Η σκληρή αγάπη των παιδιών μιας άλλης εποχής! [Κόιος Χρήστος, grivanews.wordpress.com, 08/04/2012]

[KOIOTE]

 

Αφιερωμένο σε όλους τους αναγνώστες των Κόμικς που θα μείνουν για πάντα παιδιά!
Αρχική μου Δημοσίευση : ...η εφημερίδα της Γρίβας... 08 Απριλίου 2012

Περίοδος ΄70 – ΄80. Η παντοκρατορία των Κόμικς βρίσκεται στο απόγειό της. Τα χρήματα άρχισαν σιγά σιγά να βγαίνουν από τις τσέπες των στερημένων γονιών και να δίνονται στους γκρινιάρηδες και απαιτητικούς μπόμπιρες, με αποτέλεσμα  οι σύγχρονοι πορτοκαλί ήρωες να αντικαταστούν πατρικές φιγούρες και να συμπληρώνουν μητρικές αγάπες.

Τίποτα δεν είναι πιο αναμενόμενο της κυκλοφορίας του επόμενου τεύχους.
Τίποτα δεν είναι πιο εκνευριστικό από την απότομη στάση της ιστορίας που τόσο λατρεύεται.
Τίποτα πιο αξιοσέβαστο της ικανότητας να έχεις το επόμενο τεύχος νωρίτερα.

Τα γραφεία των εκδοτικών οίκων, μόλις παρέλαβαν τις επιστροφές, και στις αίθουσες συσκέψεων αποφασίζεται ποιος θα συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι των 68 σελίδων ή παρελθόν, με μελλοντική όμως προσθετική αξία στα απανταχού παζάρια του μέλλοντος.

Οι μη κερδοφόροι ήρωες, εφήμερα στενοχωρημένοι, στερούμενοι … ¨δόξης και τιμής¨ …λόγω προτιμήσεων, θα χάσουν το 2σέλιδο της επιβίωσης τους. Θα εκτιμηθούν όμως, ξεδιάντροπα, στο μέλλον από αυτούς που τώρα τους απορρίπτουν, με τίμημα την αξίωση καταβολής υψηλού αντιτίμου για την αποκατάσταση της τιμής των.

Τα περίπτερα τότε είχαν περισσότερα περιοδικά από παιδιά στον περίβολό τους. Κρεμασμένα στα μανταλάκια, ψηλά, στο περιμετρικό σύρμα της ακαλαίσθητης εικονογραφημένης μπουγάδας τους, φιγουράρουν οι μεγάλοι ΣΤΑΡ της εποχής … ο ΜΠΛΕΚ, ο ΦΑΝΤΟΜ, ο ΖΑΓΚΟΡ, το ΑΓΟΡΙ, ο ΤΡΟΥΕΝΟ …

Κάτω, ανάμεσα στις επιστροφές, τα γαριδάκια και τη σκόνη, οι υπόλοιποι χάρτινοι κομπάρσοι. Άλλες φορές βρεγμένοι και άλλες φορές κρυμμένοι αναζητούν κι αυτοί να ¨ .. τους Κρεμάσουν¨, με κάθε τρόπο.

Επιδιώκουν την  θέση τους στη μασχάλη κάποιου ιδιοκτήτη.
Τον σεβασμό, να μην τους σκίσουν, να μην τους πετάξουν στη φωτιά, την αξίωση της επιστροφής όταν τους δανείσουν.
Την αγάπη μιας εβδομάδας τουλάχιστον και την αξιοπρέπεια να αποτελέσουν κάποτε συλλογή. Την χαρά να τους διαβάσουν μέχρι το τέλος.

Όμως τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Ηλικιακά ημιμαθείς. Σκληροί και ισχυρογνώμονες. Γνώστες και κριτές των πάντων. Ανέβασαν στο ζενίθ τους ήρωες των παιδικών τους χρόνων με μια απλή κίνηση. Την πληρωμή του Κόμικς που τόσο αγαπούσαν.

Καταδικάζοντας συνάμα, να απολαύσουν την ψευδαίσθηση της εφήμερης δόξας, όλους εκείνους που θα δεθούν σφιχτά σε μια ζεστή αγκαλιά, για το ταξίδι της επιστροφής τους στην αποθήκη κάποιου οίκου.

Το σφιχτό κράτημα του τεύχους. Το 100άρι τρέξιμο στο σπίτι.
Η μοναχική ανάγνωσή του τεύχους, σε απόλυτη ησυχία κάποιας σοφίτας.
Ο θαυμασμός της φτηνής, άχρωμης  εικονογράφησης και η απομύζηση των γλωσσολογικών ασύντακτων μαργαριταριών αποτελούσαν και τότε την απόλυτη ευτυχία.
Εκεί, ανάμεσα στις σελίδες τους, γεννήθηκαν τα όνειρά τους. Όνειρα, τότε, τόσο απλά … όσο το ΧΡΩΜΑ που έλειπε από τους ΗΡΩΕΣ τους.

Η ίδια ιστορία ήταν ο κοινός τους παρανομαστής και στήριξε εκατοντάδες χιλιάδες όνειρα.
Σίγουρα όλοι θέλουν να βρεθούν, για μια στιγμή, εκεί στο περίπτερο, να δούνε ξανά τους παιδικούς τους φίλους. Και σίγουρα θα φύγουν από εκεί αγκαλιά με τον κολλητό … χωρίς Κόμικ αυτή τη φορά.
Η σκληρή αγάπη των παιδιών εκείνης της εποχής !

Επεξεργασία Μαίου 31, 2013 από KOIOTE

[φλοκ]

True story !!!!! Πολύ καλό , μπράβο Χρήστο !!!!! :respect: :respect: :respect:

[Paliakoudis]

[archon]

Κείμενο γεμάτο εικόνες... Εικόνες σαν των κομικς εκείνης της εποχής...

Τέτοια κείμενα μας γεμίζουν νοσταλγία και αγαλίαση ψυχής, αλλά μας θυμίζουν και πόσο τυχεροί ήμασταν, που ζήσαμε εκείνα τα χρυσά χρόνια...

[paola]

Τι υπεροχο αρθρο!!!         Ποσο αληθινα ειναι αυτα που λεει! Πραγματικα πως περιμεναμε να παρουμε στα χερια μας το επομενο τευχος,πως νιωθαμε οταν το διαβαζαμε..Τα παλια περιπτερα στη γειτονια μας...

Θα το πω για 100η φορα:Χαιρομαι που ημουν παιδι στα 80'ς.Ηταν αλλα χρονια..

Και χαιρομαι ιπου θα μεινω παιδι για παντα.

[Λύκος του Οντάριο]

KΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ  ΑΡΘΡΟ    

 

 

Χρηστο με λιγα λογια περιγραφεις και μας ταξιδευεις στην παιδικη μας ηλικια(και εγω 80ς σαν την paola)που εκτος απο το ανεμελο παιχνιδι η επομενη μας διασκεδαση ηταν το διαβασμα κομικς  

 

Τι ωραια χρονια