Η επιστροφή δύο απίθανων τύπων [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 12/07/2025]

[ramirez]

20 ολόκληρα χρόνια μετά τις «Απίθανες Περιπέτειες του Σπιφ και του Σπαφ», ο Τάσος Ζαφειριάδης επιστρέφει στα μοναδικά stick figures του και προσκαλεί φίλους και συναδέλφους να δώσουν τη δική τους εκδοχή.

 

 

 

 

«Εάν αποσυνθέσεις τον Σπιφ και τον Σπαφ στο τέλος θα δεις να σου απομένουν ένας κύκλος, δυο τελίτσες, ένα ορθογώνιο και πέντε-έξι γραμμούλες. Που σημαίνει, με άλλα τόσα τους ξαναφτιάχνεις», θα μπορούσε να είχε γράψει κάποιος νομπελίστας αν είχε γνωρίσει τους μινιμαλιστικά σχεδιασμένους πρωταγωνιστές του Τάσου Ζαφειριάδη. Και δεν θα υπήρχε καμιά ποιητική διάσταση ή λυρική διάθεση στο γραπτό του. Θα ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Όχι σαν το άλλο το φολκλορικό με το καράβι, τ’ αμπέλι και την ελιά… Παρά τη συνειδητή σχεδιαστική απλοποίηση ωστόσο, οι Σπιφ και Σπαφ δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα καλοσχεδιασμένα έγχρωμα κόμικς με τα μεγάλα σενάρια. Εκτός βέβαια από… τα μεγάλα σενάρια, τα χρώματα, την τεκμηρίωση, την ακρίβεια, τις λεπτομέρειες, την προοπτική, τις σκιάσεις, την κίνηση.

 

Αν θεωρείς ότι όλα αυτά αποτελούν απαραίτητα συστατικά για ένα κόμικς, τότε οι Σπιφ και Σπαφ δεν είναι για σένα. Αν όμως θέλεις να απολαύσεις ιδεοτυπικά ασπρόμαυρα σχέδια λίγο πριν από το «σημείο μηδέν» της αναπαραστατικής ύπαρξής τους σε 40 μονοσέλιδες ιστορίες πανέξυπνου, συχνά «καμένου» και σουρεαλιστικού χιούμορ με μια γοητευτική αυτοαναφορικότητα, τότε ξεκίνα με τις «Απίθανες Περιπέτειες του Σπιφ και του Σπαφ» που κυκλοφόρησαν το 2005 από τις εκδόσεις Futura με υπότιτλο «Το καλύτερο κόμικ στον κόσμο» και επανεκδόθηκαν επαυξημένες ως «Δε Ούλτιμεητ Εντίσιον» με την προσθήκη της μικρού μήκους ιστορίας «Η Μεγάλη Περιπέτεια» το 2008 από τις εκδόσεις Jemma Press. Και αφού κάνεις το «καθήκον σου ως Ελληνόπουλο» όπως προτρέπουν οι παρωδίες διαφημίσεων του Σπιφ και Σπαφ, προχώρησε στο δεύτερο μέρος με ακόμη 50 ιστορίες, τίτλο «Πριν Χτυπήσει το Κουδούνι» και υπότιτλο το κλισέ «Καλό, αλλά όχι σαν το πρώτο», που μόλις κυκλοφόρησε από την Jemma Press, 20 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση αυτών των αλλόκοτων και πανομοιότυπων stick figures.

 

 

 

 

Ο Τάσος Ζαφειριάδης με αυτά τα, φαινομενικά μόνο, απλά σκαριφήματα ανθρώπων που φέρνουν στον νου ιδεοτυπικές ανθρώπινες μορφές από προϊστορικές βραχογραφίες, συνομιλεί με μια σειρά παρόμοιων σύγχρονων κόμικς, όπως το διαδικτυακό «Cyanide and Happiness» που εγκαινιάστηκε την ίδια ακριβώς εποχή με τους Σπιφ και Σπαφ, η σειρά ιδιότυπων κινουμένων σχεδίων «Animator vs. Animation» του Alan Becker που ξεκίνησε το 2006 και άλλες ανάλογες εσκεμμένες υπεραπλουστεύσεις των μορφών που αποδεικνύουν ότι ορισμένες φορές ίσως είναι πιο δύσκολο και πιο ενδιαφέρον να αφηγηθείς ιστορίες αφαιρώντας λεπτομέρειες παρά προσθέτοντας. Μετεωρίτες, ακτινοπίστολα, διαστημόπλοια, το όπλο του Τσέχοφ, ο Δίσκος της Φαιστού, ο Δούρειος Ίππος, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Φρόιντ, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κθούλου, η Σφίγγα, το σκυλί του Σρέντιγκερ και η γάτα του Παβλόφ διασταυρώνονται με τον Σπιφ και τον Σπαφ που δεν διαφέρουν σε τίποτα μεταξύ τους, θυμίζοντας τους φτυστούς Akbar και Jeff από τη σειρά «Life in Hell» του Matt Groening, όσο κι αν ο Ζαφειριάδης από παλιά προσπαθούσε σαρκαστικά να μας «καθησυχάσει» δηλώνοντας ότι «ο Σπαφ έχει γαλάζια μάτια», «ο Σπαφ ξέρει capoeira», «είναι δύσκολο να τους μπερδέψεις, και οι δυο φορούν κίτρινη μπλούζα».

 

Από την πρώτη τους κυκλοφορία μέχρι σήμερα, οι Σπιφ και Σπαφ έγιναν καλτ χαρακτήρες που πάντα μνημονεύονται από αναγνώστες και καλλιτέχνες σε συζητήσεις γύρω από την επίτευξη της αφηγηματικότητας στα κόμικς, την αλληλοσυμπλήρωση εικόνας και λόγου, τη μη αναγκαιότητα της σχεδιαστικής τελειότητας αν η ιστορία υπηρετείται με άλλα μέσα κ.ά. Μέχρι και μια μίνι πορνό παρωδία τους κυκλοφόρησε από τον Pan Pan και τις Εκδόσεις του Κάμπου το 2015 στο πλαίσιο της σειράς Pineiada Bibles! Σε μια τέτοια έκδοση όπως η επετειακή για τα 20 χρόνια των Σπιφ και Σπαφ («Πάρτι Γενεθλίων» όπως το χαρακτηρίζει ο Ζαφειριάδης), δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι φίλοι του δημιουργού που δίνουν τη δική τους εκδοχή στους χαρακτήρες-φαινόμενα, σχεδιάζοντάς τους με τον τρόπο τους και αποδεικνύοντας ότι έστω και πολύ μικρές αλλαγές είναι ικανές να προκαλέσουν διαφορετικά αποτελέσματα.

 

Ανταποκρίνονται με απόλυτη επιτυχία σ’ αυτό με άφθονο χιούμορ και τιμώντας τον Ζαφειριάδη όλοι οι προσκεκλημένοι συνάδελφοί του (Σταυρούλα Ανθηροπούλου, Θανάσης Πέτρου, Γιώργος Κωνσταντίνου, Σταύρος Κιουτσιούκης, Σοφία Σπυρλιάδου, Βίκτωρ Μοσχόπουλος, Αντώνης Βαβαγιάννης, Σπύρος Δερβενιώτης, Αλέξια Οθωναίου, Κωστής Τζωρτζακάκης, Τάσος Μαραγκός, Έφη Θεοδωροπούλου, Δήμητρα Αδαμοπούλου, Βαγγέλης Χατζηδάκης, Θανάσης Πετρόπουλος, Πέτρος Χριστούλιας, Theo Flores, Παναγιώτης Πανταζής, Χάρης Λαγκούσης, Δημήτρης Καμένος, Μάνος Λαγουβάρδος, Ειρήνη Σκούρα, Τόμεκ Γιοβάνης). Σε μια έκδοση που αν και ισχυρίζεται ότι δεν είναι τόσο καλή όσο η πρώτη, ψεύδεται. Η μόνη «αλήθεια» της είναι το (φυσικά fake) απόφθεγμα του Αντρέι Ταρκόφσκι για αυτή στο οπισθόφυλλο: «Αν ψάχνετε για νόημα, θα χάσετε όλα αυτά που συμβαίνουν».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

 

[air nomad X]

Με παρόμοια τεχνική (αλλά απλούστατη) έχουμε και το βραβευμένο "xkcd".

 

 

 

καλή διάθεση πάντα!