JAEMON (THRONE OF ICE) [ ALAIN PARIS, VAL, NOTARO ]

[Θρηνωδός]

Την γλίτωσε προς το τέλος αυτό το κόμικ, αλλιώς θα είχε πάει άπατο. Όχι επειδή λένε κάποιοι κάποιοι ότι δεν δίνουμε και ευκαιρίες. Αλλά από όσα έχω διαβάσει από το humanoids burst, αυτό είναι το χειρότερο. Με αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού, θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ να μην το χαλάσω σε όποιον ίσως το διαβάσει και του αρέσει. 

 

 

 

4 άλμπουμ στα Γαλλικά με την παρακάτω σειρά:

 

1. Jaemon - Orphelin d'Antarcie 3/2013

2. Jaemon - Le Sang des inities 9/2013

3. Jaemon - La corde d'or 2/2014

4. Jaemon - Ceux qui viennent la nuit 8/2014

 

Μιλάμε για σχετικά πρόσφατη σειρά λοιπόν, και κρίνοντας από τα εξώφυλλα που έχει φιλοτεχνήσει ο πολύ καλός Saverio Tenuta από το Legend of the Scarlet Blades, κάποιος περιμένει κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές. Είναι και epic fantasy, έχει όλα τα βασικά συστατικά για ένα-δυο ευχάριστα απογεύματα. 

 

Η Ανταρκτική κάποτε δεν ήταν καλυμμένη με πάγο. 12 χιλιάδες χρόνια πριν, υπήρχαν τέσσερα αντίπαλα βασίλεια με στοιχεία από διάφορους πολιτισμούς (Κέλτες, Μαόρι). Εν μέσω όλων βρίσκεται ο Jaemon, ο μπάσταρδος γιος του βασιλιά της Antarcia (του μεγαλύτερου των τεσσάρων βασιλείων). Η βασίλισσα θέλει τον "γνήσιο γιο" της να βασιλεύει μετά την πτώση του βαρελόφρονα αντρού της, οπότε σκοτώνει την μητέρα του Jaemon ενώ ο ίδιος γλιτώνει στην τρίχα αφού τον σώζει ένας μυστήριος τύπος εν ονόματι Thursa. Το κόμικ διαπραγματεύεται τις προσπάθειες του μεγαλώνοντας να πάρει ξανά τον θρόνο στα χέρια του εν μέσω δολοπλοκιών, μαγείας και ενός ανώτερου σχεδίου στο οποίο εμπλέκονται όντα πολύ δυνατότερα απ'αυτόν. 

 

 

Αν και στις epic fantasy ιστορίες οι συγγραφείς δημιουργούν νέους κόσμους για να μπορούν να τους μεταβάλλουν και να τους δομήσουν κατά το δοκούν, ο Alain Paris παίρνει έναν "δικό μας" ξερότοπο και τον ανανεώνει με ένα ενδιαφέρον αρχαϊκό lore. Δεν θα δείτε δράκους και ξωτικά, αλλά κάποια πλάσματα που πλέον έχουν εξαφανιστεί κάτω από τα χιλιάδες μέτρα πάγου. Ουσιαστικά η Antarcia, το Khourg και οι υπόλοιπες περιοχές είναι μια αντιπαραβολή του μύθου της Ατλαντίδας (ο οποίος υπεισέρχεται στο κόμικ), ενός νησιού με προηγμένο πολιτισμό και τεχνολογία που καταστράφηκε από μια τιτάνια φυσική καταστροφή. 

 

 

Από την άλλη, η δουλειά αυτή έχει κάποια πολύ χτυπητά κακά χαρακτηριστικά. Σεναριακά η αφήγηση ταιριάζει πολύ περισσότερο σε πεζογράφημα παρά σε κόμικ, αφού είναι σαν να διαβάζεις ιστορικό βιβλίο με καμία αίσθηση σύνδεσης μεταξύ μπαλονιών και σκίτσου. Ποτέ δεν λειτουργεί ένα κόμικ που είναι δομημένο ανά γεγονότα, παραθέτοντας τα χωρίς να προσπαθεί να τα συνδέει με μηδενική σκηνοθεσία. Σχεδιαστικά το κόμικ είναι από την πένα του Val μέχρι την σελίδα 136 (της Αγγλικής έκδοσης) και του Notaro από κει και πέρα. Και πιστέψτε με, πάλι καλά που άλλαξε ο σχεδιαστής γιατί το πρώτο μέρος είναι απαράδεκτο. Στις πρώτες σελίδες έχει κάργα κοντινά σε πρόσωπα τα οποία είναι άθλια, μέχρι ο Val να καταλάβει ότι δεν το χει και να το γυρίσει σε σκηνές μέτριας απόστασης, είτε είναι σημαντική η στιγμή είτε όχι. Στο bedetheque βλέπω ότι έχει κάνει 3 δουλειές όλες κι όλες, ελπίζω να σταματήσει εκεί. Ο Notaro ζορίζεται στην αρχή να προσαρμοστεί στο στιλ του προκατόχου για να μην είναι χτυπητή η διαφορά, αλλά απελευθερώνεται και σκιτσάρει πολύ καλύτερα. Ίσως αυτό να ήταν που μου άλλαξε την γνώμη στο τέλος.

 

 

Η Humanoids κυκλοφόρησε την Αγγλική έκδοση με τον τίτλο "Throne of Ice" που περιέχει και τα τέσσερα τεύχη μαζί με κάτι πομπώδεις προλόγους και επιλόγους. Η κεντρική ιδέα με την υπόσχεση μιας αρχαίας κοινωνίας που θα μπορούσε να υπάρξει διανθισμένη με φανταστικά στοιχεία ήταν καλή, όμως η απόδοση της με την πολυφορεμένη ιστορία του "μπάσταρδου παιδιού που επιστρέφει για τα κεκτημένα", το κάκιστο σκίτσο στα 2/3 του συνόλου, η αδύναμη αφήγηση και το στήσιμο των καρέ το ρίχνουν πολύ και χαντακώνουν και τα όποια καλά στοιχεία είχε να δώσει. Τσεκάρετε αν το βρείτε σε πολύ καλή τιμή, ή αν θέλετε κάτι εύκολο και απλοϊκό που διαβάζεται ακούραστα. 

 

 

Εξώφυλλα και αποσπάσματα προέρχονται από την σελίδα της εταιρίας και το bedetheque.

[Ion]

Πολύ ωραία η παρουσίαση του Θρηνωδού, και θα συμφωνήσω και στην κριτική του! Φτωχό και αρκετά κλισέ σενάριο, αδιάφορο σκίτσο... Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω άρχισε κατευθείαν να με κουράζει, ευτυχώς όμως έστρωσε κάπως στην πορεία, χωρίς ποτέ όμως να καταφέρει να με κερδίσει. Η έκδοση της Humanoids φυσικά είναι στα γνωστά υψηλά της επίπεδα, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Μου αρέσει να έχω στη συλλογή μου συγκεντρωτικές εκδόσεις, όμως γνωρίζοντας ότι το συγκεκριμένο δεν πρόκειται να το ξαναδιαβάσω ποτέ φρόντισα να το αποχωριστώ βρίσκοντάς του καλύτερο σπιτικό