ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΩΛΟΣ [ ?, Εφημερίδα LIFO, 23/10/2008 ]

[erma jaguar]

 

THE BOOK LOVERS

Επιτυχία σημαίνει τσεκάρω το στρες στην γκαρνταρόμπα

Έχει πάρει το Όσκαρ των κόμικς, μια σειρά του θα γίνει ταινία στο Χόλιγουντ, ζει στο Μπρούκλιν και είναι μόνο 27 ετών. Ο δημιουργός κόμικς Βασίλης Λώλος εξηγεί στον M.Hulot γιατί τελευταία βρίσκεται σε space-kick.

 

Οι φίλοι των κόμικς στην Αθήνα πιθανόν να θυμούνται τον Βασίλη πριν από καμιά δεκαριά χρόνια ως τον πιτσιρικά που σύχναζε στο Tilt στην Ασκληπιού, ένα μαθητή που του άρεσαν τα manga και λάτρευε τα ANIME. Ο Βασίλης άρχισε να σχεδιάζει μανιωδώς από πολύ νωρίς και από το Λύκειο είχε αποφασίσει ότι ήθελε να ασχοληθεί με τα κόμικς. Σπούδασε γραφιστική, έκανε μεταπτυχιακό στο κινούμενο σχέδιο, το πρώτο ουσιαστικό βήμα του όμως έγινε το 2002 όταν κέρδισε το δεύτερο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κόμικς του περιοδικού «9» της «Ελευθεροτυπίας». Οι μελαγχολικές, σκοτεινές φιγούρες του -κάτι μεταξύ των αμερικανικών underground σχεδιαστών της προηγούμενης δεκαετίας (κυρίως των Guy Davis και Mike Mignola) και της αισθητικής των magna- ξεχώρισαν αμέσως. Του έδωσαν την ευκαιρία να σχεδιάσει για το περιοδικό τη σειρά «Freakshow», εξώφυλλα και αφίσες, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε το πρώτο rom-zine με το συμφοιτητή του Γιώργο Μελισσαρόπουλο -το «Όμικρον Αρνητικό». Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Τάσο Παπαϊωάννου, τον Κυριαζή και τον Μπίμπα στο «Subart», το περιοδικό της καλλιτεχνικής παρέας (μέχρι το 2005) και το Σεπτέμβριο του 2004 κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του στην Giganto, την εξαντλημένη σήμερα «Γεννήτρια» - η εφιαλτική περιπλάνηση ενός στρατιώτη σε έναν κόσμο τρόμου και απόγνωσης που θύμιζε την ατμόσφαιρα των διηγημάτων του Lovecraft. Ο Victor Van Dread έγινε ο πρώτος του «προσωπικός» και αναγνωρίσιμος ήρωας.

 

Η συνέχεια της καλλιτεχνικής του πορείας είναι εντυπωσιακή. Μέσα στο 2005 συμμετείχε στη συλλογή κόμικς της καναδέζικης Adventure, την «Flight #2» (στο σενάριο του Heads Up που σχεδίασε η Becky Cloonan) και στην έκδοση του «Gin-747» με αγγλικά κείμενα. Ταξιδεύει στην Αμερική για να δοκιμάσει την τύχη του και τα σχόλια για τη δουλειά του είναι εξαιρετικά. Εγκαθίσταται στο Μπρούκλιν κι αρχίζει να σχεδιάζει την πρώτη του δουλειά σε συνέχειες, το «The Pirates of Coney Island» σε σενάριο του Rick Spears που κυκλοφορεί από την Image, συμμετέχει σε τίτλους με κύρος όπως το «Spiderman Family» και το «Wolverine Firebreak» της ιστορικής Marvel και στην ελληνική «Blast Comics», ενώ σχεδιάζει τον πρώτο τόμο του άλμπουμ του «The Last Call», που κυκλοφόρησε πέρσι από την Oni Press: Εκτός από τις πολύ καλές κριτικές και την ευκαιρία που του έδωσε να γίνει γνωστός σε μεγαλύτερο κοινό, προκάλεσε το ενδιαφέρον της Universal Pictures, η οποία αγόρασε τα δικαιώματα για να το μεταφέρει στο σινεμά με παραγωγούς τους Barry Josephson και Eric Gitter και σεναριογράφο τον Έβαν Σπηλιωτόπουλος. Το «Last Call» παρακολουθεί την πορεία δύο εφήβων με αδυναμία στο heavy metal, που βρίσκονται ξαφνικά πάνω σε ένα τρένο με τρομακτικούς επιβάτες και προορισμό το άγνωστο. Ο Βασίλης Λώλος κάνει πραγματικά διεθνή καριέρα -το αναμφισβήτητο ταλέντο του και η σκληρή δουλειά του χάρισαν μια διπλή υποψηφιότητα πριν από λίγο καιρό στα βραβεία Harvey (για όσους δεν τα ξέρουν είναι τα Όσκαρ των κόμικς): του Καλύτερου Σχεδιαστή» και του Καλύτερου Νέου Ταλέντου, το οποίο και κέρδισε. Παράλληλα κέρδισε το φετινό βραβείο Eisner -ένα από τα σημαντικότερα βραβεία της βιομηχανίας- για το συλλογικό «5» μαζί με τους Gabriel Ba, Becky Clooman, Fabio Moon και Rafael Grampa που κυκλοφόρησαν μόνοι τους.

 

Ποιος ήταν ο βασικός λόγος που ασχολήθηκες με τα κόμικς; Ποιο ήταν το πρώτο κόμικ που σε εντυπωσίασε;

 

Διάβαζα ό,τι έβρισκα μπροστά μου όταν ήμουν μικρός. Αν μου έχει μείνει κάτι, αυτό θα είναι το «Dark Knight» του Frank Miller. Κάποια εταιρεία το είχε μεταφράσει και εκδώσει στα ελληνικά το ογδόντα κάτι. Είχε τη σωστή δόση ηρωισμού, cyberpunk και βίας. Λειτούργησε σαν πόρτα για εμένα.

 

Πώς βρέθηκες στην Αμερική;

 

Όταν άρχισα να συνεργάζομαι με περισσότερες από μια εταιρείες, η παρουσία μου εκεί άρχισε να γίνεται πιο απαραίτητη. Το ότι περνάω αρκετό χρόνο εκεί έχει να κάνει με δουλειές , όπως π.χ. εάν είμαι καλεσμένος σε κάποιο συνέδριο, αλλά και με τους φίλους που έχω κάνει και θέλω να βλέπω.

 

Η απάντηση είναι πολύ προφανής, αλλά πιστεύεις ότι αν έμενες στην Ελλάδα θα είχες την ίδια επιτυχία;

 

Ναι. Τεχνικά μπορείς να είσαι στην Ελλάδα και να έχεις τις ίδιες συνεργασίες. Αρκετοί από τους συγγραφείς και σχεδιαστές που θαυμάζω δεν είναι Αμερικανοί και δεν φεύγουν από τη χώρα τους σχεδόν ποτέ. Τώρα, αν με ρωτάς για την ελληνική αγορά, όχι. Η Ελλάδα δεν έχει τα απαραίτητα εφόδια για να στηρίξει το κόμικ ως αποκλειστικό επάγγελμα.

 

Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;

 

Από παντού. Από ό,τι μου μένει και εμμένει. Από μια συζήτηση, από τη μουσική, από όπου έρθει. Τον τελευταίο καιρό είμαι σε space-kick.

 

Ο κόσμος στις ιστορίες που σχεδιάζεις είναι αρκετά σκοτεινός (έως πολύ). Έχει να κάνει αυτό με την ιδιοσυγκρασία σου;

 

Δεν είναι κάτι που το κάνω εσκεμμένα, αλλά δεν είναι και κάτι που με εκφράζει εκατό τοις εκατό. Στο ερώτημα εάν υπάρχει ένας τόνος κοινός σε ό,τι κάνω, θα έλεγα «ναι», αλλά δεν είναι κάτι που με ορίζει ως καλλιτέχνη.

 

Μίλησέ μου μερικούς ανθρώπους που σε επηρέασαν και θεωρείς σπουδαίους. Δημιουργούς και μη.

 

Η μαμά μου. Μπορώ να τη βάλω; Η μητέρα μου ήταν καθοριστικός παράγοντας γιατί πάντα με ωθούσε να κάνω αυτό που θέλω και με εκφράζει.

 

Ισχύει το «ο υψηλός ανταγωνισμός ανεβάζει και το επίπεδο»; Δεν έχει σημασία πόσο υψηλούς στόχους θέτει κανείς;

 

Ναι ισχύει. Και είναι λογικό φυσικά, άμα το σκεφτείς. Γιατί το πόσο υψηλοί είναι οι στόχοι είναι ανάλογο του επιπέδου. Μπορεί να στοχεύεις στην κορυφή. Αλλά η κάθε αγορά έχει τη δική της.

 

Harvey, Eisner - μίλησέ μου λίγο για τις υποψηφιότητες και το βραβείο σου. Τι σημαίνουν για σένα εκτός από ηθική ικανοποίηση;

 

Είναι ωραία να σε αναγνωρίζει ένας θεσμός όπως οι παραπάνω. Αλλά για εμένα ήταν πολύ σημαντικό που πήραμε το Eisner για το «5». Το βιβλίο αυτό ήταν μια αυτοέκδοση χωρίς την υποστήριξη και διανομή μιας μεγάλης εκδοτικής. Οπότε, όταν κερδίσαμε, ήταν σαν να κέρδισε μια τελείως ανεξάρτητη παραγωγή το Όσκαρ. Το Harvey το ευχαριστήθηκα σε προσωπικό επίπεδο, αλλά όχι όσο το Eisner.

 

Τι σημαίνει για σένα η λέξη «επιτυχία»;

 

Δεν ξέρω... «Ζεν»; Σημαίνει έφτασα κάπου που τσεκάρω το στρες στην γκαρνταρόμπα.

 

Θέλεις να μου εξηγήσεις τι σημαίνει η δήλωσή σου «δεν γουστάρω τους κόλακες»;

 

Μου τη σπάνε. Πρέπει να είσαι πολύ ανασφαλές και ρηχό άτομο για να αναλώνεσαι σε τέτοιου είδους αυνανισμούς. Νιώθω σαν να με δουλεύει ο άλλος.

 

Έχεις εγκλιματιστεί στη ζωή της Αμερικής; Πόσο διαφορετική είναι η καθημερινότητα εκεί; Σκέφτεσαι να επιστρέψεις κάποια στιγμή στην Ελλάδα;

 

Είμαι πολίτης του κόσμου για την ώρα. Χα, χα.

 

Έχει αλλάξει η συμπεριφορά των ανθρώπων που σε γνωρίζουν μετά την επιτυχία;

 

Δυστυχώς ναι, αν και νόμιζα ότι αυτά γίνονται μόνο σε ταινίες. Απλά τους κρατάω μακριά και είμαι ήσυχος.

 

Μετά από κάθε μεγάλη χαρά ακολουθεί μια μεγάλη λύπη; Πιστεύεις στην ισορροπία των πραγμάτων ή είναι όλα θέμα τύχης;

 

Δεν πιστεύω σε αυτό, αλλά το φοβάμαι μόνο όταν τα πράγματα πάνε καλά. Μετά έρχομαι στα ίσια μου και σκέφτομαι πως ένα τέτοιο πλάνο θα ήταν γελοίο.

 

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;

 

Να παράγω καλή τέχνη.

 

Το άρθρο και σε cbr.

lolos_Lifo_131.rar

[GreekComicFan]

Προστέθηκε η συνέντευξη και σε cbr μορφή (μετατροπή από pdf), και μεταφέρθηκε στην ενότητα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ.