Καταταγείτε μας έλεγαν, θα λατρέψετε τους κεφτέδες α λα κρέμ μας έλεγαν.

[Tightwad]

Ladies and gentlemen. Πιστεύω ότι αφού διαβάσατε για της ηρωικές θητείες μερικών μελών του GC στο Βιετνάμ, το Στάλινγκραντ και το Ελ Αλαμέιν, θα καταλάβατε ότι πάσχουμε από διάφορες μορφές μετατραυματικού σωκ. Ισχύει. Σήμερα μάλιστα, ήμουν το θύμα ενός τραγικού flashback που ξεκίνησε μετά απ'αυτό το πόστ της Strativarious:

 

Εννοείται κεφτέδων αλόγων!!

 

τώρα με το σκάνδαλο που τα αποσύρουν όλα, μη μείνουμε τελείως χωρίς..

 

να θυμόμαστε τα παλιά..

 

Θυμήθηκα, δυστυχώς τα παλιά. Θα σας εξομολογηθώ τον πόνο μου.

 

 

Ακόμα και ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Βοναπάρτη θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι η εισβολή στην Ρωσία δεν πήγαινε καλά.

 

Οι στρατιές του Τσάρου οπισθοχωρούσαν συνεχώς, εκμεταλλευόμενοι την τεράστια έκταση της Ρώσικης γης, και ευχόμενοι να μας αποτελειώσει ο χειμώνας, παρά να χρειαστεί να μας αντιμετωπίσουν μετωπικά.

 

Οι φιλοδοξίες τους δεν ήταν αβάσιμες. Η άλλοτε φανταχτερή ερυθροπράσινη στολή του δραγόνου είχε φθαρεί και χάσει μερικό απ'το χρώμα της. Οι μαύρες μπότες μου είχαν ανοίξει και στα πόδια μου είχαν πάρει μια ελαφρά κυανή απόχρωση απ'το παρατεταμένο πάτημα στο παγωμένο έδαφος των Ρώσικων στεπών. Στα χέρια μου είχαν ανοίξει πληγές απ'το κρύο. Είχαμε να καταναλώσουμε κανονικές προμήθειες για εβδομάδες. Τις τελευταίες μέρες είχαμε αναγκαστεί να φάμε τα τραυματισμένα άλογα για να ικανοποιήσουμε τα συνεχώς παραπονούμενα στομάχια μας. Οι μόνες προμήθειες που είχαμε σε αρκετή ποσότητα ήταν τα πυρομαχικά των αραβιδών, που σπάνια χρησιμοποιούσαμε, ούτως ή άλλως.

 

Οι επιβλητικές χαίτες των περικεφαλαίων μας είχαν ξεφτίσει προ πολλού. Ο μόνος που δεν χρειαζόταν να ανησυχεί γι'αυτό ήταν ο Πιέρ, ο επιλεγμένος ως κυνηγός του ουλαμού, στον οποίο είχε ανατεθεί να φοράει ένα shako, καθώς η αντανάκλαση του ηλίου πάνω στο γυαλιστερό μέταλλο θα έδιωχνε προφανώς οποιοδήποτε θήραμα.

 

Ήταν ένας μελαχρινός άνδρας που πλησίαζε τα τριάντα, με μεγάλο στήθος και ανοιχτές πλάτες. Ο ισχνός ήλιος της στέπας είχε από καιρό τώρα, ξασπρίσει το μπλε shako του, που με εξαίρεση μια φούντα από λευκές τρίχες στο μπροστινό μέρος, έμοιαζε ολόιδιο με αυτό της Λεγεώνας των Ξένων. Όταν είδα τον Πιέρ να επιστρέφει απ'το κυνήγι, μόνο με την αραβίδα του στο χέρι, αναστέναξα, και τον πλησίασα διστακτικά. "Θα πρέπει να ξαναφάμε άλογο", μου έριξε ξερά, αντί να με χαιρετήσει. Με την άκρη του ματιού μου, και ένα κόμπο στο στομάχι, κοίταξα το καχεκτικό μου άτι, που έτρωγε μια μίζερη τούφα γρασιδιού απ'το χώμα. Ο Πιέρ όμως είχε άλλα σχέδια. "Η φοράδα του Αντρέ σέρνει συνεχώς την πίσω δεξιά οπλή της. Νομίζω ότι είναι ώρα να την απαλλάξουμε απ'τον πόνο της. Κρίμα. Πάντα ήταν μαλθακή," είπε ο Πιέρ, και προχώρησε μπροστά, προς την κατεύθυνση του Αντρέ.

 

Ο Αντρέ ήταν ένα αδύναμο, αμούστακο αγόρι, που εύκολα μάντευε κάποιος ότι είχε πει ψέμματα για την ηλικία του, ώστε να μπει στον στρατό. Κοιτούσε μελαγχολικά κατ'ευθείαν στο χιονισμένο χώμα, χαμένος στις σκέψεις του, όταν τον πλησίασε ο Πιέρ, και άρχισε να κάνει ανέμελα συζήτηση μαζί του, γενικά και αόριστα. Με αυτή του την κίνηση, ήταν σαν να μου κάνει νόημα ότι αποποιούνταν κάθε ευθύνη για το τι θα επακολουθούσε.

 

Με την προσοχή του Αντρέ αποσπασμένη απ'τον Πιέρ, πλησίασα την φοράδα του. Θυμόμουν αμυδρά πως την είχε ονομάσει... Belle ή Jollie ή κάτι τέτοιο, και δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω το γιατί. Ακόμα και μέσα απ'τις κακουχίες, το μελί δέρμα της τόνιζε την καστανή χαίτη της, που τελείωνε σαν φράντζα ανάμεσα στα αυτιά ενός περήφανου κεφαλιού που ήταν μονίμως τεντωμένο προς τα πάνω. Άρχισα να χαϊδεύω τη γνάθο της, γυρίζοντας το σώμα μου με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να δει το δεξί μου χέρι. Ο Πιέρ μιλούσε ακόμα στον Αντρέ, όταν ακούστηκε ένα απόκοσμο χλιμίντρισμα.

 

Πρώτα ακούμπησαν το έδαφος τα λυγισμένα γόνατα της, και μετά, άτσαλα, το κεφάλι της. Το άψυχο κορμί της ισορρόπησε σε αυτή τη στάση για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, μέχρι που γύρισε και έπεσε πλευρικά, κατεβάζοντας την αυλαία μετά από αυτή την θεατρική υπόκλιση. Η στολή μου βάφτηκε για μια ακόμα φορά κόκκινη, απ'τo αίμα που ανάβλυζε απ'την καρωτίδα αρτηρία του λαιμού της, οπού είχε μπηχτεί βαθιά η σπάθη. Το αγόρι ούρλιαξε σπαρακτικά. Δάκρυα, σάλια και μύξες εκτοξεύονταν απ'το πρόσωπο του, καθώς προσπαθούσε να ορμήσει, αλλά τον κρατούσε γερά ο Πιέρ, και κάποιος άλλος ιππέας που βρέθηκε εκεί κοντά.

 

Το δείπνο ήταν πιο φρικτό απ'ότι συνήθως. Τα αναφιλητά του αγοριού, που ήταν ακόμη στην σκηνή του με έκαναν να νιώθω πάρα πολύ ένοχα. Σε κάποια φάση ο λοχίας, που είχε μαζευτεί μαζί μας γύρω απ'την φωτιά, τρώγοντας το φρέσκο κρέας πρότεινε να φωνάξουμε τον Αντρέ στην φωτιά. "Δεν είναι δίκαιο να έχει πάρει μερίδα η μισή ίλη και αυτός να μείνει νηστικός". Κανείς δεν κουνήθηκε. Η πείνα είναι το καλύτερο δηλητήριο κατά του αλτρουισμού.

 

"Ας ψοφήσει" είπε ο Πιέρ "αφού κλαίγεται ακόμα γι'αυτό το κ*λοάλογο". Η ωμότητα και η απαξίωση στην φωνή του με εκνεύρισε. Δεν υπήρχε ούτε ένας στρατιώτης στο ιππικό που έλεγε "ψόφησε" όταν πέθαινε το άλογο του, όχι πριν την εισβολή στη Ρωσία Και τώρα χαρακτήριζε μέχρι και το θάνατο ενός ανθρώπου ως "ψόφο". Μα που θα πήγαινε αυτή την ιστορία;

 

Δεν κοιμήθηκα καλά εκείνο το βράδυ. Ο νους μου ήταν συνεχώς στον Αντρέ. Το πρωί ξαναφάγαμε κρέας. Τι τύχη! Μα δεν ήταν αλόγου. Το κρέας ήταν πιο βαρύ και πιο πυκνό. Μάλλον ο Πιέρ είχε σκοτώσει κάποια αλεπού των στεπών Η αντιπάθεια μου προς το πρόσωπο του καταλάγιασε. Παρατήρησα ότι ο Αντρέ έλειπε και πάλι. Αυτή την φορά έπρεπε να κάνω κάτι. Παίρνοντας μια μερίδα, μπήκα στην σκηνή του.

 

Αλλά αυτή ήταν άδεια. Το χιόνι μέσα της ήταν διασκορπισμένο σε άτακτα λοφάκια. Άκουσα βήματα από πίσω μου. Ήταν ο Πιέρ. "Θα το έσκασε μέσα στην νύχτα" είπε. "Κρίμα." πρόσθεσε, "πάντα ήταν μαλθακός".

 

Ο τρελός συνειρμός έκανε τα μάτια μου να γουρλώσουν, κοίταξα πρώτα το πιάτο που κρατούσα στα χέρια μου και μετά τον Πιέρ.

 

Και τότε κατάλαβα.

 

Επεξεργασία Μαρτίου 3, 2013 από Tightwad

[Kozy]

[Glacier Star]

Μου θύμισες αυτό:

 

[Tightwad]

Έτσι, αυτά να τα βλέπει ο Ντζόε που ακόμα δεν μπορεί να φάει κερασόπιτα, ενώ εγώ κύριε, επισκέπτομαι συχνά το ΙΚΕΑ.

[Kozy]

επισκέπτομαι συχνά το ΙΚΕΑ.συχνά το ΙΚΕΑ.συχνά το ΙΚΕΑ.συχνά το ΙΚΕΑ.το ΙΚΕΑ.το ΙΚΕΑ.ΙΚΕΑ.ΙΚΕΑ.ΙΚΕΑ.

 

[DJO]

Έτσι, αυτά να τα βλέπει ο Ντζόε που ακόμα δεν μπορεί να φάει κερασόπιτα, ενώ εγώ κύριε, επισκέπτομαι συχνά το ΙΚΕΑ.

 

Ανάποδα είναι.

 

Αλλά σε δικαιολογώ. Είναι από το μετατραυματικό σοκ.

[Tightwad]

Ανάποδα είναι.

 

Αλλά σε δικαιολογώ. Είναι από το μετατραυματικό σοκ.

Αυτά έλεγε και ο Στρατιώτης Ράιαν, αλλά μετά ο Ματ Ντέημον έπαθε δυσεντερία από χαλασμένη κερασόπιτα.

[DJO]

Μα the cherry-cake is a lie!

[Tightwad]

Μπορείς να ξεχωρίσεις το ψέμα απ'την αλήθεια; Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια; Υπάρχει πραγματικότητα; Τι είναι η αγάπη;

[DJO]

42.

[Tightwad]

Απο κεφτεδάκια αλόγου το γυρίσαμε σε Hitchhiker. ΟΚ.

[DJO]

Θα έλεγα:

 

 

Οk.

[AndreasD]

Τελικά το σωστό είναι κεφτέδες ή κιοφτεδες?

[Tightwad]

γκιοφτεδόπουλα

[Alejandro Foyn]

Δάκρυα, σάλια και μύξες εκτοξεύονταν απ'το πρόσωπο του

 

 

:lmao:

 

Η αφήγησή σου πραγματικά πολύ ρεαλιστική! Σου απονέμω το όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου

 

 

Και περιμένουμε για το λογοτεχνικό σου βιβλίο από τις εκδόσεις

[Tightwad]

Στο προηγούμενο είχα τον χειριστή του πολυβόλου να ξεκοιλιάζεται και να προσπαθεί να μαζέψει τα έντερα του λίγες στιγμές πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, οι μύξες σε πείραξαν.

[paola]

Στο προηγούμενο είχα τον χειριστή του πολυβόλου να ξεκοιλιάζεται και να προσπαθεί να μαζέψει τα έντερα του λίγες στιγμές πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, οι μύξες σε πείραξαν.

Στο προηγούμενο είχα τον χειριστή του πολυβόλου να ξεκοιλιάζεται και να προσπαθεί να μαζέψει τα έντερα του λίγες στιγμές πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, οι μύξες σε πείραξαν.

 

 

 

Ξερασογλου!! Γιακ!!

 

[Tightwad]

Εδώ στο τελευταίο το ρίξαμε στον κανιβαλισμό, τα έντερα σε πείραξαν.

[stardust]

<<ο Αντρέ και η φοράδα του.. σνίφ

[DJO]

<- Ο Φρεντ πήγε στον παράδεισο.