Μια ολοκληρωμένη διαβολική παρωδία! [Κουλιφέτης Περικλής, efsyn.gr, 5/08/2023]

[ramirez]

Έπειτα από επτά χρόνια δημοσίευσης στο «Καρέ Καρέ», ολόκληρη η σειρά «Μεφίστο» του Δημήτρη Καμένου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Χαραμάδα» σε έναν χορταστικό τόμο.

 

 

 

 

Μέχρι στιγμής, οι φετινές μεγάλες ειδήσεις για τα ελληνικά κόμικς δεν ήταν λίγες. Ανάμεσά τους, όμως, σίγουρα ξεχωρίζει η ολοκλήρωση του «Μεφίστο» και η κυκλοφορία του σε τόμο από τις εκδόσεις «Χαραμάδα». Όσοι διαβάζετε τακτικά το «Καρέ Καρέ» σίγουρα θα είχατε διαβάσει κάποιο από τα στριπ του «Μεφίστο» του Δημήτρη Καμένου στην κάτω πλευρά της δεύτερης σελίδας, εκεί όπου πια κατοικοεδρεύει η νέα σειρά του δημιουργού «Ένα αρκούδι μετράει τ’ άστρα». Πριν από λίγους μήνες και έπειτα από επτά χρόνια εβδομαδιαίων επεισοδίων, το «Μεφίστο» τελείωσε και κυκλοφόρησε συγκεντρωμένο σε ένα εντυπωσιακών διαστάσεων βιβλίο με εισαγωγή του Γιάννη Κουκουλά. Ο υπότιτλός του «Το πλήρες έπος» είναι το δίχως άλλο ταιριαστός. Μέσα στις σελίδες του, τα συνολικά 332 στριπ της σειράς μπορούν να διαβαστούν όπως τους αρμόζει: ως ένα και αδιαίρετο σύνολο ενός σουρεαλιστικού σατιρικού ταξιδιού!

 

Το «Μεφίστο», μια εκ πρώτης όψεως παρωδία του «Φάουστ» του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκέτε, είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Ξεκινώντας από το μυθικό στοίχημα Θεού και Μεφιστοφελή για την ψυχή του πανεπιστήμονα Φάουστ, o Μεφίστο – αληθινός πρωταγωνιστής αυτής της σειράς – παλεύει να δώσει νιάτα, υγεία και ευτυχία στον υποχόνδριο και ανασφαλή γερο-Φάουστ, βγάζοντας τη δική του ψυχή στην προσπάθεια να πάρει εκείνη του θύματός του! Κάθε ένα από τα δύο μέρη της σειράς είναι η παρωδία του αντίστοιχου μέρους του έργου του Γκέτε. Στο 1ο μέρος («Ένα ιατρικό σήριαλ») οι ήρωές μας περιφέρονται στην Κόλαση, έναν απέραντο τόπο γεμάτο δαίμονες-γιατρούς και δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, προκειμένου να βρουν θεραπεία για την κατά φαντασίαν ασθένεια του Φάουστ. Στο 2ο μέρος («Ο άσωτος υιός») η περιπλάνηση μεγαλώνει καθώς, προκειμένου ο Μεφίστο να δώσει έστω μια στιγμή αληθινής ευτυχίας στον Φάουστ, τον περιφέρει σε νεανικές μπιραρίες, στο μεγάλο καρναβάλι και στην Αυλή του Μέγα Αλέξανδρου.

 

 

 

 

Ο Καμένος αντιμετωπίζει ένα από τα μεγαλύτερα έργα της δυτικής λογοτεχνίας και, έχοντάς το ως αφετηρία, φτιάχνει μια παρωδία για το σήμερα: η Κόλαση είναι ο παράδεισος της νοσοκομειακής ταλαιπωρίας, ο Παράδεισος είναι μια οικογενειακή κόλαση με επικεφαλή της τον γεροπαράξενο αυταρχικό Θεό, το Καρναβάλι είναι το feed των social media, οι μπιραρίες της Βιτεμβέργης παίζουν την «Πριγκιπέσσα» για φοιτητές που πίνουν smoothies. Οι αναχρονισμοί και οι αναφορές στην τέχνη και στην ποπ κουλτούρα δίνουν και παίρνουν, συνθέτοντας ένα μεταμοντέρνο κολάζ που χρήζει δεύτερης και τρίτης ανάγνωσης. Γι’ αυτό και μέσα από την έκδοσή του, η πολυπλοκότητα του «Μεφίστο» – που πολλές φορές φαινόταν δύσκολο να ακολουθηθεί με τους ρυθμούς του εβδομαδιαίου στριπ – απολαμβάνεται καλύτερα και πιο εύληπτα.

 

Το σχέδιο συντονίζει τον σουρεαλισμό της πλοκής με γελοιογραφικά σχεδιασμένους χαρακτήρες και περίπλοκες έντονες σκιές που τυλίγουν τα καρέ και αποκαλύπτουν από μέσα τους γκαργκόιλ και γοτθικά αρχιτεκτονήματα. Κάθε καρέ μοιάζει με εικονογράφηση μεσαιωνικού χειρόγραφου, ένα κράμα σχεδιαστικών στιλ που δημιουργεί τη δική του ταυτότητα: έναν γοτθικό καρτουνισμό. Στα λόγια του Γιάννη Κουκουλά από την εισαγωγή του βιβλίου, το κόμικ δημιουργεί «ένα ατελείωτο οργιαστικό πανηγύρι εικόνων και χρωμάτων με πρόφαση το ξεπούλημα μιας ψυχής που δεν βγαίνει με τίποτα, ένα διονυσιακό γλέντι που μόλις σκεφτείς ότι έφτασε στα όριά του ξαναρχίζει πιο έντονα και σε παρασύρει σε καινούργιους, πιο ξέφρενους χορούς».

 

Τώρα πια, το μεγάλο ταξίδι του Μεφίστο με τον Φάουστ (αλλά και του Καμένου με τον Γκέτε) στον χώρο και στον χρόνο έλαβε τέλος. Κι όμως ξεκινάει ένα νέο: το ταξίδι από τις σελίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών» στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Το «Καρέ Καρέ» δεν μπορεί παρά να είναι περήφανο και εύχεται ο συγκεντρωτικός τόμος «Μεφίστο – Το πλήρες έπος» να είναι καλοτάξιδος. Παραφράζοντας τα λόγια του Κουκουλά και πάλι από την εισαγωγή του, ο Γκέτε θα στριφογυρνούσε στον τάφο του… από τα γέλια.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...