Καλησπέρα παιδιά, Μιας και διαβάζω συχνά το θέμα και τις απόψεις των υπόλοιπων μελών αποφάσισα να συμμετάσχω και εγώ στην συζήτηση. ΚΟΜΙΞ 4 Το όρος των Ρόδων: Ωραία απλή ιστορία, εξαιρετική αφήγηση και παρουσίαση του κεντρικού καστ και καλοπροσεγμένο σχέδιο, σκηνικά και χρωματικοί τόνοι. Αναλογιζόμενος ότι κυκλοφόρησε σε περίοδο ενός μήνα 4 επεισόδιά ανάλογου μήκους, θα τολμούσα να πω ότι είναι ανάλογο αριστούργημα με το Μόμπυ Ντικ και ότι είναι στα χνάρια του Βίου & Πολιτείας (για έναν ήρωα φυσικά μικρότερου βεληνεκούς από τον ΣΜΝ.)! 9/10
Ανάμεσα σε δύο κόσμους: Κάποιες ιστορίες τις χαρακτηρίζω ως κακές όχι μόνο λόγω περιεχομένου, αλλά λόγω τον προσδοκιών που σου δημιουργεί η εισαγωγική σελίδα. Τι να τον κάνω τον άρτια σχεδιασμένο Ντόνανλτ σε 50-60 καρέ όταν η ιστορία είναι πιο ρηχή και από ένα στριπ τριών καρέ και με ανεπίδεκτες τρύπες λογικής ακόμα και για παιδικό κόμιξ; (αλλάζουν τα αεροπλάνα, χαμπάρι κανένας στην επίδειξη) 4/10
΄Ένας αληθινός φιλόζωος: Λίγα όμορφα καρέ, σενάριο/διάλογοι οι οποίοι σου δίνουν την αίσθηση του διακεκομμένου και όχι της ροής με ένα από τα πιο πολυχρησιμοποιημένες ιδέες για γέμισμα σελίδων. Πιο αδιάφορη και από τις τελευταίες ιστορίες του ΜΜ στα μέσα του '90 (σελίδες 80-98) με λύκους, γουρουνάκια κτλ. 2/10
Ο Επίλεκτος βιβλιοθηκάριος: Μία από τις καλές ιστορίες του Βίκαρ με κλασσικό σχέδιο, ωραία συνέχεια και φυσική ανατροπή (όχι από αυτές τις βεβιασμένες οι οποίες γίνονται για να γίνουν γιατί έτσι τελειώνουν οι ιστορίες του Ντόναλντ). 7/10
Η μαθητευόμενη μάγισσα: Κάποια πολύ καλά καρέ με τον Σκρούτζ αλλά κατά τ ’άλλα μέτριο σχέδιο. Η ιστορία είχε μεγάλη τρύπα με την από μηχανής θεός της "μάγισσας" Πουλχερίας για να αγνοηθεί, αλλά είχε ωραίο και απρόσμενο τέλος (θα μπορούσε η παρατήρηση του Σκρούτζ για το 10% που του γύρισε μπούμερανγκ να ήταν κάλλιστα βγαλμένο από 32σέλιδη ιστορία του Μπαρκς) 6/10
Ο Μεγάλος Ντετέκτιβ: Μια από τις δεύτερης διαλογής αδιάφορες ιστορίες του Μπαρκς. Κακός οιωνός για την "Βιβλιοθήκη" που συνεχίζουν να βάζουν στο Κόμιξ ιστορίες που θα ήταν στον 20-21 τόμο. 6.5/10
Και τέλος θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση. Όλοι όσοι έχουμε ασχοληθεί με το Ντισνευκό κόμιξ γννωρίζουμε τι εκπροσωπεί το Κόμιξ στην Ελλάδα. Δεν πιστεύω πως ενοχλεί κανέναν το οπισθόφυλλο με την Τίνκερμπελ, ή τα άρθρα γενικού περιεχομένου τα οποία μπορεί να μην τον ενδιαφέρουν.
Αλλά... Μπορεί το Κόμιξ να μην είναι μία θεματική συλλογή ιστοριών (όπως τα Μεγάλα Σήριαλ για παράδειγμα [ααχχ...] και δεν μιλάω για τις Κυριακές του Γκούφη και τα Εκατομμύρια του Σκρούτζ, αλλά τα τομάκια που εκπροσωπούσαν επάξια τον τίτλο της συλλογής), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν θεματικά τεύχη. Ακόμα και ο Μόμπυ Ντικ ήταν 2 επεισόδιά, γιατί δεν τον έκοψαν και αυτόν σε δύο τεύχη λοιπόν και να γεμίσουν το δεύτερο μισό με τα γνωστά συναφί; Μήπως επειδή ήταν κράχτης; Υπολογίστε τις σελίδες και θα δείτε ότι ίσως να μην χωρούσαν και οι 4 του Φαντομία στο Κόμιξ (το οποίο θα μπορούσε να ήταν και ενισχυμένο κατά 20 σελίδες δεν χάλασε ο κόσμος), αλλά μόνο μία; Δηλαδή στα υπόλοιπα τεύχη του Κόμιξ που θα μπαίνει ο Φαντομίας δεν θα το αξίζει το εξώφυλλο; Μήπως είναι μια τακτική για να κατοχυρώσει ο editor την σίγουρη πώληση τευχών Κόμιξ σε όσους αγάπησαν αυτήν την πρώτη ιστορία; Μήπως στον επόμενο Μόμπυ Ντικ που θα δούμε θα είναι μεν ολόκληρος, αλλά σε διπλό τεύχος με την γνωστή σαβούρα; Μήπως γυρίζουμε στα παλιά; Συγγνώμη για το ύφος μου και τα βιαστικά συμπεράσματα, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτά έχουν ξανασυμβεί... Ίδωμεν.