Ταινίες του Satoshi Kon

[Konata_Izumi]

 

 

 

Αυτο το αρθρο το εγραψα πριν καιρο για αλλο φορουμ, αλλα βλεπω οτι ταιριαζει και εδω..

Ο τυπος ειναι κορυφη, και οι ταινιες του θα αρεσουν στα μελη του φορουμ..   

Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ιάπωνες δημιουργούς στο χώρο των anime δεν είναι άλλος από τον Satoshi Kon. Είναι ο δημιουργός που μαζί με τον Miyazaki είναι γνωστός ακόμα και στο γενικότερο δυτικό σινεφιλ κοινό που δεν ασχολείται απαραίτητα με τα anime. Θα παρουσιάσω μια σύντομη βιογραφική πορεία τού καθώς και ανάλυση του συνολικού του έργου.

Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1963 στο Kushiro του Hokkaido. Φοίτησε καλές τέχνες στο Musashino College of the Arts με αρχικό σκοπό να γίνει ζωγράφος (έχει φάτσα ζωγράφου πάντως). Όπως και ο Miyazaki, δεν ασχολήθηκε καθόλου με το πτυχίο του, και πολύ σύντομα μετά το πέρας της σχολής βρέθηκε να συνεργάζεται με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Katsuhiro Otomo πάνω στο manga “World Apartment Horror”. Η σχέση του με τον Otomo του άνοιξε την πόρτα και στον χώρο του anime όπου πρωτοεργάστηκε ως set designer στο Roujin Z (1991). Σε ανάλογο ρόλο εργάστηκε και στο Patlabor 2: The Movie” (1993) του Mamoru Oshii. Σε ελάχιστο χρόνο άρχισε να γράφει και σενάρια και το 1997 ήρθε η ευκαιρία να γράψει και να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, το “Perfect Blue”.
 

PERFECT BLUE (1997)

Written & Directed by Satoshi Kon

 

 

Αρχικά η ταινία προοριζόταν για live action αλλά ο μεγάλος σεισμός του Kobe επέφερε μεγάλες υλικές ζημιές στο studio, και παράλληλα το budget της ταινίας μειώθηκε δραματικά. Τελικά αποφασίστηκε να γυριστεί σαν animation, κάτι που βγήκε σε καλό για τον Satoshi. Η ταινία βασίζεται σαν ιδέα στην ομότιτλη νουβέλα του Yoshikazu Takeuchi. Ο Satοshi εφάρμοσε τα θέματα της νουβέλας πάνω στην δικιά του οπτική γωνιά για τις ψυχοκοινωνιολογικές καταστάσεις που επικρατούν στον μοντέρνο κόσμο, κάτι που το κάνει σε όλα του τα έργα. Η ταινία είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ το οποίο αφηγειται την εξέλιξη ενός ποπ ειδώλου σε ηθοποιό και την επίδραση που έχει αυτή η κίνηση στην ψυχολογική της υγεία και τις ακραίες αντιδράσεις των πιο φανατισμένων θαυμαστών της. Μέσω μιας σειράς φόνων που φαίνονται να σχετίζονται με την ηρωίδα, σχηματίζονται καταστάσεις που θυμίζουν Χιτσκοκική ταινία, μπερδεύοντας τα όρια φαντασίας και πραγματικότητας. Στο τέλος τίποτα δεν είναι ότι φαίνεται.

 

Επειδή ήταν η πρώτη ταινία του Kon, το όνομα του Katsuhiro Otomo συμπεριλήφθηκε στους συντελεστές της ταινίας ως “επιτηρητής”. Η κίνηση αυτή έγινε για να πουληθεί η ταινία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Στην διάρκεια της περιοδείας της ταινίας στα διεθνή φεστιβάλ, απέσπασε πολύ καλές κριτικές, και έτσι ξεκίνησε η καριέρα του Kon ως σκηνοθέτη. Απέσπασε βραβεία στα φεστιβάλ “Fantasia Festival” του Μόντρεαλ και “Fantasporto Film Festival” στην Πορτογαλία. Στην Αμερική είχε επίσης καλές κριτικές αν και κάποιους ενόχλησε το έντονο γυμνό σε κάποιες σκηνές της ταινίας. Παρόλα αυτά έχουν αγοραστεί τα δικαιώματα από το Hollywood και είναι θέμα χρόνου η διασκευή του.

 

Είναι ένα έξοχο ντεμπουτο για τον Kon και δεν φαίνεται ότι είναι η πρώτη του ταινία. Είναι ένα πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ. Μόνο άμα την συγκρίνεις με τις μετέπειτα ταινίες του φαίνεται η πρωιμότητα της. Αξίζει να αναφερθεί ότι στην ταινία του Darren Aronofsky “ Requiem for a Dream” η σκηνή της μπανιέρας έχει αντιγραφτεί καρέ καρέ από το Perfect Blue. Επίσης, η Madonna εισήγαγε σκηνές από την ταινία σε video wall κατά την διάρκεια των συναυλιών του “Drowned World Tour” (2001). Η μουσική της ταινίας είναι έξοχη, από το γενικό soundtrack μέχρι και των ποπ τραγουδιών της ηρωίδας.

 

 

 

 

Tokyo Godfathers (2003)
Written & Directed by Satoshi Kon

 

 

Η τρίτη ταινία του Kon είναι το “Tokyo Godfathers” και βγήκε στις αίθουσες το 2003. Θεματικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο ανάλαφρη ταινία του Kon, όλα όμως τα χαρακτηριστικά που είναι το σήμα κατατεθέν της δουλειάς του βρίσκονται και σ’αυτήν. Είναι μια κλασσική χριστουγεννιάτικη ιστορία που αφηγήται την περιπέτεια τριών αστέγων του Τόκυο (μια έφηβη που το έχει σκάσει από το σπίτι, ένας αποτυχημένος μεσήλικας τζογαδόρος, και μια τραβεστι), που στην παραμονή των Χριστουγέννων βρίσκουν στα σκουπίδια ένα εγκαταλελειμμένο μωρό. Στο μωρό υπάρχει ένα σημείωμα που ζητά από οποίον βρει το βρέφος να το φροντίσει σαν δικό του. Τα μητρικά ένστικτα της τραβεστι ξυπνάνε και θέλει να κρατήσει το μωρό ως δικό της, ενώ οι άλλοι δυο επιμένουν να πάνε το μωρό στην αστυνομία. Τελικά αποφασίζουν να βρουν τους γονείς του παιδιού και η περιπέτεια αρχίζει.

 

 

Η ιστορία βασίζεται στο γούεστερν του John Ford “ Three Godfathers” (1948) όπου ένα τρίο κλεφτών αναλαμβάνουν ένα νεογέννητο μωρό, οι ομοιότητες όμως σταματάνε εδώ. Η ταινία χαρακτηρίζεται από το συναίσθημα της και την πολύ καλή ανάπτυξη των τριών χαρακτήρων κατά την διάρκεια της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Satoshi Kon άγγιξε ένα θέμα που είναι ταμπού στην Ιαπωνική κοινωνία, που είναι το πρόβλημα των αστέγων των ιαπωνικών μεγαλουπόλεων. Τα προβλήματα τους, η μεταξύ τους σχέση, και η θέση τους στην κοινωνία αναπτύσσονται άριστα κατά την διάρκεια του φιλμ. Ένα χαρακτηριστικό των ταινιών του Kon είναι ο προβληματισμός για την σύγχρονη ιαπωνική κοινωνία και σ΄αυτή την ταινία ο προβληματισμός αυτός γίνεται πολύ φανερός. Ένα από τα αξιοσημείωτα της ταινίας είναι η απόδοση του χιονισμένου Τόκυο που γίνεται με πολύ όμορφο και αληθοφανή τρόπο.

 

Η ταινία υπήρξε και αυτή μεγάλη επιτυχία και θεωρείται μια κλασσική πια εναλλακτική χριστουγεννιάτικη ταινία.

 

 

 

 

 

 Paranoia Agent (2004)
Written & Directed by Satoshi Kon

 

   

Το επόμενο έργο του Satoshi Kon δεν ήταν ταινία αλλά ένα τηλεοπτικό anime 13 επεισοδίων, και αυτό είναι το “Paranoia Agent”. Κατέληξε να είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα anime του 2004. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων των προηγουμένων του ταινιών, ο Kon είχε γεμίσει ολόκληρο συρτάρι με ιδέες που τις θεωρούσε καλές άλλα δεν κολλούσαν στην ταινία την οποία δούλευε. Επειδή δεν ήθελε να πάνε χαμένες οι ιδέες του αποφάσισε να τις χρησιμοποιήσει σε μια τηλεοπτική σειρά η οποία θα επέτρεπε μια τέτοια εναλλαγή θεμάτων.

 

Παράθεση

In the case of a film to be shown at theatres, I'm working for two years and a half, always in the same mood and with the same method. I wanted to do something that allows me to be more flexible, to realize instantly what flashes across my mind. I was also aiming at a sort of entertaining variation, so I decided to go for a TV series.

 

 

Το “Paranoia Agent” ασχολείται με ένα κοινωνικό φαινόμενο στο Τόκυο, που έχει προκληθεί από μια σειρά απρόκλητων επιθέσεων σε ανυποψίαστους πολίτες από έναν ανήλικο που κοπανάει τα θύματα του με ένα παραμορφωμένο ρόπαλο του baseball. Οι αστυνομικοί που ερευνούν την υπόθεση με μεγάλη έκπληξη ανακαλύπτουν ότι τα θύματα μοιράζονται πολλά κοινά στοιχειά, και γέννιουνται αμφιβολίες ακόμα και για την ύπαρξη του θύτη. Όσο προχωράει η σειρά τα όρια της φαντασίας και της πραγματικότητας μπερδεύονται και μια μεταφυσική επιρροή φαντάζει όλο και πιο πιθανή, οδηγώντας σε ένα βιβλικό και απρόβλεπτο φινάλε.

  

Η σειρά ξεκινάει πολύ καλά και τα πρώτα 5 επεισόδια είναι αριστουργηματικά και προσφέρουν όλα τα στοιχειά που μας έκαναν να αγαπήσουμε τον Satoshi Kon ως σκηνοθέτη και σεναριογράφο. Προσωπικά πιστεύω ότι η σειρά κάνει μια μικρή κοιλιά στα μεσαία επεισόδια, όχι γιατί είναι κακά επεισόδια, αλλά γιατί δεν δένουν τόσο αρμονικά με το στόρι όσο θα έπρεπε. Αυτό οφείλεται στο ότι αυτές οι ιστορίες αποτελούν ξεχωριστές ιδέες του Shatoshi που δεν είχαν δημιουργηθεί με βάση την συγκεκριμένη σειρά. Σαν μεμωνομένα επεισόδια όμως κάποια από αυτά είναι ανατριχιαστικά. Τα τελευταία όμως επεισόδια δίνουν έμφαση στο κεντρικό σενάριο και επαναφέρουν την τάξη δίνοντας μας ένα ικανοποιητικό φινάλε.

Το κοινωνικό σχόλιο που χαρακτηρίζει τη δουλειά του Kon είναι κάτι παραπάνω από εμφανές στη σειρά αυτή. Τίποτα δεν αφήνει απείραχτο, από την εμμονή για αρίστους μαθητές, την πώρωση με φιγούρες και κούκλες από anime σειρές, τους RPGαδες, την έλλειψη των ανθρωπίνων σχέσεων στην μεταπολεμική Ιαπωνία. Ειδικά εντύπωση κάνει το επεισόδιο με θέμα τα “suicide pacts” που ταλαιπωρήθηκε από περικοπές στην αμερικανική έκδοση. Αυτή η θεματολογία οδήγησε σε άριστες κριτικές και πολύ θεωρούν το “Paranoia Agent” την καλύτερη σειρά του 2004.

 

 

Paprika (2007)

Written & Directed by Satoshi Kon

 

 

Πρόκειται για την τελευταία ταινία του Kon και είναι βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Yasutaka Tsutsui. Η ιστορία σχετίζεται με μια συσκευή που επιτρέπει την προβολή των ονείρων των ανθρώπων και την εισροή κάποιου σε αυτά. Είναι παραγωγή των Madhouse Studios και κυκλοφορεί στα ελληνικά βιντεοκλαμπ. Η μουσική είναι εξαιρετική από τον Susumu Hirasawa ως συνήθως, ενώ το τραγούδι της ταινίας είχε μπει στην αρχική λίστα των προτάσεων για το οσκαρ καλυτέρου τραγουδιού.

 
 

 

 

 

Το επίσημο website της ταινίας είναι:

http://www.sonyclassics.com/paprika

[dionik]

Πολύ ωραίο αφιέρωμα, για να μαθαίνουμε και άλλους δημιουργούς εκτός από τον Miyazaki.

 

 

[johnnyx1991]

Το Twitter τρελάθηκε, αλλα τελικά είναι αλήθεια

Δυστυχώς ο Satoshi Κon πέθανε πριν μερικές ώρες. Δεν ξέρουμε ακόμα από τι

http://www.animenewsnetwork.com/news/2010-08-24/award-winning-director-satoshi-kon-passes-away

http://thatguywiththeglasses.com/videolinks/ir/marzgurl/ane/27589-ane-satoshi-kon-forever

 

RIP Satoshi Kon

[DJO]

Τελικά το αίτιο ήταν ακόμη μια φορά καρκίνος.... Καρκίνος στο πάγκρεας συγκεκριμένα...

 

Προτού πεθάνει είχε κάνει ένα post στο blog του, γιατί ένιωθε πως το τέλος ήταν κοντά... Μπορείτε να διαβάσετε εδώ μετάφρασή του στα Αγγλικά. Κι ό,τι δούλευε σε μια νέα ταινία, για λογαριασμό της Madhouse, ονόματι Yume-Miru Kikai. Λίγο πριν γίνει 47...

 

 

安らかに眠るSatoshi.....

[Ridcully]

Αν όχι ο κορυφαίος, ένας εκ των κορυφαίων δημιουργών του σύγχρονου ανατολικού animation μαζί με Oshii,Onogi,Anno.Χωρίς να είναι και άγνωστος δεδομένης της ποιότητας του εργου του θα έλεγα πως είναι παραγνωρισμένος δημιουργός που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς απο κοντά μας.Να προσθέσω μόνο πως έχει συμβάλλει και στη δημιουργία του αρκετά καλού OVA Memories:http://anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=anime&aid=262

[ΤασίαΚούτ]

Φοβερό.Ελπίζω όλες αυτές οι ταινίες να υπάρχουν στα βιντεοκλάμπ για να μπορέσουμε να τις δούμε ή κάποιες απο αυτές .Τουλάχιστον να ήταν δυνατόν η τηλεόραση να έβαζε μια δύο απο αυτά τα αριστουργήματα.