Mια εικόνα, 354 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 23/12/2023]

[ramirez]

«Είναι δυνατόν να παρουσιάζεται η σημαία μας με ροζ χρώμα, να διακωμωδείται το εθνικό μας σύμβολο; Η σημαία αλλάζει χρώμα μόνον όταν βαφτεί κόκκινη από το αίμα των αγώνων του λαού μας», ανέφερε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Νίκης Δημήτρης Νατσιός από το βήμα της Βουλής, κραδαίνοντας μια φωτοτυπία με το έργο της Γεωργίας Λαλέ το οποίο και χαρακτήρισε «κουρέλι». Το συγκεκριμένο έργο με τίτλο «Ενοχή της γειτονιάς», κατασκευασμένο από κομμάτια κλινοσκεπασμάτων κακοποιημένων γυναικών, παρουσιάστηκε σε μεγάλη έκθεση στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη και πρόθεση της καλλιτέχνιδας ήταν να καταγγείλει την ενδοοικογενειακή βία. Τα ακροδεξιά, λογοκριτικά αντανακλαστικά του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη υπήρξαν άμεσα. Απαίτησε να αποσυρθεί το έργο από την έκθεση θυμίζοντας για ακόμη μια φορά την αλλεργία της Δεξιάς απέναντι στη μαχητική τέχνη με κοινωνικό πρόσημο. Κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε αν θα ήταν ίδιες οι αντιδράσεις αν το έργο, αντί για ροζ, ήταν πράσινο. Ή μαύρο. Ή ήταν φιλοτεχνημένο από άνδρα. Ή δεν ήταν δηλωμένη η πρόθεση της καλλιτέχνιδος...

 

 

 

 

Μας γυρίζει πολύ πίσω αυτό το επεισόδιο ωμής κρατικής λογοκρισίας. Οι σημαίες όλων των κρατών εδώ και δεκαετίες έχουν αποτελέσει πρώτη ύλη για αμέτρητα καλλιτεχνικά έργα με ποικίλους συμβολισμούς. Οι καλλιτέχνες, με αγώνες και επιμονή, έχουν κατακτήσει το δικαίωμα της έκφρασης. Πάντα κάποιοι μπορεί να ενοχληθούν αλλά απλώς μπορούν να μην επισκεφθούν τις αντίστοιχες εκθέσεις. Ή να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους. Να το συζητήσουν, να ανταλλάξουν επιχειρήματα, να ανοίξουν γόνιμο διάλογο. Η απόσυρση έργου από έκθεση θυμίζει σκοτεινές εποχές που όσο κι αν θεωρούσαμε ότι έχουν παρέλθει αυταπατόμαστε. Μόνη απάντηση είναι η ακόμη πιο «προκλητική» τέχνη. Η τέχνη που ενοχλεί και τρομάζει έστω κι αν «βεβηλώνει» σημαίες. Όπως η τέχνη του Ron English, ενός από τους σπουδαιότερους και πιο τολμηρούς σύγχρονους pop artists, στα έργα του οποίου εμφανίζονται συχνά χαρακτήρες των κόμικς όπως τα Looney Tunes, οι Σίμπσονς και ο Σνούπι. Στο Politics of Creation, o English αντικαθιστά τον Αδάμ του Μικελάντζελο με γυναίκα. Και ο Θεός αντί να εμφυσήσει ζωή κρατά περίστροφο σημαδεύοντας τη γυναίκα. Ευτυχώς που ο Ron English δεν χρησιμοποίησε την ελληνική σημαία γιατί ο Γεραπετρίτης, ο Νατσιός και οι όμοιοί τους θα τον έκαιγαν ζωντανό.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...