The MAD president [ Κουκουλάς Γιάννης, Ελευθεροτυπία, 13/4/2008 ]

[ramirez]

Σε λίγους μήνες θα είναι πια παρελθόν. Η θητεία του στον Λευκό Οίκο, οκτώ χρόνια μετά την (μη) εκλογή του (ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ που βγήκε δεύτερος και κέρδισε!), κοντεύει να ολοκληρωθεί.

 

 

Η διεθνής πολιτική κατάσταση δεν αναμένεται ν' αλλάξει σημαντικά, αλλά κάθε άνθρωπος που ελπίζει εναποθέτει πολλά σ' αυτό το τέλος. Ομως, οι κωμικοί ολόκληρου του πλανήτη και ιδιαίτερα οι γελοιογράφοι και οι δημιουργοί κόμικς θρηνούν. Γιατί χάνουν την πιο μεγάλη έμπνευσή τους, την αναμφισβήτητη μούσα τους, τον γελωτοποιό του αυτοκράτορα που κατάφερε να γίνει ο ίδιος αυτοκράτορας: τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους!

 

 

 

 

 

Με τόσο πλούσια δραστηριότητα δεν μπορούσε παρά να γίνει σταρ, αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής στη σάτιρα. Και η σάτιρα ήταν σκληρή. Λίγο πριν από τις εκλογές του 2004, μια πλειάδα δημιουργών εναλλακτικών κόμικς συμμετείχαν στην εξαιρετική συλλογή «Bush Junta» (Η χούντα του Μπους) από τις εκδόσεις Fantagraphics.

 

 

Ο Τζέιμς Πάρσονς λίγο νωρίτερα είχε προλάβει να κυκλοφορήσει δυο απολαυστικούς τόμους με τίτλους «This is War» (Αυτός είναι ο πόλεμος) και «Tony and Me» (Ο Τόνι κι εγώ), με τις υποτιθέμενες εξομολογήσεις του πλανητάρχη στον ψυχίατρό του, όπου «αποκαλύπτεται» η τρικυμία στο μυαλό του, η κρυφή του σχέση με τον Τόνι Μπλερ και άλλα ευτράπελα. Ενας άλλος δημιουργός που έχει αφιερώσει το έργο του στο να κατακεραυνώνει με χιούμορ και τόλμη τον απερχόμενο πλανητάρχη είναι ο Τεντ Ραλ. Ιδιαίτερα στον τόμο «Generalissimo El Busho» αλλά και στο σπαρακτικό «Το Afghanistan and Back» (Στο Αφγανιστάν και Πάλι Πίσω) παρομοιάζει τον Μπους με παρανοϊκό δικτάτορα μιας σύγχρονης Μπανανίας που, πολεμοχαρής και κακόβουλος, μέσα στην άγνοιά του, δεν διστάζει να κηρύξει τον πόλεμο σε όλο τον κόσμο και πρωτίστως στον ίδιο του το λαό.

 

 

 

Ο πιο αγαπημένος πρόεδρος της σάτιρας

 

Ομως, η πιο καυστική σάτιρα προέρχεται από ένα περιοδικό, μαζικής κυκλοφορίας μάλιστα, που εδώ και οκτώ χρόνια δεν έχει αφήσει τον Τζορτζ Μπους σε χλωρό κλαρί. Το MAD, που ιδρύθηκε το 1952 από τις θρυλικές μορφές των κόμικς Χάρβεϊ Κούρτζμαν και Ουίλιαμ Γκέινς και κυκλοφορεί συνεχώς από το 1952, θεωρείται ένα από τα πιο ιστορικά περιοδικά των αμερικανικών κόμικς.

 

Πάντα με σαφή πολιτική θέση, αλλά ταυτόχρονα με όπλα το χιούμορ και τα πολύ καλά σκίτσα, το MAD, εδώ και περισσότερα από πενήντα χρόνια, καυτηριάζει και γελοιοποιεί αδιάκοπα την υποκρισία και τα ψεύδη της εξουσίας.

 

 

 

 

Ο Μπους υπήρξε αναμφίβολα ο πιο «αγαπημένος» πρόεδρος του MAD, καθώς πρωταγωνίστησε σε πολλά φωτομοντάζ, δεκάδες ιστορίες κόμικς, εκατοντάδες σελίδες, αμέτρητες γελοιογραφίες. Τώρα, το περιοδικό, λίγο πριν από το οριστικό αντίο του Μπους, συλλέγει σε έναν μοναδικό τόμο το «Best Of» του, ως παρακαταθήκη και εργαλείο διατήρησης της μνήμης αλλά και ως υπενθύμιση των καλύτερων-χειρότερων στιγμών του τεσσαρακοστού τρίτου προέδρου...

 

Ο επιμελητής της έκδοσης Τζον Φικάρα εξηγεί τους λόγους κυκλοφορίας ενός τέτοιου βιβλίου: «Οι κωμικοί συνήθιζαν να λένε πως δεν υπήρξε ποτέ σπουδαιότερο δώρο στη δουλειά τους από την εκλογή του Ρίτσαρντ-"Δεν είμαι απατεώνας"-Νίξον. Κάπου τότε ήρθε ο Μπιλ-"Δεν είχα σεξουαλικές σχέσεις με αυτή τη γυναίκα"-Κλίντον. Θα μπορούσε να συμβεί τίποτα καλύτερο; Δυστυχώς, ναι. Ο Τζορτζ Μπους και η άχρηστη κυβέρνησή του μας προμήθευσαν με τόσο υλικό ώστε να γεμίσουμε... ολόκληρο βιβλίο». Και προλογίζοντας την έκδοση, ο Τζίμι Κίμελ αναφέρει: «Ποτέ ξανά ένας πρόεδρος δεν κατόρθωσε να γίνει τόσο φαιδρός και με τόση συνέπεια. Είναι ο πρόεδρος Μπους μουγκός; Ναι. Είναι αμήχανος; Ναι. Τα ηλίθια λόγια του ακολουθούνται από ηλίθιες πράξεις; Απολύτως... Σε ευχαριστούμε, Κύριε Πρόεδρε. Σαν ένα δόντι στο κέντρο του χαμόγελου του Αλφρεντ Νιούμαν, θα μας λείψεις».

 

 

 

Φυσικά, από έναν τέτοιο τόμο δεν θα μπορούσαν να λείπουν όλα τα γεγονότα που συντάραξαν και απασχόλησαν τη σύγχρονη Αμερική αλλά και οι πρωταγωνιστές τους, φίλοι και συνεργάτες του Μπους. Ο Ντικ Τσένι έχει τη μερίδα του λέοντος, άλλες φορές μιμούμενος τη ρητορική του Χίτλερ, άλλες ως μπαρουτοκαπνισμένος κυνηγός και άλλες ως συμφεροντολόγος φίλος των Σαουδαράβων και των μεγάλων οικονομικών τραστ. Η Κοντολίζα Ράις μεταμορφώνεται σε μαζορέτα, σε υπερηρωίδα των Φαντάστικ Φορ που χάνει τη στιγμιαία μνήμη της όταν τη ρωτάνε οτιδήποτε σχετικό με την 11η Σεπτεμβρίου και σε τερατώδη πρωταγωνίστρια από τους Πειρατές του Συντάγματος σε παρωδία των Πειρατών της Καραϊβικής. Ο Ντόνι Ράμσφελντ γίνεται Χάρι Πότερ στο «Ντόνι Ράμσφελντ και οι Φυλακισμένοι του Αμπου Γκράιμπ», ενώ όλη η παλιοπαρέα παίρνει μέρος στον «Πόλεμο των Κόλπων - Ο Κλώνος της Επίθεσης».

 

 

 

 

 

 

Ο ίδιος ο Μπους παρουσιάζεται ως Θείος Σαμ που υποκλέπτει τις τηλεφωνικές συνομιλίες με... στηθοσκόπιο, ως κοκαϊνομανής, ως ανταγωνιστής του τηλεοπτικού Τόνι Σοπράνο, αθεράπευτα ηλίθιος, αλκοολικός, καρατέκα, γεράκι, χελώνα, πρόβατο, γαϊδούρι, ευτυχισμένος από τα πλήθη που τον περιτριγυρίζουν όταν γύρω του είναι μόνο φέρετρα...

 

 

Το «The MAD War on Bush» (Ο Τρελός Πόλεμος κατά του Μπους) είναι μια καταπληκτικά αστεία συλλογή από μικρές, πικρές αλήθειες μιας σκληρής οκταετίας. Οπως αναφέρεται στο εξώφυλλό της, είναι «Μια επίθεση "Σοκ και Δέος" κατά του χειρότερου προέδρου του 21ου αιώνα». Το αν αυτός ήταν πράγματι ο Τζορτζ Μπους ή θα έρθουν ακόμα χειρότεροι θα το δείξει η Ιστορία.

 

 

link: http://www.enet.gr/online/online_text/c=11...008,id=45751104

Επεξεργασία Απριλίου 24, 2008 από ramirez

[lunatic]

Ορίστε και το άρθρο απ'ευθείας από τη χάρτινη μορφή του!