Bonadrug

Κεφάλαιο 3ο : Uncanny X-Men (Τεύχη 142-200/ 1981-1985) Όπως είπαμε το 142 είναι το πρώτο τεύχος με επίσημη ονομασία Uncanny X-Men. Θα κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό με το τεύχος 200, όπου έχουμε μια μεγάλη σεναριακή ανατροπή με τον μέχρι πρότινος αρχιεχθρό των X-Men, Magneto, να γίνεται αρχηγός τους. Τα τεύχη από το 183 και μετά (και μέχρι το 280) είναι αδημοσίευτα στην Ελλάδα. Όπως έχω πει τα bios των Χ-Μen φθάνουν μέχρι τη σημερινή εποχή επομένως ίσως περιέχουν πολλά spoilers. Με δική σας ευθύνη προχωράτε. Ξεκινάμε με δυο σημειώσεις στο προηγούμενο κεφάλαιο. Είδα ότι μερικά sites καταλογίζουν την Phoenix Force ως ξεχωριστό από την Gene Grey μέλος των X-Men. Έστω! την ιστορία της την είπαμε, δεν αλλάζει τίποτε. Επίσης κάποια άλλα sites θεωρούν ως δεύτερη προσθήκη στους X-Men τον μεταμορφικό Changeling ο οποίος, εν άγνοια όλων (και των αναγνωστών!), έχει πάρει τη θέση του Xavier (με εντολή του καραφλού) και μάλιστα πεθαίνει σε μια περιπέτεια (Χ-Μen 42). Αν είναι έτσι, είναι ο δεύτερος Χ-Μan που πήγε στα θυμαράκια. H Marvel θυμήθηκε τον Changeling πολλά χρόνια μετά, όταν χρειάστηκε κάποιον για να πεθαίνει στο Χ-Μen – The Animated Series. Μόνο που είχε χάσει τα δικαιώματα του ονόματος Changeling πλέον (τα είχε η DC) και έτσι ονόμασε τον ίδιο χαρακτήρα Morph. Παραδόξως το πέρασμα του Morph από τη σειρά έκανε κάποια εντύπωση κι έτσι η Marvel χρησιμοποίησε τον χαρακτήρα στο Saga “Age of Apocalypse”. Για να έρθουν αργότερα ακόμα μεγαλύτερες δόξες μια και ο Morph είναι πλέον, πρωταγωνιστής, βασικός και αναντικατάστατος στους Exiles. H περίοδος του Byrne τελειώνει όπως είπαμε με το “Days of Future Past” (τεύχη 141-142). Στη σειρά επιστρέφει o Cockrum αλλά όπως λένε "you can never go home again". Ο Cockrum επαναφέρει τους μεγάλους κακούς (Magneto, Mastermind), μας μπουχτίζει στους Strajammers (μη ξεχνάμε ότι είναι η εποχή που η πρώτη τριλογία Star Wars βασιλεύει) αλλά η σειρά εμφανώς κάνει κοιλιά. Άλλοι καλλιτέχνες της περιόδου είναι οι Brent Anderson (Morituri) , Bob McLeod (New Mutants) και Bill Sienkewitz (επίσης New Mutants, δείτε το τρομερό Uncanny X-Men 159 με τους Χ-Men εναντίον του Κόμη Δράκουλα), Paul Smith και John Romita. Καλύτερο story ark του Claremont την εποχή αυτή είναι αυτό με την εξωγήινη φυλή Brood , οι οποίοι είναι κάτι σαν τους Borg του Star Trek Generations αλλά στο …ερπετοειδέστερο. Επίσης μεγάλη έμφαση δίνεται στις περιπέτειες της Storm που χάνει τις δυνάμεις της και γυρίζει στη μαμά Αφρική για να τις ξαναβρεί (Βλ. την τρομερή ιστορία Life & Death στα Uncanny X-Men 186 και 198 σε απίστευτο σχέδιο του Barry Windsor Smith). Στα αισθηματικά (μας διαβάζουν και κορίτσια) έχουμε τον γάμο του Cyclops και της Madelyne Pryor (Uncanny X-Men 175). Μ’ αυτά και μ’ αυτά φθάνουμε στο τεύχος 200 που ο χτυπημένος θανάσιμα Xavier την κάνει για το Shi’ar και οι X-Men με τους New Mutants περνούν στα χέρια ενός μεταμελημένου Magneto. Στη δεκαετία του 80 οι περισσότεροι X-Men αποκτούν μοντέρνα κουρέματα ταιριαστά με τη μόδα της εποχής. Η Storm θα πάρει ένα punk look λες και μετά την εκπαίδευση στο δωμάτια κινδύνου πηγαίνει σε συναυλίες των Exploited ενώ η Rogue φαίνεται σαν να είναι οπαδός των Flock of Seagulls. Ωστόσο η σειρά γίνεται δύσκολη να την παρακολουθήσεις πλέον. Τα κοστούμια των ηρώων αλλάζουν σαν τα πουκάμισα .Οι σχεδιαστές αλλάζουν συνέχεια. Οι ήρωες έχουν γίνει πάρα πολλοί. Ειδικά μετά την έκδοση των New Mutants το Westchester είναι τίγκα. Βάλτε τους Stajammers και τη Ms Marvel/Binary που είναι regulars, βάλτε τον κλώνο και την κόρη της Gene Gray (ουφ, πιο απλό θα ήταν να την αναστήσουν), βάλτε κάτι Dazzler και Forge , μύλος γίνεται. Τον χαμό επιδεινώνουν τα περίφημα Crossovers που η Marvel επινοεί τότε. Δηλαδή μια ιστορία αρχίζει στο Uncanny X-Men , συνεχίζεται στο New Mutants , πάει στο Wolverine, στο Ecxalibur για να ολοκληρωθεί σε κάνα Annual των Avengers ή του Spiderman! Βρε Ουστ!!! Οι επίσημες προσθήκες στους X-Men την περίοδο αυτή είναι οι: 17. Shadowcat (για λίγο Sprite ή Ariel/ Kitty Pryde). H Kitty Pryde είναι η δεύτερη X-Man μετά την Gene Gray που είναι περισσότερο γνωστή με το κανονικό της όνομα (η τρίτη είναι η Emma Frost). Η πλάκα είναι ότι o Byrne (δημιουργός της ηρωίδας) της έδωσε το όνομα μιας συμφοιτήτριάς του. Το τι έπαθε η πραγματική Kitty Pryde το φαντάζεστε – αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά της. Η Shadowcat έχει την ικανότητα να γίνεται άϋλη, να διαπερνά τοίχους, πατώματα κτλ και να παίρνει κι άλλους μαζί της. Είναι εξπέρ στα computer και την τεχνολογία. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Uncanny X-Men 129 ως μήλον της έριδος ανάμεσα στον Xavier και την Emma Frost. Την στολή των X-Men θα τη φορέσει στο Uncanny X-Men 139. Γρήγορα ο Wolverine γίνεται μέντοράς της (βλ. Kitty Pryde & Wolverine/ ωραίες παρέες, κορασίδα μου!) και ο Colossus το αίσθημά της. Η Ilyanna Rasputin (Μagik I) είναι η κολλητή της. Κάποια στιγμή (Uncanny X-Men 167) «υποβιβάζεται» από τον Xavier στους New Mutants που είναι πιο κοντά στην ηλικία της. Ωστόσο κατά λαϊκή απαίτηση εξακολουθεί να εμφανίζεται σε κάθε τεύχος των X-Men μέχρι που οι τελευταίοι θα αναχωρήσουν για τον πλανήτη του Beyonder (Uncanny X-Men 180). Σε ένα μάλιστα από αυτά τα τεύχη ντύνεται νύφουλα για χάρη του βατραχομούρη Morlock με το όνομα Caliban (#179). Στο Saga The Fall Of The Mutants τραυματίζεται και πάει στο νησί Muir για θεραπεία, μαζί με τον Nightcrawler. Εκεί βλέπει τους X-Men να «πεθαίνουν» στη μάχη εναντίον του Adversary. Έτσι μαζί με τον Nightcrawler πάει στην Αγγλία και ιδρύει το Excalibur. Κάποια στιγμή χάνει την υλική υπόσταση της και για καμιά δεκαριά εκδοτικά έτη περιφέρεται ως φάντασμα. Όταν φεύγει από το Excalibur βγάζει τα κολάν και πάει πανεπιστήμιο. Tην επαναφέρει στους (Astonishing X-Men) πρόσφατα η Emma Frost. Εξαιρετικά δημοφιλής ηρωΐδα (για περισσότερα βλέπε: The Cat Box (http://solo23.abac.com/thecatbox/index2.html). 18.Lockheed , ο μικροσκοπικός δράκος Lockheed είναι το pet της Kitty Pryde. Θα συναντηθούν όταν ο Lockheed θα σώσει τη ζωή της Kitty σε μια μάχη εναντίον της εξωγήινης παμφάγας φυλής The Brood. Στο Uncanny X-Men 168 το …δρακουλίνι εμφανίζεται ξαφνικά στο Westchester προς μεγάλη χαρά της Kitty η οποία έχει τα μπουρίνια της εκείνη την περίοδο επειδή ο Xavier την έχει σουτάρει από τους X-Men. Έκτοτε την ακολουθεί στις περιπέτειές της ενώ θα λάβει μέρος ακόμα και στον πρώτο Secret War , όπου μάλιστα θα βρει και γκόμενα , μια μινιόν δράκαινα. 19.Rogue (Ann Marie Raven). Εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Avengers Annual 10. Έχει την δύναμη και ταυτόχρονα την κατάρα να απορροφά – για λίγο - τις δυνάμεις και συνάμα τις αναμνήσεις και την περσόνα όποιου έρθει σε φυσική επαφή μαζί της (αλλιώς: την έχει βαρέσει η αγαμία στο κεφάλι). Αρχικά είναι μέλος της Brotherhood of Evil Mutants όπου βρίσκεται υπό την κηδεμονία της Mystique, την οποία θεωρεί «μητέρα» της. Η Mystique είχε αναζητήσει την νεαρή φυγάδα Rogue (το είχε σκάσει από το σπίτι της καταπιεστικής θείας της ), βασισμένη σε ένα χρησμό της Destiny. Σε μια μάχη εναντίον της Ms Marvel, η Rogue απορροφά ακούσια – μόνιμα - όλες τις δυνάμεις της αντιπάλου της, αφήνοντας την σε κρίσιμη κατάσταση. Είναι η δεύτερη Χ-Μan μετά τον Cyclops που δεν μπορεί να ελέγξει τις δυνάμεις της. Στο Uncanny X-Men εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Νο 158 (ως αντίπαλος), στη συνέχεια γίνεται πολλές φορές σάκος του μποξ για την Dazzler, την οποία ζηλεύει θανάσιμα, ενώ ενώνεται με την ομάδα των X-Men στο τεύχος 171, ένα τεύχος δυναμίτη, όπου η Binary (τέως Ms Marvel) επιστρέφοντας από το διάστημα και βρίσκοντας τη νέμεσή της να πίνει τσαγάκι με τους X-Men τα κάνει όλα λαμπόγυαλο. Οι Χ-Men απειλούν με ομαδική παραίτηση αν η Rogue γίνει μέλος της ομάδας και η Storm τα παίρνει περισσότερο από όλους κάνοντας εκείνο το τρομερό πανκ κούρεμα (Uncanny X-Men 173). H Rogue είναι η δεύτερη αναμορφωμένη εγκληματίας που γίνεται μέλος των X-Men μετά τον Banshee. Για πολύ καιρό τo παρελθόν της ηρωίδας είναι μεγαλύτερο μυστήριο κι από αυτό του Wolverine. 20 χρόνια χρειάστηκε η Marvel για να τολμήσει να το ξετυλίξει κάτι που έγινε πρόσφατα στο τρίτο limited series της Rogue (2004/ 12 τεύχη). Πάντως το πραγματικό της επίθετο της ακόμα δεν το ξέρουμε, μια και το Raven είναι το επίθετο της Mystique. Μέλος των Χ-Μen για 20 συναπτά εκδοτικά έτη, θα συνδεθεί αισθηματικά αρχικά με τον Magneto (στο Age Of Apocalypse timeline είναι ζευγάρι) και αργότερα (μετά το τεύχος 281) με τον Gambit. Θα περιληφθεί στην ομάδα των X-Men που υπό την ηγεσία της Storm θα αναζητήσουν την αλήθεια πίσω από τις προφητείες της Destiny (Χ-treme X-Men των Chris Claremont και Salvador Larocca, 2001-2004/ 46 τεύχη, κατά τη γνώμη μου η καλύτερη σειρά των X-Men ever). Στις περιπέτειες των X-treme X-Men η Rogue θα γνωρίσει μια νέα άνθηση των δυνάμεων της (από τη Sage) κι έτσι μπορεί να κατέχει τις δυνάμεις όλων όσων είχε έλθει κάποτε σε επαφή. Αργότερα θα χάσει τις δυνάμεις αυτές, όπως θα χάσει τις δικές του δυνάμεις και ο Gambit, και θα γίνουν εντελώς φυσιολογικοί για ....να κάνουν επιτέλους και λίγο sex. Θα επανέλθει στους X-Men (με τις παλιές της δυνάμεις), όπου η σχέση της με τον Gambit θα περάσει μια δοκιμασία όταν η μάνα της, η Mystique, θα την πέσει στον γκόμενο της κόρης της με τη μορφή της Rogue. H Mystique έχει βρει έναν μεταλλαγμένο που δεν επηρεάζεται από το άγγιγμα της κόρης της και θέλει να της τον κάνει προξενιό! Αργότερα η Rogue ταξιδεύει στην Ιαπωνία όπου μπλέκεται σε μια περιπέτεια με τον Sunfire και καταλήγει να αποροφήσσει μόνιμα τις φλογερές δυνάμεις του Ιάπωνα φίλου της. Μετά τα γεγονότα της Μ-day ο Apocalypse βγαίνει από τον τάφο του και για πολλοστή φορά επιχειρεί να αφανίσει τους X-Men. Ο Gambit μετατρέπεται εκούσια σε έναν από τους ιππότες του και επιχειρεί (δις) να σκοτώσει τη τέως γκόμενά του. Εννοείται πως δεν τα καταφέρνει. Πρόσφατα η Rogue χρήζεται από τον Cyclops αρχηγός σε μια από τις 3 ομάδες κρούσης των X-Men (σε αυτή που πρωταγωνιστεί στον τίτλο X-Men(v2) και της δίνει το ελεύθερο να διαλέξει τα μέλη της. Και φυσικά η Rogue μαζεύει τη σάρα και τη μάρα (Mystique, Sabretooth, Lady Mastermind κλπ). Αυτό είναι το κορίτσι μας! 20. Rachel Summers Grey (Phoenix II και μετά Marvel Girl II). Προέρχεται από το timeline του Days of Future Past, είναι κόρη των εκεί (Earth 811) Cyclops και Gene Grey. Eμφανίζεται πρώτη φορά στο Uncanny X-Men 141. Είναι δημιουργία των Claremont και Byrne. Έχει τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές ικανότητες σαν τη μαμά της. Στην δική της πραγματικότητα οι Sentinels έχουν καταλάβει την εξουσία των ΗΠΑ και μαντρώνουν τους μεταλλαγμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χρησιμοποιώντας την Rachel, λόγω των τηλεπαθητικών ικανοτήτων της, σαν κυνηγόσκυλο για να τους εντοπίζουν. Προσπαθώντας να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο για να αλλάξει τη ζοφερή πραγματικότητα της η Rachel βγαίνει κατά λάθος στο timeline της Earth 616 ( στο New Mutants No 18). Στο Uncanny X-Men 184 συναντά τους X-Men η οποίοι τη σώζουν από τα νύχια της μάγισσας Selene. Στο Uncanny X-Men 188 γίνεται μέλος των X-Men. Και στο #199 παίρνει το όνομα-και μέρος των δυνάμεων - της Phoenix για να τιμήσει τη νεκρή μητέρα της. Η αλήθεια είναι ότι η Marvel φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα να χειριστεί την ηρωίδα μια και τρεις φορές την έχει εξορίσει από το προσκήνιο . Την πρώτη στο Mojoverse (μια «εικονική» πραγματικότητα με όρους τηλεπαιχνιδιού) από όπου την ελευθέρωσαν οι Nightcrawler και Kitty Pryde και την πήραν στην Αγγλία για να φτιάξουν το super-team Excalibur. Τη δεύτερη φορά την έστειλαν 2000 χρόνια στο μέλλον , σε ένα κόσμο όπου ο Apocalypse έχει κυριαρχήσει. Η Rachel γίνεται ηρωίδα της Αντίστασης και οργανώνει την αντιστασιακή κάστα των Askani. Φέρνει από τον παρελθόν τον αδελφό της Cable, όπως και τις διάνοιες των γονιών της για να τον μεγαλώσουν. Όταν τελικά ο Cable θα νικήσει τον Apocalypse τo timeline αυτό παύει να υπάρχει και η Rachel χάνεται στο ρεύμα του χρόνου. Πίσω θα τη φέρει ο αδελφός της (Cable) αλλά αίφνης η Rachel θα απαρνηθεί τη ζωή του υπερήρωα και θα πάει …πανεπιστήμιο (Τρίτη περίοδος απουσίας της). Αργότερα επανακάμπτει στους X-Men με το όνομα Marvel Girl (ΙΙ) , καθώς έχει χάσει τις δυνάμεις της Phoenix Force. Πρόσφατα επανενώθηκε με το σόι της μάνας της μόνο και μόνο για να γίνει μάρτυρας της ομαδικής σφαγής του από commandoς της Shi’ar. Οι Shi’ar προσπαθούν να σκοτώσουν την Rachel για να εξαλείψουν τον κίνδυνο να ξαναγίνει Phoenix. Δεν τα καταφέρνουν αλλά της μαρκάρουν την πλάτη με το σημάδι του μελλοθάνατου. Η Rachel δίνει όρκο εκδίκησης στον τάφο των παππούδων της ("I'm not my mom. I'm not the Phoenix. I'm my own woman. And by the time I'm done... they'll wish I WERE the Phoenix.") και μπαρκάρει με τον Xavier και μια ομάδα X-Men για την αυτοκρατορία του Shi’ar (στο τρέχον saga «The Rise & Fall of the Shi’ar Empire”). Στο επόμενο : Magneto. New Mutants. Dazzler. Forge. The Fall of The Mutants. Down Under X-Men.

Χ-Μen - Κεφάλαιο 1ο (συνέχεια) Ο Neil Adams δίνει κάποια δημοτικότητα στο comic ωστόσο ήταν πια αργά για να διασωθεί το project και η Marvel διακόπτει την παραγωγή του τίτλου το 1969 (με το τεύχος 66). Τα τεύχη 67-93 είναι reprints παλαιότερων εκδόσεων. Φαίνεται πως μαύρο σκοτάδι θα φάει τους X-Men που έκτοτε και για αρκετά χρόνια εμφανίζονται απλά σποραδικά σε κάποιους άλλους τίτλους της Μάρβελ μεταξύ των οποίων στο κλασικό saga του Captain America με την Secret Empire, στο Hulk, στο Marvel Team–Up (στο κλασικό Νο 4/1972, με τίτλο And Then The X-Men, οι Χ-Men και o Spider-man εναντίον του Morbius, σε σχέδιο Gil Kane – πρόκειται για μια ιστορία που η Marvel ανατύπωσε άλλες τρεις φορές!!!) κλπ Αξίζει να σημειωθεί πως σε αντίθεση με την πολυπολιτισμική και αντιρατσιστική αύρα για την οποία έγινε διάσημο το comic την περίοδο από το 1975 και μετά , αυτή η πρώτη εποχή των X-Men, στην οποία αναφερθήκαμε, χαρακτηρίζεται μάλλον από ρατσιστικές αντιλήψεις. Όλοι οι Χ-Men είναι νεαροί και όμορφοι WASPs ( White Anglo Saxon Protestants) ενώ στους κακούς συμπεριλαμβάνονται ένας Εβραίος (Magneto), δυο τσιγγάνοι (ROMA), οι Quicksilver και Scarlet Witch, και ένας νάνος (Toad ). Στην Ελλάδα οι περιπέτειες αυτές (από το X-Men 01 έως το 66) , τουλάχιστον μέχρι το Νούμερο 45 περίπου, είχαν δημοσιευτεί στην πρώτη έκδοση του Captain America από την Kabanas Hellas (circa 1976 – 1981). Κεφάλαιο 2ο : The "Αll-new, all-different X-Men", (International X-Men) (1975-1981) Το 1975 οι Len Wein και Dave Cockrum (πέθανε πρόσφατα) παρουσίασαν μια νέα ομάδα από μεταλλαγμένους στο πιο κλασικό ίσως τεύχος της Marvel, το Giant-Size X-Men #1. Εδώ το concept της διαφορετικότητας επεκτείνεται πέρα από το δίπολο άνθρωπος ή μεταλλαγμένος και γίνεται η βασική ιδέα του project. Μετά την έκδοση του Giant-Size X-Men #1 ο τίτλος X-Men επανακάμπτει και συνεχίζει την αρίθμηση του από εκεί που είχε διακοπεί (πρώτο νέο τεύχος το 94, πρώτο τεύχος της ελληνικής έκδοσης της Μαμούθ). Στο σενάριο της νέας σειράς θα είναι ο Chris Claremont, ο άνθρωπος που το όνομά του θα ταυτιστεί με τις ιστορίες των Χ-Μen και θα αναδειχθεί σε μακροβιότερο συγγραφέα τους. Στο σχέδιο είναι ο Dave Cockrum , τον οποίο το 1978 θα διαδεχθεί ο John Byrne. Οι all-new, all-different X-Men είναι όλοι ενήλικες και όχι έφηβοι, όπως η πρώτη ομάδα . Επίσης κανείς δεν είναι αμερικάνος , εκτός από τον Ινδιάνο Thunderbird (I )! Μπορεί ακόμα και να πεθάνουν, ενώ έχουν φοβίες, εμμονές και σκοτεινά παρελθόντα. Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα (2005) αποτέλεσαν τη δεύτερη ομάδα που συγκεντρώθηκε από τον Xavier για να σώσει τους αρχικούς X-Men από το ζωντανό νησί Krakoa (η πρώτη ομάδα απέτυχε και θεωρήθηκε νεκρή από τον Xavier). Αρχηγός της νέας αυτής ομάδας θα είναι ο Cyclops, ο οποίος θα είναι ο μοναδικός από το αρχικό σχήμα που θα παραμείνει στο γκρουπ. Τα νέα μέλη είναι: 10. Sunfire (Shiro Yoshida / Σανφάϊρ/ έχει αποσυρθεί), ένας θερμόαιμος ιπτάμενος και «καυτός» Γιαπωνέζος, ο οποίος αποχώρησε από την ομάδα μετά την παρθενική αποστολή της. Ο Sunfire είναι χαρακτήρας των Roy Thomas & Don Heck και είχε ήδη κάνει την εμφάνιση του στους αρχικούς X-Men (τεύχος 64/1970), ως αντίπαλος φυσικά. Πρόσφατα, στις σελίδες της τελευταίας σειράς της Rogue, ο Sunfire ακρωτηριάζεται από τη Lady Deathstrike και αργότερα απάγεται από τον Apocalypse για να διατελέσει έναν από τους ιππότες του. 11. Thunderbird (I) (John Proudstar/ ελληνική απόδοση: Κεραυνός/ έχει αποβιώσει), Ένας Ινδιάνος με υπεράνθρωπη δύναμη και αντοχή, πεθαίνει στην πρώτη αποστολή των νέων Χ-Μen (Χ-Μen 95). Χρόνια μετά (1984/New Mutants 16) θα εμφανιστεί ένας άλλος Thunderbird (II), αδελφός του Proudstar , ο οποίος σήμερα κυκλοφορεί ως το μέλος των X-Men με το όνομα Warpath . Γι’ αυτόν, όπως και για έναν τρίτο Thunderbird, Ινδό αυτή τη φορά, θα μιλήσουμε όταν έρθει η ώρα τους. Η θεωρία είναι ότι Claremont και Cockrum σκότωσαν τον αρχικό χαρακτήρα επειδή είχε ολόιδια ιδιοσυγκρασία με του Wolverine. 12. Banshee (Sean Cassidy/ Βετεράνος/ έχει αποβιώσει). Ένας Ιρλανδός, ιπτάμενος και «υπερηχητικός» γνώριμος και αυτός των κλασικών Χ- Men ως αντίπαλος (Χ-Μen No 28/ 1967). Είναι ο πρώτος της νέας γενιάς X-Men που θα αποχωρήσει . Είναι ο πρώτος αναμορφωμένος εγκληματίας που θα γίνει μέλος των X-Men εγκαινιάζοντας μια παράδοση που τείνει να γίνει κανόνας: Rogue, Mystique, Sabretooth, Jaggernaut και πάει λέγοντας). Αργότερα ο Cassidy θα έχει ένα ρόλο Xavier στη σειρά Generation X (1994-2001/ 76 τεύχη). Μέλος της Generation X είναι και η κόρη του Siryn (με παρόμοιες δυνάμεις). Πρόσφατα στο mini-series “X-Men – Deadly Genesis” (Ed Brubaker & Trevor Hairsine / 2005, μια σειρά που η Μάρβελ έβγαλε για να γιορτάσει τα 30 έτη από την έκδοση του “Giant Sized X-Men” #01) ο Sean Cassidy βρίσκει ηρωικό θάνατο προσπαθώντας να αποτρέψει τη συντριβή ενός αεροπλάνου. 13. Colossus (Piotr Rasputin/ Κολοσσός). Ένας απλοϊκός Ρώσος, ο οποίος μεταμορφώνει το σώμα του σε οργανικό ατσάλι. Για ένα διάστημα θα πάθει αμνησία και θα περιφέρεται με το όνομα Peter Nicholas. Άλλη μια περίοδο θα γίνει οπαδός του Magneto. «Πέθανε» πριν μερικά χρόνια για να αναστηθεί πρόσφατα από τους Whedon και Cassaday στις σελίδες του νέου Astonishing X-Men. Η αδελφή του Ilyana (Magik) θα έρθει από τη μαμά Ρωσία για να γίνει μέλος των New Mutants αλλά πρώτα σαλτάρει και μετά πεθαίνει, κάτι για το οποίο ο ατσαλόπετσος θα φέρει ισόβιες τύψεις. Συνδέεται ρομαντικά με την Kitty Pryde (Shadowcat). 14. Nightcrawler (Kurt Wagner/ Νυχτοβάτης), Ένας Γερμανός με μορφή ξωτικού ή αν θέλετε καλικάντζαρου, με τις δεξιότητες ακροβάτη και την ικανότητα τηλεμεταφοράς. Βαθιά θρησκευόμενος (βλ. X-Men Vs Dracula) θα γίνει για ένα διάστημα και ιερέας. Κομπλεξικός αρχικά με την φάτσα του θα κυκλοφορεί με ένα επαγωγεά εικόνας , αργότερα θα συμφιλιωθεί με το look του. Γιος της Mystique και ενός δαίμονα, μεγάλωσε σε ένα τσίρκο. Στα αισθηματικά του έχει μια μεγάλη ιστορία με την Amanda Sefton (Day Tripper, αργότερα Magik II), και μικρότερες με τη Meggan (μετέπειτα σύζυγο του Captain Britain), την Storm και τη φυγάδα από την αυτοκρατορία του Shi’ar, Cerice. Αρχηγός της ομάδας του Excalibur για ένα μεγάλο διάστημα, έχει επανακάμψει στις τάξεις των X-Men. Πρόσφατα απέκτησε μια ενήλικη κόρη από εναλλακτική πραγματικότητα , την Nocturne, η οποία «υπηρετεί» προς το παρόν στο Excalibur. 15. Storm (Ororo Munroe/ Θύελλα/έχει αποσυρθεί), μια κενυάττισα ορφανή κλειστοφοβική κλέφτρα που έχει τη δύναμη να ελέγχει τα στοιχεία του καιρού. Γίνεται μια από τις πιο δημοφιλείς Χ-Μen και αργότερα αρχηγός τους. Για ένα διάστημα , όταν χάνει τις δυνάμεις της (τεύχη 185 μέχρι 226), συνδέεται αισθηματικά με τον Ινδιάνο μεταλλαγμένο εφευρέτη και Χ-Man, Forge. Στο τεύχος 201 μονομαχεί με τον Cyclops για την αρχηγία των X-Men και, αν και χωρίς τις δυνάμεις της, τον κατατροπώνει. Αρχηγός των X-treme X-Men. Εδώ και πολύ καιρό δεν είναι πια μέλος της ομάδας αφού έχει μετακομίσει στην Αφρική , παντρεύτηκε τον Black Panther και εκτελεί χρέη βασίλισσας της Wakanda (Φανταστικό κράτος του Marvel Universe). 16. Wolverine (James "Logan" Howlett/ Λυκομάτης, Γούλβεριν). Το να πεις την ιστορία του Wolverine μέσα σε λίγες γραμμές είναι αδύνατο. Η Marvel τη λέει εδώ και τριάντα χρόνια , την έχει αλλάξει καμιά δεκαριά φορές και ακόμα δεν έχει καταλήξει. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ο Καναδός James Howllet γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, υπηρέτησε σε δύο παγκοσμίους πολέμους και στρατολογήθηκε από την Καναδική Κυβέρνηση για «μαύρες» επιχειρήσεις, πριν κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Marvel Universe (Incredible Hulk 180). Δημιούργημα του Len Wein και των John Romita και Dave Cockrum (ο πρώτος σχεδίασε τη στολή κι ο δεύτερος τη φάτσα). Κατέχει τις αισθήσεις και τις κινητικές δεξιότητες αιλουροειδούς και ένα ιαματικό παράγοντα που τον θεραπεύει ό,τι κι αν πάθει (ΜΑ ό,τι κι αν πάθει!!). Το πρόγραμμα Weapon X (στη σειρά του Barry Windsor Smith) ενσταλάζει στο σκελετό του το Adamatium, το ισχυρότερο μέταλλο του M.U. Στο Χ-Μen 98 φαίνεται για πρώτη φορά ότι τα περίφημα νύχια του (που κάνουν πάντα τον ήχο Snikt! Όταν βγαίνουν) είναι μέλος του σώματος του. Αρχικά ο Cockrum ήθελε να τον ξεφορτωθεί από τους X-Men, όταν όμως ήρθε ο Byrne στη σειρά του έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο κυρίως γιατί ο Logan ήταν Καναδός , όπως και ο Byrne! Έχει μια μεγάλη καψούρα για την Gene Gray (σε πολλά alternative universes είναι ζευγάρι) και είναι αυτός που θα είναι δίπλα της στις τελευταίες στιγμές της. Καθότι ηλικιακά είναι κάτι σαν μπαμπάς για τους περισσότερους από τους X-Men αναπτύσσει μια πατρική σχέση προς κάποιες από αυτούς (ειδικά με την Kitty Pryde και την Jubilee). To 1982 έχει το πρώτο mini-series του (Claremont- Miller), το 1988 αρχίζει η πρώτη σειρά Wolverine (1988-2003/ 190 τεύχη) και πριν μερικά χρόνια (2003) η δεύτερη. Μεγάλος του εχθρός είναι ο Sabretooth που κάποια στιγμή θεωρήθηκε πατέρας του. Ο Sabretooth είναι υπεύθυνος για το θάνατο της Silver Fox, Ινδιάνας συζύγου (μάλλον) του Wolverine. Αργότερα θα αναπτύξει στενή σχέση με τη Γιαπωνέζα Mariko η οποία πεθαίνει και αυτή (τρία στα τρία ο άτιμος!). Πρόσφατα του έγινε πλύση εγκεφάλου από την HYDRA η οποία τον έστειλε και σκότωσε ….κάνα εκατομμύριο εχθρούς της, μεταξύ αυτών και τον Καναδό X-Man Northstar. Μόλις όμως ήλθε στα συγκαλά του η HYDRA κατάλαβε τι θα πει βερύκοκο. Είναι τόσο δημοφιλής που η Μάρβελ αισθάνεται την ανάγκη να τον έχει σχεδόν σε όλους της τους τίτλους. Για ένα διάστημα εμφανιζόταν ταυτόχρονα σε όλες τις ομάδες των X-men, στους New Avengers, στο δικό του τίτλο και όπου αλλού υπήρχε ανάγκη για πωλήσεις. Ούτε ο Multiple Man δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα. Πρόσφατα απέκτησε και ένα θηλυκό κλώνο , την Χ-23 , για την οποία θα μιλήσουμε αργότερα. Η περίοδος αυτή των X-Men από το τεύχος 94 μέχρι το τεύχος 182 (δηλαδή από το 1976 μέχρι τον Ιούνιο του 1984) έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα στην σχετική έκδοση της Μαμούθ. Όχι όμως και το Giant Sized X-Men 01. Πρέπει να σημειωθεί πως από το Νο 142 η σειρά αλλάζει ονομασία και λέγεται πλέον επίσημα Uncanny X-Men (μέχρι τότε λεγότανε απλά The Χ-Μen , αν και ο προσδιορισμός Uncanny (= αλλόκοτοι, παράξενοι) εμφανίστηκε ανεπίσημα ήδη στο τεύχος 114. Άλλοι χαρακτήρες που εμφανίζονται στη σειρά αυτά τα χρόνια είναι η Gene Gray που πεθαίνει και γίνεται Phoenix Force και πολύ αργότερα η Kitty Pryde (Sprite / Ariel / Shadowcat) και η Rogue, για τις οποίες θα μιλήσουμε στην τρίτη συνέχεια του αφιερώματος. Η σειρά αυτή των Claremont & Cockrum (Byrne, αργότερα) γνωρίζει τεράστια εμπορική και κριτική επιτυχία. Πιο δημοφιλής χαρακτήρας είναι ο Wolverine που το 1982 αποκτά, όπως είπαμε το πρώτο δικό του mini-series από Claremont και Frank Miller (έκτοτε όλοι σχεδόν οι X-Men είχαν κατά καιρούς τα προσωπικά τους mini ή limited series) . Η επιτυχία των Uncanny X-Men έχει ως αποτέλεσμα την έκδοση spin-off τίτλων. To 1983 βγαίνει το πρώτο New Mutants (στην Ελλάδα από τη Μαμούθ τα πρώτα 15 περίπου τεύχη - η σειρά πρέπει να δημοσιεύτηκε και στο Μπλεκ ή στο Αγόρι αν θυμάμαι καλά). To 1986 βγαίνει το X-Factor (τα πρώτα τεύχη του επίσης έχει δημοσιεύσει η Μαμούθ). To 1987 βγαίνει το Excalibur. Το 1988 βγαίνει η πρώτη σειρά του Wolverine. Οι πιο σπουδαίες ιστορίες αυτής της περιόδου είναι τα δύο saga με την Phoenix , αυτό με τον Proteus, όπως και το κύκνειο άσμα του Byrne στη σειρά, το «Days of Future Past», μια από τις πρώτες παρουσιάσεις εναλλακτικής πραγματικότητας στις σελίδες των X-Men. To 1982 βγαίνει από τους Claremont και Brent Anderson το Graphic Novel “God Loves Man Kills” που αποτέλεσε τη βάση για το σενάριο της ταινίας ΧΙΙ (X-Men II). Με τη φυγή του Byrne από τη σειρά κλείνει και το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας των X-Men. Σεναριακά θα μπορούσα να το κλείσω ίσως με τη φυγή του Xavier στο διάστημα και την ανάληψη της ηγεσίας των X-Men από τον Magneto. Τέλος πάντων. Στη Τρίτη συνέχεια (περίοδος 1986-1991) θα γίνει η παρουσίαση κι άλλων X-Men. Σειρά έχουν οι Kitty Pryde, Rogue, Magneto, Dazzler, Forge, Longshot, Psylocke, Marvel Girl II, Madeleyne Pryor κλπ.

Όταν ήμουν πιτσιρίκος θυμάμαι μαζευόμασταν τα παιδιά της γειτονιάς, παίρναμε τα κόμικς μας, όσα δεν πολυγουστάραμε και παίζαμε τον "φίτσουλα" , ένα παιχνίδι όπου μπορούσες να κερδίσεις ή να χάσεις κόμικς. Οι κανόνες ήταν οι εξής. Κάθε παίκτης έπρεπε να εχει ένα κομμάτι μάρμαρο πλακέ και λείο ώστε να κυλά πάνω στην άσφαλτο (για το σκοπό αυτό γινόντουσαν επιδρομές στο μαρμαράδικο της γειτονιάς). Χαράζαμε μια γραμμή με κιμωλία στο δρόμο όπου σχεδιάζαμε δυο θέσεις. Μια για τα περιοδικά και μια για το .....φίτσουλα . Στη θέση των περιοδικών σε κάθε γύρο του παιχνιδιού όποιος ήθελε να παίξει έβαζε ένα τεύχος. Φίτσουλας ήταν ένα μικροσκοπικό όρθιο μαρμαράκι, λεπτό σαν δύο δάχτυλα και μήκος μισή παλάμη. Τώρα πηγαίναμε σε απόσταση 10, 15 μέτρων και σημαδεύαμε. Πιο εύκολο ήταν να σημαδέψεις τα κόμικς γιατί πιάνανε πιο πολύ χώρο . 'Οσα μπορούσες να μετακινήσεις με το μάρμαρο έξω από τη σχεδιασμένη θέση τους ήταν δικά σου. Αν όμως ήσουν άσος στο σημάδι και πήγαινες για το φίτσουλα έπαιρνες ΟΛΑ τα κόμικς που έπαιζαν στην άσφαλτο εκείνη τη στιγμή. Μεγάλο σουξέ ο φίτσουλας που λέτε. Βέβαια τα περιοδικά υπέφεραν. Σκιζόντουσαν τα εξώφυλλα, τσαλακωνόντουσαν , χάλι μαύρο. Όμως και έτσι είχαν την αξία τους . Ποια ήταν αυτή; Μπορούσες να τα παίξεις στο φίτσουλα!! Μια μέρα το μάρμαρο με το οποίο παίζαμε έφυγε από τα χέρια μου σε μια στραβοριξιά κι έσπασε το κεφάλι ενός φίλου μου. Από τότε δεν ξανάπαιξα φίτσουλα!

Αντί εισαγωγής. Το να γράψει κάποιος την ιστορία των X-Men, των χαρακτήρων , των δημιουργών, των εκδόσεων, όλων των προϊόντων του franchise, είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί μήνες δουλειάς και μερικούς τόμους. Το uncannyxmen.net υπολογίζει τα τεύχη που αφορούν πολύ ή λίγο τους X-Men γύρω στα 3.000! Εδώ θα βρείτε συνοπτικά στοιχεία της εκδοτικής ιστορίας των X-Men καταρχήν και όπου είναι αναγκαίο των spin-off τίτλων. Παράλληλα με την παρουσία των χαρακτήρων (με τη χρονολογική σειρά εμφάνισης) θα δίνεται ένα σύντομο βιογραφικό τους μέχρι τις μέρες μας. Αυτό σημαίνει ότι παρακάτω περιέχονται πολλά SPOILERS ειδικά για κάποιον που θα θελήσει να διαβάσει στο μέλλον τα τεύχη των X-Men. Επειδή όμως τα τεύχη αυτά είναι εκατοντάδες και επειδή έχουν περάσει πολλά χρονάκια από τη δημοσίευσή τους μάλλον όποιος ενδιαφερόταν θα τα είχε διαβάσει. Εξάλλου μετά το εγχείρημα της Anubis να εκδόσει τους Astonishing X-Men των Whedon-Cassaday (μια έκδοση του 2004) όλα τα προηγούμενα τεύχη των X-Men «κάηκαν» για την ελληνική αγορά, μαζί δυστυχώς και η περίοδος του Grant Morisson (New X-Men). Για λόγους κάποιας σειράς και κάποιας λογικής αναφέρομαι αρχικά στις εκδόσεις που αφορούν το κύριο timeline της Marvel . Αν μπω και στα εναλλακτικά σύμπαντα (π.χ. Age of Apocalypse) θα προκύψει το χάος. Αναφορά στα εναλλακτικά σύμπαντα της Marvel θα γίνεται προς το παρόν μόνο όπου αυτά αλληλεπιδρούν με το κύριο timeline. Π.χ. η Rachel Summers, o Longshot, ο Bishop θα γίνουν Χ-Μen του κύριου timeline αν και προέρχονται από εναλλακτικές πραγματικότητες. Ως εκ τούτου δε θα γίνει καμία αναφορά στους Ultimate Χ-Μen. Η κύρια βιβλιογραφία είναι το μνημονικό μου από ότι έχω διαβάσει, το Wikipedia, το Marvel.com και το uncannyxmen.net. Το ενδιαφέρον του εγχειρήματος για κάποιον φανατικό με καλή γνώση της Αγγλικής που μπορεί να προσφύγει στις παραπάνω πηγές είναι περιορισμένο. Για όσους όμως έχουν μείνει στη διακοπή του τίτλου από την Modern Times ή ακόμα χειρότερα από τη Μαμούθ θα είναι ένα ενδιαφέρον update. Το εγχείρημα χωρίζεται σε περιόδους. Το πρώτο κεφάλαιο αφορά την πρώτη ομάδα των Χ-Men, το δεύτερο τη κλασική διεθνή ομάδα , που γνωρίσαμε στην Ελλάδα από τη Μαμούθ και πάει λέγοντας. Φιλοδοξία μου είναι να παρελάσουν όλοι οι (σαράντα περίπου) X-Men από την παρουσίαση. Ίσως πάρει κάνα μήνα. Καλή διασκέδαση. Κεφάλαιο 1ο : The X-Men (1963-1969) Οι X-Men είναι δημιούργημα του Stan Lee και του Jack Kirby. Το πρώτο τεύχος τους εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1963, φυσικά από τη Marvel Comics. To concept της σειράς ήταν το εξής: Ένας παραπληγικός τηλεπαθητικός ονόματι Charles Xavier συγκεντρώνει υπό την προστασία του νεαρά «χαρισματικά» άτομα σε μια σχολή για προικισμένους νέους στο Salem, της κομητείας Westchester της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Τα άτομα που συγκεντρώνει είναι μεταλλαγμένοι (Mutants), που φέρουν το γονίδιο X , το οποίο ευθύνεται για μια σειρά αλλόκοτες δυνάμεις ή παραμορφώσεις που παρουσιάζουν. Οι δυνάμεις αυτές εμφανίζονται συνήθως με την εφηβεία και καθιστούν τους φορείς τους απόβλητους ή περιθωριακούς , ακόμα και επικίνδυνους για τον περίγυρό τους. Η αρχική ομάδα μεταλλαγμένων ήταν η εξής: Επικεφαλής: 1. Professor X (Charles Xavier/ ελληνική απόδοση: Καθηγητής Χ) . Παραπληγικός σε αναπηρικό καροτσάκι (όχι πάντα ωστόσο), καραφλός μα και ο ισχυρότερος τηλεπαθητικός μεταλλαγμένος του πλανήτη, ο Xavier είναι αυτός που συγκεντρώνει και εκπαιδεύει τις τρεις πρώτες ομάδες των X-Men (αλλά και την αρχική των New Mutants). Εμείς γνωρίζουμε τη πρώτη (αρχική) και την τρίτη (διεθνή) ομάδα. Η ύπαρξη της δεύτερης αποκαλύφθηκε πρόσφατα και όλα αυτά τα χρόνια κρατιόταν μυστικό από τον Xavier μια και τα μέλη της θεωρούνταν νεκρά ή M.I.A.. Στις περιπέτειες των X-Men με την Phoenix Force, ο Xavier αναπτύσσει στενή σχέση με την βασίλισσα της γαλαξιακής αυτοκρατορίας Shi’ ar, την Lilandra έτσι ώστε αργότερα όταν θα είναι ετοιμοθάνατος (1985) θα παραδώσει τους X-Men στον αιώνιο εχθρό του Magneto και θα φύγει μαζί της στο Διάστημα. Όταν επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια και μετά από τα γεγονότα στο saga του Muir Island εναντίον του Shadow King διαιρεί τους X-Men σε δυο ομάδες κρούσης. Αργότερα σαλτάρει λόγω μιας συγχώνευσης του μυαλού του με αυτό του Magneto (στο saga Fatal Attractions / 1993) και εξολοθρεύει όλους τους μη μεταλλαγμένους ήρωες της Γης (Onslaught Saga/ δημοσιευμένο στην Ελλάδα από την Modern Times). Αποδυναμωμένος και απαξιωμένος επιστρέφει στους Χ-Men και μένει σε δεύτερο ρόλο ώσπου εμφανίζεται στο προσκήνιο η Cassandra Nova, δίδυμη αδελφούλα του, που ο Charles είχε πνίξει στη μήτρα της μάνας του. Η Cassandra (με τη μορφή του αδελφού της ) ξεμπροστιάζει δημόσια τον Xavier φανερώνοντας στον κόσμο που το αγνοούσε τη μεταλλαγμένη ταυτότητά του, προκαλεί τη γενοκτονία των μεταλλαγμένων στη Genosha και φέρνει στο χείλος της κατάρρευσης την αυτοκρατορία του Shi’ar. Όταν οι X-Men απαλλάσσονται από τη C. Nova η Lilandra αποφασίζει πως έχει μπουχτίσει με τους X-Men και δίνει στον Τσάρλι τα παπούτσια στο χέρι. Μετά το θάνατο της Gene Gray από τον Xorn ο Charles εγκαταλείπει οριστικά το Westchester , δίνει τα κλειδιά στον Cyclops και την Emma Frost και ιδρύει το X-Corps, μια οργάνωση για τα δικαιώματα των μεταλλαγμένων. Αργότερα τον συναντάμε στη Genosha όπου συμφιλιώνεται με τον Magneto. Εκεί τον βρίσκουν τα γεγονότα της M-Day (αφανισμός του 92% του πληθυσμού των μεταλλαγμένων) όπου κατά τα φαινόμενα χάνει τις δυνάμεις του. 2. Marvel Girl (αργότερα Phoenix) (Gene Gray/ Μάρβελ Γκερλ/ αποβίωσε για νιοστή φορά). H Gene Gray είναι η μοναδική μεταλλαγμένη που είναι γνωστή κυρίως με το πραγματικό της όνομά της και όχι με την κωδική ονομασία της. Είναι το πρώτο μέλος των X-Men. Στην αρχή έχει απλά τηλεκινητικές δυνάμεις , αργότερα θα αποκτήσει τηλεπαθητικές και θα γίνει η ισχυρότερη τηλεπαθητική του Marvel Universe μετά τον Xavier. Συνδέεται ρομαντικά με τον Scott Summers (Cyclops) τον οποίο και κάποια στιγμή παντρεύεται (Χ-Μen v2 #30). Στο τεύχος 94 εγκαταλείπει την ομάδα των X-Men, είναι όμως η πρώτη της αρχικής ομάδας που θα επιστρέψει στο μαντρί (X-Men 98). Για λίγο όμως, μιας και θυσιάζεται για να σώσει τους συντρόφους της με τρόπο παρόμοιο της ταινίας XII (X-Men 100). H Phoenix που εμφανίζεται ευθύς αμέσως (The Phoenix Saga: X-Men 101-108 /1977) αν και όλοι νομίζουν πως είναι η αναγεννημένη Gene Gray αποδεικνύεται χρόνια αργότερα ότι είναι μια εξωγήινη κοσμική δύναμη καταστροφής, η οποία απλά έχει πάρει τη μορφή και μέρος του ψυχισμού της Gene. Στο πρώτο Phoenix Saga οι Claremont και Cockrum μας παρουσιάζουν για πρώτη φορά την Γαλαξιακή Αυτοκρατορία Shi’ar και την αυτοκράτειρα Lilandra. Στο δεύτερο Phoenix Saga, γνωστό ως Dark Phoenix Saga (Uncanny X-Men 129-138/ 1980) η Phoenix, έχει παρανοήσει υπό την επίδραση του Mastermind του Hellfire Club, γίνεται Dark Phoenix, και εξαφανίζει ένα αστρικό σύστημα για τη πλάκα της (Uncanny X-Men 135). Στον επίλογο της ιστορίας που γράφεται στην αυτοκρατορία Shi’ar η Gene Gray πλευρά της Phoenix παίρνει προσωρινά τον έλεγχο και αυτοκτονεί προκειμένου να εμποδίσει νέα γενοκτονία από την ανεξέλεγκτη δύναμη της Phoenix. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η Phoenix έπρεπε να φύγει από τη μέση αφού είχε πια γίνει παντοδύναμη . Ο άλλος τρόπος ήταν να χάσει η Gene Gray τις δυνάμεις της και περιγράφεται στο one-shot «Phoenix- The Untold Story”. Για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα το Marvel Universe πορεύεται χωρίς Gene Gray. Χρόνια αργότερα οι Avengers θα ανακαλύψουν ένα μυστήριο κουκούλι στα βάθη του ωκεανού και θα το πάνε στον Reed Richards των Fantastic Four να το μελετήσει (Fantastic Four 286). Αποκαλύπτεται ότι μέσα στο κουκούλι βρίσκεται η αρχική Gene Gray, οι μνήμες της οποίας σταματάνε πριν εμφανιστεί η Phoenix. H Gene με τους υπόλοιπους αρχικούς X-Men σχηματίζουν τους X-Factor (X-Factor 1-70). Αργότερα θα επιστρέψουν όλοι μαζί στους X-Men όπου η Gene θα γίνει αρχηγός σε μια από τις δυνάμεις κρούσης. Οριστικό τέλος της ζωής της έχουμε στο X-Men v.2 ή New X-Men # 150 του Grant Morrison (2004) . Η Gene Gray σκοτώνεται σε μια μάχη εναντίον του Xorn (Magneto). Έκτοτε μένει νεκρή . Η σειρά Phoenix Endsong που βγήκε πέρσι αφορά την Phoenix Force, όχι όμως την Gene Gray. 3. Cyclops (Scott “Slim” Summers/Κύκλωπας). O δεύτερος Χ-Man μετά την Gene Gray. Ικανότητα του η εκτόξευση οπτικών ακτινών από τα μάτια του. Δεν έχει συνειδητό έλεγχο επί των δυνάμεων του και γι’ αυτό φοράει πάντα μια προστατευτική τζαμαρία. Πατέρας του είναι ο πειρατής του διαστήματος Corsair (κάτι σαν Χαν Σόλο) και αδελφός του ο Havok, Χ-Μan επίσης. Καψούρης από την αρχή της σειράς με την Gene Gray, την παντρεύεται κάποια στιγμή , αφού πρώτα παντρευτεί και τεκνοποιήσει με τον κλώνο της, την Madeleine Pryor. Όταν μαθαίνει ότι η Gene Gray είναι ζωντανή , παρατάει χωρίς δεύτερη σκέψη γυναίκα και παιδί (!!) και τρέχει να τη βρει (X-Factor 01). Τέκνα του είναι ο Nathan Summers (Cable) και η Rachel Gray (Marvel Girl II ή Phoenix II). Τον πρώτο τον ανατρέφει για 12 έτη σε ένα ζοφερό μέλλον παρέα με την Gray. Η δεύτερη είναι κόρη του σε άλλο timeline (σε αυτό του Saga “Days of Future Past”). Μόλις η Gray τα τινάζει οριστικά,o Cyclops πέφτει στην αγκαλιά της Emma Frost και πλέον μαζί διευθύνουν το Ινστιτούτο Xavier (βλ. Astonishing X-Men , αυτό που βγάζει και η Anubis) 4. Beast (Henry “Hank” McCoy/ Κτήνος). Υπεράνθρωπες αθλητικές ικανότητες , υπερφυσική δύναμη και κοφτερή διάνοια από τον επιστήμονα της ομάδας. Αποχώρησε στην πρώτη αναδόμηση και έγινε μέλος των Avengers αφού είχε προλάβει να αποκτήσει τριχωτό γκρι αρχικά και μετά μπλε χνούδι και αιλουροειδή χαρακτηριστικά κατάλληλα για την κωδική ονομασία του. Στους Avengers έκανε μεγάλη καριέρα ως το κωμικό στοιχείο της ομάδας και έγινε κολλητός με τον Wonder man. Όταν η κυβέρνηση περιόρισε τον αριθμό των μελών των Avengers σε 6, έφυγε από την ομάδα και κατέληξε στους Defenders. Αργότερα γίνεται ιδρυτικό μέλος των X-Factor, αποκτάει προσωρινά την ανθρώπινη μορφή του, για να τη χάσει πάλι. Το 1991 επιστρέφει στους X-Men όπου παραμένει έκτοτε. Υφίσταται μια δευτερογενή μετάλλαξη που αποκτηνώνει τη μορφή του ακόμα περισσότερο. Μεγάλο του αμόρε είναι η δημοσιογράφος Trish Τilby, η οποία θα τον εγκαταλείψει ωστόσο όταν κατηγορηθεί από τα media για….κτηνοβασία!!! (χα χα χα) 5. Iceman (Robert “Bobby” Drake/ Χιονάνθρωπος, Παγάνθρωπος, Άϊσμαν). Το νεαρότερο μέλος των αρχικών Χ-Men. Αποχωρεί από τους Χ-Men στην πρώτη ανασυγκρότηση και αργότερα γίνεται μέλος των Champions και των Defenders . Παρατάει το σούπερ – ηρωιλίκι μέχρι να ξαναβρεθεί με την πρώτη ομάδα των X-Men στους Χ- Factor . Μετά τα γεγονότα του Muir Island Saga (ένα crossover των τίτλων Uncanny X-Men και Χ-Factor, γραμμένο από τους Claremont και Nicieza, που θα σημάνει την επιστροφή του Xavier και της αρχικής ομάδας Χ-Μen και νυν Χ-Factor στο μαντρί του Westchester) επιστρέφει στους Χ-Μen. H Emma Frost τον θεωρεί έναν από τους ισχυρότερους μεταλλαγμένους του πλανήτη (Omega-Level Μutant) αλλά το δυναμικό του παραμένει ανεξερεύνητο. Σε μια δευτερογενή μετάλλαξη χάνει την ικανότητα επιστροφής στη ανθρώπινη μορφή του και αυτό αλλάζει ριζικά το χαρακτήρα του. Όταν η Polaris και ο Havoc τα σπάνε, αναπτύσσεται ένα έντονο φλερτ μεταξύ αυτής και του Iceman (εδώ τίθεται ένα μέγα ερώτημα: είναι λειτουργικός σεξουαλικά ο Iceman στην παγωμένη μορφή του; ). Μετά τα γεγονότα της Μ-Day (διαγραφή του X- γονιδίου στην συντριπτική πλειοψηφία των μεταλλαγμένων, οι οποίοι γίνονται φυσιολογικοί άνθρωποι) ο Iceman επιστρέφει στην ανθρώπινη μορφή του και φαίνεται να έχει χάσει τις δυνάμεις του, τις οποίες ξαναβρίσκει με τη βοήθεια της Emma Frost. 6. Angel (για ένα διάστημα Archangel) (Warren Worthingdon III/ Άγγελος/ έχει αποσυρθεί). O Angel ήταν μέλος των original Χ-Μen που αποσύρθηκε στην πρώτη αλλαγή φουρνιάς. Έκτοτε έγινε μέλος άλλων υπερομάδων όπως οι Champions και οι Defenders. Όλες αυτές οι ομάδες πήγαν κατά διάολου και έτσι για ένα διάστημα εγκαταλείπει τη ζωή του υπερήρωα. Όταν όμως εμφανίζεται ξανά η Gene Grey αποφασίζει να δημιουργήσει και να χρηματοδοτήσει (όντας ζάμπλουτος) την ομάδα των Χ-Factor. Σε μια περιπέτεια των X-Factor απάγεται από τον Apocalypse, ο οποίος τον μεταμορφώνει στον Ιππότη Death, με μπλε χρώμα δέρματος και μεταλλικά φτερά. Κατόπιν τον στρέφει εναντίον των τέως συντρόφων του. Τελικά ο Warren θα «σπάσει τα δεσμά» του Apocalypse και θα επανενωθεί με τους X-Factor αυτή τη φορά ως Archangel. Αργότερα όλη η αρχική ομάδα των X-Factor επανακάμπτει στους X-Men (1991) και ο Archangel συνδέεται συναισθηματικά με την Psylocke (κόμματος!). Σε μια περιπέτεια των Χ-Μen o Sabretooth προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά στα μεταλλικά του φτερά τα οποία και αποκόπτονται για να φανεί ότι έχουν φυτρώσει εκ νέου τα παλιά του φτερά. Παράλληλα ανακαλύπτει ότι σε μια δευτερογενή μετάλλαξη που υφίσταται, το αίμα του και ο οργανισμός του αποκτούν ιαματικές ικανότητες οι οποίες και τελικά επαναφέρουν το φυσικό (αντί του μπλε) χρώμα στην επιδερμίδα του. Όταν τα χαλάει με την Psylocke, ο Angel (πάλι) αφήνει τους X-Men. Πρόσφατα έσωσε τη ζωή της Husk (αδελφής του Cannonball) και μετά την έβγαλε γκόμενα και ας της ρίχνει καμιά δεκαριά χρονάκια. Άξιος!!! Αντίπαλοι των Χ-Μen ήταν κυρίως η Αδελφότητα των «Κακών» Μεταλλαγμένων (Brotherhood of Evil Mutants), δηλαδή οι Quicksilver , Scarlet Witch, Mastermind, Toad (Αργότερα Blob, Unus κλπ) υπό την ηγεσία του Magneto. H πρώτη προσθήκη στους X-Men ήταν (X-Men 19) o : 7. Mimic (Calvin Rankin / Μίμος/ έχει αποβιώσει), ο οποίος είναι και ο πρώτος X-Man που τα κακαρώνει. Η εμφάνιση και η λειτουργία του Mimic είναι ολόιδια με αυτή του Wonder Man για τους Avengers, με τη διαφορά ότι o Wonder Man αργότερα επέστρεψε και καθιερώθηκε στους Avengers ενώ τον Mimic τον έφαγε μαύρο σκοτάδι μέχρι πρόσφατα, όταν ένας Calvin Rankin από μια εναλλακτική πραγματικότητα ηγήθηκε των Exiles. Τελικά και στους Exiles κάποια στιγμή ο Mimic πεθαίνει. Άμα το ’χει η μοίρα σου …. Η σειρά Χ-Μen δεν πολυτραβάει και μέσα σε τρία έτη (1963-1966) οι Lee και Kirby την παραδίδουν στον Roy Thomas και στον Werner Roth. Μέχρι το 1968 και οι δυο έχουν εγκαταλείψει και ο τίτλος παραπαίει χωρίς σταθερούς δημιουργούς για κανα δυο χρόνια. Ωστόσο ανάμεσα σε αυτούς που σχεδίασαν X-Men εκείνη την περίοδο συγκαταλέγονται οι σπουδαίοι Barry Windsor Smith και Jim Steranko. Το 1969 ο Roy Thomas επιστρέφει και φέρνει μαζί του τον Neal Adams για μια περίοδο που σήμερα θεωρείται από τις πιο κλασικές των Χ-Men . Οι δυο τους δίνουν νέα πνοή στον τίτλο και προσθέτουν στα μέλη των X-Men τους: 8. Havok (Alex Summers/ Όλεθρος). Δημιουργία του Roy Thomas. Παρουσιάζεται ως ο μικρότερος ευέξαπτος αδελφός του Cyclops. Συνδέεται ρομαντικά με την Polaris , αργότερα γίνεται αρχηγός των X-Factor (X-Factor 71) , ενώ αποκτά και τον δικό του τίτλο (Mutant X). Τώρα είναι και πάλι μέλος των X-Men. 9. Polaris (Lorna Dane/ Πολάρις). Δημιουργία του Arnold Drake και του Jim Steranko. Μια πρασινομάλλα που ελέγχει τις μαγνητικές δυνάμεις της Γης. Συνδέεται αισθηματικά με τον Havok και έκτοτε συνήθως τον ακολουθεί στις περιπλανήσεις του. Κόρη του Magneto (εξ ου και οι δυνάμεις της). Συνεχίζεται στο επόμενο post.

Κάποια ακόμα trivia για τον Captain Marvel μια και τυγχάνει να είναι και ο δικός μου favorite super-hero. 1.Στην Ελλάδα πρωτοσημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εκδικητές της Κabanas Hellas . Αν και ήταν ο δεύτερος τίτλος του περιοδικού (ο πρώτος ήταν οι Avengers ) όλα σχεδόν τα εξώφυλλα (εκτός από το πρώτο) ήταν του Captain Marvel. Κατόπιν επαναδημοσιεύτηκε στο Μπλεκ νομίζω και όχι στο Αγόρι. Κατόπιν η Μαμούθ εξέδωσε δυο ΕΞΤΡΑ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΕΣ με τον ήρωα (την κλασική περίοδο του Jim Starlin). Αυτή η τελευταία είναι η καλύτερη ελληνική έκδοση. Οι Ελληνικές εκδόσεις της Μαμούθ είχαν τα εξώφυλλα των original τευχών 25 και 32 (1973 και 1974) 2.Ο χαρακτήρας C.M. παρουσιάστηκε στο Marvel Super Heroes 12 και 13. Η έκδοση του προσωπικού του τίτλου ξεκίνησε το 1968 και διήρκησε 62 τεύχη, νούμερο αρκετά ικανοποιητικό. Στα πρώτα έξι τεύχη της σειράς ο πλήρης τίτλος ηταν Marvel's Space Born Superhero! Captain Marvel 3. Ο Captain Mervel Ι δεν έγινε ποτέ πλήρες μέλος των Avengers αν και συνεργάστηκε πολλές φορές μαζί τους. όπως εναντίον του Korvak ή στο περίφημο saga "The Kree-Skrull War". 4. O Rick Jones πριν "συνεργαστεί" με τον Marvel ήταν side-kick του Hulk και του Captain America. 5.Το 1975 κυκολφόρησε το μοναδικό Giant Size Captain Marvel. O τίτλος Captain Marvel δεν κυκλοφόρησε ποτέ κάποιο Annual όπως συνήθιζε- συνηθιζει να κάνει η Marvel με τους πιο δημοφιλείς τίτλους της. 6. Οι Ιστορίες του Captain Marvel μετά τη λήξη του δικού του τίτλου συνεχίστηκαν στο Marvel Spotlight v2 (1979 , τεύχη 1-4 και 8). 7.Η ιστορία του Captain Marvel I ολοκληρώνεται στο The Death of Captain Marvel (1982) , την πρώτη και ίσως καλύτερη, πάντως πιο διάσημη , Graphic Novel της Marvel. Ο ήρωας πεθαίνει από καρκίνο περιτριγυρισμένος από φίλους και συντρόφους αναπολώντας τη ζωή του. Η νουβέλα ακόμα και σήμερα πουλάει πολύ. Μπορεί να τη βρείτε στο Solaris. 8.Η επιτυχια του Graphic Novel ώθησε τη Marvel το 1985 σε μια σειρά reprints επιλεγμένων αρχικών ιστοριών (5 τεύχη) , βασικά το saga με τον Thanos και τον κοσμικό κύβο. 9. Υπάρχει και η σειρά The Untold Legend of Captain Marvel (1997 / 3 τεύχη). Αφορά μια παλιά περιπετεια του Marvel όταν ακόμα ήταν αξιωματικός των Kree. 10. Ο Captain Marvel έχει δυο εμφανίσεις στον τίτλο Marvel Two In One ( έναν τίτλο που είχε ως κεντρικό χαρκατήρα τον The Thing από τους Fantastic Four ): το Marvel Two In One No 45 και το 2ο Annual της σειράς (1977). To τελευταίο είναι από τα all time classic issues της Marvel, δεύτερο μέρος μιας ...διλογίας (πρώτο το Avengers Annual No 7) . Στις σελίδες του τεύχους αυτού πεθαίνουν o Thanos και ο Adam Warlock (ζωντανεύουν μετά από 14 έτη) . 11. Υπάρχει και μια εμφάνιση στο τεύχος 16 του Marvel Team Up, μιας σειράς οχήματος του Spiderman. Στο 142 της ίδιας σειράς εμφανίζεται η Captain Marvel II. 12. Ο Χαρακτήρας Captain Marvel (C.M.) που επινόησαν οι Lee και Golan , με τη στολή της αυτοκρατορίας των Kree, μεταμορφώθηκε από τους Gil kane και Roy Thomas στο τεύχος 17 , όπου εμφανίζεται η γνωστή στολή του ήρωα για πρώτη φορά. O Starlin στην τρίτη ανάπλαση του χαρακτήρα κράτησε τη στολή, του έδωσε όμως έξτρα δυνάμεις (cosmic awareness) ενώ του "χάρισε" ως εχθρό τον απόλυτο κακό του Marvel Universe, τον Thanos, ο οποίος αργότερα απέκτησε και δικό του τίτλο. 13. O Captain Marvel I είναι νεκρός 25 χρόνια τώρα , τρομερή διάρκεια. Άλλοι ήρωες έχουν πεθάνει και αναστηθεί δέκα φορές σε τόσο χρονικό διάστημα (χμ...όπως η Τζην Γκρέι). Άλλοι ήρωες της Marvel που πέθαναν και αναστήθηκαν είναι οι Αdam Warlock, Colossus, Electra, Northstar, Guardian, Psylocke, Wonder Man, Bucky, Hercules και κάπου χάνεται η μπάλα....Για να μη μιλήσουμε για τους κακούς..... Προς το παρόν ένας βασικός χαρακτήρας που παρεμένει νεκρός είναι ο Thor. 14. Η Monica Rembau γνωστή ως Captain Marvel II είναι μια έγχρωμη αξιωματικός του λιμενικού που μπορεί να μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια. Γίνεται μέλος και αργότερα αρχηγός των Avengers και συμμετέχει στο Secret Wars I. Όταν εμφανίζεται στην πιάτσα ο Genis Vell του αναγνωρίζει το δικαίωμα να φέρει το όνομα του πατέρα του και αλλάζει το δικο της σε Photon. Όταν ο Genis γίνεται μέλος των Thunderbolts παίρνει αυτός το όνομα Photon και η Monica πηγαίνει στο Pulsar. H Captain Marvel II δεν έβγαλε δική της σειρά παρά μόνο δυο special τεύχη , ένα το 1989 και ένα το 1994. 15. Το 1995 βγαίνει ξανά ο τίτλος Captain Marvel (αυτός ο τίτλος συνήθως μνημονεύεται ως CM v2) . Έξι τεύχη με κεντρικό χαρακτήρα τον Genis Vel, γιο που η Elysius (το μεγάλο αμόρε του αρχικού Marvel) συνέλαβε κάνοντας τεχνητή γονιμοπόιηση από το DNA του αρχικου Marvel. H σειρά Captain Marvel v2 κράτησε 6 τεύχη. 16. Το 2002 γίνεται ακόμα μια προσπάθεια με τη σειρά Captain Marvel (v.3) με ήρωα πάλι τον Genis-Vel. H σειρά κρατάει 35 τεύχη ξεκινώντας από το 0. 17. To 2004 ξεκινάει η τελευταία μέχρι σήμερα σειρά (v.4) με ήρωα πάλι τον Genis (Captain Marvel III). 25 τεύχη εκδόθηκαν πριν την νέα διακοπή. 18. Στη συνέχεια ο Genis γίνεται μέλος των New Thunderbolts όπου και γίνεται γνωστό ότι εξαιτίας του πρόκειται να καταστραφεί το σύμπαν. Ο ήρωας επιλέγει να πεθάνει ο ίδιος και αυτο συμβάινει στο Thunderbolts #100. 19. Στη σειρά Avengers Forever (1998/ 12 τεύχη) o Captain Marvel III (Genis) είναι μέλος μιας ομάδας των Avengers που συγκεντρώνονται από διαφορετικά timelines από τον Rick Jones για να πολεμήσουν τον Immortus. 20. H Captain Marvel IV (Phyla-Vell) είναι κόρη του αρχικού Μάρβελ από μια εναλλακτική πραγματικότητα. Πρόσφατα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Annihilation Mini Series όπου βοηθούσε τον Nova να σώσει το σύμπαν. Είναι καυτό γκομενάκι αλλά δυστυχώς τσιλιμπουρδίζει με την Moondragon. 21. Η Ms. Marvel στην πρώτη της έκδοση είχε πρώτα μια στολή παρόμοια με του αρχικού Μάρβελ. Στην εναλλακτική πραγματικότητα House of M. η Carol Danvers δε λέγεται Ms. αλλά Captain Marvel. Μια παρόμοια Captain Marvel εμφανίζεται στο mini-series Fantastic Four The End (2006). 22.O Marh-vehl ανήκει στο ultiverse, ένα εναλλακτικό σύμπαν της Μάρβελ (το γνωστό σύμπαν της Μάρβελ είναι το Earth 616) . Στο Ultiverse ανήκουν όλες οι εκδόσεις που φέρουν στο τίτλο τους το πρόθεμα Ultimate, επομένως όλες σχεδόν οι Μάρβελ εκδόσεις της Anubis στην ελληνική. Μέχρι πρόσφατα οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο σύμπαν της 616 και στο Ultiverse είναι ανύπαρκτες. 23. Ακόμα ένας γιος του ορίτζιναλ Μάρβελ έσκασε μύτη πρόσφατα. Ό λόγος για τον Hulkling, το shapeshifter μέλος των Young Avengers, ο οποίος έχει το μοναδικό προνόμιο να είναι καρπός της σχέσης ενος kree με μια πρισκίπισσα Skrull (προφανώς σε κάποια εναλλακτική πραγματικότητα πάλι). Οι Skrulls ως γνωστόν είναι ορκισμένοι εχθροί των kree. 24.Το 1990 η Marvel επιχείρησε να απαντήσει στο ερώτημα τι θα συνέβαινε αν ο Captain Marvel δεν είχε πεθάνει. H ιστορία που δημοσιεύτηκε στη σειρά What if? (v2/ issue 14) είχε τον Dr Strange να θεραπεύει τον Marvel αλλά να τον μετατρέπει αθελά του σε φορεά μιας τρομερά θανατηφόρας πανούκλας η οποία μολύνει το σύμπαν και εξολοθρεύει και πολλούς από τους ήρωες της Γης. Ο Marvel που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να σταματήσει τον πόλεμο Kree-Skrulls ζητά από τον Dr. Dtrange να τον στείλει σε ένα απομωνομένο μέρος του σύμπαντος ώστε να μην έρχεται σε επαφή με κανέναν. 25. Το πιο σημαντικό : η Μάρβελ προκειμένου να μη χάσει τα δικαιώματα της χρήσης του ονόματος Captain Marvel (αφού ως γνωστόν το όνομα θα ήθελε και η DC για τον Shazam) είναι υποχρεωμένη κάθε λίγα χρόνια να εκδίδει ένα τίτλο με αυτή την ονομασία. Αφού o Genis και τα τίναξε αλλά και σαν χαρακτήρας πια δεν τράβαγε με τίποτα ή θα έκανε κεντρικό χαρακτήρα στη νέα σειρά τη Phylla (μια λεσβία κεντρικό ήρωα - η Μάρβελ συνήθως δε μασάει σε κάτι τέτοια, δείτε τον Northstar) ή τον Αρχικό Μάρβελ όπως φαίνεται τελικά ότι προτιμηθηκε (στις σελίδες του The Return).

Θωρηκτό Γιαμάτο (Υamato) από την Seto-naikai στα άστρα άρθρο του Ευάγγελου Αραγιάννη Αρχές Απρίλη του 1945 τα άνθη στις κερασιές βρίσκονται στο απόγειο της γοητείας τους. Μια ομάδα πολεμικών πλοίων του Αυτοκρατορικού Ναυτικού της Ιαπωνίας ξεκινά από τη Θάλασσα της Ενδοχώρας (Seto-Naikai) με προορισμό τα νησιά της Οκινάβα. Σκοπός της αποστολής να εμποδιστεί με κάθε τρόπο η απόβαση των Αμερικανών εκεί. Ενα καταδρομικό, οκτώ αντιτορπιλικά και ένα θωρηκτό εφοδιασμένα με καύσιμα για μόνο μέχρι την Οκινάβα μεταφέρουν τις τελευταίες ελπίδες της Ιαπωνίας στον πόλεμο που τελείωνε με δραματικό τρόπο. Το όνομα του θωρηκτού ήταν Γιαμάτο, το μεγαλύτερο θωρηκτό που κατασκευάστηκε ποτέ, και το όνομα της αποστολής "Τεν Ίτσι Γκό", η μεγαλύτερη αποστολή Καμικάζε της ιστορίας. Γιαμάτο είναι το πρώτο όνομα της Ιαπωνίας. Είναι το όνομα της φυλής που ένωσε τους Ιάπωνες για πρώτη φορά κάτω από μια κεντρική διακυβέρνηση (γύρω στο 700 μ.χ.). Επίσης είναι το όνομα και της περιοχής πού αυτοί έδρασαν (σημερινη περιοχή της Νάρα). Για τους Ιάπωνες το όνομα Γιαμάτο έχει συναισθηματική αξία αφού συμβολίζει την εποχή που, σε σχέση με σήμερα και πάντα με βάση αυτό το πιστεύω, ανώτερες και ευγενέστερες αξίες κυριαρχούσαν στην πατρίδα τους. Απο τότε πέρασαν πολλοί αιώνες και έφτασε η στιγμή που το όνομα αυτό θα έπαιρνε καινούργιο νόημα. Η περίοδος Μέιτζι ανοίγει τις πόρτες της Ιαπωνίας στη Δύση και μαζί με αυτό ανασκάπτεται ριζικά η ιαπωνική κοινωνία. Η βιομηχανία είναι πλέον το καινούργιο όραμα και έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε πως σε 60 χρόνια η χώρα των Σογκούν μεταφορφώνεται σε νέα υπερδύναμη και αντιμετωπίζει "στα ίσα" το δυτικό κόσμο. Μετά την αποχώρηση της από την συνθήκη της Washington του 1922 που περιόριζε στα μέλη της την ναυπήγηση πολεμικών πλοίων πάνω από ένα συγκεκριμένο βάρος, η Ιαπωνία ξεκίνησε μέσα σε απίστευτες συνθήκες μυστικότητας την κατασκευή των μεγαλύτερων θωρηκτών που θα ναυπηγούνταν ποτέ. Αρχικά γιά πέντε όμοια πλοία πού όμως μόνο τρία απ΄αυτά θα έφταναν τελικά να πλεύσουν. Το πρώτο ήταν το ίδιο το Γιαμάτο το οποίο ναυπηγήθηκε στο Κούρε. Το αδελφό πλοίο του Γιαμάτο ήταν το Μουζάσι, ακριβές αντίγραφο του Γιαμάτο, που ναυπηγήθηκε στο Ναγκασάκι. Το τρίτο, το Σινάνο καθελκύστηκε τελικά σαν αεροπλανοφόρο μετά την καταφανή πια ανάγκη για δύναμη στον αέρα. Το Κούρε είναι μιά πόλη λίγο νότια της Χιροσίμα όπου είχε συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος της πολεμικής ναυπηγικής δραστηριότητας πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Περιτριγυρισμένο από βαθυπράσινα βουνά απλώνεται στα νερά της Εσωτερικής Θάλασσας (Setonaikai) που έχει εύστοχα χαρακτηριστεί από τον Καζαντζάκη σαν το Ιαπωνικό Αιγαίο. Διάσπαρτη από νησιά και μικρότερα νησάκια, όλα πνιγμένα στην πυκνή βαθιά πράσινη βλάστηση που επιβάλει η συχνότατη βροχή, η Εσωτερική Θάλασσα είναι ένας τόπος μυστηρίου και μυθοπλασίας. Στο Κούρε, στους νότιους ντόκους, σε ένα ειδικά διαμορφωμένο σκεπαστό χώρο γεννήθηκε το Γιαμάτο. 73.000 τόνοι (γεμάτο με καύσιμα), 264 μέτρα μήκος, 27 κόμβοι ταχύτητα, 2.750 πλήρωμα και τα απίστευτα 9 κανόνια του διαμετρήματος των 46 εκατοστών, μπορεί να είναι τα ψυχρά και βαρετά νούμερα μιας κατασκευής, δείχνουν όμως καθαρά το πρωτόγνωρο επίτευγμα της ιαπωνικής βιομηχανίας πριν από 60 χρόνια. Ο Δεκέμβρης του '41 βρίσκει το Γιαμάτο ετοιμοπόλεμο Τον Φεβρουάριο του '42 αντικαθιστά το θωρηκτό Ναγκάτο σαν έδρα του Ναυάρχου Ισορόκου Γιαμαμότο και θα παραμείνει έτσι για ένα χρόνο οπότε η σημαία του Ναυάρχου μεταφέρεται στο Μουζάσι. Κατά την επιχείρηση του Μιντγουέι, σε αυτήν την τόσο κρίσιμη για τον Ειρηνικό ναυμαχία, δεν θα λάβει ενεργό μέρος. Και σαν μην έφτανε αυτό αλλά και από εκείνο τον Αύγουστο έως τον επόμενο Μάιο θα παραμείνει σε ακινησία στην βάση του Τρακ στη Μικρονησία. Ο επόμενος χρόνος θα περάσει με μετακινήσεις μεταξύ του Κούρε και του Τρακ και με την προσθήκη επιπλέον αντιαεροπορικής άμυνας. Τον Ιούνιο του '44 συμμετέχει στη ναυμαχία στις Φιλιππίνες (εκεί βυθίζεται το Μουζάσι) και τον Οκτώβριο στην ναυμαχία της Λέυτε όπου επιτέλους για πρώτη φορά χρησιμοποιεί τα πανίσχυρα κανόνια των 46 εκ. Τον ίδιο χειμώνα αναβαθμίζεται και πάλι η αντιαεροπορική του άμυνα. Το Γιαμάτο είναι πια ένα πραγματικό πλωτό φρούριο. Είναι όμως πια αργά για την Ιαπωνία. Οι σύμμαχοι καταφέρνουν συνεχόμενες νίκες και πόσο μάλλον στη θάλασσα όπου η κυριαρχία των αεροπλανοφόρων δίνει το τελειωτικό χτύπημα στην εποχή των θωρηκτών. Ας μην ξεχνάμε οτι η Ιαπωνία έχασε τέσσερα απο τα καλύτερα αεροπλανοφόρα της στο Μίντγουει χωρίς να καταφέρει να τα αντικαταστήσει. Εν τω μεταξύ, οι βομβαρδισμοί στο Τόκυο εξελίσσονται σε εφιάλτη με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Πιο τραγική όμως είναι η προοπτική πλέον της εισβολής και κατάληψης των ίδιων των Ιαπωνικών Νήσων. Είναι η ώρα του "θεϊκού ανέμου"... Το Γιαμάτο φαντάζει σαν η τελευταία ελπίδα για μια αξιοπρεπή στρατιωτική απάντηση, σαν την ενσάρκωση του ίδιου του έθνους που είναι έτοιμο για τη θυσία. Τουλάχιστον, έτσι ήταν τα πράγματα στα μυαλά των υπερμάχων της μέχρι τέλους μάχης. Ένα καταδρομικό, οκτώ αντιτορπιλικά και μπροστά το γιγάντιο πλοίο, φεύγουν στις 6 Απριλίου απ’το Κούρε. Σκοπός του ταξιδιού η απέλπιδα μάχη για την ανατροπή των σχεδίων των συμμάχων για την κατάληψη της τελευταίας γης πριν την Κιουσού, της Οκινάβα. Το βράδυ της 6ης Απριλίου πάνω στο Γιαμάτο το σάκε επιτρέπεται και όλοι μαζί γιορτάζουν. Οι περιγραφές του Μιτσούρου, ενός από τους επιζώντες του Γιαμάτο, αναφέρουν τους ναύτες να γίνονται ένα με τους ανώτερους αξιωματικούς και μάλιστα με τον ίδιο τον καπετάνιο. Η επόμενη μέρα με μέτριους ανέμους και βαριά συννεφιά βρίσκει τα δέκα πλοία στη μέση του πελάγους εντοπισμένα εδώ και πολλή ώρα από τους Αμερικανούς και χωρίς καμία αεροπορική προστασία ενάντια στις εκατοντάδες των βομβαρδιστικών που απογειώνονται από τ’αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Μοναδική άμυνα αποτελούν τ'αντιαεροπορικά τους πυροβόλα. Η μάχη είναι σαφώς άνιση. Τα αντιτορπιλικά βγαίνουν εκτός μάχης ή βυθίζονται το ένα μετά το άλλο. Οι Αμερικανοί πιλότοι σε μια πράξη συμπόνιας σταματούν τις επιθέσεις όταν γίνεται ανέλκυση των ναυαγών απο τα εναπομείναντα σκάφη. Το Γιαμάτο όντας ο κύριος στόχος της επίθεσης δέχεται βόμβες και τορπίλες μόνο από την αριστερή πλευρά ώστε να γείρει όσο πιο σύντομα γίνεται. Το πηδάλιο γίνεται στόχος και καταστρέφεται γρήγορα. Σε μια προσπάθεια να αντισταθμιστεί η κλίση αποφασίζεται να γεμίσουν με νερό τα διαμερίσματα του δεξιού κινητήρα. Το πλοίο είναι πια ανίκανο για πλεύση ενώ ταυτόχρονα η αντιαεροπορική άμυνα έχει αχρηστευθεί στην κεντρική της διεύθυνση και οι πυρκαγιές μαίνονται στο πίσω μέρος. Η κλίση αυξάνεται και το πλοίο αναποδογυρίζει τελείως. Οι επιζώντες συγκεντρώνονται στην κορυφή του μπαταρισμένου κύτους. Σε ελάχιστα λεπτά μια τεράστια έκρηξη χωρίζει τελειωτικά το σκάφος στα δύο και το βυθίζει. Αυτό είναι το τέλος. Η έκρηξη ήταν τόσο μεγάλη που ακούστηκε και ήταν ορατή σε απόσταση 200 χλμ. στην Καγκοσίμα, ενώ το σύννεφο της έκρηξης ανέβηκε στα 6.500 μέτρα. Τα εναπομείναντα αντιτορπιλικά μαζεύουν τους επιζώντες και κατευθύνονται προς το Σασέμπο της Κιουσού. Έμειναν τέσσερα. Οι σύμμαχοι έχασαν 10 αεροσκάφη και 12 πιλότους. Από τους 3.000 του Γιαμάτο θα σωθούν οι 300... Είναι το τέλος του υπερήφανου Αυτοκρατορικού Ναυτικού της Ιαπωνίας. Το τεχνολογικό επίτευγμα μιας Ιαπωνίας που εργάστηκε στα όρια της εξάντλησης για 60 χρόνια. Το καμάρι και η υπερηφάνια ενός ολόκληρου λαού με τον τελευταίο και μεγαλύτερο εκπρόσωπό του αποσύρεται και δίνει πια την θέση του στον μύθο. Και έτσι είναι πραγματικά...Μόνο που το λόγο έχουν πια τα μολύβια του Ρέιτζι Ματσουμότο, ενός ικανότατου δημιουργού Μάνγκα και του παραγωγού Γιοσινόμπου Νισιζάκι. Οι δύο αυτοί πρωτοπόροι των Άνιμε, με την καταλυτική συμβολή του Χιρόσι Μιγιαγκάβα δημιουργού του σάουντρακ, δημιουργούν την πιο δημοφιλή σειρά άνιμε του '70 και '80. Έτσι το 1973, το διαστημόπλοιο, πια, Γιαμάτο (Uchuu Senkan Yamato-Space battleship Yamato) μια αστροναυτικών δυνατοτήτων επισκευή του βυθισμένου πλοίου του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου απογειώνεται με προορισμό το διάστημα. Οι Γκάμιλον, μια εξωγήινη εχθρική φυλή, βομβαρδίζουν τη Γη με ραδιενέργεια ώστε αυτή να καταστεί μη κατοικίσιμη και στη συνέχεια βορά στις επεκτατικές τους βλέψεις. Οι γήινοι είναι σε απόγνωση. Όμως από τον μακρινό πλανήτη Ισκαντάρ η πριγκήπισσα Στάρσα που βλέπει με συμπάθεια τους γήινους στέλνει μήνυμα οτι έχει μια μηχανή που μπορεί να αφαιρέσει τη ραδιενέργεια και να κάνει τη Γη πάλι βιώσιμη. Εάν όμως η μηχανή δε φτάσει στη Γη σε ένα χρόνο τότε η ζημιά θα είναι μη αναστρέψιμη. Μπορεί όμως το διαστημόπλοιο Γιαμάτο να ταξιδέψει 148.000 έτη φωτος μέχρι τον Ισκαντάρ και να επιστρέψει μέσα σε ένα χρόνο; Και για τους κοντά στα σαράντα, ναι, μιλάμε για το Διαστημόπλοιο Αργώ αυτήν την τόσο αγαπητή τηλεοπτική σειρά των αρχών του 80. Το όνομα Διαστημόπλοιο Αργώ δόθηκε από τους Αμερικανούς μεταφραστές παραγωγούς όταν η σειρά έφτασε στις ΗΠΑ. Η σειρά σημείωσε τεράστια επιτυχία στην Ιαπωνία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.

ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ ΑΡΓΩ Οι μνήμες που έχω από το «Διαστημόπλοιο Αργώ» είναι πολύ θολές. Ούτε καν χρονικά δεν μπορώ να το προσδιορίσω με ακρίβεια, πότε ακριβώς προβλήθηκε από την ελληνική τηλεόραση. Το υπολογίζω κάπου μεταξύ 1980 και 1983 πάντως αλλά μη το δέσετε και κόμπο. Περισσότερο θυμάμαι τα έντονα συναισθήματα που μου προκαλούσε, το πώς με άφηνε με ανοιχτό το στόμα και το πόσο διαφορετικό ήταν από όλα τα υπόλοιπα κινούμενα σχέδια της εποχής. «Διαστημόπλοιο Αργώ» αποδόθηκε στα ελληνικά το ιαπωνικό anime, ο πατέρας όλων των anime, όπως διάβασα κάπου, Uchū Senkan Yamato (= Battleship Yamato, γνωστό και ως Battle cruiser Yamato ). H σειρά αποδόθηκε στην Αμερική ως Star Blazers, και το πλοίο από Yamato ονομάστηκε Argo (του Ιάσωνα, ντε). Από το αμερικανικό dubbing λοιπόν προέρχεται ο ελληνικός τίτλος. Στη Πορτογαλία η σειρά αποδόθηκε ως Αστρική Δύναμη , στα αραβικά ως Αετοί του Διαστήματος κλπ. Να σημειώσουμε εδώ το εύστοχο της απόδοσης του τίτλου σε «Αργώ» μια και σύμφωνα με ορισμένους η αρχική Αργώ… ήταν όντως διαστημόπλοιο. Η σειρά ξεκίνησε το 1973 ως ιδέα του παραγωγού Yoshinobu Nishizaki, ο οποίος έβλεπε το concept ως μια διαστημική εκδοχή του Lord of the flies του William Golding. Τελικά η σειρά ξεκίνησε στην Ιαπωνία το 1974. Την υλοποίηση της ανέλαβε ο Leiji Matsumoto (1938- ) δημιουργός πολλών manga και anime. Ο Matsumoto θεωρείται έκτοτε ο δημιουργός του Yamato ενώ η αλήθεια είναι ότι κλήθηκε να πραγματοποιήσει τις ιδέες και τα σχέδια του Nishizaki. Η υπόθεση του Yamato (Διαστημόπλοιο Αργώ) εν πολλοίς έχει ως εξής: Το έτος 2199 μια φυλή εξωγήινων, οι Gamilons βομβαρδίζουν με ραδιενεργές βόμβες τη Γη καθιστώντας την επιφάνεια του Πλανήτη μη κατοικήσιμη. Οι εναπομείναντες κάτοικοι αναγκάζονται να ζήσουν σε καταφύγια κάτω από την επιφάνεια . Πάνω στην ύστατη στιγμή της απελπισίας οι κάτοικοι της Γης λαμβάνουν ένα μήνυμα από την βασίλισσα Στάρσα (μήπως σας θυμίζει κάτι; Μήπως σας θυμίζει κάτι; ) από τον πλανήτη Ισκαντάρ (Ισκαντάρ είναι η περσική ονομασία του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Το μήνυμα αυτό περιέχει τα σχέδια για την κατασκευή ενός διαστημόπλοιου το οποίο μπορεί να ταξιδεύει σε ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Παράλληλα ενημερώνει πως στον πλανήτη Ισκαντάρ διαθέτουν μια συσκευή τον Cosmo-Cleaner που μπορεί να διώξει τη ραδιενέργεια από την επιφάνεια της Γης. Οι κάτοικοι της Γης μετατρέπουν ένα παλιό θωρηκτό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το θρυλικό Yamato (βλέπε σχετικά το πρώτο reply), σε διαστημόπλοιο, το οποίο διαθέτει ένα απίστευτα ισχυρό όπλο, το wave motion gun. Όπως είπαμε στην αγγλική μεταγλώτισση το διαστημόπλοιο εύστοχα ονομάστηκε Αργώ. Το Αργώ στελεχώνεται από ένα ατρόμητο πλήρωμα και ξεκινάει την πορεία του προς τον Ισκαντάρ. Στο δρόμο μαθαίνει και το λόγο που οι Gamilons βομβαρδίζουν τη Γη. Ο πλανήτης τους πεθαίνει και θέλουν να καταστήσουν την ατμόσφαιρα της Γης κατάλληλη για αποικισμό. Ο Πρώτος κύκλος της σειράς είχε 26 επεισόδια , προβλήθηκαν στη Γιαπωνέζικη τηλεόραση (Yomiuri TV) μεταξύ Οκτωβρίου 1974 και Μαρτίου 1975 . Περιγράφει το ταξίδι του «Αργώ» στον Ισκαντάρ και την επιστροφή του. Η σειρά ολοκληρώνεται με μια ταινία μεγάλου μήκους το Space Cruiser Yamato (1977), που αποτελεί συρραφή σκηνών από τα επεισόδια του πρώτου κύκλου με λίγο νέο υλικό. Στη Δύση η ταινία δεν έκανε μεγάλη εντύπωση, στην Ιαπωνία ωστόσο ξεπέρασε σε επιτυχία ακόμα και τον Πόλεμο των άστρων και οδήγησε σε μια συνέχεια , μια δεύτερη ταινία με τίτλο Farewell to Space Battleship Yamato (1978) (γνωστού και ως Arrivederci Yamato). Στην ταινία αυτή εμφανίζεται ένας νέος εχθρός, η Comet Empire , ένας πολιτισμός από το Γαλαξία της Ανδρομέδας οι οποίοι ανασταίνουν τον αρχηγό των Gamilons (Desslar) και επιδιώκουν να αφανίσουν τη Γη. Σε ένα συγκλονιστικό φινάλε οι δυνάμεις της Γης και της Comet Empire αλληλοεξοντώνονται. Το Αργώ σώζει τη Γη με τίμημα όμως το ίδιο το πλοίο και όλο το πλήρωμά του!! Ο αυξανόμενος αντίκτυπος της σειράς ωστόσο έφερε και τον δεύτερο κύκλο , που από πολλούς θεωρείται και ο καλύτερος. Σε μια εναλλακτική εκδοχή του Farewell to Space Battleship Yamato το Αργώ και το πλήρωμά του επιζούν και εξακολουθούν να μάχονται την Comet Empire. Ο δεύτερος κύκλος διαρκεί επίσης 26 επεισόδια που προβλήθηκαν στην Ιαπωνία μεταξύ Οκτωβρίου 1978 και Απριλίου 1979. Ακολουθούν οι ταινίες Space Battleship Yamato: The New Voyage (1979) σε σκηνοθεσία Toshio Matsuda και Be Forever Yamato (1980) σε συνεργασία του Matsuda με τον Matsumoto. Η υπόθεση σε αυτές προχωράει ως εξής: Ο πλανήτης Ισκαντάρ απειλείται από τερατόμορφους εξωγήινους από την Αυτοκρατορία της Black Nebula . Ο Desslar συμμαχεί με το «Αργώ» για την από κοινού αντιμετώπιση της απειλής. Ακολουθεί ο τρίτος και τελευταίος κύκλος της σειράς: 25 επεισόδια (Ιαπωνία,1980) όπου ο Ήλιος βομβαρδίζεται από μια βόμβα πρωτονίου και επιταχύνεται η πορεία του σε Supernova. Η Γη έχει την επιλογή ή να εγκαταλείψει τον πλανήτη ή να βρει τα μέσα για να εμποδίσει τον ήλιο να εκραγεί. Το τέλος της σειράς έρχεται με την ταινία Final Yamato (Matsumodo και Matsuda, 1983, διάρκειας 160΄ παρακαλώ) όπου η νέα απειλή ακούει στο όνομα Deingil οι οποίοι επιθυμούν να αποικήσουν τη Γη , όπως οι Gamilons στο αρχικό storyline . Το οξύμωρο είναι ότι εδώ ο τότε αρχηγός των Gamilons , Deslar είναι αυτός που σώζει τη Γη. Ενώ το «Αργώ» με κυβερνήτη τον αρχικό του κυβερνήτη Avatar (ο οποίος ήταν σε κρυογενετική κατάψυξη), στο τέλος της ταινίας εκρήγνυται στο Διάστημα μαζί με όλο του το πλήρωμα και η ταινία κλείνει παρακολουθώντας τα συντρίμμια του. Τα τελευταία χρόνια οι δυο δημιουργοί της σειράς Matsumoto και Nishizaki βρίσκονται σε δικαστική διαμάχη για τη χρήση του concept και των χαρακτήρων του Yamato , κάτι που δυστυχώς σημαίνει ότι μια συνέχεια δεν φαίνεται πιθανή. To Star Blazers Το 1978 η Westchester Corporation αγόρασε τα δικαιώματα των δυο πρώτων κύκλων. Εκτός από τον μεταγλωττισμό έγινε και νέο μοντάζ προκειμένου η σειρά να κριθεί κατάλληλη για παιδιά σχολικής ηλικίας . Ωστόσο οι αλλαγές που έγιναν ήταν περιορισμένες σε σχέση με αυτές που υπέστησαν άλλες σειρές όπως η «Μάχη των Πλανητών» . Οι αλλαγές αφορούν κυρίως τα ονόματα του πλοίου και των ηρώων, μείωση της βίας και εξάλειψη των αναφορών στο Β΄Π.Π. Οι δυο πρώτες σαιζόν του Star Blazers προβλήθηκαν το 1979 και το 1980 . Μπορούν να βρεθούν σε DVD με τίτλο η πρώτη «The Quest for Iscandar» και η δεύτερη "The Comet Empire". Η Τρίτη σαιζόν λόγω του ότι οι αρχικοί ηθοποιοί (φωνές) είχαν αποχωρήσει δεν προβλήθηκε ευρέως αλλά βγήκε σε video και DVD με τον τίτλο "The Bolar Wars". Θεωρητικά και οι τρεις κύκλοι είναι προσβάσιμοι μέσω του Amazon (βλέπε παρακάτω σύνδεσμο). Όσον αφορά το κόμικ Starblazers μπορείτε να δείτε το αφιέρωμα του Germanicus19 στην σχετική κατηγορία του φόρουμ (δηλαδή εδώ) Άλλα σχετικά links: http://en.wikipedia.org/wiki/Leiji_Matsumoto http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Battleship_Yamato http://www.pcw.gr/blogs/index.php?blog=63&...p;tb=1&pb=1 http://www.starblazers.com/home.php . Το επίσημο site. Τα Star Blazers στο amazon.com Star Blazers & Yamato Ultimate Resource Page ===================================================================================== Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από την kabuki ο χάρτης με τα relations από το ποστ του PhantomDuck Στο franchise του ''Space Battleship Yamato'' ηρθε να προστεθει το 2012 και αλλη μια σειρα 26 επεισοδιων με τιτλο ''Space Battleship Yamato 2199'' που ειναι remake της πρωτης σεζον του 1974. Οπως πληροφορουμαστε απο τη wiki ετοιμαζεται sequel σειρα. Επισης το 2009 βγηκε νεα animation ταινια με τιτλο ''Space Battleship Yamato: Resurrection''. Ειχε να βγει ταινια απο το 1983 και το ''Final Yamato''. από το ποστ του Γάντζου [mal type=anime id=1650]

Σημεία και... τέρατα στις Θερμοπύλες Ενα ιστορικό γεγονός έτσι όπως μόνο το Χόλιγουντ θα μπορούσε να αποδώσει. Η ταινία «300», που έκανε προ ημερών πανευρωπαϊκή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου, αποτελεί τελικά μιαν αφελή μεταφορά του «Matrix» στην αρχαία Ελλάδα Ι. ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ - Σπαρτιάτες, ποιο είναι το επάγγελμά σας; - ΠΟΛΕΜΟΣ! ΠΟΛΕΜΟΣ! ΠΟΛΕΜΟΣ! Και ο πόλεμος αρχίζει, oπότε κατά μίαν έννοια η ταινία «300»... τελειώνει. Οι «300», ή αλλιώς η κινηματογραφική μεταφορά της διάσημης (και βραβευμένης) εικονογραφημένης νουβέλας του Φρανκ Μίλερ, δημιουργού του «Sin City», είναι η ιστορική μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), έτσι όπως μόνο το Χόλιγουντ θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί και αποδώσει. Το απόλυτο σινε-γεγονός, που έκανε την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα του κατά τη διάρκεια του 57ου Φεστιβάλ Βερολίνου, εικαστικά εντυπωσιάζει αλλά την ίδια ώρα είναι το πιο καταπιεστικό βιντεογκέιμ που πέρασε ποτέ από τη μεγάλη οθόνη. Αφελές, πολεμοχαρές και κρυπτοφασιστικό. Ακούγοντας τον 41χρονο σκηνοθέτη Ζακ Σνάιντερ να μιλάει σαν καταγοητευμένο παιδάκι για την εμπειρία του στη δημιουργία των «300», απορείς με τη μεθοδολογία και τον τρόπο σκέψης του. «Οι Σπαρτιάτες ΖΟΥΣΑΝ για τη μάχη» είπε με πάθος ο σκηνοθέτης που έγινε όνομα χάρη στο zombie movie «Το ξύπνημα των νεκρών». «Τη λάτρευαν. Πολεμούσαν σε φάλαγγα, που σήμαινε ότι 300 σώματα ισούνταν με ένα, ο κάθε πολεμιστής μαχόταν προστατεύοντας τον διπλανό του. Ηταν έτοιμοι να πεθάνουν για την ελευθερία, την οποία αποκαλούσαν "όμορφο θάνατο". Τέλειο δεν ακούγεται;». Τα μάτια του Σνάιντερ λάμπουν από ικανοποίηση. Οταν ο Σνάιντερ διάβασε το κόμικ του Φρανκ Μίλερ μία εικόνα λέει ότι τον στοίχειωσε. «Μετά τη μάχη των Θερμοπυλών ο τελευταίος ζωντανός Σπαρτιάτης, ο Λεωνίδας, στέκεται όρθιος και βλέπει τα εκατοντάδες χιλιάδες βέλη των Περσών να έρχονται καταπάνω του. Ο ουρανός μαυρίζει από τα βέλη. Σκέφτηκα ότι αν μπορούσα να αποδώσω αυτή την εικόνα στο σινεμά θα ήταν μια πραγματική πρωτοτυπία. Κάτι που δεν θα είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου στον κινηματογράφο, άρα δεν θα είχε δει ποτέ και το κοινό!». Οπως γίνεται πολύ συχνά στο Χόλιγουντ, ο Σνάιντερ βρέθηκε κατά τύχη με την κινηματογραφική εκδοχή των «300» στα χέρια του. Πριν από αρκετά χρόνια είχε μια συνάντηση με τον κινηματογραφικό παραγωγό Τζιάνι Νουνάρι. Η εικονογραφημένη νουβέλα του Μίλερ έτυχε να βρίσκεται στο γραφείο του. Ο Σνάιντερ που δεν είχε γυρίσει καμία ταινία τότε (προέρχεται από τον χώρο των μουσικών βίντεο) ρωτήθηκε από τον Νουνάρι τι θα ήταν πιο «cool» να σκηνοθετήσει. «Αυτό!» είπε ο φέρελπις σκηνοθέτης δείχνοντας το κόμικ. Τόσο απλά... Ψηφιακή αποχαύνωση Ο Σνάιντερ θα αναλάμβανε τελικά το σχέδιο των «300» πολλά χρόνια μετά τη συνάντησή του με τον Νουνάρι και αφού πρώτα είχε δοκιμαστεί με επιτυχία στη σκηνοθεσία γυρίζοντας το «Ξύπνημα των νεκρών». Με το να ικανοποιήσει τον εαυτό του («γυρίζω πάντα αυτό που μου αρέσει να βλέπω» είπε) ο Σνάιντερ ήξερε πολύ καλά ότι ταυτοχρόνως όφειλε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του target group του κοινού των «300», που κυμαίνεται σε θεατές από τα 10 ως τα 17. Τι σημαίνει αυτό; Στην πραγματικότητα, σημαίνει μια μεταφορά του... «Matrix» στην αρχαία Ελλάδα. Με λίγη δόση από «Braveheart» και από «Μονομάχο» (αυτό το στάχυ που χάιδεψε ο Ράσελ Κρόου στον «Μονομάχο» έχει γίνει μαϊντανός πια!). Η αργή κίνηση των στρατιωτών που λαμβάνουν μέρος στις μάχες είναι το ψωμοτύρι της ταινίας. Οι χορογραφημένες σκηνές μάχης εντυπωσιάζουν αλλά είναι τόσο πολύ... χορογραφημένες που νομίζεις ότι βλέπεις το πιο αιμόφυρτο μπαλέτο του κόσμου. Η σκοτεινή όψη της ταινίας στην ουσία προάγει τον εξπρεσιονισμό του ηλεκτρονικού υπολογιστή και κάθε νιφάδα ποπ κορν που εισχωρεί στο στόμα του αποχαυνωμένου θεατή αντιστοιχεί με έναν νεκρό. Το αίμα πετιέται σαν σιντριβάνι, τα σώματα γίνονται σουβλάκια. Συνέχεια. Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω δει τόσο πολλούς σκοτωμούς σε κοντινά πλάνα. Ολα αυτά όμως μέσα στην ασφάλεια του καλλωπισμένου ψηφιακού περιβάλλοντος των τρισδιάστατων εφέ, που ποτέ δεν σου δίνει την αίσθηση του πόνου. Και βέβαια, όπως οφείλει να συμβαίνει σε κάθε ποπ κορν movie που σέβεται τον εαυτό του, δεν λείπουν οι cool πλακίτσες. «Ο ώμος μου, ο ώμος μου, πού είναι ο ώμος μου;» αναρωτιέται σπαρταρώντας σαν το ψάρι ένας Πέρσης. «Δεν είναι δικός σου ώμος πια» είναι η απάντηση του θαρραλέου Σπαρτιάτη που του τον έχει κόψει. Αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα που προασπίζουν οι «300» και που συχνά γίνεται εξοργιστικό. Πόλεμος, η χαρά της ζωής Οι Σπαρτιάτες του Σνάιντερ είναι τριακόσιοι Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ με την εμφάνιση που είχε ο νυν κυβερνήτης της Καλιφόρνιας όταν ήταν ακόμη Μίστερ Κόσμος. Αρτιες κοιλιακές γραμμώσεις, γρανιτένιο σώμα, δύναμη ελέφαντα. Οι τέλειες μηχανές θανάτου. Τους βλέπεις να παρελαύνουν και περιμένεις να αρχίσουν να φωνάζουν «sieg heil!». Το μιλιταριστικό και κρυπτοφασιστικό πνεύμα αυτής της ταινίας, τόσο κραυγαλέο, συνδυασμένο με το σφυροκόπημα της μέταλ μουσικής του Τάιλερ Μπέιτς, μου έφερε μελαγχολικά στο μυαλό τον Κλιντ Ιστγουντ, ο οποίος στα «Γράμματα από την Ιβο Τζίμα» απέδωσε το ίδιο ακριβώς θέμα από την ανάποδη. Εκεί, μια χούφτα Ιάπωνες κλήθηκαν να πετύχουν το ακατόρθωτο πολεμώντας τους αριθμητικά περισσότερους Αμερικανούς εμμένοντας στην ηλιθιότητα του πολέμου. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, εφόσον και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για ήρωες. Επίσης, στους «300» η έννοια του ελέους είναι ανέκδοτο. Ο Λεωνίδας σκοτώνει εν ψυχρώ τους αγγελιοφόρους του Ξέρξη ρίχνοντάς τους στον... Καιάδα. «Ή Σπαρτιάτες ή τίποτε!» φωνάζει. Για να μην μπούμε στη διαδικασία των νηπιακής αντίληψης «ευρημάτων», όπως το λάδωμα των λεπρών εφόρων της Σπάρτης από τους Πέρσες για να παραποιήσουν την προφητεία. Στους «300» ο πόλεμος είναι η χαρά της ζωής ενώ η γελοιότητα της ταινίας εντείνεται με τις «σφήνες» της επίσης απαραίτητης ψευδοφιλοσοφίας του τύπου «πρώτα πολεμούμε με το μυαλό και μετά με την καρδιά». Φράση του Λεωνίδα ενώ εκπαιδεύει τον γιο του. Και όλα αυτά με τους ηθοποιούς να μιλούν με απίστευτο στόμφο, σαν να απαγγέλλουν Σαίξπηρ. Αυτός είναι ένας αρχαίος κανόνας στο Χόλιγουντ και λέγεται «πώς να δώσεις στο ποπ κορν κύρος» (την περισσότερη ώρα πάντως οι Σπαρτιάτες δεν μιλούν γιατί μουγκρίζουν). Ο Λεωνίδας και ο... Παπαφλέσσας Οι «300» είναι μια ταινία με την οποία κάνεις άνετα καλαμπούρι. Στο Χόλιγουντ ο Λεωνίδας μεταφράζεται σε Λιονάιντας, ο Ξέρξης σε Ζέρζις και οι Θερμοπύλες σε... Hot Gates. Ακούγεται σαν τίτλος ταινίας πορνό ή είναι η ιδέα μου; Περιέργως, ο προδότης Εφιάλτης (ή αλλιώς πέντε Κουασιμόδοι στο πακέτο ενός παραμορφωμένου σώματος) δεν μεταφράστηκε σε Nightmare αλλά παρέμεινε Εφιάλτης. Αναρωτιέται κανείς γιατί... μορφικά ο Λεωνίδας (Τζέραλντ Μπάτλερ) παραπέμπει περισσότερο στον Παπαφλέσσα, ενώ ο Ξέρξης (Ροντρίγκο Σαντόρο) με τα δεκάδες μέταλλα καρφωμένα στο πρόσωπό του έχει μιαν αλλόκοτη θηλυπρέπεια που σου θυμίζει την Γκρέις Τζόουνς νέα. Το ΒΗΜΑ, 18/02/2007 , Σελ.: C03 Κωδικός άρθρου: B14994C031 ID: 283719 http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?...;m=C03&aa=1

Κατά τη γνώμη μου η σειρά έχει ανοίξει τόσα πολλά ζητήματα που είναι σχεδόν αδύνατον να καταφέρει να βρει ένα ικανοποιητικό τέλος που να απαντάει σε όλα. SPOILERS Αυτό που έγινε με τη δεύτερη ομάδα των επιζώντων είναι τρομερό. Σχεδόν όλος ο δεύτερος κύκλος βασίστηκε πάνω τους , η Ανα-Λουσία πήρε τρία φλασ μπακ, ο Έκο δύο, ο Μπερνάρντ ένα και μέχρι το τέλος της σεζόν ή στην αρχή του επόμενου κύκλου όλοι αυτοί οι χαρακτήρες έχουν πεθάνει (Ανα Λουσία, Λίμπι, Έκο). Αυτό που είναι το πιο απίθανο σε αυτή τη σειρά είναι αυτές οι ,προγενέστερες της πτήσης ,συναντήσεις των επιζώντων: H Άνα Λουσία μπεκρόπινε με τον πατέρα του Τζακ που πήγαινε στο ίδιο μπαρ με τον Σόγιερ...κλπ. Η Λίμπι ήταν τρόφιμος στο ίδιο ψυχιατρείο με τον Χάρλι αλλά μήπως η Λίμπι δεν ήταν αυτή που είχε χαρίσει το σκάφος στον Ντέσμοντ για να κάνει τον γύρο του κόσμου (ή έτσι μου φάνηκε Με αυτόν τον αριθμό τι διάολο γίνεται; Με τον Μάικλ και το γιο του τι έγινε; έφτασαν στον πολιτισμό; Το νησί που οφείλει τις μαγικές ικανοτήτες του; Τι ειναι αυτά τα καπνόμορφα τέρατα; Εκφάνσεις του υποσυνείδητου; Με τις λευκές αρκούδες και τα αγριογούρουνα που εμφανίζονταν στον πρώτο κύκλο τι έγινε; Αυτο που βλέπω εγώ σαν πιο λογικό σενάριο μέχρι στιγμής είναι όλη η υπόθεση να διαδραματίζεται στο μυαλό του Χάρλει, όλοι οι επιζώντες να είναι τρόφιμοι του ψυχιατρείου, ο αριθμός είναι ο αριθμός του Λότο που κέρδισε ο Χάρλι και εξαιτείας του τρελάθηκε; Άντε και οι "άλλοι" να είναι το προσωπικό του ψυχιατρείου. Ή η σειρά να διαδρατίζεται σε κάνα φρενοκομείο του μέλλοντος όπου όλοι οι φρενοβλαβείς είναι διασωληνωμένοι και συνδεδεμένοι σε δίκτυο , οπότε δικαιολογούνται και οι προσωπικές ιστορίες του καθενός. Το θεωρώ πολύ δύσκολο να μην έχει στοιχεία sci-fi το τέλος. υγ. Σόρι για τα Spoilers. Δεν σκέφτηκα ότι κάποιοι μπορεί να παρακολουθούν τη σειρά από το ΝΕΤ ή το Filmnet. υγ2. ΄Εχει ένα ωραίο γκάλοπ στο greektvsubs.gr για τα μυστήρια του LOST.

Ακόμα ένα ένθετο 16σέλιδο του Βήματος για τα κόμικς. Παρουσιάζονται 8 κλασικοί δημιουργοί κόμικς από την Αμερική. Ανάμεσα τους Jack Kirby, Alex Raymond, Robert Crumb, Hal Foster κλπ. Το εξώφυλλο είναι αυτό: Μπορείτε να το το κατεβάσετε από εδώ: To_Vima_10_2_2002__8_American_Comics_Creators_.zip --------------------------------------------------------- Μπορείτε να το διαβάσετε και από εδώ: Ποιοι είναι και γιατί αξίζει να τους θαυμάζουμε; Οκτώ από τους πρωτοπόρους της Ενατης Τέχνης τίμησε το μεγάλο γαλλικό Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ Για 29η συνεχή χρονιά, στη μικρή πόλη Ανγκουλέμ (100 χιλιόμετρα από το Μπορντό της Γαλλίας) διεξήχθη (από τις 24 ως τις 28 Ιανουαρίου) ένα φεστιβάλ διαφορετικό από τα άλλα: το μεγάλο Φεστιβάλ Κόμικς, που οι ρέκτες της Ενατης Τέχνης το θεωρούν κορυφαίο γεγονός για την ευρωπαϊκή παραγωγή εικονογραφημένων αφηγήσεων, κάτι αντίστοιχο με το Φεστιβάλ των Καννών για την κινηματογραφική παραγωγή. Στην Αβινιόν, και εφέτος, προσήλθαν όλοι οι σημαντικοί εκδότες κόμικς ­ είναι θαυμάσια η ευκαιρία να προωθήσουν νέες και παλαιότερες εκδόσεις τους στις ξένες αγορές. Οι φίλοι των κόμικς, εξάλλου, συναντήθηκαν με τα είδωλά τους, τους σεναριογράφους και τους σχεδιαστές, που υπέγραψαν πρόθυμα τα βιβλία τους. Εστω και για τέσσερις ημέρες κυριάρχησε μια ευφορία πάνω από τη, σε κρίση, αγορά των εικονογραφημένων. Την αξία των καλλιτεχνών που διαγωνίζονται βεβαίως θα την κρίνει ο χρόνος. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη αξία όμως είναι ότι στην Ανγκουλέμ τιμώνται με τον καλύτερο τρόπο εκείνοι τους οποίους ο χρόνος έχει ήδη κρίνει. Το Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ όμως δεν λειτουργεί απλώς ως μια εμποροπανήγυρις που δίνει την ευκαιρία στους εκδότες να παρουσιάσουν τα νέα εκδοτικά προϊόντα τους. Κάθε χρόνο, οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ κουράζονται πολύ για να στήσουν τουλάχιστον μία σημαντική έκθεση από την ιστορία των κόμικς. Η εφετινή έκθεση είχε τίτλο «Οι αμερικανοί μετρ των κόμικς» και έρχεται ως συμπλήρωμα ανάλογης μεγάλης περυσινής έκθεσης στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, που είχε αφιερωθεί στους σημαντικούς ευρωπαίους πρωτοπόρους του είδους. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού προήλθε από τα αρχεία του Μουσείου των Κόμικς που λειτουργεί στην Ανγκουλέμ και περιλάμβανε παρουσιάσεις καλλιτεχνών όπως ο Τζορτζ Χέριμαν, ο Αλεξ Ρέιμοντ, ο Γουόλτ Κέλι, ο Γουίλ Αϊσνερ, ο Ρόμπερτ Κραμπ, ο Τσαρλς Σουλτς, ο Χαλ Φόστερ, ο Τζακ Κίρμπι. Στις σελίδες που ακολουθούν παρουσιάζουμε τους μεγάλους αμερικανούς πρωτοπόρους των κόμικς. Αν μη τι άλλο, για να διαφανεί ότι οι σκαπανείς μιας τέχνης με τις αναζητήσεις τους αρνήθηκαν στην πράξη να υποταχθούν στο στερεότυπο που για πολλά χρόνια θεωρούσε ότι τα κόμικς ήταν φθηνές εικονογραφημένες αφηγήσεις που απευθύνονταν αποκλειστικά στα παιδιά. Και ότι, αντιθέτως, υπηρετούσαν μια ενήλικη τέχνη, τμήμα της μαζικής κουλτούρας αλλά και αφορμή για αισθητικούς πειραματισμούς που πολλές φορές θα τους ζήλευαν οι κινηματογραφιστές, οι λογοτέχνες, οι εικαστικοί. Ας δούμε λοιπόν ποιοι ήταν και τι πρόσφεραν αυτοί οι σκαπανείς. Τζορτζ Χέριμαν (1880-1944) Ενας γάτος (ελληνικής καταγωγής) τρελός κι αδέσποτος Τα πρώτα βήματα. Γιος έλληνα μετανάστη που δούλευε αρτοποιός στη Νέα Ορλεάνη, μπήκε στον κόσμο των εικονογραφημένων μετά την εγκατάστασή του στο Λος Αντζελες, όπου αναζητούσε καλύτερη τύχη. Βρέθηκε να εργάζεται κλητήρας στην εφημερίδα «Los Angeles Herald» αλλά η έφεσή του στη σκιτσογραφική, το 1901, τον έφερε στη Νέα Υόρκη και στο σχεδιαστικό τμήμα της εφημερίδας «New York World». Το πάλεψε καμιά δεκαετία στις εφημερίδες του μεγαλοεκδότη Χιρστ, έκανε φήμη και, το 1907, επέστρεψε στο Λος Αντζελες. Είχε ήδη στο ενεργητικό του την επιτυχία του κόμικς στριπ Major Ozone ­ ενώ ο ανταγωνισμός στις εφημερίδες τού είχε εξασφαλίσει ελευθερία να σχεδιάζει ακόμη και τις μεγαλύτερες τρέλες. Το κόμικς που τον έκανε άξιο θαυμασμού προέκυψε μέσα σε αυτή τη συνθήκη. Η επιτυχία. Τον Ιούνιο του 1910 πρωτοσχεδίασε με τη μορφή ημερήσιου στριπ τη σειρά «Οικογένεια Ντίνγκμπατ». Σε αυτήν πρωταγωνιστούσαν ανθρωπόμορφα ζώα που ζούσαν σε μια φανταστική χώρα η οποία ονομαζόταν Κοκονίνο. Ανάμεσα στα ζώα εκείνα, υπήρχε και ο Krazy Kat (τρελόγατος, γραμμένος ανορθόγραφα), που σύντομα, το 1913, έγινε δημοφιλής ώστε να αναγκασθούν εκδότες και καλλιτέχνης να φιλοτεχνήσουν ξεχωριστό κόμικς στριπ με αυτόν πρωταγωνιστή. Το 1919 προστέθηκε και μια εβδομαδιαία, ολοσέλιδη και τετράχρωμη ιστορία του Krazy Kat στις εφημερίδες. Γιατί τον θαυμάζουμε. Ο Krazy Kat ήταν ένας παράξενος γάτος. Ηταν φίλος του γάτου Ιγνάτιου, ίσως κρυφά ερωτευμένος μαζί του, και ο έρωτάς του εκφραζόταν με ένα τούβλο στο κεφάλι. Επαιζαν ακόμη αστυνομικοί και διάφορα άλλα παράξενα ζώα με φόντο ένα εντελώς σουρεαλιστικό τόπο όπου όλα μεταλλάσσονταν από καρέ σε καρέ. Λόγω του ανορθόδοξου της γραφής του ο Krazy Kat θεωρήθηκε το πιο διασκεδαστικό κόμικς όλων των εποχών που αγαπήθηκε κυρίως από τους διανοούμενους. Εκτός από καλαίσθητο κόμικς όμως ήταν πάντα και μια λαμπρή, απροσδόκητη πνευματική άσκηση, στην οποία η ποιητική του τρυφερότητα εναλλασσόταν με το υψηλής αισθητικής «κουφό» χιούμορ. Στην Ελλάδα. Οι έλληνες αναγνώστες σχεδόν δεν γνωρίζουν τον Krazy Kat ­ ας ήταν ελληνικής καταγωγής ο δημιουργός του. Μόνο οι παλαιοί φίλοι των κόμικς έχουν δει ελάχιστες ιστορίες της σειράς που δημοσιεύονταν στο βραχύβιο περιοδικό «Μαμούθ», τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980. Αλεξ Ρέιμοντ (1909-1956) Η Οδύσσεια του Διαστήματος Τα πρώτα βήματα. Γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης, σπούδασε ζωγραφική και πολύ σύντομα βρέθηκε να σχεδιάζει εικονογραφημένα με τη μορφή στριπ σε εφημερίδες. Σύντομα έκανε και την πρώτη επιτυχία του, τις ιστορίες τού Τιμ Τάιλερ, σε συνεργασία με τον Λάιμαν Γιανγκ. Το 1933 πρόσεξαν το αδρό σχέδιό του οι υπεύθυνοι του μεγάλου συνδικάτου διανομής κόμικς στριπ στις εφημερίδες των ΗΠΑ, του King Features Syndicate, και του ανέθεσαν τη δημιουργία δύο εβδομαδιαίων ολοσέλιδων ιστοριών. Η μία ήταν ο Τζανγκλ Τζιμ, μια παραλλαγή του Ταρζάν, με πρωταγωνιστή έναν ήρωα στην άγρια ζούγκλα. Η άλλη αφορούσε τις περιπέτειες ενός κυβερνήτη διαστημόπλοιου στο διάστημα, του Φλας Γκόρντον. Η επιτυχία. Αδρό σκίτσο με σινική και με έμφαση στη λεπτομέρεια, «σκληρό» ντεκουπάζ, ιστορίες που αναπαριστούν την αέναη πάλη του καλού με το κακό και, επιπλέον, όμορφες γυναίκες που πλαισίωναν τους ήρωες την ώρα της δράσης ήταν η συνταγή των κόμικς του Φλας Γκόρντον. Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη ώστε σύντομα, το 1934, του ανατέθηκε η σχεδίαση της σειράς Μυστικός Πράκτωρ Χ-9, τα σενάρια της οποίας έγραφε ο διάσημος αστυνομικός συγγραφέας Ντάσιελ Χάμετ. Τα κατοπινά χρόνια ο Ρέιμοντ δημιούργησε ένα ακόμη δημοφιλές αστυνομικό κόμικς, τον Ριπ Κίρμπι. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία ενώ το 1950 και το 1951 είχε εκλεγεί πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Σκιτσογράφων. Πέθανε ξαφνικά, σε αυτοκινητικό δυστύχημα, το 1956. Γιατί τον θαυμάζουμε. Εν πρώτοις, επειδή ο Φλας Γκόρντον στην ουσία διαμόρφωσε τα κλισέ των διαστημικών ιστοριών που χρησιμοποίησαν και πολλοί μεταγενέστεροι. Κατά δεύτερον, επειδή η σχεδιαστική του δύναμη έκανε εξαιρετικά αληθοφανείς τις ιστορίες που επινοούσε, είτε ελάμβαναν χώρα στο εξωγήινο περιβάλλον είτε στη ζούγκλα είτε στη σκοτεινή πλευρά της αμερικανικής μεγαλούπολης. Ηταν ο μάγος της σινικής μελάνης και, επί της ουσίας, ο πρώτος καλλιτέχνης των κόμικς που απομάκρυνε την τέχνη του από το καρικατουρίστικο περιβάλλον στο οποίο ως τότε ανθούσε. Στην Ελλάδα. Ελάχιστες είναι οι δημοσιεύσεις των κόμικς του Ρέιμοντ στην Ελλάδα. Ο Ριπ Κίρμπι δημοσιευόταν για πολλά χρόνια ως στριπ στην εφημερίδα «Βραδυνή» τη δεκαετία του 1970. Μια από τις κλασικές ιστορίες του Φλας Γκόρντον, «Ο τύραννος του Μόνγκο», κυκλοφόρησε το 1980 σε άλμπουμ από τις εκδόσεις Μαμούθ. Γουόλτ Κέλι (1913-1973) Ο διανοούμενος των παιδικών κόμικς Τα πρώτα βήματα. Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια. Υστερα από τη νεανική εμπλοκή του με τον κόσμο των εφημερίδων, πήγε στο Χόλιγουντ και από το 1935 άρχισε να εργάζεται στα στούντιο κινούμενων σχεδίων του Ντίσνεϊ ­ μεταξύ άλλων, ήταν στο επιτελείο ταινιών όπως ο «Ντάμπο, το ελεφαντάκι» και «Φαντασία». Η δουλειά του στα κόμικς άρχισε το 1943, όταν άρχισε να σχεδιάζει την κόμικς σειρά «Ο Μπουμπαζάιν και ο αλιγάτορας Αλμπερτ», που διηγούνταν τις κωμικές περιπέτειες ενός πιτσιρικά που, αντί για σκυλάκι ή γατάκι, είχε στο σπίτι έναν κροκοδειλάκο. Στη διάρκεια του Β´ Παγκόσμιου Πολέμου δούλεψε ως εικονογράφος σε προπαγανδιστικά κόμικς του στρατού και, μετά τον πόλεμο, δημιούργησε τον Πόγκο, από τα δημοφιλέστερα και πλέον πνευματώδη παιδικά κόμικς. Η επιτυχία. Η σειρά κόμικς με ήρωα τον Πόγκο ήταν μεγάλη επιτυχία, στον αντίποδα μάλιστα της επιτηδευμένης αφέλειας των κυρίαρχων κόμικς της βιομηχανίας Ντίσνεϊ. Εκτός από καλός αφηγητής, αποδείχθηκε και έξυπνος έμπορος, αφού είναι από τους πρώτους που προεξέτεινε τις επιχειρηματικές δραστηριότητές του από το χαρτί, στην παραγωγή διάφορων γκάτζετ από τον μυθολογικό κόσμο του ήρωά του. Μάλιστα έγραψε στίχους και μουσική για έναν δίσκο με τα «Τραγούδια του Πόγκο», που έγινε μεγάλη δισκογραφική επιτυχία στην Αμερική. Γιατί τον θαυμάζουμε. Προτού αρχίσει να εργάζεται για τον Πόγκο, ο Κέλι διάβασε εκατοντάδες λογοτεχνικά κείμενα και μελέτησε το στυλ πολλών ζωγράφων. Γι' αυτό η σειρά των κόμικς που υπέγραψε, μολονότι έχει αποδέκτες παιδιά, είναι γεμάτη αυτό που λέμε διακειμενικές αναφορές. Ο ίδιος ήθελε να τον αποκαλούν «το μεγαλύτερο παιδί των εικονογραφημένων στην αγορά» ενώ τη διάσημη σειρά του τη συνοδεύει ακόμη η «ρετσινιά» τού πιο σοφιστικέ κόμικς. Κυριότερη συνεισφορά του στην τέχνη των εικονογραφημένων, ο πλέον πνευματώδης χάρτινος ήρωας που απεδείκνυε ότι η αφέλεια των περισσότερων κόμικς για παιδιά δεν ήταν παρά ευκολία και στερεότυπο. Στην Ελλάδα. Δεν έχει ποτέ εκδοθεί ιστορία του Κέλι στην ελληνική γλώσσα. Γουίλ Αϊσνερ (1917-2005) Ο πατριάρχης Τα πρώτα βήματα. Ηθελε να γίνει σκηνογράφος αλλά αλλιώς τα έφερε η ζωή. Νεοϋορκέζος, πέρασε ­ φοιτητής ακόμη ­ από τον κόσμο των εντύπων και σε ηλικία 19 χρόνων δημοσίευσε το πρώτο του κόμικς στο βραχύβιο περιοδικό «Wow, What a Magazine». Εναν χρόνο μετά, σε συνεργασία με τον Τζέρι Αϊγκερ, ίδρυσε δικό του στούντιο παραγωγής κόμικς στριπ για εφημερίδες, που το στελέχωσε με νεοεμφανιζόμενους στο επάγγελμα σχεδιαστές. Με ψευδώνυμο παρήγαγε μια σειρά στριπ, μεταξύ των οποίων το «Κ-51» με τις ιστορίες ενός μυστικού πράκτορα και το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό Γεράκι των Θαλασσών, με θέμα τις περιπέτειες μιας δράκας πειρατών. Στις 2 Ιουνίου 1940 δημιούργησε και παρήγαγε ένα περιοδικό που περιείχε τρεις ιστορίες, μεταξύ των οποίων και μία ενός νέου μασκοφόρου ήρωα, του Σπίριτ. Οι ιστορίες αυτές αγοράσθηκαν από πολλές εφημερίδες για να δημοσιευθούν (κατά τα ειωθότα της εποχής) σελίδα σελίδα, στις κυριακάτικες εκδόσεις. Η επιτυχία. Ο Σπίριτ, ο ντετέκτιβ με τη μάσκα και την απόλυτη αίσθηση της δικαιοσύνης, εισήγαγε στα κόμικς δύο σημαντικές καινοτομίες. Η μία: οι ιστορίες βγήκαν οριστικά από τις σελίδες των εφημερίδων, άρχισαν να εκδίδονται ξεχωριστά ­ και μάλιστα με ολοένα αυξανόμενους αποδέκτες στο κοινό. Η δεύτερη: ο Αϊσνερ εισήγαγε και στα κόμικς μεθόδους κινηματογραφικής μυθολογίας, αφού πάντα η πρώτη σελίδα των ιστοριών του Σπίριτ ήταν σχεδιασμένη με την αισθητική και τους στόχους οποιασδήποτε χολιγουντιανής κινηματογραφικής αφίσας. Η επιτυχία πάντως της συγκεκριμένης σειράς και οι αλλαγές που επέφερε στην αγορά των κόμικς αντέμειψαν τον Αϊσνερ πλουσιοπάροχα: εκτός των άλλων, τα μεγάλα ετήσια βραβεία κόμικς που δίδονται στην Αμερική κάθε χρόνο, αντίστοιχα των κινηματογραφικών Οσκαρ, έχουν το όνομα του δημιουργού του Σπίριτ. Γιατί τον θαυμάζουμε. Για τις καινοτόμες ιδέες του. Για την τόλμη του να αναγάγει σε μύθο τον δικό του χάρτινο ήρωα. Επειδή είναι ηθικολόγος χωρίς ούτε μια στιγμή να καταντά ηθικολογικός. Κυρίως όμως επειδή διεκδίκησε και κατέκτησε την καταξίωση του σχεδιαστή κόμικς ως δημιουργού ­ και όχι πλέον ως απρόσωπου εργάτη στο πλαίσιο ενός παραγωγικού μηχανισμού. Στην Ελλάδα. Το ελληνικό κοινό γνώρισε τη δουλειά του Αϊσνερ πολύ αργά: κυρίως από τις ασπρόμαυρες δημοσιεύσεις ιστοριών του Σπίριτ στο περιοδικό «Βαβέλ» στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του πάντως παραμένει αδημοσίευτο. Ρόμπερτ Κραμπ (1943-) Στο κινούμενο έδαφος της αμφισβήτησης Τα πρώτα βήματα. Εζησε την έκρηξη του αντεργκράουντ περιπλανώμενος συνεχώς και σχεδιάζοντας ακαταπαύστως ώσπου, το 1967, εξέδωσε το δικό του κόμικς περιοδικό: το «Zap». Το στυλ του, η σάτιρά του και, κυρίως, η ανταπόκρισή του στα αντισυμβατικά και αντιεξουσιαστικά αιτήματα του αντεργκράουντ της εποχής τον έκαναν σύντομα εκφραστή μιας παράλληλης σκηνής των κόμικς που διαλεγόταν με την εναλλακτική κουλτούρα Η επιτυχία. Δύο κυρίως ήταν τα βασικά θέματα του Κραμπ. Το ένα, η γυναικεία σεξουαλικότητα σε σχέση με τα όλο και πιο μαζικοποιούμενα φεμινιστικά κινήματα· εχθρός των κοινωνικών στερεοτύπων, συχνά σάρκασε την υπερβολή στο όνομα της κοινωνικής επανάστασης ­ γι' αυτό άλλωστε σήμα κατατεθέν των κόμικς του ήταν μια εύσωμη, ιδιαίτερα σεξουαλική γυναίκα. Το άλλο, ο φιλοσοφίζων τόνος των ιστοριών του· εκφράζεται κυρίως στον σαρκασμό του ιδανικού γκουρού όσων «την έψαχναν» στις ανατολικές φιλοσοφίες, στο ζεν και στον βουδισμό, στα χαρακτηριστικά του Mr Natural. Η επιτυχία του στυλ του πάντως ξύπνησε το ενδιαφέρον και του κινηματογράφου. Το 1972, ο Ραλφ Μπάγκσι μετέφερε στον κινηματογράφο, σε κινούμενα σχέδια, τις ιστορίες του Φριτς του Πονηρόγατου ενώ, το 1994, ο Τέρι Σβίγκοφ γύρισε ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή και το έργο του καλλιτέχνη. Γιατί τον θαυμάζουμε. Για τη λεπτή ειρωνεία και το σαρκαστικό πνεύμα με το οποίο αντιμετώπισε την έκρηξη του αντεργκράουντ τη δεκαετία του 1960 ­ και μετά. Για το χαρακτηριστικό καρικατουρίστικο στυλ των σχεδίων του, που κατόρθωνε να συγκεράζει το στυλ ορισμένων κλασικών των κόμικς: του Σέγκαρ (Ποπάι), του Βολβερτόν (σπουδαίος γάλλος καρικατουρίστας), του Μπαρκς (Ντόναλντ Ντακ), του Χέριμαν (Krazy Kat). Κυρίως όμως επειδή εξέφρασε με τον πιο ιδιοφυή, κατεδαφιστικό, σαρκαστικό τρόπο την κουλτούρα των κινημάτων της αμφισβήτησης. Στην Ελλάδα. Κραμπ πρωτοδημοσίευσε τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια το πρωτοπόρο κόμικς περιοδικό «Κολούμπρα» και αργότερα η βραχύβια «Πράσινη Γάτα». Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980 το περιοδικό «Μαμούθ» δημοσίευσε ιστορίες του Φριτς του Πονηρόγατου, από τις εκδόσεις του μάλιστα κυκλοφόρησε και ένα άλμπουμ με ιστορίες του συγκεκριμένου ήρωα. Τα περιοδικά «Βαβέλ» και «Παρά Πέντε», αργότερα, τύπωσαν πολλές ακόμη ιστορίες του. Τσαρλς Σουλτς (1922-2000) Ο πατέρας των πιο οικείων τεράτων Τα πρώτα βήματα. Γεννήθηκε στη Μινεάπολη και, έπειτα από σύντομες σπουδές στο σχέδιο, βρέθηκε να εργάζεται στα εικονογραφημένα στριπ για εφημερίδες. Η πρώτη σειρά που ανέλαβε, το 1950, είχε τίτλο «Li'l Folks», ωστόσο την ίδια κιόλας χρονιά άρχισε να σχεδιάζει τα «Peanuts», τις ιστορίες δηλαδή του σκύλου Σνούπι και της παρέας του, που σχεδόν αμέσως τον έκαναν διάσημο. Η επιτυχία. Ο Σνούπι πρωτοδημοσιεύθηκε στις αμερικανικές εφημερίδες στις 2 Οκτωβρίου 1950. Εκτοτε και ως σήμερα τα Peanuts έχουν δημοσιευθεί σε περίπου 2.600 εφημερίδες και υπολογίζεται ότι έχουν διαβαστεί από 355 εκατομμύρια αναγνώστες σε 75 χώρες. Το κόμικς ολοκλήρωσε τον κύκλο του στις 13 Φεβρουαρίου 2000, οπότε και δημοσιεύθηκε η τελευταία ολοσέλιδη ιστορία του. Ο καλλιτέχνης, που έπασχε από σοβαρή ασθένεια, είχε προαναγγείλει την απόσυρσή του περίπου δύο μήνες νωρίτερα, από σύμπτωση όμως πέθανε μία ημέρα προτού δημοσιευθεί η τελευταία περιπέτειά του την οποία είχε παραδώσει αρκετά νωρίτερα. Στην τελευταία εκείνη ιστορία η βινιέτα απεικόνιζε τον Τσάρλι Μπράουν στην κορυφή του σκυλόσπιτου να γράφει στην εμβληματική γραφομηχανή του. «Ηταν μια σκοτεινή και αγριεμένη νύχτα... Ο Τσάρλι Μπράουν, ο Σνούπι, ο Λάινους, η Λούσι... Πώς μπορώ να τους ξεχάσω». Γιατί τον θαυμάζουμε. Διότι με όχημα την παιδική τρυφερότητα ο Σουλτζ έφερνε κάθε ημέρα τους ενήλικους αναγνώστες του αντιμέτωπους με ένα διανοητικό παιχνίδι. «Αυτά τα παιδιά μάς ενδιαφέρουν επειδή είναι τέρατα. Είναι οι τρομακτικές, εφιαλτικές προβολές όλων των νευρώσεων του σύγχρονου πολίτη της βιομηχανικής εποχής» γράφει για τους επινοημένους ήρωες του Σουλτς ο Ουμπέρτο Εκο. Ως προϊόν μαζικής κουλτούρας ο Σουλτζ υπήρξε περισσότερο πολιτικός από συναδέλφους του οι οποίοι επιδίωξαν να είναι αποκλειστικά πολιτικοί. Η στρατηγική του δημιουργού να μην προσαρμοσθεί στο πνεύμα της εποχής έδωσε στη σειρά την απαραίτητη διαχρονικότητα ­ και για άλλη μια φορά απέδειξε ότι η μαζική κουλτούρα δεν είναι ένας ενιαίος πολτός που συμφιλιώνει με τη φτήνια των πραγμάτων. Στην Ελλάδα. Η πρώτη δημοσίευση των Peanuts στην Ελλάδα έγινε από το περιοδικό «Ταχυδρόμος», τη δεκαετία του 1970. Εκτοτε, έχει δημοσιευθεί σε αρκετά ακόμη έντυπα . Χαλ Φόστερ (1892-1982) Ο μεγάλος επικός Τα πρώτα βήματα. Γεννήθηκε στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας, στον Καναδά. Εκανε πολλές χειρωνακτικές εργασίες ώσπου, το 1921, βρέθηκε, με μια μοτοσικλέτα, στο Σικάγο για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά τις σπουδές του άρχισε να εργάζεται ως εικονογράφος διαφημιστικών καταχωρήσεων ως το 1929, οπότε και του ανατέθηκε να αναλάβει τον σχεδιασμό των περιπετειών του Ταρζάν σε μορφή κόμικς στριπ. Δέχθηκε, σχεδίασε μάλιστα και το πρώτο επεισόδιο (από τον Ιανουάριο ως τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς) αλλά κατόπιν προτίμησε να επιστρέψει ξανά στη διαφήμιση. Η ολική επαναφορά έγινε δύο χρόνια μετά, οπότε και ανέλαβε ξανά την εικονογράφηση του Ταρζάν, μόνο όμως την ολοσέλιδη τετράχρωμη κυριακάτικη βινιέτα της περιπέτειας. Ωσπου, το 1937, να του ανατεθεί η εμψύχωση στο χαρτί ενός άλλου ήρωα: του Πρίγκιπα Βάλιαντ, ενός ιππότη οι περιπέτειες του οποίου συμπλήρωναν τους περιπετειώδεις μύθους της σάγκα του Βασιλιά Αρθούρου. Η επιτυχία. Ο Πρίγκιπας Βάλιαντ συνδύαζε την καθαρόαιμη περιπέτεια με την άρτια εικονογράφηση. Ο Φόστερ, εξαιρετικός γνώστης της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος, με αδρό σκίτσο, χωρίς τη χρήση «μπαλονιών» αλλά πάντα με επεξηγηματικό πλάγιο λόγο να συνοδεύει τις εικόνες του υπό τη μορφή μικρών κειμένων και με την εντελώς ξεχωριστή χρήση των τεσσάρων χρωμάτων της λιθογραφίας, φιλοτέχνησε πραγματικά εικαστικά αριστουργήματα ­ που διαβάζονταν. Τελειομανής, λέγεται ότι κάθε σελίδα των ιστοριών του του έπαιρνε περί τις 50 ώρες δουλειά την εβδομάδα! Η επιμονή του πάντως επιβραβεύθηκε. Οι ιστορίες του Πρίγκιπα Βάλιαντ θεωρήθηκαν κλασικές ­ και ανατυπώνονται ακόμη. Γιατί τον θαυμάζουμε. Επειδή είναι από τους βιρτουόζους της καθαρής γραμμής και του χρώματος αλλά και από τους καλύτερους κολορίστες στην ιστορία των κόμικς. Και επιπλέον, διότι με τη σκληρή εργασία του ανέδειξε το απόλυτο πάθος του για την αναπαράσταση αδιευκρίνιστων ιστορικά περιόδων και των αυθεντικών λεπτομερειών τους. Μαζί με τον Αλεξ Ρέιμοντ και τον Μπερν Χόγκαρθ θεωρούνται οι μεγάλοι επικοί στη σύντομη ιστορία των εικονογραφημένων αφηγήσεων. Στην Ελλάδα. Στο περιοδικό «Ταρζάν» (Δραγούνης), που κυκλοφορούσε στη χώρα μας τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, έχουν τυπωθεί ελάχιστες από τις κλασικές ιστορίες του, χωρίς την υπογραφή του. Πριν από δύο χρόνια όμως κυκλοφόρησαν μερικά άλμπουμ των ιστοριών του Πρίγκιπα Βάλιαντ από τις εκδόσεις Modern Times, με εξαιρετική φροντίδα και στην τυπογραφική εμφάνιση και στην απόδοση των κειμένων. Δυστυχώς, η μικρή ανταπόκριση της ελληνικής αγοράς δεν επέτρεψε στην έκδοση να ολοκληρωθεί. Τζακ Κίρμπι (1917-1994) Ο βασιλιάς Τα πρώτα βήματα. Αρχισε την πολυκύμαντη διαδρομή του στον χώρο των εικονογραφημένων το 1935 ως εικονογράφος για το στούντιο κινούμενων σχεδίων του Μαξ Φλάισερ. Εργάστηκε μάλιστα σε σειρές που σήμερα θεωρούνται θεμελιώδεις στην ιστορία του animation: τον Ποπάι και την Μπέτι Μπουπ. Δύο χρόνια μετά όμως τον γοήτευσε η δουλειά στα κόμικς στριπ για εφημερίδες και μεταπήδησε στα κόμικς. Εργάστηκε για αρκετές σειρές και, το 1941, φιλοτέχνησε και τύπωσε το πρώτο τεύχος του Κάπτεν Μάρβελ, ενώ λίγο αργότερα, τον ίδιο χρόνο, από το πενάκι του, κατευθείαν στην αγορά, προέκυψε ο εμβληματικός ήρωας του αμερικανικού πατριωτισμού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: ο Κάπτεν Αμέρικα. Αλλά αυτά ήταν μόνο η αρχή. Η επιτυχία. Ο Κίρμπι δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες του. Με τον συνεργάτη του, σεναριογράφο Τζόε Σάιμον, προσπάθησαν να κάνουν νέα κόμικς, επιχειρώντας παράλληλα να ιδρύσουν και έναν εκδοτικό οίκο που να ειδικεύεται στα κόμικς (τους). Απέτυχαν. Αλλά ο Κίρμπι προσπάθησε ξανά. Το 1959, με συνεργάτη πλέον τον Σταν Λι, που γράφει τα σενάρια των ιστοριών του, ίδρυσαν μια νέα εταιρεία έκδοσης εικονογραφημένων, τη Marvel Comics, η οποία επέπρωτο να καθορίσει τις εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα της έκφρασης τα επόμενα 40 χρόνια. Το 1961 εκδόθηκε το περιοδικό «Τέσσερις Φανταστικοί», που θεωρείται η κορυφαία στιγμή της αφηγηματικής ιδιοφυΐας του Κίρμπι και το οποίο, στην ουσία, είναι η απαρχή του μετέπειτα πληθωρισμού σε κόμικς με υπερήρωες. Το 1962 ο Κίρμπι αρχίζει να σχεδιάζει τον Θορ και το 1964 αναβιώνει τις ιστορίες τού Κάπτεν Αμέρικα. Η νέα εταιρεία βρίσκεται πλέον στην κορυφή της βιομηχανικής παραγωγής κόμικς με υπερήρωες. Η θαλερή περίοδος κράτησε ως το 1970. Τότε ο Κίρμπι διαφώνησε με τον συνεταίρο του Λι και βρέθηκε, ως πιονέρος, να προσπαθεί ξανά να συστήσει μια νέα εταιρεία κόμικς. Δεν τα κατάφερε. Ως το τέλος της ζωής του προσπαθούσε να εισέλθει, ως καλλιτέχνης και επιχειρηματίας, ξανά στην πρώτη γραμμή της τέχνης που λάτρεψε. Ωστόσο πέθανε σχεδόν φτωχός. Τα ηρωικά χρόνια δεν είχε φροντίσει για κάτι που σήμερα μοιάζει στοιχειώδες: την εξασφάλιση αμοιβής από τις συνεχείς ανατυπώσεις των δικών του ιστοριών αλλά και δικαιωμάτων για τίτλους που εκείνος επινόησε. Βλέπετε, είχε βάλει τη βιομηχανία των κόμικς στη νέα εποχή, εκείνος όμως δεν κατάφερε πραγματικά να προσαρμοσθεί σε αυτή. Γιατί τον θαυμάζουμε. Διότι «χωρίς αυτόν» ­ όπως έχει επισημάνει ο αμερικανός ιστορικός της Ενατης Τέχνης ­ «ίσως σήμερα να μην είχαμε κόμικς να γράφουμε γι' αυτά» . Αλλά και επειδή υπήρξε πραγματικά πρωτοπόρος σχεδιαστής. Το σχέδιό του, η καθαρή γραμμή του και το κινηματογραφικό ντεκουπάζ των αφηγήσεών του θεωρούνται εμβληματικά. Εμβληματικές είναι και κάποιες λύσεις που, με τη μορφή γραφιστικών εφέ, ενέταξε στις αφηγήσεις του για να αναπαραστήσει ήχους, εκρήξεις, μεταφορές στον χρόνο κτλ. Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τις δημοφιλέστερες (ακόμη) μυθολογίες των κόμικς ήταν, πριν από όλα, ένας αφιερωμένος οραματιστής στη δουλειά του . Στην Ελλάδα. Οι πρώτες του δουλειές τυπώθηκαν στη χώρα μας ήδη από τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1960 στις εκδόσεις Kabanas - Hellas. Οταν η Μαμούθ ανέλαβε την έκδοση, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, των Marvel, κυκλοφόρησαν σε εξαιρετικά φροντισμένες εκδόσεις οι πρώτες ιστορίες του από τη σειρά των «Τεσσάρων Φανταστικών».

Στις 24/3/2002 το "Βήμα" κυκλοφόρησε περιέχοντας ένα 16σέλιδο έγχρωμο ένθετο αφιέρωμα στα κόμικς. Δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η εφημερίδα έκανε κάτι παρόμοιο και με τον καιρό θα διαθέσω και τα υπόλοιπα πολύ ενδιαφέροντα ένθετα. Στο εξώφυλλο του εν λόγω ένθετου φιγουράρει ο Μαυρογένης: Όλο το ένθετο κατεβαίνει σε μορφή .cbr από εδώ (15 σελίδες)

Η Καμπανάς μετά την απίστευτη για τα ελληνικά δεδομένα επιτυχία του εβδομαδιαίου Spiderman (πόσοι τίτλοι κόμικς στην Ελλάδα έχουν φθάσει κοντά 600 τεύχη; ) πίστεψε ότι η αγορά μπορούσε να στηρίξει κι άλλες εκδόσεις. Έτσι έβγαλε πρώτα το Super Spider - man και μετά το Captain America. Το Captain America δεν πρέπει να πήγε πάνω από 14 τεύχη. Στην πρώτη του έκδοση , πίσω στη δεκαετία του 70 πρέπει να είχε φθάσει περίπου στα 55. Το λάθος (ολέθριο) ήταν ότι στο τεύχος 1 του τίτλου του 91 , ο οποίος μέχρι τότε φιλοξενούνταν στο εβδομαδιαίο Spiderman η Καμπανάς γύρισε τη σειρά καμιά 50ρια και βάλε τεύχη πίσω για να δημοσιεύσει ιστορίες που είχαν ήδη δημοσιευτεί στο εβδομαδιαίο Spiderman. Λογικό ήταν οι αναγνώστες να μη τσιμπήσουν αφού είχαν ήδη διαβάσει τις ιστορίες. Το χρώμα ήταν ένα πρόβλημα με τις εκδόσεις Καμπανά. Το μεγαλύτερο όμως ήταν η μετάφραση που πολλές φορές ήταν για τα θηρία.

To Mini-Series "Unknown Soldier" σε σενάριο Garth Ennis και εικονογράφηση Kilian Plunkett εκδόθηκε από την Vertigo , μια ετικέτα της DC στις ΗΠΑ από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο του 1997. Στην Ελλάδα σε μορφή μίνι άλμπουμ εκδόθηκαν τα 2 πρώτα τεύχη (από όσο ξέρω) σε ένα κοινό άλμπουμ υπό το ορίτζιναλ εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους της σειράς. Η Χρονολογία της Ελληνικής έκδοσης από την Modern Times (σειρά Ενήλικη Μυθοπλασία) είναι Ιούνιος 1998. Η μετάφραση είναι του Θανάση Κορδαλή. Τα υπόλοιπα εξώφυλλα της Αμερικανικής έκδοσης (τεύχη 1,3,4) είναι αυτά: Η υπόθεση του κόμικ έχει ως εξής: Ένας πράκτορας της CIA, ο William Clyde δέχεται μηνύματα στον υπολογιστή του, που τον ωθούν να ερευνήσει τη μυστηριώδη υπόθεση του "Άγνωστου Στρατιώτη" , ενός παραστρατιωτικού ο οποίος φαίνεται να βρίσκεται πίσω από κάθε βρώμα της αμερικανικής πολιτικής τα τελευταία τριάντα χρόνια. Με το που παρουσιάζει τη θεωρία του στην οργάνωση, μια πληρωμένη δολοφόνος , η Screwball καλείται να τον βγάλει από τη μέση. Kατά λάθος η Screwball σκοτώνει τη συνάδελφο του Clyde, πράκτορα Rebecca Wallace. Ο Clyde σε ημίτρελη κατάσταση ακολουθεί τα στοιχεία που έχει για την υπόθεση, μια λίστα με ονόματα ανθρώπων που ήταν αυτόπτες μάρτυρες στη δράση του "Άγνωστου Στρατιώτη". Το ίδιο κάνει και η Screwball με σκοπό να τους αφανίσει. Η ελληνική έκδοση τελειώνει με τον Clyde να συμπλέκεται και να συλλαμβάνει τη Screwball. Τη συνέχεια της σειράς μπορείται να τη διαβάσετε κατεβάζοντας τα δυο εναπομείναντα τεύχη από κάποιο σχετικό hub του DC++, όπως έκανα εγώ ή αξιοποιώντας όποια άλλη ιντερνετική καβάτζα κατέχετε. Ο "Άγνωστος Εκδικητής" και ο Clyde εναντίον της Screwball Ευχαριστούμε γιά το οπισθόφυλλο τον Ion. Aφιερωμα στον Garth Ennis ΕΔΩ Ελληνικη εργογραφια του Garth Ennis ΕΔΩ Ξενες Εκδοσεις :

Κριτήρια είναι ή μπορεί να είναι: 1. Ο ρυθμός και η συνοχή της ταινίας (Spiderman II) 2. Τα ειδικά εφέ (το budget) (Superman Returns) 3. H πιστότητα στο κόμικ (Sin Sity) 4. Ένα νέο ανανενωτικό βλέμμα στο κόμικ (X-Men) 5. Η γενικότερη κόμικ διάσταση της ταινίας (Dick Tracy) 6. O βαθμός δημιουργικής σύζευξης των δυο μορφών τέχνης (The Crow) 7. O αντίκτυπος της ταινίας (The Crow) 8. Η εισπρακτική επιτυχία της ταινίας (Χ3) 9. Η κριτική αποδοχή της ταινίας (The Road To Perdition) 10. Η τόλμη του σκηνοθέτη (Ang Lee - Hulk) 11. Λόγοι προσωπικοί και απροσδιόριστοι (περί ορέξεως κολοκυθόπιτες, εμένα ας πούμε μου άρεσε το Tank Girl) 12. To κύρος και η ποιότητα των συντελεστών (Robert Altman - Robin Williams, Shelley Duval στο Popeye) 13. Ο Βαθμός εμβάθυνσης στους ήρωες ώστε από χάρτινοι χαρακτήρες να δείχνουν αληθινοί άνθρωποι (Superman II, Spiderman) 14. H απόδοση του κακού της ταινίας (Joker στο Batman, Magneto στο X-men) 15. Οι βιοφυσιολογικές αντιδράσεις του κοινού κατά τη θέαση της ταινίας (Χρρρρρρ.......ε, πότε τελείωσε; ) Διαλέγετε και πάιρνετε. Δεν είπα ότι πρέπει να είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένη η γνώμη μας. Εκτός αν θέλετε να φτιάξουμε ένα έγκυρο και αξιόπιστο εργαλείο αξιολόγησης τέτοιων ταινιών (checklist? rubric?) Οψόμεθα!

Κατ' εμέ οι καλύτερες μεταφορές κόμικς στην οθόνη είναι οι κάτωθι: 12.The Crow του Alex Proyas με τον Brandon Lee 11.Dick Tracy του Warren Beatty 10.From Hell (2001) των αφών Hughes 09.The Road To Perdition (2002) του Sam Mendes 08.Batman Returns (1992) του Tim Burton 07.Superman Returns (2006) του Βryan Singer 08.X-Men II- X-Men United (2003) του Bryan Singer 07.Hulk (2003) του Ang Lee 06.Popeye του Robert Altman 05.Batman Begins (2005) 04.Spider-Man I & II(2002 & 2004) του Sam Raimi 03.Barbarella (1968) του Roger Vadim 02.V For Vendetta (2005) του James McTeigue 01.Sin Sity του Robert Rodriguez και οι χειρότερες 10.Catwoman 09.Superman IV - The Quest For Peace 08.Teenage Ninja Mutant Turtles 07.Blueberry 06.Captain America (1991) 05.The Incedible Hulk (1978) με τον Λού Φερίνο. Τηλεταινία με 3 συνέχειες. 04.Garfield 03.The League of the extra-ordinary gentlemen (2003) 02.Lucky Luke (1991) με τον Τέρενς Χιλ 01.Red Sonja με την Briggite Nielsen Επειδή φυσικά δεν έχω δει όλες τις ταινίες ή ενδέχεται να ξεχνάω κάποιες , ορίστε ακόμα μερικές απόψεις: http://www.newcomix.com/pf/plastic%20fanta...ok%20movies.htm http://www.amazon.com/Best-Comic-Book-Movies/lm/1SNRCV6ZBFMB http://movies.msn.com/movies/article.aspx?news=114936 http://comics.ign.com/articles/673/673860p1.html

Για να συνεχίσω από κει που έμεινε το τελευταίο ποστ, η σειρά Captain America And The Falcon ήταν για τα μπάζα σεναριακά και δικαίως διακόπηκε. Η μόνη μεγάλη στιγμή ήταν οτι ο Captain America φυστικώνει την Scarlet Witch. Άξιος. Ο Captain America είναι ένας χαρακτήρας που επηρεάζεται σεναριακά από το πολιτικό κλίμα στην Αμερική. Τον καιρό της Αμισφήτησης στο Βιετνάμ αποκηρύσσει την αμερικανική πολιτική, παραδίδει την στολή του στον πρόεδρο και γίνεται Nomad. Εκείνο το storyline με την Secret Empire είναι μέχρι σήμερα από τα καλύτερα της σειράς. Σήμερα και πολύ περισσότερο πριν μερικά χρόνια με το κύμα τρομοϋστερίας που επικρατούσε ήταν λογικό ο C.A. να στρατευτεί στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας. Πολλά από τα έσοδα των blockbusters προέρχονται από τον υπόλοιπο κόσμο πλην ΗΠΑ και με τόσο διαδεδομένο τον αντιαμερικανισμό παγκοσμίως δεν βλέπω να γίνεται ταινία στο εγγύς μέλλον. Αν γίνει όμως βλέπω τον Cap να εμφανίζεται σε στιλ υπέρμαχου των αληθινών αμερικανικών ιδανικών ενάντια στην διεφθαρμένη αμερικανική ηγεσία ή τις διεφθαρμένες μυστικές υπηρεσίες και μπλα μπλα μπλα. Γνωστό μοτίβο του Χόλιγουντ. Το θέμα της προσαρμογής στον σύγχρονο κόσμο ενός ανθρωπου του Β.Π. Πολέμου είναι επίσης αξιοποιήσιμο σαν δευτερεύουσα πλοκή. Την ταινία του 1991 με τον Mat Sallinger (γιο του J. D. Sallinger , θρυλικού περιθωριακού συγγραφέα της Αμερικής και δημιουργού του κλασικού Τhe Catcher In The Rye- Ελληνιστί "Φύλακας στη Σίκαλη") στο ρόλο του C.A. (για τα μπάζα) την έχω κατεβάσει σε .avi. Όταν κάποτε μπω στον tracker θα τη διαθέσω για όποιον την θέλει. Είναι σε σκηνοθεσία Albert Pyun ο οποιός στη δεκαετία του 80 ήταν βασιλιάς των B- Movies (The Sword and The Sorcerer, Cyborg, Nemesis κλπ). Η ταινία Τhe Punisher με τον Dolf Ludgren στο ρόλο είναι του 1989. Είναι ίσως η καλύτερη ταινία του Dolf Ludgren και η μόνη που εμφανίζεται μελαχρινός. Η ταινία είχε καλό καστ (ο βραβευμένος με όσκαρ Λούις Γκόσετ και ο "τέταρτος άνθρωπος" Τζερόμ Κράμπε ανάμεσα τους ) και σχετικά βλεπότανε. Μη ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή δεν γυριζότανε και πολλές ταινίες κόμικς. Τα στάνταρντς ήταν ακόμα χαμηλά.

Η αλήθεια είναι ότι η σειρά τα φτύνει στο δεύτερο κύκλο. Από τα μαλλιά την τραβάνε Κι ο ηθοποιός που παίζει τον Μάικ Σκόφιλντ από το πρώτο επεισόδιο μέχρι το 2.16 έχει βάλει 10 κιλά. Που διάολο τα έβαλε , όλο στο τρέξιμο ; Αυτό που έκανε εντύπωση αρχικά είναι η απίστευτη ευκολία με την οποία σκοτώνουν τους χαρακτήρες. Τουλάχιστον 12 χαρακτήρες με κάποια μικρή ή σημαντική συμμετοχή στην πλοκή έχουν πεθάνει μέχρι το επεισόδιο 2.16. Μπροστά στο 24 το Prisοn Break είναι Κλασικά Εικονογραφημένα.......

Σκάναρα το αφιέρωμα που είχε κάνει το περιοδικό Multimedia-ROM στα Comics , στο τεύχος 18 του 2000. Είναι ίσως το πληρέστερο αφιέρωμα στα κόμικς που φιλοξένησε ποτέ περιοδικό στην Ελλάδα. Η επιμέλεια είναι του Λευτέρη Ταρλαντέζου, συγγραφέα της Ιστορίας των Κόμικς των εκδόσεων Αιγόκερως. Περιλαμβάνει και ένα αναλυτικό χρονολόγιο της ιστορίας των comics από το 1895 έως το 2000. Το τεύχος έχει κι άλλο υλικό (έλληνες δημιουργοί κόμικς - ιστορία των καρτούνς) . Επιφυλάσσομαι για δεύτερο μέρος. Όλο το αφιέρωμα (18 σελίδες σε .cbr) κατεβαίνει από εδώ

Αυτή είναι μια συζήτηση πολύ βαριά! Κατά τη γνώμη μου η σύγκριση είναι άτοπη. Το "Δυναμικό Αγόρι" , όπως ήταν ο πλήρης τίτλος της σειράς απείχε παρασάγγας σε επίπεδο ιστοριών από το Μπλεκ. Το Μπλεκ ήταν παιδικό , το αγόρι εφηβικό. Και μόνο ότι δημοσίευσε τη σειρά θρύλο Roy of the Rovers αρκεί . Αν προσθέσουμε το Δικαστή Ντρεντ, που πρωτοπαρουσίασε στην Ελλάδα, η σεμνή τελετή σύγκρισης παίρνει τέλος. Άλλες τρομερές σειρές ήταν το Αερομπόλ , αριστουργηματική σειρά Ε.Φ. . Το Speedball, το οποίο ήταν κάτι σαν το αγώνισμα της ταινίας Rollerball. Τρομερό. Εκείνη η σειρά με τον Λευκό Καρχαρία; Δε θυμάμαι πως τη λέγανε. Ανατρίχιαζες που τη διάβαζες. Από τα κωμικά , απίστευτα ήταν: -Οι εκκατομυριούχοι, Εγώ και η σκιά μου , Το Κακό μάτι. Πολλά από αυτά δημοσιεύτηκαν αργότερα στη Βαβούρα. -Η χειρότερη σειρά ήταν ο "Λοχαγός Μαρκ" που απεθυνότανε στο κοινό του Μπλεκ προφανώς. Το αντίστοιχο του "Αγόρι" στο χώρο των κοριστίτσικων κόμικς ήταν η Μανίνα με πολλές dark και goth ιστορίες. Το Μπλεκ γρήγορα εξώκοιλε σε περιοδικό ποικίλης ύλης με κόμικς μάλλον. Το αντίστοιχο για κορίτσια ήταν η Κατερίνα. Αυτά ήταν όλα εβδομαδιαία περιοδικά. Το Μπλεκ έβγαινε κάθε Τετάρτη και το Αγόρι κάθε Παρασκευή μαζί με τον Τιραμόλα και τον Μικρό Καουμπόι. Μάζευα λεφτά όλη τη βδομάδα για να τα πάρω. Στο χώρο των μηνιαίων το Αντίστοιχο του Αγοριού ήταν μάλλον το Τρουένο. Για τη Μανίνα ήταν ο "Κόσμος της Πάτι". Για την Κατερίνα ή... Σούπερ Κατερίνα. Δυο στιγμές που θυμάμαι τώρα από το Αγόρι είναι όταν η Μέλτσετερ του Ρόι Ρέις επαιξε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών με την ελληνική ομάδα "Αχιλλέας" (χάσαμε 2-0 φευ!) και ενα διάλογο από την τρομερή περιπέτεια του Ντρεντ και της Άντερσον με τους τέσσερις δικαστές-ιππότες της Αποκάλυψης. Δικαστής Φόβος(ή Τρόμος) (προς τον Ντρεντ, ανοίγωντας τη μάσκα του): - Κοίτα το πρόσωπο του Φόβου! Ντρεντ (χώνοντας τη γροθιά του μέσα στη μάσκα) : - Και συ κοίτα τη γροθιά του Ντρεντ!!! ΥΓ. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρήκα αυτό το φόρουμ. Δεν κρατιέμαι να πάω στο χωριό να ανοίξω τις κούτες, να ξετυλίξω τα σελοφάν και να αρχίσω να σκανάρω. Με τι να ξεκινήσω; Μίστερ Νο; Δικαίο; Αχ αν δεν μου είχε πετάξει κι η μάνα μου (κάποτε) καμιά δεκαριά κούτες........... http://en.wikipedia.org/wiki/Roy_of_the_Rovers www.royoftherovers.com