πάρουν μέρος.

"Ποιό είναι το ζητούμενο ; Ανταλλαγή απόψεων/ιδεών. Είναι προϊόν ζύμωσης και σίγουρα κάτι αφήνει στους συμμετέχοντες/ακροατές. Σίγουρα δεν υπάρχουν ειδικοί με την βούλα, αλλά υπάρχουν έμπειροι και η πείρα είναι ένα εργαλείο χρήσιμο". Ακριβώς αυτό είναι και το δικό μου σκεπτικό. Με καλύπτει ο Valtasar απόλυτα. Νομίζω πως κάπως έτσι πάμε παραπέρα. Γι αυτό και η συζήτηση που ανακοινώσαμε δεν λέει μόνο 'Τα ελληνικά κόμικς" και τελείωσε. Μιλάει και για "το κοινό" τους. Που σημαίνει ότι τα κόμικς με τα καλά και τα στραβά τους είναι ανοιχτά στον διάλογο. Όσοι συμφορουμήτες λοιπόν ξυπνήσετε κυριακάτικο εγκαίρως και γουστάρετε, κοπιάστε για καφεδάκι.

Αγαπητέ thebadpainter συμφωνώ απόλυτα μαζί σου (με την τελευταία πρότασή σου). Αυτή είναι η άποψή σου. Έπέτρεψε όμως να έχουμε κι εμείς τη δική μας. Κι αν θες, έλα να τις συζητήσουμε μαζί την Κυριακή. Να παρατηρήσω μόνο τα εξής πάνω σε αυτά που λες. * Την συνάντηση δεν την κάνουμε για να πάρουμε "εκδοτικές αποφάσεις". * Στην "χώρα του Αισώπου" τίποτα δεν έχει γίνει σήμερα στα κόμικς (όποια και αν είναι αυτά)από κάποιους (μεγαλο)εκδότες. Όλοι έχουν ξεκινήσει από την αγάπη κάποιων ανθρώπων για το είδος, είτε το παίζουν εκδότες, είτε σκιτσογράφοι, ειτε αναγνώστες, είτε δημοσιγράφοι (Μαμούθ, Κολούμπρα, Βαβέλ, ΠαραΠέντε, Γαλέρα, Comicdom,Comicart, Greekcomics,Iconotopia, Giganto, Αρκάς, Ψυχής τα Λαμπυρίσματα, ΚΨΜ, φανζινάκια, Jemma, φεστίβαλ, Con...και ό,τι άλλο ξεχνάω.)Φυσικά και παίζουν τεράστιο λόγο οι εκδότες, αλλά ξεκινάμε απο΄αυτό που έχουμε. * Δεν ξέρω τι παρακολουθείς από Αμερική και Ευρώπη, αλλά μάλλον παρακολουθούμε διαφορετικά πράγματα. * Το ..."κοινό" δεν είναι ένα συμπαγές κράμα άβουλων καταναλωτών. Έχει απ'όλους ο ...μαχκτσές! Αν είσαι (μεγαλο) εκδότης και όπως λες καθορίζεις την "σελιδοποίηση,τον αριθμό σελίδων, το ύφος το σχεδιαστικό, το είδος των ιστοριών" (και δίνεις διαφημιστικά δωράκια), τότε πραγματι απευθύνεσαι σε ένα "κοινό που το αντιμετωπίζεις ως 'κοινο'". *Δεν χρειάζεται να είσαι κοινωνιολόλος για να συζητάς για πράγματα που σε ενδιαφέρουν. Περίπου αυτά. Και πάλι, μιας και δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, πέρνα να τα κουβεντιάσουμε και απο κοντά. Για να κουβεντιάζουμε τέτοια πράγματα γίνονται τέτοιες συζητήσεις. S.

Δυστυχώς αυτή η πραγματικά τεράστια δουλειά, στον δεύτερο τόμο έχει τρομακτικές ανακρίβειες,λάθη και παραλήψεις. Κοινή διαπίστωση των περισσότερων σκιτσογράφων.