begginfly

Εγώ ψήφισα το Journey. Παρόλο που δεν τα έχω δει όλα τα games του 2012 και μπορεί να αδικώ κάποια, το συγκεκριμένο μου τράβηξε την προσοχή για την απλότητα, τη λιτότητα, την ποιητικότητα και τη λυρικότητα του........Μια πολύ όμορφη περιπλάνηση!

To Btooom! (Μπουμ! υποθέτω) είναι ένα seinen manga από τον Inoue Junya που ξεκίνησε την κυκλοφορία του το 2009 σε μηνιαία βάση. Από τον Οκτώβρη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2012 προβλήθηκε στην ιαπωνική τηλεόραση η τηλεοπτική μεταφορά του σε anime 12 επεισοδίων από τη Madhouse. Ο Ryuuta Sakamoto είναι ένας 22χρονος άνεργος που ζει με τη μητέρα του. Παρόλο που στην πραγματική ζωή δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο, στην διαδικτυακή κοινότητα του Btooom!, ενός online ηλεκτρονικού παιχνιδιού, κατατάσσεται ανάμεσα στους 10 καλύτερους παίκτες παγκοσμίως, απολαμβάνει την αποδοχή και το σεβασμό όλων και είναι παντρεμένος με τη Himiko. Μια μέρα ξυπνάει σε ένα τροπικό νησί χωρίς να έχει ιδέα πώς βρέθηκε εκεί. Μαζί του φέρει ένα τσαντάκι με κάτι περίεργους κύβους που προς μεγάλη του έκπληξη αποδεικνύονται βόμβες. Σύντομα θα διαπιστώσει ότι έχει κληθεί να παίξει το παιχνίδι το οποίο τόσο καλά γνωρίζει μόνο που τώρα όλα είναι πέρα για πέρα αληθινά, ακόμα και ο θάνατος. Η ιδέα ενός απομονωμένου νησιού σαν σκηνικό της δράσης δεν είναι καινούργια όπως και το να βάλεις ανθρώπους μέσα σε ένα νησί να αλληλοσκοτωθούν ή γενικότερα να αλληλοσκοτωθούν παίζοντας ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ο δημιουργός φροντίζει να χτίσει το παρελθόν των χαρακτήρων και να το παρουσιάσει στους αναγνώστες, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό τι τους παρακινεί και πώς σκέφτονται, πώς λειτουργεί ο καθένας και σε τι αποσκοπεί. Μια σύγκρουση δύο άκρων όπου το μεν πρώτο αντιπροσωπεύει εκείνους που σκέφτονται ότι η όλη ιδέα είναι σκέτη τρέλα και δείχνουν αλτρουιστικά αισθήματα, το δε δεύτερο εκείνους που σκέφτονται πώς θα επιβιώσουν και θα σώσουν τον εαυτό τους μόνο. Συνεχείς ανατροπές, μπόλικη δράση, αδικίες, πισώπλατα μαχαιρώματα, απόγνωση, ίντριγκα, αναδρομές στο παρελθόν συνθέτουν το σκηνικό της πλοκής. Το σχέδιο αρκετά καλό και με πιο explicit content από το anime. Πηγή: Wikipedia, Εικόνες Google [mal type=manga id=20593]

Διάβασα το Runaways: Ωραίες ιστορίες, το σχέδιο άλλοτε πιο edgy κι άλλοτε πιο bubblegum, μερικοί από τους ήρωες της Marvel γίνονται ρεζίλι (μάλλον οι δημιουργοί τους είχαν άχτι), πολλές σουρεαλιστικές πινελιές. και το The Creep: ενδιαφέρουσα ιστορία αν και το σχέδιο δεν με ενθουσίασε πολύ.

Arigatou gozaimasu για τη συμβουλή!!!! (αν και πρέπει να το δοκιμάσω ο ίδιος για να δω αν κατάλαβα καλά.....) Παρακαλώ!!!!!! Είναι κοινό μυστικό ότι μια καλή horror story δεν εξηγεί ποτέ το γιατί και αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Στη συγκεκριμένη ιστορία γίνονται μόνο κάποιες εικασίες.....

wOw!!! Πολύ .....Μπράβο!!!

Eγώ πάω όπου πάει αυτή......

Δε θα διαφωνήσω. Άλλωστε τα έβαλα με φθίνουσα σειρά πιο μου έκανε περισσότερο εντύπωση....

Βασικά δεν νομίζω ότι έχει νόημα να δίνουμε τα εύσημα στο Dragonball επειδή προϋπήρξε του One Piece και επηρέασε τον Oda σε έναν βαθμό. Είναι τι αρέσει στον καθένα περισσότερο. Αν είναι έτσι, τι να πει κανείς για το Journey to the West που παρόλο που δεν είναι manga ή anime, έχει επηρεάσει τόσα και τόσα manga και anime, μεταξύ αυτών και το Dragonball....

Eίδα το Inception, το Black Swan, το The Tourist και το Salt. Όλες ωραίες παραγωγές.....

Θα ψηφίσω Luffy (Ντρέικ) γιατί παρακολουθούσα τη σειρά ανελλιπώς ενώ την εποχή που προβαλλόταν το Dragonball με είχαν κερδίσει οι Power Rangers!!!! :)

Εδώ του κάνουν μια αστρολογική ανάλυση και φαίνεται ότι είχε αρκετά θέματα.....

Και τα ψάρια όπως τηγανίζονταν στο μαγειρειό της ταβέρνας σηκώθηκαν όρθια και περπάτησαν και τότε σήμανε η απελευθέρωση της Πόλης και επήλθε η Βασιλεία του Ουρανού και ο κόσμος έβγαινε να γιορτάσει στους δρόμους τρώγοντας παγωτό σοκολάτα παρφέ και φιστίκι με μπόλικο σιρόπι βύσσινο στον Άδωνι που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες............

Πήγε έξω από το σπίτι του Πουλακίου Τσίου γιατί είχε σπαστεί με την ξαφνική του επιτυχία στα ραδιοφωνικα airplays κι έβαλε στο CD player να παίζει ένα παλιό του σουξέ σε maximum volume για να του την σπάσει.....

Ξέχασες δύο Έϊ....Κατά τα άλλα ωραίο!!!!

:D :D

O αερόσακος τυλίχτηκε γύρω από το πρόσωπο του Μήτσου σε ένα απαράμιλλο θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα έρωτος και πόθου. Μην μπορώντας να πάρει ανάσα ο Μήτσος πίεσε το στέρνο του να ανοίξει και τα κόκαλα πετάχτηκαν έξω από τα πλευρά, γραπώθηκαν από τον αερόσακο και σκίσανε την υφασμάτινη επιφάνειά του. Τότε η άσφαλτος ράγισε και βυθίστηκε και ο Μήτσος ένιωσε να πέφτει στο κενό μέχρι που έσκασε σε μια υπόγεια λίμνη.........

Eίδα το Αbraham Lincoln: Vampire Hunter (καλούτσικο) και το Paprika (ταινία κινουμένων σχεδίων εξ Ιαπωνίας ορμώμενη)--->Πολύ καλό, σε παρόμοια λογική με το Inception

Όταν ήμουν Α' Γυμνασίου είχα αγοράσει το πρώτο μου κινητό (ένα Νόκια) και συνήθιζα να στέλνω μηνύματα σε πολλούς για να συνηθίσω τα SMS. Μια μέρα είπα να πρωτοτυπήσω και να στείλω κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Θυμήθηκα τότε μια διαφήμιση που μια γιαγιά πήγαινε σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας και ζητούσε από έναν υπάλληλο να της στείλει ένα μήνυμα στο κινητό του εγγονού της που είναι φαντάρος. Του έστειλε, λοιπόν, το "Πήζεις ψάρακα;". Νομίζοντας λοιπόν ότι είναι μια έκφραση του στυλ "Δύσκολη μέρα σήμερα;;;", αποφάσισα να τη στείλω σε κάποιες από τις επαφές μου.....Ε, μετά παίρναν τηλέφωνο τη μάνα μου και ρωτούσαν "Είναι καλά το παιδί; Γιατί μου το έστειλε αυτό;". Αλλά πού να ήξερα.... Κατά τα άλλα.....FAIL!!! :roll:

Προσωπικά πιστεύω ότι οι ιστορίες του Πράκτορα Ντακ είναι αρκετά καλές. Μου αναθέρμαναν και το ενδιαφέρον για το Μίκυ Μάους γενικότερα.....

Στο Μιλάνο της Ιταλίας είναι νομίζω η Ακαδημία Disney που λένε ότι πριμοδοτεί αρκετά το βιογραφικό ενός σχεδιαστή.....Περισσότερα δεν ξέρω

:yahoo:

Kαι νομίζω αυτός το ξεκίνησε όλο αυτό............