Ο Αίσωπος… αλλιώς [Αντωνόπουλος Γιάννης, efsyn.gr, 9/12/2023]

[ramirez]

Σάκης Σερέφας και Στέλλα Στεργίου ενώνουν τη δημιουργική τους φαντασία και μας ξανασυστήνουν τον μεγάλο παραμυθά της αρχαιότητας Αίσωπο μέσα από πέντε διαχρονικούς μύθους του.

 

 

 

 

Από τα πιο ανθεκτικά στον χρόνο αναγνώσματα με τα οποία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές είναι οι μύθοι του Αισώπου. Του μεγάλου αυτού παραμυθά της αρχαιότητας από τη Φρυγία που άκμασε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα και θεωρείται ο κορυφαίος της διδακτικής μυθολογίας, ενός είδους αυτοτελών μικρών μύθων με πρωταγωνιστές κυρίως ζώα. Στον Αίσωπο οφείλεται ο ανθρωπομορφισμός που έχει αποδοθεί διαχρονικά σε πολλά ζώα, καθώς οι μύθοι του έχουν έναν ηθικοδιδακτικό και αλληγορικό χαρακτήρα και προσβλέπουν στην αποφυγή, εκ μέρους των ανθρώπων, παραστρατημάτων και κακοτοπιών, που προέρχονται, μεταξύ άλλων, από την πλεονεξία, το ψέμα και την αλαζονεία.

 

Οι αισώπειοι μύθοι έχουν γραφτεί ξανά και ξανά ανά τους αιώνες – και ουκ ολίγες φορές έχουν εικονογραφηθεί – πάντα διατηρώντας ως επιμύθιο το αυστηρό διδακτικό τους ύφος. Πώς θα μπορούσαμε να φέρουμε όμως τον αρχαίο παραμυθά στις μέρες μας, μεταβάλλοντας τα εξωτερικά γνωρίσματα των μύθων του και κρατώντας τον πυρήνα των διδαγμάτων του χωρίς το ενοχλητικό, στην εποχή μας, κούνημα του δαχτύλου; Την απάντηση δίνει με τον καλύτερο τρόπο το νέο κόμικ του Σάκη Σερέφα «Ο ψεύταρος βοσκός Μητς Μπόι και άλλες ιστορίες» από τις εκδόσεις Πατάκη, σε εικονογράφηση Στέλλας Στεργίου. Ο Σάκης Σερέφας ειδικεύεται εδώ και χρόνια στο να γράφει ποίηση, πεζογραφία, θέατρο και βιβλία για νέους αναγνώστες, έχοντας λάβει στο παρελθόν βραβεία για βιβλία του όπως «Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου», «Μια τρύπα στο νερό» και «Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω». Τη Στέλλα Στεργίου βεβαίως, η οποία τώρα κάνει καριέρα στην εικονογράφηση και τη δημιουργία κόμικς στο Βέλγιο, την ξέρουμε από το ντεμπούτο της με τον «Μικρό Πρίγκιπα» (εκδόσεις Polaris, 2017) και από άλλες συνεργασίες και συμμετοχές της σε εκθέσεις.

 

 

 

 

Αυτό που καταφέρνει ο συγγραφέας στον «Ψεύταρο βοσκό» είναι να φέρει τους μύθους αυτούς σε γείωση με τη δική μας εποχή, κάνοντας χρήση σύγχρονων μέσων και παραστάσεων (όπως για παράδειγμα ο απατηλός κόσμος των σμάρτφοουν και των κοινωνικών δικτύων, η ματαιοδοξία των λάικς και η Γιουροβίζιον) χρησιμοποιώντας ένα χιούμορ ευφυές και καυστικό που φλερτάρει με τον σουρεαλισμό. Το βιβλίο διαρθρώνεται από πέντε διασκευασμένες ιστορίες οι οποίες αντιστοιχούν σε πέντε αντίστοιχους μύθους του Αισώπου. Στην πρώτη, με τον τίτλο «Δυο φίλοι, μια αρκούδα και μια επιχείρηση που έκλεισε πριν καν ανοίξει», ο κλονισμός μιας φιλίας μετά την επίθεση μιας αρκούδας στο δάσος, εμπόδισε μια για πάντα τη δημιουργία μιας start-up εταιρείας που θα πούλαγε… εξοχή στους πελάτες της. Στη δεύτερη ιστορία («Ο ψεύταρος βοσκός Μητς Μπόι και κάτι μακαρόνια που παραλίγο να βράσουν»), η οποία δίνει εν μέρει τον τίτλο της στο βιβλίο, η φάρσα του νεαρού βοσκού που φώναζε ψεύτικα στους συγχωριανούς του για τον λύκο στήθηκε προς άγραν λάικς στα σόσιαλ μίντια. Η «Τραγωδία με δύο τράγους κι ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο» διεκτραγωδεί με... πινελιές manga την επική μάχη δύο τράγων για το ποιος θα διασχίσει πρώτος το γεφύρι. Στη συνέχεια βλέπουμε ένα μικροσκοπικό ποντίκι να ανταποδίδει στο λιοντάρι τη χάρη να μην το κάνει μια μπουκιά, με το να το γλιτώνει από την καταναγκαστική συμμετοχή του στη Γιουροβίζιον. Ενώ μια λιχούδω αλεπού, σε παραλλαγή του πασίγνωστου μύθου της αλεπούς με τα σταφύλια, καθώς δεν φτάνει τα τσαμπιά τα... κάνει κρεμαστάρια – η διαφορά με τον μύθο είναι ότι για πρώτη φορά διαβάζουμε και την απάντηση των σταφυλιών προς την αλεπού!

 

 

 

 

Πέντε σπαρταριστές ιστορίες με ευρηματική ρίμα στους διαλόγους και τις λεζάντες αφήγησης, με μια πρωτότυπη διαδραστική δομή όπου ο αναγνώστης και η αναγνώστρια καλούνται να συμπληρώσουν γραπτώς πιθανές ή εναλλακτικές ατάκες και εκδοχές, γινόμενοι/ες μέτοχοι-συνδιαμορφωτές/τριες της κάθε ιστορίας. Όλα αυτά όμως δεν θα μπορούσαν να γίνουν εφικτά χωρίς τον εξαιρετικά δυναμικό σχεδιασμό των σελίδων και των καρέ από τη Στέλλα Στεργίου, η οποία με την εικονογραφική της τολμηρότητα και τις έντονες χρωματικές παλέτες της, κάνει τα σκίτσα της να αποπνέουν έναν νεανικό και εύθυμο «αέρα» ελευθερίας, «εκτοξεύοντας» την αφήγηση σε μυθικά ύψη.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...