ΣΩΤΟΣ ΦΑΪΛΣ

[Θοδωρής Καραπάνος]

  

 

Ένα από τα κόμικς που διάβασα φέτος το καλοκαίρι και μου έκαναν πάρα πολύ θετική εντύπωση, είναι το "Σώτος Φαϊλς" από τις εκδόσεις του Κάμπου!  Το είχα στην κατοχή μου από το Comicdom του 2024, ωστόσο και παρ' ό,τι το είχα ήδη από πέρυσι διαβάσει, μόλις φέτος παρατήρησα πως δεν είχαμε παρουσίαση γι' αυτό και συνεπώς πως έπρεπε να του ρίξω ξανά μια ματιά, προτού το παρουσιάσω!

 

Περίληψη δεν έχει, αφού πρόκειται για ένα εξαιρετικά ολιγοσέλιδο αλμπουμάκι, το οποίο μάλιστα, αποτελείται από σπονδυλωτές ιστορίες, με τις περισσότερες να αριθμούν τρεις σελίδες, με εξαίρεση την τελευταία που καταλαμβάνει την εντυπωσιακή έκταση( για τα δεδομένα της παρούσας έκδοσης) των επτά σελίδων( δύο το προοίμιο και πέντε η κύρια πλοκή). Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά λοιπόν στο μέρος όπου ζει.

(εισαγωγική σελίδα, απ' όπου αντλήθηκαν οι πληροφορίες)

Κατοικεί στη μικρή, επαρχιακή κοινότητα της Περδικούσας, μεσούντος του θεσσαλικού Κάμπου. Βέβαια ο ίδιος είναι γεννηθείς στην Αμερική και επέστρεψε ως παιδί, όταν οι γονείς του αποφάσισαν να γυρίσουν στα πάτριά τους χώματα. Πρόκειται για έναν ιδιόρρυθμο χαρακτήρα που λατρεύει τις νουάρ ταινίες και τις θεωρίες συνωμοσίας, ενώ είναι εμφανές ότι ο τόπος που είναι παγιδευμένος, αναγκασμένος να ανέχεται τους στενόμυαλους συντοπίτες του, δεν τον χωρά.

Στο χωρίο ασφαλώς, κατοικούν κι άλλοι, όπως ο Ρώσος, ο ιδιοκτήτης του τοπικού καφενείου ονόματι "Πέταλο", στο οποίο περνούν όλοι οι χωριανοί αμέτρητες ώρες της ημέρας τους. Πιστός στο στερεότυπο που θέλει τους Ρώσους λακωνικούς και βλοσυρούς, ο μυστήριος αυτός άνθρωπος, αφήνει τόσο την καταγωγή, όσο και το πραγματικό του όνομα στη σφαίρα του μυστηρίου. Από την άλλη, οι πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες ίσως είναι οι θαμώνες του καφενείου, όπως ο Μάκης κι ο Γιωργής, οι οποίοι είναι συνταξιούχοι και ως γνήσιοι Ρωμιοί έχουν γνώμη για όλους και για όλα- και μάλιστα την εκφράζουν κιόλας- ενώ υπάρχει και ο Μάνθος, ακόμα ένας τυπικός ηλικιωμένος, ο οποίος λατρεύει τις ειδήσεις, τις πολιτικές εκπομπές και γενικώς... ό,τι του προσφέρει του χαζοκούτι! 

Τέλος υπάρχουν κι ορισμένοι νεότεροι άνθρωποι, όπως ο Βαϊος, ένας τυπικός Έλληνας μικροκαλλιεργητής, βασίζεται στις επιδοτήσεις για τα λίγα του χωράφια... Παράλληλα υπάρχει κι ένας ακόμα μυστήριος τύπος, ο Τζόνι Κάμπο, ο οποίος φαίνεται να έχει καταγωγή από γειτονικό χωρίο και... ναι, αυτά είναι όσα ξέρουμε για αυτόν! 

Και τώρα που συστηθήκαμε με τον θίασό μας, ας περάσουμε στις καθαυτές ιστορίες. 

Προφανώς δεν έχει νόημα να γίνει ανάλυση στις επιμέρους περιπετειούλες, καθώς είναι τόσο βραχύβιες που θα κινδυνεύσω να γράψω περισσότερα στην ανάλυσή μου από το καθαυτό έργο. Όχι, αυτό που θα γίνει σε αυτή την παρουσίαση θα είναι να σχολιάσω το έργο ως όλον! Κι αυτό είναι κατά την γνώμη μου πολύ δυνατό στην ηθογραφία, ωστόσο έχει κάποια θέματα με τη ροή. Πιστεύω ότι οι δημιουργοί, ως κάτοικοι επαρχίας οι ίδιοι, έχουν συλλάβει κι αποτυπώσει με τον πλέον ουσιώδη και μεστό τρόπο τη μικρόνοια, την ανοησία, την άρνηση σε οτιδήποτε νέο που επικρατεί σε διάφορα μικρά μέρη, μα και συνάμα τις στενότερες διαπροσωπικές σχέσεις, που είναι επίσης γεγονός ότι υπάρχουν έντονα στην επαρχία. Επιπλέον, εκτίμησα σε μεγάλο βαθμό τη χιουμοριστική και ανάλαφρη διάθεση με την οποία γινόταν ο (αυτο)σαρκασμός και σε αυτό βοήθησε και η σκηνοθεσία, η οποία είναι σύγχρονη, με πολλά καρέ δράσης να συνθέτουν μια αλληλουχία γεγονότων, με αποτέλεσμα να αφαιρούνται τα πολλά αφηγηματικά πλαίσια και να καθίσταται η ροή πιο άμεση. 

Αυτό το θετικό στοιχείο ωστόσο, ήταν που εμένα προσωπικά μου κακοφάνηκε κάπως και με έκανε να θεωρώ ότι υπάρχει θέμα με τη ροή- στην τελευταία ιστορία- η οποία έχει και σχετικά περισσότερες σελίδες, λαμβάνουν δε χώρα και διάφορα συμβάντα σε πολύ περιορισμένο διάστημα, οπότε ενώ πιάνω το ευρύτερο νόημα, ένα δύο καρέ, ακόμα και τώρα που το έχω διαβάσει δύο φορές και πριν το παρουσιάσω το διάβασα ακόμα μία, με προβληματίζουν... Από την άλλη, μπορεί να είναι κι αυτό κάτι θετικό, καθώς με κάνει να συλλογίζομαι την ιστορία για πολλή ώρα!

(cameo ενός μυστήριου τύπου( ποιος να είναι άραγε γκουχ γκουχ, ε @ Melandros ) και επική είσοδος στο LA Comics Festival)

Όπως και να 'χει, πρόκειται για πολύ καλή δουλειά, ενώ το εξώφυλλο προμηνύει την ύπαρξη δεύτερου τεύχους( το οποίο ενδέχεται να έχει ήδη κυκλοφορήσει, αφού έχουν περάσει δύο χρόνια από το πρώτο... Πάντως αν έχει κυκλοφορήσει, σίγουρα το θέλω!!! 

Το σχέδιο νομίζω δεν χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό, προσωπικά μου φάνηκε πολύ όμορφο, κατά τη δεύτερη ανάγνωση όμως... Κατά την πρώτη με είχε ξενίσει κάπως, επομένως ίσως να χρειάζεται να το συνηθίσεις, γιατί ομολογουμένως έχει τις ιδιαιτερότητές του! Πάντως νομίζω παίρνετε μια καλή ιδέα από τις εικόνες που επισυνάπτω παραπάνω! Εγώ πάντως, σας το συνιστώ! Μιας που βλέπω ότι ο Μικρός Ήρως έχει βάλει στο e- shop του τις εκδόσεις του Κάμπου( όχι ωστόσο το συγκεκριμένο αλμπουμάκι), θα σας πρότεινα να επικοινωνήσετε, μήπως και καταφέρετε να το αποκτήσετε έτσι ή εναλλακτικά σε κάποιο Con!

 

ΥΓ: Είχα δεσμευθεί δημόσια, πως σε ένδειξη εκτίμησης προς τη βοήθεια και το ενδιαφέρον που είχαν δείξει στο ερώτημά μου οι @ Ζάνταφ , @ Dr Paingiver  και @ air nomad X  θα τους αφιέρωνα την πρώτη μου παρουσίαση που θα έκανα με δικό μου scanner. Άσχετα αν τελικά "έκατσε" έτσι που εκ των πραγμάτων δεν χρειάστηκε να ακολουθήσω τις συμβουλές τους, γιατί μου έκαναν δώρο scanner, εγώ τους ευχαριστώ και τους αφιερώνω την εν λόγω παρουσίαση!

ΥΓ2: @ Melandros , επιτέλους πραγματοποίησα την υπόσχεσή μου, καθώς τόσα χρόνια όλο έλεγα "Θα κάνω την παρουσίαση, θα κάνω την παρουσίαση" και τελικά χρειάστηκα... δυο χρονάκια! Από αναβλητικότητα καλά πάω!