Alan Moore vs DC [Κοτσεργκίν Αντρέι, batcountrysite.wordpress.com, 29/05/2016]

[x for xepeta]

O Alan Moore δεν είναι το είδος ανθρώπου που θα ήθελες για γείτονα σου. Εξασκεί  τελετουργική Μαγεία, λατρεύει τον φιδόμορφο Θεό Γλύκων, μοιάζει με άνθρωπο των σπηλαίων που κατεβάζει ένα μπολ Lsd για πρωινό και τα τελευταία χρόνια η συγγραφική του δραστηριότητα περιορίζεται σε occult εγχειρίδια , erotica Βικτοριανού τύπου αλλά και σε σκατένια comics τύπου Neonomicon που ουσιαστικά πρόκειται για μια … Κθουλική Τσόντα Β’ διαλογής (κάπου τον παρεξήγησε τον Lovecraft αλλά δεν είναι της παρούσης) .Όμως όσο αχώνευτος, εκκεντρικός ή ακόμη και μουρλός να σου φαίνεται (εγώ πάντως τον βρίσκω μια χαρά τύπο)  δεν γίνεται να μην του αναγνωρίσεις πως όταν ‘γουστάρει’  είναι ο καλύτερος comic writer στην πιάτσα. Μόνο τα Watchmen και V for Vendetta να αναφέρω και κάθε μορφή αμφισβήτησης εξαφανίζεται απ’ το παράθυρο. Αλλά δεν είναι ανάγκη να ρίξουμε κατευθείαν τα ‘βαριά χαρτιά’. Έχουμε και λέμε : From Hell, Captain Britain, The Killing Joke, Top 10, Miracleman, το Superman Annual #11 (γνωστό και ως For the man who has everything) , Promethea και για το τέλος άφησα την μεγάλη μου αδυναμία, το ανεπανάληπτο Swamp Thing μέσα από τις σελίδες του οποίου ξεπήδησε και, ο αγαπημένος μας μανιώδης Silc Cut καπνιστής, το κάθαρμα που ακούει στο όνομα John Constantine. Οι πιο γνωστοί από τους παραπάνω τίτλους έχουν την στάμπα της DC στα εξώφυλλα τους. Μια εταιρεία στην οποία ομολογουμένως ο Moore μεγαλούργησε στα 80s όμως με το πέρασμα του χρόνου η μεταξύ τους σχέση έφτασε να θυμίζει εκείνη του Ozymandias με τον Comedian... Τι πήγε στραβά ? Το κλασσικό πρόβλημα. Μπήκε ο παράς  στην μέση.

 

 

Τουλάχιστον απ’ την μεριά της DC για να είμαστε δίκαιοι. Τον Moore μπορείς να τον κακοχαρακτηρισεις για διάφορες ‘ιδιοτροπίες’ που έχει αλλά φιλοχρήματο ΔΕΝ τον λες σε καμιά περίπτωση. Είναι γνωστό ότι αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα ως αμοιβή για τις κινηματογραφικές μεταφορές των έργων του. Και μιλάμε για πέντε blockbusters ! Μοναδική του απαίτηση είναι το μερίδιο του να μεταβιβάζεται στους εκάστοτε συνεργάτες του.  Ούτε καν το όνομα του στους τίτλους δεν θέλει να βλέπει. Τόσο μεγάλη είναι η απαξίωση του. Και μιλάμε ότι παίζουν τρελά λεφτά. Απλά φαντάσου μόνο  τους τόνους από μάσκες Guy Fawkes που υπάρχουν αυτή τη στιγμή επάνω στην Γη….

 

 

Who Watches the Money ? 

Κατά τραγική ειρωνεία η βασική αιτία για το ‘Σχίσμα’ μεταξύ Συγγραφέα και εταιρείας αποτέλεσε η  πιο  πετυχημένη τους συνεργασία, το μεγαλειώδες Λογοτεχνικό έργο που ακούει στο όνομα Watchmen. Αλλά ας πάρουμε το story απ’ την αρχή.

 

 

Στα 80s ο Alan Moore ήδη είχε κερδίσει τον τίτλο ενός από τους καλύτερους comic book συγγραφείς. Έγραψε φοβερές και διαχρονικές ιστορίες για τους Batman και Superman και αναγέννησε το Swamp Thing καθιστώντας το μέχρι και σήμερα ένα από τα καλύτερα, πιο fantasy horror ατμοσφαιρικά  αλλά και διαχρονικά comic όλων τον εποχών. Ήταν και η εποχή που στο μυαλό του γεννήθηκε το concept του Watchmen. Ο Moore αρχικά ήθελε να χρησιμοποίησει χαρακτήρες τους οποίους είχε αγοράσει η DC από την Charlton Comics  όμως μόλις η εταιρεία κατάλαβε ότι ο Moore είχε την πρόθεση να … ξεκάνει αρκετούς από αυτούς (και πιθανότατα να τους καταστήσει μη εμπορικά εκμεταλεύσιμους ) του ‘πρότεινε’ να σκαρφιστεί νέους δικούς του ήρωες. Και έτσι και έκανε. Και το δημιούργημα ήταν καλό. Υπερβολικά καλό ! Οι Rorschach, Comedian, Doctor Manhattan, Silk Spektre, The Nite Owl και η υπόλοιπη παρέα συστήθηκε στο κοινό τον Σεπτέμβρη του 1986 αλλάζοντας την Ιστορία και την πορεία των comics για πάντα.  Ο Moore με όπλο το υπέροχο σχέδιο του Gibbons δεν δίσταζε να ‘παίξει’ με θέματα και συμβολισμούς που μέχρι τότε κανείς δεν είχε διανοηθεί ή τολμήσει να χώσει σε ένα comic. Αλλά το βασικότερο είναι ότι απομυθοποίησε εντελώς την ατσαλάκωτη εικόνα που είχαμε για τους superheroes μέχρι τότε. Οι ‘ήρωες’ του ΔΕΝ είναι αλεξίσφαιροι Θεοί της Δικαιοσύνης αλλά απλοί μελαγχολικοί άνθρωποι που κινούνται σε γκρίζες ζώνες που ισορροπούν ανάμεσα στην λογική και την παράνοια. Με εξαίρεση φυσικά τον απόμακρο μπλε Θεό που όμως μόνο ως ‘superhero’ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Το Watchmen αναγνωρίστηκε καθολικά , λατρεύτηκε παράφορα , πούλησε τρελά. Το ματωμένο Smiley Face κατέληξε αθάνατο σύμβολο μιας ολόκληρης τέχνης και ο Moore έγινε ο Elvis των Comics. Και κάπου εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα.

 

 

Εκείνη την εποχή η DC είχε καθιερώσει ένα αρκετά στάνταρ συμβόλαιο για τους ταλαντούχους καλλιτέχνες της που όριζε ότι όλα τα δικαιώματα από τις δημιουργίες τους θα άνηκαν στην εταιρεία με την προϋπόθεση ότι εκείνη θα συνέχιζε να τους αξιοποιεί κάτι που γινόταν συνήθως μέσω μιας επανέκδοσης. Αν περνούσε ένας χρόνος χωρίς να αξιοποιηθούν τότε τα δικαιώματα επέστρεφαν στους δημιουργούς. Και έτσι και γινόταν μιας και μέχρι τότε ήταν ανήκουστο να εκδοθεί ένα graphic novel πολλές φορές. Μέχρι που συνέβη το Watchmen. Δεν πήρε και πολύ ώρα στην εταιρεία να καταλάβει ότι κρατούσε στα χέρια της ένα διαχρονικό διαμάντι που με τον καιρό η αξία του ολοένα και θα εκτοξευόταν και που απλά δεν γινόταν να χάσει από τον κατάλογο της. Σε συνδυασμό με τις αναφορές ότι το Dynamic Duo των Moore και Dave Gibbons λάμβανε μονάχα ένα … 2% από τις πωλήσεις του comic και ότι η εταιρεία δεν τους έδινε μια από άλλα προϊόντα βασισμένα στην σειρά οδήγησε τον Moore στην απόφαση να εγκαταλείψει την Dc αφού πρώτα τους ‘χάρισε’ και το V For Vendetta. Πλέον το τραπουλόχαρτο είχε ριχτεί…

 

 

Στην συνέχεια ο Moore δημιούργησε την ανεξάρτητη εταιρεία Mad Love που τελικά κατέληξε να εξυπηρετεί  πολιτικά κίνητρα και ιδεολογίες, έγραψε το From Hell μέσω της Taboo και αφού πέρασε μια βόλτα από την Image , όπου μεταξύ άλλων έγραψε και μερικές Spawn ιστορίες, κατέληξε στην ανεξάρτητη τότε Wildstorm Productions του Jim Lee. Ένα από τα ‘καρότα’ που κούνησε στην μούρη του Moore ο Lee ήταν η υπόσχεση του να αφήσει τον Συγγραφέα να κάνει το δικό του imprint το οποίο και ονόμασε Americas Best Comics. Μέσα από το ABC δημοσίευσε τα League of Extraordinary Gentlemen, Tom Strong, Promethea και Top Ten. Λίγο καιρό μετά ο Lee πουλά την Wildstom στην DC αναγκάζοντας τον Moore  να δουλέψει για την εταιρεία την οποία είχε αποκηρύξει και είχε ορκιστεί να μην ξανά συνεργαστεί ποτέ. Ο Moore αποφάσισε να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία όταν η Dc του υποσχέθηκε ότι δεν θα ανακατευτεί δημιουργικά στην δουλεία του. Φυσικά αυτό ήταν Ψέμα. Κατέστρεψαν ένα ολόκληρο print run του League of Extraodinary Gentlemen #5 επειδή περιελάμβανε ένα πάνελ οπού απεικόνιζε μια διαφήμιση με την λέξη ‘Marvel’… Είναι αυτονόητο ότι ο Moore δεν άργησε να αποχωρήσει από την Dc για δεύτερη και τελευταία φορά όμως αν νομίζεις ότι κάπου εκεί έληξε και η κόντρα τότε κάνεις μεγάλο λάθος…

 

 

Όταν μερικά χρόνια  μετά η DC προσέγγισε τον Moore με σκοπό να τον πείσουν να δώσει την άδεια του για μια κινηματογραφική μεταφορά του Watchmen εκείνος αρνήθηκε πεισματικά υποστηρίζοντας ότι το δημιούργημα του δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδοθεί όπως θα έπρεπε σε μορφή ταινίας. Η εταιρεία αντί να σεβαστεί την επιθυμία του τελικά ‘επιστράτευσε’ τον Dave Gibbons για να πείσει τον Moore να υπογράψει για τα δικαιώματα. Ο Moore δέχτηκε με μισή καρδιά μόνο και μόνο για να βοηθήσει οικονομικά τον φίλο του και επέβαλε μονάχα δυο όρους : O πρώτος ήταν το μερίδιο του να πάει στον Συνεργάτη του Dave Gibbons και ο δεύτερος ήταν προς τον ίδιο τον Gibbons ότι μόλις λάβει τα λεφτά απλά να τον πάρει ένα τηλέφωνο να του πει ένα φιλικό ευχαριστώ. Ο ‘φίλος’ Gibbons τον πήρε τηλέφωνο τελικά μετά από πολύ καιρό αφού είχε κυκλοφορήσει η ταινία Watchmen όχι για να τον ευχαριστήσει αλλά για να τον ‘ψήσει’ να κάνουν ένα spin-off THE TALES OF THE BLACK FREIGHTER comic… Ο Moore του απάντησε με άκρως Βρετανική ευγένεια ότι δεν του ακούγεται ως καλή ιδέα αλλά αν ο ίδιος ήταν ενθουσιασμένος με το project ας έκανε ότι ήθελε αρκεί να τον αφήνανε έξω από αυτό και να μην τον ξανά ενοχλούσαν επί του θέματος. Λίγο καιρό μετά ο Gibbons σε μια συνέντευξη του δήλωνε ότι ‘Ο Alan Moore δεν θέλει να έχει καμιά σχέση με τους Watchmen’ ενώ ταυτόχρονα η DC τον προσέγγισε με μια συμφωνία του στυλ ‘σου δίνουμε πίσω τα δικαιώματα του Watchmen αλλά θα μας γράψεις μερικά sequels και prequels’ και προς τιμήν του ο Moore αρνήθηκε. Ο Alan Moore έχει δηλώσει ότι πλέον στο σπίτι του δεν έχει ούτε έστω μια κόπια του Watchmen. “The comics world has lots of unpleasant connections, when I think back over it, many of them to do with Watchmen.”

 

 

Πηγή