Bonadrug

εμμ... αν έχετε καμία πρόταση/ άποψη για το που έπρεπε να είναι, να την ακούσουμε γιατί πολύ το εσκέφθηκα και άκρη δεν έβγαλα. Να το έβαζα στον τράκερ, δεν είναι όλο το τεύχος , στις ανακοινώσεις , στις εξωτερικές πηγές; Είναι λίγο μπέρδεμα η φάση Έχω κάτι αυτοτελείς έγχρωμους 10σέλιδους Torpedo μούρλια. Καλομελέτα κι έρχονται

Αποτελεί ίσως την πιο επιτυχημένη εμπορικά και καλλιτεχνικά τρέχουσα σειρά της Marvel. Ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2004 και σε 36 μήνες έχει δώσει μόλις 22 τεύχη σημάδι της προσοχής που αποδίδουν στη δουλειά τους οι Whedon και Cassaday , οι οποίοι ξεκίνησαν τον τίτλο και τον κρατάνε ακόμα (ή σημάδι ότι είναι...χαλαροί). Στο αρχικό συμβόλαιο των 12 τευχών δόθηκε παράταση άλλων 12 και βλέπουμε. Η Anubis με τη σειρά αυτή και επιχειρώντας να επιμεριστεί λίγο από το hype της προβολής του X3- The Last Stand δοκίμασε κάτι καινούργιο. Εξέδωσε με τη μια τρία διπλά τεύχη των 3,5€ στις 24 Μαΐου 2006 (τα δυο πρώτα) και στις 26 Μαΐου το τρίτο! Ακολουθεί μια πάυση 5 μηνών και στις 15, 20 και 24 Νοεμβρίου 2006, βγαίνουν άλλα τρια διπλά τεύχη, το 4, το 5 και το 6 (να υποθέσω σε συνδυασμό με την έκδοση του X3 σε DVD;). Τιμή πάντα 3,5€. Ακολουθεί νέα παύση 5 μηνών και τον Μάιο του 2007 κυκλοφορεί το 7ο τεύχος (διπλό πάντα) με 3,90€. Από τη στιγμή που το 8ο βγήκε τώρα, Ιούνιο 2007, φαίνεται πως ομαλοποιείται η κυκολοφορία του , ένα το μήνα. Τελικά η έκδοση σταμάτησε στα 12 τεύχη (στο 24ο αμερικάνικο) δηλαδή με αποτέλεσμα να μη δούμε ποτέ την κατάληξη / ολοκλήρωση της σειράς η οποία έγινε στο Giant sized Astonishing X-Men ! Κρίμα. Η ποιότητα της έκδοσης είναι φυσικά εκπληκτική, παρασάγγας καλύτερη και από την αμερικάνικη. Το Φλεβάρη ξεκίνησαν και οι ξεστόκ τόμοι που περιείχαν 2 τεύχη: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους kolotoubas, GreekComicFan & Hudson και για τα εξώφυλλα των τόμων τους kolotoubas & dion_mout. Ομαδοποίηση X-Men

Εκδόθηκε από την Anubis τον Ιούνιο του 2005, ταυτόχρονα με την αμερικάνικη έκδοση της DC, για να συνοδέψει την κινηματογραφική προβολή της ταινίας του Chistopher Nolan με τον Christian Bale. Σενάριο Scott Beatty, σχέδιο Killian Plunkett, χρώματα Jose Villarubia, μετάφραση Ι. Μοσχονά. 72 έγχρωμες σελίδες 17 Χ 26, καμία διαφήμιση. 3,90€. One-Shot εξ ορισμού. Ομαδοποίηση Batman

Οπότε το 5 περιέχει όπως αναμέναμε Conan the barbarian v1 #08 (The keepers of the crypt) και Kull The Conqueror c1 #08 (Wolfshead) , ο τίτλος δεν ταιριάζει αλλά είναι το μοναδικό της σειράς γραμμένο από τον Len Wein, οπότε καλά που ανέφερες τους δημιουργούς crc.

H δεύτερη ιστορία από τη Βαβέλ ανήκει στον Paul Guillon (Comiclopedia). Ονομάζεται "Αυτό το Παιδί θα Φθάσει Ψηλά" (Cet enfant ira loin), είναι 12σέλιδη, ασπρόμαυρη και έρχεται από το 1981. Πρωτοδημοσιεύτηκε στη Γαλλία στο Metal Hurlant , στο τεύχος 67bis (01/09/1981), δηλαδή σε αυτό: . Μια ιδέα για την ιστορία (σε χαμηλή ανάλυση): Όλη η ιστορία από εδώ

Πριν από καμιά 15ρια χρόνια αντιμετώπισα τεράστιο πρόβλημα χώρου με τα κόμικς και τα κάθε λογής περιοδικά να ξεχειλίζουν από παντού. Ανάμεσα σε αυτά που πλήρωσαν τη νύφη ήταν καμιά 100στη Βαβέλ και Πάρα Πέντε, κυρίως γιατί κάθε 10 σελίδες που μου άρεσαν είχαν άλλες τόσες και παραπάνω με κάθε λογής μα...κία (κατά τη γνώμη μου). Ή απλά γιατί δεν ήταν απλά κόμικς αλλά "κόμικς και όχι μόνο". Εξάλλου τις πραγματικά καλές σειρές τις είχαν βγάλει και σε άλμπουμ και έτσι τις ξαναείχα. Έλα όμως που ορισμένες από τις αυτοτελείς ιστορίες που περιείχαν ήταν πραγματικά διαμαντάκια. Τι να κάνω λοιπόν, έφτιαξα δυο μεγάλα κλασέρ με τίτλους "Ιστορίες από τη Βαβέλ" και "Ιστορίες από το Πάρα Πέντε" και άρχισα το σκίσιιμο. Η πρώτη από αυτές που μπορείτε να δείτε είναι μια ισοτρία των Bernet - Abuli με τίτλο "Ο Καλύτερος Φίλος του Ανθρώπου" ( Le meilleur ami de l’homme) . Δυστυχώς δεν κράτησα τον αριθμό του τεύχους της Βαβέλ που δημοσιεύτηκε (βεβαιώνω όμως ότι έχει παρέλθει 15ετία) . Η ιστορία αυτή εκδόθηκε στη Γαλλία στο περιοδικό USA HS 4 στις 01/10/1990. Δηλαδή σε αυτό το τεύχος. Για τον Bernet , από τον οποίο θα δείτε πολύ πράμα, βλέπετε ενδεικτικά εδώ (Cocmiclopedia). Μια ιδέα για την ιστορία (ασπρόμαυρη, 6 σελίδες): Η οποία κατεβαίνει από εδώ

ΖΑΝ ΤΑΜΠΑΡΙ «Μέσα μας κοιμάται ένας Ιζνογκούντ» ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ «Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας (κακός βεζύρης) Ιζνογκούντ που κοιμάται», λέει ο «πατέρας» του διάσημου κόμικ, Ζαν Ταμπαρί (εδώ, σκίτσο «αυτοπροσωπογραφία» του) Παραγωγικότατος και ακούραστος στα 72 του χρόνια ο Γάλλος Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ένας απ' τους κορυφαίους Ευρωπαίους χιουμορίστες, συνεχίζει να δημιουργεί σκίτσα και σενάρια, ενώ απ' το γραφείο του στην Τουλούζη ετοιμάζει τις νέες περιπέτειες του Ιζνογκούντ, του σατανικού βεζίρη που, ως η πιο αντιπροσωπευτική έκφραση όλων των αποχρώσεων της ανθρώπινης ανοησίας και της δίψας για δύναμη, τον έστειλε στην κορυφή. Όλα ξεκίνησαν το 1962, όταν ο Ταμπαρί, περισσότερο σκιτσογράφος ως τότε (και λιγότερο συγγραφέας) γνώρισε τον μεγάλο σεναριογράφο Γκοσινί. Ακολούθησε η δημιουργία του Ιζνογκούντ, του φιλόδοξου βεζίρη που επιθυμούσε όσο τίποτα στον κόσμο να... γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Ο «Ίζνο» γνώρισε τεράστια επιτυχία σε όλο τον κόσμο και ο Ζαν Ταμπαρί συνέχισε να γράφει τις περιπέτειές του και μετά τον θάνατο του πρώτου του πατέρα, Γκοσινί, το 1977. Πώς προέκυψε όμως η ιδέα του Ιζνογκούντ; Ήταν έμπνευση του Γκοσινί ή μαζί το σκεφτήκατε; «Το όνομα Ιζνογκούντ και η φράση "θέλω να είμαι χαλίφης στη θέση του χαλίφη" είναι του Γκοσινί. Τα γραφικά των ηρώων και το περιβάλλον είναι δικά μου», λέει στα «ΝΕΑ» ο διάσημος κομίστας. Με τον Γκοσινί συνεργάστηκαν 15 ολόκληρα χρόνια. Πώς ήταν ως άνθρωπος; «Ήταν ένας συγγραφέας πολύ επαγγελματίας, πολύ κωμικός στην ιδιωτική του ζωή. Δεν συναντήσαμε ποτέ πρόβλημα στη συνεργασία μας. Η συνεννόηση στην πραγματοποίηση του Ιζνογκούντ ήταν τέλεια. Αγαπούσα τα σενάριά του και του άρεσαν τα σχέδιά μου», απαντά με ενθουσιασμό ο Ταμπαρί που παραδέχεται ότι ο Γκοσινί επηρέασε τη δουλειά του. «Πάντα δέχεσαι επιρροές όταν δουλεύεις μαζί με κάποιον άλλο. Αλλά πριν να τον γνωρίσω, ήμουν ήδη σεναριογράφος πολλών σειρών. Των "Totoche", "Corinne et Jeannot", "Valentin", "Richard et Charlie", "Grabadu"». Όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις. Και μπορεί ο σατανικός βεζίρης «Ίζνο» να βγάζει προς τα έξω τα... κατώτερα συναισθήματα με τα πονηρά τεχνάσματά του στην προσπάθειά του να κλέψει την εξουσία του χαλίφη, αλλά για τον Ζαν Ταμπαρί, τον μπαμπά του εδώ και 25 χρόνια, είναι ακόμα το... χαϊδεμένο παιδί. Πώς αλλιώς θα του αναγνώριζε και καλές πλευρές; «Βεβαίως και υπάρχουν θετικά στοιχεία στον "Ίζνο". Ο Ιζνογκούντ είναι φιλόδοξος. Το να είσαι φιλόδοξος είναι θετικό, είναι αρετή. Κατακριτέα δεν είναι η φιλοδοξία του, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιεί για να φτάσει εκεί όπου θέλει». Δεν είναι μόνο ο Ιζνογκούντ, αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι που ζητούν την εξουσία. Είναι η δίψα για εξουσία το χειρότερο ανθρώπινο ελάττωμα; «Στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι δίνουν υποσχέσεις προκειμένου ν' αποκτήσουν την εξουσία! Και το χειρότερο ελάττωμα είναι να μην κρατάς τις υποσχέσεις σου. Οι άνθρωποι αυτοί πολύ συχνά κάνουν ακριβώς το αντίθετο απ' όσα έχουν υποσχεθεί», τονίζει. Γιατί τοποθέτησε τον «Ίζνο» σε μια κοινωνία της Ανατολής κι όχι κάπου αλλού μέσα στον κόσμο; «Γιατί πολύ απλά το 1962, ημερομηνία που δημιουργήσαμε τον Ιζνογκούντ, δεν υπήρχε κόμικ στις... "Χίλιες και μία νύχτες"». Άλλωστε ο δημιουργός πιστεύει ότι ο «Ίζνο» θα μπορούσε να σταθεί άνετα σε οποιαδήποτε κοινωνία, ακόμα και σε δυτική: «Θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε τις περιπέτειες του Ιζνογκούντ σε οποιαδήποτε χώρα και σε οποιαδήποτε εποχή. Έχει πολλές αναφορές στον σύγχρονο κόσμο και στον σύγχρονο άνθρωπο». Υπάρχουν Ιζνογκούντ σε προσωπικότητες της ιστορίας και της σύγχρονης πολιτικής; Ποιοι «Ίζνο» τού έρχονται στο μυαλό; «Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, ιδιαίτερα στον κόσμο της πολιτικής, γιατί είναι ιδιαίτερα σ' αυτό τον χώρο που η δίψα της εξουσίας είναι πιο εμφανής. Μα όπως λέω πολύ συχνά, "μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας Ιζνογκούντ που κοιμάται"...» «Χαλίφης στη θέση του χαλίφη δεν γίνεται» Ο κακός βεζίρης Ιζνογκούντ, το πιο διάσημο «παιδί» του Ζαν Ταμπαρί Θα κουραστεί άραγε ποτέ ο σατανικός βεζίρης να κυνηγά την εξουσία; Θα καταφέρει τελικά να πετύχει τον στόχο του και να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη; Και το τέλος του Ιζνογκούντ; Θα είναι «χάπι εντ» ή όχι; «Δεν ξέρω. Ετοιμάζω ένα καινούργιο άλμπουμ που θα το ονομάσω "Το λάθος του προγόνου" και που θα βγει το 2003. Έτσι κι αλλιώς, όμως, ένα τέλος δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Τίποτα δεν θα έπρεπε να τελειώνει ποτέ. Τον Ιζνογκούντ το πάθος για τη φιλοδοξία τον κάνει να ζει! Αν γινόταν χαλίφης, η ζωή του θα ήταν μονότονη. Συγκρίνετε τη ζωή τού χαλίφη σε σχέση με τη ζωή του Ιζνογκούντ...» Τελικά το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος για να πει κανείς τα πιο σημαντικά πράγματα; «Όπως και να 'χει, είναι ο λιγότερο θλιβερός τρόπος! Έτσι δεν είναι;» Εκτός απ' τα δικά του «παιδιά», αγαπά άλλα κόμικ; «Δεν θ' απαντήσω μ' έναν ήρωα, αλλά μ' έναν συγγραφέα. Ο πιο φοβερός απ' όλους είναι ο Αντρέ Φρανκέν (Andre Franquin), ο συγγραφέας του Γκαστόν Λαγκάφ (Gaston Lagaffe). Είναι ένας δημιουργός που ξέρει να φτιάχνει καρικατούρες. Ό,τι ζωγραφίζει είναι πιο αληθινό απ' το ίδιο το αντικείμενο! Είναι αυτός που έδωσε τη διάθεση στη γενιά μου να κάνει κόμικ. Και επιπλέον ήταν εξαιρετικά καλός, δεν μας χαλάει!» Αρχή με μία συμμορία Ο Ζαν Ταμπαρί γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1930 στη Στοκχόλμη. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά επαγγελματικά στο περιοδικό «Villaint» το 1956 με τη σειρά Richard et Charlie. Φτιάχνει 10 επεισόδια μέχρι το 1963, οπότε και την εγκαταλείπει. Το 1959 ξεκινά στο ίδιο περιοδικό τη σειρά Totoche, με ήρωες μια «συμμορία» αλητόπαιδων που ανάμεσα στα παιχνίδια τους λύνουν και αστυνομικά προβλήματα. Παράλληλα δουλεύει και τις μικρές ιστορίες ενός άλλου ζευγαριού ηρώων με τα ονόματα Grabaru et Gabaliouchtou. Το 1962 γνωρίζεται με τον Γκοσινί και μαζί αρχίζουν να δημοσιεύουν στο περιοδικό «Record» τις περιπέτειες του χαλίφη Χαρούν Ελ Πουσάχ. Γρήγορα όμως την παράσταση κλέβει ο σατανικός βεζίρης Ιζνογκούντ που επιθυμεί διακαώς να σφετεριστεί τον θρόνο και να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» και η επιτυχία είναι τεράστια. Μετά τον θάνατο του μεγάλου σεναριογράφου, το 1977, ο Ταμπαρί συνεχίζει μόνος του τη σειρά, ενώ φτιάχνει δικό του εκδοτικό οίκο, όπου εκδίδει περιοδικά και άλμπουμ με παλιές και νέες δουλειές του.

Κι έπειτα ο Μαρξ έπλασε τα Στρουμφ! Θα φανταζόσασταν ποτέ τον Μπαμπαστρούμφ ως Καρλ Μαρξ και το Στρουμφοχωριό ως πρότυπο κομμουνιστικής κολεκτίβας; ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΣΑΚΟΣ Νομίζετε ότι παρακολουθείτε σκηνή από τα «Στρουμφάκια»; Λάθος! είναι ο... Κάρολος Μαρξ, που έρχεται σε ιδεολογική αντιπαράθεση - κάπως ετεροχρονισμένα, είναι η αλήθεια - με τον Λέοντα Τρότσκι! Ο πόλεμος είναι σκληρός και έχει ξεκινήσει στο Διαδίκτυο χρόνια πριν. Πλήθος ιστοσελίδων μάς καλούν να ξεχάσουμε την εικόνα που έχουμε για τα μικρά γαλάζια ανθρωπάκια, με τα χαριτωμένα παιδικά τραγούδια και τις φράσεις του τύπου «θα σε στρουμφίσω, ώσπου να πεις στρουμφ». Ποιο Βέλγιο, ποιος Πεγιό... «Το καρτούν στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε από την ρωσική κυβέρνηση, για να εμφυσήσει κομμουνιστικά ιδανικά και να δηλητηριάσει τα νεώτερα μέλη των δυτικών κοινωνιών», διαβάζουμε σε μία από τις πιο «φανατισμένες» ιστοσελίδες, με τον τίτλο «Ο Μπαμπαστρούμφ είναι κομμουνιστής». Στην ίδια σελίδα, μαθαίνουμε ότι η λέξη Smurf (το «διεθνές» όνομα των Στρουμφ) στην πραγματικότητα είναι τα αρχικά της φράσης Socialist Men Under Red Father (Σοσιαλιστές Υπό τον Κόκκινο Πατέρα)! Δεν λείπουν, όμως, και πιο... ψύχραιμες αντιμετωπίσεις του θέματος. Ιστοσελίδες που αναλύουν με ολόκληρα κατεβατά κειμένων τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις των Στρουμφ, αναγνωρίζουν στον Βέλγο δημιουργό τους, Πεγιό, ότι κατάφερε, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς του παραμυθιού, να συστήσει τα παιδιά σε μείζονα πολιτικά ζητήματα, σε μια περίοδο που ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο «φόρτε» του (το πρώτο άλμπουμ των Στρουμφ έκανε την εμφάνισή του το 1958). Το Στρουμφοχωριό, λοιπόν, είναι το ιδανικό μοντέλο μιας σοσιαλιστικής κοινότητας. Είναι αύταρκες, και η γη δεν ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά, αλλά σε ολόκληρη την κολεκτίβα των Στρουμφ - αν μπορεί καν να χρησιμοποιηθεί η λέξη «ανήκει». Βέβαια, πρόκειται για μια ουτοπική κοινότητα, καθώς δεν θα δείτε ποτέ στρατό ή αστυνομία στο Στρουμφοχωριό. Ο ηγέτης των Στρουμφ, ίσος μεταξύ ίσων αλλά με αυξημένες αρμοδιότητες λόγω της ηλικίας και της σοφίας του, είναι μία χαριτωμένη εκδοχή του Καρόλου Μαρξ. Ο Μπαμπαστρούμφ, με το λευκό του μούσι και την - μοναδική - κόκκινη στολή, είναι ο «πατερούλης» του Στρουμφοχωριού, και ο λόγος του είναι - τουλάχιστον - Ευαγγέλιο. Δεν λείπει όμως και ο... Τρότσκι της κοινότητας. Ο Σπιρτούλης είναι ο μοναδικός στο χωριό που πλησιάζει σε σοφία τον Μπαμπαστρούμφ. Όπως ο διοπτροφόρος Τρότσκι εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση, έτσι και ο Σπιρτούλης, που επίσης φοράει γυαλιά, συχνά έρχεται σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους υπερασπιζόμενος τις ιδέες του, και εξοστρακίζεται από την κολεκτίβα (με τη χαρακτηριστική κλωτσιά που τον στέλνει έξω από χωριό, να... σπάει τα μούτρα του στο δάσος). Στις περισσότερες ανά τον κόσμο εκδοχές του κόμικ και της σειράς, όλα τα ονόματα στο χωριό περιλαμβάνουν τη λέξη «στρουμφ». Π.χ., ο Σπιρτούλης είναι ο Εγκέφαλος Στρουμφ, ο Γκρινιάρης είναι ο Γκρινιάρης Στρουμφ, κ.λπ., γεγονός που θυμίζει τη χρήση της λέξης «σύντροφος» στη Σοβιετική Ένωση. Και δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τις πανομοιότυπες λευκές στολές, που θυμίζουν τις αντίστοιχες «στολές εργασίας» του Μάο στην Κίνα. Και, φυσικά, τα Στρουμφάκια, ως γνήσιοι, «αγνοί» μαρξιστές, είναι άθεα. Σε κανένα από τα 256 επεισόδια της σειράς δεν έχει εμφανιστεί στρουμφο-ιερέας... Ένα ποπ εμπορικό φαινόμενο Ο... Τρότσκι με το σφυρί, αναζητεί το δρεπάνι Τα Στρουμφάκια έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση το 1958, ως «φιλοξενούμενοι» στο άλμπουμ «Ο Μαγικός Αυλός», μια ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιόχαν και τον Πίγουι, δύο δημοφιλείς χαρακτήρες του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό (Πιερ Κουλιφόρ, 1928-1992). Η ανταπόκριση ήταν τέτοια, που ο Πεγιό τούς χάρισε τη δική τους σειρά από άλμπουμ, ενώ ο «Μαγικός Αυλός» έγινε ταινία το 1965. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και οι τρεις πρώτες πλαστικές φιγούρες (το «κανονικό» Στρουμφ, το χρυσό Στρουμφ και ο Κατάδικος-Στρουμφ). Το 1966 άλλες τρεις, και το 1969 άλλες πέντε. Από τότε, νέες φιγούρες κυκλοφορούν κάθε χρόνο, με εξαίρεση το 1988 και το 1991 (για όσους αναρωτιούνται, η Στρουμφίτα κυκλοφόρησε το 1971). Μετά τον θάνατο του Πεγιό, ο γιος του, Τιερί, συνεχίζει να δημιουργεί νέες φιγούρες κάθε χρόνο. Βέβαια, η τηλεόραση ήταν εκείνη που ανέδειξε τα Στρουμφ σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία της ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του '80. Το 1981 οι Χάνα και Μπαρμπέρα (δημιουργοί των Τομ και Τζέρι και αργότερα των Φλίντστοουνς) σε συνεργασία με τον Πεγιό μετέφεραν τις περιπέτειες των Στρουμφ στην οθόνη για λογαριασμό του δικτύο NBC. Τα 256 επεισόδια της σειράς μεταδίδονται αυτήν τη στιγμή σε περισσότερες από 30 χώρες. Και αν νομίζετε ότι μαζί με τα 80's χάθηκε και η δημοτικότητα των Στρουμφ, κάνετε λάθος. Μόνο στο διάστημα 1995-1998 πουλήθηκαν 10 εκατομμύρια cd με στρουμφοτραγούδια σε όλο τον κόσμο... Και ο Δρακουμέλ; Όλα τα κακά του καπιταλισμού είναι συγκεντρωμένα στον μάγο Δρακουμέλ. Είναι άπληστος, αδίστακτος, και ενδιαφέρεται μόνο για την εξαφάνιση των Στρουμφ και τη συσσώρευση πλούτου. Δύο είναι οι λόγοι, για τους οποίους ο Δρακουμέλ καταδιώκει τα Στρουμφάκια. Ο πρώτος είναι για να τα καταβροχθίσει, και ο δεύτερος για να τα μετατρέψει σε χρυσάφι. Οι πιο «ακραίες» ιστοσελίδες θέλουν τον Δρακουμέλ να έχει εβραϊκή φυσιογνωμία, έτσι ώστε «τα παιδιά της Βορείου Αμερικής να θεωρήσουν τους Εβραίους σατανικά καπιταλιστικά τέρατα»! Για τη γάτα του Δρακουμέλ, την Ψιψίνα, οι απόψεις διίστανται. Αλλού παρομοιάζεται με τους Αμερικανούς πολιτικούς που οι Σοβιετικοί θεωρούν όργανα των Εβραίων, και αλλού την συναντάμε ως εκπρόσωπο του προλεταριάτου, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού κράτους, που είναι το σπίτι του Δρακουμέλ. Αντικείμενο καταπίεσης και εκμετάλλευσης, του οποίου οι κόποι δεν αναγνωρίζονται.

To official comic book adaptation της 6ης (3ης από άποψη μύθου) ταινία του Lukas, εκδόθηκε, σε 4 τεύχη, στην Αμερική από την Dark Horse, τον Μάιο του 2005, σε σενάριο Miles Lane, σχέδια Doug Wheatly και χρώματα Chris Chruckry. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους τα τεύχη αυτά κυκλοφόρησαν από την Anubis και στην Ελλάδα (1 κάθε εβδομάδα) σε μετάφραση Φωκίωνα Χαροκόπου. Στο εσωτερικό τους έχουν διπλή αφίσα της ταινίας. Η Εκδίκηση του Σιθ αφορά τον τρόπο που η Σκοτεινή πλευρά της δύναμης κυριεύει τον Ανακιν Σκαϊγουόκερ και τον μετατρέπει σε Darth Vader όπως και το θάνατο της πριγκίπισσας Αμιντάλα και τη φυγάδευση των μικρών Λουκ και Λέια από τον Ομπιγουάν Κενόμπι. Για την ταινία πρέπει να υπάρχουν μερικές χιλιάδες fansites - (ΙΜDB λινκ εδώ) Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα του τόμου τον vaios. Ευχαριστούμε για τα οπισθόφυλλα των τευχών τον Hudson.

Oσο για ταινία μη μου πεις ότι δεν αναγνωρίζεις τις ομοιότητες με το The Bourne Identity με τον Mat Damon. Τη σειρά την έχω ολόκληρη, μου την πούλησε ένας φίλος για...10 € ! σε άριστη κατάσταση και έκτοτε τη φυλάω σαν τα μάτια μου. Αν τη βάλω σε διαδικασία σκαναρίσματος θα υποστεί μεγάλη φθορά από το τσάκισμα των σελίδων, οπότε........ φαντάζομαι ότι κάπως έτσι σκέφονται όσοι την έχουν.

Εκείνο το πρώτο storyline με τον Χαν Σόλο -μετά την ολοκλήρωση του φιλμικού saga ήταν απίστευτο. Ξεκάθαρη προσαρμογή του 7 Σαμουράι του Κουροσάβα (σε γουέστερν : και οι 7 ήταν υπέροχοι) στο χώρο της όπερας του διαστήματος ΑΛΛΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Ίσως τα καλύτερα τεύχη της σειράς από τα 107 που κράτησε συνολικά (η έκδοση της Marvel στις ΗΠΑ). PS. Αστείρευτε G.C.F. έχεις υλικό και για κάτι υπόλοιπα της Καμπανά που έχουν μείνει (Γκραν Γκινιόλ, Λυκάνθρωπος, Δράκουλας κτλ);

Δες εδώ

TZONAΘAN ΚΑΡΤΛΑΝΤ (photo: opalebd.com) O καουμπόυ Τζόναθαν Κάρτλαντ αποτελεί δημιουργία της σεναριογράφου Laurence Harle (απεβίωσε πέρυσι/2005) και του σχεδιαστή Michel Blanc-Dumont. Πρωτοεμφανίστηκε το 1974 στις σελίδες του Lucky Luke Magazine, από όπoυ αργότερα μετακόμισε στο Pilote και στο Charlie Mensuel. Συνολικά κυκλοφόρησαν 10 άλμπουμ Τζόναθαν Κάρτλαντ από το 1975 μέχρι το 1995. Ένα από αυτά, το Les survivants de l'ombre του 1987 κέρδισε και το μεγάλο βραβείο της Angouleme. H Μαμούθ εχει μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ Τζόναθαν Κάρτλαντ (τα μισά δηλαδή) στη σειρά ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ. Αν και η σειρά είναι ακόμη ενεργή (πέρυσι βγήκε ένα τεύχος, το 19, με ιστορία του ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ) , ιστορία του Τζόναθαν έχει να εκδοθεί από το 2001 οπότε θεωρώ πως μάλλον έχει λήξει. Στοιχεία έκδοσης: ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ #01 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #02) - ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ, ΙΟΥΝ 1998, 950 ΔΡΧ ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ #02 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #06) - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΟΝΒΟΪ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΕΓΚΟΝ, ΜΑΡ. 1999, 950 ΔΡΧ. ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ #03 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #10) - ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΓΟΥAΧ-ΚΙ, ΔΕΚ 1999, 950 ΔΡΧ ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ #04 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #12) - Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΡΑΧΝΗΣ, ΙΟΥΛ 2000, 1000 ΔΡΧ ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ #05 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #14) - ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, ΝΟΕ 2001, 1300 ΔΡΧ Τα υπόλοιπα άλμπουμ της σειράς, ανέκδοτα στην Ελλάδα (από bedetheque.com). 6. Les doigts du chaos (1982) 7. Silver Canyon (1983) 8. Les survivants de l'ombre (1987). Μεγάλο βραβείο Anguleme 1988 9. L'enfant lumiere(1989) 10. Les reperes du diable (1995) Ευχαριστούμε γιά τα οπισθόφυλλα τον Ion. Σύνδεσμοι Michel Blanc-Dumont (Comiclopedia) Laurence Harle (Γαλλική Wikipedia)

ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ Απρίλιο του 1998 η Μαμούθ εγκαινιάζει τη σειρά της ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ με πρώτο τίτλο τον θρυλικό ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ, δημιουργία των Charlier & Giraud (Giraud = Moebius), με πρώτη εμφάνιση στο Pilote 210 του 1963. H ιστορία εξελίσσεται στη μετεμφυλιακή αμερική του 19ου αιώνα όπου ο υπολοχαγός Μπλούμπερι έρχεται αντιμέτωπος με όλο το συνοθύλευμα που αποτελεί τη μυθολογία του Ουέστ. Στη σειρά ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ η Μαμούθ έχει υπάγει και τους τίτλους ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΑΡΤΛΑΝΤ και ΜΑΚ ΚΟΫ. Μέχρι σήμερα στη σειρά έχουν κυκλοφορήσει 19 τεύχη, τα 9 με τον ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ. ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #01 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #01) - ΟΧΥΡΟ ΝΑΒΑΧΟ , ΑΠΡ 1998, 950 ΔΡΧ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #02 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #03) - ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ, ΑΥΓ. 1998, 950 ΔΡΧ. ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #03 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #05) - Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΑΕΤΟΣ, ΔΕΚ 1998, 950 ΔΡΧ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #04 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #07) - Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ, ΜΑΪ 1999, 950 ΔΡΧ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #05 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #09) - ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΝΑΒΑΧΟΣ, ΟΚΤ 1999, 950 ΔΡΧ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #06 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #13) - Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΑΣΤΕΡΙ, MAΡ 2001, 1300 ΔΡΧ. ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #07 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #15) - ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΑΛΟΓΟ, ΝΟΕ 2002, 4,20€ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #08 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #16) - Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΤΣΑΛΕΝΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΑΠΡ 2004, 4,20€ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ #09 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ #17) - ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΣΙΟΥ, ΙΑΝ. 2007, 4,80 € Η ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #01 - FORT NAVAJO (DARGAUD, 1965) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #02 - TONNERRE A L' OUEST (DARGAUD, 1966) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #03 - L' AIGLE SOLITAIRE (DARGAUD, 1967) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #04 - LE CAVALIER PERDU (DARGAUD, 1968) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #05 - LA PISTE DES NAVAJOS (DARGAUD, 1969) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #06 - L' HOMME A L' ETOILE D' ARGENT (DARGAUD, 1969) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #07 - LE CHEVAL DE FER (DARGAUD, 1970) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #08 - L' HOMME AU POING D' ACIER (DARGAUD, 1970) ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΙ #09 - LA PISTE DES SIOUX (DARGAUD, 1971) Πριν λίγα χρόνια ο Blueberry μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Jan Kunen. Ένα από τα πόστερ της ταινίας: Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Dr. Paingiver. ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ Για την ταινία Blueberry: IMDB Oficcial site(dargeud). O Bluberry στην Wikipedia O Jean Giraud στην Comiclopedia Bedetheque

Το Let the sunshine in είναι ένα απο τα διασημότερα τραγούδια στην ιστορία της ροκ μουσικής. Γράφτηκε από τους James Rado και Gerome Ragni (στίχοι) και Galt MacDermot (μουσική), για τις ανάγκες του θεατρικού μιούζικαλ του Broadway, Hair. To μιούζικαλ ανέβηκε στο broadway το 1968 και κράτησε περίπου 2000 παραστάσεις. Το 1979 έγινε ταινία από τον βραβευμένο μετέπειτα με όσκαρ Milos Forman. Το Let the Sunshine in συνήθως εκτός του soundtrack απαντάται στην εκτέλεση των Fifth Dimension σε medley με ένα ακόμα τραγούδι του Hair, του Aquarius. Η εκτέλεση αυτή του 1969 έμεινε έξι εβδομάδες στο νο 1 της Αμερικής και πούλησε τρια εκατομμύρια αντίτυπα. Στο ίδιο το sountrack το medley είναι με το Flesh failures και είναι πολύ καλύτερο. To hair , το μιούζικαλ , η ταινία, η μουσική είναι ένα ορόσημο της εναλλακτικής, underground, hippie, flower power, αντιπολεμικής κουλτούρας της αμερικής. To Let the sunshine in ένα από τα πιο ξεσηκωτικά (Sic) τραγούδια που μπορείς να ακούσεις. Ότι το διασκευάσανε οι Army of Lovers τώρα το μαθαίνω.

Η σειρά ξεκίνησε το 1994 ως Spider-man Adventures με σκοπό να υποστηρίξει το Spider-man the Animated Series που παιζότανε στο Fox Kids. Μέτα το τεύχος 15 μετονομάστηκε σε Τhe Advnetures of spider-man, η αρίθμηση έκανε επανεκίννηση από το νο 1 και βγήκαν ακόμα 12 τεύχη*, όλα μαζί δηλαδή 27 . Παρόμοια πορεία και λογική είχε και το X-Men Adventures. Αυτοι οι τιτλοι είχαν μικρότερη τιμή από τους υπόλοιπους της Μαρβελ και δεν ανήκαν οι ιστορίες τους στο continuity του Marvel Universe. Με παρόμοιο σκεπτικό η Modern Times, να στηρίξει ή να εκμεταλλευτεί τη προβολή του Spiderman TAS από το ΣΤΑΡ (Modern Times και Star πρέπει να είχαν κάποια σχέση) εξέδωσε τον τίτλο και προς γενική έκπηξη τον ολοκλήρωσε. *Δηλαδή το 16 της Modern Times είναι το νο 1 του Τhe Adventures of spider-man.

Μπράβο :clap: ! Άντε δυο τρεις τίτλοι της Μάρβελ μείναν ακόμη, βάλε τα δυνατά σου τώρα που πήρες φόρα Για την ιστορία μερικά trivia για τον Man-Wolf. -O John Jameson είναι από τους παλαιότερους χαρακτήρες της Marvel αφού κάνει την εμφάνιση του ήδη στο Amazing Spiderman No 1 (1963). -Στο Amazing Spider-man 123-124 (Σεπτ-Οκτ 1973) κάνει την εμφάνιση του ως Man-Wolf και μαθαίνουμε το origin του χαρακτήρα. -Οι ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα προέρχονται από τον τίτλο της Marvel Creatures on the loose (1971- 1974) χρονολογούνται μεταξύ Ιουλίου 1974 και Σεπτεμβρίου 1975 και είναι τα τεύχη Creatures on the loose featuring Man -Wolf 30-37. Μετά ο τίτλος έκλεισε. Να σημειώσω ότι ο τίτλος Creatures on the loose ξεκινά την αρίθμησή του από το 10 καθώς αποτελεί συνέχεια του τίτλου Tower of Shadows που έβγαλε 9 τεύχη. --Ακολουθεί μια εμφάνιση στο Marvel team-up v1 No 37 (Σεπτ 75) -H ιστορία του Man Wolf συνεχίζεται στο Marvel Premiere Νο 45-46 (Δεκ 1978-Ιαν 1979). -Και καταλήγει το 1981 στο Annual No 3 του τίτλου Spectacular Spiderman με τίτλο The Final Fate of Man Wolf -Πέρυσι (She-Hulk v2 No 10 και 11) o John Jameson ξαναγίνεται Man-Wolf. Θαυμάστε τα εξώφυλλα από το γάμο του με τη Jennifer Walters. PS1- Το ελληνικό εξώφυλλο νο 5 πρέπει να είναι το 35 του Creatures on the loose PS2- Τα εξώφυλλα που φιλοξενούνται εδώ είναι από το The Grand Comics Database Project (www.comics.org)

Οκτώβριο 2005 κυκλοφορεί η πιο πολυτελής και φιλόδοξη έκδοση κόμικς της Anubis στο χώρο των υπερηωϊκών κόμικς , το περιοδικό DC Universe που περιλαμβάνει μια ιστορία του Superman (το mini series Birthright σε σενάριο Mark Waid και σχέδιο Leinil Francis Yu), μια του Batman (Hush, σε σενάριο Jeph Loeb και σχέδιο Jim Lee), όπως και ειδήσεις, νέα και αφιερώματα από το χώρο της DC. Είναι απορίας άξιο πως οι υπεύθυνοι της Anubis δε σκέφθηκαν να κάνουν ένα περιοδικό Marvel Universe αφού τα Marvel λόγω της 15ετούς έκδοσης του Spiderman της Καμπανάς, της οκταετούς παρουσίας της Μαμούθ στο χώρο και της προσπάθειας της Modern Times (η οποία εξέδωσε και DC, π.χ. ΦΛΑΣ) ήταν απείρως πιο γνωστά στο ελληνικό κοινό. Τα πρώτα 12 τεύχη του DC UNIVERSE βγαίνουν σε μεγάλο σχήμα 21χ29, 82 σελίδες και κοστίζει 5,90 €. Ακολουθεί διακοπή του τίτλου για 5 μήνες και συνέχεια της έκδοσης (από Φεβρουάριο 2006) σε μικρότερο σχήμα 17x26 , 68 σελίδες και 3.90 €. Μάλιστα το 13ο τεύχος βγήκε με 2 εξώφυλλα.Από το τεύχος αυτό δημοσιεύονται ιστορίες της Supergirl (από το Supergirl v5 του 2005 και συγκεκριμένα το saga "Power" σε σενάριο Jeph Loeb και σχέδιο Ian Churcill ) και του Green Lantern (από το Green Lantern v4, επίσης του 2005, το saga "Νο Fear", σε σενάριο Geoff Johns και σχέδιο Carlos Pacheco κ.α. ). Η δεύτερη αυτή σειρά ολοκληρώθηκε με το 18ο τεύχος (29/6/2007), οπότε ο τίτλος διακόπτεται εκ νέου και αναγγέλλεται η έκδοση ενός διάδοχου τίτλου (Superman) Επίσης, τον Μάιο του 2006 ξεκίνησαν να βγαίνουν και οι τόμοι τευχών, με 2 τεύχη ο καθένας και τιμή 7.90: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα των τόμων τους lunatic, DJO, Baggoskings & saveapenguin. Ομαδοποίηση Batman - Ομαδοποίηση Superman

Πολύ καλός :clap: . Από ότι φαίνεται μπορεί να εικάσει κανείς ότι το Βάρβαροι 5 περιείχε το Conan the barbarian v1 08 και το Kull the Conqueror v1 08. Τα ορίτζιναλ εξώφυλλα του Smith θα ενδιέφεραν αρκετούς φαντάζομαι.

Δεν ξέρω αν σου έχω πει φίλε μου ότι είσαι το απόλυτο ινδαλμά μου

Είμαι στη φάση του μαζέματος των εξωφύλλων , θα δούμε πως θα γίνει..... Όπως βλέπεις παραπάνω , το υλικό σου αξιοποιείται!

Πρόκειται για το τρίτο άλμπουμ της σειράς "Σύγχρονα Ελληνικά Κόμικς" που έβγαλε η ΑΣΕ, εκδοτική εταιρεία της Θεσσαλονίκης, με υπεύθυνο έκδοσης τον Τάσο Αποστολίδη και σύμβουλους έκδοσης τον Π. Μαρτινίδη και τον Κ. Αυγουστίδη. Κατά πάσα πιθανότητα το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1988. Τα δυο προηγούμενα άμπουμ ήταν τα εξής: 1.Ν. Μυρίτη - Το ελιξήριο της νεότητας 2.Γρ. Παπαδογιάννη - Στον Ύψιστο Ενταύθα Η σειρά συμπληρώθηκε με ένα τέταρτο άλμπουμ: 4. Α. Φωτόπουλος - Μια Άθλια Ιστορία ----------------------------- Ο εκ των υπευθύνων της έκδοσης, κος Αυγουστίδης, προλογίζει το άλμπουμ Άγριοι Άνεμοι ως εξής ΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ Το ότι η ιστορία που θα διαβάσετε, διαδραματίζεται στο Βιετνάμ, δεν είναι παρά η πρόφαση. Η ζούγκλα, ο πόλεμος, ο (περίπου) αόρατος εχθρός, είναι οι μεταφορές, που χρησιμοποιεί ο Σωτήρης Αναστασίου για ν' αποδώσει τη σύγκρουση μερικών ατόμων με το περιβάλλον τους, αλλά και με τα ίδια τους τα «πιστεύω» να δείξει, τελικά, το αναπόφευκτο της αλλοτρίωσής τους. Το παλλόμενο, «ζωντανό» περίγραμμα των «ηρώων» (που θυμίζει σχέδια του 150υ αιώνα) διαλύεται, πνίγεται μέσα σ' ένα όργιο από σκληρές, τεθλασμένες γραμμές, που απεικονίζουν το περιβάλλον. Ακόμα και σχεδιαστικά δηλαδή, οι ήρωες δεν μπορούν να επιβληθούν στο περιβάλλον. Δεν μπορούν ούτε καν ν' αντιπαρατεθούν! Άλλωστε, το μάτι μας δεν αντιλαμβάνεται την αντίθεση, παρά μονάχα αφού περιπλανηθεί, αφού «χορτάσει» τον πλούτο των ρυθμών της κάθε εικόνας (ή σελίδας...). Ζούγκλα, λοιπόν, και πυροβολισμοί εναντίον καταρρακωμένων φαντάρων... «Εξωτικές», φονικές τεθλασμένες γραμμές εναντίον παλλόμενων, ευαίσθητων περι¬γραμμάτων σώματος... Βία και ευαισθησία μες από σύγκρουση γραμμών, που όμως δεν εκφράζει τίποτ' άλλο απ' τον αγώνα ενάντια στη φθορά, κυριολεκτική ή μεταφορική. Οι «ήρωες» του Σωτήρη Αναστασίου προσπαθούν ν' αντισταθούν, ενάντια σε δυνάμεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. ΚΩΣΤΑΣ ΑYΓΟΥΣΤΙΔΗΣ Πρόκειται για έκδοση των 68 σελίδων, ασπρόμαυρη πολεμική ιστορία για .......τον πόλεμο του Βιετνάμ. 21x28 σχήμα. Ευχαριστούμε τον tik για το εξώφυλλο.

Κατ' αρχήν να δηλώσω ότι στο δικτυακό τόπο του περιοδικού RAM όπου φιλοξενείται το παρακάτω αφιέρωμα (δηλαδή εδώ) υπογράφει ο Γ. Ταρλαντέζος . Οι δυο Ταρλαντέζοι που έχω υπόψη μου είναι Λ. και Θ. (βλ. comicorange.gr). Οπότε ή υπάρχει και τρίτος Ταρλαντέζος μανιακός των κόμικς ή πρόκειται για τον Δαίμονα του Πληκτρολογίου. Kόμικς και επιστημονική φαντασία H ιστορία, οι ήρωες και οι δημιουργοί των δημοφιλέστερων κόμικς επιστημονικής φαντασίας, όπως τα έζησαν οι παλαιότεροι και όπως προβάλλονται σήμερα μέσα από τον κόσμο του Internet. Η μεγάλη εποχή της Science-Fiction (S-F) στα comic-strip άρχισε στις ΗΠΑ το 1929, με την κυκλοφορία του «Buck Rogers in the 25th century» των Dick Calkins και Phil Nowlan. Σε αυτό το κόμικς εμφανίζονται πρώτη φορά όλα τα κλισέ της S-F, μέσα από τις δημοφιλείς δημοσιεύσεις διηγημάτων στα pulp περιοδικά και στο Amazing Stories (1926): αντιδραστήρες, διαστημόπλοια, περιποιημένες, φροντισμένες διαστημικές στολές, κίνδυνος από την κίτρινη φυλή, ανάρπαστη ηρωίδα (η απαγωγή της, η διάσωση και η απαγωγή εκ νέου), μαύροι προδότες που έχουν έναν παράλογο και ανεξήγητο φόβο και ποτάμια ιδρώτα στα πρόσωπά τους, ο ήρωας, καλός, γενναίος και χαριτωμένος. Έτσι, η φόρμουλα διαρκώς παίζει το ρόλο της υπηρετώντας με τον τρόπο αυτό την εξέλιξη του είδους. Το 1947 ο Murphy Anderson αντικαθιστά τον Calkins στο σχεδιασμό του strip και στη συνέχεια και άλλοι σχεδιαστές δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους, όπως οι Leon Dworkins, Rick Yager και George Tuska. Το κόμικς διακόπτει την έκδοσή του το 1967. Έπειτα από την επιτυχία του Buck Rogers, και άλλα κόμικς του είδους είδαν το φως της δημοσιότητας. Δύο από τα πιο σημαντικά είναι ο «Brick Bradford» των William Ritt και Clarence Gray, το 1933, και ο «Flash Gordon» του Alexander Raymond, το 1934. Στο πρώτο, το θεματικό στοιχείο της S-f υπήρχε μέσω των ταξιδιών στο χωρο-χρονο-διάστημα που πραγματοποιούσε ο βασικός ήρωας (όπως επίσης και το μυθικό, διάσημο «Ταξίδι στην πλευρά ενός νομίσματος» ). Στο «Flash Gordon», οι τρεις γήινοι, Gordon, Dale και Zarkov προσγειώνονται στον πλανήτη Mongo, που διοικείται από τον τύραννο Ming. Κοινά χαρακτηριστικά σε αυτά τα δύο κόμικς είναι η περιπέτεια και ο επικός τόνος: επιστροφή σε αρχαίους πολιτισμούς, όπως ο αιγυπτιακός ή των Μάγιας, και ηρωικό πνεύμα ενάντια σε έναν παράλογο δικτάτορα ή στην προσπάθεια για ανακάλυψη πληθυσμών και πλασμάτων αγνώστων, στη μανιέρα των έργων του Edgar Rice Burroughs. Ο Paul Norris αντικατέστησε τον Gray στη σχεδίαση του Brick Bradford, το 1952. Ο Raymond άφηνε πολύ συχνά τους ήρωές του στα χέρια άλλων καλλιτεχνών, ώσπου το 1940 ο βοηθός του, Austin Briggs, ανέλαβε να δημιουργήσει την καθημερινή βερσιόν του Flash Gordon, για να πάρει στα χέρια του επίσης και την κυριακάτικη σελίδα, τον οποίο ακολούθησαν στη συνέχεια οι Mac Raboy (από το 1948 έως το 1967), Dan Barry και Ric Estrada, αφού είχαν λανσαριστεί αυτές οι τρεις σειρές και κάποιες άλλες αρκετά σημαντικές, όπως Don Winslow of the Navy των Frank V.Martinek και Leon A.Beroth (Μάρτιος του 1934) και Don Dixon and the Hidden Empire των Bob Moore και Carl Pfeuffer (Οκτώβριος του 1935) ­περιπετειώδη κόμικς που σιγά σιγά μέσα στο κλίμα της εποχής ενστερνίστηκαν το ύφος και τις ιδέες της S-F. Σε μικρό χρονικό διάστημα πολλά άλλα υπάρχοντα κόμικς, ρεαλιστικά, αστυνομικά, καθημερινότητας κ.ά, μετατράπηκαν σε κόμικς επιστημονικής φαντασίας (Myra North των Ray Thomson και Charles Coll, Connie του Frank Godwin, Scorchy Smith του Frank Robbins). Κάτι παρόμοιο έγινε και με τον Mandrake των Lee Falk και Phil Davis, με τα Μίκυ Μάους και Ποπάυ, και με άλλους ήρωες που άλλαξαν το χώρο πλοκής τους σε S-F. Εκτός από τα strip και ένα άλλο μέσο-φόρμα εμφανίζεται, πιο νέο εκείνη την εποχή, που είχε θέματα S-F. Ήταν Ιούλιος του 1934 τότε που εμφανίζεται το πρώτο τεύχος του Famous Funnies, το πρώτο των comic-book. Με την αναγέννηση αυτής της μορφής εκδόσεων, η S-F παρουσιαζόταν με την επανέκδοση των μεγάλων strip του είδους στις σελίδες του comic-book King Comics, από τον Ιανουάριο του 1936 και έπειτα. Όμως τον Ιανουάριο του 1940, με το πρώτο τεύχος του Planet Comics εμφανίζονται αυθεντικά κόμικς S-F, ενώ λίγο πριν οι Jerry Siegel και Joe Shuster συνέδραμαν στη διαιώνιση των υπερηρώων με τη δημοσίευση του Superman στο comic-book Action Comics, τον Ιούνιο του 1938. Στο Planet Comics, έκδοση του οίκου Fiction House, εκτός από το «Lost World» των Lily Renee και Thornecliffe Herrick, με θέμα τις περιπέτειες ενός άνδρα good looking και μιας πανέμορφης ξανθιάς σε μια μετα-πυρηνική Νέα Υόρκη, βρίσκουμε επίσης το «Star Pirate» των Murphy Anderson και Len Dobson, ένα κόμικς χιουμοριστικής διάθεσης, το «Red Comet», το «Auro Lord of the Jupiter», το «Flint Baker and Reef Ryan Space Rangers» των Lee Elias και Hugh Fitzugh. Επίσης, εμφανίστηκε και μια σειρά με γυναικείους χαρακτήρες, όπως οι «Mysta of the moon», «Futura», «Gale Allen», ενώ οι εκδόσεις παράλληλα με το περιοδικό αυτό από τη Fiction House πολλαπλασιάστηκαν: Ranger Comics (1941), Jungle Comics (1940), Jumbo Comics (1948), Kaanga Comics (1949), Firehair Comics (1948)... Δέκα χρόνια μετά το Planet Comics, εμφανίστηκαν το Weird Fantasy και το Weird Science που αργότερα έγιναν Weird Science ­ Fantasy, και στη συνέχεια Incredible Science-Fiction. Εκδόσεις κόμικς της E.C., υπέροχα κόμικς τρόμου και χιούμορ από πολύ μεγάλους σχεδιαστές όπως οι Wallace Wood, Al Williamson, Joe Orlando, Roy Krenkel, Bernie Kriegstein, Reed Crandall, ενώ πολλά από τα σενάρια ήταν διασκευασμένες νουβέλες του Ray Bradbury και τα υπόλοιπα των William Gaines και Al Feldstein. Τα πιο πολλά από αυτά τα περιοδικά διέκοψαν την κυκλοφορία τους στα χρόνια του '50, εξαιτίας κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επικράτησαν τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Το Planet Comics χάθηκε πρώτο στα 1954, για να ακολουθήσουν το 1955 το Famous Funnies και τα περιοδικά της E.C. το 1956. Τα επιστημονικής φαντασίας, τα χρόνια του '50, στιγματίστηκαν από το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας. Αυτή η νέα εποχή αφορούσε στην αναγέννηση πολλών παλαιότερων εκδόσεων: Amazing Adventures (Ziff Davis, 1950), An Earth Man on Venus (Avon, 1951), Attack on Planet Mars (1951), Astonishing (Marvel, 1951), Space Detective (1951), Space Adventures (Charlton, 1952), Space Patrol (1952), Space-Squandron (1951), Only a Strong America can prevent Atomic War (Ace, 1952), Atom Age Combat (St John, 1952)... και κυρίως το Strange Adventures (National, 1951). Τα Strange Adventures και Mystery in Space βρίσκονταν υπό την εμπνευσμένη διεύθυνση του Julius Schwartz. Το κλασικό του σχήμα και η φόρμα, με σύντομες αυτοτελείς ιστορίες των οκτώ σελίδων πάντα στο σύμπαν της S-F, με θέματα όπως η επιδρομή εξωγήινων στη Γη, με σκοπό την αρπαγή κάποιου πλούτου (υλικού ή μη), ή ακόμη ήρωες της Γης, όπως και μερικοί χαρακτήρες που αποκτούν ανδρεία πολεμώντας στο Διάστημα. Έτσι, στο Strange Adventure εμφανίζονται ο Captain Comet, οι στρατιώτες του Διαστήματος στο Space Museum Stories, Star Hawkins και Atomic Knights, ενώ στο Mystery in Space παρουσιάζονται τα Knights of the Galaxy, Space Cabbie, Star Rovers και το εξαιρετικό Adam Strange. Ο Schwartz επέλεξε τους καλύτερους συγγραφείς, που τον ίδιο εκείνο καιρό ήταν επίσης συγγραφείς S-F (John Broome, Gardner Fox), και τους καλύτερους σχεδιαστές (Frank Frazzeta, Carmine Infantino, Virgil Finlay, Alex Toth, Gil Kane, Murphy Anderson, Joe Kubert, Mort Meskin και Bernie Kriegstein). Το 1954 η εμφάνιση του Comic Code απλοποίησε και έως ένα βαθμό σακάτεψε την οργιώδη φαντασία και τα άναρχα μηνύματα των δημιουργών. Οι εκδότες (Marvel, National, Charlton) συνέχισαν με περιοδικά στα οποία υπήρχαν σύντομες ιστορίες S-F και φαντασίας. Συνέβαλαν έτσι στη συνέχιση του είδους αυτού των Comic Books και της εξέλιξής του, φτάνοντας τελικά, όσον αφορά στη Marvel, στο αποκορύφωμα με τη δημιουργία στις αρχές των ετών του '60 νέων υπερ-ηρώων, ενώ η National (D.C. comics) παίζει έως το 1970 το ρόλο του βασικού εκδότη των S-F κόμικς. Είναι αυτή η εποχή που η Charlton βγάζει σπουδαία περιοδικά με S-F και τρόμο, από μεγάλους δημιουργούς όπως οι Steve Ditko, Jim Aparo και Dick Giordano. Η S-F στα Comic Book πολύ συχνά στράφηκε στις προσαρμογές διάσημων ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών: το Konga του John Lemont και το Corgo του Eugene Lourie έγιναν κόμικς σειρές που εκδόθηκαν από την Charlton σε υπέροχα σχέδια του Ditko. Το 1961 η Western (Gold key) και η Dell ειδικεύτηκαν στη μεταφορά διάσημων φιλμ σε εκδόσεις κόμικς ενός και μόνο τεύχους, First Man in the Moon, The Fantastic Voyage, Dr. Who and the Daleks, Santa Claws Conquers the Martians, Land of the Giants, Star Trek, Space Family Robinson Lost in Space... Με τη γέννηση του Superman το 1938, η S-F έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στους σούπερ ήρωες. Ο Kal El ή Superman κατάγεται και καταλήγει στη Γη από έναν άλλο πλανήτη, τον Krypton, οι Four Fantastics μεταμορφώνονται σε υπερ-όντα με θαυμαστές δυνάμεις κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού ταξιδιού μικρής διάρκειας κατά το οποίο δέχονται την επίδραση αγνώστου τύπου ακτινοβολιών, η γέννηση του τέρατος Hulk στο κορμί του Bruce Banner είναι το αποτέλεσμα μιας πυρηνικής έκρηξης. Στις ΗΠΑ ο νέος χώρος της S-F είναι πια τα Comic Book, ενώ τα Comic Strip από την άλλη πλευρά κρατούν συνεχώς εν ζωή και σε συνέχειες τους ήδη γνωστούς ήρωες από τα χρόνια του '30 και του '40. Ορισμένα νέα Comic Strip αραιά και πού εμφανίζονται όπως το Beyond Mars των Lee Elias και Jack Williamson, το Sky Masters (1958- 60) των Wallace Wood και Jack Kirby και ακόμη τα Twin Earths (1953-63) των Alden Mc Williamson και Oscar Lebeck. Το 1977 οι Gil Kane και Ron Goulart δημιουργούν τα στριπ Starhawks, τα οποία όμως δεν βρίσκουν μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και η εκδοτική τους ζωή είναι βραχύβια. Αντίθετα, τεράστια επιτυχία γνωρίζουν τα στριπ σε άλλες χώρες και κυρίως στην Αγγλία όπου η S-F γνωρίζει την απαρχή μιας νέας μόδας. Tο 1943 ο Garth του Steve Dowling και αργότερα του Frank Bellamy γίνεται βασικό ατού στις σελίδες των κόμικς της Daily Mirror, ενώ το 1954 ο εξαιρετικός Jeff Hawke του Sidney Jordan εμφανίζεται στην Daily Express. Αυτή η πανέμορφη Space Opera ειδικεύτηκε στην παρουσίαση των πιο αλλόκοτων και εξωτικών Alien και στη διανοητική πινελιά εκ νέου σχεδίου και ιστορίας-αφήγησης, σε σημείο να γίνει ένα από τα πρώτα αριστουργήματα των S-F comics. Πάντα στην Αγγλία, ένας άλλος ήρωας εμφανίζεται: είναι ο Dan Dare, των M. Morris (ο οποίος ήταν ένας αιδεσιμότατος) και Frank Hampson, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Eagle (το 1950) και σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Το Eagle λειτούργησε ως πρότυπο του γαλλικού περιοδικού Pilote του Rene Goscinny (1927-1976). Στην Ιταλία ο Cesare Avai το 1936 δημιούργησε το Les Conquerants de l' Avenir, ο Giovanni Scolari το 1937 το Saturne Contre la Terre, ενώ ο Walter Mollino το Corgan le Magicien de la Foret Morte το 1939. Στη Γαλλία υπάρχουν το Caza le Martien του Kline, το 1948, το Guerre a la Terre των Auguste Liquois και Marijac, το 1946, το εξαιρετικό Les Pionniers de l' Esperance των Roger Lecureux και Raymond Poivet, το 1945, το αριστουργηματικό Futuropolis(1937) του Pellos. Στο Βέλγιο ο Tin Tin του Herge και οι ήρωες του Edgar Pierre Jacobs, Blake et Mortimer, ζουν αρκετές περιπέτειες S-F. Το 1962 η Barbarella του Jean-Claude Forest γίνεται το νέο παράδειγμα του νέου μοντέλου Space-Opera στη Γαλλία. Από εκεί ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο και σηματοδοτεί τη μόδα ενός σημαντικού αριθμού ηρώων αλλά και ηρωίδων: Scarlet Dream των Gigi και Claude Moliterni, Lone Sloane του Philippe Druillet το 1967, και οι Ιταλοί με τα Fumetti Neri και τις Ιταλίδες ηρωίδες του Διαστήματος: Auranella, Selene, Alica κ.ά. Στα χρόνια 1980-87 υπάρχουν σπέσιαλ αφιερώματα του Pilote, του Mιtal Hurlant, στη Γαλλία, αφιερωμένα στη S-F, με δημιουργούς όπως οι Druillet, Bilal, Moebius, Auclair, Sire, Gillon, Caza, Voss κ.λπ. Στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι παραπλήσιο στα κραταιά περιοδικά κόμικς Κολούμπρα, Μαμούθ, Σκαθάρι, Σκορπιός, Βαβέλ, Παραπέντε και στο cult Επόμενη Μέρα, και σε μικρότερο βαθμό στον Απαγορευμένο πλανήτη. Μια αρκετά αξιόλογη προσπάθεια αποτελεί η κυκλοφορία τεσσάρων CD Rom με τις περιπέτειες των Superman, Batman, Aquaman, Super Boy, από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Επίσης, άξιο λόγου είναι και το κόμικς-άλμπουμ Το Ελιξήριο της Νεότητας του Νικόλαου Μυρίτη, μία από τις πρώτες ελληνικές προσπάθειες σύνδεσης της θαυμαστής αρχαίας ελληνικής μυθολογίας (Ιστορίας) με τη νεότερη ελληνική πραγματικότητα υπό τη σκιά του φωτός της επιστημονικής φαντασίας. Το αφιέρωμα συνοδεύεται και από σημειώματα για κάποιους δημιουργούς κόμικς : * Steve Ditko (Ηπα, γεν. 1927). * Geof Darrow (ηπα, γεν. 1955). * J.M.De Matteis (Ηπα, γεν. 1954). * William (Bill) Everett (Ηπα, γεν. 1917, θαν. 1973). * Will Eisner (Ηπα, γεν. 1917). * Fernando Fernandez (Ισπανία, γεν. 1940). * Gardner F. Fox (Ηπα, γεν. 1911, θαν. 1986). * Philippe Druillet (Γαλλία, γεν. 1944). Για περισσότερα εδώ

Ευχαριστώ πολύ για τη μεγάλη τιμή :3: Μπορώ να πω κοιτώντας ποιοι έχουν σηκώσει το λάβαρο του MOM μέχρι τώρα ότι είναι μια βαριά κληρονομιά. Θα ήθελα με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τους δημιουργούς, τους υπεύθυνους και τα μέλη αυτού του θαυμαστού ιστοχώρου για τη παρέα και την ευχαρίστη απασχόληση που μου προσέφεραν και ότι είναι μεγάλη διασκέδαση για μένα να ασχολούμαι με ένα αντικείμενο που αγαπώ ιδιαίτερα όπως τα κόμικς. Εδώ μέσα βρήκα και έμαθα πράγματα που είχα σχεδόν ξεχάσει ή είχαν μείνει αιώνιες απορίες. Επίσης βρήκα επιτέλους ένα σκοπό για το αρχείο μου το οποίο συγκεντρωνω εδώ και 20 χρόνια, αλλά όταν με ρώταγε η γυναίκα μου τι τα μαζεύεις αυτά και μας πιάνουν το χώρο, το μόνο που μπορούσα να απαντήσω ήταν: "τα θέλω!". Κι όχι μόνο αυτό τώρα έχω την ύψιστη ευχαρίστηση να τις δείχνω τη συλλογή μου που μέχρι πρόσφατα την κοιτούσε περιφρονητικά και να τις λέω: "Τα βλέπεις αυτά εδώ , αξίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ"!!! :hilarious: Σας ευχαριστώ ξανά όλους , μπύρες και ότι άλλο ποθείτε. Μερικές ακόμα για τον που από ότι καταλαβαίνω είναι ένα βήμα από τους Α.Α. Ουπς, παραλίγο να ξεχαστώ. Στα πλάισια της αναβάθμισης του θεσμού του ΜΟΜ, αυτά που ξέρατε για σκούπες, πιάτα, λάντζες κλπ καλό θα είναι τα ξεχάσετε. Μη με δει να "σκουπίζω" η γυναίκα μου και τις μπουν τίποτα περίεργες ιδέες!