Καμία εικόνα, 397 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 15/07/2023]

[ramirez]

 

 

Από τα πρόσφατα γεγονότα που απασχόλησαν έντονα τον κόσμο των κόμικς σχετικά με δύο παρεξηγήσιμης θεματολογίας σκίτσα του Ηλία Κυριαζή, δημιουργημένα πριν από 19 χρόνια και δημοσιευμένα σε περιοδικό μικρού τιράζ, αξίζει να τονιστούν ορισμένα σημεία. Αυτονόητα που δυστυχώς αποσιωπήθηκαν ή σκεπάστηκαν από τις κραυγές και τον καλά ενορχηστρωμένο ηθικό πανικό.

 

Κατ’ αρχάς, εδώ και αιώνες στον δυτικό τουλάχιστον πολιτισμό είναι ξεκάθαρο ότι ο καλλιτέχνης δεν ταυτίζεται με το έργο του. Το έργο δεν αποτελεί καθρέφτη του δημιουργού του. Όταν ο Γκόγια σχεδίαζε τις Συμφορές του Πολέμου με τα ακρωτηριασμένα σώματα, δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι τις νύχτες γυρνούσε και τεμάχιζε κορμιά. Όταν ο Ρούμπενς φιλοτεχνούσε τον Κρόνο να καταβροχθίζει τον γιο του, σίγουρα δεν προπαγάνδιζε τον κανιβαλισμό με ανήλικα θύματα. Όταν ο Παζολίνι σκηνοθετούσε το Σαλό, είναι βέβαιο πως ήθελε να καταγγείλει τη φασιστική βία και όχι να την αποθεώσει. Κι όταν ο Έμινεμ έσφαζε γυναίκες στους στίχους του, δεν τριγύριζε με μαχαίρια στους δρόμους σκορπώντας τον τρόμο.

 

Ίσως να είναι υπερβολικές και άστοχες οι συγκρίσεις, αλλά όλα τα παραδείγματα αφορούν κάτι που είναι έξω από τη ζωή, που δεν είναι η πραγματική ζωή. Αυτό λέγεται τέχνη. Η τέχνη μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει, να ενοχλεί, να σοκάρει, να προσβάλλει, να προκαλεί αηδία, αναγούλα, στομαχόπονο και πονοκέφαλο. Αν ο Ρόμπερτ Κραμπ ή ο Ιβάν Μπρουνέτι ή ο Τζόνι Ράιαν έκαναν έστω και το ένα χιλιοστό από αυτά που δείχνουν στα κόμικς τους, θα βρίσκονταν στη φυλακή με οργισμένα πλήθη απ’ έξω να απειλούν να τους λιντσάρουν. Αλλά βρίσκονται ακόμα, ευτυχώς, ελεύθεροι και συνεχίζουν να κάνουν κόμικς για όποιους ενδιαφέρονται.

 

Καθένας έχει το δικαίωμα να κρίνει το έργο, να το κατακρίνει, να το απορρίπτει, να το καταγγέλλει, να θέλει αυτός και οι οικείοι του να μην το βλέπουν, να το θεωρεί χυδαίο, κακόγουστο, σιχαμένο. Δεν έχει δικαίωμα ωστόσο να αποδίδει στον δημιουργό του έργου τις πράξεις που δείχνει το έργο. Μου είναι αδιάφορο αν ο Κυριαζής έχει αποκηρύξει τα δύο σκίτσα του ή αν είναι ένας εκ των κορυφαίων δημιουργών μας με σπουδαία διεθνή καριέρα – που όντως είναι. Θυμώνω όταν κατηγορούν τον Ηλία Κυριαζή για παιδοφιλία λόγω των σκίτσων του. Αν κάποιος έχει στοιχεία ας τα δώσει στον εισαγγελέα. Αν όχι, ας επιτεθεί όσο θέλει στα έργα. Όχι στον άνθρωπο πίσω από αυτά.

 

ΥΓ.: Η στήλη σήμερα, για πρώτη φορά στα σχεδόν 10 χρόνια της ύπαρξής της, δεν συνοδεύεται από εικόνα. Κάποιες φορές αρκούν μόνο λέξεις.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

 

Επεξεργασία Ιουλίου 17, 2023 από ramirez