VIGILANTES

**Indian** · March 29

Ο Ευάγγελος Καλογερογιάννης, εμπνευσμένος από την δράση της σημαντικής ακτιβίστριας Άννας Μαρίας Στεφάν στον τομέα της στήριξης κακοποιημένων ατόμων, δημιουργεί ένα κόμικ με τον τίτλο “Vigilantes”.

Όλα ξεκινούν με μία νεαρή μητέρα, η οποία επισκέπτεται μαζί με το μικρό της παιδί έναν Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Όταν ο γιος της την ρωτάει για ποιον λόγο, ενώ εκείνη δεν φημίζεται για την πίστη της, παρόλα αυτά ανάβει κερί στον εν λόγω Άγιο, εκείνη προσφέρεται να του αφηγηθεί τον θρύλο Του. Έναν θρύλο που δεν είναι ακριβώς Εκείνου, αλλά ενός ανθρώπου που την γλίτωσε από το κακό και το πλήρωσε ακριβά!

Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα σενάριο αλληγορικό, το οποίο εμπλέκει δεξιοτεχνικά τόσο την θρησκευτική πίστη, όσο και την στυγνή πραγματικότητα, η οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι ρόδινη. Μέσα από την πλοκή ξετυλίγεται η ζωή μίας κοπέλας που από την αγκαλιά των δικών της βρέθηκε στα χέρια μαστροπών κι εκμεταλλευτών. Κι εκεί που θα νόμιζε ο καθένας ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα, ξεπροβάλλει ένας σύγχρονος άγιος, ο οποίος δεν διστάζει να ρισκάρει ακόμα και την ίδια του την ζωή, προκειμένου να φέρει πάλι το δίκαιο σε αυτόν τον σκληρό κόσμο.

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι στην συντριπτική πλειοψηφία της πλοκής έχουμε αφηγηματικές λεζάντες και πολύ λίγα είναι τα “μπαλονάκια” των διαλόγων. Αυτό πιστεύω ότι δίνει έναν χαρακτήρα περισσότερο μυθιστορηματικό στο κόμικ.

Πρόκειται για ένα σενάριο που μίλησε στην καρδιά μου για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δημιουργεί έναν τέλειο παραλληλισμό ανάμεσα στην πίστη και την δικαιοσύνη, μία καλογραμμένη αφήγηση, η οποία συγκινεί και συναρπάζει, ανάλογα την περίσταση, ενώ δεν παραλείπεται και το ερωτικό στοιχείο που φέρνει περισσότερες ρεαλιστικές υφές στην υπόθεση. Τέλος, έχουμε ένα φινάλε άκρως ρεαλιστικό, που δεν χαϊδεύει αυτιά και δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει τις καταστάσεις. Δίνει ελπίδα, αλλά τονίζει ότι οι πληγές που ανοίγουν συνήθως δεν μπορούν να κλείσουν εύκολα. Καμιά φορά δεν κλείνουν καθόλου…

Συμπερασματικά, είναι μία δουλειά που μου άρεσε αρκετά και σίγουρα θα ήθελα να έχει μεγαλύτερη έκταση και περισσότερες λεπτομέρειες. Προτείνεται σε όλους, όσοι θέλουν να διαβάσουν κάτι σοβαρό και ρεαλιστικό.

Το σχέδιο αποτελείται από μεγάλα καρέ, ικανά να χωρέσουν πολλές λεπτομέρειες. Δεν μπορώ να πω ότι με άφησε αδιάφορο, αλλά σίγουρα θα το προτιμούσα λιγότερο στατικό από ότι είναι. Οι χαρακτήρες δεν βγάζουν τις απαραίτητες εντάσεις στις κινήσεις τους, αλλά ομολογώ ότι είναι διακριτά τα συναισθήματά τους στα χαρακτηριστικά των προσώπων τους. Οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου δένουν όμορφα με το σενάριο, ενώ και οι σκιάσεις (που φαίνεται να έχουν γίνει με μολύβι) έχουν αξιοπρέπεια. Τέλος, η γραμματοσειρά μοιάζει να έχει γίνει στο χέρι, αλλά παρόλα αυτά την βρήκα εντάξει. Σε γενικές γραμμές έχουμε μία μέτρια, προς καλή δουλειά στον εικαστικό τομέα, ο οποίος σίγουρα δεν μπορεί να υπερκεράσει τον σεναριακό.

Η έκδοση έχει μεγάλο σχήμα και το δέσιμό της έχει γίνει με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ κι αρκετά παχύ, ενώ τα εξώφυλλα έχουν γκοφρέ υφή, που φέρνει στο μυαλό αυτοεκδόσεις της δεκαετίας του ‘80. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να εντάξουμε την βιογραφία της Άννας Μαρίας Στεφάν, καθώς και του δημιουργού.