Βίος και πολιτεία του πλανόβιου Γκρέγκορ Γκογκ [Φράγκος Αντώνης, avgi.gr, 8/12/2023]

[ramirez]

Εξαιρετικό γκράφικ νόβελ για την προσωπικότητα ενός ξεχασμένου επαναστάτη στην εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

 

 

 

 

Ο λόγος για το γκράφικ νόβελ των νέων Αμερικανών Mπέα Ντέιβις (1990) και Πάτρικ Σπετ (1982), εκ των οποίων η πρώτη είναι ανεξάρτητη εικονογράφος και σχεδιάστρια κόμικς, που σπούδασε Οπτική Επικοινωνία στη Σχολή Παραστατικών Τεχνών της Νέας Υόρκης και στη Σχολή Καλών Τεχνών «Βάισενζεε» στο Βερολίνο, ένθα και εργάζεται. Στην ίδια πόλη ζει και ο Σπετ ως συγγραφέας και επιμελητής. Μάλιστα το 2010 πήρε διδακτορικό δίπλωμα στη Φιλοσοφία, ενώ συχνά ασχολείται με κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά θέματα.

 

Ο «Βασιλιάς των πλανόβιων. Ο Γκρέγκορ Γκογκ και η αδελφότητά του» (Εκδόσεις ΚΨΜ), σε μετάφραση, επίμετρο της Μαριάννας Χάλαρη, αφηγείται ένα χρονικό διάστημα της ζωής του Γκρέγκορ Γκογκ, γεννημένου το 1891, κατά το οποίο διετέλεσε κηπουρός, ναυτικός και συγγραφέας, μάλιστα συμμετείχε, επιστρατευμένος ων, στην εξέγερση του Ναυτικού το 1918 και φυλακίστηκε. Το 1924 εγκαθίσταται κάποιους μήνες με την οικογένειά του στη Βραζιλία με σκοπό τη δημιουργία μιας αποικίας βασισμένης στις αναρχοχριστιανικές ιδέες του Τολστόι, αλλά αποτυγχάνει. Το 1927 ιδρύει την περίφημη «Διεθνή Αδελφότητα των Πλανόβιων», ων γνωστός ως «Βασιλιάς των Πλανόβιων», και το περιοδικό Ο Αλήτης, του οποίου όλα τα τεύχη διαδοχικά κατάσχονται ένεκα «βλάσφημου» περιεχομένου. Η Αδελφότητα, εμφορούμενη αναρχικών ιδεών, πρότασσε την αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της και τη συμμετοχική λογική.

 

Τρία χρόνια μετά ο Γκογκ μεταβαίνει στη Σοβιετική Ένωση, καθώς ασπάζεται το κομμουνιστικό πρόταγμα που τον φέρνει σε κόντρα με τους αναρχικούς συντρόφους του. Την ίδια εποχή εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, θέλοντας να αποτελέσει παράδειγμα στους πλανόβιους προκειμένου να μην προσχωρήσουν στο ναζιστικό στρατόπεδο. Το 1933 συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο. Τον στέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αρρωσταίνει σοβαρά. Δραπετεύει με περιπετειώδη τρόπο στην Ελβετία. Στέλνεται στο Παρίσι, απ’ όπου τον απελαύνουν στη Σοβιετία. Φυτοζωεί. Με την εισβολή των χιτλερικών, η οικογένειά του περνά πολλές κακουχίες, χάνει τους γιους του και ο ίδιος, χωρίς πενικιλίνη, πεθαίνει το 1945.

 

 

 

 

Με αφορμή τη ζωή του Γκογκ οι δύο συγγραφείς περιγράφουν, με εξαιρετική εικονογράφηση, την κοινωνική κατάσταση στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης: δεκάδες χιλιάδες πλάνητες στους δρόμους που έφθασαν με την άνοδο του Τρίτου Ράιχ το μισό εκατομμύριο – το 20% διαλέγει συνειδητά αυτόν τον δρόμο. Αν δεν δολοφονούνται εν ψυχρώ ως «αντικοινωνικά παράσιτα», συλλαμβάνονται σε μεγάλες ομάδες και ρίχνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Υπήρξε προσπάθεια να οργανωθούν οι πλανόβιοι στα τέλη του ’20, όπου έλαβε χώρα στη Στουτγκάρδη το 1ο Διεθνές Συνέδριο Πλανόβιων κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες λόγω της βίαιης καταστολής από την αστυνομία με οδοφράγματα και πλήθος προσαγωγών, καθώς για τα ΜΜΕ της εποχής θεωρούνταν μπολσεβίκοι. Τελικά, συμμετείχαν 600 γυναίκες και άνδρες. Ο Σίνκλερ Λιούις και ο Μαξίμ Γκόργκι, μεταξύ άλλων, χαιρέτισαν το γεγονός. Το συνέδριο αποφασίζει την «εφ’ όρου ζωής γενική απεργία». Τέλος, ο Γκρέγκορ Γκογκ διατυπώνει την αντιπολεμική στάση του: «Μια χούφτα αόρατοι δολοφονούν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων. Αλίμονο: Σκηνοθετούν πολέμους· από τις αναπαυτικές πολυθρόνες στις λέσχες τους, με αναμμένα τα πούρα, ξεσηκώνουν τον ένα λαό εναντίον του άλλου και τους κάνουν να αλληλοσπαράζονται, να αλληλοσφάζονται».

 

Info

Μπέα Ντέιβις, Πάτρικ Σπετ

«Ο βασιλιάς των πλανόβιων. Ο Γκρέγκορ Γκογκ και η αδελφότητά του»

Εκδόσεις ΚΨΜ

Σελίδες: 168

Τιμή: 14,31 ευρώ

 

 

 

 

Και το σχετικό link...